Η γαλλική καμπάνια για το AIDS

Περισσότερες πληροφορίες από τον Flash.gr

1η Δεκεμβρίου - Παγκόσμια Ημέρα Κατά του AIDS




Πάρε τη ζωή στα σοβαρά - ενημερώσου και προφυλάξου!




Το AIDS μας αφορά ΌΛΟΥΣ!!!

Links:
Όλα όσα θέλετε να μάθετε για το AIDS από τη Σύνθεση
Κέντρο Ελέγχου Ειδικών Λοιμώξεων
Συμβουλευτική για την Λοίμωξη και τη Νόσο HIV
Μαρία Παπαγιαννίδου: "Πως νίκησα το AIDS"

Θα με παντρευτείς?

Δυο χρόνια είχαν περάσει από τότε που την πρωτοσυνάντησε, ένα καλοκαίρι κατά τ' άλλα ανύποπτο. Εκείνος είχε επιστρέψει στη γη των προγόνων του να βρει τις ρίζες του, κάπου στη Νότια Ιταλία, ενώ εκείνη απλά έκανε διακοπές στον τόπο καταγωγής της κι έτσι οι ζωές τους διασταυρώθηκαν.

Το όνειρο του μεσήλικα πια, Ρόσσι, ήταν να αφήσει την Αμερική, όπου οι παππούδες του είχαν μεταναστεύσει στις αρχές του 20ου αιώνα σε αναζήτηση καλύτερης τύχης και να επιστρέψει παίρνοντας τη σύνταξή του στα παράλια της Mare Jonico για να ζήσει εκεί που πάντα αποζητούσε να επιστρέψει. Δεν είχε παντρευτεί ποτέ στην Αμερική, λέγοντας πως εξαιτίας της μεσογειακής του κατατομής, οι γυναίκες δεν τον προτιμούσαν παρά στρεφόταν προς άνδρες που αντιπροσώπευαν το αγγλοσαξωνικό πρότυπο, παρά προς τους "Λατίνους εραστές" που νόμιζε πως ήταν ένας από αυτούς. Γι' αυτό και είχε πλάσει στο μυαλό του πως επιστρέφοντας στην Ιταλία, θα έβρισκε μιαν Ιταλίδα να παντρευτεί και να κάνει παιδιά, παρά τα 50+ χρόνια που μετρούσε στη πλάτη του.

Η Μπιάνκα ήταν γέννημα θρέμα Ιταλίδα, με καταγωγή από τον Νότο κι εκείνη, τριαντάρα που ζούσε στη Ρώμη. Ωραία γυναίκα, με εκείνον τον αέρα που μόνον οι Ιταλίδες έχουν στο ντύσιμο και στη συμπεριφορά τους, ξεχωρίζοντας από τις υπόλοιπες Ευρωπαίες. Για τον Ρόσσι ήταν μάννα εξ ουρανού η γνωριμία με τη Μπιάνκα. Επιτέλους το όνειρό του θα αποκτούσε σάρκα και οστά εφόσον ανταποκρινόταν η Μπιάνκα στα αισθήματά του! Παρέβλεπε όμως μια λεπτομέρεια στο όλο σκηνικό: η Μπιάνκα έβλεπε και κάποιον άλλον παράλληλα.

Τον έλεγαν Μάουρο και ζούσε στο Μιλάνο. Είχαν σχέση εδώ και τρία χρόνια και εκείνη τον επισκεπτόταν κάθε δεκαπενθήμερο. Παρόλο που εκείνη έλεγε πως δεν της άρεσε το Μιλάνο καθόλου για να ζήσει εκεί, η επαφή τους συνεχίζονταν κανονικά.

Ο Ρόσσι με κάθε ευκαιρία επέστρεφε στην Ιταλία, είτε λόγω δουλειάς, είτε για διακοπές κι έτσι δεν έχανε ευκαιρία να συναντηθεί με τη Μπιάνκα. Όταν μάλιστα έλαβε και μια τιμητική διάκριση στην Αμερική, την προσκάλεσε να παρευρεθεί στην τελετή. Η Μπιάνκα πήγε και εκείνος ενθουσιάστηκε με την παρουσία της! Περνούσαν τον καιρό τους στα τεράστια εμπορικά κέντρα, ενώ η Μπιάνκα ψώνιζε και απολάμβανε τη φιλοξενεία του Ρόσσι. Όταν βρέθηκαν μπροστά από τη βιτρίνα του κοσμηματοπωλείου "Tiffany's", εκείνη κοντοστάθηκε και η ματιά της έπεσε στα μονόπετρα δακτυλίδια αρραβώνων. "Θέλω κάτι όμορφο και απλό, Ρόσσι" του είπε και τότε ο Ρόσσι χωρίς δεύτερη σκέψη, την οδήγησε μέσα στο κατάστημα για να πάρει μέτρα για το δακτυλίδι. Λίγες μέρες αργότερα η Μπιάνκα επέστρεψε στη Ρώμη.

Δεν πέρασε πολύς καιρός πριν ο Ρόσσι από τηλεφώνου, άφησε να εννοηθεί ότι είχε κάτι σημαντικό να της ανακοινώσει και εκείνη του πρότεινε να έλθει στην Ιταλία για να της το πει από κοντά. Άφησε τη δουλειά του και πήγε να την συναντήσει στη Ρώμη, έτοιμος να μοιραστεί μαζί της τον σκοπό για τον οποίο είχε επιστρέψει για μιαν ακόμη φορά στην Ιταλία. Με διάφορες δικαιολογίες δεν μπόρεσαν να βρεθούν ποτέ μόνοι τους στη Ρώμη και η Μπιάνκα μετέθεσε το δείπνο για όταν θα επισκεπτόταν από κοινού τη Νάπολη, ενώ στο κινητό της έπαιρνε συχνά ο Μάουρο.

Στη Νάπολη ο Ρόσσι γνώρισε και τους γονείς της Μπιάνκα και πίστεψε πως η συμπάθεια μεταξύ τους ήταν αμοιβαία. Εν τέλει, η ώρα του δείπνου τετ-α-τετ έφτασε και ο Ρόσσι με περισσή επισημότητα έβγαλε από την τσέπη του ένα κομμάτι χαρτί και άρχισε να διαβάζει τι είχε γράψει.

