Πασχαλινό Δώρο

Ήταν ανέλπιστο πραγματικά το δώρο αυτό που είχε λάβει λίγο πριν από το Πάσχα. Ένα ολοζώντανο κλωσσοπουλάκι γκριζωπό, της το είχε κάνει δώρο μια οικογενειακή φίλη. Εκείνη, ένα κοριτσάκι 7-8 χρονών το πολύ, σάστισε που το είδε! Παιδί της πόλης, δεν είχε μεγαλώσει μαζί με τέτοια πλασματάκια και όποτε πήγαινε στο χωριό, τις κότες της γιαγιάς τις έβλεπε από μακριά.

Αυτό το πλασματάκι, το μικροσκοπικό στεκόταν με τα φτεράκια του μαζεμένα και έτρεμε. Η μικρή το πήρε στο χέρι της και του χαϊδευε το κεφαλάκι, ενώ η μητέρα της έκοψε στη μέση τη χάρτινη θήκη του σοκολατένιου αυγού που είχαν πάρει για το Πάσχα και έβαλε το κλωσσόπουλο μέσα. Εκείνο έμενε ακίνητο εκεί κοντά στο καλοριφέρ της κουζίνας, η μικρή το τάιζε ψίχουλα από ψωμί και τρίμματα από τυρί φέτα και πήγαν για ύπνο.



Την άλλη μέρα το πρωί, το πουλάκι βρισκόταν ακίνητο με τα πόδια του ανάποδα μέσα στο κουτί. Είχε ξεψυχίσει λίγες ώρες πριν και η μητέρα πήρε το άψυχο σώμα του και το πέταξε στα σκουπίδια. Η μικρή σπάραξε, αφού το δώρο της πέθανε και δεν πρόλαβε να το δει να μεγαλώνει. Θύμωσε κιόλας στην οικογενειακή φίλη που πήρε ένα άρρωστο πουλάκι για να της το φέρει. Την επόμενη χρονιά πιο μεγάλη πια, είδε στην τηλεόραση ένα ρεπορτάζ για τους πλανόδιους πωλητές τέτοιων πουλιών και μάλιστα έλεγε ότι δεν επιβιώνουν κατά κύριο λόγο τα ταλαιπωρημένα και υποσιτισμένα πουλάκια, λόγω τις μεταχείρησης που έχουν και κάπως παρηγορήθηκε για την μοίρα του δικού της δώρου.

Με εκείνο το παιδικό παράπονο ζωγραφισμένο στα μάτια της, όταν έβλεπε αθίγγανους να φέρνουν με τα καρότσια τους στη λαϊκή ή στην Αθήνα, τέτοια πουλάκια, θυμόταν το δικό της που ξεψύχησε πριν να προλάβει το κοριτσάκι να καταλάβει αν ήταν παιχνίδι ή ζωντανό πλάσμα.

Marialena, 2/1/2008

Ω! Γλυκύ μου Έαρ

Διανύουμε την πιο συγκλονιστική περίοδο στην Χριστιανική Ορθόδοξη Πίστη, την Εβδομάδα των Παθών. Από το "Ωσαννά, ωσαννά, ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της Νυκτός" στο "άρον άρον σταύρωσον αυτόν" και το "τετέλεσθαι!"

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο Ιησούς επέλεξε να θυσιαστεί στον Σταυρό του Μαρτυρίου, για να δείξει στην ανθρωπότητα την Υπέρτατη Θυσία. Πως αλλιώς άραγε αυτός ο νέος Ιουδαίος με τα ριζοσπαστικά διδάγματα, θα μπορούσε να εγκαθιδρύσει στις συνειδήσεις των απλών ανθρώπων αυτό που πρέσβευε? Ποιός άλλος ήταν διατεθιμένος να θυσιάσει τη ζωή του για δώσει το μήνυμα της Πανανθρώπινης Αγάπης στις γενεές που θα ακολουθούσαν?

Ο Αλιεύς των Ψυχών,
ο Άνθρωπος που αγάπησε και αγαπήθηκε,
ο Υιός του Θεού που καλεί τους πιστούς να ζουν σύμφωνα με το θέλημά Του,
ο Θνητός που άφησε την τελευταία του πνοή καρφωμένος πάνω σε έναν σταυρό ως άλλος κοινός εγκληματίας,
ο Ιησούς από την Ναζαρέτ, ο καρπός της άμωμου συλλήψεως της Παρθένου Μαρίας,
ο Διδάσκαλος,
ο Σωτήρας,
ο Κύριος.

