Πήγα χθες σε μιαν ειδική οπτομέτρη στην Αθήνα, εξειδικευμένη στις διαταραχές της ωχράς κηλίδας και της χαμηλής όρασης, καθηγήτρια Πανεπιστημίου πάνω σε αυτά τα ζητήματα στην Αμερική η ίδια, για να με ελέγχξει και να μου προτείνει τις καλύτερες δυνατές λύσεις για την αμφιβληστροειδοπάθειά μου και τη βελτίωση της όρασής μου.
Μετά από μια λεπτομερέστατη οφθαλμολογική εξέταση διάρκειας περίπου μιας και παραπάνω ώρας σε κάθε μου μάτι, η οπτικός διαπίστωσε πως α. τα γυαλιά μου μέχρι τώρα ήταν με λάθος προδιαγραφές για τα μάτια μου και β. πως η όραση στο αριστερό και πιο ευαίσθητο μάτι μου έχει πέσει στα 4/10. Σοκαρίστηκα, καθώς τόσο χαμηλή όραση δημιουργεί προβλήματα στις μετακινήσεις μου, στην αντίληψη της τρισδιάστατης πραγματικότητας και μπερδεύει τον εγκέφαλο στέλνοντάς του άλλα μηνύματα για το δεξί και άλλα για το αριστερό μου μάτι με αποτέλεσμα, πολύ συχνά, να μην βλέπω μπροστά ' ή δίπλα μου τι υπάρχει (π.χ. κλαδί, εμπόδιο, λακούβα) και να στραπακλιάζομαι.
Μου πρότεινε να ακολουθήσω μιαν θεραπευτική μέθοδο, η οποία έγγειται στο εξής: Για έναν χρόνο, θα φοράω για μιαν ώρα την ημέρα στο σπίτι ένα ζευγάρι γυαλιά σε στυλ Χάρρυ Πότερ (κοινώς γυαλαμπούκες) που θα καλύπτουν το δεξί μάτι που είναι το γερό και θα αναγκάζουν το αριστερό να βλέπει και για τα δυο για να ξαναμάθει ο εγκέφαλος να βλέπει και μέσα από αυτό, γιατί επί του παρόντος το διώχνει προς τα έξω γιατί βασίζεται στο δεξί που έχει την καλύτερη όραση. "Ευτυχώς ήλθες έγκαιρα" μου είπε, "αν το άφηνες θα το χάναμε το μάτι..." Ξανά κεραμίδα μου ήλθε στο κεφάλι, έτσι λοιπόν έρχεται εκείνη η στιγμή που ένα μάτι παύει να είναι λειτουργικό, σκέφτηκα. Δεν είχα το περιθώριο να πω όχι στη πρότασή της, ήδη εδώ και λίγο καιρό αντιλαμβανόμουν ότι κάτι έτρεχε πάλι με την όρασή μου και γι' αυτό έκλεισα το ραντεβού μαζί της κατ' αρχήν. "Έχεις γεννήσει?" με ρώτησε ξανά, "όχι" της απάντησα, "θα έχω πρόβλημα?" και κούνησε καταφατικά το κεφάλι της. Το ήξερα αυτό άλλωστε, για τον κίνδυνο να αιμορραγήσουν τα αγγεία των οφθαλμών σε εμάς τους πάσχοντες από διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια. Μια γνωστή μου πήγε στην Αμερική για να την παρακολουθούν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της με την συγκεκριμένη κατάσταση και να γεννήσει το παιδί της με ασφάλεια και να μην χάσει την όρασή της.
Το κόστος αυτών των βοηθημάτων είναι μεγάλο, αλλά ήδη τα παρήγγειλα και θα έλθουν σε δέκα μέρες περίπου, μαζί με ένα καινούργιο ζευγάρι γυαλιά που θα φοράω μονίμως πια. Από τότε μέχρι και έναν χρόνο μετά, θα πρέπει να κάνω καθημερινά τη θεραπεία μου, διαβάζοντας με τα γυαλιά αυτά. Μαζί με χάπια λουτεϊνης που θα παίρνω καθημερινά για να ενδυναμώσω την όρασή μου, καθώς αυτή η πρωτεϊνη υπάρχει στα μάτια μας και με τα χρόνια εξασθενεί και με την πρόσληψή της προλαμβάνονται εκφυλιστικές παθήσεις των οφθαλμών όπως ο καταρράκτης. Θα το κάνω, πρέπει να το κάνω, αν δεν θέλω να επιδεινωθεί και άλλο η όραση μου για τώρα. Δεν μπορώ να μην σκέπτομαι πως ίσως μεγαλώνοντας και με τα Χ χρόνια διαβήτη και επιπλοκών στη πλάτη μου, ίσως κάποτε θα φτάσω στην αναπηρία κυριολεκτικά και τότε η ζωή θα προσδιορίζεται από αυτό κατά κύριο λόγο. Πόσο εύκολο είναι να ζεις σε μια πόλη όπου η τυφλότητα είναι παράγοντας δυσχερούς μετακίνησης σε έναν πάσχοντα? Πόσα αναγκαστηκά θα αφήσεις πίσω για να προσαρμοστείς στη νέα πραγματικότητα? Πόσο μπορείς να έχεις μια φυσιολογική ζωή...?
