Ανόητες Αγάπες

Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας "Μη γυρίσεις"

Στίχοι: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας & Βέτα Μπετίνη
Μουσική: Τάκης Μπουρμάς
Πρώτη εκτέλεση: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας

Για θυμήσου καλά
Μήπως έχεις χαθεί μέσα σε δρόμους που καίνε
Βάλε εσύ μια φωνή
Και αν δεν είμαι εκεί Χάρη να μη με λένε

Δεν είναι η ανάγκη
Δεν είναι η μοναξιά που εκεί θα με φέρει
Έχω αντέξει πολλά
Δε με ξέρεις καλά κανείς δε με ξέρει

Μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις
Για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις
Μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις
Για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις

Μπαίνω μες στη σκιά
Με τυφλώνει το φως, μ' αρρωσταίνουν οι λέξεις
Έχω βαρεθεί
Δε θέλω να εξηγώ πρέπει εσύ να διαλέξεις

Όμως στο λέω ξανά
Μήπως έχεις χαθεί μέσα σε δρόμους που καίνε
Βάλε εσύ μια φωνή
Και αν δεν είμαι εκεί Χάρη να μη με λένε

Μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις
Για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις
Μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις
Για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις


Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας - Πυξ Λαξ "Ανόητες Αγάπες"

Στίχοι: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Μουσική: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Πρώτη εκτέλεση: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας & Πυξ Λαξ ( Ντουέτο )
Άλλες ερμηνείες: Γιώργος Νταλάρας & Πυξ Λαξ ( Ντουέτο )

Τα φέραμε από δω τα φέραμε από κει
άντε ξανά τα ίδια τα ίδια απ' την αρχή
τα φέραμε από δω τα φέραμε από κει
εγώ ξανά στο τίποτα στο γενικά εσύ στο γενικά

Νύχτες δίχως όνομα νύχτες χωρίς σκοπό
χαμένοι από χέρι χαμένοι και οι δυο
ανόητες αγάπες ανόητα φιλιά
λόγια λόγια λόγια λόγια ψεύτικα

Τώρα τι να σου πω τι να μου πεις κι εμένα
έτσι όπως παίξαμε κι οι δυο με ζάρια πειραγμένα
τα φέραμε από δω τα φέραμε από κει
εγώ ξανά στο τίποτα στο γενικά εσύ στο γενικά

Νύχτες δίχως όνομα νύχτες χωρίς σκοπό
χαμένοι από χέρι χαμένοι και οι δυο
ανόητες αγάπες ανόητα φιλιά
λόγια λόγια λόγια λόγια ψεύτικα


Πυξ Λαξ "Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο"

Στίχοι: Μάρω Βαμβουνάκη
Μουσική: Φίλιππος Πλιάτσικας
Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ

Άγονη πλήξη μιας ζωής, δίχως έρωτα
της ερημιάς μου τέρας, της πόλης μου θηρίο μη με φοβάσαι
αλλοπαρμένη έκφραση οι τοίχοι σου θυμίζουν τον πρώτο σου έρωτα
οι πιο πολλοι αδιάφορα κενοί, σε λυγίζουν όπου και να 'σαι
στα σκοτεινά δρομάκια οι σκιές γλιστράνε επικίνδυνα

Στα ηλεκτρισμένα ξενυχτάδικα οι γυναίκες μισοκρύβονται πίσω απ' τη λήθη
Στα κολασμένα παζάρια της λεωφόρου οι αστυνόμοι
οι πλούσιοι επαρχιώτες μηχανόβιοι
μάσκες ακάλυπτες μικρές στο γύρο του θανάτου
που τρεμοπαίζουν τον άγγελο ή τον δαίμονα
στις άκρες των δακτύλων τους, ξημέρωμα Σαββάτου

Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων

Ό,τι αξίζει πονάει, κι είναι δύσκολο
για να μην υποφέρεις φύγε μακριά μου, κρύψου από μένα
δεν ξέρω αν φεύγεις, τώρα, για το λίγο μου
ή αν αυτό που νιώθω ήταν πολύ
πολύ για σένα, πολύ για σένα

Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων

Ό,τι αξίζει πονάει, κι είναι δύσκολο...