Διάλεξε να πεθάνει εν μέσω της αναγέννησης της Γης, την εποχή της Άνοιξης. Κάθε φορά που η γη ανθίζει και ετοιμάζεται να δώσει τους καρπούς της για να θρέψει τα πλάσματα του Θεού, τότε ο Ιησούς οδηγείται μέσα από τη δοκιμασία, την αμφισβήτηση, τον εξευτελισμό και την εξόντωση, στη Τελική Έξοδο, στην Άνοδο εις τους Ουρανούς. Ως άλλη Περσεφόνη της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, δίνει το σώμα του στη Γη και το Πνεύμα του στο Άφθαρτο, προκαλώντας εμάς τους ανθρώπους που ετυμολογικά Άνω Θρώσκουμε, να βρούμε ξανά την σύνδεση με τον Δημιουργό μας και να ανακτήσουμε την θέση στον Παράδεισο που χάσαμε όταν αποκόψαμε τον ομφάλιο λώρο με την Πηγή της Ύπαρξής μας.

Οι πρόγονοί του θυσίασαν τον Αμνό για να σωθούν οι ομοεθνείς τους κατά την έξοδο από την Αίγυπτο από την ρομφαία του Άγγελου εκδικητή και ονόμασαν αυτή την εορτή σε θύμιση του θαύματος "Passover" που σημαίνει Πέρασμα. Ο Εμμανουήλ, ο γιός του ξυλουργού Ιωσήφ και της Μαρίας, έγινε ο ίδιος ο Αμνός του Θεού για να δώσει το εισητήριο στις ψυχές των θνητών προς την Αθανασία.


Νίκος Ξυλούρης "Οι πόνοι της Παναγίας"

Καλή Ανάσταση στις ψυχές μας,
Μαριαλένα
21/04/2008

Καταπληκτικά παιχνίδια για το γραφείο για τις δύσκολες ώρες!

Μπορείτε να παίξετε με ένα συνάδελφο ή να χωριστείτε με τους συναδέλφους σας σε 2 ομάδες και να προσπαθήσετε να κερδίστε τους περισσότερους πόντους!

ΚΕΡΔΙΣΤΕ 1 ΒΑΘΜΟ

1. Τρέξτε γύρω απ' το γραφείο σας όσο πιο γρήγορα μπορείτε.
2. Βογκήξτε δυνατά όταν είστε στην τουαλέτα (θα πρέπει να υπάρχει τουλάχιστον ένας "μη-παίκτης" εκείνη τη στιγμή στην τουαλέτα).
3. Αγνοήστε τους πρώτους 5 ανθρώπους που θα σας πουν "καλημέρα".
4. Όταν κάποιος σας δώσει ένα χαρτί, πάρτε το, χαϊδέψτε το και ψιθυρίστε αισθησιακά "μμμμ... Τέλεια αίσθηση"..
5. Αφήστε ανοιχτό το φερμουάρ σας τουλάχιστον για μία ώρα. Αν κάποιος σας το πει, απαντήστε "Συγνώμη αλλά μ' αρέσει περισσότερο έτσι"
6. Περπατήστε πλαγίως προς το φωτοτυπικό.
7. Όσο είστε στο ασανσέρ, πάρτε βαθιές εισπνοές κάθε φορά που ανοίγουν οι πόρτες.

ΚΕΡΔΙΣΤΕ 3 ΒΑΘΜΟΥΣ

1.Μουρμουρίστε κάτι ακατάληπτο σ' ένα συνάδελφο και μετά ρωτήστε "Το κατάλαβες; Γιατί δεν θα το επαναλάβω".
2 Αφήστε μήνυμα στον τηλεφωνητή σας (χωρίς να αλλάξετε τη φωνή σας).
3. Όταν κάποιος κάνει υπολογισμούς, αρχίστε να φωνάζετε τυχαίους αριθμούς.


