Ο πραγματικός φίλος...

Η ιστορία 2 φίλων που περπατούν στην έρημο.

Κάποια στιγμή οι δύο φίλοι τσακώθηκαν
και ο ένας από τους δύο έδωσε ένα χαστούκι στον άλλο.

Αυτός ο τελευταίος, πονεμένος, αλλά χωρίς να πει τίποτα, έγραψε στην άμμο:
ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ.

Συνέχισαν να περπατούν μέχρι που βρήκαν μια όαση όπου αποφάσισαν να κάνουν
μπάνιο. Αλλά αυτός που είχε φάει το χαστούκι παραλίγο να πνιγεί
και ο φίλος του τον έσωσε. Όταν συνήλθε, έγραψε πάνω σε μια πέτρα:
ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗ ΖΩΗ.

Αυτός που τον είχε χαστουκίσει και στη συνέχεια του έσωσε τη ζωή, τον
ρώτησε : όταν σε χτύπησα, έγραψες πάνω στην άμμο, και τώρα έγραψες
πάνω στην πέτρα. Γιατί?

Ο άλλος φίλος απάντησε : «όταν κάποιος μας πληγώνει, πρέπει να το γράφουμε
στην άμμο όπου οι άνεμοι της συγνώμης μπορούν να το σβήσουν.
Αλλά όταν κάποιος κάνει κάτι καλό για μας, πρέπει να το χαράζουμε στην
πέτρα, όπου κανένας άνεμος δεν μπορεί να το σβήσει».

ΜΑΘΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΡΑΖΕΙΣ ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ.

Ευχαριστώ τον φίλο Copier που μου έστειλε αυτό το πανέμορφο μήνυμα. Μαριαλένα

Έχεις παιδιά? Στη πυρά...

Διαστάσεις λαμβάνει η απαγόρευση εισόδου σε οικογένειες με παιδιά σε εστιατόρια και ξενοδοχεία στην Ελλάδα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Τι απαντά το Συμβούλιο σε ευρωβουλευτές


Πώς μπορεί ένας οικογενειάρχης με παιδιά να αντιμετωπίσει την απαγόρευση εισόδου σε ξενοδοχεία και εστιατόρια, όταν οι διευθύνσεις τους απαντούν ότι δεν τους θέλουν, για να εξασφαλίζουν ησυχία στους πελάτες τους;

Σε ορισμένους μπορεί να φανεί αστείο ή εξωπραγματικό, γιατί μέχρι πριν μερικά χρόνια γνωρίζαμε ότι υπήρχε πρόβλημα με τα κατοικίδια. Και όμως, το πρόβλημα υπάρχει και με τα παιδιά! Και όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Αυστρία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Το θέμα έφερε στην επικαιρότητα με ερώτησή της στο Συμβούλιο της ΕΕ η ευρωβουλευτής της ΝΔ Μαρία Παναγιωτοπούλου-Κασσιώτου, η οποία ζήτησε να πληροφορηθεί τι μέτρα μπορεί να ληφθούν σε ευρωπαϊκή κλίμακα, προκειμένου να αποφευχθούν φαινόμενα διακριτικής μεταχείρισης και ηλικιακού ρατσισμού εις βάρος παιδιών, νέων και των οικογενειών τους.

«Υπάρχουν πολλές Οδηγίες που αφορούν στη διακριτική μεταχείριση στην καθημερινή ζωή και στην ίση μεταχείριση στον εργασιακό χώρο», ήταν η απάντηση που έλαβε από την εκπρόσωπο του Συμβουλίου, η οποία δεν περιορίστηκε σε αυτές.

«Η αποφυγή των διακρίσεων είναι και θέμα εξέλιξης των νοοτροπιών και συμπεριφορών των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Οι ευρωπαίοι πολίτες είναι αυτοί που τελικά ως καταναλωτές καταβάλλουν τα χρήματα για την παροχή υπηρεσιών και μπορούν να απαιτούν εφαρμογή των νόμων», τόνισε.

Ο Αυστριακός σοσιαλδημοκράτης ευρωβουλευτής κ. Leichtfried ζήτησε να υπάρχει περιορισμός διαφήμισης αυτών των ξενοδοχείων και ρώτησε εάν υπάρχει τέτοια δυνατότητα σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Στην δευτερολογία της η εκπρόσωπος τού δήλωσε ότι «οι ευρωπαίοι πολίτες μπορούν μέσω των οργανώσεων των καταναλωτών να επηρεάσουν κάπως τους παρόχους υπηρεσιών».

Η κ. Μαρία Παναγιωτοπούλου έχει απευθύνει σχετική ερώτηση και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για να διαπιστωθεί αν υπάρχει παραβίαση στοιχειωδών ατομικών δικαιωμάτων, δηλαδή της άρνησης παροχής υπηρεσιών και παρεμπόδισης της ελεύθερης μετακίνησης προσώπων.

Πηγή: flash.gr

Come to me (Bonus Track)

image by www.stableys.com

Bonus Track: P.Diddy feat. Nicole Scherzinger - Come to me

Καληνύχτα, καλή ακρόαση και καλό ξημέρωμα, Μαριαλένα

Trick or Treat?

Halloween is coming to town sooner than we already know. On October 31st, the equivalent of Carnival in Greece, is been celebrated every year during the last weekend or so throughout the United States and Western Europe.



Once celebrated as a catholic custom, it was dedicated to the "All Saints" who were thought at the time of the Middle Ages that had left the earth and would come back and haunt humans in order to possess their bodies. So the horrified believers would dress up in scary outfits and decorate their houses accordingly in order to avoid been visited by such creatures on All Saints Day.

The phrase of "Trick or Treat?" is relevant to the attitude the believers followed ever since.



I remember back in 1998 I was visiting a dear friend of mine in the rural area of Wisconsin, USA. Sue and I had the chance of spending Halloween together that year in her area. Along with her kids, we drove to a nearby "Haunted House" that was decorated in the mood for horror! I can well remember that all the impersonators that were the creepy costumes were deliberately scared the hell out of people in order to make them become scared. Many in the crowd that came inside, had quite a good time, but if you ask me, I'd say very bluntly that I almost piss my pants from the shock I encountered there! Oh my Goodness, I felt as if I was taking part in a nightmare come true!!!

I guess my mentality was so out of the whole atmosphere. Being Greek, celebrating Carnival is a whole lotta different way of acting out, but there was hell on earth, I'm telling you!

The following day Sue's kids dressed up in costumes and so did I and together we went for a trick or treat session around the neighbourhood. I still have the pumpkin basket we used to carry in order to put inside all the junk food people would give us for a treat! Needless to say how much I enjoyed the decorations of the houses, especially when they looked really creepy and ghostly!



