Saturday, March 11, 2006

The Greatest Love of All: Η ιστορία ενός τραγουδιού!

Μεταμεσονύκτιες εμπνεύσεις βρίσκουν το δρόμο τους μέσα από το ημερολόγιο αυτό...

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου εκφράζομαι μέσα από τη μουσική. Σπουδές δεν έχω κάνει ιδιαίτερες εκτός από τα χρόνια του κολλεγίου, αλλά πάντα μέσα μου υπήρχε η αποτύπωση μελωδίας και στίχων που με τα χρόνια έγινε μια ευχάριστη συνήθεια. Θυμάμαι παιδάκι ήμουν ίσως λιγότερο από πέντε, όταν από το ραδιόφωνο ακουγόταν το "Να παίζει το τρανζίστορ τα αμερικάνικα" από τη Μαρινέλλα ή τους γονείς μου να ακούν στη μεταπολίτευση την Χαρούλα, τον Νταλάρα, τον Λοίζο, το Μητροπάνο, τη Γαλάνη, την Αρλέτα, το Νέο Κύμα, Χατζηδάκι, Ξαρχάκο, Χατζηνάσιο και τραγούδια της δεκαετίας του 50 που μεγάλωσαν με αυτά. Ξένα άκουγαν τους Abba, Boney M και Georges Dassin, Moustaki κ.ά. από ό,τι θυμάμαι.

Ο πρώτος μου δίσκος ήταν το Grease στο δημοτικό ακόμα και μετά το Fame που τα άκουγα ξανά και ξανά και ξανά σαν παιδί. Ακόμα θυμάμαι τα λόγια απέξω, τι πλύση εγκεφάλου μου έκανα! Μετά ήρθε το Like a virgin της Madonna στη 1η γυμνασίου και μετά στα 14 μου το πρώτο άλμπουμ της Whitney Houston με τίτλο το όνομα της. Θυμάμαι μου είχε κάνει εντύπωση η φωνή της καθάρια και δυνατή και όταν το καλοκαίρι του 1985 στο Λέχαιο Κορινθίας που παραθερίζαμε, βρήκα την κασσέτα στο βιβλιοπωλείο το τοπικό, την πήρα με χαρά. Στον ουρανό την έψαχνα στο Λέχαιο τη βρήκα! Αγγλικά ήξερα καλά και επειδή η δασκάλα πριν να πάρω το Lower μου είχε συστήσει να διαβάζω αγγλόφωνο τύπο και ν' ακούω τραγούδια για το listening, εγώ άλλο που δεν ήθελα να υοθετήσω αυτή τη συνήθεια!

Το άλμπουμ αυτό το άκουγα όλο το καλοκαίρι και τον χειμώνα και πολύ καιρό μετά... Θυμάμαι πως με την εφηβική μου φωνή τσίριζα προσπαθώντας να μιμηθώ την καλλίφωνη ερμηνεύτρια και οι γονείς μου με άκουγαν και γελούσαν με τις άριες της έφηβης κόρης τους!
Μου άρεσαν αρκετά τραγούδια του άλμπουμ, όμως ένα είναι αυτό που με χαρακτηρίζει ως και σήμερα: το Greatest Love of All! Από τότε που το πρωτοάκουσα, έκανε κλικ στη καρδιά μου και έχει μείνει εκεί μέχρι και σήμερα με πολλές αφορμές όσο ο καιρός περνούσε.

Οι στίχοι σε δική μου απόδοση (αν μου επιτραπεί η παρέμβαση) έχουν ως εξής:

Πιστεύω ότι τα παιδιά είναι το μέλλον μας
ας τα διδάξουμε καλά και να τα αφήσουμε να μας δείξουν το δρόμο,
ας τους δείξουμε όλη την ομορφιά που κατέχουν μέσα τους,
ας τους δώσουμε την αίσθηση της υπερηφάνειας για να διευκολυνθούν,
ας αφήσουμε τα παιδικά γέλια να μας θυμήσουν πως είμασταν κάποτε.

Επειδή η μεγαλύτερη αγάπη από όλες συμβαίνει σε μένα,
μαθαίνοντας να αγαπάς τον εαυτό σου
είναι η μεγαλύτερη αγάπη από όλες.

Το επόμενο καλοκαίρι πήγα για πρώτη φορά στην Αμερική, σ' ένα συνέδριο για τον διαβήτη, συνοδεύοντας τον πατέρα μου στην πόλη της Washington D.C. Εμπειρία ζωής για μένα, η Αμερική από κοντά! Εκεί γνώρισα την μέχρι σήμερα πολυαγαπημένη μου φίλη και αδελφή Sue, καθώς και άλλους σημαντικούς ανθρώπους στη πορεία της ζωής μου. Τη τελευταία βραδυά που είμασταν εκεί, μας παρέθεσαν ένα δείπνο προς τιμήν όλων των συνέδρων στα αμερικάνικα πρότυπα και στο τέλος η βραδυά έκλεισε τραγουδώντας όρθιοι αυτό το τραγούδι. Θεέ μου, τι αίσθηση αξέχαστη ήταν αυτή! Το πρώτο χάραγμα στο υποσυνείδητο με τους στίχους να αποκτούν άλλο νόημα.

