Το πρώτο φιλί...

Μόλις είχε τελειώσει την τρίτη λυκείου εκείνο το καλοκαίρι και αφήνοντας πίσω της τις εισαγωγικές εξετάσεις για το πανεπιστήμιο, έφυγε για διακοπές στο χωριό του πατέρα της. Απιευδισμένη από την υπερπροσπάθεια όλης της τελευταίας σχολικής χρονιάς, το μόνο που ήθελε, ήταν να περάσει τον καιρό των διακοπών της όσο πιο χαλαρά γινόταν.

Η καθημέρινότητά της περιελάμβανε βόλτες στο χωριό και στις γύρω εξοχές με το ποδήλατό της για να ξεσκάσει, καλοκαιρινό σινεμαδάκι τακτικά τα βράδυα, μουσική στο κασετοφωνάκι της, ανάγνωση κάποιων ελαφρών αναγνωσμάτων, γιατί από την πολλή μελέτη της εξεταστέας ύλης, είχε σιχαθεί τα βιβλία εκείνη την εποχή.

Ο πατέρας της ανέφερε πως συνάντησε έναν παλιό του συμμαθητή που είχε φύγει στο εξωτερικό μετανάστης και τον βρήκε να παραθερίζει και εκείνος με την οικογένειά του στο χωριό, όχι μακρυά από εκεί που έμεναν και οι ίδιοι. Ο φίλος είχε και ένα αγόρι στην ηλικία του κοριτσιού και ο πατέρας συμπλήρωσε πως σύντομα θα βρισκόταν όλοι μαζί για να θυμηθούν τα παλιά.

Η συνάντηση δεν άργησε να γίνει και ο γιός του μετανάστη, ένα λεπτοκαμωμένο αγόρι με ξενική προφορά, συστήθηκε στο κορίτσι. Με ξενικό όνομα και τρόπους, ήταν αρκετά φιλικός απέναντί της και είπαν πως θα ξαναβρεθούν κάποια στιγμή. Ένα από τα απογεύματα που εκείνη έπαιρνε το ποδήλατό της και έκανε για αρκετή ώρα ποδήλατο μέχρι να πέσει ο ήλιος, τον συνάντησε να κάθεται στην βεράντα του σπιτιού του. Αυτό επαναλήφθηκε κάποιες φορές μέχρι που την κάλεσε να περάσει στο σπίτι και να μην συνεχίσει τη βόλτα της. Εκείνη πέρασε μέσα και χωρίς να το καταλάβει, καθώς της έδειχνε το σπίτι του, της έδωσε ένα φιλί στο στόμα, το πρώτο της φιλί! Απορημένη με τη διάθεσή του, τον κοίταξε με την έκπληξη ζωγραφισμένη στην έκφρασή της. Τι ήταν αυτό άραγε? Εκείνος κατάλαβε την απειρία της και προθυμοποιήθηκε να της δείξει το γαλλικό φιλί. Φιλί στο φιλί εξοικειώθηκε με την αίσθηση αυτή στα χείλη της, αν και αυτή η πρώτη επαφή με ένα άλλο αγόρι, την έφερε προ απροόπτου.


An introductory kiss - image by http://beyondthemoon.virtualave.net

Με κομμένα τα πόδια από την ταραχή της, έφυγε και γύρισε σπίτι γρήγορα. Τι βόλτα να πήγαινε μετά από αυτήν την εμπειρία? Κάποιες φορές τον έβλεπε στο ξώφαλτσο καθώς διέσχιζε τον δρόμο εμπρός από το σπίτι του, κάποιες όχι. Με παρέα από συνομήλικα παιδιά, κανόνισαν να πάνε στη τοπική ντίσκο να διασκεδάσουν. Αν και οι γονείς της εξακολουθούσαν να είναι αυστηροί με το ωράριο της εξόδου της, η ώρα που πέρασαν χορεύοντας και διασκεδάζοντας της έδωσε ικανοποίηση. Έπρεπε να φύγει για το σπίτι και ο νεαρός τη συνόδευσε στο γυρισμό. Κρατιόταν χέρι χέρι και κάποια στιγμή κάθησαν κάτω σε ένα πλακόστρωτο να μιλήσουν. Το τι είπαν δεν έχει πια σημασία, κουβέντες δυο νέων ανθρώπων ήταν, μα εκείνη θυμόταν πως έτσι όπως καθόταν αντίκρυζε το φεγγάρι και τα αστέρια απέναντί της!