I am often thinking that if we had the opportunity to celebrate such insidents as the Halloween or the Thanksgiving here in Greece, this would be a very good change of scenery for all of us in Greece, where there's no relative customs whatsoever!

For all of you out there who will indeed have a good time on Halloween, trick or treat for my sake as well! As a closing line I choose one of the Haunted House creatures: "Where are you? I can see yoooooou...!"

Link: The History and Customs of Halloween

Gift: Cat Bowling and enjoy playing the game!

Marialena, 27/10/2006 (just before Greece's National Holiday, in the mood for Haloween) Have a nice weekend!

Για μια καλή ημέρα...

Να βρίσκεστε με τον εαυτό σας


photo by rivos.blog.ee

Το να είμαστε φωτισμένοι σημαίνει να έχουμε επίγνωση του εαυτού μας.
Επίγνωση του εαυτού μας σημαίνει να μην μας λείπει τίποτα μέσα μας.
Γνωρίζουμε την ποιότητα των σκέψεων μας και των αισθημάτων μας,
πώς μερικές φορές δίνουμε τη δύναμη μας στους άλλους, και πώς η αυτοεκτίμηση μας διακυμαίνεται σποραδικά.
Δεν λείπει τίποτα μέσα σας διότι ξέρουμε ότι γνωρίζοντας τον εαυτό μας είναι ζωτικό να είμαστε άνετοι με τον εαυτό μας.
Είστε άνετοι με τον εαυτό σας; Όχι; Τότε, να βρίσκεστε με τον εαυτό σας, να μιλάτε στον εαυτό σας,
να ακούτε τον εαυτό σας κάθε μέρα.
Να βρίσκετε λίγες στιγμές και να έχετε μία συνάντηση με τον εαυτό σας.
Βάλτε τον εαυτό σας στο ημερολόγιο σας.
Βάλτε τον στην κορυφή της λίστας. Και γράψτε δίπλα, «Να βρεθώ με τον εαυτό μου» και δεν θα λείπει τίποτα μέσα σας.

Bonus Track: My Love - Justin Timberlake

Ο πάπυρος του Δερβενίου

Σε ένα χωριό 40 χλμ έξω από την Θεσσαλονίκη, στις 15 Ιανουαρίου 1962, η αρχαιολογική σκαπάνη ανακάλυψε κάτι το αναπάντεχο. Στο Δερβένι βρέθηκε μια μάζα στερεοποιημένου πολτού από πάπυρο, που έμελλε να αποκαλύψει σημαντικά ευρήματα για το μυστικιστικό κίνημα του Ορφισμού στην αρχαία Ελλάδα του 3ου αιώνα π.Χ. μέσα από αλληγορικά πολλές φορές κείμενα και αναφορές.

Σήμερα, μετά από ενδελεχή προσπάθεια αποκατάστασης των παπύρων, ανακοινώθηκε στην επιστημονική κοινότητα αλλά και σε όλον τον κόσμο, η μελέτη των παπύρων από Έλληνες μελετητές. Εξεδώθει δε και ένα βιβλίο με ανάλυση των κειμένων στην αγγλική γλώσσα και κυκλοφορεί παγκοσμίως.


The Derveni papyrus
photo by ekathimerini.com

Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στον εκδοτικό οίκο OLSCHKI, καθώς και στη σχετική αναφορά του Flash.gr και της Wikipedia μεταξύ άλλων πηγών.

Οι μουσικές του χειμώνα

Αυτόν τον καιρό με έχει πιάσει αυτό που λέμε μανία με τη μουσική. Βρήκα από εκεί που δεν το περίμενα ενδιαφέροντα άλμπουμς και χωρίς να χάσω χρόνο, άρχισα να φτιάχνω τα σιντάκια του χειμώνα. Ιδού τι προέκυψε από την πρόσφατη συγκομιδή και συνεχίζουμε:

1. Beyonce - B'day
Η νεαρά κυρία της rnb, Beyonce, ανεβάζει τους τόνους με αυτή τη δουλειά, χορευτικά, δυνατά κομμάτια αλλά και αισθαντικές στιγμές στο στυλ της.
2. J.Lo - This is R&B: The featurings
9 τραγούδια που έχει πει μαζί με άλλους καλλιτέχνες, πολλά ρεμίξ και rnb & hip-hop in da house!
3. Janet Jackson - 20 years old
Η καρακουκλάρα ms Jackson επιστρέφει με ένα άλμπουμ γιορτάζοντας τα 20 χρόνια στη δισκογραφία. Η φωνή της όπως πάντα, ξεσηκώνει σε ρυθμικά και "ανάβει" σε σλόου τραγούδια, όπως εκείνη ξέρει να τραγουδάει.
4. Christina Aquilera - Back to basics
Η δεσποινίς Aquilera, διαλέγει να επιστρέψει στις ρίζες της μουσικής μέσα από επιρροές από τη δεκαετία του 1940 σε jazz & blues ηχοχρώματα.
5. Diana Krall - From this moment on
Η κυρία της τζαζ σκηνής ερμηνεύει αγαπημένα της κομμάτια άλλων καλλιτεχνών με τη δικη της μοναδική φωνή και συνοδεία του πιάνου της.
6. Sting - Songs from the labyrinth
Απίστευτο άλμπουμ από τον Στινγκ. Ερμηνεύει τραγούδια του Μεσαίωνα ως άλλος τροβαδούρος με στίχους και μουσική ανάλογη. Αν έχετε ένα θέμα με την εποχή, είναι σαν να είστε στο κάστρο του άρχοντα της περιοχής και εκείνος μαζί με το λαούτο του σας απαγγέλει ιστορίες θάρρους και αγάπης στα σαιξπηρικά αγγλικά!
7. Engima - A posteriori
Ο κύριος Κρετού βγάλζει το ολοκαίνουργιο άλμπουμ του με ηλεκτρονικές μουσικές και εμπνεύσεις από το διάστημα και τα άστρα.
8. The house of flying daggers - Original Soundtrack
Η μουσική υπόκρουση από την ομώνυμη ταινία (στα ελληνικά "Ιπτάμενα Στιλέτα") γραμμένη από γιαπωνέζο, ορχηστρική και επιβλητική. Ξυπνάει ο Σαμουράι μέσα μου...
9. Ough de Crouson - Mozart in Egypt
Άλλο ένα μοναδικό άλμπουμ στην ιστορία της μουσικής. Πρωτοβγήκε το 1997 και έχει πουλήσει μέχρι σήμερα 300.000 κομμάτια! Ο Μότζαρτ όπως δεν τον έχετε ξανακούσει, μπερδεύεται γλυκά με ανατολίτικες μουσικές και ήχους. Πέρσι κυκλοφόρισε και το Νο2.
10. Classic country songs - various artists
Μιλάει η φωνή της "άλλης" Αμερικής μέσα μου που λένε και αυτή η συλλογή περιλαμβάνει μια σειρά από τραγούδια ερμηνευμένα από τους κύριους εκφραστές της κάντρυ μουσικής στην Αμερική εδώ και μερικές δεκαετίες.

