Monday, February 02, 2009

Μικρή Πατρίδα


Γιώργος Νταλάρας - Χρήστος Θηβαίος "Μικρή Πατρίδα"


Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος
Μουσική: Γιώργος Ανδρέου
Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θεοχαρίδης
Άλλες ερμηνείες: Γιώργος Νταλάρας & Χρήστος Θηβαίος ( Ντουέτο ) || Χαρούλα Αλεξίου

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
τα χρόνια μου είχαν ρίζες ήταν δέντρα
που τα 'ντυσε με φύλλα η καρδιά
και τ' άφησε ν' ανθίζουν μες την πέτρα

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
οι άνθρωποι που αγάπησα ήταν δάση
οι φίλοι μου φεγγάρια ήταν νησιά
που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει

Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει
σε όνειρα σ' αισθήματα υγρά
το μυστικό τον κόσμο ν' ανασάνει

Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας


````````````````````````````````````````````````````


Μικρή Πατρίδα είναι, η αγκαλιά της μάνας που κλείνει μέσα της τον κόσμο για ένα παιδί, τα χείλια του εραστή σου όταν αγγίζουν απαλά και παθιασμένα τα δικά σου, το μικρό αρκουδάκι κρεμμασμένο στη τσάντα σου που το αγγίζεις κάθε φορά που θυμάσαι πότε το πήρες, το χάδι στο κατοικίδιό σου όταν σε υποδέχεται μετά από μια κουραστική μέρα στο σπίτι, το ραβασάκι των φίλων σου για να σου πουν περαστικά, το χαμόγελο του παππού στο διπλανό σπίτι καθώς διασχίζεις τον δρόμο, οι φωτογραφίες σε ένα παλιό άλμπουμ από τότε που ήσουν παιδί και φάνταζαν όλα διαφορετικά, ίσως πιο όμορφα...

Μικρή Πατρίδα είναι, όσα κουβαλάς μέσα σου και που κανείς και τίποτε δεν πρόκειται να σου τα πάρει, το λουλούδι που φύτεψες και ποτίζεις στη γλάστρα καθώς βλέπεις να μεγαλώνει, το φόρεμα που έραψες από το ύφασμα της μαμάς στο πατάρι, το δακτυλίδι που φοράς δώρο από τον αγαπημένο, η πρώτη σου φορά που έκανες έρωτα, το παλιό σου ποδήλατο που ακόμα οδηγείς στο χωριό και που σε έχει πάει σε μέρη μόνο δικά σου, ο βράχος μέσα στη θάλασσα που κολυμπούσες μόνη ή με παρέα, το μπλουζάκι των διακοπών σου, το σημειωματάριο της πενταήμερης στη τρίτη λυκείου που το έχεις ακόμα κάπου, το λούτρινο που κέρδισες μια φορά στο λούνα παρκ, το άδειο μπουκάλι από άρωμα που σου θυμίζει πολλά...

Μικρή Πατρίδα είναι για όλους μας αυτό το κάτι το μοναδικό και ανεπανάληπτο. Αφιερωμένο!

Marialena, 1/2/2009

2 comments:

museum said...

Καλημέρα ευαίσθητη Μαριαλένα,

Τι κρίμα που δεν είχα έρθει εδώ τόσο καιρό, απολογούμαι, είναι βλέπεις μία πληθώρα από blog που κρύβουν τα καλά. Οι στίχοι του τραγουδιού είναι έξοχοι και βέβαια το δικό σου κείμενο. Να σου αφήσω κι εγώ ένα ευαίσθητο ποίημα, (μελαγχολικό αλλά αν διαβάσεις ανάμεσα, είναι σπουδαίο) δεν ξέρω αλλά μου ξυπνάει μία γλυκιά μελαγχολία, που στα αλήθεια μου αρέσει τόσο αυτή τη στιγμή.
http://www.poemhunter.com/poem/funeral-blues-2/

Να είσαι καλά.

panagiota said...

Ευαίσθητο και μοναδικό το γραφόμενο ψυχούλα μου.
Και πόσα άλλα ακόμα δεν είναι στις σύντομες ζωές μας "μικρές πατρίδες"

Σε φιλώ με αγάπη Μάρλεν μου