Tuesday, October 17, 2006

Και ρώτησα τον Δάσκαλο για τον Θεό

- Δάσκαλε, ζητάμε από τον Θεό να είναι μαζί μας. "Ο Θεός μαζί σου" λέμε στους αγαπημένους μας. Είναι αυτό προσευχή, Δάσκαλε?
-Νομίζουμε ότι είναι προσευχή, παιδί μου και λέμε, γιατί ξεχνούμε ότι ο Θεός είναι μαζί μας, εφόσον μέσα μας κατοικεί η βαθιά γνώση, που είναι κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσήν του.
Αλλά πολύ συχνά, για να μην πούμε πάντα, εμείς δεν νιώθουμε την παρουσία του μέσα μας. Μας μιλάει, αλλά εμείς δεν τον ακούμε. Γιατί ετοιμάζουμε τους καθημερινούς μας πολέμους.
Κι όταν δεν νιώθουμε την παρουσία του Θεού, τότε όλα είναι σκοτεινά μέσα μας. Και χάνουμε την επαφή με την γνώση του βάθους. Αυτήν που δημιουργεί την συνείδηση του σώματός μας, την συνείδηση της ομορφιάς , της τάξης, της αγάπης που βρίσκονται μέσα και γύρω μας.
Κι όταν είναι σκοτεινή η ψυχή μας, μοιάζουμε με σπίτι που απουσιάζει ο νοικοκύρης. Και μέσα στο σκοτάδι προσπαθούμε να αρπαχτούμε από ότι βρίσκουμε δίπλα μας, για να κρατηθούμε και απαλλαχθούμε από τον φόβο ότι τίποτε δεν υπάρχει, παρά μόνο το σκοτάδι. Κι έτσι φτιάχνουμε εικόνες, για τον εαυτό μας, για τους άλλους, για τη ζωή. Εικόνες ατελείωτες και σκοτεινές σαν τους φόβους μας.
Όταν, όμως, έχουμε φως μέσα μας, τότε βλέπουμε ότι όλα είναι ένα ενιαίο, αδιαίρετο σύνολο. Μια απέραντη ομορφιά που τυλίγει τα πάντα.
-Τότε τι να λέμε στους αγαπημένους μας, Δάσκαλε? Τι να τους ευχόμαστε?
-Ο Θεός είναι πάντα μαζί μας, παιδί μου, από τη στιγμή της σύλληψης μας κι ακόμα πριν από αυτήν. Γι' αυτό καλό είναι να λέμε: "Πήγαινε στο καλό. Ο Θεός είναι μέσα σου. Γι' αυτό δείξε του πόσο Τον αγαπάς. Ύμνησέ Τον γι' αυτό το μεγάλο δώρο". Αυτή είναι η αληθινή ευχή. Κι η μόνη προσευχή.

Από το βιβλίο της Χρυσάνθης Φωτεινού-Κισατζεκιάν "Και ρώτησα τον Δάσκαλο" εκδόσεις Καφέ Σχολειό, σειρά: Η Επανάσταση της Αγάπης, Αθήνα, 2001

σ.σ. Αφιερωμένο στο αγαπητό Γιό της Θάλασσας της ελληνικής μπλογκόσφαιρας και φίλο Καπετάν-Δημήτρη, που στο προηγούμενο κείμενο για την Πραγματική Προσευχή, στο σχόλιό που άφησε, αναρωτήθηκε που είναι ο Θεός!

16 comments:

Klearchos said...

Είπα να πω μια καλημέρα!!

Marialena said...

Καλημέρα καλέ μου Κλέαρχε! ευχαριστώ και ανταποδίδω, φλκ, Μ.

panagiota said...

καλημερουδια πολλα...
Ξερεις οτι παντα συμφωνω με τα γραφομενα της Φωτεινου(αν και δεν διαβασα τα βιβλια της)Ειναι τοσο ανθρωπινα και γεματα αγαπη αυτα που μας μεταφερεις.Μακαρι παντα να μπορουσαμε να λειτουργουμε ομοια με τον θεο που υπαρχει μεσα μας.Τοτε ολοι θα γινομασταν καλυτεροι....

Marialena said...

Καλημέρα Παναγιώτα μου! Ξέρεις, οι άνθρωποι σαν την Φωτεινού αλλά και τον αδελφό της τον Κώστα τον αείμνηστο, δεν είχαν να αποδείξουν τίποτα στους άλλους με αυτά που έγραφαν και πιστεύουν. Από την ψυχή τους έβγαινε αυτή η τόση αγάπη προς τον συνάνθρωπο. Ούτε όφελος, αλλά και ούτε επεδίωξαν κάτι εκτός από το να εκφράσουν αυτές εδώ τις πανανθρώπινες αλήθειες, όπως τις ένιωθε η καρδιά τους, γι' αυτό και βγαίνουν έτσι!