Ακόμα άκουσα, μα δεν έγραψα:
11. Το καινούργιο άλμπουμ της Fergie "The Dutchess" από τους Black Eye Peas που με τη γατίσια φωνή της και το σκέρτσο της έχει ξεσηκώσει τον μισό ανδρικό πληθυσμό τραγουδώντας ή νιαουρίζοντας στο χιτάκι της "London Bridge".
12. Τον αξιότιμο κύριο Justin Timberlake στο "Futuresex/Lovesound" του. Σας πληροφορώ πως τα κομμάτια του άλμπουμ είναι πολύ καλοδουλεμένα και ο νεαρός που ακουλουθεί τα μουσικά βήματα του πάλαι ποτέ βασιλιά της ποπ Michael Jackson, δημιούργησε χορευτικά τραγούδια με ενδιαφέρουσα ενορχήστρωση και πολύ ρυθμό που θα αρέσουν εξίσου σε άνδρες και γυναίκες. Εκτός από το Sexyback, έχει ακόμα ωραιότερα κομμάτια η καινούργια του δουλειά.

Bonus Track σήμερα: Pussycat Dolls - I don't need a man

Καλή ακρόαση και έπεται συνέχεια με το ελληνικό ρεπερτόριο σύντομα!

Με look αλά Miami... Vice!

Σάββατο απογευματάκι, μόλις έχω ξυπνήσει από έναν υπνάκο και ακούω τη μητέρα μου να μου λέει από τη κουζίνα, "έλα εδώ να ακούσεις στον ΑΝΤ1 μια εκπομπή..." Σηκώνομαι με τα χαδάκια στην Άρτεμη απαραίτητα να ξυπνήσω και πηγαίνω προς το ραδιόφωνο.

Η μουσική αποτελείται από ανάλαφρα τραγούδια επιλογές των ακροατών εκείνη την ώρα. Ο παραγωγός λέει κάποια στιγμή ότι έχει 3 ζευγάρια γυαλιά Miami Vice στη διάθεσή του και οι ακροατές να στείλουν μήνυμα στο νούμερο του σταθμού. Το προσπερνάω για την ώρα και συνεχίζω την ακρόαση. Δεύτερη φορά, ακούω την υπενθήμιση πιο προσεκτικά και στέλνω ένα μνμ στο νούμερο που νόμιζα πως άκουσα. Τρίτη φορά που επαναλαμβάνει ο παραγωγός την ανακοίνωση για τα δώρα και στέλνω τώρα το μνμ στο σωστό νούμερο.

Πάω για λίγο να ανοίξω τον υπολογιστή μου και με φωνάζει η μητέρα μου μέσα, "έλα, έλα θα κάνει τη κλήρωση τώρα...". Πάω και ακούω έναν ακροατή να λέει τρία νούμερα, με το νούμερο 68 πρώτο και τον παραγωγό να λέει το όνομά μου σαν πρώτη νικήτρια!!!

Γιούπι, κέρδισα!!! Την επόμενη μέρα, Κυριακή απόγευμα πάω να παραλάβω το δώρο μου από τον σταθμό στο Μαρούσι. Ανάμεσα στα Βωβοκτίρια, βρίσκω τελικά το 10-12 της Κηφισίας και παραλαμβάνω τα γυαλιά. Τα φόρεσα στην επιστροφή καθώς έβγαλα την Άρτεμη βόλτα στις 6 το απόγευμα. Όχι δεν είχα πάρει Βιάγκρα για να τα βλέπω όλα μπλε, οι φακοί είναι που μου τα δείχνουν έτσι... χα,χα,χα!





Και μιας και μιλάμε για κινηματογράφο, για όσους από εσάς διαθέτετε ADSL, σας έχω μια έκπληξη! Η Madonna όπως δεν την έχετε ξαναδεί ποτέ πριν... Καλή διασκέδαση και καλή εβδομάδα!

Κατεβάστε το video ΕΔΩ!!!
password: aries71

Ride like the wind

Artist: Christopher Cross
Song: Ride Like The Wind

It is the night. My body's weak.
I'm on the run. No time to sleep.
I've got to ride.

Ride like the wind to be free again.
And I got such a long way to go.
To make it to the border of Mexico.
So I'll ride like the wind.

I was born the son of a lawless man.
Always spoke my mind with a gun in my hand.
Lived nine lives
gunned down ten.
Gonna ride like the wind.

And I got such a long way to go.
To make it to the border of Mexico.
So I'll ride like the wind.
Ride like the wind.
Ride like the wind.

Accused and tried and told to hang
I was no where in sight
when the church bells rang.
Never was the kind to do as I was told.
Gonna ride like the wind before I get old.

It is the night. My body's weak.
I'm on the run. No time to sleep.
I've got to ride.
Ride like the wind to be free again.

And I got such a long way to go.
To make it to the border of Mexico.
So I'll ride like the wind.
Ride like the wind.

And I got such a long way to go.
To make it to the border of Mexico.
So I'll ride like the wind.
Gonna run like the wind.

=====================================================================================

Ξέρεις, ήθελα να μην σε έχω στο μυαλό μου σήμερα, αλλά... βράδυασε και σκεφτόμουν πως πέρασε ένας μήνας και από τότε που... εντάξει, το χω πάρει απόφαση, το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω αλλά, αλλά γαμώτο μπορείς να μου εξηγήσεις κάτι: Γιατί όταν με είχες στην αγκαλιά σου και σπαρτάραγα, μου έλεγες να αφεθώ, γιατί ήμουν ασφαλής στην αγκαλιά σου, στο κρεβάτι σου και κανείς δεν θα με πείραζε εκεί, θυμάσαι που μου το έλεγες, πόσες φορές μου το είπες? Αχ, γιατί μου μιλούσες έτσι, αφού φαινόταν πως το εννοούσες. Δεν ήταν πήδημα γαμώτο αυτό, έρωτας ήταν και γω σε πίστεψα και έκανα προσπάθειες να ανέβω το βουνό ξανά ανάποδα για να είμαστε μαζί. Πάντα έτσι έκανα, έβαζα το κεφάλι κάτω και ζντουπ! πήγαινα καρφί προς τον εκάστοτε τοίχο, να τον σπάσω ή να σπάσω το κεφάλι μου προσπαθώντας. Η σχέση μας δεν ήταν η εξαίρεση στον κανόνα.

