Saturday, November 18, 2006

Εδώ Πολυτεχνείο - 33 χρόνια μετά, τι?

Παρακολουθώ τις τελευταίες 2 εβδομάδες την επιτυχημένη εκπομπή του Στέλιου Κούλουγλου "Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα" τις Πέμπτες στην ΕΤ1. Το θέμα που έθιξε ήταν η δικτατορία και τα παρελκόμενά της, το πριν, το τότε, η αντίσταση, η Ελλάδα, οι μεγάλες Δυνάμεις και άλλα πολλά σχετικά.

Είμαι παιδί της δικτατορίας, η μεταπολίτευση με βρήκε μωρό παιδί να μην καταλαβαίνω τι συμβαίνει γύρω μου ακόμα. Θυμάμαι μόνο τη μητέρα μου να υπηρετεί στον Ναύσταυθμο στη Σαλαμίνα στην εισβολή στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1974 και εγώ ούτε 3 χρονών παιδί να διαισθάνομαι την αγωνία της που θα με αφήσει γιατί και ο πατέρας μου ήταν σε επιφυλακή στο αεροδρόμιο της Τανάγρας. Στο γυμνάσιο, κάθε 17 Νοέμβρη κάναμε γιορτή και ακούγαμε Θεοδωράκη και απαγγείλαμε αποσπάσματα από το "Άξιον Εστί" και μετά στην τηλεόραση να βλέπω την Κεφάλα του Σβορώνου στο προαύλιο του Πολυτεχνείου, τις δηλώσεις και τα έκτροπα που κατά καιρούς σημειώνονταν στον περίβολο ή στην πορεία. Και πέραν τούτου ουδέν για την αλήθεια πίσω από τα γεγονότα. Τι πραγματικά συνέβει τότε?

Όμως φέτος χάρην στα αφιερώματα του Κούλουγλου, τα πορταίτα των πολιτικών Γλέζου και Κύρκου από τον Γιάννη Τζανετάκο και γραπτές αναφορές από τον Χρήστο Πασσαλάρη και την Ιωάννα Καρυστιάνη, αποκαταστάθηκαν μέσα μου πολλά πράγματα σχετικά με τη χούντα.

Κρατούμενο πρώτο: Οι συνταγματάρχες παρακουλουθούνταν από την CIA η οποία γνώριζε πως "κάτι μαγειρεύονταν" από τους Παπαδόπουλο, Παττακό και σία και έκανε την πάπια καθότι όταν έγιναν κυβέρνηση έδωσαν 500 εκατομμύρια δολάρια για την προεκλογική εκστρατεία του Νίξον, οπότε όταν αυτός βγήκε Πρόεδρος των ΗΠΑ, δεν τους ανέτρεψε, χαζός ήταν ο Mr. President!

Κρατούμενο δεύτερο: Οι χουντικοί δεν ήλθαν ουρανοκατέβατοι. Η αστάθεια του πολιτικού συστήματος είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα, πριν ακόμα από το 1963 με τη δολοφονία Λαμπράκη, τις πορείες, τις κυβερνήσεις που έπεφταν κατ' εντολήν του Παλατιού και την ανάληψη της εξουσίας από τον Γ. Παπανδρέου που λόγω κατάπτωσης φυσικής και της αδυναμίας διακυβέρνησης, άνοιξε την πόρτα στους συνταγματάρχες πριν την προκύρηξη εκλογών. Ο δε Α. Παπανδρέου ως αξιωματική αντιπολίτευση ήξερε για την προετοιμασία της δικτατορίας, αλλά για να μην δώσει ψήφους στην δεξιά, δεν το φανέρωνε στη κοινή γνώμη, αλλά σιωπούσε (όπως πιστεύω όχι μόνον η παράταξή του, αλλά όλοι οι πολιτικοί).

Κρατούμενο τρίτο: Οι βασιλείς. Ο Κωνσταντίνος ο Β', είχε αναλάβει νεότατος την εξουσία μετά τον θάνατο του πατέρα του Παύλου, αλλά μεγάλο ρόλο έπαιζε στο παρασκήνιο η μητέρα του Φρειδερίκη στην ανάδειξη των συμπαθούντων πολιτικών προς τις απαιτήσεις των. Οι δε συνταγματάρχες, όταν πήραν την εξουσία διαβεβαίωσαν ότι θα κρατούσαν τον Κωνσταντίνο ως αρχηγό κράτους, ο οποίος επί οκτάμηνο παρέμεινε στο Παλάτι. Οταν δε, έκανε το αντικίνημα στις 13/12/67 στη Καβάλα, ήταν τόσο πρόχειρα σχεδιασμένο όπου με την ανατολή του ηλίου, η βασιλική οικογένεια ετράπη έκτοτε σε φυγή στη Ρώμη και μετέπειτα εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο ως Τέως.