Να πορεύεσαι εν ειρήνη με τον εαυτό σου κορίτσι μου, φιλιά, Μ.

αλκιμήδη said...

Καλημέρα
ξέρεις εγώ δε πιστεύω ότι υπάρχει Θεός, τουλάχιστον όχι με την έννοια που έχουμε συνηθίσει να δίνουμε στη λέξη.
Αυτό το πιστεύω όμως δεν εμποδίζει τα λόγια του Φωτεινού να κτυπάνε κατευθείαν κέντρο στη καρδιά μου.
Εν τέλει δεν έχουν σημασία αυτές οι απαντήσεις αλλά να ζεις καλά με τον εαυτό σου.
Όσο για το πρωταρχικό μύνημα που δίνει ο Φωτεινός, ότι όλος ο κόσμος είναι ένα, αυτό έχει βαθιά αλήθεια μέσα του.

Marialena said...

Αλκιμήδη μου καλησπέρα! Με βρίσκεις σύμφωνη με αυτό που λες και ξέρεις γιατί? Γιατί κομμάτι του Σύμπαντος είναι ο όποιος Θεός, αυτό το Ένα που νιώθουμε, αλλά δεν ξέρουμε να εξηγήσουμε με του μυαλού τις παραμέτρους.

Ποτέ δεν ήμουν υπέρ των μεγάλων σταυρών και των μεγάλων μετανοιών. Τη σχέση μας με το Θείο τη βιώνουμε, ο καθένας μοναδικά, μακριά από θρησκευτικές και άλλες πεποιθήσεις. Ο Φωτεινός τα ξεπερνάει όλα αυτά και μιλάει μονάχα για το Υπέρτατο, το πανανθρώπινο και το Αληθινό εν τέλει. Τόσο απλά, τόσο αφοπλιστικά.

Σε φιλώ!

panagiota said...

Μαριαλενα μου πολυ σωστα καιεπακριβως τα τοποθετησες ολα.θα ηθελα με ολο τον σεβασμο να πω κατι στον αλκιμηδη..."Πιστευεις οτι υπαρχει θεος αδελφε μου,γι αυτο τα λογια της φωτεινου χτυπανε ισα στην καρδια σου.Σε ολους μας εδωσαν μια λαθος εικονα και εντυπωση του θεου(δασκαλοι,γονειςκτλπ)Οσοι θελουμε να τον"βρουμε"σιγα σιγα θα το καταφερουμε.Μεσα μας ειναι,δεν ειναι ουτε στο παπαδαριο ουτε στις υπερλαμπρες εκκλησιες.Ειμαστε καλα με τον εαυτο μας οταν δεν κανουμε κακο στους αλλους(τα εν θεω αδερφια μας)Κι ολοι ειμαστε ΕΝΑ,οπως σωστα διατυπωσες.Ο θεος ειμαστε εμεις.Τα κοματια του.Η εικονα και ομοιωση του.Οι πεπτοκωτες αγγελοιτου.Εμεις τον αρνηθηκαμε πρωτοι.(Αυτος "ορκιστηκε" στο ουρανιο τοξο οτι δεν θα μας καταστρεψει ποτε πια)-Μυθοι της βιβλου να ειναι?Δεν νομιζω!!!- Παντα ειχαμε την δυναμη να τον αντιληφτουμε μεσα απο τις παραμετρους του μυαλου μας"οπως πολυ σωστα ειπε η γλυκεια και αγαπημενη μαριαλενα μας
Στελνω την αγαπη που οριζει ο θεος για ολα τα δημιουργηματα του
Ας ειναι η νυχτα ολων αστροστολιστη .....

Anonymous said...

Μιά γλυκιά καλημέρα σε όλους.Είμαι καινούργιος στην παρέα σας μόλις σήμερα σας βρήκα και Μαριαλένα γράφεις θαυμάσια απο τα λίγα που πρόλαβα να διαβάσω αργότερα θα ψάξω καλύτερα τα κειμενά σου και θα σε παρακολουθώ.
Τώρα στο θέμα σας!!!
Νομίζω εάν πραγματικά θέλεις να μάθεις την αλήθεια για τον Θεό,
τη δημιουργία και την σκοπιμότητα της ζωής,
υπάρχει ένας απλός τρόπος να
ανακαλύψεις την αλήθεια.
Το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να ζητήσεις από τον Θεό να έρθει στην καρδιά σου.
Εάν πραγματικά θες να μάθεις την αλήθεια για τον Θεό,
το Άγιο Πνεύμα θα έρθει σε εσένα και θα γίνεις ένα με τον Θεό.
Εκείνη την στιγμή θα κερδίσεις παραδεισένια γνώση και ειρήνη
και θα νοιώσεις την γαλήνη μέσα σου.
Τώρα οι εκκλησίες, οι μετάνοιες, και οι παπάδες αποσκοπούν σε άλλα πράγματα
που ο καθένας μας με την εμπειρία του και τις γνώσεις του απο την ζωή του το καταλαβαίνει ανάλογα!