Η Μπιάνκα τον άκουγε αμίλητη, ώσπου εκείνος φανέρωσε ένα αμπαλαρισμένο κουτάκι κοσμηματοπωλείου. Είχε επιστρέψει στο Tiffany's για να της αγοράσει δακτυλίδι αρραβώνων, όπως εκείνη το είχε ζητήσει! Ούτε να ανοίξει το περιτύλιγμα η Μπιάνκα, ούτε καν που πλησίασε το χέρι της να δει τι είναι. "Ξέρεις, Ρόσσι, τη προηγούμενη εβδομάδα μου έκανε πρόταση γάμου ο Μάουρο και δεν του έχω απαντήσει ακόμα", του αποκρίθηκε μόνο ζητώντας ένα αντίγραφο από τη πρόταση γάμου που είχε γράψει για εκείνη και με την υπόσχεση ότι θα παραμείνουν φίλοι.

Ο Ρόσσι διέκοψε τη διαμονή του στην Ιταλία και επέστρεψε αμέσως μετά στην Αμερική, με το δακτυλίδι στις αποσκευές του. Ήλπιζε πως θα επικρατούσε του αντιπάλου του Μάουρο, στη καρδιά της Μπιάνκα και πως θα στεφόταν εκείνος νικητής στα αισθήματά της, έστω και αν το τηλέφωνο είχε πάψει πια να εμφανίζει το νούμερό της στην οθόνη και να ανταλάσσουν μηνύματα, όπως πρωτίτερα.



Μαριαλένα, 11/08/2007 (βασισμένο σε αληθινή ιστορία)

Η απειλή των Χημικών Αερίων

1. Μια φυσιολογική μέρα πάνω από τη Μάγχη

2. Και την Ιταλία

3. Πειράματα ελέγχου του κλίματος πάνω από τη Μάγχη

4. Χημικά Ίχνη

5. ...και πάνω από την Ιταλία (Σαρδηνία)

6. Χημικά Ίχνη

7. Νότια Ιταλία - Χημικά Ίχνη

8. Τι είναι οι χημικές γραμμές ;

Είναι γραμμές εναιωρήματος από :
βάριο
αλουμίνιο
και πολυμερή (ινίδια) πυριτίου
που απελευθερώνονται κατά χιλιάδες τόνους σε όλους τους ουρανούς του κόσμου από αεροπλάνα με κατάλληλο εξοπλισμό

9. Εξοπλισμός απελευθέρωσης χημικών ουσιών

10. Αεροπλάνα που ψεκάζουν τις χημικές ουσίες

11. Άλλα παραδείγματα

12. Δεν είναι αεροσκάφη αερογραμμών.
Τα αεροσκάφη αερογραμμών δεν πετάνε σε σχηματισμούς , ούτε ακολουθούν τέτοιες πορείες

13. Δεν κάνουν σχέδια … Δεν σβήνουν και επανεκκινούν τους κινητήρες …


14. Οι κυβερνήσεις , όταν ρωτήθηκαν από πολίτες ή οργανώσεις:
γενικά αγνόησαν το ερώτημα (Ιταλία , Γαλλία , ...)
όταν απάντησαν, έδωσαν αόριστες απαντήσεις, όπως
ότι είναι μέρος των ερευνών για το φαινόμενο του θερμοκηπίου (USA)
ότι είναι μέρος των ερευνών για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας (Γερμανία)


Στην πραγματικότητα ερευνούν τον τρόπο ελέγχου του κλίματος κατά βούληση

15. Παρεμπόδιση βροχής πάνω από την Αδριατική

16. Προσπάθεια ελέγχου ενός κυκλώνα

17. Η ικανότητα ελέγχου του κλίματος ισοδυναμεί με την κατοχή ενός όπλου μαζικής καταστροφής απείρως πιο ισχυρού και αποτελεσματικού από τα πυρηνικά όπλα:

τα πυρηνικά όπλα καταστρέφουν και μολύνουν με ακτινοβολία τα πάντα στην περιοχή δράσης τους : τα έμβια όντα , το έδαφος και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές
(πετρέλαιο , μεταλλεύματα κλπ.)

η ξηρασία , οι πλημμύρες , οι κυκλώνες καταστρέφουν «μόνο» τα έμβια όντα , αλλά αφήνουν ανέγγιχτες τις πλουτοπαραγωγικές πηγές , στην διάθεση των «κυρίαρχων του κλίματος»

επίσης , μπορούν να χρησιμοποιηθούν χωρίς την συγκατάθεση της κοινής γνώμης (η δράση του όπλου δεν μπορεί να διακριθεί από μια φυσική καταστροφή) . Αν πχ. ξηρασία πλήξει μια περιοχή , αυτή θα αποδοθεί σε φυσικά αίτια και όχι σε ένα κράτος που θέλει να οικειοποιηθεί τον πλούτο της περιοχής αυτής.

18. Εικόνες από το έδαφος, λίγο μετά τον ψεκασμό των χημικών ουσιών

19. Στην συνέχεια ο άνεμος τα διασκορπίζει, και σε λίγες ώρες (3 - 4)… σχηματίζονται τεχνητά σύννεφα από σκόνη, που κρύβουν τον ήλιο

20. Τα τεχνητά σύννεφα ιριδίζουν εξαιτίας της σκόνης που τα δημιούργησε

21. Ιριδίζοντα αύννεφα

22. Έχουν σχήμα και σύσταση διαφορετική από τα φυσικά σύννεφα

23. …ανάλογα με τις ουσίες που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή τους

24-27. …και της επεξεργασίας στην οποία υποβάλλονται
(σύννεφα βομβαρδισμένα με μικροκύματα – Project H.A.A.R.P)




28. Σύννεφα με τρύπες…

29. ...από τις οποίες τι πέφτει ;

30. Ίχνη χημικής σκόνης που σχηματίζουν σκιές οι οποίες δεν θα έπρεπε να υπάρχουν

31. Σύννεφα που σχηματίζουν : σφαίρα!!!

32. Τα χημικά προϊόντα για την παραγωγή των τεχνητών σύννεφων μπορούν να αγοραστούν ελεύθερα από το διαδίκτυο…

33. …και μπορείτε να βρείτε εξειδικευμένες συμβουλές !!!


