Να αγαπάμε τον εαυτό μας

Μάθετε να αγαπάτε τον εαυτό σας



Όταν κάνουμε λάθη, συχνά μπαίνουμε σ έναν κύκλο αυτό-αμφισβήτησης,
κόμπλεξ κατωτερότητας και περισσότερων λαθών.

Αντί να επικεντρωνόμαστε στις αδυναμίες, θα πρέπει να μάθουμε να
αγαπάμε τον εαυτό.

Όπως είναι εύκολο να συγχωρούμε ένα άτομο που αγαπάμε, όταν έχουμε
αγάπη για τον εαυτό μπορούμε να συγχωρούμε τον εαυτό μας.

Τότε, είναι πιο εύκολο να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και να
προοδεύουμε.

σ.σ. "Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω", αλλά σ'αυτήν την περίπτωση αξίζει η προσπάθεια... Μ.

Istanbul

Στις πύλες της Ισταμπούλ* σε συνάντησα, αγέρι του Βοσπόρου λατρεμένο, να κλαίς στα τείχη του Θεοδοσίου τα πάλαι ποτέ τα ένδοξα, αναζητώντας τη Κεκρόπορτα που έμεινε για πάντα σφαλισμένη.

Στους δρόμους τους στενούς του μαχαλά σε εντόπισα, στις μυρωδιές των μπαχαρικών στο παζάρι, να μπερδεύεσαι γλυκά μέσα στα χρώματα και τα αρώματα του δειλινού κάτω από τις γέφυρες που ενώνουν τις άκρες δύο ηπείρων.


Winter in the city, image by Nuri Bilge Ceylan

Στον Κεράτιο Κόλπο σε βρήκα σε μια βάρκα, στην θάλασσα του Μαρμαρά να θες να βγεις, να πας στα Πριγκηπόννησα, στη Πρίγκηπο, στην Αντιγόνη και στη Χάλκη, στις θύμησες τις παλιές να θες να περπατήσεις.

Στα μάτια της εικόνας του Χριστού σε αντίκρυσα, πάνω στα δώματα της Αγιασοφιάς της τιμημένης, να περιπλανιέσαι, κάτω από τις ισλαμικές περιγραφές και τ' αλόγου την οπλή που άφησε ο Κατακτητής για πάντα χαραγμένη. Ψυχή μου εσύ βυζαντινή και στοιχειωμένη...


Sultanahmet, image by Nuri Bilge Ceylan

Στην απόκοσμη ηρεμία του Μπλέ Τζαμιού σε πλησίασα, κλείνοντας τα μάτια μέσα στο τέμενος καθώς κάθησα στα χαλιά της προσευχής και άκουγα την φωνή του Ιμάμη να φωνάζει για την σύναξη των πιστών. Ο Θεός είναι ένας, παντού κι ας Αλλάχ τον λένε σε ετούτα εδώ τα μέρη. Ινσαλάχ!

Στο άκουσμα του ταμπουρά και του ουτιού λικνίστηκα, ως άλλη οδαλίσκη στο παλάτι, με ήχους αιώνια περασμένους στο κορμί μου. Τη Σέμα, τον δερβίσικο χορό καθώς χορεύαμε στο άπειρο, ή τσιφτετέλι, το κάλεσμα της φύσης ηδονιστικό και θηλυκό, γήινο και οργιώδες!


Pigeons in winter, image by Nuri Bilge Ceylan

Κι έπειτα, στη γεύση του βουβαλίσιου του βουτύρου και του κουλουριού σε γεύτηκα, εκεί στη πλατεία Τακσίμ, στο τσάι με μήλο που με κέρασες και στα φαγιά που οι πρόγονοι έφεραν στη πατρίδα δικά τους και δικά σου βασιλεύουσα, για πάντα αγαπημένα.

Κλείσε τα μάτια Ισταμπούλ, κυρά εσύ κι αφέντρα της καρδιάς μου κι άσε με να ρθω να πλυθώ για μια φορά ακόμα, σαν ταπεινός προσκυνητής στη κρύνη της Παναγιάς, ψάλλοντας τη Υπερμάχω με δάκρυα στα μάτια...

(c) Marialena, 24/04/2007

Links: Κωσταντινούπολη - Wikipedia
Η δική μου Κωνσταντινούπολη


*Loreena McKennitt - The Gates of Istanbul, "An Ancient Muse", 2006

Ας κλείσουμε τα μάτια όσο ακούμε αυτό το κομμάτι και ας ταξιδέψουμε πάνω από τον Βόσπορο, σε μέρη τόσο γνώριμα όσο η ίδια η ψυχή μας... Μ.

Μότο βόλτα στο Σούνιο

Από τη προηγούμενη Παρασκευή, η διάθεση για μια βόλτα με τη μηχανή, ήταν μεγάλη και ήθελα πολύ να μου δωθεί η ευκαιρία να ξαναοδηγήσω σε διαφορετικούς ρυθμούς από αυτούς της καθημερινής μετακίνησης.

Κάποια σχέδια ομαδικής βόλτας με το Scooter Club Hellas, δεν ευωδώθηκαν τελικά κι έτσι ο αδελφός μου κι εγώ αποφασίσαμε, με τον θαυμάσιο καιρό σύμμαχο, να πάμε μια βόλτα στο Σούνιο με τις μηχανές μας.







Ακολουθήσαμε τη διαδρομή μέσω της Λεωφ. Κηφισσού-Λεωφ. Ποσειδώνος-Παραλιακή με μέτρια κίνηση ευτυχώς καθ' όλη τη διάρκεια που οδηγούσαμε. Με μια στάση στη Βάρκιζα για μια ανάσα και φωτογραφίες δίπλα στη θάλασσα, συνεχίσαμε να οδηγούμε στις κλειστές στροφές στα Λιμανάκια και κάναμε μια ακόμα στάση απέναντι από το νησί του Πατρόκλου λίγο πριν φτάσουμε πια στον προορισμό μας στο Σούνιο.





(Έλληνας κροίσος με νησί, με εννέα γράμματα... ποιός είναι?)

Ανάμεσα σε θυμάρια που μύριζαν, τις αρχαίες πέτρες να λάμπουν κόντρα στον αττικό ήλιο, τα αγριολούλουδα να κατεβαίνουν τις πλαγιές των γύρω λόφων, πρόβαλλε περίτρανος ο απέριττος ναός του Ποσειδώνα πάνω από το ακρωτήριο του Σούνιου.











Όμορφο εκεί το τοπίο, η Μακρόνησος στο βάθος, πρόβαλλε αινιγματική, τα νερά από κάτω μας βαθυγάλαζα και στο βάθος κάποια σκάφη χάραζαν τον υδάτινο ορίζοντα σκίζοντας τα κύματα με την πλώρη τους. Στο νου μου ερχόνταν η διαπίστωση του ισοσκελούς τριγώνου που σχηματίζει ο συγκεκριμένος ναός με τον Παρθενώνα και τον Ναό της Αφαίας Αθηνάς στην Αίγινα. Καθώς πίναμε τον καφέ μας στο φροντισμένο καφέ-εστιατόριο πιο δίπλα, συζητούσαμε με τον αδελφό μου για τις επόμενες αποδράσεις μας εντός των δυνανοτήτων μας και εκτός των τειχών.







Επιστροφή στη βάση μας αργά το μεσημέρι, ο ήλιος κατακόρυφος, αέρας κόντρα να μας βιδώνει στην άσφαλτο, κάναμε την διαδρομή χωρίς στάσεις αυτή τη φορά σε 1μιση ώρα περίπου, δηλαδή τα 78 και κάτι χιλιόμετρα που απέχει από το σπίτι μας το Σούνιο (69 χλμ από Σύνταγμα). Οι φωτογραφίες είναι τα πειστήρια μιας όμορφης δραστηριότητας και καλής διάθεσης με επίκεντρο τις μηχανές μας αλλά και το πανέμορφο τοπίο.



Μαριαλένα, 23/04/2007 (καθώς ετοιμαζόμαστε για μιαν ακόμη εξόρμηση στα βουνά και στα λαγκάδια...)

Una siesta por favor!!!

Νυστάζωωωωωωω!