Κρατούμενο τέταρτο: Η αντίσταση. Βγαίνοντας η Ελλάδα από τις βαθιές πληγές που είχε αφήσει η Κατοχή και ο Εμφύλιος Σπαραγμός μετέπειτα, όπου ο απλός λαός τα είχε δώσει όλα, τώρα με την έλευση του στρατού βρισκόταν σε αμηχανία για το τι θα επακολουθούσε. Υπήρξαν γενναίοι πολίτες και πολιτικοί, νέοι άνθρωποι που όρθωσαν το ανάστημα κατά των αδίστακτων στουρναριών (προσωπική μου άποψη για τους συνταγματάρχες επικεφαλής), σλλά ένας κούκος δεν έφερνε την άνοιξη, όταν το καθεστώς έχαιρε της συγκατάθεσης των συμμάχων ή της σιωπηλής συγκατάβασης της διεθνούς κοινότητας κατά πλειοψηφία. Προοδευτικές χώρες όπως η Σουηδία, Φιλανδία, Ολλανδία και Δανία έκαναν αιτήσεις στο Διεθνές Δικαστήριο κατά των κακοποιήσεων πολιτών από το καθεστώς και άκουσα τον Παττακό να λέει βλακείες για το θέμα, μην ιδρώνοντας το αυτί του για τις βαναυσότητες που υφίσταντο εκατοντάδες Έλληνες πολίτες γιατί δεν ήταν του καθεστώτος!

Κρατούμενο πέμπτο: Ο κόσμος και ο κοσμάκης. Δεν ήταν μόνον αφηπνισμένοι πολίτες αριστερών φρονημάτων που έκαναν αντίσταση. Από όλες τις παρατάξεις, διανοούμενοι, φοιτητές και ακόμα και στρατιωτικοί διαφωνούντες, (βλέπε το κίνημα του Ναυτικού με τον Παππά κυβερνήτη του πλοίου που αυτομόλησε στη Δύση ονόματι Βέλος), έβαλαν το λιθαράκι τους να ταρακουνιέται το οικοδόμημα των χουντικών, με τίμημα τον προσωπικό τους Γολγοθά στα τάγματα Ασφαλείας στην ΕΑΤ-ΕΣΑ, στις φυλακές, στην εξορία και την Ασφάλεια. Όμως, η πλειονότητα του λαού έστεκε σε αμηχανία και φόβο για τη δράση της "επανάστασης". Αυτό μας οδηγεί στο...

Κρατούμενο έκτο: Η πτώση. Κατά το κοινώς λεγόμενο, το Πολυτεχνείο εστάθη ορόσημο στην πτώση της δικτατορίας και έχει αποκτήσει μυθικές διαστάσεις στις νεότερες γενιές. Σίγουρα, αλλά όπως αναφέρει η Ιωάννα Καρυστιάνη σε πρόσφατη συνέντευξή της στο "Κ" της περασμένης εβδομάδας, οι δρόμοι γύρω από το Πολυτεχνείο τις μοιραίες αυτές μέρες και νύχτες, δεν ήταν γεμάτοι, κόσμος πήγαινε και ερχόνταν και όταν μπήκε το τανκ, την πλήρωσαν οι έγκλειστοι μέσα στο χώρο. Όμως, πόσοι από εμάς ξέρουμε ότι αν δεν αρνούνταν ο Παπαδόπουλος και ο Μαρκεζίνης να γίνει επί ελληνικού εδάφους βάση ανεφοδιασμού των Αμερικάνικών/Ισραηλινών Στρατευμάτων στη διένεξη μεταξύ Ισραήλ και Αιγύπτου για τη διώρυγα του Σουέζ το 1973, δεν θα έπεφτε το καθεστώς σε δυσμένεια στα μάτια των ΗΠΑ και αυτό οδήγησε στο "ξήλωμα" Παπαδόπουλου και διορισμό του Ιωαννίδη από τους Αμερικανούς που ως φερέφωνο, συγκατέθεσε στην εισβολή της Κύπρου από τους Τούρκους με την ευλογία των Αμερικανών τον Ιούλιο του 1974 (Χρ. Πασσαλάρης Ελεύθερος Τύπος, 17/11/2006)?

