Tuesday, July 04, 2006

ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΥΡΙΣΩ ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ...

Από χθες το βράδυ η διάθεσή μου γυρίζει πίσω στα παιδικά μου χρόνια. Μια λαχτάρα να θυμηθώ τα καλοκαίρια που ήμουν παιδί ξεπρόβαλλε με χίλιες σκέψεις και θύμησες... Θέλω να γυρίσω στα καλοκαίρια μέχρι που ήμουν 10 χρονών, που ήμουν παιδί όπως κάθε άλλο της ηλικίας μου.

  • Θέλω να έχω στα χέρια μου τους χοντρούς μαρκαδόρους Cariocas και τις ξυλομπογιές μου και να με παίρνει ο πατέρας μου στη δουλειά και να μου δίνουν χαρτιά και ένα γραφείο να κάθομαι και να ζωγραφίζω ώρες ατέλειωτες, τον κόσμο τον δικό μου τον φανταστικό, τον πολύχρωμο, τον παιδικό μου.
  • Θέλω να διαβάζω Μανίνα, Κατερίνα, Μίκυ Μάους, Μικρούς Εξερευνητές, Μπλέικ, Αγόρι, Το Ρόδι, τη Διάπλαση των Παίδων, βιβλία του Ιουλίου Βερν και παραμύθια του Χανς Κρίστιαν Αντερσεν. Να ξέρω απέξω την Ελληνική Μυθολογία και να ανακαλύπτω τον κόσμο μέσα από τα βιβλία των εκδόσεων Νίκα της σειράς Disney με τον Μίκυ οδηγό στις εξερευνήσεις μου.
  • Θέλω να παίζω από το πρωί στην πίσω αυλή μας όταν κάνει ζέστη, να κάνω κούνια και να μην ζαλίζομαι όπως όταν μεγάλωσα και ευχαριστιόμουν να φτάνω με την κούνια μου ως τον ουρανό! Μετά να παίρνω το ποδηλατάκι μου και να κάνω γύρω γύρω την πλατεία μας και όταν ξεθάρρεψα και τους γύρω δρόμους, χωρίς να φοβάμαι τα λιγοστά αυτοκίνητα που περνούσαν από τη γειτονιά μας.
  • Θέλω να μαζευόμαστε τα παιδιά της γειτονιάς και να παίζουμε μήλα, κρυφτό, κυνηγητό, λάστιχο, καλλιστεία, στρατιωτάκια ακίνητα, να καθόμαστε κάτω από την κολώνα της ΔΕΗ απέναντι και να μιλάμε για φαντάσματα, να παίζουμε πόλεμο με τα αγόρια και αυτοκινητάκια στο πεζοδρόμιο και να μαζεύομαι στο σπίτι το βράδυ.
  • Θέλω να τρώω φρούτα με κουκούτσια και να τα πετάω με τρόπο στον κήπο από κάτω και να φυτρώνουν. Να κόβουμε καρπούζι και να μοσχομυρίζει και να τρώω την καρδιά χωρίς να με πειράζει και μου ανεβάζει το σάκχαρο στα ουράνια! Να τρώω το πρωί φρυγανιές με βούτυρο και μαρμελάδα βερύκκοκο από τη γιαγιά στο χωριό, το βράδυ γιαουρτάκι Βελουτέλα με την κοπέλα στο καπάκι και ζάχαρη και καμμιά φορά τηγανιτές πατάτες με μουρταδέλα, φέτα και ντομάτα παρέα με τα φιλαράκια μου!
  • Θέλω να πηγαίνω στο φούρνο της γειτονιάς και να παίρνω παγωτό γρανίτα φράουλα-λεμόνι ή Τόνγκο παγωτό μπανάνα, ή Ταρτούφο καρδούλα ξυλάκι ή κυπελάκι Σικάγο.
  • Θέλω να παίζω με τις ώρες στη θάλασσα, να φοράω τη μάσκα μου και να βουτάω κάτω από το νερό να βλέπω τα ψαράκια. Να ανεβαίνω στην εξέδρα και να κάνω βουτιές έστω κι αν φοβάμαι το νερό που είναι μαύρο από κάτω... Να παίρνουμε κανώ και θαλάσσια ποδήλατα και να βολτάρουμε πάνω κάτω στη παραλία. Να παίρνω χρώμα και τα μαλλιά μου να ξανθίζουν και το αντιηλιακό που φοράω να μην ξεπερνάει το 6.
  • Θέλω το βράδυ θερινό σινεμά στη Λεβάντα στη γειτονιά μου ή στο παιδικό σινεμά στα θέρετρα αξιωματικών που πηγαίναμε στον Αγιο Ανδρέα και στην Αγία Μαρίνα παρέα με τοστ από το μπαρ και κόκα κόλα σε γυάλινο μπουκάλι.
  • Θέλω να τραγουδάω Ραφαέλλα Καρρά και να φοράω και αμάνικο μπλουζάκι με την στάμπα της. "6-8, 6-8, 3-5-7" που τραγούδαγε και μεις δεν σταματάγαμε να το λέμε...
  • Θέλω να πηγαίνω στη γιαγιά και στον παππού στη Κρήτη και κάθε φορά που πηγαίναμε, να είναι σαν γιορτή που όλη η οικογένεια μαζευόταν για να ειδωθούμε!
  • Θέλω η Πεντέλη να μην είχε καεί το 1981 και όταν περνούσαμε εμπρός από το Γερμανικό Νεκροταφείο στη Ραπεντόσα, να κλείνω τα μάτια μου γιατί φοβόμουν ότι τα φαντάσματα των Γερμανών στρατιωτών θα με κυνηγήσουν μέσα στη νύχτα!
  • Θέλω να βλέπω Γούντι ο Τρυποκάρυδος, Τομ και Τζέρρυ, Μπακς Μπάνυ, Μάγια η Μέλισσα, Σπορτ Μπίλλυ, Ομάδα G, Muppet Show, Κραυγή των Λύκων και Ρωμανό Διογένη ανελλιπώς από τα 2 κρατικά κανάλια.
  • Θέλω να ακούω στο ραδιόφωνο Σεμίνα Διγενή και Γιώργο Παπαδάκη κάθε μεσημέρι και μετά Μιχάλη Τσαουσόπουλο στο πειρατικό.
  • Θέλω να γδέρνω τα γόνατά μου και να πηγαίνω κλαίγοντας στη μαμά μου για να μου βάλει "κόκκινο" και γω να λέω "τσούζει, τσούζει..." αλλά να συνεχίζω το παιχνίδι μετά.