Και μετά, μου ριξες πισώπλατα το μήνυμα, μέσω τρίτου, δεν με ήθελες πια στη ζωή σου, αυτό μου έλεγες. Όπως δεν σε εμπιστευόμουν στην αρχή, έτσι δεν με εμπιστευόσουν πια εσύ, όχι για άλλο λόγο, αλλά για τον ίδιο που μας παίδευε. Φοβόμασταν τα ίδια πράγματα, τι ειρωνεία! Και κει που θέλησα να είμαι μαζί σου, εσύ δεν το άντεχες...

Γιατί μου έλεγες να αφεθώ, γιατί βρε γαμώτο, μου έλεγες ότι είμαι ασφαλής στην αγκαλιά σου και την επομένη με έστειλες αδιάβαστη? Αφού δεν ήσουνα ποτέ γαμήκουλας, δεν το κανες για να με ρίξεις, με ήξερες και σε ήξερα καλά σε αυτό. Δεν σου κρατώ κακία, κατάλαβα γιατί φέρθηκες κατ' αυτόν τον τρόπο, αλλά μακάρι να μην είχες πει αυτά τα λόγια κάνοντάς μου έρωτα όπως ανεπανάληπτα μας συνέβαινε. Καλύτερα να μην είχες πει τίποτα, ειλικρινά και γω πάλι θα σου έλεγα ότι είμαστε εντάξει. Αλλά, αλλά, αλλά, είναι νωπά κάποια πράγματα ακόμα και γω πονάω και ας μην το δείχνω, κατάλαβες?

It is the night. My body's weak.
I'm on the run. No time to sleep.
I've got to ride.
Ride like the wind to be free again.

Αυτό είναι ένα από τα πολύ αγαπημένα μου τραγούδια, χρόνια τώρα. Το αφιερώνω σε μένα καθώς σε σκεφτόμουν, σκέφτομαι και γράφω. Άντε μετά να μην νιώθω έτσι, γίνεται?

Μαριαλένα, ξημερώνοντας ένα φαινομενικά αδιάφορο φθινοπωρινό σαββατοκύριακο...

Καλύτερα να μασάς, παρά...!

Ναι, σε σένα μιλάω και σε σένα και σε σένα και σε μένα, τι νόμιζες? Σε όλους εμάς που μας πιάνει το "ξερώλικο" και παριστάνουμε τον δάσκαλο που δίδασκε και νόμο δεν εκράτει...



Βούλωστο πια, κλείστο το ρημάδι το στόμα σου, πάψε επιτέλους! Ειδικότητά σου νομίζεις είναι αυτοί που υποφέρουν, που έχουν προβλήματα, οι άνθρωποι με χαμηλή αυτοεκτίμηση. Και μόλις μυριστείς τέτοια περίπτωση, τσουπ! κολλάς εκεί σαν βδέλλα και προσφέρεις αφειδώς "συμπαράσταση" και "συμπόνια". Ναι σε εισαγωγικά, έχεις πρόβλημα?

Και όχι τίποτα άλλο, αφού βλέπεις πως ο άλλος δεν καλυτερεύει, δεν ξεπερνά το πρόβλημά του, θέλει να κάτσει εκεί που είναι, όπως είναι, εκεί εσύ να το παίζεις συμβουλάτορας. Βέβαια, εσύ ξέρεις καλύτερα, είσαι στην απέξω, μπορείς και λες και μια συμβουλή βρε αδελφέ! Σιγά τα ωά, ε?

Ε, όχι, δεν είναι καθόλου έτσι κατάλαβέ το! Άσε τον άλλον να βρει την άκρη του και αν δεν θέλει, πρόβλημά του. Εσύ θα του βάλεις μυαλό νομίζεις? Γελάστηκες φίλε μου, γελάστηκες χοντρά. Ή του συμπαραστέκεσαι όταν κριτικάρεις τι νιώθει, τι λέει, πως αντριδρά? Εγώ στη θέση σου... του λες συχνά, και ο άλλος μέσα στη σύγχυση μπορεί και να σου θυμώσει για το πατρονάρισμα.

Πες του ένα ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ και να το εννοείς την επόμενη φορά που θα το πεις, αλλιώς άστο. Άκουσέ τον, χωρίς να έχεις άποψη για όλα που του συμβαίνουν. Μπορείς να σαι δίπλα του χωρίς να θες να τον αλλάξεις? Εκεί σε θέλω!

Όχι τίποτα άλλο φίλε μου, αλλά αντί να κοιτάς τα δικά σου, κρύβεσαι βολικά πίσω από το ενδιαφέρον σου για τους άλλους και προβάλεις ότι δεν τολμάς να πεις σε εσένα, σε εκείνους σε κάθε ευκαιρία. Δάσκαλε που δίδασκες...!

Άστο να πάει, άστο σου λέω... Αν θες να ζήσεις τη ζωή του άλλου ή τη δική μου ή του καθενός, ζήστη, κανένα πρόβλημα. Εγώ στην παραχωρώ, αν έχεις τόση κάψα, αλλά αφού δεν πρόκειται ποτέ να το κάνεις, ζήσε τη δική σου και άσε τους άλλους ήσυχους. Συννενοηθήκαμε ή από το ένα μπήκε και από το άλλο αυτί βγήκε πάλι? Με τις υγείες μας!



Καλό μας Σαββατοκύριακο, γιατί μπορούμε να είμαστε καλύτερα αν το θέλουμε, Μαριαλένα

Somewhere over the rainbow

Over The Rainbow
(Arlen-Harburg)
--------------------------------------------------------------------------------

Somewhere over the rainbow
Way up high
There's a land that I heard of
Once in a lullaby

Somewhere over the rainbow
Skies are blue
And the dreams that you dare to dream
Really do come true

Some day I'll wish upon a star
And wake up where the clouds are far behind me
Where troubles melt like lemondrops
Away above the chimney tops
That's where you'll find me

Somewhere over the rainbow
Bluebirds fly
Birds fly over the rainbow
Why then, oh why can't I?

Some day I'll wish upon a star
And wake up where the clouds are far behind me
Where troubles melt like lemondrops
Away above the chimney tops
That's where you'll find me

Somewhere over the rainbow
Bluebirds fly
Birds fly over the rainbow
Why then, oh why can't I?

If happy little bluebirds fly
Beyond the rainbow
Why, oh why can't I?

Από την ταινία "Ο Μάγος του Οζ" του 1939, με τη Τζούντι Γκάρλαντ




σ.σ. Το τραγούδι αυτό ίσως να το πρωτο άκουσα όταν είδα την ταινία παιδί ακόμα, σε θερινό σινεμαδάκι, αλλά αυτό που θυμάμαι ήταν η εκτέλεση με την αγαπημένη μου Barbra Streisand, που με τη μοναδική της φωνή, με συντρόφευσε αρκετά στην εφηβεία μου.

