ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑ
- Δάσκαλε το σώμα μου είναι θυμωμένο. Νιώθω ότι πρέπει να του μιλήσω και φοβάμαι.
- Πρέπει πρώτα να επιθυμήσεις να του μιλήσεις, παιδί μου. Όταν το επιθυμείς, δεν φοβάσαι.
- Επιθυμώ να του μιλήσω, Δάσκαλε, αλλά δεν βρίσκω λόγια.
- Παιδί μου, παιδί μου. Δεν χρειάζεται να βρεις λόγια. Με το σώμα δεν επικοινωνούμε με τη σκέψη. Έχει δική του γλώσσα το σώμα. Γι' αυτό πρέπει να επιθυμείς να μπεις στη δικιά του λογική, στον τρόπο που εκείνο γνωρίζει. Πρέπει να αφυπνίσεις τη μνήμη του, τα αισθήματά του. Να επιθυμείς να μάθεις να το ακούς. Να το πλησιάσεις μαλακά, ήσυχα, αργά, για να το εξηγήσεις. Να επιθυμείς να μπείς μέσα του και να το συναντήσεις. Να το κοιτάξεις, να το αγγίξεις, να το μυρίσεις, να το γευθείς, να το ακούσεις. Να το αφήσεις να εκφραστεί με κινήσεις, με χειρονομίες, με φωνές. Πρέπει να παίξεις με το σώμα σου, να το χειριστείς, να το βάλεις σε διαφορετικές καταστάσεις, ακόμα και αντίθετες από τις συνηθισμένες. Να το κάνεις να ζήσει το απροσδόκητο, το παράξενο, ακόμα και το δυσάρεστο. Αλλά και να το καλοπιάσεις, να το νταντέψεις, να το νανουρίσεις.
- Δάσκαλε, Δάσκαλε, με κυριεύουν και με σταματούν οι ευγενικές σκέψεις, τα ευγενικά αισθήματα, που τόσα χρόνια τώρα τα φορτώνω για να το καλύπτω.
- Ναι παιδί μου, το ξέρω. Όλοι μας το έχουμε κάνει αυτό. Αλλά όταν είσαι δίπλα του, πολύ κοντά του, θα επιθυμήσεις να του αφαιρέσεις όλα αυτά τα βάρη και θα κυριευθείς από μιαν απέραντη τρυφερότητα και όταν φθάσει η στιγμή, θα επιθυμήσεις να του πεις:
"Πρέπει να μάθω να σε αγαπώ, σώμα μου, φίλε μου. Όμως, φοβάμαι, σώμα μου, φίλε μου."
Κι όταν φθάσει η στιγμή να επιθυμήσεις να το ρωτήσεις:
"Πες μου φίλε μου, σώμα μου, ποιόν φοβόμαστε?"
Και τότε θα ξέρεις ότι βρίσκεσαι σε καλό δρόμο. Γιατί, όταν μιλούμε με το σώμα μας, μιλούμε με τη φύση, με τη Δύναμη που έχει δημιουργήσει τον κόσμο, μιλούμε με τον Θεό.
- Δάσκαλε, μου έρχεται να κλάψω.
- Κλάψε παιδί μου.
Από το βιβλίο της Χρυσάνθης Φωτεινού - Κισατζεκιάν "Και Ρώτησα τον Δάσκαλο...", σειρά: "Η Επανάσταση της Αγάπης", εκδόσεις Καφέ Σχολειό
και τι γίνεται όταν το σώμα μας κάνει τα δικά του? Σηκώνει μπαϊράκι και δεν το προλαβαίνει το μυαλό να το ηρεμήσει. Τα έχει κάνει πλακάκια με την καρδιά κατάλαβες... Ανταρσία.
ReplyDeleteΣπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ που άκουσα το συκεκριμενο κομμάτι!
ReplyDeleteΓιατί το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει!
Τεσπα!
Καλό το απόσπασμα! Συμφωνώ!
;-} Αργυρένια μου, θα χει το λόγο του που δεν ακούει το σώμα σου! Και πάλι καλά να λες που σου δίνει μηνύματα για να κάτσεις να το σκεφθείς. Άκουσε το και κάτι καλό θα βγει από την "ανταρσία" του, είμαι σίγουρη... με σένα είναι!!!
ReplyDeleteΚαλησπέρα Σταύρο μου! Ε, όχι και να σπάσεις το κεφάλι σου, είσαι σίγουρος πως θα ξανακολλήσει σωστά μετά? (χα,χα,χα)
ReplyDeleteΚάτι έχει να μας πει το συγκεκριμένο απόσπασμα, αν είμαστε σε φάση να προσέξουμε τι λέει!
αχ Μαριαλένα μου, όχι την πάρτη του κοιτάει μόνο. Τώρα να χαρεί, να παίξει με τις αισθήσεις, δεν υπάρχει αλληλεγγύη, δεν σκέφτεται το αύριο και τις πολλές στερήσεις.
ReplyDeleteΜήπως λέω μήπως ξέρει κάτι περισσότερο το σώμα σου που αντιδρά για το αύριο και τις στερήσεις που προσπαθείς να του επιβάλλεις με το μυαλό?
ReplyDeleteΘέλει να συμφιλιωθούμε με τα μηνύματα που μας δίνει. Έχει το λόγο του... Εγώ που από την άλλη συνήθως σκέφτομαι το αύριο και τις στερήσεις, ώρες-ώρες χάνω τις μικροχαρές της ζωής. Σάμπως και αυτό καλό είναι νομίζεις?
Δάσκαλε , θέλω να φύγω ...
ReplyDeleteΦύγε παιδί μου φύγε , θυμίσου όμως να γυρίσεις στο σώμα σου ... !!!
Δεν εχω πετυχει ακομη την πληρη εναρμονιση,σωματος και λογικης...
ReplyDeleteμπα, εγώ σκέφτομαι να το φιμώσω το σώμα μου...
ReplyDeleteMat, I'll see you when I get there!!! ;-}
ReplyDeleteΝίκο μου, δεν είσαι ο μόνος & γω μαζί σου...
Αργυρένια, άλλο να περιορίσεις τις υπερβολές και άλλο να είσαι ασώματη. Μόνο με πνεύμα και ψυχή δε ζούμε σε αυτή τη πραγματικότητα.
Καλημέρες όμορφες να χουμε παιδιά!
I’ll be somewhere !!! ;)
ReplyDeleteΚαλημέρα :)
i AM BEHIND U... XAXAXA
ReplyDeleteκαλημερα!