34. Προφανώς , οι σκόνες αυτές απελευθερούμενες στην ατμόσφαιρα είναι πάρα πολύ επικίνδυνες για την υγεία . Αυτό συμβαίνει διότι :
 
Όλες προκαλούν αναπνευστικά προβλήματα
Τα πολυμερή είναι ινίδια πυριτίου, και η εισπνοή πυριτίου προκαλεί την σιλίκωση
Η σκόνη αλουμινίου βραχυπρόθεσμα , επιδρά αρνητικά στην μνήμη και στην ικανότητα συγκέντρωσης μακροπρόθεσμα , προκαλεί συμπτώματα παρόμοια με την νόσο Alzheimer
 
Η σκόνη βαρίου προκαλεί χρόνια κόπωση (μέσω χρόνιας αύξησης του μυικού τόνου)
καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος , αυξάνοντας την πιθανότητα νόσησης

35. Για να μάθετε περισσότερα μπορείτε να αναζητήσετε στο διαδίκτυο χρησιμοποιώντας τις λέξεις Scie chimiche και Chemtrail .

Στο YouTube υπάρχουν πολλά σχετικά film και ειδικότερα ένα που διδάσκει τον τρόπο διάκρισης των απλών και αθώων σύννεφων συμπύκνωσης (Contrail), που παράγονται από τα αεροσκάφη σε συγκεκριμένες ατμοσφαιρικές συνθήκες , από τα χημικά ίχνη (Chemtrail) που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο του κλίματος .

Καλές ιστοσελίδες εισαγωγής στο αντικείμενο είναι :
στα ιταλικά:
Sciechimiche.org
συμπληρωματική ιστοσελίδα αφιερωμένη στα χημικά ίχνη στα αγγλικά :
Rense.com
περιέχει μια μεγάλη συλλογή links πάνω στο αντικείμενο

Παρακαλώ να διαδώσετε το ντοκουμέντο αυτό !!!

Amy Winehouse - The lady is a tramp!

Μια νέα ντίβα της jazzy soul, ανέτειλε από την Μεγάλη Βρετανία και το όνομα αυτής Amy Winehouse. 24 ετών, παιδί της εργατικής τάξης της Βρετανίας, από μικρή έδειξε το ταλέντο της στην καλλιτεχνία και στην εφηβεία της ήδη είχε δημιουργήσει μια μπάντα και τραγουδούσε.


Back to Black - live

Με μακιγιάζ αλά Κλεοπάτρα και με τατουάζ με γυναικείες φιγούρες στα χέρια η Amy, εθισμένη στα ναρκωτικά και το αλκοόλ, χαράσσει τη δική της πορεία στη βρετανική μουσική. Η συμπεριφορά της είναι συχνά αντισυμβατική, ενώ πολύ λίγο ενδιαφέρεται για το "πολιτικά ορθό" της παρουσίας της ως ανερχόμενη τραγουδίστρια.


Rehab - videoclip

Ο δίσκος της "Back to Black" που κυκλοφόρησε το 2006, ενώ το 2007 επανακυκλοφόρησε με κάποια νέα κομμάτια, από όπου ξεπήδησε και η πρώτη μεγάλη επιτυχία με τίτλο "Rehab" (αποτοξίνωση, που αναφέρεται στους εθισμούς της), είναι ο δεύτερος μετά από παλαιότερη δουλειά της με πιο jazz ρυθμούς. Εδώ επιλέγει το rhythm and blues ύφος και το κοινό υποκλίνεται μπροστά στο ταλέντο της!


Θα ακολουθήσει τα χνάρια του Jim Morrison και του Jimmy Hendrix? Θα εξελιχθεί ως τραγουδίστρια και ως άτομο, πηγαίνοντας το ταλέντο της σε άλλα επίπεδα, ή θα μείνει οπαδός της φιλοσοφίας του rock n roll των 60's: "Live fast and die young"?

Το Back to Black είναι ένας σκοτεινός δίσκος αν το δει κανείς από την ψυχολογική πλευρά. Ο ψυχισμός της αυτοκαταστροφής της Amy Winehouse είναι διάχυτος. Αν θα είναι "διάττων αστήρ" η παρουσία της στη παγκόσμια μουσική ή όχι, μόνο ο χρόνος και η θέλησή της για ζωή θα το αποδείξουν!

Καλή ακρόαση, Μαριαλένα
02/11/2007

Motel Γαλήνη

"Ευφροσύνη, γιατί αργείς?" ακούστηκε από την εξώπορτα του διαμερίσματος μια φωνή. "που είσαι επιτέλους?"
"Τώρα, τα κλειδιά μου να βρω μητέρα" απάντησε αγχωμένα η Ευφροσύνη από την άλλη άκρη "...τα κλειδιά μου ψάχνω!"

Η κυρία Βασιλική στεκόταν ανυπόμονα στη πόρτα με τη τσάντα της στο χέρι. "Θα χάσουμε το πούλμαν έτσι όπως πας, κανόνισε!" συμπλήρωσε, ενώ στο άλλο δωμάτιο η κόρη απλά ξεφυσούσε. Θα πήγαιναν στην Αιδηψό για να κάνει τα ιαματικά της μπάνια η κυρία Βασιλική, όπως κάθε χρόνο. Ο πατέρας, ταγματάρχης του ελληνοιταλικού πολέμου, τους είχε αφήσει χρόνους, πολλά χρόνια πριν και οι δυο γυναίκες ήταν τώρα ότι είχε απομείνει από την οικογένεια. Ενας γυιός μεγαλύτερος, ζούσε παντρεμένος στην επαρχία και σπανίως έδινε το παρών στο πατρικό του.

Η κυρία Βασιλική είχε πατήσει για τα καλά τα 80 και της, αλλά δεν το έβαζε κάτω. Στο τριάρι που της είχε αφήσει κληρονομιά ο συγχωρεμένος, σε μια πολυκατοικία του '50 σε μια πάροδο της Αχαρνών, πίστευε πως ήταν κυρά και αφέντρα, όντας και κυρία ταγματάρχου παρακαλώ. Πληθωρική όσο δεν έπαιρνε, αν κι είχε αρχίσει να βαρυακούει, γλώσσα δεν έβαζε μέσα.