ΚΕΡΔΙΣΤΕ 5 ΒΑΘΜΟΥΣ

1. Στο τέλος μιάς συνάντησης, πείτε ότι, για μία φορά και μόνο, θα ήταν υπέροχο να κλείσετε τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο (έξτρα βαθμοί αν αρχίσετε να τραγουδάτε πρώτοι).
2. Μπείτε στο γραφείο ενός πολυάσχολου συναδέλφου, κι ενώ θα σας κοιτούν εκνευρισμένοι, αναβοσβήστε τα φώτα 10 φορές.
3. Για μία ώρα, αποκαλέστε όλους όσους σας μιλάνε "Μπάμπη".
4. Κατά τη διάρκεια απουσίας του διπλανού σας, μεταφέρετε την καρέκλα του στο ασανσέρ.
5. Κατά τη διάρκεια μίας συνάντησης ή όταν έχει πολύ κόσμο, χτυπήστε το μέτωπό σας συνεχόμενα και μουρμουρίστε "Σκάστε όλοι επιτέλους, βουλώστε το"!
6. Την ώρα του φαγητού, γονατίστε και πείτε δυνατά "Μάρτυς μου ο Θεός, δεν θα ξαναπεινάσω ποτέ".
7. Στην ατζέντα ενός συναδέλφου, γράψτε για τις 10 το πρωί: "Δες πώς είμαι φορώντας καλσόν".
8. Κουβαλήστε το πληκτρολόγιό σας στο γραφείο ενός συναδέλφου και ρωτήστε τον "Αλλάζουμε";
9. Επαναλάβετε την παρακάτω συζήτηση 10 φορές στο ίδιο άτομο: "Το ακούς αυτό"; "Ποιο"; "Τίποτα, δεν ακούγεται πια".
10. Εμφανιστείτε στο γραφείο με στολή παραλλαγής και όταν σας ρωτήσουν γιατί, απαντήστε "Δεν μπορώ να μιλήσω γι' αυτό".
11. Με πολύ σοβαρό κι αριστοκρατικό ύφος, τηλεφωνήστε σ' ένα συνάδελφο και πείτε του ότι κέρδισε ένα γεύμα για τέσσερις σ' ένα κοντινό εστιατόριο. Αφήστε τον να πάει.
12. Μιλήστε με προφορά (γαλλική, αγγλική, κινέζικη, κλπ) κατά τη διάρκεια ενός πολύ σημαντικού conference call.
13. Βρείτε την ηλεκτρική σκούπα κι αρχίστε να σκουπίζετε γύρω απ' το γραφείο σας.
14. Κατά τη διάρκεια μίας συνάντησης, τσουλήστε σιγά-σιγά την καρέκλα σας προς την πόρτα.
15. Τοποθετήστε στρατιωτάκια στο τραπέζι που αντιπροσωπεύουν τους συμμετέχοντες μίας συνάντησης, και μετά μετακινήστε τα σύμφωνα με την πραγματική αντιπαράθεση που υπάρχει μεταξύ τους.


Κι αν όλα αυτά δεν σας έφτασαν, ορίστε μερικά παραδείγματα τρελών πράξεων που μπορούν να πραγματοποιηθούν παντού...

1. Το μεσημέρι, καθίστε στο αυτοκίνητό σας φορώντας γυαλιά ηλίου και σημαδέψτε τα περαστικά αυτοκίνητα μ' ένα πιστολάκι για τα μαλλιά. Δείτε αν μειώνουν ταχύτητα.
2. Πείτε στα παιδιά σας την ώρα του φαγητού: "Λόγω οικονομικών δυσκολιών, θα πρέπει να διώξουμε έναν από σας απ' το σπίτι".
3. Κάθε φορά που σας ζητάνε να κάνετε κάτι, ρωτήστε αν θέλουν και τηγανητές πατάτες μαζί.
4. Βάλτε το σκουπιδοτενεκέ σας πάνω στο γραφείο σας και τοποθετήστε του πινακίδα "εισερχόμενα".
5. Βάλτε ντεκαφεϊνέ καφέ στην καφετιέρα για 3 εβδομάδες. Μόλις το συνηθίσουν όλοι, αλλάξτε το με δυνατό εσπρέσσο.
6. Στο πεδίο "θέμα" όλων των e-mail που στέλνετε, γράψτε "για σεξουαλική χρήση".
7. Τελειώστε όλες τις προτάσεις σας με τη φράση "σύμφωνα με την προφητεία".
8. Μην χρησιμοποιείτε σημεία στίξης. Ποτέ.
9. Όσο πιό συχνά μπορείτε, χοροπηδήξτε αντί να περπατάτε.
10. Ρωτήστε τους ανθρώπους τι φύλο είναι. Γελάστε υστερικά μόλις σας πουν.
11. Στην όπερα, τραγουδήστε μαζί με τον καλλιτέχνη.
12. Σε μία εκδήλωση ποίησης, ρωτήστε γιατί τα ποιήματα δεν έχουν ομοιοκαταληξία.
13. Βάλτε κουνουπιέρες γύρω απ' το γραφείο σας. Πάρτε τύμπανα και παίξτε ήχους της ζούγκλας όλη μέρα.
14. Πέντε μέρες νωρίτερα, πείτε στους φίλους σας ότι δεν θα πάτε στη γιορτή τους γιατί δεν έχετε διάθεση.
15. Βάλτε τους συναδέλφους σας να σας φωνάζουν όπως σας αποκαλούν στο γυμναστήριο, δηλαδή "Κορμάρα".
16. Όταν πάτε να βγάλετε χρήματα απ' το ATM, αρχίστε να φωνάζετε: "Κέρδισα! Κέρδισα! Τρίτη φορά αυτή την εβδομάδα"!!!

