Wednesday, May 07, 2008

Για την αγάπη, βρε γαμώτο!

Η Αγγελική ήταν αυτό που θα λέγαμε κολοπετσωμένη. Κοντά στα 45 της, έδινε την εικόνα μιας γυναίκας που έπιανε την πέτρα και έβγαζε ζουμί, άσε που δεν χαριζότανε σε κανέναν. Μόνη ζούσε τόσα χρόνια, είχε τη δουλειά της, κάποιους φίλους, κάποιες σχέσεις και έτσι πορεύονταν.



Ο Άρης ήταν αστυνομικός, σκληρό καρύδι, μια ζωή στο δρόμο, δεν υπολόγιζε τίποτα. Τον έβλεπες και έτρεμες από το νταηλίκι του. Γνωρίστηκαν μέσα από τη δουλειά της Αγγελικής όταν απευθύνθηκε στην υπηρεσία του για μια εξυπηρέτηση. Την κέντρισε η αντροσύνη του, το σκληρό του προφίλ. Δεν άργησαν να βρεθούν πια και εκτός υπηρεσίας για παρέα.



Έπιναν τις μπύρες τους καθώς ο Άρης της έλεγε για τα "εύσημα" που είχε χαραγμένα στο κορμί του από τις επικίνδυνες αποστολές που συμμετείχε τόσα χρόνια. Της άρεσε που ήταν τόσο δυνατός και το έδειχνε, όπως και ότι μεταξύ τους μαλάκωνε και άφηνε περιθώρια να μην λειτουργεί σαν αστυνομικός, αλλά σαν άνθρωπος.


Η Αγγελική πίστευε πως το φλερτ τους ήταν για να περνάνε καλά. Μα ο Άρης όσο προχωρούσε η γνωριμία τους δεν αρκέστηκε σ' αυτό και μόνο. Της έκανε λόγο για γάμο και τότε ανατράπηκαν όλα. Η Αγγελική δεν το περίμενε και αντέδρασε άσχημα, αψυχολόγητα. Γύρισε και του είπε ότι δεν σήμαινε τίποτα για εκείνη και ότι έκανε απλά το κέφι της μαζί του. Ο Άρης σηκώθηκε και έφυγε και δεν ξαναγύρισε.



Μια εβδομάδα μετά τον χωρισμό η Αγγελική έπινε μπύρες σε ένα μπαράκι με κάτι φίλους. Σκυθρωπή και απόμακρη, έμενε βουβή για μεγάλα χρονικά διαστήματα, πράγμα που έκανε εντύπωση στη παρέα της. Όταν τη ρώτησαν τους απάντησε ότι χώρισε με τον Άρη. Στο γιατί, η ερινύα του γάμου πλανάτο στην ατμόσφαιρα. "Δεν ήθελα να παντρευτώ βρε παιδιά, γι' αυτό", τους είπε.



Έσκυψε στο μέρος μιας φίλης της, όταν τη ρώτησε γιατί δεν κάνει μια προσπάθεια να τα ξαναβρούν αφού συνεχίζει και τον σκέφτεται. Εκείνη ήταν κάθετη, "το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω, μην επιμένετε..." είπε κοφτά, αφού ήπιε μια γουλιά αλκοόλ και πρόσθεσε: "δεν θα μάθει ποτέ πόσο τον αγάπησα, ποτέ, ούτε πόσο καλή νοικοκυρά είμαι και τι καλά που μαγειρεύω. Δεν του έδειξα ποτέ αυτή μου τη πλευρά. Το μόνο που ήθελα ήταν να του κατεβάσω τα παντελόνια και το κατάφερα. Μα τώρα κατάλαβα ότι τον αγαπούσα και είναι πια αργά..." Σιωπή απλώθηκε στο τραπέζι. Κατεβασμένα κεφάλια άκουγαν χωρίς να μιλούν.


Violent Love, image by Leeds Student Television


"Ήταν ο έρωτας της ζωής μου αυτός ο άνδρας και γω του κατέβασα τα παντελόνια... κατάλαβες?"



Marialena, 03/02/2007

5 comments:

panagiota said...

Είναι κρίμα να τελειώνουν έτσι κάποιες μεγάλες αγάπες λόγω της φοβίας του γάμου.
Μεγάλο δίλημμα!Δεσμευση ή ελευθερία???

Agobooks said...

Χμ! Αυτός ο γάμος!...
Καλό Σαββατοκύριακο!

Marina said...

Δεν τα καταλαβαίνω αυτά καθόλου. Εχουμε γίνει κακομαθημένες γυναίκες. Και τον άντρα θέλουμε και να νοιώθουμε καλά και να του κατεβάσουμε το παντελόνι και να του πετάξουμε τη χυλόπιτα στη μούρη..Και μετά να κλαίμε επειδή δεν σύρθηκε στα πόδια μας.
Ελεος! Λίγη ωριμότητα δεν βλάπτει.

Κούκος said...

Άβυσσος...

Marialena said...

@ Panagiota: Πράγματι μεγάλο δίλημμα με διφορούμενα αποτελέσματα...

@ Τι να σου πω Νίκο μου... καλό σ/κ και σε σένα!

@ Μαρίνα: Είναι και αυτή μια άποψη, μονά ζυγά δικά μας δεν γίνεται να τα έχουμε στη ζωή.

@ Κούκος: Πράγματι αγαπητέ μου. Καλησπέρα!