Στον αντίποδα βρισκόταν η Ευφροσύνη στα σαράντα φεύγα της. Δημόσιος υπάλληλος, ανύπαντρη, ζούσε ή μήπως γηροκομούσε τη μητέρα της όλα αυτά τα χρόνια? Ήσυχος άνθρωπος, εσωστρεφής και μαζεμένη σ' ό,τι έκανε, άκουγε τη μάνα της να επαναλαμβάνει τη καραμέλα "του να παντρευτεί έναν άνθρωπο της τάξεώς μας", ενώ εκείνη είχε πάψει να πιστεύει στην ιδέα μετά από αρκετές αποτυχημένες προσπάθειες στο παρελθόν. Τώρα πια έλεγε πως δεν την αφορούσε κάτι τέτοιο, έστω και αν κατά βάθος πάντοτε ήλπιζε.

Έφευγαν λοιπόν οι δυό γυναίκες από την Αθήνα μεσούντος του καλοκαιριού, για να κάνει η κυρία Βασιλική τα μπάνια της στην Αιδηψό για τα ρευματικά της. Το παλιό διαμέρισμα με την εσάνς περασμένων δεκαετιών όπου και αν έστρεφες το βλέμμα σου, σφαλιζόταν επιτακτικά και η Ευφροσύνη με τις αποσκευές στο χέρι , κλείδωνε την είσοδο υπό το άγρυπνο βλέμμα της μητέρας της.

Το πούλμαν έφτασε στην ώρα του στο σημείο συνάντησης και η μάνα μαζί με την κόρη επιβιβάστηκαν στο "τσίρκο της χαράς". Ευτυχώς που η κυρία Βασιλική βρήκε κάποιες κυρίες να συζητούν περί ανέμων και υδάτων και έτσι άφησε την Ευφροσύνη στην ησυχία της για όσο ταξίδευαν.

Η Αιδηψός ήταν μέρος γνώριμο από παλιά στην Ευφροσύνη. Από τότε σχεδόν που πέθανε ο πατέρας της, εδώ και είκοσι χρόνια, η μητέρα της είχε καθιερώσει την ετήσια επίσκεψη στα λουτρά με την Ευφροσύνη από δίπλα να συνοδεύει τη μαμά στα μπάνια. Για δέκα μέρες η ρουτίνα γνωστή και επαναλαμβανόμενη, δέκα ολόκληρες μέρες υπομονής και απραξίας για την ίδια, τη γηροκομίζουσα κόρη.

Θα έμεναν όπως πάντα στο "Motel Γαλήνη", κοντά στα λουτρά. Οικογενειακό ξενοδοχείο, ήσυχο και περιποιημένο. Με τους ιδιοκτήτες είχαν γνωριστεί και η κυρία Βασιλική δεν άλλαζε εύκολα τη βολή της. Τι κι αν η διακόσμηση έμοιαζε με τα οικήματα του θερέτρου του Αγίου Ανδρέα του Στρατού, όπου παραθέριζε παιδί λόγω του στρατιωτικού πατέρα της η Ευφροσύνη, αυτή αίσθηση της φορμάικας τη κυνηγούσε και εδώ ακόμα.

Τακτοποιήθηκαν στο δωμάτιο κι έπειτα κατέβηκαν για φαγητό στο εστιατόριο. Μερικοί συνταξιούχοι γευμάτιζαν στη τραπεζαρία, άλλοι ήσυχα, άλλοι μιλώντας δυνατά γιατί δεν άκουγαν τι λέει ο ένας στον άλλον, κλασσικό το σκηνικό. Η Ευφροσύνη κούνησε συγκαταβατικά το κεφάλι, δέκα μέρες ήταν αυτές, θα περνούσαν όπως και να χει. Η μάνα της δίπλα κελαηδούσε μέχρι να αποφασίσει τι θα παραγγείλει και η Ευφροσύνη απλά χάζευε.

Τη νιρβάνα της διέκοψε μια ανδρική φωνή ευγενική και πρωτόγνωρη. "Είστε έτοιμες να παραγγείλετε?" ρώτησε ένας κοντούλης μελαχροινός σερβιτόρος με το μπλοκάκι στο χέρι. "Μπα! καινούργιος είσαι εσύ?" ανταπάντησε η κυρία Βασιλική, "πρώτη φορά σε βλέπω εδώ, ξένος είσαι?" "Μητέρα, άσε ήσυχο τον άνθρωπο" πετάχτηκε η Ευφροσύνη, "ανάκριση του κάνεις?" "Γιατί, κακό είναι που ρωτάω?" απάντησε με στόμφο η μητέρα. "Από Βουλγαρία είμαι κυρία" απάντησε ο άνδρας, "είμαι χρόνια στην Ελλάδα". Τις κοίταξε για ένα δευτερόλεπτο και ύστερα με το μπλοκάκι στο χέρι τις ξαναρώτησε: "τι να σας φέρω να φάτε?"

Καθώς το γκαρσόνι έφυγε με την παραγγελία σημειωμένη, η κυρία Βασιλική έκανε το σχόλιό της "Μετανάστες παιδί μου, τι περιμένεις! Εχει γεμίσει ο κόσμος από δαύτους!" "Μητέρα, παραφέρεστε!" απάντησε αυστηρά η Ευφροσύνη "τι σας έκανε ο άνθρωπος, το ψωμί του βγάζει" κι άρχισε να κουνάει νευρικά τα δάκτυλά της στο τραπέζι. "Για όνομα μητέρα, μην αρχίσετε τη μουρμούρα. Εδώ ήλθαμε να φάμε...". "Ξέρω εγώ, έννοια σου..." πήγε να πει η γηραιά κυρία αντεπιτιθέμενη, μα η θέα του φαγητού της έκοψε την φόρα για ένα ακόμη λογίδριο.

Κι ενώ η κυρία Βασιλική είχε ανέβει στο δωμάτιό της να ξεκουραστεί, βραδάκι ήταν όταν η Ευφροσύνη θέλησε να πιεί ένα ποτό στη καφετέρια του ξενοδοχείου. Ο ίδιος σερβιτόρος ήταν εκεί, στον πάγκο του μπαρ αυτή τη φορά. "Τι θα πάρετε?" με τη βαριά ξενική του προφορά. "Α! καλησπέρα, εσείς είστε!" έκανε έκπληκτη η Ευφροσύνη. "Ένα κοκταίηλ θα θελα και συγνώμη για τη μητέρα μου", συμπλήρωσε διστακτικά, "για το σχόλιο της μητέρας μου εννοώ στο εστιατόριο...". "Δεν πειράζει, συνήθισα πια" απάντησε εκείνος "τόσα χρόνια εδώ, τα ίδια ακούω!"

