Καλάβρυτα

Λίγο πριν ξεσπάσει το τελευταίο κύμα των καταστροφικών πυρκαγιών στην Πελοπόνησο, βρέθηκα οδικώς στα Καλάβρυτα μετά από περίπου 20 χρόνια που είχα να πάω και τα θυμόμουν πλέον αμυδρά.

Στη διαδρομή μέχρι το Άνω Διακοφτό, η φωτιά είχε σαρώσει στο διάβα της ολόκληρες βουνοπλαγιές, περνώντας συχνά μέσα από μικρούς οικισμούς και διασχίζοντας κάθετα τον δρόμο, άφηνε καρβουνιασμένες ολόκληρες πλευρές του Χελμού.

Τα Καλάβρυτα αν και καλοκαίρι, έσφιζαν από ζωή. Λόγω του χιονοδρομικού κέντρου, διαπίστωσα πως η τοπική οικονομία ανθεί και βρίσκει κανείς καλά καταλύματα και εστιατόρια μέσα στο χωριό.


Άποψη των Καλαβρύτων από τον Λόφο του Καττή

Πρώτη μας στάση ήταν το μοναστήρι της Μεγίστης Λαύρας, έξω από τα Καλάβρυτα στα 5 χλμ. Μεγάλος χώρος με ιστορικές καταβολές από τον Μεσαίωνα, έγινε γνωστό λόγω της κήρυξης της Επανάστασης του '21 από τον Π.Π. Γερμανό αλλά και για την επέλαση των Γερμανών από την Μονή κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Στους χώρους του μοναστηριού φιλοξενείται ένα ενδιαφέρον μουσείο από εκκλησιαστικά και εθνολογικά ευρήματα από τον καιρό της Εθνεγερσίας, όπου φυλάσσεται και το λάβαρο της Επανάστασης που κρατούσε ο Π.Π. Γερμανός την 25η Μαρτίου του 1821 και όρκισε τους εξεγερμένους!


Η Μονή Μεγίστης Λαύρας




Ο αδριάντας του Παλαιών Πατρών Γερμανού


Ο χιλιόχρονος πλάτανος στο προαύλιο από την εποχή του Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτου, ιδρυτή της Μονής


Το Λάβαρο της Επαναστάσεως

Στη συνέχεια κατηφορίσαμε πάλι προς το χωριό και κατευθυνθήκαμε αυτή τη φορά στην αντίθετη κατεύθυνση στον Λόφο του Καττή, όπου η εκτελέστηκαν όλοι οι άρρενες κάτοικοι των Καλαβρύτων άνω των 14 ετών, σε αντίποινα για αντιπερισπασμό εναντίον των Γερμανών κατακτητών. Δέος και συγκίνηση σε διακατέχει στο λιτό μα επιβλητικό μνημείο που έχει στηθεί στη μνήμη τους, ενώ οι αναφορές στις γυναίκες που με τα χέρια έθαβαν τους νεκρούς τους μετά τη θηριωδία, προκαλεί θλίψη και πόνο για το πρόσφατο παρελθόν.


Ο Λόφος του Καττή, τόπος εκτέλεσης και μαρτυρίου


Μνημείο οδύνης και οδυρμού



Το μεσημέρι είχε ήδη έλθει καθώς επιστρέφαμε στο κέντρο των Καλαβρύτων και στην κεντρική πλατεία αναζητήσαμε τον Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου, όπου το ρολόι στο καμπαναριό έχει σταματήσει την ώρα που γινόταν οι εκτελέσεις των Καλαβρυτινών, για να θυμίζει το τραγικό αυτό γεγονός στο πέρασμα του χρόνου...




Η Μητρόπολη Καλαβρύτων με το σημαδιακό καμπαναριό

Κάτω από τα μεγάλα πλατάνια γύρω από την πλατεία καθήσαμε και απολαύσαμε ένα πλούσιο γεύμα από ψητά κρέατα που φημίζεται η περιοχή και μέσα στον καθαρό αέρα χαλαρώναμε παρά τον καυτό ήλιο του μεσημεριού.

Φεύγοντας, κάναμε μια τελευταία στάση στην Ι.Μ. του Μεγάλου Σπηλαίου, 8 χλμ πριν τα Καλάβρυτα, που τα τελευταία χρόνια αναστηλώνεται και συντηρείται και γι' αυτό είναι μερικώς επισκέψιμη μετά τις 2 μμ όπου οι εργασίες αποκατάστασης σταματούν. Το τρεχούμενο νερό από πηγή και η θέα στις βουνοπλαγιές του Χελμού, αποζημιώνουν τον επισκέπτη που θα σταματήσει για λίγο στο ιστορικό αυτό μοναστήρι.


Το Μέγα Σπήλαιο σκαρφαλωμένο πάνω στον βράχο

Μαριαλένα, 04/09/2007

Μια νύχτα...

Τσαντισμένη κατέβηκε από τη μαύρη street μηχανή της και άναψε τσιγάρο. Γαμώτο μου, αυτό μου έλειπε τώρα μονολογούσε καθώς νευρικά κάπνιζε προσπαθώντας να συγκρατήσει τα νεύρα της. Κωλόπαιδο, φταίω εγώ που έμπλεξα μαζί σου, κανείς άλλος! έλεγε και ξανάλεγε κοιτάζοντας το κινητό της μηχανικά.

Τι στο καλό γύρευε μια 40άρα με έναν πιτσιρίκο, ακόμα αναρωτιόταν. Ήταν όμως ωραία γυναίκα ομολογουμένως. Με κορμί εφηβικό και μακριά χαίτη σε βαθύ κόκκινο βαμμένη, αναστάτωνε τους άνδρες στο πέρασμά της. Ειδικά πάνω στη μοτοσυκλέτα, μια εξίσου εντυπωσιακή μηχανή όπως εκείνη, που ξεχώριζε από το στιλπνό μαύρο και τα χρώμια που την στόλιζαν. Και εκεί που δεν το περίμενε, ο νεαρός βρέθηκε στον δρόμο της μιαν άσχετη μέρα, όπου τίποτα έμοιαζε να μην πηγαίνει καλά. Έβρεχε, οι δρόμοι πλημμυρισμένοι και στα ξαφνικά βρέθηκε δίπλα της να την ακολουθεί μέσα στην πολύβουη πόλη.



Στην αρχή δεν του έδωσε σημασία, τον λοξοκοίταξε μάλιστα μέσα από τα μαύρα γυαλιά που έκρυβαν τα μάτια της. Λιγούρης σκέφτηκε και ανεβοκατέβαζε ταχύτητες, καθώς προσπαθούσε να ξεκολλήσει από την κίνηση. Σε ένα φανάρι κεντρικό της μίλησε. Ωραία μηχανή, της είπε όταν βρέθηκαν δίπλα δίπλα. Αυτός με την εντούρο του εκείνη με τη δικιά της. Τον κοίταξε, νέος είναι αυτός σκέφτηκε, μου κολλάει τώρα? Κούνησε το κεφάλι της καταφατικά και συνέχισε να περιμένει να ανάψει το φανάρι. Με λένε Παύλο, πάμε για έναν καφέ? τη ρώτησε στη συνέχεια ξαφνιάζοντάς την. Εμείς εννοείς, τον ρώτησε κοφτά. Ναι, αν θέλεις... πάμε? Εχω δουλειά χριστιανέ μου, του απήντησε μάλλον αγενώς για να τον ξεφορτωθεί. Άλλη φορά είπε και το φανάρι είχε ήδη ανάψει πράσινο για να φύγουν. Την ακολούθησε ξανά και την στρίμωξε δίπλα σ' ένα ταξί. Πότε δηλαδή θέλεις? τη ξαναρώτησε. Να πάρε τη κάρτα μου και πάρε με, εντάξει? της είπε πριν ανοίξει το γκάζι και εξαφανιστεί.

Κοίτα τσαγανό που το έχει ο μικρός μιλάμε, μονολόγησε στον εαυτό της καθώς έβαζε την κάρτα σε μια τσέπη του μπουφάν και άνοιγε δρόμο για να φύγει. Η κάρτα ξεχάστηκε για καιρό σε εκείνη τη τσέπη του δερμάτινου μπουφάν. Μόνο όταν πήγε να βάλει κάτι στη τσέπη αυτή, ανακάλυψε την κάρτα του Παύλου. Μετά από λίγο τον θυμήθηκε. Ο νεαρός με την εντούρο ήταν... Κοίταξε για λίγο τη κάρτα του Παύλος Κ... αρχιτέκτων, τηλ τάδε.

