Μεταξύ ουρανού και γης!

Σήμερα βρέθηκα ξανά μετά από περίπου ενάμιση χρόνο στον Αερολιμένα Αθηνών για να αναχωρήσω για την Φρανκφούρτη όπου θα μείνω για περίπου 10 μέρες. Πήρα το μετρό που με οδήγησε στο αεροδρόμιο σε λιγότερο από μια ώρα. Παρατηρούσα τους επιβάτες που έμπαιναν στο συρμό που βρισκόμουν και συνυπήρχαμε για λίγη ή περισσότερη ώρα καθώς το τρένο κυλούσε πάνω στις ράγες και ο καθένας πήγαινε στον προορισμό του. Νέοι, μεσήλικες, συνταξιούχοι, γυναίκες και άνδρες διάβαζαν εφημερίδα, συζητούσαν μεταξύ τους, κρατούσαν τσάντες και σακούλες, μιλούσαν στο κινητό ή απλά περίμεναν να αποβιβαστούν σε κάποιον σταθμό.

Φτάνοντας στο Ελ. Βενιζέλος φρόντισα να παραδώσω την αποσκευή μου και να πάρω το εισητήριό μου έχοντας απαλλαγεί από το βάρος της βαλίτσας μου και έχοντας αρκετό χρόνο στη διάθεσή μου περιμένοντας την επιβίβαση στο αεροπλάνο. Εκανα μια μικρή βόλτα στο χώρο των καταστημάτων χαζεύοντας βιβλία που τράβηξαν τη προσοχή μου και ταξιδιωτικούς οδηγούς. Κάθησα για να φάω κάτι όταν το τηλέφωνό μου χτύπησε για ένα τελευταίο αντίο από τους δικούς μου. Με ρώτησαν πως πήγα και πως περνούσα και η διάθεσή μου ήταν πολύ χαλαρή σαν όταν βρισκόμουν στο χώρο του αεροδρομίου, ο υπόλοιπος κόσμος δεν με αφορούσε πια. Ενα είδος γαλήνης αυτό που οι αγγλόφωνοι αποκαλούν bliss, ένιωθα πως με είχε κατακλύσει κάνοντάς με να πιστεύω ότι τίποτε άλλο δεν με αφορούσε εκτός από το ταξίδι που είχα να κάνω σε λίγη ώρα.

Η επιβίβαση στο αεροπλάνο έγινε και περιμένοντας σε ένα γεμάτο ασφυκτικά σκάφος να απογειωθεί έβγαλα το ipod μου για να συνοδεύω την αναμονή μου με τις αγαπημένες μου μουσικές. Πρώτη στάση στη Θεσσαλονίκη για να πάρουμε και άλλους επιβάτες και καθώς ο ήλιος έδυε αναχώρηση για τον τελικό μας προορισμό το αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης. Καθώς πετούσαμε πάνω από τα σύννεφα, έβλεπα τις ακτίνες του ήλιου να βάφουν τον ορίζοντα με χρώματα πορτοκαλιά, κόκκινα, γαλάζια και μωβ καθώς το αεροπλάνο προχωρούσε και το δείλι έδινε τη θέση του στη νύχτα.

Το μυαλό δεν σταματούσε να σκέπτεται όσο το σώμα ήταν ακινητοποιημένο στη θέση του. Ήθελα να γράψω ετούτες εδώ τις σκέψεις στο σημειοματάριό μου μα κάτι με έκανε να τα κρατώ όλα μέχρι τώρα φυλαγμένα για να τα διηγηθώ στη σελίδα του αγαπημένου μου ιστολογίου. Φτάσαμε στη Φρανκφούρτη με βροχή και η ώρα να αποβιβαστούμε έφτασε. Η κάψουλα του χωροχρόνου μου είχε ήδη προσγειωθεί και η ώρα που θα συναντούσα τους φίλους μου και θα ζούσα μαζί τους το διάστημα της παραμονής μου είχε ήδη φτάσει.


Jetstream, image by flickr.com

Marialena, 2/2/2008