Της έφερε το κοκταίηλ και η Ευφροσύνη έπινε γουλιά γουλιά ακούγωντας τη μουσική από τα μεγάφωνα, ενώ αφηρημένα κοίταγε την κίνσηση στο δρόμο απέναντι. Πλήρωσε, καληνύχτισε κι έφυγε λίγο αργότερα. Δεν είχε άλλωστε κάτι άλλο να κάνει και ανέβηκε στο δωμάτιό της, με τη μητέρα της να κοιμάται βαθιά. Ξαναπήγε στο μπαράκι η Ευφροσύνη και τις επόμενες ημέρες, ενόσω η κυρία Βασιλική αποχωρούσε στη κάμαρή της. Ο σερβιτόρος τα βράδυα ήταν πάντα εκεί στο πόστο του και άρχισαν να μιλάνε. Τον έλεγαν Ιβάν και ήταν περίπου δέκα χρόνια στην Ελλάδα. Με πολύ κόπο έβγαλε άδεια παραμονής για να δουλεύει νόμιμα και πάλι, το να βγάζει τα προς το ζην ήταν το κύριο μελημά του. Μουσικός, είχε σπουδάσει στη Σόφια, μα οι καιροί ήταν δύσκολοι και αναγκάστηκε να φύγει στην Ελλάδα για να ζήσει. Χάρηκε η Ευφροσύνη με τα γαλλικά και το πιάνο της, τουλάχιστον μιλούσε με κάποιον με μουσική παιδεία, όπως και εκείνη.

Και το φεγγάρι το αυγουστιάτικο χαράχτηκε μια νύχτα πάνω από τα νερά του Ευβοϊκού και η Ευφροσύνη ύπνο δεν είχε εκείνη τη βραδυά ανεξήγητα. Ενώ είχε ξαπλώσει, το κρεββάτι δεν τη κρατούσε ξαπλωμένη. Ντύθηκε ξανά και κατέβηκε στη παραλία απέναντι από το ξενοδοχείο. Απέναντι, το φεγγάρι φωτίζε με τη λάμψη του τα νερά και έφεγγε στις σιλουέτες που σχηματίζονταν με την αντανάκλασή του.

Η Ευφροσύνη βρήκε ένα μέρος στην άμμο να καθήσει και μέσα στο μισοσκόταδο να ατενίζει τον ολόφωτο δίσκο στο βάθος του ουρανού. Πόση ώρα βρισκόταν εκεί δεν ήξερε, μα άξαφνα μια γνώριμη φωνή διέκοψε την ονειροπώλησή της. "Δεν κρυώνεις?" τη ρώτησε ο Ιβάν, "έχει υγρασία τέτοια ώρα...". Εκείνη του χαμογέλασε, "έχει σημασία, τι κάνεις ξύπνιος τέτοια ώρα?" "Σε είδα που ερχόσουν μόνη στη παραλία και ανησύχησα" της απάντησε εκείνος δειλά. "Σίγουρα δεν κρυώνεις?" τη ξαναρώτησε. "Λιγάκι, τώρα που το λες.." απάντησε η Ευφροσύνη. Ο Ιβάν έβγαλε το πουκάμισό του και της το πέρασε στους ώμους, έμεινε με το φανελλάκι να την κοιτάει. "Κάτσε λίγο Ιβάν, αν θέλεις" του είπε εκείνη, κάνοντας χώρο δίπλα της. "Φεύγω αύριο, οι μέρες τελείωσαν για φέτος" του είπε με μια δόση μελαγχολίας, "από αύριο γυρίζω Αθήνα". Ο Ιβάν δε μίλησε, μα μόνο τη κοιτούσε. "Πες κάτι, οτιδήποτε.." τον παρακάλεσε.

Εκείνος τραγούδησε ένα τραγούδι στη γλώσσα του κι έπειτα έσκυψε και την φίλησε. Τον αγκάλιασε κι εκείνη και τα χείλη τους ενώθηκαν ξανά με λαχτάρα κάτω από την Πανσέληνο. Τα μπράτσα του σαν δίκτυ ασφαλείας, ενώ της μιλούσε τρυφερά στα βουλγάρικα. Κι ύστερα σιωπή, κι ύστερα ξανά ένα φιλί που δεν έλεγε να τελειώσει κι ύστερα ένα δάκρυ ή μήπως άμμος που μπήκε στα μάτια?

Σηκώθηκαν κι έφτασαν στην είσοδο του Motel Γαλήνη. "Δεν είμαι μόνη στο δωμάτιο" του είπε εκείνη, "ούτε κι εγώ, λυπάμαι" της είπε ο Ιβάν. Αγκαλιάστηκαν ξανά σε μια σφιχτή, απελπισμένη αγκαλιά και έπειτα ο καθένας πήγε στο δωμάτιό του δίχως να πει τίποτα άλλο.

Το ξημέρωμα βρήκε την Ευφροσύνη μισοξύπνια μετά από τη νύχτα που πέρασε. Μάζεψε και πάλι τις αποσκευές και κατέβηκαν με τη μητέρα της για πρωϊνό. Ο Ιβάν ήταν εκεί, με τα μάτια του να φανερώνουν τι είχε προηγηθεί λίγες ώρες πριν. Τον κοίταξε και του χαμογέλασε ενώ σερβιριζόταν στο μπουφέ. Εκείνος έφτασε στο τραπέζι του με τον καφέ στον δίσκο. "Ο καφές σας" τους είπε, ενώ άφηνε τα φλιτζάνια στο πλάι της. "Σ' ευχαριστούμε" του είπε η Ευφροσύνη και πρόσθεσε χαμηλόφωνα "... σ' ευχαριστώ για όλα Ιβάν". "Κι εγώ ευχαριστώ κυρία" απάντησε εκείνος πιο τυπικά, μα με χαμόγελο στο πρόσωπό του. "Αμάν αυτοί οι μετανάστες κόρη μου!" πετάχτηκε η κυρία Βασιλική. "Γιατί τον ευχαριστείς, τη δουλειά του κάνει!"

Η Ευφροσύνη ήπιε μια γουλιά από τον καφέ της καθώς έβλεπε τον Ιβάν να απομακρύνεται. Δεν απάντησε στη μητέρα της, είχε βαρεθεί πια τα ίδια και τα ίδια. Έκλεισε τα μάτια και το τραγούδι του Ιβάν ήχησε ξανά στ' αυτιά της, αλήθεια ή ψέμματα, δεν είχε πια καμμιά σημασία.