Mango: Σαν τη Μόνα Λίζα

Mango - Come Mona Lisa

Ο Mango Pino είναι ένας τραγουδισής με ιδιαίτερη φωνή που μας έχει χαρίσει όμορφα τραγούδια όπως το Come Mona Lisa (που πρόσφατα διασκευάστηκε από την Ελευθερία Αρβανιτάκη με τίτλο "Μην Ορκίζεσαι"), που και στη χώρα μας έχει γνωρίσει μεγάλη επιτυχία. Με ιδιαίτερη φωνή που ανεβάζει οκτάβες σαν πριμαντόνα, ο Mango από τη δεκαετία του 80, κάνει καριέρα στην Ιταλία και μαγεύει με τα ροκ τραγούδια του.


Mango - Bella D' Estate

Από τη σχολή των Ιταλών ερμηνευτών όπως ο Lucio Dalla και o Zuchero, o Mango τραγουδά στη μητρική του γλώσσα και δίνει δυνατές ερμηνείες. Τώρα πια που βαδίζει προς τα πενήντα του, το νεανικό λουκ έχει δώσει τη θέση του σε μια ώριμη φωνή που συνεχίζει να τραβά την προσοχή μας. Τον Mango δεν τον προσέχεις γιατί είναι εντυπωσιακός στην εμφάνιση, αλλά γιατί η φωνή του ξεπερνά κάθε δεδομένο.


Mango - La rodine

Απλά απολαύστε τον! Ma che belle canzone!

Καλή ακρόαση,
Μαριαλένα 5/4/2008

37 Ανάσες...

Η ώρα έδειχνε 11.55', πέντε μόλις λεπτά πριν σημάνει το ρολόι για μεσάνυχτα. Σηκώθηκες από τη καρέκλα και πήγες προς το παράθυρο. Έξω ο ουρανός σκοτεινός και τα φώτα της πόλης στο βάθος να αχνοφέγγουν στον ορίζοντα. Κοίταξες λίγο προς τα πάνω ενώ τα λεπτά κυλούσαν. 12.01' και ξανακάθησες στη καρέκλα, έκλεισες τα μάτια και ονειρεύτηκες πως βρισκόταν δίπλα σου Εκείνος για να σε πάρει αγκαλιά και να σου πει "Χρόνια Πολλά μωρό μου!", να σου δώσει ένα φιλί και μέσα στη φαντασία σου να κάνετε τρυφερά Έρωτα ενώ θα νοιώθατε την αγάπη να ξεπηδάει από μέσα σας...

Ξαναέκλεισες τα μάτια και περίμενες πως ανοίγοντάς τα θα ήταν από πίσω σου να σε τυλίξει με τα χέρια του γύρω από την μέση σου όπως έκανε και να σου σκάσει ένα φιλί στον κρόταφο περιπαικτικά. Δεν ήθελες τίποτα άλλο για δώρο γενεθλίων, ειλικρινά, παρά μόνο αυτή την αίσθηση που λαχταρούσες να ξανανιώσεις αληθινά. Το κορμί σου σκίρτησε και το μυαλό συνέχισε να προβάλλει τις εικόνες που κάποτε αποθήκευσε καθώς γευόσουν τον έρωτα στην αγκαλιά του. Ναι, σου λείπει, το ξέρεις ότι σου λείπει, κάθε λεπτό, κάθε στιγμή που περνά, με κάθε αφορμή που τον φέρνεις στο νου σου ξανά και ξανά.