Πέμπτη μεσημεράκι και το μάτι ακόμα δεν λέει να ανοίξει... Παρόλο το ντρινννν των τηλεφώνων για πληροφορίες που στις ώρες αιχμής είναι ασταμάτητο, μάλλον σήμερα λειτουργώ με μισό μάτι που λένε, αν και η διάθεσή μου (ευτυχώς) παραμένει για την ώρα καλή.

Χθες το βράδυ γυρίζοντας σπίτι στις 10, με έπιασε η γνωστή μου μανία του τεκνο-σπασίκλα, να θέλω να περάσω κάτι προγράμματα για το κινητό μου στον υπολογιστή (άρρρρωστη τελείως!) και μετά να αρχίζω να σκαλίζω το κινητό που μόλις πήρα για να το μάθω. Κατά τη 1 πήγα για ύπνο, αφού δεν άντεχα παραπάνω μιας και την προηγούμενη δεν είχα κοιμηθεί καλά με το μυαλό μου να δουλεύει ασταμάτητα (γκαμώτο...).

Εν τω μεταξύ, επέστρεψαν και οι γονείς από το εξοχικό για ολιγοήμερη παραμονή στην Αθήνα και εκεί που με έπερνε γλυκά ο πρώτος ύπνος, ντουπ! έπεσε μέσα στο σκοτάδι ο πατέρας μου πάνω στη πόρτα μου και με κοψοχόλιασε μέσα στο μαύρο μεσάνυχτο. Μετά προσπάθησα να ξανακοιμηθώ μα άρχισα να τριγυρίζω στα σκεπάσματα, σαν λαμπριάτικο αρνί στη σούβλα!

Ξύπναγα και ξανακοιμόμουν μέχρι το πρωί που ήλθε η ώρα να σηκωθώ για το γραφείο. Είχα αφήσει και τον υπολογιστή μου αναμμένο για να περαστούν τα προγράμματα της συμβατότητας με το κινητό όλη νύχτα, είχα και τη μαμά να μου θυμίζει πως είναι αναμμένος (είναι άλλης σχολής παιδιά, μην το ψάχνετε!) και ανάμεσα στη πρωινή μου περιποίηση, είχα να τερματίσω τη λειτουργία του μηχανήματος, κλείνοντας προσωρινά και τα torrents που με πολύ σπάσιμο νεύρων περιμένω τρεις μέρες να κατεβούν ολόκληρα!

Στο γραφείο ευτυχώς ξεκίνησε ήσυχα η μέρα μέχρι κάποια στιγμή που άρχισαν οι πελάτες τις ερωτήσεις απανωτά, αλλά το κλου ήταν πως είχα πάρει μαζί μου ένα θεϊκό τσουρέκι Τερκενλή με επικάλληψη σοκολάτας γάλακτος που μου έφερε χθες ένας γνωστός από τη Θεσσαλονίκη (γιούπιιιιιιιι) και το πήρα παρέα στο γραφείο να το φάμε με τους συναδέλφους!

Με μυαλό "αυγά ποσέ" που έχω σήμερα και το μάτι σαν του τυπά της φωτογραφίας πάνω (χε,χε-- χωρίς όμως τις φοβερές παντούφλες του!), σκέφτομαι πως θα τα καταφέρω να την βγάλω καθαρή μέχρι το βράδυ που έχω μάθημα και θα γυρίσω σπίτι πάλι αργούτσικα!
Όχι τίποτα άλλο, αλλά με βλέπω να κάνω διαλογισμό (ομμμμμμμ) για πολλή ώρα και να μην θέλω να κάνω τίποτα άλλο το απόγευμα, αν δεν ξενυστάξω.

Μ'αρέσει που λέει η φίλη μου η Παναγιώτα ότι με πιάσαν οι εαρινές αυπνίες ενώ εκείνη κοιμάται αντίθετα σαν πουλάκι τελευταία! Βρε πως τα καταφέρνει? Μήπως λέτε να πάω να πάρω καμμιά Βαλεριάνα να φτιάχνω κανένα κατευναστικό τσαγάκι μπας και ξεραίνομαι στον ύπνο για τα καλά? LOL!

Αφιερωμένο στους ξενύχτηδες της μπλογκόσφαιρας, ο εξής "ύμνος του ύπνου":


Αχ και να ήμουν στο Μέχικο να κανα μια σιέστα τώρα!!! Ξανά LOL, από τη λαλημένη Μ. ;-D

Somewhere over the rainbow...

Άραγε, τι να κρύβεται μέσα σ' ένα ουράνιο τόξο? ρώτησε εκείνη, ένα βροχερό απόγευμα καθώς η βροχή μόλις είχε σταματήσει και πρόβαλε στον ορίζοντα ένα πανέμορφο ουράνιο τόξο.

Ένα χαμόγελο, της απάντησε εκείνος χαρίζοντάς της ένα πλατύ δικό του χαμόγελο καθώς της αποκρινόταν.

Πες μου... του είπε εκείνη ναζιάρικα, μην μπορώντας να αντισταθεί στο χαμόγελό του.

Ένα φιλί ίσως? και την κοίταξε πονηρά. Ή μήπως δύο και σηκώθηκε να πάει προς το μέρος της μπροστά στο παράθυρο.

Όχι, όχι, κάτι άλλο κρύβεται είμαι σίγουρη, είπε ξανά εκείνη δείχνοντάς του τις πολύχρωμες δροσοσταλίδες στην άλλη άκρη του ουρανού. Κοίτα τι όμορφο που είναι!

Την αγκάλιασε βάζοντας τα χέρια του τριγύρω της και το κεφάλι του στα μαλλιά της.

Εσύ, κρυβέσαι μωρό μου, εγώ δεν βλέπω τίποτα άλλο εκτός από σένα στο ουράνιο τόξο, της είπε ψιθυριστά ενώ την φιλούσε στο αυτί κάνοντάς την να ανατριχιάζει σε κάθε του άγγιγμα.

Ψεύτη, εγώ είμαι εδώ αλλά το ουράνιο τόξο είναι εκεί έξω... του είπε δίνοντάς του ένα φιλί.

Και εγώ που νόμιζα πως το ουράνιο τόξο ήταν μέσα στα μάτια σου, πως βρέθηκε εκεί έξω? της απάντησε, πάλι με την ευτυχία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του.

Τον κράτησε πάνω της σφικτά, πλημμυρίζοντας από αγάπη και έρωτα για τον σύντροφό της. Πες μου, τον ρώτησε, πόσοι τρόποι υπάρχουν να πεις "σ' αγαπώ?"

Όσοι και τα χρώματα του ουράνιου τόξου, της αποκρίθηκε, λίγο πριν οι ανάσες τους ενωθούν σε ένα παθιασμένο μα και τρυφερό φιλί, επιστέγασμα του έρωτά τους.

Τόσο όμορφο όσο και το ουράνιο τόξο...

(c) Marialena, 21/03/2007 (somewhere over the rainbow, there's a land that I dreamt of once in a lullaby...)

HELLENIC LANGUAGE

Η Ελληνική γλώσσα καθιερώνεται διεθνώς , στον επιστημονικό κόσμο ! !

"Hellenic Quest " λέγεται ένα πρόγραμμα ηλεκτρονικής εκμαθήσεως της Ελληνικής που το CNN άρχισε να διανέμει παγκοσμίως και προορίζεται σε πρώτο στάδιο για τους αγγλόφωνους και ισπανόφωνους. Η μέθοδος διδασκαλίας συνίσταται στην προβολή πληροφοριών στην οθόνη του Η/Υ με ταυτόχρονη μετάδοση ήχου και κινούμενης εικόνας.