Μαριαλένα, 14/08/2007

Ελληνοτουρική "φιλία"

ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ:

Ενώ το βιβλίο Ιστορίας που διδάσκονται τα Ελληνόπουλα στη ΣΤ' Δημοτικού
εξυμνεί τις «προοδευτικές» προσπάθειες των Οθωμανών να
ενισχύσουν την εκπάιδευση των Ελλήνων κατά την Τουρκοκρατία -και ξεχνάει
το κρυφό σχολειό- το αντίστοιχο εγχειρίδιο της γείτονος διδάσκει στους
Τούρκους μαθητές ότι:

-Σελίδα 19:

«Τα νησιά του Αιγαίου βρίσκονται σήμερα υπό ελληνική κατοχή».

-Σελίδα 21:

«Η Ελλάδα δεν έχει τη δύναμη να διατηρήσει στο Αιγαίο την ειρήνη».(!!!)

-Σελίδα 65: «Η ειρήνη στη Μέση Ανατολή και η ασφάλεια στην Ασία είναι
δυνατόν να διατηρηθεί με την επιστροφή αυτών των νησιών στην Τουρκία».

-Σελίδα 110:

«Η Τουρκία καθόρισε τα χωρικά της ύδατα στα 6 μίλια το
1930. Έτσι η Χίος, η Μυτιλήνη και η Σάμος βρίσκονται μέσα στα χωρικά
ύδατα της Τουρκίας.Το δικαίωμα κυριαρχίας μιας χώρας στα δικά της χωρικά
ύδατα της επιτρέπει να ασκεί τα ίδια δικαιώματα στα νησιά που βρίσκονται
σε αυτά τα ύδατα».

Αυτά και άλλα πολλά αλιεύει κάποιος από την πρώτη κιόλας ανάγνωση του
βιβλίου Ιστορίας (έκδοση 1996) το οποίο διδάσκεται σήμερα συστηματικά στις
μεγαλύτερες τάξεις του τουρκικού σχολείου οκταετούς υποχρεωτικής
φοίτησης.Το συγκεκριμένο σύγγραμμα που τιτλοφορείται τα «Τα δίκαια της Τουρκίας στο Αιγαίο» (EgeDenizinde TurkHaklari) και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στη
γείτονα το 1955 με την υπογραφή του Τούρκου καθηγητή Ιστορίας Μεχμέτ Σακά.

Βάση των αυθαίρετων ιστορικών θεωριών τις οποίες σήμερα διδάσκονται στις
ιστορικές ακαδημίες και στις στρατιωτικές σχολές της Τουρκίας,όλοι οι
πολιτισμοί του Αιγαίου-μεταξύ αυτών και ο ελληνικός ήταν τουρκικής προέλευσης!

Φτάνουν στον παραλογισμό να θεωρούν Μινωίτες, Μυκηναίους, Ίωνες, Τρώες
και Πελασγούς προτουρκικές φυλές που κατοικούσαν στο Αιγαίο.
Σύμφωνα με αυτές τις απίστευτες θεωρίες, οι Έλληνες δεν ήταν παρά ένα
μικρό παρακλάδι του «μεγάλου τουρκικού λαού»,του «μοναδικού που είχε τη
δύναμη να δημιουργεί μεγάλα κράτη και πολιτισμούς»!
Ακόμη πιο προχωρήμενη είναι η εργασία του Σελαχατίν Σαλιζίκ (Turk
Yunaniliskilerivefiliki eteria) όπου περιλαμβάνονται αλλόκοτοι ισχυρισμοί
όπως ότι ο ελληνικός πολιτισμός ήρθε από την Ασία και δεν είχε κανένα
πρωτότυπο στοιχείο, ότι οι Τούρκοι ήρθαν στο Αιγαίο το...2480π.Χ. και ότι
ο Δημόκριτος,Ηρόδοτος,Ιπποκράτης,Πυθαγόρας και Όμηρος ήταν όλοι τους
τουρκικής καταγωγής.

Η εργασία του εγκρίθηκε απ' το τουρκικό υπουργείο Παιδείας και διδάσκεται
στα τουρκικά σχολεία. ..

Εφημερίδα ΤΟ ΘΕΜΑ - Νίκος Χειλαδάκης


Γελοιογραφία του Κώστα Μητρόπουλου, image by http://www.mjourney.com/news/comic.html

When God paints!

When God paints
He uses red and orange
Bold and full of passion
Like the fiery power of His love for us

Όταν ο Θεός ζωγραφίζει
χρησιμοποιεί κόκκινο και πορτοκαλί
δυνατό και γεμάτο πάθος
όπως η ασίγαστη δύναμη της αγάπης Του για εμάς



When God paints
He doesn't skimp on colors
He uses all that he can
He invented each and every one, after all!

Όταν ο Θεός ζωγραφίζει
δεν τσιγκουνεύεται τα χρώματα
χρησιμοποιεί όλα όσα μπορεί
αυτός ανακάλυψε το καθένα τους, άλλωστε!



When God paints
He uses shades of purple
To remind us of the royal majesty
Of His blessings all around us

Όταν ο Θεός ζωγραφίζει
χρησιμοποιεί αποχρώσεις του μωβ
για να μας θυμίζει το μεγαλείο
των ευλογιών που βρίσκονται γύρω μας



When God paints
He uses unspoiled whites
Full of all the purity and hope
Of the Heavens where He reigns

Όταν ο Θεός ζωγραφίζει
χρησιμοποιεί αμόλυντα λευκά
γεμάτα από όλη την αγνότητα και την ελπίδα
των Ουρανών που βασιλεύει



When God paints
He uses gentle greens
Sprouting though all of Nature
As His love and grace grows each day

Όταν ο Θεός ζωγραφίζει
χρησιμοποιεί ευγενικά πράσινα
που ξεφυτρώνουν ολόγυρα στη Φύση
όπως η αγάπη και η χάρη Του αυξάνονται κάθε μέρα



When God paints
He uses the yellow of the sun
Full of illuminating warmth
To comfort us all throughout our days

Όταν ο Θεός ζωγραφίζει
χρησιμοποιεί το κίτρινο του ήλιου
γεμάτο από απαστράπτουσα θέρμη
για να μας παρηγορεί όλους μέσα στη ζωή μας



When God paints
He uses oceans of blues
Like the rainy tears in the sky
Letting us know He feels our every pain