Κρατούμενο έβδομο: Το μετά. Η Ελλάδα ισορρόπησε στη μεταπολίτευση, εδραιώνοντας ένα δημοκρατικό πολίτευμα που μας έφερε ως εδώ. Οι εθνικοί διχασμοί λόγω φρονημάτων, δεν μας απασχολούν πια όσο στο παρελθόν και οι πληγές του παρελθόντος τείνουν να πάρουν το μέρος που τους ανήκει(?) στη λήθη των Νεοελλήνων, διαστρεβλώνοντας το πρόσφατο παρελθόν. Κάποιοι άνθρωποι έδωσαν τη ζωή τους για να είμαστε εμείς ελεύθεροι και να αφήνουμε την τύχη τέτοιων επετείων όπως η 17 Νοέμβρη στους γνωστούς αγνώστους και στις κορώνες των πολιτικών για εντυπωσιασμό χωρίς ουσία? Ε, όχι!!!

Μαριαλένα, 18/11/2006 (ευτυχώς τώρα κατάλαβα τι εστί Νεότερη Ελληνική Ιστορία...)

11 comments:

zouri1 said...

Διαβασα με προσοχη το κειμενο σου.
Αλλα εχω 2 ενστασεις -ερωτησεις.
1)ο πολεμος των 6 ημερων εγινε το 1967.
2)τι εννοεις με το Κεφάλα του Σβορώνου ?
αν εννοεις το αγαλμα που βρισκεται στον χωρο του πολυτεχνειου,αυτο ειναι του Μακρη.

Marialena said...

Αγαπητέ μου Ζούρι καλησπέρα! Ευχαριστώ για την ανάγνωσή σου και για την πρώτη επισήμανση θα ανακατασκευάσω καθότι ήταν η Λωρίδα της Γάζας το 1973 και όντως η προτομή του Μακρή είναι το έργο στο οποίο αναφέρομαι με μια λαϊκή έκφραση που έχει επικρατήσει να λέγεται. Εκτιμώ το σχόλιό σου. Μ.

zouri1 said...

για να συνεχισω ομως την σκεψη μου,μετα τις ερωτησεις μου και την απαντηση σου,βρισκω το κειμενο σου παρα πολυ καλο.και να το ξαναδιαβασουμε για να το θυμομαστε.

Marina said...

Το κείμενό σου πολύ κατατοπιστικό και καλό. Ετσι έγιναν τα γεγονότα όπως τα περιγράφεις. Το Πολυτεχνείο ΔΕΝ έρριξε τη χούντα, οι Αμερικάνοι την έρριξαν.

Να σου συμπληρώσω ότι όταν έφυγε ο Κωνσταντίνος (άρον-άρον) απο την Ελλάδα, η Χούντα του έστελνε χρήματα στο εξωτερικό τα οποία δεχόταν. Γι αυτό δεν τόλμησε να γυρίσει πίσω ελευθερωτής το 1974, όπως γύρισε ο Καραμανλής.

Marialena said...

Καλησπέρα Μαρίνα μου! Μεγαλώνεις με κάποιες τελικά (εξωπραγματικές) αντιλήψεις και στη πορεία αντιλαμβάνεσαι πως αλλιώς έχουν τα πράγματα, ειδικά για την πρόσφατη νεότερη Ελληνική Ιστορία! Πόσοι άραγε μετέπειτα έκαναν μανιέρα τους αγώνες επωνύμων και ανωνύμων πολιτών, για να δράξουν την εξουσία με μεγαλοστομίες και αφορισμούς?

panagiota said...