Ακόμα δεν ξέρει γιατί τον πήρε τηλέφωνο εκείνο το απόγευμα, αλλά το έκανε. Γειά χαρά είμαι η ... με την μηχανή στα φανάρια, που είπαμε για καφέ, ισχύει? Την έφερε αμέσως στο νου του, η κυρία με τη μαύρη μοτοσυκλέτα. Ναι βέβαια, πότε ευκαιρείτε? της απάντησε. Δεν έχω πρόβλημα, πες μου εσύ το πότε, του ανταπάντησε κι έτσι η συνάντηση κλείστηκε για την επόμενη μέρα το απόγευμα, στο κέντρο της πόλης.

Το είχε πάρει απόφαση ότι θα ζούσε τη ζωή της για όσο γούσταρε. Ποτέ δεν της έκατσε καλά η ιδέα του γάμου και τα τοιαύτα. Δεν ήταν γι' αυτήν τέτοιες συμβάσεις, απαπά. Καλλιτεχνική φύση, εικαστικός η ίδια, περνούσε τον χρόνο της ζωγραφίζοντας ή διδάσκοντας ζωγραφική σε κάποια μικρά εργαστήρια, για να βγάζει τα προς το ζην. Η μηχανή ήταν το alter ego της. Όπου ήθελε πήγαινε, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Αυτήν την εποχή είχε λίγο βαλτώσει στα προσωπικά της. Τίποτα δεν συνέβαινε, ούτε καν ένα καλό κρεβάτι να της προκύψει, να διασκεδάσει την ανία της βρε αδελφέ.

Ίσως γι' αυτό ήθελε να βγει με τον Παύλο, νέο αίμα, ένας νεαρός για αλλαγή στο σκηνικό, δε βαριέσαι! Ενώ εκείνη συνέχιζε να μουρμουράει, εκείνος έφτασε στο σημείο συνάντησής τους λίγο καθυστερημένος. Συγνώμη για την καθυστέρηση, έμπλεξα και άργησα, της απολογήθηκε, ενώ εκείνη του έδειξε πως ενοχλήθηκε από το στίσιμο. Άλλο λίγο και θα έφευγα να το ξέρεις, δεν μ' αρέσει να με στήνουν, εντάξει?

Κάθησαν σε ένα ήσυχο καφέ χωμένο στην άκρη μιας πλατείας. Ο Παύλος ήταν μόλις 28, δεν έπινε, δεν κάπνιζε, συμπαθητικός νέος, έξυπνος και με χιούμορ. Εκείνη το άκρο αντίθετο, κάπνιζε γιατί έτσι γούσταρε, έπινε τις μπύρες της και δεν έδινε μια για μετά. Είχε πατήσεις τα 40, τι να περίμενει από κει και πέρα?

Κουβέντα στη κουβέντα τον συμπάθησε. Εκείνος τώρα ξεκινούσε τη καριέρα του σχεδόν, δούλευε σε ένα μεγάλο γραφείο των Αθηνών κι είχε όνειρο να γυρίσει την Ευρώπη με την μοτοσυκλέτα του, της έλεγε. Εκείνη τον κοίταγε συγκαταβατικά και χαμογελούσε για το όνειρό του, νιάτα παιδί μου, νιάτα, τα έχουν αυτά, να ενθουσιάζονται με το τίποτα!

Η ώρα περνούσε και το σκοτάδι τύλιξε την πόλη για τα καλά. Του ζήτησε να φύγουν και εκείνος προσφέρθηκε να την συνοδεύσει μέχρι το σπίτι της. Δεν είναι ανάγκη, του είπε, είμαι εντάξει. Όχι επιμένω, μια γυναίκα όμορφη όπως εσύ, μόνη τέτοια ώρα, δεν γίνεται της απάντησε και την ακουθούσε μέχρι που έφτασαν στην πολυκατοικία της.

Εδώ λέμε καληνύχτα? τον ρώτησε ενώ εκείνος ήταν ακόμα στη μηχανή του επάνω απέναντί της. Θέλω για λίγο να έλθω σπίτι σου μπορώ? Δεν θα κάνουμε τίποτα... της είπε παρακλητικά, ενώ τον κοίταζε με έκπληξη αναμεμειγμένη με συμπάθεια. Εντάξει, έλα για λίγο επάνω να τα πούμε, του απάντησε και πήραν το δρόμο για το διαμέρισμά της. Άνοιξε τη πόρτα, μπήκαν μέσα, κάθησαν λίγο στο σαλόνι, είδε κάποια από τα έργα της, μα σύντομα έφτασαν και στη κρεβατοκάμαρά της. Εδώ είναι το δωμάτιό μου, του είπε και αμέσως μετά της έπιασε το χέρι για να καθήσει στο κρεβάτι μαζί του.

Τη φίλησε παθιασμένα στο στόμα και αυτό που ένιωσε της άρεσε. Κοίτα ο μικρός ξέρει να φυλάει, σκέφθηκε φευγαλέα πριν αφήσει τον εαυτό της να απολαύσει τα φιλιά του. Εκείνος τη φυλούσε ασταμάτητα, ψιθυρίζοντας μόνο λέξεις θαυμασμού. Ξάπλωσαν στο κρεβάτι με τα ρούχα τους, άρχισε να τη χαϊδεύει στο στήθος. Απαλό άγγιγμα, μα δεν την ξεσήκωνε ερωτικά, γι' αυτό και περίμενε. Εκείνος άναβε ολοένα και περισσότερο, το έβλεπες στην ανάσα του και στα λόγια του. Εκείνη περνούσε καλά με τα χάδια και αυτό ήταν όλο. Του ζήτησε να κάνουν έρωτα, επιτέλους το ήθελε και εκείνη να συμβεί. Ο Παύλος την κοίταξε και σαν σε νιρβάνα, αποκρίθηκε κάτι ενώ τη φιλούσε ασταμάτητα.


Παύλο, θέλω να με αγγίξεις του αποκρίθηκε ζητώντας να λάβει το ερέθισμα από εκείνον, για να προχωρήσουν. Όμως ο Παύλος, με το να την αγκαλιάζει και να την φιλά και να τρίβεται πάνω της έδειχνε ικανοποιημένος! Δεν είχε νόημα να του ζητήσει να ασχοληθεί κι άλλο μαζί της, ο Παύλος προφανώς αυτό ήθελε και αυτό έκανε. Κάθησε αναπαυτικά στο στρώμα και ενώ εκείνος αύξανε τον ρυθμό του ερεθισμού του, εκείνη τον πυροδοτούσε λεκτικά για να τελειώσει, ενώ ακουμπούσε το πόδι της, με τα ρούχα του ακόμα όλα!

Τελείωσες, τον ρώτησε, μπράβο το παλληκάρι μου κι εκείνος παίρνοντας ανάσα από την υπερπροσπάθεια, έγειρε πάνω της και ακούμπησε το ιδρωμένο του κεφάλι στο στέρνο της. Εκείνη τον άφησε εκεί για λίγο, αλλά στο μυαλό της ήλθαν στιγμές πάθους από το παρελθόν που παραλληρούσε από ήδονή στα χέρια ικανών εραστών της. Φευ! καμμιά σχέση ο Παύλος, την είχε αφήσει στα μισά να περιμένει...

Σ' άρεσε, τη ρώτησε όταν ξαναβρήκε την ανάσα του. Εσένα? του ανταπάντησε πετώντας το μπαλάκι. Ήταν καταπληκτικό, ήσουν υπέροχη, σ'ευχαριστώ, της έκανε ενώ εκείνη δεν το πίστευε. Εγώ, μα έκανα κάτι εγώ, μπα λάθος κάνει ο τύπος, έλεγε στον εαυτό της ταυτόχρονα. Ο Παύλος σηκώθηκε και πήγε στο μπάνιο να πλυθεί. Εκείνη έβαλε τα ρούχα της ξανά και τον περίμενε στη κουζίνα με λίγο νερό στο χέρι. Πρέπει να πηγαίνω, της είπε, είναι αργά και αύριο πρέπει να είμαι νωρίς στο γραφείο. Καταλαβαίνω Παύλο, κανένα πρόβλημα, πήγαινε. Δεν θα το ξεχάσω αυτό το σημερινό, της είπε κοιτώντας τη στα μάτια και ενώ της έδωσε το φιλί της καληνύχτας. Θα τα πούμε, εντάξει? Γειά χαρά του απάντησε κι εκείνη καθώς έκλεινε την πόρτα πίσω της.

Του έστειλε την άλλη μέρα μήνυμα στο κινητό. Χάρηκα, να σαι καλά και τέτοια. Της απάντησε δυο μέρες μετά, έχει πολλή δουλειά και εκείνος το ίδιο και θα της τηλεφωνήσει. Δεν του απάντησε τίποτα, όχι από αμηχανία, αλλά γιατί δεν είχε να του πει κάτι άλλο, εκτός του ότι γι' αυτήν τους τη συνάντηση ένιωθε μια τρυφερότητα, που δύσκολα την είχε ξανανιώσει στο παρελθόν. Άναψε τσιγάρο, άνοιξε και μια μπύρα, ήπιε την πρώτη ρουφιξιά, "στον ιδανικό και ανάξιο εραστή μου" είπε μεγαλόφωνα και μετά χαμογέλασε απλά, τίποτα άλλο!