Ενόσω οι διακοπές κυλούσαν σε αυτούς τους ρυθμούς, η μητέρα της ανακοίνωσε τα νέα στην οικογένεια. Θα πήγαινε ξανά να δουλέψει στην παλιά της δουλειά, για να συμπληρώσει τα συντάξιμα χρόνια που της χρειαζόταν για την σύνταξή της κι έτσι θα άφηνε τα παιδιά στον πατέρα τους για το υπόλοιπο των διακοπών τους. Ο πάτερ φαμίλιας έπαθε πανικό με την προοπτική φροντίδας των δυο τους παιδιών, έστω και αν δεν ήταν πια μωρά. Η μητέρα επέστρεψε στην Αθήνα και ερχόνταν τα σαββατοκύριακα πίσω στο χωριό. Το κορίτσι τότε, αντιμετώπισε την άρνηση του πατέρα της να συναναστρέφεται τους άλλους νέους, γιατί "η κόρη του τάδε δεν θα γίνει πουτάνα πηγαίνοντας για βόλτα στο χωριό!" κατά πως αποφασιστικά απεφάνθη ο ανασφαλέστατος πατέρας της ένα απόγευμα που του ζήτησε να βγει με την παρέα της.

Κλείστηκε στο δωμάτιό της, μέσα στο κατακαλόκαιρο και αυτό που έμεινε στη μνήμη της είναι πως ενώ τα άλλα παιδιά ετοιμαζόταν για να φύγουν, εκείνη τους έβλεπε στο βάθος να ξεμακραίνουν. Η μητέρα δεν έδωσε λύση στο πρόβλημα, είχε άλλωστε άλλες προτεραιότητες. Το κορίτσι ξανάπαιρνε το ποδηλατάκι της και ξεμάκραινε τα απογεύματα προσπαθώντας να αλλάζει παραστάσεις μακριά από το οικογενειακό περιβάλλον, έστω και για λίγο και την κράτησε την συνήθεια αυτή για πολλά χρόνια ακόμα τα καλοκαίρια που ερχόταν και έφευγαν.

Πέρασαν χρόνια, το πανεπιστήμιο τελείωσε, η δουλειά ξεκίνησε και επέστρεψε στο χωριό μαζί με την οικογένεια ξανά. Πήγε ένα βράδυ στον θερινό κινηματογράφο και μπροστά της καθόταν μια μικρότερη ξαδέλφη της παρέα με έναν φίλο της. Χαιρετήθηκαν οι ξαδέλφες και συστήθηκε και το παιδί που την συνόδευε! Ήταν ο ίδιος νεαρός, δέκα χρόνια μετά, λίγο πιο γεμάτος, λίγο πιο μεγάλος, αγνώριστος... Είπαν μερικές τυπικές κουβέντες και μετά όλοι αφοσιώθηκαν στην ταινία που άρχιζε στην οθόνη! Δέκα χρόνια μετά για φαντάσου, πέρασαν κιόλας, σκεφτόταν καθώς επέστρεφε στο σπίτι της και αμέσως τα γαλλικά φιλιά που μάθαινε ο νεαρούλης στην άπειρη 18χρονη, επισκιάστηκαν από τις απαγορεύσεις του πατέρα. "...η κόρη μου δεν θα γίνει πουτάνα..." ήλθε σαν συνειρμός και τότε θύμωσε χωρίς όμως αποτέλεσμα, με τον εαυτό της! Λες και είχε σημασία αν θα γινόταν ή όχι αυτό που ο πατέρας της φοβόταν. Λες και δεν ήξερε τι άνθρωπος ήταν τόσα χρόνια το παιδί του, τώρα θα γινόταν πουτάνα, άστα να πάνε!

Δεν τον ξαναείδε από τότε, αλλά πέρσι έμαθε πως το συνομήλικο πια παιδικό της φλερτ, είχε παντρευτεί και πως παραθέριζε με τα παιδιά και την γυναίκα του στο σπίτι του στο χωριό, ερχόμενος από το εξωτεριό όπου μένει μόνιμα. Εκείνη όπως πάντα, χανόταν μεταξύ ουρανού και γης, ξεμακραίνοντας από το σπίτι της κάθε απόγευμα μέχρι να την βρει το βράδυ μένοντας όπως πάντα μόνη με τις σκέψεις της παρέα...

Marialena, 15/06/2007