Όταν ο Θεός ζωγραφίζει
χρησιμοποιεί ωκεανούς από μπλε
όπως τα δάκρυα της βροχής στον ουρανό
ενώ μας λέει πως καταλαβαίνει κάθε μας πόνο



When God paints
He brings all the colors together
Showing us the intricate depth
Of this glorious realm He's created for us

Όταν ο Θεός ζωγραφίζει
μαζεύει όλα τα χρώματα μαζί
δείχνοντάς μας το απίστευτο βάθος
του ένδοξου ψαλμού που δημιούργησε για εμάς


~Written by Dobhran~
©All rights reserved

Send a Free Greeting Card by Dobhran.com

Marialena, 12/11/2007

World Diabetes Day 2007

*Διαβάστε το Ελληνικό κείμενο ΕΔΩ


Wednesday November 14th, is the World Diabetes Day, the day dedicated to raising awareness for this massive world epidemic known as "Diabetes Mellitus" or just Diabetes. For 2007 and 2008, the theme for World Diabetes Day 2007 and 2008 is Diabetes in Children and Adolescents, for the first time under the auspices of the United Nations. As more children are becoming overweight and inactive, type 2 diabetes is increasingly being diagnosed in young adults and children. Type 2 diabetes can be prevented in many cases by maintaining a healthy weight and being physically active.



Please watch these videos, look at the real people presented on them. Watch the kids who happen to live with diabetes and take a glance at their strive to stay alive. Take a look at their everyday lives and think about their right to living a healthy, fulfilling life while struggling to grow up as people with diabetes. Bear with them!



I wish I were a 10 year old again. A child that didn't have to grow up overnight after been diagnosed with Type 1 Diabetes. I wish I could play with my friends without worrying if I'm hungry, or need a shot, or I'm becoming tired because of raised blood sugar. I wish I were a child like everybody else around me and not being "sick" or "different" for one reason or another. I wish I could grow up without living with my diabetes 24/7/365. I wish I could love my body more and hate myself less for being a person with diabetes. I wish my blue eyes were shining from happiness and that smiling didn't mean anything less than enjoying life, like a child only knows who to live its' life!



I wish no more children, no more families, would have to go through the ordeal of the heartbreaking moment you hear that your child is diagnosed with Diabetes and that disease doesn't go away. I wish I wouldn't have to see another devastated parents going through their silent suffering for the diabetes of their children. I wish no more human beings would suffer from the complications of the disease and would have to live the rest of their lives amputated, blind, aching, going to dialysis, loosing their senses due to acute hypoglycemia, been sick, lonely and sad because their diabetes has not been easy on them.



I wish the Nine Plagues of Pharaoh in our times, would go away in terms of Diabetes Treatment. I wish one fine day a scientist or more would come up with the Cure, unrevealing the secrets of the malfunction of the pancreatic beta cells in our bodies. I wish that no more kids, no more youngsters will grow up to become obese, malnutritioned, hypertensive people with diabetes because of their daily food consumption.

I wish I will remain a little girl deep down inside remembering how I used to be while I was 10, for as much as I feel like and still hoping for the Cure to be found... because I want my life back, I want my future back, that's all I'm asking!

Marialena, World Diabetes Day, November 14th, 2007
(because this very day is dedicated to courage and hope for a better future)

Links:
World Diabetes Day
World Health Organization: Diabetes
American Diabetes Association - Diabetes News
What is diabetes and its' complications? from Metindia.net
Diabetes Mine: an insighter's look on diabetes
World Diabetes Day Highlights by VOA News
Inspired by Diabetes
SUGARFREE - The Greek Diabetes Portal

Have you ever...?

Have you ever been in love - Celine Dion

Έχεις ποτέ ερωτευθεί
μπορούσες να αγγίξεις το φεγγαρόφωτο
όταν οι καρδιές σας στοχεύουν τα αστέρια
κρατάς τον παράδεισο στα χέρια σου
έχεις ποτέ ερωτευθεί τόσο πολύ

Έχεις ποτέ περπατήσει στον αέρα
ένιωσες ακόμα ότι ονειρευόσουν
όταν πίστευες ότι δεν είναι δυνατόν
αλλά φαίνεται τόσο όμορφο
έχεις ποτέ ερωτευθεί τόσο πολύ

Έχεις ποτέ ερωτευθεί
μπορούσες να αγγίξεις το φεγγαρόφωτο
όταν οι καρδιές σας στοχεύουν τα αστέρια
κρατάς τον παράδεισο στα χέρια σου
έχεις ποτέ ερωτευθεί τόσο πολύ, έχεις...

Ο καιρός που πέρασα
περιμένοντας για κάτι που θα ήταν θεόσταλτο
όταν το βρεις μην το αφήσεις
ξέρω

Έχεις ποτέ πει μια προσευχή
και βρήκες ότι απαντήθηκε
όλη μου η ελπίδα αποκαταστάθηκε
και δεν ψάχνω παραπάνω
έχεις ποτέ ερωτευθεί τόσο πολύ, έχεις...

Ένα μέρος που δεν το αποχωρίζεσαι
κάπου που θα παραμείνεις
όταν τελικά βρεις αυτό το νόημα
έχεις νιώσει ποτέ κατ' αυτόν τον τρόπο

Ο καιρός που πέρασα
περιμένοντας για κάτι που θα ήταν θεόσταλτο
όταν το βρεις μην το αφήσεις
ξέρω...

Επειδή έχεις ποτέ ερωτευθεί, τόσο πολύ ερωτευθεί
μπορούσες να αγγίξεις το φεγγαρόφωτο
μπορείς να φτάσεις μέχρι τα αστέρια
δεν έχει σημασία κοντά ή μακριά
έχεις ποτέ ερωτευθεί τόσο πολύ

Έχεις ποτέ ερωτευθεί
έχεις ποτέ ερωτευθεί
τόσο... πολύ...