Marialena, 30/06/2007

Αγαπήστε τον εαυτό σας, είναι θεραπευτικό!

Της Ειρήνης Μωρελλά - Καφίρη, Φαρμακοποιού*

Όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε ότι η διάθεση και ο τρόπος αντιμετώπισης των καταστάσεων, ευχάριστων και μη, στη καθημερινή μας ζωή είναι επιλογή μας. Δηλαδή, μπορούμε να ελέγξουμε όχι το πως νιώθουμε, αλλά το πως θα το εκφράσουμε, γεγονός που μπορεί περαιτέρω να καθορίσει τη λεγόμενη στάση ζωής μας.

Υπάρχουν, λοιπόν, άνθρωποι που έχουν διαλέξει να ζουν με μια πιο αισιόδοξη αντίληψη απέναντι στον εαυτό τους και με τη ζωή, σε αντίθεση με εκείνους που αφήνονται σε πιο πεσιμιστικές θεωρήσεις των πραγμάτων. Και βέβαια, οι θεωρήσεις αυτές μπορεί να επηρρεάσουν όχι μόνο την έκβαση κάποιου θεραπευτικού σχήματος στην αντιμετώπιση μιας ασθένειας, αλλά και στη γενικότερη σωματική και πνευματική μας ισορροπία και ευεξία.

Όπως καταδεικνύουν πολλές επιστημονικές έρευνες σε διάφορους τομείς της υγείας, ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας, αλλά και το περιβάλλον μας είναι δυνατό να βοηθήσει να έχουμε ένα καλύτερο επίπεδο υγείας, δηλαδή να προλάβουμε ή ακόμα και να αντιμετωπίσουμε πολλές παθήσεις.

Ο εγκέφαλος παρουσιάζει την ιδιότητα να "προγραμματίζεται" ανάλογα με τις σκέψεις μας. Δηλαδή, κάποιες λέξεις που περικλείουν αρνητικότητα, όπως "δεν μπορώ", "δεν είμαι ικανός" κλπ. επανατροφοδοτούν ουσιαστικά τον εγκέφαλο μας με αρνητικά μηνύματα. Το αποτέλεσμα συνήθως είναι η γέννηση ή επανεκδήλωση αρνητικών συναισθημάτων.

Η θετικότητα των σκέψεών μας, σε οποιοδήποτε επίπεδο, μπορεί να μας κάνει όχι μόνο πιο ήρεμους, αλλά και περισσότερο υγιείς. Είναι πλέον επιστημονικά τεκμηριωμένο το γεγονός ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των παθήσεων έχουν ψυχοσωματική βάση. Φαίνεται ότι ο ανθρώπινος οργανισμός έχει εξαρχής ανεπτυγμένους αμυντικούς μηχανισμούς, που ελέγχονται από τον εγκέφαλο, οι οποίοι προσπαθούν να επαναφέρουν την ισορροπία όταν αυτή για κάποιο λόγο διαταράσσεται. Οι μηχανισμοί αυτοί εξασθενούν όταν ο εγκέφαλος για κάποιο λόγο φορτιστεί αρνητικά.

Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι το γεγονός ότι οι λέξεις λειτουργούν ως σύμβολα τόσο για εμάς όσο και για τον εγκέφαλό μας. Κάθε λέξη είναι σε θέση να υπενθυμίσει, όχι πάντα σε εκούσιο επίπεδο, κάποια δυσάρεστη ή ευχάριστη κατάσταση, γεγονός που στη συνέχεια πυροδοτεί μια σειρά από αντιδράσεις του οργανισμού προκειμένου αυτός να ανταπεξέλθει στο βιολογικό status που τα γεννηθέντα συναισθήματα έχουν διαμορφώσει. Δηλαδή, αν η λέξη που χρησιμοποιήσαμε προκάλεσε τη δημιουργία άγχους ή στεναχώριας, τότε σαν απόκριση, ο οργανισμός παράγει κάποιες ορμόνες, οι οποίες μπορούν να έχουν ιδιαίτερα βλαπτικές επιδράσεις. Παράδειγμα αποτελεί η ορμόνη κορτιζόλη, η οποία έχει σαν φυσιολογικό ρόλο την προσαρμογή του οργανισμού σε περιόδους παρατεταμένης νηστείας. Η υπερέκκριση κορτιζόλης για σχετικά μεγάλο χρονικό διάστημα, όπως επανέρχεται ως αποτέλεσμα ιδιαίτερα αγχωτικών καταστάσεων, προκαλεί πολλές "φθορές" στον οργανισμό μας με συνολικό αποτέλεσμα την εξασθένιση του ανοσοποιητικού μας συστήματος.

Το αντίθετο προκαλεί μια ευχάριστη σκέψη. Σε αυτή τη περίπτωση έχουμε αύξηση της συγκέντρωσης κάποιων βιογενών αμινών και πεπτιδίων, όπως η σεροτονίνη, που ενισχύουν τα συναισθήματα της ικανοποίησης και της ευχαρίστησης, βελτιώνουν τη διάθεση, καταπραϋνουν το άγχος και εξασφαλίζουν έναν ήσυχο ύπνο.

Δεν πρέπει να παραλείψουμε να αναφέρουμε ότι η επίδραση των ορμονών στην άμυνα του οργανισμού μας και στη γενικότερη σωματική μας υγεία οφείλεται στο ότι οι ορμόνες δεν εντοπίζονται μόνο στο νευρικό μας σύστημα, αλλά και σε άλλα σημεία του σώματός μας, όπου κατέχουν διαφορετικούς ρόλους. Για παράδειγμα, η σεροτονίνη βρίσκεται επίσης στα αιμοπετάλια, σε ορισμένα κύτταρα του ανοσοποιητικού και του πεπτικού μας συστήματος, ενώ η κορτιζόλη έχει πρωτεύοντα ρόλο στη ρύθμιση του ανοσοποιητικού.

Καθίσταται σαφές, λοιπόν, ότι η αυξημένη ένταση και στεναχώρια, είναι σε θέση όχι μόνο να επηρρεάσουν αρνητικά την αντιμετώπιση των παθήσεων, αλλά μπορούν ακόμα και να προκαλέσουν την πάθηση. Η υπερέκκριση κορτιζόλης προκαλεί εξασθένιση του ανοσοποιητικού, αύξηση της πιθανότητας εμφάνισης λοιμώξεων, καρκίνου, χειροτερεύει τα συμπτώματα του σακχαρώδους διαβήτη και καταστρέφει τα νευρικά μας κύτταρα.

Επειδή ο σύγχρονος ρυθμός ζωής επιβάλλει δυσάρεστες και αγχωμένες σκέψεις, είναι δείγμα καλής σχέσης με τον εαυτό μας η προσπάθεια εύρεσης τρόπων χαλάρωσης, καθώς και η παρατεταμένη εσωτερική παρατήρηση. Μην παραδίνεστε αμαχητί στο πνεύμα των ημερών που συνιστά αδιάκοπη και αλόγιστη χρήση σκευασμάτων, όπως είναι τα ηρεμιστικά, που βοηθούν στην επίτευξη μιας πλασματικής μόνο ηρεμίας, η οποία ουσιαστικά μετατρέπει την υπερευαισθησία ορισμένων ατόμων σε άκαμπτη αναλγησία.

Επιλέξτε πιο φυσικούς και λιγότερο "επικίνδυνους" τρόπους να χαλαρώσετε και προσπαθήστε να είστε πάντα σε επαφή με τον εαυτό σας και τα συναισθηματά σας. Αν και αυτή είναι η δύσκολη οδός, σίγουρα θα σας αποζημιώσει. Άλλωστε, πως θα είσαστε σε θέση να νιώσετε την ευτυχία, αν δε μπορείτε να νιώθετε τίποτα? Κάντε μια καλή αρχή, συμπεριφερθείτε στον εαυτό σας σαν να μιλούσατε σε κάποιον άνθρωπο που αγαπάτε, όπως για παράδειγμα σον καλύτερό σας φίλο. Θα του συνιστούσατε ποτέ να ζει βυθισμένος στο άγχος και τη στεναχώρια? Θα τον παρηγορούσατε?