Και ξάφνου, το περασμένο Σάββατο βλέπω από την ΕΤ1 μια ταινία για την ηθοποιό Judy Garland που εξιστορούσε τη πολυτάραχη ζωή της από την παιδική της ηλικία μέχρι τη δεκαετία του 1950, μέσα από την αφήγηση της κόρης της, ετεροθαλούς αδελφής της Lisa Minelli.

Για την ιστορία: Το 1939 που η Metro Goldwin Mayer αγόρασε τα δικαιώματα του ομώνυμου βιβλίου "Ο Μάγος του Οζ" για να το γυρίσει σε ταινία με την Γκάρλαντ, τότε 16 ετών. Η Ντόροθυ, η ηρωϊδα που υποδυόταν, ήταν ένα κοριτσάκι 10 ετών και επειδή η ηθοποιός δεν ήταν ιδιαίτερα ανεπτυγμένη, υποδύθηκε την Ντόροθυ αντί της Σίρλευ Τεμπλ που ήταν η σταρ της εποχής εκείνης στο Χόλλυγουντ. Η Γκάρλαντ υπερτερούσε στη φωνητική, εξαιτίας της μοναδικής φωνής που διέθετε από τότε και με χαρά πήρε τον ρόλο. Για να ξαναγίνει όμως ένα 10χρονο παιδάκι, υπεβλήθη σε εξαντλητικές δίαιτες και άρχισε να παίρνει χάπια για να ρυθμίζει την όρεξη και να τις δίνουν ενεργητικότητα, έξη που την ακολούθησε και ως ενήλικη με απρόβλεπτα στη συνέχεια αποτελέσματα.

Ακούγοντας την Γκάρλαντ να λέει το Over the rainbow στο σενάριο, κάτι σκίρτησε μέσα μου, αλλά σαν μια περαστική θύμιση το προσπέρασα συνεχίζοντας να παρακολουθώ την ιστορία. Όμως όταν στη δεκαετία του 1950 τραγούδησε στη Νέα Υόρκη, ντυμένη ως αλήτης και καθισμένη κατάχαμα στη σκηνή συνοδεία ενός πιάνου, εκεί μαζί της τραγουδούσα και εγώ τους στίχους και δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια μου, απρόβλεπτα. Μαζί με την συγκλονιστή της ερμηνεία, ήλθαν και οι δικοί μου οι λυγμοί, σιωπηλοί και βαθείς.

Άραγε τι κινητοποιήθηκε μέσα μου ακούγοντας αυτό το τόσο ιδιαίτερο τραγούδι? Ποια συναισθήματα ζητούσαν διέξοδο μετά από τόσα χρόνια? Σήμερα είναι για μένα όλα αυτά που περιγράφω, μαζί με κάτι άλλο ακόμα. Την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, μέσα από σκοτάδια και φόβους, επιθυμίες και προσπάθειες. Somewhere over the rainbow, with love!

Links: The Wizard of Oz Memorabilia

Update 20/10: Η αυθεντική εκτέλεση του "Over the rainbow": ΕΔΩ!!!

Έφυγες κι απόψε πιο νωρίς...

έφυγες ή μήπως ξέφυγες απ' την ονειρό-παγίδα που είχα βάλει?


Έρωτα θαρρώ ότι σε λέγανε, μα τα φιλιά σου τα χεις φυλάξει σε μιαν άκρη.


έφυγες σου λέω, έφυγες, σ' άλλη διάσταση να πας και γω θα μείνω εδώ στου τέλους το μικρό στασίδι, να σου κουνώ λευκό μαντήλι όπου κι αν πας...

...Άραγε θα ξαναγυρίσεις? Εγώ είμαι εδώ και περιμένω, με βλέπεις? Μια φιγούρα είμαι, μια τελεία στο χάρτη, μια αναπνοή. Μια στάση κάνε Έρωτα ξανά και θα ανέβω κι εγώ στο τρένο σαν σιμώσει!

Και ρώτησα τον Δάσκαλο για τον Θεό

- Δάσκαλε, ζητάμε από τον Θεό να είναι μαζί μας. "Ο Θεός μαζί σου" λέμε στους αγαπημένους μας. Είναι αυτό προσευχή, Δάσκαλε?
-Νομίζουμε ότι είναι προσευχή, παιδί μου και λέμε, γιατί ξεχνούμε ότι ο Θεός είναι μαζί μας, εφόσον μέσα μας κατοικεί η βαθιά γνώση, που είναι κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσήν του.
Αλλά πολύ συχνά, για να μην πούμε πάντα, εμείς δεν νιώθουμε την παρουσία του μέσα μας. Μας μιλάει, αλλά εμείς δεν τον ακούμε. Γιατί ετοιμάζουμε τους καθημερινούς μας πολέμους.
Κι όταν δεν νιώθουμε την παρουσία του Θεού, τότε όλα είναι σκοτεινά μέσα μας. Και χάνουμε την επαφή με την γνώση του βάθους. Αυτήν που δημιουργεί την συνείδηση του σώματός μας, την συνείδηση της ομορφιάς , της τάξης, της αγάπης που βρίσκονται μέσα και γύρω μας.
Κι όταν είναι σκοτεινή η ψυχή μας, μοιάζουμε με σπίτι που απουσιάζει ο νοικοκύρης. Και μέσα στο σκοτάδι προσπαθούμε να αρπαχτούμε από ότι βρίσκουμε δίπλα μας, για να κρατηθούμε και απαλλαχθούμε από τον φόβο ότι τίποτε δεν υπάρχει, παρά μόνο το σκοτάδι. Κι έτσι φτιάχνουμε εικόνες, για τον εαυτό μας, για τους άλλους, για τη ζωή. Εικόνες ατελείωτες και σκοτεινές σαν τους φόβους μας.
Όταν, όμως, έχουμε φως μέσα μας, τότε βλέπουμε ότι όλα είναι ένα ενιαίο, αδιαίρετο σύνολο. Μια απέραντη ομορφιά που τυλίγει τα πάντα.
-Τότε τι να λέμε στους αγαπημένους μας, Δάσκαλε? Τι να τους ευχόμαστε?
-Ο Θεός είναι πάντα μαζί μας, παιδί μου, από τη στιγμή της σύλληψης μας κι ακόμα πριν από αυτήν. Γι' αυτό καλό είναι να λέμε: "Πήγαινε στο καλό. Ο Θεός είναι μέσα σου. Γι' αυτό δείξε του πόσο Τον αγαπάς. Ύμνησέ Τον γι' αυτό το μεγάλο δώρο". Αυτή είναι η αληθινή ευχή. Κι η μόνη προσευχή.