Το πρόγραμμα παράγεται από τη μεγάλη εταιρία Η/Υ "Apple", της οποίας Πρόεδρος Τζον Σκάλι είπε σχετικώς: "Αποφασίσαμε να προωθήσουμε το πρόγραμμα εκμαθήσεως της Ελληνικής επειδή η κοινωνία μας χρειάζεται ένα εργαλείο που θα της επιτρέψει ν' αναπτύξει τη δημιουργικότητά της να εισαγάγει καινούριες ιδέες και θα της προσφέρει γνώσεις περισσότερες απ' όσες ο άνθρωπος μπορούσε ως τώρα να ανακαλύψει". Με άλλα λόγια πρόκειται για μια εκδήλωση της τάσεως για επιστροφή του παγκόσμιου πολιτισμού στο πνεύμα και τη γλώσσα των Ελλήνων. Αλλη συναφής εκδήλωση: Οι Αγγλοι επιχειρηματίες προτρέπουν τα ανώτερα στελέχη να μάθουν Αρχαία Ελληνικά "επειδή αυτά περιέχουν μια ξεχωριστή σημασία για τους τομείς οργανώσεως και διαχειρίσεως επιχειρήσεων". Σε αυτό το συμπέρασμα ήδη οδηγήθηκαν μετά από διαπιστώσεις Βρετανών ειδικών ότι "Η Ελληνική γλώσσα ενισχύει τη λογική και τονώνει τις ηγετικές ικανότητες. Γι' αυτό έχει μεγάλη αξία, όχι μόνο στην πληροφορική και στην υψηλή τεχνολογία, αλλά και στον τομέα οργανώσεως και διοικήσεως". Αυτές οι ιδιότητες της Ελληνικής ώθησαν το Πανεπιστήμιο Ιρβάιν της Καλιφόρνια να αναλάβει την αποθησαύριση του πλούτου της.

Επικεφαλής του προγράμματος τοποθετήθηκαν η γλωσσολόγος -Ελληνίστρια- Μακ Ντόναλι και οι καθηγητές της ηλεκτρονικής Μπρούνερ και Πάκαρι. Στον Η/Υ "Ίβυκο" αποθησαυρίστηκαν 6 εκατομμύρια λεκτικοί τύποι της γλώσσας μας όταν ηΑγγλική έχει συνολικά 490.000 λέξεις και 300.000 τεχνικούς όρους δηλαδή ως γλώσσα είναι μόλις το 1/100 της δικής μας. Στον "Ίβυκο" ταξινομήθηκαν 8.000 συγγράμματα 4.000 αρχαίων Ελλήνων και το έργο συνεχίζεται.

Μιλώντας γι' αυτό ο καθηγητής Μπρούνερ είπε: "Σε όποιον απορεί γιατί τόσα εκατομμύρια δολάρια για την αποθησαύριση των λέξεων της Ελληνικής απαντούμε: Μα πρόκειται για τη γλώσσα των προγόνων μας. Και η επαφή μας μ' αυτούς θα βελτιώσει τον πολιτισμό μας". Οι υπεύθυνοι του προγράμματος υπολογίζουν ότι οι ελληνικοί λεκτικοί τύποιθα φθάσουν στα 90 εκατομμύρια, έναντι 9 εκατομμυρίων της λατινικής. Το ενδιαφέρον για την Ελληνική προέκυψε από τη διαπίστωση των επιστημόνων πληροφορικής και υπολογιστών ότι οι Η/Υ προχωρημένης τεχνολογίας δέχονται ως "νοηματική" γλώσσα μόνον την Ελληνική.

Όλες τις άλλες γλώσσες τις χαρακτήρισαν "σημειολογικές". "Νοηματική γλώσσα" θεωρείται η γλώσσα στην οποία το "σημαίνον" δηλαδή η λέξη και "το σημαινόμενο" δηλαδή αυτό που η λέξη εκφράζει,(πράγμα, ιδέα, κατάσταση) έχουν μεταξύ τους πρωτογενή σχέση. Ενώ "σημειολογική" είναι η γλώσσα στην οποία αυθαιρέτως ορίζεται ότι το α? "πράγμα" (σημαινόμενο) εννοείται με το α? (σημαίνον). Με άλλα λόγια, η Ελληνική γλώσσα είναι η μόνη γλώσσα της οποίας οι λέξεις έχουν "πρωτογένεια", ενώ σε όλες τις άλλες, οι λέξεις είναι συμβατικές, σημαίνουν κάτι απλά επειδή έτσι συμφωνήθηκε μεταξύ εκείνων που την χρησιμοποιούν.

Π.χ στην Ελληνική, η λέξη ενθουσιασμός = εν-Θεώ, γεωμετρία = γη +μετρώ, προφητεία = προ + φάω, άνθρωπος = ο άναρθρων (ο αρθρώνων λόγο). Έχουμε δηλαδή αιτιώδη σχέση μεταξύ λέξεως-πράγματος, πράγμα ανύπαρκτο στις άλλες γλώσσες. Τα πιο τέλεια προγράμματα "Ίβυκος", "Γνώσεις" και "Νεύτων" αναπαριστούν τους λεκτικούς τύπους της Ελληνικής σε ολοκληρώματα και σε τέλεια σχήματα παραστατικής, πράγμα που αδυνατούν να κάνουν για τις άλλες γλώσσες. Και τούτο διότι η Ελληνική έχει μαθηματική δομή που επιτρέπει την αρμονική γεωμετρική τους απεικόνιση. Ιδιαιτέρως χρήσιμα είναι τα ελληνικά προσφύματα

ΟΠΩΣ : τηλέ , λάνδη=...LAND , ΓΕΩ...,νάνο, μίκρο, μέγα, σκοπό ...ισμός ,ΗΛΕΚΤΡΟ...., κυκλο...., ΦΩΝΟ.... ΜΑΚΡΟ.... ,ΜΙΚΡΟ...., ΔΙΣΚΟ.... ,ΓΡΑΦΟ ...,ΓΡΑΜΜΑ..., ΣΥΝ..., ΣΥΜ..., κ.λ.π.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ : ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ C D = COMPACT DISK = ΣΥΜΠΑΚΤΩΜΕΝΟΣ ΔΙΣΚΟΣ

Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές θεωρούν την Ελληνική γλώσσα "μη οριακή", δηλαδή ότι μόνο σ' αυτή δεν υπάρχουν όρια και γι' αυτό είναι αναγκαία στις νέες επιστήμες όπως η Πληροφορική, η Ηλεκτρονική, η Κυβερνητική και άλλες. Αυτές οι επιστήμες μόνο στην Ελληνική γλώσσα βρίσκουν τις νοητικές εκφράσεις που χρειάζονται, χωρίς τις οποίες η επιστημονική σκέψη αδυνατεί να προχωρήσει.

Γι' αυτούς τους λόγους οι Ισπανοί ευρωβουλευτές ζήτησαν να καθιερωθεί η Ελληνική ως η επίσημη της Ευρωπαϊκής Ένωσης διότι το να μιλά κανείς για Ενωμένη Ευρώπη χωρίς την Ελληνική είναι σα να μιλά σε έναν τυφλό για χρώματα.

Ας το προωθήσουν και οι Έλληνες πολιτικοί.

Link: Lexis Dictionary. Η προσπάθεια του πανεπιστημίου Yale για την διάδοση της ελληνικής γλώσσας.

Ώρα για διαφημίσεις...

Μήπως ψάχνετε να αγοράσετε αυτοκίνητο?
Κάτι σε εντυπωσιακό, νευρώδες, σπιντάτο αμάξι που να κάνει τα κεφάλια να γυρνούν? Να μια ιδέα προσφορά του καταστήματος:



Επειδή όμως υπάρχουν και οι γυναίκες οδηγοί, που σίγουρα αναζητούν ένα εύχρηστο, πολυτελές και με πολλά εξτρά όχημα, κυρίες μου δεν σας αφήσαμε παραπονεμένες! Ιδού:



Καλό σαββατοκύριακο και καλές βόλτες ανοιξιάτικες, με ή χωρίς τα προτεινόμενα οχήματα!!!