Άραγε, αν συνέθετα όλες αυτές και άλλες αναμνήσεις από την πρώτη δεκαετία της ζωής μου, τα χρώματα και τα αρώματα, την αθωότητα των πρώτων χρόνων, θα ήμουν ξανά ένα ευτυχισμένο παιδί? Ποιός ξέρει, γιατί στα 11 αλλάξαν όλα στη ζωή μου! Καλημέρα από ένα 10χρονο κοριτσάκι, εμένα!

19 comments:

Unknown said...

Καλημέρα Μαριαλένα!
Αναμνήσεις παρόμοιες & εγώ...ελπίζω να τις κρατήσεις αναλοίωτες & να τις μοιράζεται μαζί μας το δεκάχρονο κοριτσάκι...

philos said...

Αυτό με την Πεντέλη και το γερμανικό νεκροταφείο, μου έχει μείνει και μένα στη μνήμη!

mario said...

καλημέρες μαριαλένα.
μοιάζουμε τελικά?:))
φιλιά

Anonymous said...

Ίσως είμαι πολύ πιεσμένος... Μου ξέφυγε για μερικά δευτερόλεπτα, κι έκλαψα. Έπειτα, φοβήθηκα μη με δουν...

Θα πουλούσα και τη ψυχή μου, όχι να μείνω νέος - δε με ενδιαφέρει, απλά για να γυρίσω στα παλιά και να μείνω εκεί.

Anonymous said...

Αντίστοιχα γράφω και γώ...

Ίσως να είναι η μέρα σήμερα :)



Καλημέρα και απο μένα.

Τυπος Νυχτερινος said...

Μάλλον είμαστε συνομίληκες ή πολύ κοντινής ηλικίας...
κι έλεγα πως κανείς δε θυμόταν την ομάδα G!

Να 'σαι καλά Μαριαλένα. Μου θύμισες πολλά. Όχι πως τα 'χα ξεχάσει βέβαια.
Τις καλημέρες μου

Marialena said...

Καλό μεσημέρι σε όλους σας! Μπορεί να είναι ο καιρός που φθινοπώριασε άξαφνα, να είναι η αίσθησή μου ότι τα πάντα ρει και ο χρόνος πίσω δεν γυρνά, μπορεί όλα μαζί, ποιός ξέρει?

@ Μαριλένα: Βγάζεις μεγάλη τρυφερότητα με το σχόλιό σου καλή μου και το εκτιμώ. Να μαστε καλά να τα μοιραζόμαστε αυτά τα της ζωής μας τα μονάκριβα σημάδια...

@ Philos: Τι λες τώρα, ειδικά στη πανσέληνο, έτρεμε το φυλλοκάρδι μου, μπρρρ! Καλοσώρισες φίλε!

@ Μαριώ: Νομίζω ότι μοιάζουμε τελικά και χαίρομαι πολύ γι' αυτό κόρίτσι μου! Φιλιά, Μ.