Όχι, δεν είμαι ασθενής, αρνούμαι να το δεχτώ αυτό για μένα, πάσχων ναι, είμαι, ασθενής όμως όχι. Το τι θα γίνει με τον θυρεοειδή, τον διαβήτη, τη καρδιά, τα δάκτυλά μου και τα μάτια, Κύριος οίδε και εγώ εφάρμοσα. Σαν να έβαλα τον εαυτό μου πάλι απέναντι και να καθήσαμε παρέα να συζητήσουμε τα νέα ευρήματα. Σαν να με βλέπω απέναντί μου και να τείνω το χέρι μου για να συνεργαστούμε. Δεν είμαι έτοιμη να μπω ακόμα στον κόσμο του σκότους και της περιορισμένης κινητικότητας, ίσως να μην είμαι διατεθιμένη να παραδώσω τα όπλα ακόμα, στη μάχη για να ζήσω μιαν αξιοπρεπή και όχι μίζερη πραγματικότητα. Όμως πρέπει να είμαι προετοιμασμένη και για το μετέπειτα, αν το στοίχημα είναι να συμβιβαστώ με τους περιορισμούς της δικής μου ζωής εδώ στη γη, δεν έχω ξανά άλλη επιλογή. Και ας με κοιτάζουν παράξενα οι συνάδελφοι στο γραφείο, που δουλεύοντας ώρες μόνη μου, να ξεσπώ έξαφνα σε γέλια για το παραμικρό μικρό ή μεγάλο αστείο που θα λεχθεί ή εκεί που σκοτεινιάζω να λέω "δε βαριέσαι..." και να νομίζουν πως παίρνω ληγμένα και σταυροκοπιούνται. Μια συνάδελφος μου είπε πως αυτή η ανάλαφρη διάθεση είναι άμυνα του οργανισμού και της απάντησα ναι, έτσι είναι.
Αναρωτιέμαι πόση μεγάλη καρδιά γεμάτη αγάπη χρειάζεται να έχει ένας δικός μου σύντροφος από εδώ και εμπρός, για όλα αυτά που συμβαίνουν στη πραγματικότητά μου τώρα πια. Πόσο ανθρώπινος και ψυχικά σε επαφή με τον εαυτό του να είναι, για να μην απειληθεί από το δικό μου τρόπο ζωής. Η ψυχή μου είναι καλά, βλέπω το καλό και το κακό και το ξεχωρίζω, για όλα αυτά που συμβαίνουν, συνεχίζω και λέω μέσα μου "...προχώρα!", μόνον που όλα αυτά τα προχωρήματα θα ήθελα να τα μοιράζομαι και με κάποιον άνθρωπο πια, αλλά αν δεν είναι στα γραμμένα μου, τι να κάνω, θα πορευτώ όπως μου τα φέρνει η ζωή τελικά, με ή χωρίς γυαλαμπούκες που έκανα και χιούμορ στην ειδικό και της είπα πως αν είναι, να τα φορέσω για να βγάλω φωτογραφία πορτραίτου και να τη δημοσιεύσω στο Facebook, μπας και βρω κανά γαμπρό και τότε σκάσαμε στα γέλια.
Άντε, πάμε παρακάτω...
Μαριαλένα, 6/12/2008
Υ.Γ. Επειδή σε ένα από τα σχόλιά μου παρέθεσα λάθος το τηλέφωνο της ειδικού κας Σκούταρη, παρακαλώ σημειώστε το σωστό αριθμό, για όσους τυχόν ενδιαφέρονται να επικοινωνήσουν μαζί της:
210-3237622 & 3235131. Ευχαριστώ!
14 comments:
Με τα χρόνια μαθαίνουμε να ζούμε με τα μικρά ή μεγάλα κουσούρια μας, είναι σπουδαίο για την ψυχική μας υγεία να μην χάνουμε το μέτρο και να φυλάμε ένα χαμόγελο για τον εαυτό μας όταν οι άλλοι δεν μας το χαρίζουν αυθόρμητα. Εσύ φαίνεται να το γνωρίζεις καλά αυτό..
Καλό βραδάκι.