Eτσι οπως τα λες Μαριαλενα μου ειναι...
Παιδακι εσυ τοτε,εγω περπατουσα στα 20,εν μεσω χουντας,και ηδη ειχα παρει τον δρομο της ξενητειας.Βλεπεις η κυρα-τασια,η μανα μου,ειχε εναν αρκετα βαρυ οικογενειακο φακελο,απο την κατοχη και μετα(και η ιδια εκανε,κοπελιτσα ακομα,την αντισταση της τοτε,κατα των γερμανων)Το αποτελεσμα ηταν να μεινουν κλειστες οι πορτες για την αδερφη μου και εμενα στις ανωτερες σχολες.
Δεν βαριεσαι...καλυτερα οι νεοελληνες να ξεχασουμε εκεινες τις ζοφερες εποχες...
Αλλωστε οπως λεει και το τραγουδι..
Οπου σε κοιταζω με κοιταζεις..
Ολη η ελλαδα μια ατελειωτη παραγκα...παραγκα του χειμωνα...

Marialena said...

Αχ, βρε Παναγιώτα μου, αυτό που εμένα με πληγώνει στη πορεία της Ελλάδας από τον Εμφύλιο και μετά είναι ότι δεν μπορέσαμε να ξεφύγουμε από το σύνδρομο του ραγιά, μια ζωή υπο- κάποιον άλλον ισχυρότερο και ιδού τα αποτελέσματα. Τσατάλια η εθνική μας υπερηφάνεια και υπόσταση και όσα δεν λέγονται καλύπτουν ένοχες συνειδήσεις, αυτό καταλαβαίνω...

panagiota said...

Ναι γλυκεια μου.Παντα ηθελαν οι μεγαλες δυναμεις να μας εχουν υπο διαιρεση.Ετσι ξεκινησε και ο εμφυλιος,ετσι μας την καθισε και η χουντα.Διαιρε και βασιλευε ....λεει το ρητο.
Εμεις τι κανουμε τωρα?
Χαιρομαι που μεγαλωσα αναμεσα σε δυο γονεις με εντελως αντιθετα πολιτικα πιστευω"Απο τα Δεξια στα ακρα Αριστερα.Κεντρο δεν υπηρξε ποτε απο οσο θυμαμαι αναμεσα τους.Μεσα απο τις συζητησεις,τις κοντρες,τις αναμνησεις και τα αφωνα δακρυα που ειδα να σκουπιζουν στα κρυφα,εμαθα να να εχω εθνικη υπερηφανεια.Ειμαι περηφανη που γεννηθηκα σ'αυτην την παραγκα,που λεγεται Ελλαδα.Κι ας με εχει πικρανει...

GerasimosGR said...

έχω την εντύπωση, πως οι περισσότεροι από τους παλαιότερους, που έζησαν το πολυτεχνείο, είτε ήταν φοιτητές, είτε απλοί νέοι πολίτες, άνδρες και γυναίκες, είναι εκείνοι, που δεν θα σου πουν: καλή επέτειο του Πολυτεχνείου. Το αναφέρω, επειδή μου έτυχε, πολύ πρόσφατα, σε μια συνομιλία που είχα.
Απ' ότι φαίνεται το έχουν ξεχάσει.
Μιλάμε για τους απλούς ανθρώπους, όχι τα ΜΜΕ, που δεν έδειχναν ζωντανά, για αρκετό -για τη μνήμη μας- ζωντανά, από τον χώρο του Πολυτεχνείου.

Marialena said...

Παναγιώτα μου να είσαι περήφανη που αυτές οι πολιτικές αντιλήψεις στην οικογένεια, σε έκαναν να βλέπεις τον κόσμο με αυτά τα μάτια! Τελικά όλοι οι άνθρωποι τις ίδιες αγωνίες και ανάγκες έχουν...

Μάκη, σχημάτισα την εντύπωση πως οι άνθρωποι που πονάνε τη πατρίδα τους, είναι σεμνοί και ταπεινοί και δεν επιδίδονται σε αυτοδιαφήμιση για τις ιδέες και πράξεις τους. Τέτοιοι άνθρωποι έκαναν το δικό τους αγώνα κατά της χούντας και το ξέρουν μόνο εκείνοι.

panagiota said...

Ενα μεγαλο ευγε Μαριαλενα μου.Και παλι σωστα το εθεσες.Αυτοι που "εδωσαν"τοτε, δεν μιλανε.Προσπαθουν να επουλωσουν τις πληγες τους,απο τις μαχες που εδωσαν για την κυρα-Δημοκρατια και αυτη τους εγραψε κανονικα στα παλια της τα παπουτσια.
Τιμη και δοξα σε ολους,οσους αγωνιστηκαν, για το καλυτερο αυτου του τοπου...