Χρησιμοποιήστε τις ίδιες λέξεις με τις οποίες θα απευθυνόσασταν στο αγαπημένο σας πρόσωπο, όμως αυτή τη φροά μιλήστε έτσι στον εαυτό σας. Είναι μια τεχνική που μπορεί να προγραμματίσει τον εγκέφαλο με τέτοιο τρόπο, ώστε με την πάροδο του χρόνου να ελαττωθεί το άγχος και να αναπτυχθούν ιδιαίτερα ωφέλιμοι αυτό-προστατευτικοί μηχανισμοί, οι οποίοι βελτιώνουν την ποιότητα ζωής τόσο σε ψυχικό όσο και σε σωματικό επίπεδο.

Είναι πράγματι υψίστης σημασίας η επίτευξη και διατήρηση της ψυχικής μας ισορροπίας για να είμαστε υγιείς, αλλά και ευτυχισμένοι. Άλλωστε, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι πρώτος ο πατέρας της Ιατρικής υποστήριξε ότι "πρώτα νοσεί η ψυχή και μετά το σώμα".

Αγαπήστε τον εαυτό σας... είναι μια αγάπη που δεν θα σας προδώσει ποτέ!...

*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΟΜΟΙΟπαθητική Ιατρική, τεύχος 40, σελ. 30-31

All you need is love, image by www.endemol.co.za

Links: Happiness is... A Virtual Moment of Joy!
Relentlessly Positive (Αθεράπευτα Θετικοί)

Στον μιχό του Ηραίου

Όταν βρίσκομαι στην Κορινθία, ένα από τα πολύ αγαπημένα μου μέρη είναι το ακρωτήριο του Ηραίου μετά την Περαχώρα, που αντικρύζω από απέναντι με τον φάρο του να δείχνει το δρόμο ανάμεσα στον Κορινθιακό Κόλπο και τον Κόλπο των Αλκυονίδων.

Φέτος, επ' ευκαιρία του ερχομού της φίλης Παναγιώτας για διακοπές στα μέρη μου, πήγαμε με το αυτοκίνητο μέσω Λουτρακίου στο πανέμορφο αυτό μέρος ένα απόγευμα, όπου παραμείναμε και μέχρι το ηλιοβασίλεμα αντικρύζοντας τις απέναντι ακτές.


Η θέα στο μιχό του Ηραίου από ψηλά

Περνώντας τον επαρχιακό δρόμο μετά την Περαχώρα, βρίσκεται στα αριστερά μας η λεγόμενη Λίμνη της Βουλιαγμένης όπου από ένα στενό θαλάσσιο πέρασμα ανανεώνονται τα νερά, προσφέροντας την αίσθηση μιας λίμνης με ήρεμα -θαλάσσια- κρυστάλλινα νερά και τα βουνά να την περικλείουν στο βάθος, δημιουργώντας ένα μοναδικό θέαμα!


Η λίμνη της Βουλιαγμένης

Στον κόλπο κάτω από τον Φάρο στον Κορινθιακό, βρίσκεται ο ναός της Ακραίας Ηραίας όπως ονομαζόταν στην αρχαιότητα, καθώς και απομεινάρια από μια πολιτεία που είχε αναπτυχθεί στη περιοχή, με υδραγωγείο και άλλα δημόσια κτίρια και ναούς λίγο πιο πάνω.



Οι χριστιανοί έκτισαν στην λίγο πιο ψηλά από τα ερείπια του αναπεπταμένου ναού της Ήρας το εκκλησάκι του Αη Γιάννη του Πρόδρομου, που λίγο πριν κατεβούμε στον αρχαίο ναό το καντήλι μένει πάντα αναμένο για τους προσκυνητές και στο μπαλκόνι του υπάρχει ένα τραπέζι φιλοξενείας για τους περιηγητές.


Ένα κερί στον Αη Γιάννη

Στην άκρη του ακρωτηρίου κείται ο σύγχρονος φάρος ιδιοκτησίας του Πολεμικού Ναυτικού που δεν είναι επισκέψιμος, αλλά όμως όποιος ακολουθήσει το μονοπάτι για να τον αντικρύσει, αποζημιώνεται από την θέα της ανοικτής θάλασσας και των περιχώρων στο βάθος ειδικά κατά τη διάρκεια του ηλιοβασιλέματος!


Δειλινό και οι ακτές της Κορινθίας απέναντι ήδη φωτίστηκαν

Μαριαλένα, 04/09/2007

Ραντεβού τον Σεπτέμβρη!

Image by www.allposters.com

Σε δυο μέρες έπαιρνε επιτέλους την καλοκαιρινή της άδεια και μετρώντας αντίστροφα το "φτου ξελεφτερία" από την δουλειά, βαριόταν όσο τίποτα άλλο στον κόσμο, να ετοιμάσει τη βαλίτσα των διακοπών. Ρούχα απαραίτητα και περιττά, αξεσουάρ, καλλυντικά, φάρμακα, βιβλία, μουσικές και χίλια δυο άλλα μικροπράγματα που δεν θα μπορούσε να αποχωριστεί ακόμα και για όσο καιρό θα έλειπε από το σπίτι.

Έλαβε ένα μηνυμά του "άντε επιτέλους να τα πούμε" και χάρηκε για την πρωτοβουλία του. "Φεύγω με άδεια σε λίγες μέρες" του απάντησε, "θα χαρώ κι εγώ να βρεθούμε". "Από Σεπτέμβρη λοιπόν" της ανταπάντησε και η κουβέντα σταμάτησε εκεί.

Έβαζε στον σάκο της μερικά cds που είχε γράψει για να ακούσει στις διακοπές της και πρόβαλε στο μυαλό της εκείνος, σαν μια άλλη αγαπημένη της μελωδία. Ο ένας μήνας σχεδόν που θα μεσολαβούσε για να τον δει, της φαινόταν σαν αιωνιότητα. Ήξερε πως το παιχνίδι ανάμεσά τους παιζόταν και από τους δυο εξίσου, μα κατά βάθος ήλπιζε πως αυτός ο γοητευτικός άνδρας, δεν θα άφηνε στις καλένδες την πρότασή του, όχι για κανέναν άλλο λόγο, μα περισσότερο γιατί το ήθελε και η ίδια να συμβεί έτσι.

Παρά τη φαινομενική της αποστασιοποίηση από πρόσωπα και καταστάσεις, ήξερε καλά μέσα της πως αυτό γινότανε σαν μηχανισμός άμυνας, όταν η πραγματικότητα την έθετε εκτός παιχνιδιού. Στους άλλους ίσως να έδειχνε απόμακρη, σκεπτική, φοβισμένη, ίσως και να ήταν έτσι δεν το αμφισβητούσε, μα εκεί στο μέρος της καρδιάς της ένιωθε τη φλόγα της ζωής να καίει αδιάκοπα, περιμένοντας όχι να κάψει αλλά να ζεστάνει και όποιον άλλο την προσέγγιζε.

Έτσι και σ' αυτήν την περίπτωση ήθελε να περιτυλίξει με αυτή τη ζέση της ψυχής της και εκείνον τον άνδρα. Της άρεσε τα αρσενικά να ακολουθούν τους αρχετυπικούς ρόλους που έχουν προδιαγραφεί στα κύτταρά τους από την φύση, να είναι κυνηγοί και επιβήτορες, να κατακτούν τη λεία τους με την αξία τους. Στην αντίθετη περίπτωση που η γυναίκα αναλάμβανε αυτόν τον ρόλο, ξενέρωνε απίστευτα στην αντιστροφή των συμπεριφορών ανάμεσα στα φύλα. Δεν ήταν από εκείνες τις γυναίκες που μπορούσες να τις υποσκελίσεις εύκολα, από χαρακτήρα είχε γονίδια πολεμιστή μέσα της που δεν τα εγκατέλειπε προς χάρην της όποιας ασφάλειας στη συναισθηματική της ζωή ακόμα. Από την άλλη έβρισκε νόημα να προσφέρει και να δίνεται εκεί που εμπιστευόταν και σε αυτή την περίπτωση, ήθελε εκείνος να έχει αντιληφθεί αυτές της τις ποιότητες και να τις χειριστεί ανάλογα!

Είχε ζήσει μεγάλους έρωτες και μεγαλύτερες απογοητεύσεις στην ερωτική της ζωή. Κεφάλαια στο βιβλίο που θα αποτελούσε τη ζωή της, τα ονόμαζε όλα τούτα τα βιώματα. Άλλοι άνδρες είχαν πάρει τον δρόμο της μνημοσύνης, άλλοι της λήθης στο πέρασμα του χρόνου, μα όσο και αν μέσα της έλεγε πως οι έρωτες είναι μετρημένοι, όσο και αν σαν χθες ερχόταν στη θύμησή της, άνθρωποι που έκαναν τη καρδιά της να χτυπήσει δυνατά, πάντα φύλαγε μια γωνιά απείρακτη για το καινούργιο, το επόμενο καρδιοκτύπι.