@ After8: Πολλά χαμόγελα, όχι μόνον ένα, γιατί όσα περισσότερα χαμόγελα σχηματίζονται, τόσο περισσότερο φτιάχνει η διάθεση για όσους τα δίνουν και όσους τα εισπράττουν!
Η ζωή είναι ωραία και στο φως και στο σκοτάδι, να είσαι καλά!
Την ώρα που έγραφες το άρθρο για την ωχρά κηλίδα μας ανακοίνωνε η πεθερά μου ότι έχει και εκείνη. Πήρα το θάρρος και τύπωσα το άρθρο σου για να το μελετήσουμε με ησυχία.
Μη φοβάσαι Μαριαλένα μου πάντα θα βρίσκονται κοντά μας άνθρωποι που δεν ασχολούνται με τα προβληματάκια υγείας του καθενός αλλά βλέπουν τη ποιότητα και ακεραιότητα του χαρακτήρα και του ατόμου. Θα δείς.
Μαρίνα μου, καλούμαστε πάντα να προσαρμοζόμαστε στις εκάστοτε καταστάσεις στη ζωή μας. Όπως έβλεπα με τα 10/10 μέχρι το 1995, έτσι και πορεύομαι με τα 4/10 προς το παρόν. Τη λουτεϊνη σε σκεύασμα την αγόρασα σήμερα και από αύριο ξεκινάω να την παίρνω, ίσως και για πάντα, αν είναι τα μάτια μου να προστατευτούν και να βοηθηθούν.
Η κουβέντα που λες μετράει αλλιώς, καθώς εσύ όχι μόνο το λες αλλά και το κάνεις πράξη στη ζωή σου, γι΄ αυτό και την εκτιμώ βαθύτατα! Έτσι είναι, η όποια πάθηση δεν σε κάνει να χάνεις την ανθρωπιά ή τον χαρακτήρα σου και κυρίως τη ψυχή σου, αυτά είναι που μετράνε και όχι κατά πόσον είσαι ή δεν είσαι υγιής. Η υγεία είναι πάντα σχετική.
Μαριαλένα μου να προσέχεις την υγεία σου και από εκεί και έπειτα πιστεύω πως όταν θέλουμε κάτι πολύ όλο το σύμπαν συνομοτεί να γίνει πραγματικότητα!
Να 'σαι γερή και δυνατή!
@ Stardust30: Σήμερα ξεκίνησα να παίρνω λουτεϊνη μια την ημέρα και την Τρίτη θα παραλάβω τα καινούργι α μου γυαλιά και βοηθήματα για την εξάσκηση και ο Θεός βοηθός. Η ειδικός είναι πολύ καταρτισμένη στο αντικείμενό της και την εμπιστεύομαι πως μου πρότεινε την κατάλληλη λύση για την όρασή μου.
Από κει και πέρα, ας αφήσουμε το σύμπαν να συνωμοτήσει Αστερένιε μου, εγώ το ξέρω πως έχω να δώσω πολλά σε έναν σύντροφο, απομένει να το διαισθανθεί και να με εμπιστευθεί. Ίδωμεν! Σε φιλώ...
Μαριαλένα, περαστικά. Είναι ξηρού ή υγρού τύπου; Μπορείς να γράψεις τα στοιχεία της οπτικού;
@ Ελπίδα: Να είσαι καλά, σε ευχαριστώ, προχωράμε προς αυτήν την κατεύθυνση.
Η ειδική οπτικός/οπτομέτρης είναι η κα Τατιάνα Σκούταρη, Πανεπιστημίου 25, Αθήνα (εντός στοάς) και τηλ. 210-3227622. Παίρνεις τηλέφωνο και κλείνεις ραντεβού για να σε εξετάσει δωρεάν και να σε συμβουλεύσει για την περίπτωσή σου. Αν χρειαστείς κάτι άλλο, επικοινώνησε μαζί μου.
Ελπίδα, διόρθωση το τηλέφωνο είναι 210-3237622. Το προηγούμενο νούμερο το έγραψα λάθος πληκτρολογώντας το. Αυτό είναι το σωστό.
Ευχαριστώ (δεν πρόκειται για εμένα, το ήθελα για δικό μου πρόσωπο).
Δες αυτό:
http://www.thelondonproject.org/
Πέρσι έλαβαν μια μεγάλη ανώνυμη δωρεά (περίπου 5 εκ. ευρώ) και έθεσαν στόχο ως το 2012 να υπάρχει θεραπεία εφαρμόσιμη σε κλινικές δοκιμές. Επειδή πάρα πολύς κόσμος ταλαιπωρείται από την ίδια πάθηση (το 90% με ξηρού τύπου, για την οποία δεν υπάρχει ακόμη φαρμακευτική θεραπεία, η υγρού αντιμετωπίζεται π.χ. με Lucentis), οι προσπάθειες εντείντονται. Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα οφθαλομολογικά κέντρα (Moorefields).