Από το βιβλίο της Χρυσάνθης Φωτεινού-Κισατζεκιάν "Και ρώτησα τον Δάσκαλο" εκδόσεις Καφέ Σχολειό, σειρά: Η Επανάσταση της Αγάπης, Αθήνα, 2001

σ.σ. Αφιερωμένο στο αγαπητό Γιό της Θάλασσας της ελληνικής μπλογκόσφαιρας και φίλο Καπετάν-Δημήτρη, που στο προηγούμενο κείμενο για την Πραγματική Προσευχή, στο σχόλιό που άφησε, αναρωτήθηκε που είναι ο Θεός!

Νεφέλες

Λίγο πριν σουρουπώσει, αυτές εδώ οι νεφέλες γέμισαν με χρώματα του κομμάτι του ουρανού που αντίκρυζα τις ημέρες των βροχών. Οκτώβριος πια και ακόμα και τα σύννεφα άλλαξαν!






photos by Marialena, 2006

Snakegoddess

Σε κοιτώ και αναρωτιέμαι με τι μοιάζεις, Θεά εσύ των Φιδιών. Τι κραδαίνεις στα χέρια σου και τι ρόλο τα φίδια παίζουν στη ζωή σου. Μην είσαι θεραπεύτρια, πίσω στη Μινωϊκή εποχή που έζησες, ή σύμβολα κοινωνικής ισχύος προβάλλουν μέσα από τα δυό σου χέρια?

Δεν μπορώ παρά να σε παραλληρίσω με την εποχή που ζω εγώ, Θεά εσύ των Φιδιών. Πόσα και ποιά φίδια περνούν από τα δικά μας χέρια, άραγε ξέρουμε? Ισχυροί ή μήπως ανίσχυροι μπροστά στους δαίμονές μας, κρατούμε στο κάθε χέρι, τον όφι εκείνον τον φαρμακερό που φαντάζει επικίνδυνος μα στην ουσία δεν είναι? Τι κρατάμε στα χέρια μας Θεά και γιατί, αυτό μπορείς να μου το απαντήσεις?

Μέχρι τότε, θα αρκεστώ να σε αντικρύζω να στέκεις ως αινιγματικό σύμβολο των καιρών σου, Μινωϊτισσα εσύ κυρά και να σκέφτομαι πως κάποτε ήσουν κάτι σπουδαίο και αληθινό.

(c) Μαριαλένα, 12/10/2006

Post it!

Να θυμηθώ...



photo of an unknown indian baby




...να ξεχάσω ότι ήξερα μέχρι τώρα!


(c) Μαριαλένα, 10/10/2006 (μια σκέψη, μια υπόσχεση, μια κατεύθυνση, μια νέα πορεία)

Και ρώτησα τον Δάσκαλο για την Πραγματική Προσευχή

Κι είπε ο Δάσκαλος:
Πραγματική είναι η προσευχή που είναι ελεύθερη από κάθε ανάμειξη και επέμβαση της λογικής. Της λογικής που είναι μέρος του κατώτερου νου του ανθρώπου. Του κατώτερου νου, που μέσα στην απελπισμένη αναζήτηση της επαφής του με τον ανώτερο νου-τη βαθιά γνώση- βρίσκεται σε σύγχυση και χάνεται μέσα στον κόσμο των αισθημάτων και των αντικειμένων.

Κι ενώ η λογική είναι απαραίτητη για την καθημερινή μας ζωή, βασίζεται αποκλειστικά σε ότι εμείς, σαν άτομα, έχουμε ζήσει ή έχουμε διδαχθεί από ανθρώπους σαν κι εμάς και που κι αυτοί έζησαν, πριν από εμάς, τη δική τους ατομική ζωή και διδάχθηκαν από άλλους ανθρώπους σαν κι αυτούς, που έζησαν πριν από αυτούς σε ένα περιβάλλον που το έχουμε στολίσει με τις δικές μας, τις προσωπικές μας επιθυμίες και τις αντιλήψεις.

Η πραγματική προσευχή αναδύεται από τη γνώση του βάθους και είναι ένα βίωμα που περιέχει όλα όσα το ανθρώπινο είδος έχει βιώσει από τη στιγμή της εμφάνισής του στη γη. Κι είναι ένα βίωμα ευχαριστίας και δοξασμού, χαράς, πληρότητας κι αγάπης προς τον Δημιουργό. Κι είναι ακόμη ένα βίωμα συμπόνοιας για τον φόβο, την αρρώστια, τη συμφορά, την απογοήτευση και τη λύπη, που ο καθένας μας, σαν άτομο, σαν λογικό-κοινωνικό όν, βιώνει στο διάβα της σύντομης ζωής του.

Η πραγματική προσευχή είναι ένα βίωμα κοινό σε όλους τους ανθρώπους. Μόνο που ο καθένας μας το ζει μόνος του, την ώρα της δικιάς του προσευχής. Γι' αυτό και το θεωρούμε και την ονομάζουμε δικιά μας προσευχή.

Ο Θεός είναι ένας. Κι οι προσευχές όλων των ανθρώπων, από όλες τις θρησκείες, απευθύνονται σε Αυτόν, έτσι όπως η βροχή που πέφτει στη γη ακολουθεί το δρόμο προς τον ωκεανό.

Πολλά είναι τα χρώματα, αλλά μόνο ένα το φως. Πολλές είναι οι δίψες, αλλά ένα το νερό. Πολλές είναι οι ανθρώπινες μορφές, αλλά μια η ουσία.

Είμαστε όλοι ΈΝΑ. Απλά δεν βλέπουμε με τα μάτια μας το συνδετικό ιστό της ενέργειας μεταξύ μας. Αγαπώντας τους άλλους, αναγνωρίζουμε τη σύνδεσή μας μαζί τους.

Πως, λοιπόν, να μην είναι ΜΙΑ η πραγματική προσευχή όλων των ανθρώπων?

Και πως να μην πραγματοποιούμε το θέλημά του Θεού, τον προορισμό μας, που ορίζει να φέρνουμε γαλήνη εκεί όπου υπάρχει ταραχή, συγνώμη εκεί όπου υπάρχει θυμός, συμπόνια εκεί όπου υπάρχει πόνος κι αγάπη εκεί όπου υπάρχει μίσος?

Απόσπασμα από το βιβλίο της Χρυσάνθης Φωτεινού-Κισατζεκιάν "Και ρώτησα τον Δάσκαλο", εκδόσεις Καφέ Σχολειό, σειρά: Η επανάσταση της Αγάπης, Αθήνα, 2001

Απαιτείται η γονική συναίνεση!

Μαρτυρία: Ο φιλαράκος μου ο Μπαμπίνος, είναι μόλις 11 ετών και έχει διαβήτη από βρέφος. Μια χαρά παιδάκι είναι! Η μαμά του στις δέκα κουβέντες που λέει, οι πέντε είναι "ΑΝΗΣΥΧΩ" για το παιδί, για διάφορα θέματα κλπ. Υποβάλλεται δε σε εξετάσεις ο μικρός επί παντός επιστητού, μήπως και...