Ήθελε να του αρέσει αυτού του άνδρα, ήθελε με τον τρόπο της να τον σαγηνεύσει και να ξαναμπεί στο ερωτικό παιχνίδι σαν άλλη Αμαζόνα καβάλα στο λευκό της άτι, αφήνοντάς τον έκθαμβο! Ήθελε χωρίς προσποίηση να έλθει ξανά η ώρα που η ψυχή της γυναίκας που κουβαλούσε, να βγει και να τυλίξει με ένα θεσπέσιο άρωμα που θα διέκριναν μονάχα εκείνοι οι δύο, τις ιδιαίτερες στιγμές τους όταν θα προέκυπταν.

Ήθελε να της είχε πει όχι "ραντεβού τον Σεπτέμβρη" αλλά "όπου και να σαι, εγώ θα έλθω να σε βρω" δηλώνοντάς της τις προθέσεις του και τότε εκείνη θα άφηνε κατά μέρος τη προμετωπίδα της πολυάσχολης ζωής της, για να του παραχωρήσει χώρο και χρόνο για να αφουκραστεί αυτό που ένιωθε ότι ήταν. Ήθελε να του χαρίσει μια ή και περισσότερες νύχτες πάθους, μόνο με την ελπίδα ότι δεν θα ήταν έρωτας δίχως αύριο, μα κάτι σπουδαίο και για τους δυό. Ήθελε επιτέλους να ξεφύγει από το μοτίβο των ανδρών που δεν ήξεραν τι ζητούσαν και να επιλέξει, κάνοντας μια καινούργια αρχή, έναν άλλον κατασταλαγμένο για αλλαγή.

Όμως, έπρεπε να περιμένει, έπρεπε για ακόμη φορά να βάλει στην άκρη τις φαντασιώσεις της και να ζήσει στο διάστημα των διακοπών της όπως είχε εξαρχής επιλέξει. Ποιός ξέρει, ίσως και εκείνο το "ραντεβού τον Σεπτέμβρη" που υπήρχε σαν υπόσχεση επιστρέφοντας, να έβγαινε κάποτε αληθινό...

Marialena, 02/08/2007

Τα σύκα, σύκα...

Πάει κι αυτό, τελείωσε! Για τις εκλογές μιλάω, γιατί για οποιαδήποτε άλλη εξέλιξη στην πολιτική σκηνή της χώρας, είμαστε ακόμα στα σπάργανα!

Ψηφίσαμε, σκουπίσαμε, τελειώσαμε...

Ο Κωστάκης, με λιγότερες χειρονομίες και ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα, μας κράτησε ξύπνιους μέχρι την 1η πρωϊνή για να μας πει τα αυτονόητα για την κυβέρνησή του. Θα συνεχίσει λέει, το έργο της "νέας διακυβέρνησης". Θα κρατήσω την πρόθεση, αλλά πείτε μου Κύριε Πρωθυπουργέ, με ποιούς θα το κάνετε αυτό? Τους Πολύδωρες, τους Τσιτουρίδηδες ή τους Βαρθολομαίους που με κάθε τρόπο απέδειξαν ότι δεν μπορούσαν να ασκήσουν το λειτούργημα του δημόσιου άνδρα, χωρίς να υποπέσουν σε ηθικά παραπτώματα?

Ξέρετε κάτι κύριε Καραμανλή? εδώ και χρόνους εκατό είναι γνωστό τοις πάσι ότι η Νέα Δημοκρατία πάσχει στα μεσαία στελέχη της, γι' αυτό και δεν υπάρχει φυτώριο νέων αξιωματούχων στη κυβέρνηση. Σκεφθείτε το σας παρακαλώ, γιατί εν τω Άδη ουκ έστι μετάνοια, όταν θα σας πάρουν το γλυκό από το στόμα λόγω κενού διαδοχής ικανών στελεχών να σας πλαισιώνουν και να σας στηρίζουν στο έργο σας. Βάλτε εξοκοινοβουλετικούς αν χρειαστεί, ικανούς ανθρώπους, πετυχημένους στο αντικείμενό τους και όχι βουλευτές και στελέχη ως τους άνω που προανέφερα, ως παράδειγμα προς αποφυγή!

Ερχόμαστε στον σταρ των εκλογών, τον μεγάλο χαμένο τον Γιωργάκη. Τι περίμενε δηλαδή, με το να γκρινιάζει ασύστολα, με το να μιλάει σε μια ξύλινη γλώσσα γεμάτος εριστικότητα λόγω κατευθύνσεως Λαλιώτη, με σύνθημα τη "Νέα Αλλαγή" λες και σήμαινε κάτι η αοριστολογία, να κερδίσει τις εκλογές? Ε, όχι κύριε Παπανδρέου, αφού και μόνος σας το καταλάβατε στο τέλος αυτό, με πορδές δεν βάφουν αυγά, λένε και στο χωριό μου. Δεν σας λυπάμαι καθόλου, όπως στρώσατε κοιμηθήκατε κιόλας, αφήστε που εξαρχής φαινόσταν ότι δεν ασκούσατε υπεύθυνη αντιπολίτευση. Μάχη εντυπώσεων δίνατε και την χάσατε! Τι ήταν αυτό το προεκλογικό διάγγελμα που βγάλατε, ως ομιλία μετά τις εκλογές? Θα είστε κοντά στο λαό, στους μικρομεσαίους, στους αγρότες κλπ? Τώρα, κατόπιν εορτής δεν λέει! Η κυρία Παπαρρήγα σας πρόλαβε έτη φωτός νωρίτερα, γι' αυτό και σας πήρε και ψήφους πολύτιμους όπως και ο Συνασπισμός. Σας έκοψαν τον κώλο κοινώς, αλλά και εσείς με τις πρακτικές σας, τα βγάλατε τα ματάκια σας, αλλά δεν πειράζει! Ξέρετε γιατί? Γιατί πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις, εμφανίστηκε δυναμικά στο προσκήνιο ο Μπένυ και προείγγειλε την υποψήφιότητά του για νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και ήδη άρχισαν οι ζυμώσεις στο κόμμα σας για την εξασφάλιση εύνοιας των εκλεκτόρων.

Δυνατός και αποφασιστικός ο κύριος Βενιζέλος, περίμενε στη γωνία για να σας τη φέρει. Μπορεί να είστε γόνος Παπανδρέου, αλλά όπως και να το κάνουμε, τα γονίδια εκφυλίζονται με την αναπαραγωγή. Η εποχή του παππού και του μπαμπάκα σας με τα συνθήματα και την παροχολογία, έχει περάσει ανεπιστρεπτί αγαπητέ μου. Εφόσον εκλεγεί ο Ευάγγελος αρχηγός, η μεν ΝΔ θα χάσει τον ύπνο της, το δε ΠΑΣΟΚ θα πάρει μπρος σε άλλη κατεύθυνση. Το μέλλον θα δείξει!

Το ΚΚΕ, είχε δεν είχε με την ξύλινη γλώσσα που χρησιμοποιεί, με την στάση της ψήφου διαμαρτυρίας ενίσχυσε τη δύναμή του στη Βουλή. Την έκπληξη όμως έκανε ο Συνασπισμός, που με τη στάση του κοντά στον πολίτη, δημιούργησε συμπάθειες και πήρε ψήφους και από τους υπόλοιπους πολιτικούς χώρους και μπήκε έτσι στη Βουλή. Ο κύριος Αλαβάνος κέρδισε τις εντυπώσεις στην τηλεοπτική αντιπαράθεση των πολιτικών αρχηγών πρόσφατα και δεν δίστασε να αντιπαρατεθεί με τον πρωθυπουργό για φλέγοντα ζητήματα, σε αντίθεση με την άκαμπτη θέση της κυρίας Παπαρρήγα και τη γκρίνια Παπανδρέου.

Βέβαια, να μην ξεχνάμε και τον τελευταίο νικητή των εκλογών για αυτή την αναμέτρηση, τον "χέρι-χέρι" ΛΑΟΣ. Ένα κόμμα προσωποπαγές, που βασίζεται στην ακροδεξιά συνείδηση ορισμένων συμπολιτών μας-δυσαρεστημένων από την πολιτική της κυβέρνησης. Να πω ότι χάρηκα ότι εξελέγη, δεν ισχύει σε καμμία περίπτωση. Γιατί δεν γουστάρω τις μεγαλοστομίες του κυρίου Καρατζαφέρη, τις γριές με τους σταυρούς ανά χείρας και τα αντι-έξω από εδώ πανό που κουβαλάνε και τις θέσεις που θυμίζουν μούχλα σε τυρί! Αλλά, επειδή ότι φοβάσαι το λούζεσαι τελικά, να που η τηλεπροβολή του εθνοσωτήρα σε συνδιασμό με το ελαφρά τη καρδία που χαρακτηρίζει ορισμένους εθνικόφρονες ψηφοφόρους, έφεραν και αυτό το κόμμα στη βουλή, για να αποτελεί μόνιμο εφιάλτη στις αποφάσεις της κυβέρνησης με την ισχνή πλειοψηφία. Περαστικά μας!