Πέρασαν τα χρόνια και το 1998 εργαζόμενη πια στο Διεθνές Ίδρυμα Έρευνας για το Νεανικό Διαβήτη, πήγα στη Βοστώνη για το ετήσιο συνέδριό μας. Μετά είχα κανονίσει να πάω να δω για πρώτη φορά τη φίλη μου Sue, στο σπίτι της στο Wisconsin. Ανταμώσαμε με μεγάλη συγκίνηση που μετά από πολλά χρόνια ξαναβρισκόμασταν και ήταν σαν να μην είχαμε χαθεί ποτέ από την πρώτη μας συνάντηση. Μια μέρα πηγαίναμε για ψώνια στη πόλη της, ακούστηκε από το ραδιόφωνο ξανά το ίδιο τραγούδι. Η φίλη μου έσβησε τη μηχανή, παρκάρισε τ' αυτοκίνητο και κρατώντας τα χέρια η μια της άλλης κλαίγαμε από συγκίνηση για άλλη μια φορά με συνδετικό κρίκο το Greatest Love of All. God bless you my dearest friend!

Τώρα πια τα λόγια του τραγουδιού έχουν ανταπόκριση και σε μένα την ίδια. Πριν δύο χρόνια περίπου, ξεκίνησα να αγαπώ τον εαυτό μου ουσιαστικά, μέσα από μικρές αλλά και σημαντικές πράξεις και σκέψεις για να αλλάξω κατά πολύ τον τρόπο που με έβλεπα ως τότε, όπως πίστευα λόγω του διαβήτη μου και της διαφορετικότητας που αυτός, θεωρούσα, ότι μου προκαλούσε και με θύμωνε σαν παιδί. Αγκάλιασα υπερβατικά το πάγκρεάς μου και του υποσχέθηκα πως δεν θα το πληγώσω, ούτε θα το εγκαταλείψω ξανά, αλλά σαν σπουργιτάκι θα το προσέχω στην παλάμη μου! Και κείνο με φωνούλα τρεμάμενη μου ζήτησε να μην το αφήσω ποτέ μόνο ξανά... Πιθανόν να δείτε έναν στίχο από το υπέροχο αυτό τραγούδι στο υποσέλιδο της σελίδας με τις ποιητικές καταγραφές μου, το The Write Stuff! Για μένα αυτός ο στίχος έχει πολλή μεγάλη σημασία αλλά και είναι μέρος του μονοπατιού που βαδίζω στη ζωή, όπως και ο στίχος σ' αυτήν εδώ τη σελίδα, δανεισμένος από το τραγούδι "Man in the mirror" του Michael Jackson.

Εσάς τι σας αγγίζει απ΄όλα αυτά? Καλό ξημέρωμα φίλοι αναγνώστες αυτού εδώ του σημειώματος. Αγαπήστε τον εαυτό σας, αξίζει η προσπάθεια! Μαριαλένα

8 comments:

Μαύρος Γάτος said...

Αν όλοι οι άνθρωποι αγαπούσαν τον εαυτό τους, τότε θα υπήρχε και πολύ μεγαλύτερη αγάπη ΜΕΤΑΞΥ των ανθρώπων...

Εδώ είσαι βρε Δόνια;;;; Πώς κι έτσι βρε;;;;

Σε άρπαξε η Άρτεμις από το μπατζάκι τελικά και δεν σε άφησε να φύγεις;;;

Α'ύριο πρωί όμως εεεε...

Αν μακάρι να είχα όρεξη κι εγ'ω. Όμως το μόνο ου θέλω να κάνω είναι να κοιμάμαι και να τεμπελιάζω, το Σ-Κ.

Καλό βράδυ

Σ;))))))))))))))))))))))

ci said...

Το Fame και τώρα να το ξαναδείξει, με τον ίδιο ενθουσιασμό θα το δω!!:)
Όσο για την Whitney ..απλά Θεά!

Όπως λένε Μαριαλένα μου "ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται".
Και πραγματικά το χαίρομαι αυτό το χαμόγελό σου που βλέπω πάντα όταν έρχομαι εδώ, και που είναι πιο δυνατό από όλα τελικά!

Εύχομαι ένα φωτεινό και πανέμορφο σ-κ:))

ΠΡΕΖΑ TV said...

Eιδα το Grease πριν απο 2 χρονια στο καλοκαιρινο θεατρο Λαμπετη και ηταν απαιχτο...
Τελικα η ζωη μας μιουζικαλ ειναι αν το καλοσκεφτεις!!!

Xνούδι said...