Μόνο αυτό ήθελες απόψε ξημερώνοντας τα γενέθλιά σου. Να είστε μαζί και να αποκοιμηθήτε μετά από το ξέσπασμα της έντασης στο σμίξιμο των σωμάτων και των ψυχών. Να αφεθείς ξανά στα χάδια του και να αισθάνεσαι γυναίκα στο άγγιγμά του... Πάει, τελείωσε, κατάλαβέ το, λες για να φύγει από την σκέψη σου η μορφή του. Μα δεν πάει πουθενά, φεύγει και έρχεται και επιστρέφει να σου θυμήσει αυτά που έζησες μαζί του. Και συ έχεις ένα βουβό τραύμα πια, την αίσθηση πως μπορεί να μην υπάρξει άλλος άνθρωπος στη ζωή σου που να σε κάνει να αγαπήσεις, όπως αγάπησες εκείνον, όπως τον πόθησες, όπως έγινες ένα με εκείνον κάποτε. Και ακροβατείς ανάμεσα στην πίστη και στη δυσπιστία, στο όνειρο και τη πραγματικότητα, πάντα χωρίς εκείνον, αλλά πάντα με εκείνον στα κατάβαθα του μυαλού σου.

Παίρνεις 37 ανάσες να σβήσεις τα κεράκια που προβάλλουν σαν εικόνα από ένα άλλο σενάριο. Ένα, δυο, τρία, 35, 36, 37, μικρές ανάσες όσα τα χρόνια που πέρασαν και προβάλλουν σαν φλας μπακ στην οθόνη της φαντασίας σου. Και όταν σβήσει το τελευταίο κεράκι για απόψε, εύχεσαι πως θα σε πάρει από το χέρι ξανά, θα σε κοιτάξει στα μάτια με εκείνο το παιχνιδιάρικο βλέμμα του, να σε πει εκείνο το "Αγάπη μου!" που ήταν μόνο δικό του καθώς θα σε οδηγήσει στο κρεββάτι κι έπειτα θα νιώσεις τη ζεστασιά του να σε τυλίγει μέχρι να αποκοιμηθείς...

Σβήστα τα κεράκια, μην κάθεσαι, σβήστα είναι τα γενέθλιά σου σήμερα και εσύ δεν έχεις ύπνο, έλα σβήστα να ησυχάσεις! Μα δεν τα σβήνεις, γιατί θυμάσαι τις φλογίτσες που αχνόφεγγαν στο περβάζι μέσα στο υπνοδωμάτιο, όταν κρατούσατε τα χέρια ο ένας του άλλου και λάμπατε και οι δυο σας από ευτυχία για αυτό που σας συνέβαινε τότε. Αυτά τα κεράκια δεν σβήνουν ποτέ, ούτε με 37 ανάσες δικές σου, ούτε και με αυτές ακόμα!


Aerosmith "Cryin'" (1994)

Μαριαλένα, 12/4/2008 (I was cryin' when I met you, now I'm trying to forget you...)

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΠΡΙΝ ΤΟ 1985

> H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε.
> Ειμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία
> περιμένοντας..
> Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο
> ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να
> μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι
> περνούσαν με την αναμονή.
>
> Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.
> Δεν είχαμε air-condition, ούτε στο σπίτι, ούτε και στο αυτοκίνητο, και
> περιμέναμε μέχρι τις 5 να δούμε κινούμενα σχέδια στην τηλεόραση.
> Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους.
> Κάναμε
> ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε
> από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα,
> ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε
> στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ,
> καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από
> μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες. Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν
> βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να
> κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε
> ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά
> γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το
> σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο
> σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν
> μπορούσε να μάς βρει.
> Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν
> υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε
> κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα.
> Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή
> μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός
> σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε
> να το ξεπερνάμε.
>
> Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως
> κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν
> μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν
> έπαθε τίποτα.
> Καμιά
> φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν
> πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.
>
> Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια,
> βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε
> φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν
> κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για
> να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα.... μέχρι εκεί έφτανε η
> τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας.
> Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλλες
> ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και
> κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και
> πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν
> υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!
>
> Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και
> τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια
> από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς
> κανέναν υπεύθυνο!
> Πώς τα καταφέραμε;
>
> Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος
> έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί
> μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν
> ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!
>
> Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες
> ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και
> χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά
> κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε
> τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας
> κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P
>
> Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα
> αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα
> σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.