Κάποια στιγμή γυρίζει ο τρισχαριτωμένος μπόμπιρας και λέει στη μαμά του: "Μαμά, άμα εκτός από διαβήτη, έχω και θυρεοειδή (που έχει η μαμά) αλλά και κυλιοκάκη (δυσανεξία στη λουτεϊνη - άσχετο!) και υψηλή χοληστερίνη (που έχει ο μπαμπάς), τότε δεν θα αντέξω!" και χαμηλώνει το κεφαλάκι του και πάει να κλάψει!

Μου ήλθε να την πνίξω αυτή τη μάνα, μα τον Θεό! Αντί να αφήσει το παιδί της να μεγαλώνει φυσιολογικά όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας του, του είχε φορτώσει τις χίλιες μύριες ανασφάλειες και δεν το βούλωνε η ρουφιάνα, να το αφήσει να πάρει ανάσα το παιδάκι!

Πείτε μου τώρα εσείς, είναι ή δεν είναι σωστό αυτό που λέγεται "πως αυτό που φοβόμαστε, μας συμβαίνει"! Τι φταίει αυτό το παιδάκι να φορτώνεται της μάνας τα παράλογα, μου λέτε? Και μετά λέμε ότι το παιδί έχει "πρόβλημα". ΛΑΘΟΣ μεγάλο! Οι γονείς και όσοι σκέφτονται σαν κι αυτούς, έχουν πρόβλημα και καλά θα κάνουν να το καταλάβουν! Θέλετε να λέγεστε και υπεύθυνοι γονείς μετά. ΆΛΛΑΞΤΕ ΜΥΑΛΑ πριν να είναι αργά!



Όχι τίποτα άλλο, τα έχουμε λουστεί αυτά τα τερτίπια σαν παιδιά, γι' αυτό και τώρα με πιάνει αλλεργία με τέτοιες συμπεριφορές!

Καταραμένη φτώχεια!

Βρέθηκα το σαββατοκύριακο που μας πέρασε στο ξενοδοχειακό συγκρότημα του Aldemar Olympic Village, στη Σκαφιδιά Ηλείας. Η πολυτέλεια του με άφησε άφωνη καθότι ανήκει στην κατηγορία των resorts, όπως και το μέγεθός του! Περισσότερο όμως με εντυπωσίασε το τοπίο εκεί της Ηλείας που μαζί με τον ουρανό, τα οποία "έγραφαν" διαφορετικά από ότι έχω συνηθίσει στην Αθήνα να βλέπω τον ορίζοντα. Τα πειστήρια του εγκλήματος ακολουθούν!












photos by Marialena, 2006

Αυτό που χάρηκα ιδιαίτερα όμως, ήταν η συνάντησή μας με τον φίλο ΆΛΛΑ ΛΟΓΙΑ, που ήλθε και με βρήκε εκεί και επιτέλους γνωριστήκαμε από κοντά!

10+1 στιγμές απόλαυσης στην Αθήνα

Αναρωτιόμουν ποιά πράγματα μ' αρέσουν στη πόλη που ζω, τι με κάνει να την ερωτεύομαι αδιάκοπα, παρά τα στραβά και τα ανάποδά της! Θα προσπαθήσω να τα καταγράψω για την ιστορία:

1. Η βόλτα στην Ακρόπολη, το περπάτημα στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αεροπαγίτου μέχρι τέρμα στην Αποστόλου Παύλου, στο Θησείο, ειδικά φθινόπωρο και άνοιξη. Έρωτας διαχρονικός, η θωριά της Ακρόπολης απ' όπου και να την αντικρύζω!
   
   
2. Το Μικρολίμανο στον Πειραιά. Η βόλτα με τη θάλασσα και τη νησιώτικη ατμόσφαιρα να με διακτινίζουν σε άλλα μέρη!
3. Το Ζάππειο και βόλτα μεταξύ Καλλιμάρμαρου και Εθνικού Κήπου με λιακάδα.
4. Ο λόφος του Προφήτη Ηλία στο Χαϊδάρι. Απίστευτη θέα σε όλο το λεκανοπέδιο και ατμοσφαιρικά δειλινά να χρωματίζουν την ατμόσφαιρα.
5. Ο Βοτανικός Κήπος στην Ιερά Οδό στο Δαφνί. Περνάς τη πόρτα του και ω! του θαύματος, χάνεσαι στην ομορφιά των λουλουδιών και της φύσης. Το λατρεύω!
   
   
6. Τα μικρά σινεμά που παρακολουθείς την ταινία με αίσθηση από άλλες εποχές!
7. Οι γειτονιές του κέντρου που ακόμα διατηρούν τον ανθρώπινο χαρακτήρα τους, όπως η Νεάπολη, οι Αμπελόκηποι, ο Βοτανικός, το Γκάζι, το Μετς, του Φιλοπάππου και βέβαια η Πλάκα χωρίς τις ορδές των βαρβάρων.
8. Οδήγηση στην παραλιακή από τη Βουλιαγμένη και μετά στα στροφιλίκια, με μουσική.
9. Η βόλτα με την Άρτεμη στην κατάφυτη πλατεία Πρωτομαγιάς, στο Δάσος, το σούρουπο. Το μικρό μου καταφύγιο για ονειροπωλήσεις μετά μουσικής κάτω από τα πεύκα.
10. Το πάρκο Νεολαίας στο Ποικίλο Όρος. Να ανεβαίνω ψηλά και να αγναντεύω την Αθήνα στο βάθος, μέσα στην απόλυτη ηρεμία, νιώθοντας την ενέργεια του βουνού.
    
11. Το να βλέπω στους δρόμους της πόλης νέους ανθρώπους να περπατάνε πιασμένοι χέρι-χέρι και να δείχνουν συνωμοτικά ή ξεδιάντροπα τον έρωτά τους, με ένα φιλί! Λιώνω...

Τάδε έφη Μαριαλένα στις 04/10/2006 λίγο πριν φύγει από το γραφείο και πάει γι' άλλα...

Βαρκούλα στον ωκεανό!

image by flickr.com

Μικρή βαρκούλα στο άπειρο, νερό παντού, ρευστότης!
Κωπηλατείς για να κινήσεις τη βαρκούλα σου αδιάκοπα,
μα και πάλι μέσα στο νερό βρίσκεσαι, ωκεανός τριγύρω.

Έχεις για πυξίδα τα αστέρια, τον ήλιο, το φεγγάρι,
και κωπηλατείς ανύποπτος για το τι μέλει γεννέσθαι.
Βλέπεις μονάχα τον ορίζοντα που ποτέ δεν φτάνεις...

Και είσαι εκεί ως κωπηλάτης και καπετάνιος της βάρκας σου,
ή μάλλον της ζωής σου της ίδιας, συνέχισε λοιπόν, τι περιμένεις,
η βάρκα είτε με εσένα είτε χωρίς εσένα, τον ίδιο δρόμο θα χαράξει.