Μαριαλένα, 17/09/2007 (τώρα που τελείωσε το πανηγύρι, ας τα πούμε έξω από τα δόντια)

Links: E-tipos.com: Τα μήνυματα της κάλπης στο Διαδύκτιο
Το άρθρο από τον Ελεύθερο Τύπο

Υ.Γ.1 Παρακολούθησα τον ΣΚΑΪ που οι αναλύσεις του απείχαν από την χάβρα των υπολοίπων καναλιών και έδωσε το λόγο και σε φορείς ή πρόσωπα εκτός άγρας ψήφου. Σημαντικό αυτό!

Υ.Γ.2 Επιτέλους, μετά την εξαφάνιση του template μου ξαφνικά και στα δυο προσωπικά μου μπλογκς τη Παρασκευή το πρωί, μπόρεσα σήμερα να ολοκληρώσω την ανακατασκευή των σελίδων μου και από εδώ και μπρος να εμφανίζονται με νέα εμφάνιση στα μάτια μας. Ίσως ο ευλόγγερος εκτός από την ταλαιπωρία που μου προσέφερε αθέλητα, να μου έδωσε μια ώθηση για αλλαγή και σε αυτό το επίπεδο της εμφάνισης των blogs. Με γειά τους!

Εκλογές 2007: Οδηγίες για υποψιασμένους ψηφοφόρους!

Φτάσαμε στο παρά 5' των εκλογών αισίως και με τα νεύρα μας ρετάλια!!! Εσύ λοιπόν λαέ υποψιασμένε, αποφάσισες που θα ρίξεις την... ψήφο σου? Ποιός κερατάς λέει λιγότερα ή περισσότερο πιστευτά ψέμματα, έχει ή δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα και το τι συμβαίνει γύρω μας? Ψήφος επικύρωσης, αντίδρασης ή άστα να πάνε?

Γιατί προσπαθούν να το παίξουν "σωτήρες" μου λέτε? Γιατί πάνω στις πλάτες μας να παίζονται παιχνίδια πολιτικής δολοπλοκίας χωρίς την συναίνεση του ψηφοφόρου? Γιατί ζητάτε την ψήφο μου, για να επικυρώσετε τις ανομίες σας, ένθεν και ένθεν? Εσείς αγαπητοί εθνοπατέρες και εθνομητέρες θρέφεστε από την ψήφο εμπιστοσύνης μας, ενώ εμείς διατηρούμε τις ελπίδες για "μια θεσούλα στο δημόσιο" ή οτιδήποτε άλλο μας υποσχεθείτε!

Είπα να μην εμπλακώ ενεργά στην πολιτική αντιπαράθεση των ημερών, μέσω του ιστολογίου μου, γιατί μόνο νερό στον μύλο των πολιτικάντιδων και των καιροσκόπων θα έριχνα, που στην αναμπουμούλα χαίρονται όπως αυτήν την εποχή! Όμως, πριν "σταυρώσουμε" το κόμμα της αρεσκίας μας και τους εκπροσώπους που θα θέλαμε να μας εκπροσωπούν στη Βουλή για την επόμενη τετραετία, ας αναλογιστούμε για ποιόν λόγο ψηφίζουμε και τι αντιπροσωπεύει η ψήφος μας στη συνείδησή μας.

ΚΡΑΤΟΣ ΥΠΟΔΟΜΩΝ & ΠΡΟΝΟΙΑΣ να φτιάξετε εσείς οι κυβερνόντες, ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΗ & ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΣΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ! Από "θα" και συνθήματα χορτάσαμε, ΠΡΑΞΕΙΣ ΘΕΛΟΥΜΕ!!!

Αντε καλή ψαριά αδέλφια και από Δευτέρα πάλι να ηρεμήσουμε μετά τις κορώνες των θαυματοποιών!

Links: Ψήφος κατά περιβαλλοντική συνείδηση

Μαριαλένα, 12/09/2007

Τι τάξη πας φέτος?

Άνοιξαν και φέτος τα σχολεία και χθες έβλεπα δυο κοριτσάκια του δημοτικού δίπλα μου, τη Μαρία και την Εριέττα, να παίζουν στην αυλή κάνοντας σχοινάκι. Σε λίγο, όταν ξεκινήσουν τα μαθήματα, ίσως να μην τους μένει χρόνος να βγαίνουν να παίζουν όσο συχνά το χρειάζονται, σαν παιδιά που είναι.



Σε στιγμιότυπα πέρασε από μπροστά μου και η δική μου μαθητική ζωή. Τότε που πήγα νηπιαγωγείο στη Νεάπολη Λαρίσης, σε ένα σχολειό ανάμεσα στα βαμβακοχώραφα της περιοχής και έχω ως ενθύμιο ένα στρατιωτάκι που μου είχε δώσει ένα παιδάκι στο λεωφορείο. Επιστροφή στην Αθήνα πρώτη δημοτικού, σχολή Προβατά (μπεεεε) και να λέω όλη τη μυθολογία απ' έξω που ήξερα από τα τέσσερά μου, όταν μου τη διάβαζε η μαμά μου.

Δευτέρα δημοτικού στο δημόσιο πια, ένα παλιό κτήριο που έγινε μετέπειτα ΤΕΕ στη γειτονιά μου. Στη τρίτη αλλάξαμε κτήριο και πήγαμε στο 8ο με τη μεγάλη αυλή και τα πεζούλια γύρω γύρω που σκαρφαλώναμε. Εκεί είναι ακόμα η αυλή και μου θυμίζει που σαν μελισσόπουλα κατεβαίναμε τις σκάλες για να βγούμε στο προαύλιο να παίξουμε λάστιχο, κυνηγητό ή να καθήσουμε στα πεζούλια να φάμε το κολατσιό μας. Οι πρώτες θεατρικές παραστάσεις, η παρέλαση στη πλατεία Ηρώων με άσπρη μπλε στολή, η ποδιά Τσεκλένης που φορούσαμε με το άσπρο γιακαδάκι. Τα αθλητικά πορτοκαλί Puma με το πράσινο σήμα που πρωτοφόρεσα, ο σκούφος με το ασορτί κασκόλ σε πράσινο, ένα γαλάζιο μπουφανάκι από την Αγγλία που το έλιωσα, οι γαλότσες οι κίτρινες το χειμώνα, η σάκα με τα αντανακλαστικά, οι κασσετίνες με τα χίλια μύρια μολύβια και τζιρτζίμιλα μέσα. Η Hello Kitty και η Sarah Kay με τις συλλογές των αυτοκόλλητων σε άλμπουμ, όταν τρώγαμε τις γκοφρέτες Κουκουρούκου! Ο δάσκαλός μας ο κύριος Βαλασάκης, που με αυτόν έβγαλα το δημοτικό ή η κυρία Αθηνά που ήταν η δασκάλα μου στις πρώτες τάξεις... οι συμμαθητές και συμμαθήτριες που ακόμα με μερικούς μένουμε κοντά και διασταυρωνόμαστε! Ο Βενέτης το πρώτο αγόρι που φίλησα στη δευτέρα δημοτικού, σε μια εκδρομή στο στρατόπεδο που πηγαίναμε για περίπατο! Τα αγγλικά στον Σαββίδη με σορτσάκι και παντοφλίτσες Sprider στη δευτέρα δημοτικού στη πρώτη προκαταρκτική, που παράταγα το παιχνίδι στη πλατεία για να πάω για μάθημα. Ή η Τέτη, η πρώτη μου δασκάλα αγγλικών στο σπίτι στη πρώτη δημοτικού, που ενώ κάναμε μάθημα, μετά της άρεσε να της χτενίζω τα μαλλιά!



Γυμνάσιο στο ιδιωτικό θηλέων με αυστηρές αρχές, έτρεμα όταν πήγα να με γνωρίσουν. Παλιές συμμαθήτριες στη τάξη, αλλά και καινούργιες από άλλες περιοχές! Ο Ξάνθος, ο γυμνασιάρχης από την "εύανδρο Ήπειρο", που μας είχε στο ένα πόδι. Καθώς διάβαζε την Ιλιάδα, μας έλεγε πως οι άνδρες είναι ωραίοτεροι από τις γυναίκες γιατί δεν σπάνε! Η Ηλιοπούλου η μαθηματικός που με μια ματιά της, γινόμασταν πουλάκια. Η Μήτσαινα ή "φίδι", η χημικός με τα αταίριαστα ρούχα, "Το ύψος" η αγγλικός με το 1,50 που δεν έφτανε στον πίνακα, η φευγάτη φιλόλογος με τις παράξενες κάλτσες στα παπούτσια της η Πικουλόθεν, η αναιδής φυσικός, ο Κυριούλης που μας έδινε εικονίτσες και ευχές, ο θρησκευτικός μας...! Τα παιχνίδια μέσα στη τάξη (πρόσωπο, ζώο, πράγμα), τα σημειωματάκια που ανταλλάσαμε όταν βαριόμασταν να παρακολουθήσουμε, η μουσικός που μας σήκωνε πάνω και τραγουδούσαμε όλοι μαζί, οι μιμήσεις που μου άρεσαν να κάνω, τα σιδεράκια που έβαλα στα δόντια μου και δεν μπορούσα να φάω το μήλο μου παρά σε πολύ μικρά κομματάκια!