Stevie Wonder "Happy Birthday"

σ.σ. Σήμερα το τρελλοκριαράκι έχει γενέθλια. Από το -6 πάει στο -7 τώρα. Θα τα γιορτάσει παρέα με καλούς φίλους, με κουβεντούλα, μουσικούλα, μεζεδάκια και καλή διάθεση. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να είναι μίζερη και θα ήθελα πολύ να μοιράζομαι τέτοιες όμορφες στιγμές ακόμα πιο συχνά, να χαίρομαι λίγο περισσότερο τη ζωή, όσο γίνεται...

Μαριαλένα, 12/4/2008 (με χαμηλούς τόνους και μια κρυφή χαρά που μπορώ φέτος να γιορτάσω τα γενέθλιά μου με φίλους. 3, 2, 1, φτου και βγαίνω, Happy Birthday!)

Σ' αρέσουν τα παιδιά?

Φτερό στον άνεμο ήταν η προσωπική της ζωή, είχε φτάσει τα τριάντα κάτι της και ακόμα ψαχνόταν χωρίς αποτέλεσμα. Όσο λαχταρούσε τον Έρωτα, άλλο τόσο τον απόδιωχνε, λες και ήθελε να μείνει μια ζωή ανέραστη και μόνη, παράξενα πράγματα.

Σαν τότε που η Άντζελα, μια συνάδελφός της την προσκάλεσε στα γενέθλιά της σε ένα κέντρο και εκεί της γνώρισε τον Σαράντη. Ο Σαράντης, σαραντάρης, πρόσχαρος άνθρωπος, την έκανε να γελάσει με τα αστεία του και όπως φάνηκε στη συνέχεια, θέλησε να την ξαναδεί.

Εκείνη δέχτηκε, μιας και εκείνον τον καιρό η προσωπική της ζωή ήταν υπό του μηδενός και έτσι δεν άργησε να συναντηθεί κατά μόνας με τον Σαράντη. Δεύτερο ραντεβού και είχαν κανονίσει να πάνε στο σινεμά, πήγε και την πήρε από το σπίτι της και ξεκίνησαν να βγουν έξω.

Το σινεμά τελείωσε και η βραδιά συνεχίστηκε σε ένα μπαράκι στη περιοχή του όπου πήγαν για ένα ποτό και να χορέψουν. Όπως έφευγαν, της πρότεινε να πάνε για λίγο από το σπίτι του και εκείνη δέχτηκε, μη βάζοντας ιδέες στο μυαλό της για περαιτέρω. Το σπίτι του, ένα τυπικό εργένικο διαμέρισμα-γραφείο, δεν είχε ίχνος σπιτικής ατμόσφαιρας και ενώ της έδειχνε τη τραπεζαρία, έξαφνα βρέθηκαν στη κρεβατοκάμαρα ανάμεσα στο στρώμα και ένα σωρό από ρούχα.

Ο Σαράντης φιλούσε όμορφα και αυτό την έκανε να χαλαρώσει λίγο, ενώ σκεφτόταν ότι αν είχε πάρει το αυτοκίνητό της μαζί, τώρα θα είχε φύγει από το σπίτι του. Όμως τα χάδια και τα φιλιά του ήταν βάλσαμο σε μια ψυχή που δεν ήξερε που πατούσε μέσα στα υπαρξιακά της κι έτσι ανταποκρίθηκε κι εκείνη στο άγγιγμα του.

Μέχρι που της έκανε εκείνη την ερώτηση που την έκανε να ξεσπάσει σε λυγμούς: "Σ' αρέσουν τα παιδιά?" τη ρώτησε και εκείνη άξαφνα άρχισε να κλάει γοερά και να πλαντάζει ενώ ο Σαράντης τη κοιτούσε απορημένος. "Είπα τίποτα κακό?" τη ρώτησε ενώ εκείνη προσπαθούσε να του εξηγήσει πως φοβόταν ότι αν έκανε παιδιά θα τους κληρονομούσε την ανίατη ασθένεια που έπασχε και αυτό και μόνο την σακάτευε ψυχικά.
Δεύτερο ραντεβού και αυτό που έλεγε σε έναν ουσιαστικά άγνωστο άνθρωπο εκείνη τη στιγμή, τη διέλυε μόνο στην ιδέα.