(c) Marialena, 04/10/2006

Υ.Γ. Σήμερα γράφω σκέψεις που ίσως η λογική δεν παρεμβαίνει τόσο όσο παλιά. Είναι φαίνεται οι μέρες που καταγράφω ανάλογους προβληματισμούς και ΕΔΩ μέσα από ένα ποίημα το "Και πάλι". Καλή ανάγνωση!

300 και κάτι!

Το 300ο ποστ είναι σήμερα εξαιρετικά αφιερωμένο σε:

Ένα γέλιο...


Ένα δάκρυ...

Ένα χάδι...

Μια αγκαλιά...


Όλους τους φίλους...

Με πολλή αγάπη...


Από το τρελλό κριάρι...


Μαριαλένα, 04/10/2006 και συνεχίζουμε...

I drove all night

Ξημερώματα Κυριακής, εκείνη ντυμένη με τα κυριλέ της, ένιωθε ωραία μέσα στο συνολάκι που έντυνε το κορμί της. Γυναίκα, με αυτήν την αίσθηση του "κάτι"... Γύριζε από κάλεσμα σε φίλους, περασμένες δύο το πρωί. Ξεκλείδωσε το αμάξι, μπήκε μέσα. Έκανε να πάρει τον δρόμο του γυρισμού. Βγήκε στη μεγάλη λεωφόρο.

Στο σιντί έπαιζε ένα δισκάκι με ροκ μπαλάντες της τελευταίας εικοσαετίας. Τα περισσότερα τραγούδια τα ήξερε απέξω. Εκείνη τη νύχτα όμως, ήταν η αφορμή για να ακροβατήσει μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας. Η διαδρομή ακολουθούσε γνώριμα μονοπάτια προς το σπίτι του κάπου εκεί κοντά. Τον δρόμο τον είχαν κάνει και μαζί αρκετές φορές και ειδικά βράδυ, όπως τώρα. Οδηγούσε το αυτοκίνητό της μετρημένα, αλλά νευρικά. Μια σκέψη της πέρασε από το μυαλό, να πήγαινε σπίτι του απόψε, να του χτυπήσει το κουδούνι, να μπει μέσα και εκεί στο επιτόπου, να πετάξει τα ρούχα της στο πάτωμα και να του κάνει έρωτα! Έναν έρωτα δίχως αύριο, στιγμιαίο και παθιασμένο, σαν τον άνεμο Σιμούν που σαρώνει την έρημο και μετά ξανά χάνεται όπως εμφανίστηκε.

Ρίγησε στη σκέψη, τσιτώθηκε. Είδε τον εαυτό της κυνηγό, κυρίαρχο, ολοκληρωτικά μέσα σε αυτό που ποθούσε! Ήθελε να νιώσει τον ανδρισμό του να επιβεβαιώνει την γυναικεία της ορμή, βίαια, αναπάντεχα, απελπισμένα. Και μετά πάνω στην έξαψη να έφευγε το ίδιο κυνηγημένη, όπως ένιωθε σαν θα περνούσε το κατώφλι της πόρτας του! Ήξερε πως δεν μπορούσε να τον έχει, παρόλα αυτά της έλειπε ο τρόπος που της έκανε έρωτα κάποτε...

Είχε φτάσει πια στο κέντρο της πόλης, στα μεγάφωνα ακουγόταν ένα τραγούδι των Lonestar το "Amazed". Δυνάμωσε την ένταση, τραγουδούσε μαζί τους "...every little thing that you do, baby I'm amazed by you..." και συνέχιζε τη πορεία της. Έφτασε στη περιοχή της μα δεν έστριψε προς το σπίτι. Προσπέρασε και μπήκε στην Εθνική Οδό. Απέναντί της τα φώτα του Σαρωνικού έφεγγαν τις μεγάλες βιομηχανικές εγκαταστάσεις με λάμψεις που αντανακλούσαν στο νερό. Συνέχισε να οδηγεί, τρεις το πρωί και είχε όρεξη να πάει όπου τη βγάλει ο δρόμος. Μέσα στη νύχτα, μόνη στο αμάξι, με του μυαλού τις εικόνες να χαράζουν πορεία.

Μετά από ώρα επέστρεψε σπίτι με την επιθυμία της να μεγαλώνει. Το απραγματοποίητο την πυροδοτούσε! Έβγαλε τα ρούχα της, έμεινε γυμνή. Δεν άντεχε τίποτα πάνω της πάλι κι έπεσε στο κρεββάτι. Ένα άγγιγμα ήταν αρκετό να την κάνει να ζητά την πραγματοποίηση της φαντασίωσης. Βρήκε καταφύγιο στη φαντασία, χαϊδεύοντας το σώμα της για να νιώσει την αίσθηση που αποζητούσε. Ένας βαθύς αναστεναγμός την έκανε να κοπάσει, μα και να σχηματίσει ένα δάκρυ στα μάτια της. Τώρα πια ζητούσε μόνο την αγκαλιά και το χάδι του, τη ζεστασιά του, για να κλείσει τα μάτια.

Η ώρα είχε πάει επτά το πρωί. Η κούραση είχε πάρει πια τη θέση της επιθυμίας. Έκλεισε τα μάτια της παραδωμένη και κουλουριάστηκε στα σεντόνια. Η σκέψη καταλάγιασε, μα η μοναξιά της όχι.


picture by Google Images

(c) Marialena, 02/10/2006

Οκτώβριος

"Πορτραίτο Νέου", Γιάννης Τσαρούχης, 1982

Οκτώβριος του 2006. Η δεύτερη μέρα του σήμερα. Χθες ήλθε ηλιόλουστος, παίρνοντας τη σκυτάλη από τον Σεπτέμβρη τον άστατο. Πάει ο δανδής του ετήσιου κύκλου, ο νευρωσικός νέος, με την υφέρπουσα μελαγχολία, που πιο πολύ δάκρυζε φέτος παρά χαμογελούσε! Είχε μελαγχολίες βλέπετε...

Ο Οκτώβρης μου μοιάζει σαν πίνακας του Τσαρούχη. Ένας νέος, με πλατύ χαμόγελο που τον φωτίζει, όμορφα χαρακτηριστικά, μαλλιά να πλαισιώνουν το πρόσωπό του. Δωρικός και ρομαντικός συνάμα. Ξεκινάει πάντα πιο ανέμελος, πιο φωτεινός, έχει κάτι από την ανεμελιά των νιάτων μέσα του & καταλήγει, πιο ώριμος, πιο σκεπτικός να δίνει τη σειρά του στον Νοέμβριο.

Καλό μήνα να έχουμε! Μαριαλένα