========================================

Απόψε μωρό μου θα σου μιλήσω μέσα από τις μουσικές και τους στίχους αυτών των αγαπημένων μου τραγουδιών. Διάβασε αυτούς τους στίχους, λέξη προς λέξη και θα μοιάζει η αφήγησή μου σχεδόν προσωπική.

Ομολογώ πως είχες δίκιο, τα θέλω όλα ή τίποτα, θέλω να ρουφήξω τη ζωή ως το μεδούλι, θέλω πριν πεθάνω να έχω ζήσει, τα θέλω όλα αυτά που βρίσκονται μέσα στο τίποτα μόνη ή με έναν συνοδοιπόρο το ίδιο ονειροπόλο και παράτολμο όπως κι εγώ...

Προτιμώ μια όμορφη φιλία από ένα αποτυχημένο φλερτ, αλλά μια φιλία χωρίς πόνο και αλληλοματαιώσεις, μια σχέση ελευθερίας και ισότητας, σεβασμού και αλληλοκατανόησης. Χωρίς την αίσθηση πως το αύριο είναι μια καινούργια μέρα, ή όλα στη ζωή μας είναι τετελεσμένα, ακόμα και η τρυφερότητα, η επαφή, ο συναισθηματικός μας κόσμος?

Γιατί στα λέω αυτά απόψε μέσα από αυτά τα τραγούδια, μαχαίρια στη καρδιά του κάθε υποψιασμένου υπνοβάτη, γιατί διάολε ένιωσα κάτι για σένα που με κινητοποίησε να αφήσω τη μετριοπάθεια κατά μέρος και να σε ιχνηλατίσω με όσο πάθος διέθετα μέσα από τις αισθήσεις μου. Και πότε πρόλαβες, θα μου πεις. Άν έχεις ακουστά ή γνωρίζεις τη διαισθητική σκέψη θα καταλάβεις τι εννοώ.

Είμαι άνθρωπος που δεν μπαίνω εύκολα σε καλούπια που πλάθουν οι άλλοι για μένα, στο είπα άλλωστε, αρρωσταίνω και μόνο στην ιδέα. Και εσύ καλέ μου θέλησες να είμαι κάπως αλλιώς, λίγο διαφορετική για να χωράω στα δικά σου εκμαγεία της ασφάλειάς σου. Όχι αυτό δεν γίνεται, δεν μπορώ να χωρέσω το "πολύ" της ψυχής μου στο ζητούμενο του "λίγο" σου, αυτό το "πολύ" υπάρχει για να έχω περιθώριο να μοιράζομαι με τους ανθρώπους γύρω μου τα καλά μου στοιχεία και δεν θέλω να ξεμείνω από ανθρωπιά και αγάπη για τον συνάνθρωπό μου και ας ελοχεύουν τέρατα και δράκοι στο δρόμο που βαδίζω, όσο αντέχω τα παλεύω τα όρνια που καραδωκούν να αρπάξουν τη ψυχή μου και δεν θα σε αφήσω να μεταμορφωθείς σε ένα από αυτά. Συμβιβάζομαι όμως πρόσκαιρα και προχωρώ, μέχρι να ανοίξει ο δρόμος σε αυτά που επιθυμώ, με όποιον θέλει να ακολουθήσει και να συμπλεύσει. Αλλιώς δεν πειράζει, κανένας δεν χρειάζεται να πληγώνεται...

Ό,τι αξίζει πονάει, κι είναι δύσκολο...

Αλλά τα βράδυα που θα αντικρύζεις τα αστέρια στον ουρανό και θα προβάλλει η δική μου η μορφή στα μάτια σου, να μην ξεχνάς πως οι παλιές αγάπες πάνε στον Παράδεισο και μη φοβάσαι, δεν κινδυνεύεις πια από το ανέλπιστο, ο εχθρός τράπηκε σε φυγή ή μήπως κρύβεται ακόμα μέσα σου? Ελπίζω πως όχι και για μια φορά στη ζωή μου θα ήθελα να αποδειχθούν λάθος οι κασσάνδρειες προβλέψεις μου...

Με αγάπη,
(ψιθυρίζοντας χαμηλόφωνα και αργά όπως σου αρέσει...)
Μαριαλένα 10/9/2008