My Favourite Guitar Solos

Image from www.oldies.com

Μετά από πρόσκληση της εκλεκτής ιστολόγου Lucy of the wild flowers, να καταγράψω τα δέκα πιο αγαπημένα μου κιθαριστικά σόλο, βρέθηκα σε δίλημμα ποιά να επιλέξω, καθότι αγαπώ πολύ τα blues και τα κλασσικά ροκ κομμάτια της δεκαετίας του 60-70 και πιο σύγχρονα ακόμα, αλλά ανάμεσα σε πολλά από αυτά, ιδού οι επιλογές μου:

1. Led Zeppelin - Stairway to Heaven (τι να πει κανείς γι' αυτό το κομμάτι...)

2. Jimi Hendrix - Voodoo Child (Slight Return)(the one and only master!)

3. Rolling Stones - Sympathy for the Devil (please to meet you!)

4. Queen - Bohemian Rapsody (ύμνος, είναι το κομμάτι που συνοδεύει το blog)

5. Derek and the Dominos - Layla (Eric Clapton 4 ever!!!)

6. Nirvana - Smells like teen spirit (δυνατό, πολύ δυνατό!)

7. Dire Straits - Sultans of Swing (η κιθάρα του Marc Knopfler που μιλάει)

8. B.B. King - The thrill is gone (100% original blues)

9. Santana - Europa (Earth's crying heaven's smile)(another favourite guitarist)

10. Pink Floyd - Comfortably Numb (respect to the pioneers)


Με τη σειρά μου προσκαλώ τους φίλους ιστολόγους:

*Citronella,

*Domingo,

*Adaeus,

*Μάριο Ροζάκο &

*Αναστασία


να θυμηθούν και να καταγράψουν και τις δικές τους αγαπημένες κιθαριστικές μελωδίες!

BB King & Eric Clapton: Three o'clock blues

Καλή ακρόαση με τον αξεπέραστο συνδιασμό, B.B.King & Eric Clapton στο Three o'clock blues, ladies and gentlemen!

Marialena, 17/04/2007

Ποιό κορμί σε ταξιδεύει*

Ερμηνευτής: Αντώνης Ρεμος
Δίσκος: Πάλι απ' την αρχή (1999)



Εγώ εδώ και εσύ αλλού το ξημερώνουμε

Πέντε μερόνυχτα η καρδιά μου περιμένει

Δε βρήκες λόγια να μου πεις ότι τελειώνουμε

Και έχω χαθεί εκεί που τ' όνειρο πεθαίνει



Εγώ εδώ και εσύ αλλού το ξημερώνουμε

Μα στην καρδιά μου τη μορφή σου θα κρατάω

Σώμα με σώμα με τον πόνο θ' ανταμώνουμε

Και εγώ ο τρελός που τόσο ακόμα σ' αγαπάω




Ποιο κορμί σε ταξιδεύει κι η καρδιά μου δραπετεύει

Σα σκιά μες στη σκιά σου αλητεύει

Μέσα στου μυαλού τη ζάλη δε συγκρίνεσαι με άλλη

Έλα για λίγο να σε δω και φεύγεις πάλι

Έλα για λίγο να σε δω και φεύγεις πάλι



Δεν ξέρω πια αν είν' αλήθεια ή παραίσθηση

Όμως αυτή η ερημιά μ' έχει διαλύσει

Δεν το πιστεύω ειλικρινά δεν έχω αίσθηση

Πως τόσο απλά χωρίς ζημιά βρήκες τη λύση



Ποιο κορμί σε ταξιδεύει κι η καρδιά μου δραπετεύει

Σα σκιά μες στη σκιά σου αλητεύει

Μέσα στου μυαλού τη ζάλη δε συγκρίνεσαι με άλλη

Έλα για λίγο να σε δώ και φεύγεις πάλι

Έλα για λίγο να σε δώ και φεύγεις πάλι

--------------------

«Poor is the man whose pleasures depend on the permission of another»

«Έχουμε 40.000.000 αιτίες να αποτύχουμε, αλλά ούτε μια δικαιολογία»

--------------------

σ.σ. Σήμερα θέλω μονάχα να ταξιδέψω, με το κορμί, με την ψυχή, με τη ματιά, με τη σιωπή, με τον ήλιο και το φεγγάρι αγκαλιά. Με το τίποτα και με τα πάντα..., μπορώ?

Μαριαλένα, 19/04/2007

Scripta manent, verba volant!*

(ή για όσους τα λατινικά είναι κινέζικα σημαίνει: Τα γραπτά μένουν, τα λόγια πετούν)

Προβληματίζομαι πολύ τελευταία με την κατάσταση στα ελληνικά ιστολόγια. Όσο αυξανόμαστε και πολλαπλασιαζόμαστε (φυσικό και θεμιτό), τόσο μέσα σε πολλά αξιόλογα ημερολόγια, ξεφυτρώνουν και ορισμένα που θα μπορούσε κανείς να τα χαρακτηρίσει επαίσχυντα!

Αναφέρομαι σε κάποια ελάχιστα, που σκοπό έχουν να ξεφτυλίσσουν άλλα ημερολόγια και άλλους χρήστες κατά συνέπεια, αναφερόμενα εμμέσως πλην σαφώς στα γραπτά και λεγόμενα του καθενός, συνήθως με υβριστικές και απαξιωτικές εκφράσεις!

Θα μου πείτε πως με δεδομένη την ελευθερία του λόγου, ο καθένας μπορεί να λέει και να γράφει ό,τι θέλει στη σελίδα του. ΟΚ, πρόβλημα ουδέν σ' αυτό, αλλά το να μοιάζει το περιεχόμενο με δημόσιο ουρητήριο, υπάρχει απόσταση από το ένα στο άλλο...

Το να εκφράζονται απόψεις για την προσωπική ζωή τρίτων και κατά συνέπεια να παραβιάζεται το προσωπικό απόρρητο, μέσα από ανάλογα δημοσιεύματα, είναι για μένα εμετικό και απαράδεκτο. Ναι, στην ελληνική πραγματικότητα λίγο ή πολύ γνωριζόμαστε μεταξύ μας, αλλά το να διαπομπεύονται άτομα και δη γυναίκες από ένα τυχαίο username ή κρυμμένοι πίσω από την ανωνυμία του μέσου καταντάει συμπεριφορά που ξεφεύγει από τις κοινωνικές νόρμες.

Ναι ζούμε σε μια κοινωνία που οι διέξοδοι για να εκτονώσουμε τις όποιες διαθέσεις μας, έχουν στενά κοινωνικά και προσωπικά πλαίσια γι' αυτό η αποσυμπίεση μέσα από το άψυχο μέσο του Διαδυκτίου είναι εν πολλοίς ασφαλές και προσφέρει μια ασπίδα προστασίας στους εκδηλώνοντες τη παραβατική συμπεριφορά, όμως, μην ξεχνάμε πως κρύβονται άνθρωποι πίσω από κάθε ευφάνταστο όνομα ή μη, που ο άλλος διαλέγει να τον καλύψει και εδώ είναι το θλιβερό της υπόθεσης.

Έχεις ρε φίλε/φίλη πρόβλημα που δεν σου κάθησε η γκόμενα/γκόμενος? Γιατί πρέπει να το λύσεις κάνοντας το ανάγνωσμα σε χιλιάδες άλλους? Στη τελική η γκόμενα ή ο γκόμενος δεν σου κατσε ούτως ή άλλως! Με το να δείξεις πόσο μισογύνης ή κατά των ανδρών είσαι, νομίζεις ότι θα σε καταξιώσει στα μάτια των άλλων και θα βρεις το δίκιο σου? ΈΛΕΟΣ!!!

Αν φερόμαστε έτσι μέσα από ένα προσωπικό ημερολόγιο, ας φανταστούμε πως είμαστε και στην κανονική μας ζωή και όχι τίποτα άλλο, μετά μας φταίνε (πάντα-στάνταρ) οι άλλοι για την όποια ψυχανωμαλία μας.

Αδέλφια, ψυχραιμία γιατί χανόμαστε!

[(c) Marialena, 10/07/2006 *όπως δημοσιεύτηκε στη σελίδα των Ανωνύμων Μελαγχολικών]

σ.σ. Αυτά καθόμουν και έγραφα με αφορμή ένα ατυχές διαδυκτιακό ρομάντζο πέρσι το καλοκαίρι που είχε αναστατώσει τη μισή -τότε- ελληνική μπλογκόσφαιρα με τα τερτίπια του ένθεν και ένθεν. Όμως, με αφορμή τον κώδικα δεοντολογίας που επιχειρείται έστω και ως προσχέδιο να τεθεί επί τάπητος, διαπιστώνω πως από πέρσι ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει ανάμεσά μας, ίσως και τίποτα, αφού με τη παραμικρή αφορμή δείχνουμε στους άλλους ιστολόγους ή αναγνώστες τον κακό μας εαυτό σε κάθε βολική ευκαιρία. Ζητώ συγνώμη εκ των προτέρων, για το οργισμένο ύφος του αρχικού κειμένου από όσους το διαβάσουν.