Δες και αυτά τα άρθρα για περισσότερα.
http://www.dailymail.co.uk/sciencetech/article-460052/45-minute-operation-restore-sight-millions.html
http://news.bbc.co.uk/2/hi/health/6721685.stm
Στην Ελλάδα (όσο κι αν φανεί παράξενο σε μερικούς, λόγω... δυσανεξίας με το Δημόσιο) το καλύτερο οφθαλμολογικό τμήμα το έχει το Ελπίς. Ίσως θα έπρεπε να το κοιτάξεις κι εκεί, με κάποια πιο αναλυτική εξέταση.
http://www.tsopelas.gr/
(δεν κάνω διαφήμιση, απλά οι πληροφορίες του οφθαλμολογικού, υπάρχουν στο site του διευθυντή)
Για την ξηρού τύπου, υπάρχει ακόμη μια διαδικασία με τοποθέτηση φακού.
Πληροφορίες:
http://www.brendanmoriarty.com/armd/iolvip/
Εταιρεία:
http://www.lenspecial.com/en/index.php?option=com_content&view=article&id=31&Itemid=39
Έχει κι έναν αντιπρόσωπο στην Ελλάδα:
http://www.lenspecial.com/en/index.php?option=com_content&view=article&id=26&Itemid=12
Αν βρω και κάτι άλλο, θα το γράψω εδώ.
Ελπίδα, πραγματικά σε ευχαριστώ για τις πληροφορίες που μου παρέχεις εδώ με αφορμή τη σημείωσή μου. Εγώ πάσχω από διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, έχω κάνει παρέτιναλ από το 1994-5 όταν διαπιστώθηκαν εξιδρώματα στα αγγεία των οφθαλμών και έκτοτε η κατάσταση παραμένει σταθερή. Όμως στο αριστερό μου μάτι, όταν έγινε η φωτοπυξία πέριξ της ωχράς, μου άφησε έγκαυμα που συνετέλεσε να πέσει η όρασή μου στα 6/10 τότε και στα 4/10 τώρα.
Με παρακολουθεί η κυρία Μαρία Μίχα, οφθαλμίατρος ειδικευμένη στην διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια στην Οφθαλμολογική κλινική του Λαϊκού Νοσοκομείου και είμαι πολύ ευχαριστημένη από την επαφή μαζί της.
Μάλιστα... Δεν ήξερα περισσότερα, γι' αυτό έγραψα για γενικά για την εκφύλιση (είναι το πρώτο πράγμα που έρχεται στο νου όταν ακούει κάποιος "ωχρά κηλίδα").
Το σίγουρο είναι πως οι θεραπείες προχωράνε και θα βρεθεί λύση.
Καλές γιορτές.
@ Ελπίδα: Κανένα πρόβλημα Ελπίδα μου, η εκφύλιση της ωχράς είναι πάθηση που εκδηλώνεται άνω των 65 από όσα έχω διαβάσει και οι πληροφορίες που μου έδωσες είναι προς αυτήν την κατεύθυνση, θα τις έχω υπόψην για τον πατέρα μου που αντιμετωπίζει αυτό το πρόβλημα στο αριστερό του μάτι.
Εγώ παίρνω εδώ και τρία χρόνια τώρα και παραπάνω μια κάπσουλα Bilberry της Σόλγκαρ καθημερινά, που είναι γνωστό για την ενίσχυση της μικροκυκλοφορίας των οφθαλμών και μετά την επίσκεψή μου στην κα Σκούταρη και την προτροπή της, ξεκίνησα να παίρνω και λουτείνη για ενίσχυση αυτής της πρωτεϊνης στα μάτια μου και κατά συνέπεια ενδυνάμωση της όρασής μου συν τω χρόνω.
Αυτές τις καταστάσεις τις γεννά δυστυχώς ο οργανισμός και μέχρι στιγμής η μόνη αντιμετώπιση είναι η χειρουργική με λέιζερ για να αμβλυνθούν οι αιμορραγίες στα τριχωειδή αγγεία όταν προκύψουν και δυστυχώς χαμηλή όραση παρουσιάζει ένα μεγάλο ποσοστό ατόμων με διαβήτη παγκοσμίως.
Καλές Γιορτές και ό,τι επιθυμείς!
Αγαπητή Μαριαλένα ο πατέρας μου πάσχει από μελαχρωστική νόσο που από ότι φαίνεται μοιάζει λίγο με την εκφύλιση της ωχράς κηλίδας. Σε παρακαλώ, μετά από τρία χρόνια που πέρασαν από την πρώτη επισκεψή σου στην κα Σκούταρη ποιές είναι οι εντυπώσεις σου;
email: dmaal2@yahoo.gr
Post a Comment