αχμμμμ! Ναι!!!! Τρομερές αναμνήσεις. Fame!!!! Δεν υπήρχε περίπτωση να χάσω επεισόδιο και ήμουν και τρελλά ερωτευμένη με τον τύπο τον γλυκούλη που έπαιζε πλήκτρα. Τον σγουρομάλλη. Και το τραγούδι, φοβερό. Ακόμα το ακούω. Οι δίσκοι τότε ήταν ιεροί. Αγορασμένοι μετά πολλών κόπων από το happening στην Χαριλάου Τρικούπη. Τους έχω όλους.
Κάποιες φορές αφήνω την τεχνολογία στην άκρη και ξανακούω το κρατσ κρατσ της παιδικής-εφηβικής ηλικίας.

Σε φιλώ και καλησπέρες πολλές (Η εκδρομή τι έγινε;;;;)

Χρήστος Αθανάσουλας said...

Απίθανη μικρή!
Κάθε φορά που έρχομαι από εδώ νοιώθω πως κάνω μια πανέμορφη εκδρομή στο δάσος...τραβάω τζούρες από τον καθαρό αέρα του χώρου, του μυαλού και της ψυχής σου.
Καλημέρα γλυκύτατο Μarialenaki
:)

Epicuros said...

Θαυμάζω την ψυχική σου δύναμη, Μαριαλένα και σου εύχομαι το πάγκρεάς σου να είναι όμορφο, λειτουργικό και πάντα φιλικό σε σένα. Και θα είναι. Θα σου αφιερώσω την επόμενη φωτογραφία που θα αναρτήσω. Δεν την έχω βρει ακόμη αλλά νομίζω θα βρω την κατάλληλη...

Marialena said...

Καλησπέρα βραδάκι Κυριακής μετά την εκδρομή για σκι και κατορθώνοντας να ανεβάσω το τραγούδι αυτό για να το ακούσετε στο αμέσως επόμενο δημοσίευμα.
Φίλοι μου(αν μου επιτρέπετε να σας αποκαλώ έτσι-αλλά εγώ αυτό νιώθω), με συγκινήσατε ιδιαίτερα με τα σχόλια που αφήσατε σε αυτό εδώ το σημείωμά μου. Εισπράτω αγάπη από τα λόγια σας και ειλικρινά δεν ξέρω πως να σας ευχαριστήσω γι' αυτό! Σας γράφω με μάτια υγρά από συγκίνηση γιατί τα λόγια σας είναι σαν άστρα που φέγγουν στον ουρανό, να είστε καλά!
Μαύρε Γάτε μου, ναι, αν είχαμε καταλάβει την αγάπη που υπάρχει μέσα μας, θα έβγαινε και προς τα έξω, τέτοια συναισθήματα δεν είναι εγωϊστικά κατά τη γνώμη μου!
Χιονονιφάδα μου, ένα χαμόγελο και θετικές σκέψεις και από μένα!
Ορλάνδε μου, για την κομματάρα που μου λες θα αναφερθούμε άλλη φορά, ιδιαίτερο και κείνο το τραγούδι και αξεπέραστο! Δεν στεναχωριέμαι για τους γκα-γκα που ξεφυτρώνουν σαν τα αγριόχορτα. Προτιμώ τα λουλούδια σαν και του λόγου σου!
Drugstv: Πες το ψέμματα, ένα τραγούδι συνοδεύει τα σημαντικά γεγονότα της ζωής μας από τη γέννηση μέχρι και τον θάνατό μας!
Χνούδι μου καλό, εμένα μου άρεσε ο έγχρωμος χορευτής ο Λιρόυ στο Fame. Για την εκδρομή θα διαβάσεις τις εντυπώσεις μου, ωραία πέρασα!
Alas μου αγαπητέ, σ' ευχαριστώ από καρδιάς, προσπαθώ απλά να δείχνω αυτό που είμαι, εδώ αλλά και οπουδήποτε αλλού, τίποτα άλλο!
Last but not least Epicure, έφτασε η ευλογημένη ώρα να κάνω τις υπερβάσεις μου και τώρα πια νιώθω κατά πολύ ν' αγαπώ τον εαυτό μου κατά πως είναι, με όλα τα χαρακτηριστικά. Είναι μια διαδικασία σε εξέλιξη, με τα οφέλη που προκύπτουν, να με επαναπροσδιορίζουν ως Μαριαλένα. Ανέλπιστο το σχόλιό σου, ταπεινά σ' ευχαριστώ!!!

Marialena said...

Καλημέρα Ρηνάκι. Πραγματικά αν κάποια πράγματα στη ζωή δεν τα θεωρούμε δεδομένα, τα εκτιμούμε και αλλιώς! Αν δεν σου χρειάζεται σύνδεση στο σπίτι μη βάλεις για να μένεις κολλημένη στον υπολογιστή. Να αξιοποιείς τον ελεύθερο χρόνο σου και αλλιώς για να αλλάζεις παραστάσεις! Φιλιά, Μ.