Μετάφραση από το πρωτότυπο: Μαριαλένα, 12/11/2007


Beauty and the Beast - Celine Dion & Peebo Bryson

σ.σ. Σήμερα άνοιξα το σεντούκι με τα παραμύθια μου... γιατί? γιατί έτσι. Γιατί και αυτό το σ/κ, ήμουν πάλι η Πεντάμορφη χωρίς το Τέρας, στο δικό μου παραμύθι. Ξάπλωσα πάλι να κοιμηθώ βράδυ Σαββάτου και ο νους μου πήγε εκεί που κάποτε είχα βρει έστω και για μια στιγμή στον ατέρμονο χρόνο, αυτό το "κάτι", την ανθρώπινη επαφή, την τρυφερότητα, την αίσθηση του "μαζί", έστω τόσο-όσο. Και την Κυριακή είδα ξανά ένα "γνωστό", όπως νόμιζα, Τέρας που μου φάνηκε πιο ακατανόητο από πριν, ίσως και πιο άσχημο στην ψυχή του... και ήθελα να του πω: "Που είναι η ανθρωπιά σου, που είναι αυτή η ψυχή που με άφησες να δω κάποτε, πες μου! ή ήταν όλα ψέμματα?" Μα εκείνος δεν θέλησε καν να ανοίξει το σεντούκι εκεί κοντά στην καρδιά. Μονά ζυγά δικά του τα ήθελε, είτε στα παραμύθια είτε στην πραγματικόητα. Κι εγώ έφερα στο νου μου από χθες το βράδυ αυτό το τραγούδι από την αγαπημένη ταινία της Disney "Beauty and the Beast", Have you ever been in love...?

Κι ας συνεχίζω να θέλω να παίρνω το αρκουδάκι μου αγκαλιά προσπαθώντας να αναπληρώσω την αίσθηση της αφής στο μυαλό μου κι ας νευριάζω και πονοκεφαλιάζω και χαλιέμαι με τα κακώς κείμενα. Ίσως θα ήταν καλύτερα να ζούσα ανάμεσα σε δράκους και ιππότες, σε κάστρα και πειρατές, σε μακρομαλλούσες παρθένες και κακιές μητριές, σε παπουτσωμένους Γάτους και κακούς Λύκους, ίσως όλοι αυτοί οι ήρωες να είναι πολύ πιο αθώοι από ότι η πραγματικότητα που ζούμε...

Λειβαδιά: Η πόλη της Λήθης και της Μνημοσύνης!

Θυμάμαι πως από την πόλη της Λειβαδιάς είχα περάσει προ αμνημονεύτων χρόνων, όταν έφηβη ακόμα πήγαμε οικογενειακή εκδρομή στους Δελφούς και αυτή ήταν η ανάμνηση που είχα από το πέρασμα μέσα από αυτήν τη πόλη.

Όμως, με την ευκαιρία των τακτικών εξορμήσεων με τις μηχανές, η ιδέα να πάμε μια Κυριακάτικη βόλτα στη Λειβαδιά με τα σκούτερ μας με βρήκε να έχω ενθουσιαστεί από την ιδέα και μόνο. Αυτή τη φορά δεν οδηγούσα εγώ μηχανή, αλλά μου έκανε την τιμή να με πάρει ως συνοδηγό του ένας καλός φίλος, που εγκαινίαζε σε μακρινές διαδρομές το ολοκαίρνουριό του Suzuki Burgman 650 Executive και εκεί αισθάνθηκα να κάθομαι σε βασιλικό βάθρο.


Οι τρεις οδηγοί μας (καμπαλέρος) με τα σούπερ σκούτερ τους!

Ως συνοδηγός, διαπίστωσα πως η Εθνική Οδός Αθηνών Λαμίας μέχρι τη Θήβα που στρίψαμε, είναι για κλάμματα. Διαφορές υψομετρικές στα οδοστρώματα, λακούβες, απρόσεκτοι οδηγοί, μας έκαναν να λαχταράμε κάθε τρεις και λίγο, ειδικά τώρα που οδηγούσαμε μια μηχανή στο Εθνικό Δίκτυο! Η διάθεση όμως παρέμενε ακμαία και όταν φτάσαμε επιτέλους στη Λειβαδιά, η παρέα που ήξερε το μέρος μας οδήγησε στις πηγές της Κρύας, όπου αγαλλίασε η καρδιά μου από το θέαμα.


Καθότι η αδυναμία στις σούπερ μηχανές δεν κρύβεται... (καταραμένη φτώχεια!)




Η παλιά πόλη της Λειβαδιάς με το κάστρο να δεσπόζει και τον ποταμό Ερείκυνα να ρέει σχηματίζοντας ρυάκια, καταρράκτες και λίμνες, μέσα σε πλούσια βλάστηση στις όχθες!
Καθήσαμε για καφέ στο Ξενία που ήταν και η τελευταία μέρα λειτουργίας πριν το χειμώνα και από κει αντικρύζαμε την όμορφη θέα και τις δυο πηγές της Λήθης και της Μνημοσύνης που έφερναν στον νου μου άλλους συνειρμούς που γύριζαν πολύ πίσω στην Μυθολογία και την αρχαιότητα!









Στη συνέχεια και αφού είχαν κατακλύσει τη πόλη οπαδοί της ΑΕΚ για αγώνα με τον τοπικό Λεβαδιακό, φύγαμε οδικώς και πήγαμε στον Καρακόλιθο, μια τοποθεσία προς Αράχωβα, 11 χλμ μακριά από την πόλη, για να φάμε στις τοπικές ταβέρνες με τα ντόπια κρέατα, τυριά και γαλακτοκομικά. Στο τέλος του λουκούλειου γεύματος, απολαύσαμε μια τσανάκα από φρέσκο γιαούρτι με μυρωδάτο μέλι, που προσωπικά είχα λυσσάξει να φάω από την ώρα που καθήσαμε στο τραπέζι (είμαι γλυκοδόντα, τι να κάνουμε?)




Οι κατατοπιστικές ταμπέλες για να χορτάσουμε την πείνα μας στον Καρακόλιθο!!!


και το νοστιμότατο μέλι με γιαούρτι της "γκαστρωμένης" γλυκοδόντας!

Κάναμε μια στάση για καφέ στην Αλίαρτο και καθώς το σούρωπο σιγά σιγά έβαφε τον ορίζοντα με το μαύρο του πέπλο, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για Αθήνα. Αέρας αρκετός στην Εθνική, κίνηση εξίσου και εμείς με όλα τα ερεθίσματα από την ωραία μας εκδρομή, φτάσαμε το βράδυ στην πρωτεύουσα, κατάκοποι αλλά πανευτυχείς για την παρέα και την εμπειρία που είχαμε!

Links: Λειβαδιά: Πληροφορίες και Ιστορία

Μαριαλένα, 11/10/2007