Marialena said...

@ Panagiota: Καλημέρα καρδιά μου, ούτε έχω δίκιο μα ούτε και άδικο. Ετούτοι εδώ οι σπόροι έχουν ριχθεί στο χώμα της ψυχής μας από αιώνες και περιμένουν υπομονετικά να ανθίσουν καθώς δεν τους ποδοπατήσουμε με τις υστερίες της λογικής μας. Μέσα μας είναι όλα και ας το προσπερνάμε αυτό με βιά.

@ Μελόμενος: Καλοσώρισες στις σελίδες μου αγαπητέ και καλή σου αρχή στα ιστολόγια! Με χαρά είδα έναν άνθρωπο με ευαισθησίες που εκφράζεται και ονειρεύεται στον νεραϊδόκοσμό του. Όμορφα!

Λες και αν αφήσουμε πίσω μας τα περιττά φτιασίδια που μαθαίνουμε να κουβαλάμε στην κοινωνία μας, θα χάσουμε τους εαυτούς μας, έτσι αντιδρούμε, σαν τέτοιες έννοιες και προβληματισμοί προβάλλουν στη πορεία της ζωής μας. Ο τρόπος που εκφράστηκες δείχνει πως το έχεις ψάξει και χαίρομαι. Το σύμπαν να είναι αρωγός στη πορεία σου...

Θα χαρώ να επικοινωνούμε, φλκ, Μ.

Anonymous said...

Καλή μου "Columbine Goblintree"
γιά τον κόσμο σου Μαριαλένα!!!
Ευχαριστώ για τις ευχές σου,
ακόμα μαθαίνω!
Ειμαι πολύ νέος στον χώρο...
αλλά θα βρίσκομαι εδώ

Marialena said...

Just be yourself no matter what... & άμα χρειαστείς και καμμιά συμβουλή από τις παλιοσειρές, εδώ είμαστε και εμείς, επί το έργω!

Anonymous said...

θέλω κάποιες συμβουλές αλλά πρέπει να έχω και χρόνο και κάποιον απο πάνω μου
και το πιο κουφό δεν ξέρω αγγλικά!!!
θελω πολύ να αλλάξω το φόντο για αρχή...
χα χα χα...

Anonymous said...

τώρα τι έκανα και δε ήρθε η απαντησή μου?

Marialena said...

Ε, φαίνεται πως ζήτησες πολλά από τον Θεό της πληροφορικής και που να προλάβει ο κακομοίρης να σου ικανοποιήσει όλες τις επιθυμίες σου βρε Μελομένε?

χα,χα, ρώτα και κάποιον που ασχολείται με web designing να σου δώσει τα φώτα του σε αυτό το θέμα!

φλκ, Μ.

Anonymous said...

Με βοηθάνε τα παιδιά στο blogspace
αυτοί ήταν η αιτία που άνοιξα πριν
24 μέρες το blog μου.
Ούτε ήξερα τι είναι!!!

panagiota said...

Μαριαλενα μου γλυκεια,,,,τι καρμα ειναι αυτο που σε διατρεχει??εμαθες εμενα τα τερτιπια των blog..τωρα θελει και αλλος την βοηθεια σου,,,τελικα ψυχη μου εσυ ηρθες "εδω"(σ'αυτη τη την χρονολογια,σ αυτη τη ζωη-καταλαβες τι εννοω-για να μας μαθεις καποια πραγματα)
Μπρε σεληνοπαιδο....τοσα πολλα μας χρωστας?
Χαιρομαι που σε βρηκα.τριβω τα χερακια μου απο χαρα,που εχω αυτην την "φωτεινουλα"και μου κανει συντροφια.
Τι λεγαμε?τιποτα δεν γινεται τυχαια.Εμεις "συναντηθηκαμε"μεσα απο ψυχες που αγαπησαμε και....εφυγαν...
Οφειλουμε ενα μεγαλο ευχαριστω στην Τζεσικα πρωτα-στον μαυρο γατο-και στην λουλα που μας εφεραν στην "αναγνωρηση"
Σε γλυκοφιλω κορη μου.θα ειμαι παντα εδω ...και θα μαθαινω απο σενα..
Γι αυτο προσεχε τον εαυτο σου
δεν θελω να σε χασω.............