The sky tonight, image by www.photozo.com
Απόψε, τα μάτια θε να κλείσω
τη φαντασία να σφαλίσω
και τη σιωπή να αγκαλιάσω
με τρυφερή αποδοκιμασία,
μιας και στα κόντρα ρεύματα
ποτέ μου δεν κολύμπησα,
ούτε για σένα θα ευχόμουν κάτι τέτοιο.
Απόψε, καθώς θα ψάχνω τον ουρανό
για σημάδια εφήμερα του αύριο,
θα αναζητώ μες το σκοτάδι
εκείνον τον διάττοντα αστέρα
που με την πτώση του στη γη,
θα αποκαλύψει την αλήθεια
στους αποδοκιμάζοντες σκεπτόμενους.
Απόψε, δεν είναι ημέρα ούτε νύχτα,
μα λυκόφως που σε προκαλεί
να δεις, να αγγίζεις και να νιώσεις,
τι ακριβώς, δεν ξέρω
μην με ρωτάς,
τις απαντήσεις θα τις δώσεις
εσύ και μόνο προς τον εαυτό σου.
Marialena, 11/1/2008
με βρήκε η μέρα σκονισμένο από χθες, γέρικο αγρίμι να πεινάω & τροφή πουθενά.
ReplyDeleteμόνο που τρόμαξα τον εαυτό μου με τις άναρθρες κραυγές μου...
Την καλημέρα μου.
@ After8: Τη καλησπέρα μου και στις δικές σου ποιητικές καταγραφές... η ποίηση δεν προσδιορίζεται, μονάχα υφίσταται αυθύπαρκτη ξεπηδώντας μέσα από τα σπλάχνα μας!
ReplyDeleteΜαριαλένα μου, πολύ όμορφο το ποίημα σου.
ReplyDeleteΣ'ευχαριστώ που μοιράζεσαι τέτοιες όμορφες στιχομυθίες μαζί μας.
Πάνο μου σε ευχαριστώ... είναι σκέψεις που γίνονται έμμετρος λόγος, συναισθήματα που μετατρέπονται σε λέξεις, αισθήσεις που μοιράζονται αναμεταξύ μας!
ReplyDelete