Link:Ο Κώδικας Δεοντολογίας στα αγγλικά, σύμφωνα με τον Tim O'Reilly.

Παραμύθι, παραμύθι...

Μια φορά και έναν καιρό κάπου στον μακρινό Γαλαξία, μεγάλωναν δύο νέοι. Η μια ήταν η Κόρη του Ήλιου, η Ηλιογέννητη, που με τα μακριά ξανθά μαλλιά της και τα πρασινογάλαζα μάτια της, έλαμπε καθώς ξεπρόβαλλε να ξεπροβοδίζει τον πατέρα της στο καθημερινό του ταξίδι για να φωτίσει τον κόσμο.

Ο άλλος νέος, ήταν ο Γιός της Σελήνης, ο Φεγγαρόφωτος, ένα όμορφο ψιλόλιγνο μελαχροινό αγόρι, με μάτια σκούρα και διαπεραστικά, σαν τη νύχτα! Κάθε βράδυ που η μητέρα του αναλάμβανε να φέξει την νύχτα με το φως της, εκείνος καθόταν ώρες ολόκληρες στο παράθυρο και παρακολουθούσε τον ουρανό, μέχρι να έλθει η ώρα να ξημερώσει.

Τα δύο αυτά παιδιά, δεν είχαν συναντηθεί ποτέ στη ζωή τους, καθώς υπήρχε μια παλιά προφητεία που έλεγε πως όταν ο Ήλιος και η Σελήνη θα σμίξουν, θα συμβεί κάτι φοβερό στη γη και οι γονείς τους, ποτέ δεν άφησαν περιθώριο να συμβεί αυτό στους αιώνες!

Όμως, εκεί που ο Φεγγαρόφωτος μια νύχτα περίμενε τη Σελήνη να γυρίσει σπίτι, μόλις άρχισε να χαράζει είδε ότι υπήρχε κάτι φωτεινό εκεί που πρόβαλλε ο Ήλιος και παραξενεύτηκε, γιατί δεν το είχε προσέξει στο παρελθόν. Αυτή τη λάμψη την ξαναείδε πολλές φορές ακόμα και έτσι αποφάσισε να ρωτήσει τη μητέρα του γι' αυτό το θέμα.
Εκείνη, δεν του απάντησε συγκεκριμένα περί τίνος πρόκειτο, γιατί ήλθε στο νου της η προφητεία και ο όρκος που είχαν δώσει με τον Ήλιο, όταν ο Θεός δημιούργησε το σύμπαν, να μην προδώσουν ποτέ το μυστικό τους σε κανέναν.

Ο Φεγγαρόφωτος παραξενεύτηκε και άρχισε να ψάχνει στα βιβλία τι θα μπορούσε να ήταν αυτή η λάμψη. Μα και πάλι, δεν έβρισκε μια απάντηση που να τον ικανοποιεί, μιας και τα αστέρια τα ήξερε καλά από πάντα. Αποφάσισε λοιπόν, να πάρει το αεράκι παρέα και να παν να βρουν αυτή τη λάμψη. Έτσι, πριν ξημερώσει, ο Φεγγαρόφωτος ανέβηκε απαλά στο αεράκι και κίνησαν να βρουν τι κρυβόταν πίσω από τον Ήλιο όταν ανέτειλλε!


The Sun and the Moon from the North Pole

Δρόμο πήραν, δρόμο αφήσαν και επιτέλους έφτασαν στον προορισμό τους! Ζέστη πολλή επικρατούσε σε αυτόν τον πλανήτη, φλόγες πετάγονταν παντού. Έιχαν φτάσει στο βασίλειο του Ήλιου! Ξάφνου εκεί που λίγο ακόμα δεν θα άντεχαν παραπάνω να μείνουν ούτε λεπτό εκεί, άνοιξε η πόρτα του κάστρου και ξεπήδησε ένα άρμα ζεμένο με λευκά άλογα και τον Βασιλιά Ήλιο στο πηδάλιο, έτοιμο να φέρει το φως ξανά σε όλη τη πλάση.

Οι απρόσκλητοι επισκέπτες έκαναν ένα βήμα πίσω τρομαγμένοι από το θέαμα, αλλά ο Φεγγαρόφωτος πρόλαβε να δει μια δεσποσύνη όμοια με νεράϊδα, να χαιρετά τον Ήλιο καθώς εκείνος αναχωρούσε για το ταξίδι του. Ήταν η Ηλιογέννητη! Ο Φεγγαρόφωτος θαμπώθηκε από την ομορφιά της και την ερωτεύτηκε μόλις την είδε. "Αγέρα φίλε μου, αυτή είναι η γυναίκα που αγαπώ" είπε στο σύντροφό του, "αυτή είναι και άλλη καμμία".

Μέσα σε μισό λεπτό η πανέμορφη εξαφανίστηκε και η ζέστη και το φως έγιναν αφόρητα για τον Φεγγαρόφωτο. Ζούσε πάντα στο σκοτάδι, συντροφιά με τη Σελήνη και δεν μπορούσε να ζήσει μέσα στη μέρα ούτε λεπτό παραπάνω. Τρέχοντας γύρισε σπίτι και βρήκε τη μητέρα του τη Σελήνη, να ανησυχεί. Πρώτα φορά που ο γιός της έφευγε χωρίς να της πει που πάει και γύριζε σαν ο ήλιος είχε ανατείλλει. "Γιέ μου μονάκριβε, που ήσουν? Γύρισα και δεν σε βρήκα εδώ, που είχες πάει" ρώτησε η Σελήνη με αγωνία. "Μητέρα λατρεμένη μου, βρήκα την γυναίκα των ονείρων μου, βρήκα τη λάμψη που έψαχνα..." Η Σελήνη σώπασε και χλώμιασε, είχε καταλάβει τι συνέβαινε. "Αγόρι μου είσαι παιδί της Σελήνης, ανήκεις σε ετούτον εδώ τον κόσμο και όχι σε άλλον κανένα" του απάντησε. "Μα γιατί Μητέρα, γιατί ανήκω μόνο εδώ, δεν μπορώ να φύγω και εγώ σαν κι εσένα?" ρώτησε τότε ο νεαρός τη μητέρα του και εκείνη αναγκάστηκε να του αποκαλύψει την αλήθεια.

Τότε ο Φεγγαρόφωτος το έβαλε πείσμα να συναντήσει την Ηλιογέννητη έστω και για μια φορά χωρίς να συμβεί η καταστροφή του κόσμου, όπως προέβλεπε η προφητεία. Τόσο ερωτευμένος ήταν μαζί της! Πήρε πάλι τον σύντροφό του το Αγέρι και κίνησαν να πάνε στου Βασιλιά Ήλιου τα μέρη. Περίμενε κρυμμένος σ' έναν βράχο, όταν και πάλι ο Ήλιος βγήκε από την πύλη του βασιλείου του ολόφωτος με τα άλογα να καλπάζουν προς τα εμπρός. Η Ηλιογέννητη όπως κάθε μέρα τον αποχαιρετούσε και τότε ο Φεγγαρόφωτος της φώναξε για να τον δει. Εκείνη ξαφνιάστηκε, καθώς κανείς μέχρι τότε δεν πλησίαζε στον φλογερό πλανήτη που κατοικούσε! Βγήκε λίγο παραέξω και ο χλωμός γιός της Σελήνης της συστήθηκε: Είμαι ο Φεγγαρόφωτος και θέλω να σε κάνω γυναίκα μου! της είπε προσπαθώντας να αντέξει και να μην λιποθυμήσει από τη ζέστη. "Είμαι η Ηλιογέννητη, η θυγατέρα του Ήλιου" του απάντησε "και θα γίνω γυναίκα σου αφού είσαι τόσο θαρραλέος και ήλθες να με συναντήσεις". Τότε ο Φεγγαρόφωτος έβγαλε και της χάρισε ένα αστέρι για να της κρατάει συντροφιά όσο δεν θα ήταν μαζί και χάθηκε ξανά καβάλα στο αγέρι, λίγο πριν το φως τον εξαϋλώσει!