Κάποια κορίτσια που κάπνιζαν κρυφά στις τουαλέτες, ή στη τρίτη γυμνασίου όταν άλλες κοκορευόταν ότι βρήκαν "αγόρι" και το έπαιζαν πεπειραμένες! Τα πρώτα αγόρια στη τάξη μας στο λύκειο, η προετοιμασία για το πανεπιστήμιο με τα φροντιστήρια, η ταλαιπωρία του πήγαινε έλα βρέξει χιονίσει για μάθημα τα βράδυα, το αστέρι η Παπαδέα που διεύθηνε το φροντιστήριο και κένταγε στο μάθημα, η πενταήμερη στη Βόρειο Ελλάδα στη Γ' Λυκείου, οι τελετές λήξης κάθε σχολικής χρονιάς με τη συμμετοχή μας στα πολιτιστικά και αθλητικά δρώμενα, τις γυμναστικές επιδείξεις. Τα αγγλικά στη κυρία Βάσω που με τη ρόμπα κατέβαινε από το σπίτι της και μας έκανε μάθημα και διάβαζε ανάποδα τα βιβλία. Η εκπαιδευτική εκδρομή στην Αγγλία το καλοκαίρι μετά το Proficiency. Η κυρία Μαρία, η αδελφή της που μας έβαζε τις φωνές όταν παίζαμε στο προαύλιο ή κάναμε φασαρία με άλλους στη τάξη.



Τα τετράδια Unicef, η πρώτη τσάντα Polo στον ώμο, το πουλόβερ Stefanel που δεν έλεγα να το αποχωριστώ μαζί με το Levis 501 μου! Η επιστροφή μετά από χρόνια να καμαρώσω τη φίλη μου Κατερινίδιον, στον ίδιο χώρο, να παίρνει μέρος στις τελετές λήξης και να ξαναβλέπω τους καθηγητές μου είκοσι χρόνια μετά από τότε που πήγα στο γυμνάσιο. Η αυλή με το πεύκο και τις μπασκέτες, το τσαγαλί χρώμα στους τοίχους, τα θρανία, οι αίθουσες... Το βιβλιοπωλείο της Χαράς στη πλατεία, όπου παίρναμε τα βιβλία και κάθε φορά που πήγαινα χάζευα στη βιτρίνα για να πάρω και το χαζοτριζουλάκι μου μαζί!Το ξύπνημα στις 5 το πρωί σχεδόν σε όλες τις τάξεις, για να προλάβω να κάνω επανάληψη τα μαθήματα που θέλαν διάβασμα και να αποκοιμιέμαι ξανά πάνω στο βιβλίο διαβάζοντας.

Ήθελα να μην έχει κλείσει το σχολείο μου μετά από λίγο καιρό, να έστελνα και εγώ ίσως τα παιδιά μου εκεί που πήγα κι εγώ και έγινα άνθρωπος. Να είναι εκεί, όπως και το δημοτικό μου στην Αθανασίου Διάκου και να μεγαλώνουν γενιές και γενιές παιδιών κάθε σχολική χρονιά!

Μια ακόμα σχολική χρονιά ξεκίνησε, τα βιβλία μου ακόμα τα έχω φυλαγμένα στο πατάρι και δεν μου κάνει καρδιά να τα πετάξω και μάλλον δεν θα το κάνω όσα χρόνια και αν έχουν περάσει.

Καλή αρχή και καλή φώτιση στα μαθητούδια μας!

Marialena, 11/09/2007

WHY WORRY ...???

There are only two things to worry about.

If you are good Or you are ill .



If you are good then there is nothing to worry About.

But if you are ill then there are two things to worry about

If you get well or you die.



If you get well then there is nothing to Worry about.

But if you die then there are two things to worry About.

whether you go to heaven or you go to hell.



If you go to Heaven there is nothing to worry about.

But if you go to hell then you will be very busy shaking your friend's hands

and you will have no time to worry.



So WHY WORRY ...?







JOΗN BERNARD SHAW

Ρέμος/Ονειράμα live 2007

Όταν κυκλοφόρησε στις αρχές του καλοκαιριού το άλμπουμ του Αντώνη Ρέμου για την συναυλία των Mad Secret Concerts που είχε δώσει μαζί με τους Ονειράμα, βρήκα το αποτέλεσμα συμπαθητικό καθώς η λαϊκή φωνή του Ρέμου έντυνε τους ροκ ήχους του συγκροτήματος από τη Θεσσαλονίκη. Πηγαίνοντας για διακοπές, είδα μια αφίσα ότι θα εμφανιζόταν ζωντανά στο Ξυλόκαστρο Κορινθίας κι έτσι μετά από λίγες μέρες σκέψης, συνεννοήθηκα με τη φίλη Παναγιώτα που θα ερχόταν τη προηγουμένη στο εξοχικό μου για να πάμε να δούμε τη συναυλία.

Σάββατο βράδυ 18 Αυγούστου, μια ζεστή καλοκαιριάτικη βραδυά που ενώ σουρούπωνε, εμείς με το αυτοκίνητο διασχίζαμε τον παραλιακό άξονα που μας έφερε στο γραφικό Ξυλόκαστρο. Η συναυλία δινόταν στο πάρκο κυκλοφοριακής αγωνής στη Μαρίνα Ξυλοκάστρου και εμείς πριν εισέλθουμε στο χώρο καθήσαμε να τσιμπήσουμε κάτι χαζεύοντας τη κίνηση των πεζών δίπλα στη παραλία και απορώντας με την εξυπηρέτηση του συγκεκριμένου μαγαζιού που μέχρι να μας σερβίρει, κοντέψαμε να κοιμηθούμε!

Μετά τη σύντομη βόλτα μας παρα θίν αλώς, κατευθυνθήκαμε στο χώρο του πάρκου όπου βρεθήκαμε να βλέπουμε τη σκηνή μα να καθήσουμε ακόμα δεν είχαμε βρει τον τρόπο. Τη λύση μας την έδωσαν προφανώς ντόπιοι, όπου με καρέκλες ανά χείρας, έπιαναν αυτό που λέμε "πρώτο τραπέζι πίστα"! Πήραμε και εμείς λοιπόν τις καρέκλες μας και καθήσαμε απέναντι από τη σκηνή σε λογική απόσταση, από όπου ευτυχώς βλέπαμε καθαρά στο βάθος.

Κατά τις 10:30 ο Αντώνης Ρέμος μαζί με τη μπάντα του ανέβηκαν στη σκηνή και όπως ο ίδιος μας είπε, διαπίστωσε πως ο κόσμος που είχε μαζευτεί ήταν πέρα από τις προσδοκίες του! Τα τραγούδια διαδέχονταν το ένα το άλλο για 3 ολόκληρες ώρες και με σωστή επιλογή των κομματιών και την προσεκτική ενορχήστρωση και τα οπτικά εφέ που συνόδευαν τα τραγούδια, δεν μας άφησε να καταλάβουμε πότε πέρασε η ώρα!

Κι επειδή επί σειρά ετών παρακολουθώ τη καριέρα του συγκεκριμένου, διαπίστωσα πως αν και κάπου μένει στο γνώριμο λαϊκοπόπ του στυλ, στη συνεργασία του με τους Ονειράμα μας έδειξε πως μπορεί άνετα να τραγουδήσει και ξένο ρεπερτόριο, χωρίς να καταφεύγει σε λαϊκότροπες ερμηνείες. Επίσης, για μια ακόμα φορά είπα στον εαυτό μου, ότι χίλιες φορές να πηγαίνεις σε μια συναυλία να δεις τους αγαπημένους σου καλλιτέχνες, παρά να εγκλωβίζεσαι στα κλουβιά που ονομάζονται "κέντρα διασκέδασης" το χειμώνα, για να πληρώσεις υπέρογκα ποσά για να ακούσεις κατά κανόνα τραγούδια της πίστας και της τάβλας! (Έφη Θώδη εσύ μας οδηγείς!!!)

