Wednesday, February 06, 2008

Δυο μέρες μόνο...



Δυο μέρες μόνο, το τραγούδι που ακούσαμε παρέα, αγκαλιά, το βράδυ εκείνο πριν φύγω για τα ξένα... Στο τραγουδούσα στο αυτί θυμάσαι? Εγώ ανατρίχιαζα έτσι αγκαλιασμένοι που βρισκόμασταν δίπλα δίπλα, με τα χέρια μας να θέλουν να αγγίζουν τον άλλον διαρκώς, ακούγοντας τη Δήμητρα Γαλάνη ζωντανά.

Δυο μέρες μόνο, τόσες όσες έφταναν για να ξαναβρεθούμε τη μια συνοδεύοντας εγώ εσένα και την άλλη συνοδεύοντας εσύ εμένα, βάζοντας τα καλά μας, φορώντας το πιο πλατύ χαμόγελο που ειδωθήκαμε μετά από τόσον καιρό και εκείνο το παθιασμένο ταγκό που τα χέρια σου με έσφιξαν γερά στην αγκαλιά σου, κολλώντας με στο στήθος σου και κόβοντάς μου την ανάσα.

Δυο μέρες μόνο και η παρέα ρωτάει αν θα πάμε μαζί σε μια εκδρομή και εγώ απαντώ χωρίς όμως να θίξω το παραμικρό, όχι τόσο για μένα αλλά για σένα που το τελευταίο βράδυ, μου έδωσες το φιλί της καληνύχτας και μου είπες πως φοβάσαι μην μου κάνεις κακό αν συνεχίσουμε να βλεπόμαστε έτσι. Και εγώ σε ρώτησα τι εννοείς και μου είπες ότι όταν δίνεσαι σε μια σχέση, δεν το αντέχεις και φεύγεις.

Δυο μέρες μόνο και με γύρισες πίσω στα δικά μου τρία χρόνια πριν που έκανα τα ίδια γιατί φοβόμουν να δωθώ σε μια σχέση και έφυγα πανικόβλητη... Τώρα πια όμως δεν φοβάμαι να σε πλησιάσω, εσένα τον άνδρα τον ντυμένο στα μαύρα που με είχε αγκαλιά του όλη νύχτα. Σου ζήτησα να σκεφθείς τι θες να κάνεις και να μου απαντήσεις ό,τι νομίζεις όταν γυρίσω πίσω.

Δυο μέρες μόνο και όσο περνούν οι μέρες και οι νύχτες σαν κι αυτή, τόσο σχηματίζω την εικόνα πως δεν θα θελήσεις να προχωρήσεις μαζί μου σε μια σχέση προσωπική. Θα βλεπόμαστε ξανά μέσα τη παρέα μας, θα χαμογελάμε μα τίποτε άλλο δεν θα συμβεί ανάμεσά μας πέραν από το ανεκπλήρωτο. Ίσως και να είναι το καλύτερο αυτό, κινούμαστε μάλλον σε άλλες παραλλήλους, μα τώρα που ένιωσα έτοιμη να σε προσεγγίσω τώρα εσύ δεν θέλεις. Ελπίζω να βγω ψεύτρα κατά βάθος, μόνον αυτό...

Δυο μέρες μόνο... στο αφιερώνω, ξέρεις εσύ γιατί!

Marialena, 06/02/2008

6 comments:

fresco said...

απίστευτο τραγούδι...

απίστευτη Γαλάνη...

απίστευτα συναισθήματα/σκέψεις/εικόνες...

byeee ;-)

Marialena said...

@ Fresco: ναι είναι εκπληκτικό τραγούδι, για τα συναισθήματα που εκφράζει, για την ερμηνεία της Γαλάνη, για τη μελωδία και τους στίχους!

Φιλιά πολλά στη βροχερή Θεσσαλονίκη!

Athanassios Ghikas ready to fly like an Eagle said...

Σού αφιερώνω το τραγούδι (βασισμένο στο βιβλίο της Βαμβουνάκη)
ΟΙ ΠΑΛΙΕΣ ΑΓΑΠΕΣ ΠΑΝΕ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

Marialena said...

Σάκη μου καλέ, θα ήθελα να προλάβουν να παλιόσουν αυτές οι αγάπες που λέμε, αλλά μάλλον κάρμα τους είναι να μένουν για πάντα νέες και να καίγονται σαν τα πυροτεχνήματα στον ουρανό. Και μετά αναρωτιέμαι γιατί η ζωή να έχει αυτές τις μανιέρες ανάμεσα στους ανθρώπους. Να εξαΥλόνονται καλά καλά πριν πάρουν μορφή και σχήμα και το σημαντικότερο, υπόσταση...

Το βιβλίο που προτείνεις είναι εξαιρετικό και σ' ευχαριστώ που το ανέφερες σαν παράδειγμα. Φιλιά!

Zooman said...

Είναι περίεργα τα παιχνίδια που μας παίζει η ζωή ΑΛΛΑ και εμείς οι ίδιοι καμμια φορά...Και οχι τίποτ' άλλο, το μετανιώνουμε κιόλας!!! Ο χρόνος είναι δυστυχώς(!!!!) μεγάλος γιατρός αλλά ΟΧΙ θεραπευτής...

Marialena said...

Καλή σου μέρα φίλε Ζοο!

Το καλό με αυτήν την υπόθεση είναι πως μέχρι σήμερα δεν μετανοιώνω για τίποτα, γιατί υπάρχει εκτίμηση και συμπάθεια για τον άλλον άνθρωπο, αλλά έχεις δίκιο εκεί που λες ότι εμείς οι ίδιοι γινόμαστε θύτες και θύματα σε ένα αόρατο σκηνικό. Η ειρωνεία της τύχης είναι πανταχού παρούσα...