Έπειτα, μετά από τους λυγμούς της και την αγκαλιά που της προσέφερε ο αποσβολωμένος Σαράντης, εκείνη από την ένταση παραδώθηκε στο κρεββάτι και εκείνος άρχισε να της βγάζει σιγά σιγά τα ρούχα. Το γεγονός ότι εκείνη βρίσκονταν σε έμμηνο ρύση δεν τον έκανε να σταματήσει να ερωτοτροπεί μαζί της, ενώ εκείνη αισθανόταν μάλλον αμήχανα να βλέπει να λερώνεται το μπλουζάκι του όταν την ακουμπούσε και να μην χαίρεται την επαφή όπως θα συνέβαινε σε άλλη περίσταση.

Την πήγε σπίτι γύρω στις 6 το πρωί την άλλη μέρα και με το που άνοιξε τη πόρτα, αντίκρισε αγουροξυπνημένο τον πατέρα της να τη ρωτάει που ήταν. Του απήντησε με μια πολύ αισχρή έκφραση, αποτέλεσμα της βραδυάς που μόλις είχε περάσει, ενώ ο πατέρας της την κοίταγε σαστισμένος.

Με τον Σαράντη, δεν συνεχίστηκε επί μακρόν το ειδύλλιο καθότι εκείνος πολιορκούνταν από την πρώην του την οποία και παντρεύτηκε λίγο καιρό μετά. Εκείνη, παιδευόταν για πολλά χρόνια ακόμα σχετικά με το θέμα της μητρότητας και της ασθένειάς της, ενώ τα χρόνια περνούσαν και ακόμα δεν είχε κατασταλάξει στη ζωή της σχετικά με έναν σύντροφο. Πλησίαζε πια τα σαράντα της και έμοιασε να έχει παραιτηθεί μέσα της, ενώ την διακατείχε ακόμα η αγωνία του τι μέλλει γενέσθαι. Ένα πράγμα όμως είχε αποφασίσει μετά από κείνη τη νύχτα, να διαφυλάσσει όσο μπορεί την γυναικεία της αξιοπρέπεια.



Marialena, 8/3/2008

Παγκόσμιες Ημέρες Υγείας

Από τη Δευτέρα μέχρι και την Κυριακή 7-13 Απριλίου, 10 πμ -6 μμ, θα πραγματοποιηθεί στην Πλατεία Συντάγματος εκδήλωση από το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης για όλες τις χρόνιες και σοβαρές παθήσεις με στόχο να ενημερωθεί το κοινό καθώς και να καθιερωθούν επίσημα πλέον οι παγκόσμιες ημέρες τους. Εκεί θα στηθεί ένα μεγάλο χωριό αποτελούμενο από πολλά σπιτάκια, όπου κάθε ένα θα εκπροσωπεί και μια νόσο. Θα συμμετέχουν Άσθμα, Ηπατίτιδα, Καρδιά, Οστεοπόρωση, Πνευμονοπάθεια, Αλλεργία, Καρκίνος, Διαβήτης κλπ.



Το Νεανικό Διαβήτη θα εκπροσωπήσει η Πανελλήνια Ένωση Αγώνος κατά του Νεανικού Διαβήτη

Η επικοινωνιακή αυτή πρακτική περιλαμβάνει εκδηλώσεις και εορτασμούς με στόχο να ευαισθητοποιήσουν και να ενημερώσουν το κοινό και να κινητοποιήσουν, ώστε να αποβάλλει κακές πρακτικές και συνήθειες.

Σας περιμένουμε όλους στο περίπτερο της ΠΕΑΝΔ γιατί η παρουσία σας θα είναι ιδιαίτερα σημαντική για τον αγώνα ευαισθητοποίησης της Πολιτείας στο θέμα του Διαβήτη.

Garou: Homme Irresistible!

Garou & Celine Dion - Sous le vent

Τον Καναδό γαλλόφωνο Garou, τον ανακάλυψα πρόσφατα όταν "έπεσα" πάνω στο μεγάλο χωνευτήρι του You Tube. Με εντυπωσίασε η φωνή του που αρχικά μου θύμισε αυτή του Tom Jones, αλλά είναι ακόμα πιο ιδιαίτερη συνδιάζοντας αφρικάνικη χροιά, με jazz και λυρική ερμηνεία.


Garou - Gitane

Το θέμα όμως δεν είναι μόνο αυτή η εκπληκτική φωνή που σε καθηλώνει από την πρώτη στιγμή που ακούς τον Garou να τραγουδά, αλλά ότι είναι και ΚΟΥΚΛΟΣ συν τις άλλοις. Ψηλός, με ωραίο σώμα, με παιδικό πρόσωπο και ματιά γεμάτη υποσχέσεις, με έκανε να τον χαζεύω με τις ώρες να παίζει με τον φακό ή με το κοινό στις ζωντανές εμφανίσεις του.