Να μερικά βιντεάκια που τράβηξα από εκείνη τη βραδυά, με τραγούδια για μένα ξεχωριστά:


Της αγάπης μαχαιριά


Νύχτες μοναξιάς/Blue Hotel


Ο χορός - Ονειράμα

Μέχρι την επόμενη συναυλία να είμαστε καλά και να ακούμε μουσικές που μας ταξιδεύουν!

Μαριαλένα, 06/09/2007

Η ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ

Απόψε δεν ήλθες όπως πέρσι σαν ολόγραμμα μπροστά μου, ανήμερα της Παναγιάς. Πίστευα πως τα παιχνίδια του μυαλού μου είχαν χάσει πια τη δύναμή τους, όσο τίποτα το παράξενο δεν συνέβαινε αυτήν εδώ τη μέρα.

Και μια κρυφή ανακούφιση αναμεμιγμένη με κατήφεια (όπως πάντα), έβγαινε από το στέρνο μου υπόκωφα, μέχρι που τηλεφώνησες εσύ. Βράδυ, μόλις είχα επιστρέψει από τη Χάρη της κι ενώ ο μικρόκοσμός μου κλυδωνιζόταν υπόγεια (όπως πάντα), είδα τ' όνομά σου γραμμένο στην οθόνη του κινητού μου και μετά από μήνες το σήκωσα.

Με αποκάλεσες με το χαϊδευτικό που μόνο εσύ με λες και με τον χειμαρρώδη σου τρόπο με ρώτησες τι κάνω. "Ήσυχα" σου απάντησα και άνοιξα τη πόρτα της βεράντας για να ατενίζω τη θάλασσα ενώ σου μιλούσα. Μου πες πως από Σεπτέμβρη θα έλθεις στην Αθήνα και και πως έχεις καιρό να κατέβεις.

Μα μου έλεγες ψέμματα και το ήξερα καλά. Γιατί να μου λες ψέμματα ή μισές αλήθειες? Ξέρω πότε ήλθες πρόσφατα και γιατί. Όχι από σένα, αλλά τυχαία από άλλους γνωστούς μας το έμαθα. Και τώρα μου λες, πως όταν ξανάρθεις στα μέρη μου να συναντηθούμε. Κι εγώ σου είπα με τη γνωστή ψυχραιμία που με διακατέχει μπροστά στο αναπάντεχο, πως θα χαρώ να ιδωθούμε, μα αμφιβάλλω αν θα τηρήσεις την υπόσχεσή σου, συγχώρεσε με την κασσάνδρεια πρόβλεψη.

Διαβάζω* ότι οι άνδρες ορμώμενοι από την επιθυμία να "εκτονωθούν" σεξουαλικά, πρώτα ζευγαρώνουν κι ύστερα αν η παρτενέρ τους λέει κάτι συναισθηματικά, παραμένουν. Αλλιώς πάνε παρακάτω, μέχρι την επόμενη. Κι εγώ ο βλάκας, έκανα προβολές τελικά όταν σμίξαμε, πως θα μπορούσες να είσαι αυτός που ψάχνω στη ζωή μου, ενώ για σένα ήμουν "το καλά μας έκατσε, πάμε παρακάτω" ε?

Απλά τα πράγματα σύμφωνα με την επιστήμη, αλλά άντε πες το στη καρδιά αυτά σαν θεωρία, που από τότε έχει μπει σε καραντίνα και δεν λέει να αναρρώσει. Κατόρθωσες να αποκαλύψεις τ' όνειρο, να με κάνεις να μην πιστεύω πια σε παραμύθια για τον Έρωτα, έστω και με αίσιο τέλος.

Μακάρι να συναντηθούμε ξανά, το εύχομαι. Ξέρεις γιατί? Για έναν μόνο λόγο από μέρους μου: Για να σου πως τι ένιωσα, τα αισθήματά μου κάποτε κι ας μην τα σπουδαιολογήσεις. Εγώ θα προσπαθήσω, μέρα που ναι σήμερα. Στο υπόσχομαι, μου το υπόσχομαι, γι' αυτήν τη καρδιά που δε λέει να ανακάμψει. Της το χρωστάω!

Μαριαλένα, 16/08/2007 (ξημερώματα)

* Γ. Πιντέρης PhD, Έρωτας, Αγάπη & Εξάρτηση, εκδόσεις Θυμάρι

3 του Σεπτέμβρη...

Επιστροφή στα καθ' ημάς, 3 του Σεπτέμβρη! Μέχρι χθες είχα συντροφιά μου την ησυχία της εξοχής, αλλά η χθεσινή βροχούλα με έφερε ξανά στην Αθήνα. Οι καλοκαιρινές διακοπές για φέτος τελείωσαν...

Με λίγο πιο σταρένια από ότι συνήθως την επιδερμίδα μου, με τις υπογλυκαιμίες να βρίσκονται σε πρώτο πλάνο σε καθημερινή βάση (ας όψεται η καλή ρύθμιση του σακχάρου με τα παρελκόμενά της), με τα μαλλιά μου να έχουν ξανθίνει και μακρύνει με τον ήλιο,
με τα μπαγκάζια να θέλουν ξανά τακτοποίηση στο σπίτι, επέστρεψα.

Πλύσιμο ο Χοντούκιος να φύγει η στάχτη για να τον οδηγήσω σήμερα, τα μπαλκόνια που έβγαζαν τον μέλανα ζωμό ενώ τα καθαρίζαμε, τα φυτά μου διψασμένα από τη ζέστη, εδώ είμαστε!

Ο υπολογιστής δεν μου έλειψε, είχα συντροφιά μου ένα μπλοκ όπου χειρόγραφα έγραφα σκέψεις, τις μικρές μου ιστορίες και κάποια ποιήματα, όταν η έμπνευση με ωθούσε να καταγράψω με λόγια αυτά που πλάθονταν μέσα στο μυαλό μου και άγγιζαν τη ψυχή μου! Αν είχα άλλο ένα στη διάθεσή μου, σίγουρα θα έμπαινα στον πειρασμό να το γεμίσω κι αυτό.

Με λαχτάρα έπιασα ξανά αγαπημένα βιβλία στα χέρια μου και διείσδυσα σε καινούργια μονοπάτια. Τελείωσα το "Σαββατογεννημένη" της Μαλβίνας Κάραλη, εκδ. Τσαγκαρουσιάνου, με τα τελευταία κείμενα της λατρεμένης μου πριν πεθάνει, το "Αγάπη, έρωτας και εξάρτηση" του ψυχολόγου Γιώργου Πιντέρη, PhD, εκδ. Θυμάρι, τον "Αλχημιστή" του Πάουλο Κοέλιο, εκδ. Λιβάνη (σαν παλιό χρέος σε κάποιον που χρόνια πριν με προέτρεπε να το διαβάσω) και "Το Σημάδι" του Θεόφιλου Ελευθεριάδη, εκδ. της Εστίας, συναρπαστικό ιστορικό μυθιστόρημα που εκτυλίσσεται στο διαμελισμένο πια Βυζάντιο, μετά την άλωση το 1204 μΧ από τους Φράγκους της Βασιλεύουσας.

Γεύτηκα για μια ακόμη φορά την αίσθηση που αναδύουν οι λέξεις και τα νοήματα μέσα από ένα βιβλίο και με ερωτική -σχεδόν- διάθεση, διάβαζα κάθε λέξη και κάθε σελίδα από τα αναγνώσματα που με συντρόφευσαν αυτό το διάστημα. Είχα ξεχάσει τι απόλαυση είναι να εντρυφεί κανείς στον υπέροχο κόσμο των βιβλίων, έτσι όπως τα ξέρουμε...

Ξενύχτησα (έτσι όπως ζηλεύει ο καλός μου N. Ago), γράφοντας ή κουβεντιάζοντας ενώ η νύχτα προχωρούσε με την Παναγιώτα (Giotavita) στο μπαλκόνι που έβλεπε τον Ακροκόρινθο, όταν για μια εβδομάδα ήλθε στο κονάκι μου, κατηφορίζοντας στα νότια.

Είδα μια υπέροχη ανατολή, εντελώς απρόσμενα, ένα ξημέρωμα εξήμιση το πρωί και αρπάζοντας τη φωτογραφική μηχανή έτρεξα να το απαθανατίσω, μαγεμένη από τα χρώματα που έπερνε η πλάση στα Γεράνια Όρη με το Λουτράκι και την Περαχώρα στο βάθος.




Για σήμερα, αφιερώνω σε όλους τους φίλους και γνωστούς, επώνυμους και ανώνυμους περιπατητές της blogoσφαιρας, το "Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες" από τα παλιά, με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη στα πρώτα της βήματα.

Get this widget | Share | Track details

...Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες, 3 του Σεπτέμβρη να περνάς και τσικουδιά στους καφενέδες, τα παλικάρια, τα παλικάρια να κερνάς...

Καλώς σας βρήκα και καλό μας φθινόπωρο! Μαριαλένα