Ο Ήλιος καθώς γύριζε στο σπίτι, παρατηρούσε πως η κόρη του ήταν μελαγχολική και κρατούσε στο χέρι κάτι που αχνόφεγγε. Την ρώτησε μια μέρα και εκείνη του μίλησε για την συνάντηση που είχε με τον γιό της Σελήνης. Τότε ο Ήλιος πέταξε φλόγες και της απαγόρευσε να τον ξαναδεί, χωρίς δεύτερη κουβέντα. Η Ηλιογέννητη υπάκουσε τον άρχοντά της, μα μέρα με τη μέρα μαράζωνε χωρίς να μπορέσει να ξαναδεί τον Φεγγαρόφωτο. Εκείνος κάθε ξημέρωμα, έτρεχε μήπως την δει για λίγο να προβάλλει την αιθέρια φιγούρα της στο κατώφλι, μα μάταιος κόπος! Δεν ήξερε τι να σκεφθεί...

Πέρασαν μέρες και νύχτες έτσι ατελείωτες για τους δυό νέους, μέχρι που η Ηλιογέννητη σκέφθηκε να στείλει ένα μήνυμα προς τον αγαπημένο της με το αστέρι που της είχε κάποτε προσφέρει, την πρώτη φορά που συναντήθηκαν. Το δασκάλεψε λοιπόν το αστέρι και το έστειλε να τον βρει. Ο Φεγγαρόφωτος, στεκόταν λυπημένος στο παραθύρι του κοιτάζοντας τον ουρανό όπως έκανε κάθε βράδυ. Και τότε, είδε από μακριά να έρχεται ένα φωτεινό αστεράκι, το αστεράκι που της είχε χαρίσει και αναθάρρησε! Το αστέρι του μετέφερε το μήνυμα για συνάντηση και έφυγε ξανά να πάει στην κυρά του.



Η συνάντηση είχε οριστεί να γίνει την επόμενη φορά που κάτι παράδοξο θα συνέβαινε στο ουράνιο στερέωμα. Οι σοφοί θαρρώ έλεγαν τέτοια φαινόμενα "έκλειψη" και τότε συνέβαιναν πολλά παράδοξα στον κόσμο, μα οι δύο νέοι δεν έβρισκαν άλλο τρόπο να συναντηθούν. Έφτασε η έκλειψη να σημάνει μια νύχτα του Μάρτη του 2007 και τότε και οι δυό τους έφυγαν κρυφά τον πλανήτη τους για να συναντηθούν, καθώς το σκοτάδι πλάκωνε τον ουρανό και κανείς δεν θα μπορούσε να τους δει μαζί.

Έσμιξαν στο Χάος, πέρα από τα όρια του Σύμπαντος που γνώριζαν οι άνθρωποι και για πρώτη φορά ένιωσαν την αγάπη να διαπερνά κάθε κύτταρο του κορμιού τους, καθώς γινόταν ένα! Δεν χόρταιναν να γεύονται τη γεύση του φιλιού τους, το χάδι στο κορμί τους, την μυρωδιά του ιδρωμένου δέρματός τους από την έξαψη, ξανά και ξανά, μέχρι που η έκλειψη τελείωσε και χάθηκαν ξανά στην άκρη του κόσμου τους.

Οι άνθρωποι στη Γη δεν ήξεραν τι συνέβαινε εκεί πάνω, μιας και αλλόκοτα φαινόμενα επικρατούσαν στον μικρό τους πλανήτη. Τα ζώα ούρλιαζαν, η γη έτρεμε, ο άερας μανιασμένος λυσσομανούσε, τα νερά στη θάλασσα είχαν φουσκώσει καθώς ο ουρανός είχε καλυφθεί από το απόλυτο σκοτάδι, μέχρις που όλα ξαναγύρισαν μαζί με τα αστέρια και το φεγγάρι στη θέση τους λίγο πριν ξημερώσει. Οι περισσότεροι έκαναν τη προσευχή τους για την παράξενη νύχτα που είχαν περάσει, μα οι δύο εραστές ήξεραν πως ήταν η αγάπη που ένιωθαν ο ένας για τον άλλον που είχε καταφέρει να συγκλονίσει το Σύμπαν.

Έτσι κάθε φορά που οι σοφοί προέβλεπαν πως θα γίνει "έκλειψη" και οι άνθρωποι σταυροκοπιούταν στη γη, ο Φεγγαρόφωτος και η Ηλιογέννητη ήξεραν πως έφτανε η ώρα να γίνουν οι δύο ένα ξανά, μέσα στην αγκαλιά του Ερέβους και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!


Eclipse in India

(c) Marialena, 12/3/2007

Αυτοεκτίμηση

Η υψηλή αυτοεκτίμηση έρχεται όταν αγαπάμε και αποδεχόμαστε τους εαυτούς μας
σαν αγνές υπάρξεις που είναι τα παιδιά του Θεού.
Δεν έχουμε καμία ανασφάλεια και φόβο.

Δεν ζηλεύουμε την επιτυχία των άλλων ούτε ανταγωνιζόμαστε μαζί τους.
Αντίθετα, μαθαίνουμε να εκτιμάμε τις ιδιαιτερότητες τους και να συνεργαζόμαστε μαζί τους για να τους βοηθήσουμε να φτάσουν στους στόχους τους.

Δεσποινίς ετών 36!!!

Γειά σας, είμαι η Μαριαλένα, τι κάνετε? Καλαααά?


Καλά είμαι και γω, αλλά σαν κάτι να άκουσα πιο πριν!


Εμμμμ, νομίζω πως σήμερα έχουμε, πως το είπανε να δεις, "γενέθλια"!!!


Αααα, έχουμε και τούρτα, τι ωραία... μιαμ, μιαμ!!!


Για κάτσε να σβήσω το κεράκι τώρα και μετά θα φάω τούρτα!


Ε! ψιτ, είσαι και συ blogger? Για θύμισέ μου το username σου να γνωριστούμε!

Μα τι στο καλό συνέβαινε στον κόσμο όταν γεννήθηκα?

Μουσικό δωράκι: Έκπληξη!!! από τον Γιάννη Πάριο με τον Νιόνιο (Ερωτικά Ντουέτα, 2006). Καλή Ακρόαση!

{Μια ευχή για τα φετινά γενέθλια μέσα από την ψυχή μου είναι

να μπορέσω κάπως, κάπου, κάποτε, να αγαπήσω τη ζωή με πάθος...}

Τα 22 Σημάδια...

22 Σημάδια για να καταλάβεις ότι μεγάλωσες:

1. Τα φυτά στη γλάστρα σου είναι όλα ζωντανά και κανένα δεν είναι προς κάπνισμα.
2. Αποκλείεται να κάνεις σεξ σε παιδικό κρεββάτι.
3. Το ψυγείο περιέχει περισσότερο φαγητό από μπύρα.
4. Έξι η ώρα το πρωί είναι η ώρα που ξυπνάς και όχι η ώρα που πας για ύπνο.
5. Ακούς το αγαπημένο σου τραγούδι στο σούπερ μάρκετ.
6. Παρακολουθείς τον καιρό στις ειδήσεις.
7. Οι φίλοι σου παντρεύονται και παίρνουν διαζύγιο αντί να τα "φτιάχνουν" και να "χωρίζουν".
8. Οι διακοπές σου από 130 μέρες γίνονται 14.
9. Με τζιν και πουλόβερ δεν θεωρείσαι πια καλοντυμένος.
10. Εσύ, είσαι αυτός που τηλεφωνάει στην αστυνομία να σταματήσει τα παλιόπαιδα που κάνουν πάρτυ.
11. Οι μεγαλύτεροι συγγενείς σου αισθάνονται άνετα λέγοντας βρώμικα ανέκδοτα παρουσία σου.
12. Δεν ξέρεις πια τι ώρα κλείνει το Everest.
13. Ταϊζεις το σκύλο σου ισορροπημένη σκυλοτροφή αντί για Μακ Ντόναλντς.
14. Πονάει η πλάτη σου όταν κοιμάσαι στον καναπέ.
15. Δεν παίρνεις υπνάκους πια από τις 5 το απόγευμα μέχρι τις 10 το βράδυ.
16. Δείπνο και σινεμά είναι ολόκληρο το ραντεβού αντί για την αρχή του.
17. Πέντε σουβλάκια 3 η ώρα τα ξημερώματα σου χαλάνε το στομάχι αντί να στο φτιάξουν.
18. Πηγαίνεις στο φαρμακείο για αντιοξειδωτικά και κρέμες προσώπου αντί για προφυλακτικά και τεστ εγκυμοσύνης.
19. Ένα μπουκάλι κρασί των 4 ευρώ δεν είναι πια "καλό πράγμα".
20. Τρως πρωϊνό... το πρωί.
21. Η φράση "Δεν θα ξαναπιώ τόσο" αντικαθίσταται από την φράση "Δεν μπορώ να πιω όπως έπινα".
22. Διάβασες τη λίστα αυτή ελπίζοντας και ψάχνοντας απεγνωσμένα για ένα χαρακτηριστικό που δεν ισχύει για σένα.

Από τη στήλη "Ψυχαγωγία" της εφημερίδας Βιοκόσμος News, τεύχος 45, Ιανουάριος 2007

Ιησούν ή Βαραβά?

Via Crucis - El Greco

Επροδώθεις Κύριε παρά του μαθητού σου του Ιούδα του Ισκαριώτη, αντί τριάντα αργυρίων, μετά τον Μυστικό Δείπνο. Μα ήταν όλα μέρος του Θεϊκού Σχεδίου, το ήξερες καλά μέσα σου. Και ας λύγισες στο Όρος των Ελαιών ζητώντας να αποφύγεις το μαρτύριο, από τον Ουράνιο Πατέρα σου, αλλά στο τέλος το αποδέχτηκες σαν κομμάτι της μοίρας σου στη γη. Τι κι αν το πλήθος αλάλαζε ότι ήσουν ο Μεσσίας (Λυτρωτής στα εβραϊκά), που ονειρεύονταν επί σειρά γενεών πως θα τους λυτρώσει από τη κυριαρχία των Ρωμαίων.

Σε υποδέχτηκαν ως θεό λίγες μέρες πριν στα τείχη της Ιερουσαλήμ, μα τώρα σε κατεδίκαζαν σαν άνθρωπο, σαν κοινό εγκληματία, ενώπιον του Ποντίου Πιλάτου. Ο όχλος έστρεψε πάνω του την οργή του και σε κατονόμασε ως υποκινητή ανταρσίας που άξιζες να τιμωρηθείς. Δεν ήσουν σαν και τους ιερείς του Ναού του Σολωμόντος, σαν τους Τελώνες και τους Φαρισαίους που ασκούσαν εξουσία πάνω τους, προκαλώντας ακόμα περισσότερο μίσος μέσα τους για τον Θεό της Παλαιάς Διαθήκης, που ως τότε ήξεραν.

Ήλθες στη Γαλιλαία και άρχισες να κυρήττεις αντί το "οφθαλμόν αντί οφθαλμού" το "αγαπάτε αλλήλους", αλλά το μυαλό των ανθρώπων δεν μπορούσε εύκολα να το συλλάβει, να φανταστείς ότι ούτε και τώρα μπορεί και ας νομίζουμε ότι σε ξέρουμε. Σαν τον μανδύα που φορούσες, απλό και απέρριτο, έτσι ήταν και η διδασκαλία σου, άμεση και απαλλαγμένη από περιττά στολίδια. Εμείς όμως συνηθισμένοι από την ψευτιά και την υποκρισία των εχόντων την εξουσία, δεν πειστήκαμε για τα λεγόμενά σου. Δεν σε πήραμε στα σοβαρά, εκτός από λίγους που μπορούσαν να αισθανθούν τα μηνύματά σου!

Γι'αυτό και ήσουν επικύνδυνος στα μάτια των ακόρεστων Ιουδαίων, Κύριε. Μόνο αν σε σκότωναν θα ησύχαζαν από τον "επαναστάτη". Εσύ ο αμνός του Θεού έπρεπε να θυσιαστείς, για να γίνει κατανοητό το νόημα της διδασκαλίας σου. Το τι υπέφερες μέχρι να παραδώσεις την τελευταία σου πνοή εις τους Ουρανούς, λίγοι εξ ημών θα είμασταν διατεθιμένοι να περάσουμε για έναν ιδεολογικό σκοπό. Μα ξέφυγες ακόμα και από τον Θάνατο, την ταφόπλακα της συνείδησης, όταν με την Άναστασή σου διεμήνυσες πως πέρα από αυτό που βλέπουμε, υπάρχει ένας ολάκερος κόσμος όπου η ψυχή υπάρχει αυθύπαρκτη και αθάνατη, κομμάτι του κόσμου του ευρύτερου.

Έδωσες αυτό το μήνυμα στους πιστούς σου, για να δουν με τα θνητά τους μάτια, ότι δεν έταξες επίγειες απολαύσεις, αλλά αθανασία της ψυχής, εφόσον ζούμε σαν παιδιά του Θεού, σαν συνέχειά του και όχι σαν αλλαζονικά ανθρωποειδή που βιάζουν το Σύμπαν και τα βάζουν σαν σε αγώνα επικράτησης διαρκώς με την Ζωοποιό Δύναμη.



Links: Οι δρόμοι του Χριστού,
Ποιοί ευθύνονται για τον θάνατο του Ιησού?
Από την Υμνολογία της Μεγάλης Εβδομάδας

Καλό Πάσχα, καλή Ανάσταση, ας βιώσουμε το κλίμα αυτών των ημερών της λύπης μα και της χαράς όπως και της ψυχικής ανάτασης και σύντομα να είμαστε και πάλι μαζί, ψυχή τε και σώματι!

(c) Marialena, 03/04/2007

Επί του Όρους...

Μαζεύτηκαν τα πλήθη Κύριε, εις τα περίχωρα της Ιερουσαλήμ για να ακούσουν Το Λόγο Σου. Εκείνα τα πλήθη που σε ονόμαζαν "Σωτήρα" και σε υποδέχτηκαν μετά βαίων και κλάδων καθώς έμπαινες "επί πόλου όνου" στην ιερή πόλη της Ιερουσαλήμ λίγες μέρες πριν.

Εσύ εκεί μίλησες όπως προετοιμαζόσουν για 33 συναπτά έτη να κάνεις, με τη φώτιση που είχες από τον Ουράνιο Πατέρα σου και την Γνώση που απεκόμισες τα χρόνια της μελέτης των Αποκρύφων εις τη Νεκρά Θάλασσα. Μίλησες για τους υπηρέτες δύο αρχοντάδων, για τους φτωχούς στο πνεύμα, για τους Μακαριστούς όπως τους εννοούσες Εσύ στη διδασκαλία σου.

Και ω! του θαύματος έβγαλες από πάνω από τους ανθρώπους κάθε κοσμική εξουσία και τους έφερες ένα βήμα πλησιέστερα στην ένωση με τον Θεό. Αλλά πόσοι νομίζεις Κύριε, ήταν έτοιμοι να αποδεχτούν αυτό σου το μανιφέστο? Γυμνοί εμπρός στον Θεό, γυμνοί εμπρός στη συνείδησή τους, έτρεξαν πανικόβλητοι να σε αφορίσουν λίγο αργότερα για την κύρυξη της απόλυτης σύμπλευσης με τον Θεό που έχουμε μέσα μας. Δύο χιλιάδες χρόνια μετέπειτα, το ίδιο κάνουμε Κύριε, σε κάθε βολική ευκαιρία. Εσύ είπες αυτό που έπρεπε και έμεινε παρακαταθήκη για τις γενεές που ακολουθούν έκτοτε. Εμείς ακόμα δεν έχουμε συνειδητοποιήσει τι κληρονομιά μας έχεις αφήσει και "περί άλλων τυρβάζουμε"!