Garou, Daniel Lavois & Patrick Fiori - Belle, Song No 19 from Notre Dame de Paris (ελληνικοί υπότιτλοι)

Ξεκίνησε να τραγουδάει σε μπαρ στη γενέτειρά του το Quebec από όπου τον άκουσε κάποιος παραγωγός και του πρότεινε να κυκλοφορήσει δίσκο, αλλά εκείνος αρνήθηκε λέγοντας πως δεν ήταν έτοιμος. Το ευρύ κοινό τον γνώρισε όταν πήρε τον ρόλο του Καμπούρη Κουασιμόδου στην Παναγία των Παρισίων το 1998. Με επιτυχημένη παρουσία τόσο δισκογραφικά στη γαλλική γλώσσα όσο και με συνεργασίες με αναγνωρισμένους καλλιτέχνες όπως η Celine Dion και o Sting, ο Garou (που το ψευδώνυμό του σημαίνει λυκάνθρωπος στα γαλλικά) ή αλλιώς Pierre Garand, με ατζέντη τον Rene Angelil (σύζυγο της Celine Dion), το Μάιο του 2008 θα κυκλοφορήσει το πρώτο πολυαναμενόμενο αγγλόφωνο άλμπουμ του με τίτλο "Piece of my heart", με σκοπό τη διεθνή καριέρα πια.

Παριστάνοντας για λίγο τον συνήγορο του διαβόλου θα πω πως στη μικρή μας χώρα έχουμε έναν Σάκη Ρουβά να παίζει το ρόλο του sex symbol, χωρίς όμως ιδιαίτερα φωνητικά προσόντα. Στη περίπτωση του Garou όμως, η φύση φάνηκε γεναιόδωρη, καθώς ο 36χρονος Καναδός συνδιάζει ταλέντο, φωνή, σκηνική παρουσία και παρουσιαστικό ακαταμάχητο!

Garou biography in Wikipedia

Τι άλλο να ζητήσει κανείς, έτσι δεν είναι? Oh mon coeur!

Καλή ακρόαση μετά οφλαλμολούτρου του κυρίου Garou,
σε αναμονή του καινούργιου του άλμπουμ...

Μαριαλένα 3/4/2008

Παράξενοι Άνθρωποι

People Are Strange
(Densmore-Krieger-Manzarek-Morrison)

People are strange, when you're a stranger
Faces look ugly when you're alone
Women seem wicked, when you're unwanted
Streets are uneven, when you're down

When you're strange- faces come out of the rain (rain, rain)
When you're strange- no one remembers your name
When you're strange, when you're strange, when you're str-ange

Repeat entire song

===========

Οι άνθρωποι είναι παράξενοι, όταν είσαι ξένος
άσχημα δείχνουν τα πρόσωπα όταν είσαι μόνος
Οι γυναίκες φαίνονται διαβολεμένες, όταν δεν σε θέλουν
Οι δρόμοι είναι άνισοι, όταν είσαι πεσμένος

Όταν είσαι παράξενος - πρόσωπα ξεπηδούν από τη βροχή
Όταν είσαι παράξενος - κανένας δεν θυμάται το όνομά σου
Όταν είσαι παράξενος, όταν είσαι παράξενος, όταν είσαι παρά-ξενος

==========
Απόδοση και μετάφραση των στίχων, Μαριαλένα, 2008

σ.σ. ένα τραγούδι ύμνος, της εποχής της ψυχεδέλειας, τραγουδισμένο με άρωμα blues από τον Καταραμένο Ποιητή, τον Jim Morisson και τους Doors. H συμμαθήτριά μου στο σχολείο η Γιάννα, με έβαλε στη μουσική τους, καθώς στο γυμνάσιο ακόμα διάβασα την ιστορία τους και άκουσα τα τραγούδια που μέχρι και σήμερα με συντροφεύουν από την περίοδο της αμφισβήτησης στον κόσμο, τα τέλη της δεκαετίας του 60.

People are strange - και τίποτα δεν έχει αλλάξει στους ανθρώπους γύρω μας, έστω και αν έχουν περάσει κοντά 40 χρόνια από τότε που τραγουδήθηκαν αυτοί οι στίχοι. Ίσως αν ζούσε τώρα ο Morisson, θα έβλεπε πως έχουν γίνει ακόμα πιο παράξενοι από ποτέ...

Καλή ακρόαση,
Μαριαλένα
2/4/2008