America, america!

Δεκατεσσάρων χρονών παιδί ήταν όταν πάτησε το πόδι της για πρώτη φορά στην Αμερική. Την πήρε ο πατέρας της μαζί σε ένα από τα ταξίδια του και εκείνη τον ακολούθησε με χαρά σε εκείνη την πρωτόγνωρη εμπερία. Θα συμμετείχαν από κοινού ως εκπρόσωποι της Ελλάδας στο παγκόσμιο συνέδριο για τον Νεανικό Διαβήτη και ούτε καν φανταζόνταν τη συνέχεια.

Πρώτος σταθμός Νέα Υόρκη, έμειναν κάπου στην 11η Λεωφόρο μαζί με τα πληρώματα της Ολυμπιακής. Στο βάθος έβλεπαν το Central Park. Της έκανε εντύπωση πως ο κόσμος στο δρόμο φορούσε αθλητικά παπούτσια ενώ ήταν ντυμένος με κουστούμια εργασίας και κρατούσε χαρτοφύλακες! Περπατώντας έφτασε μέχρι την 5η Λεωφόρο, είδε το Tiffany's, το Olympic Tower του Ωνάση, τα τεράστια πεζοδρόμια, τα κίτρινα ταξί που πλημμύριζαν τους δρόμους... Πήρε σαν αναμνηστικά ένα μπρελόκ "I love NY" και μια κουπίτσα εσπρέσσο με το Μανχάτταν και τους Δίδυμους Πύργους και αρκετές καρτποστάλ. Τα έχει ακόμα τα ενθυμήματα, τα κρατάει σαν κομμάτια της προσωπικής της ιστορίας.


New York, image by www.atp.com

Επόμενος σταθμός η πρωτεύουσα Ουάσινγκτον. Από το αεροδρόμιο Dulles, η διαδρομή προς στο ξενοδοχείο Mayflower απέναντι από το υπουργείο εξωτερικών. Ο ποταμός Ποτόμακ, το μνημείο του Washington, ένας θαυμάσιος υπέροχος κόσμος. Στο βάθος η λεωφόρος Pennsylvania και το Καπιτώλιο. Το βράδυ πριν το συνέδριο που είχαν έλθει να παρακολουθήσουν, μια βόλτα στο φουαγιέ του ξενοδοχείου και το δείπνο με εγκάρδιους αγνώστους που στο άκουσμα της λέξης "Ελλάδα" έκαναν σαν να γνωριζόντουσαν από παλιά. Η εικόνα του να τραγουδά όλη η αίθουσα στο τέλος του δείπνου το "The Greatest Love of All" της Whitney Houston, όρθιοι της έχει μείνει χαραγμένη βαθιά μέσα στη μνήμη.


Washington momuments, image by www.destinationhero.com

Το συνέδριο ξεκίνησε, η μικρή δίπλα στον πατέρα της να ακούει και να μιλάει τα λατρεμένα της αγγλικά, μόλις είχε πάρει και το Lower και διάβαζε για το Proficiency. Η γνωριμία με σημαντικούς ανθρώπους, η συνάντηση με εκπροσώπους από όλον τον κόσμο, κάποια άλλα παιδιά που βρίσκονταν εκεί με τους γονείς τους. Ένας φίλος Ελληνοαμερικανός γιατρός, τους πήρε να τους δείξει τη πόλη με το τεράστιο τζιπ του! Η επίσκεψη στο Lincoln Memorial, η θέα ως απέναντι στο Washington Momument στο βάθος, ο σιωπηλός φόρος τιμής σε όσους χάθηκαν στο Βιετνάμ λίγο πιο κάτω, στον τοίχο του μνημείου, το άγγιγμα των δακτύλων της πάνω στα χαραγμένα ονόματα, το δέος!