Links: Η Επί του Όρους Ομίλια αναλυτικά,
Μην κρίνετε, ίνα μην κριθείτε από το Βήμα και
Η σημασία της Επί του Όρους Ομιλίας από τον Εσώτερο Δρόμο.

(c) Marialena, 02/04/2007

Η εν πολλαίς αμαρτίας...

Το Τροπάριο της Κασσιανής

Από τα απόστιχα ιδιόμελα του όρθρου της Μ. Τετάρτης:

Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή,
την σην αισθομένη θεότητα, μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν,
οδυρομένη, μύρα σοι προ του ενταφιασμού κομίζει.
Οίμοι! λέγουσα, ότι νυξ μοι υπάρχει, οίστρος ακολασίας,
ζοφώδης τε και ασέληνος, έρως της αμαρτίας.
Δέξαι μου τας πηγάς των δακρύων,
ο νεφέλαις διεξάγων της θαλάσσης το ύδωρ
κάμφθητί μοι προς τους στεναγμούς της καρδίας,
ο κλίνας τους ουρανούς, τη αφάτω σου κενώσει.
Καταφιλήσω τους αχράντους σου πόδας,
αποσμήξω τούτους δε πάλιν, τοις της κεφαλής μου βοστρύχοις
ων εν τω παραδείσω Εύα το δειλινόν,
κρότον τοις ωσίν ηχηθείσα, τω φόβω εκρύβη.
Αμαρτιών μου τα πλήθη, και κριμάτων σου αβύσσους,
τις εξιχνιάσει, ψυχοσώστα Σωτήρ μου;
Μη με την σην δούλην παρίδης, ο αμέτρητον έχων το έλεος.

Μεταγραφή του Φώτη Κόντογλου:

Κύριε, η γυναίκα που έπεσε σε πολλές αμαρτίες,
σαν ένοιωσε τη θεότητά σου, γίνηκε μυροφόρα
και σε άλειψε με μυρουδικά πριν από τον ενταφιασμό σου
κι έλεγε οδυρόμενη: Αλλοίμονο σε μένα, γιατί μέσα μου είναι νύχτα κατασκότεινη
και δίχως φεγγάρι, η μανία της ασωτείας κι ο έρωτας της αμαρτίας.
Δέξου από μένα τις πηγές των δακρύων,
εσύ που μεταλλάζεις με τα σύννεφα το νερό της θάλασσας.
Λύγισε στ' αναστενάγματα της καρδιάς μου,
εσύ που έγειρες τον ουρανό και κατέβηκες στη γης.
Θα καταφιλήσω τα άχραντα ποδάρια σου,
και θα τα σφουγγίσω πάλι με τα πλοκάμια της κεφαλής μου·
αυτά τα ποδάρια, που σαν η Εύα κατά το δειλινό,
τ' άκουσε να περπατάνε, από το φόβο της κρύφτηκε.
Των αμαρτιών μου τα πλήθη και των κριμάτων σου την άβυσσο,
ποιος μπορεί να τα εξιχνιάση, ψυχοσώστη Σωτήρα μου;
Μην καταφρονέσης τη δούλη σου, εσύ που έχεις τ' αμέτρητο έλεος

Links: Απόδοση του τροπαρίου από τον συγγραφέα Δημήτρη Χίλιο,
Κασσιανή η υμνωδός από τη Νίκη Τσιρώνη και
Η ιστορία της Κασσιανής από την γνωστή ιστολόγο Οίστρο.

Μεγάλη Τρίτη και το τροπάριο της Κασσιανής έρχεται στο νού μου. "Η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσσούσα γυνή..." και η λύτρωση από αυτά που νιώθει να την βαραίνουν, τα κρίματα και τις αμαρτίες της. Ερωτεύθηκε τον Θεόφιλο σε έναν αμοιβαία παθιασμένο έρωτα, αλλά εκείνος όταν επέλεξε την σύζυγό του και μελλοντική αυτοκράτειρα του Βυζαντίου, δεν ακολούθησε τη καρδιά του, παρά μπροστά στην δική της ετοιμότητα, δείλιασε και πήρε την χαμηλοβλεπούσα Θεοδώρα για γυναίκα του, που δεν του παραβγήκε. Και από εκεί ξεκίνησε μια ιστορία αγάπης που οδήγησε την υμνωδό στο μοναστήρι και τον βασιλικό γόνο στην παράλληλη σχέση.

Γιατί όλα αυτά? Επειδή όταν ο Θεόφιλος είπε εμπρός της ότι "από τη γυναίκα προέρχονται τα χειρότερα" εννοώντας την Εύα, εκείνη του απήντησε πως "από τη γυναίκα όμως έρχονται και τα καλύτερα" εννοώντας με τη σειρά της την Παναγία. Μια στιγμή οχλαγοής και αναταραχής στην αίθουσα της επιλογής συζύγων και εκεί κρίθηκαν όλα...

Δεν ξέρω αν στα μάτια του Θεού έχω διαπράξει τέτοιες αμαρτίες, ώστε να ζητώ λυτρωτικά τη συγχώρεση και επιείκιά του όπως η Κασσιανή. Αντιρριώμουν πάντα τις καταστάσεις εκτός ελέγχου στη ζωή μου, τις απέφευγα. Στα μάτια των ανθρώπων ίσως, να είμαι αμαρτωλή και πολύ λίγο με απασχολεί αυτό καθ' αυτό το ζήτημα, στη ψυχή μου όμως και στη συνείδησή μου όχι. Περισσότερο έχω τον φόβο Κυρίου για όσα δεν έχω το σθένος να διεκδικήσω από τη ζωή μου, παρά για όσα έχω κάνει και αποτελούν ήδη παρελθόν.

Η δύναμη της Αγάπης δεν μπόρεσε να φέρει μαζί δύο ανθρώπους που ένιωθαν έτσι ο ένας για τον άλλον, εξαιτίας του κοινωνικού αντίκτυπου και της απειλής που αισθάνθηκε ο ένας απέναντι στην ευστροφία του άλλου. Πόσο πανανθρώπινο είναι το θέμα? Προφανώς μόνον η Αγάπη δεν φτάνει να κάνει δύο ανθρώπους ευτυχισμένους, αλλά μπορεί να τους καταδικάσει και στο πιο ταντάλειο μαρτύριο της αιώνιας τιμωρίας γι' αυτό που ένιωσαν.

Αγαπημένη Πασχαλιά

Η Πασχαλιά μας στον κήπο έβγαλε τα πρώτα της ανθάκια αυτήν την εβδομάδα. Εκεί γύρω στο Πάσχα, ένα ξερίκλωνο φυτό, ξάφνου μεταμορφώνεται σε μια πανδαισία αρώματος και χρωμάτων, όταν τα άνθη του προβάλλουν πανέμορφα από τα κλαδιά του.



Πάσχα Κυρίου έρχεται ξανά σε λιγότερα από μια εβδομάδα από τώρα και η Πασχαλιά έρχεται και αυτή με τη σειρά της να ντύσει τη πλάση με τα λουλούδια της. Σαν την κορυφαία στιγμή της Χριστιανοσύνης, μέσα από το κρύο και τον χειμώνα που πέρασε, ένα φυτό φέρνει μαζί του το μήνυμα της Ανάστασης και το μεγαλείο της Φύσης αποδεικνύεται στα ταπεινά του ανθάκια.


Lilacs by animepa.csum.edu

Μια εβδομάδα μας χωρίζει, η Μεγάλη Εβδομάδα, από την αναβίωση του δράματος του Ιησού Χριστού για τα "ώτα των μη ακουόντων, ημών των αμαρτωλών". Η Πασχαλιά με την ανθοφορία της, κάθε μέρα μας θυμίζει το θαύμα της αναγέννησης, σύμφωνα με τους νόμους της Φύσης, που εμείς οι άνθρωποι αψηφούμε, λες και δεν είμαστε και εμείς μέρος του φυσικού κόσμου...

Links: Θέλει κρύο για να ανθίσει!

Καλή Μεγάλη Εβδομάδα!