The Capitol Building, image by www.sitebelt.com

Η πόλη τη νύχτα, οι φτωχοί έγχρωμοι Αφροαμερικανοί που περιπλανίοταν στους δρόμους, ο Λευκός Οίκος φωτισμένος πίσω από τα ψηλά κάγκελα της μάντρας, πολύ πριν η τρομοκρατία τα κάνει όλα απάνθρωπα. Ψώνια στην αγορά της πόλης, το πρώτο τζιν από την Αμερική, αγορασμένο από ένα μαγαζάκι που ο υπάλληλος ήταν μαύρος με πράσινα μάτια (της φάνηκε θεϊκός μέσα στην εφηβική της φαντασία!), ένα ζευγάρι αθλητικά, ένα μπλουζάκι που το έχει φυλάξει ακόμα με την στάμπα της πόλης, βιβλία, ήταν ό,τι έφερνε πίσω.

Η μετάβαση στο στρατιωτικό νεκροταφείο Arlington στη Βιρτζίνια, οι συμμετρικοί λευκοί σταυροί των αποθανόντων να φτάνουν μέχρι εκεί που τελείωνε ο ορίζοντας, ο τάφος της οικογένειας Kennedy, η αλλαγή φρουράς πάνω από τη φλόγα που καίει άσβεστη στη μνήμη τους, η απόλυτη σιγαλιά μέσα στο καταπράσινο τοπίο.


The eternal flame marks the grave of President John Fitzgerald Kennedy, image by www.arlingtoncemetery.org

Ο περίπατος μπροστά από το Καπιτώλιο και τα σκιουράκια που ανέβαιναν πάνω στις μανόλιες, ολόκληρα δέντρα ευδοκιμούσαν στα πάρκα, το παιχνίδι με τα ζωάκια αυτά που ξεφύτρωναν από παντού, οι φωτογραφίες που ερεθίζουν τη μνήμη να θυμάται κάτι παραπάνω. Η επίσκεψη στο Smithsonian Institute Φυσικής Ιστορίας και στο Αεροναυτικό Μουσείο, τα εκθέματα, μουσεία που στη χώρα της έμοιαζαν σαν κάτι το πελώριο!

Το συνέδριο προχωρούσε και το κορίτσι παρατηρούσε για τρεις μέρες μια νεαρή κοπέλα να την κοιτά επίμονα. Λίγο πριν φύγουν, εκείνη την πλησίασε και της μίλησε. Ήταν Αμερικανίδα από την πολιτεία του Ουισκόνσιν κι εκείνη με διαβήτη. "Γειά χαρά" της είπε, "θες να γίνουμε φίλες?" "Μα εγώ μένω μακριά, σε άλλη χώρα" της απάντησε σαστισμένη η πιτσιρίκα, "δεν πειράζει, θα αλληλογραφούμε" της απάντησε η μεγαλύτερη κοπέλα και από τότε η φιλία τους κρατάει 22 ολόκληρα χρόνια!

Η δοκιμή για πρώτη φορά φυστικιών Casius από την Ινδία, το τρέξιμο στο αεροδρόμιο στην επιστροφή γιατί ξεχάστηκαν να ψωνίζουν αναμνηστικά μπαμπάς και κόρη, η αγωνία να προλάβουν το αεροπλάνο, η απογείωση, η ακτή του Ατλαντικού από ψηλά, τα Hamptons, η Φιλαδέλφεια, ξανά η Νέα Υόρκη και η Νέα Υερσέη και μετά ο Ατλαντικός, βαθύ μπλε του ωκεανού μέχρι που η αλλαγή της ζώνης ώρας να αφήνει πίσω της την Αμερικανική Ήπειρο.

Η επιστροφή στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, τα καλούδια που κουβάλησε μαζί της, η καινούρια φίλη που έκανε, το πρώτο γράμμα της γνωριμίας, το καλοκαίρι που ξεκινούσε! Τα δώδεκα χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι να ξαναπάει στην Αμερική, η συνέχεια...

Marialena, 25/07/2007