@ Ανώνυμος: Αχ, πόσο με άγγιξες που δάκρυσες διαβάζοντάς το, συγκινήθηκα κι εγώ καθώς το διάβαζα, σαν να βλεπα στιγμές που έχω ζήσει σε ταινία. Τότε ήμουν ένα αθώο παιδί, μετά αυτή η αίσθηση έμενε φυλαγμένη στη καρδιά μου και μέχρι τώρα με ακολουθεί...

@ Αρκούδος: Πολύ όμορφες και οι δικές σου σκέψεις σήμερα αρκούδε μου. Επαιξες με τη θάλασσα και τον ουρανό, άλλη αίσθηση! Να σαι καλά!

@ Τύπε νυχτερινέ: Καλοσώρισες, μάλλον της ίδιας γενιάς είμαστε, μάλιστα εγώ είχα και κουκλάκι της Ομάδας G & έπαιζα. Μετά που βγήκαν τα άλλα βίαια γιαπωνέζικα κινούμενα σχέδια, αναρωτιέμαι τι σκ...τά βλέπουν τα μικρά παιδιά και επηρρεάζονται. Σ'ευχαριστώ και θα χαρώ να τα ξαναπούμε, Μ.

An-Lu said...

Βελουτέλα με την κοπέλα στο καπάκι

κάπου εδώ με πήραν τα κλάμματα...κι εγώ τα ίδια θελω!

An-Lu said...

...και το G Force φυσικά!!!!
Χαίρομαι που δεν ήμουν η μόνη πορωμένη τότε!

Marialena said...

@ An-Lu: ...και τι ωραία γεύση που είχε αυτό το γιαούρτι, θυμάσαι?
Ομάδα Τζιιιιιιιι! Λες να κάνουμε και fun club οι φανατικοί τότε τηλεθεατές του??? Φιλιά, Μ. ;-}

ZissisPap said...

Πέρυσι το καλοκαίρι βρήκα παρατημένο και αραχνιασμένο στην αποθήκη το παλιό μου ποδήλατο, το δώρο μου στο τέλος μιας σχολικής χρονιάς. Αγωνιστικό με δέκα ταχύτητες, χωρίς φτερά και φανάρια, γρήγορο! Ανακάλυψα ένα μάστορα ποδηλατά που μου το έφερε στα καλά του, εκτός από ένα τρίξιμο του δεξιού πεντάλ. Πέρασα το υπόλοιπο καλοκαίρι κάνοντας ποδήλατο σαν να ζούσα τα παιδικοεφηβικά μου χρόνια ξανά. Μοναδική αίσθηση, απίθανο καλοκαίρι! Φέτος θα ψάξω να βρω κι άλλα πράγματα από τα παλιά, ίσως περιοδικά, βιβλία, διπλώματα... Ταξίδι στο παρελθόν για να γεμίσουν οι μπαταρίες... Να θυμηθώ να κορνιζάρω το απολυτήριο του Νηπιαγωγείου που ανακάλυψα σε ένα πατάρι :)

Marialena said...

Καλησπέρα Δόκτωρα! Τι σύμπτωση, εγώ έχω ακόμα το ποδήλατό μου από το 1985 μάρκας Raleigh, κόκκινο της φωτιάς! Κάθε καλοκαίρι το φτιάχνω και το κυκλοφορώ στο χωριό. Γερό σκαρί, έχει πάει παντού και δεν καταλαβαίνει από ταλαιπωρίες. Και φέτος παρεϊτσα θα βολτάρουμε στην παραλία, το βλέπω!

Ωραία αίσθηση έχει το σχόλιό σου!!!

ZissisPap said...

... (!)

Χρήστος Αθανάσουλας said...

φιλάκια...10χρονε...11χρονε...κτλχρονε πειρασμέ
:)

ΠΡΕΖΑ TV said...

Ειδες που στο τελος μενουν μονο οι αναμνησεις...
Τουλαχιστον αυτες δεν μας ξεχνανε ποτε και ειναι παντα παρον οταν τις χρειαστουμε.

philos said...

Δεν άντεξα και είπα να αποκαλύψω ένα δυό μυστικά μου ακόμη. Πρέπει να έχω δει πάνω από 200 ταινίες στα σινεμά των κατασκηνώσεων αξιωματικών του Αγ. Ανδρέα. Τι τέλεια που ήταν...
Στην Πέμπτη τάξη, όταν τέλειωσε ένα επεισόδιο της ομάδας G, και σηκώθηκα, διαπίστωσα ότι είχα πάθει διάσειση από ένα χτύπημα από μπάλλα το πρωί στο σχολείο! Έκανα ένα μήνα να δω τηλεόραση και ή ομάδα G ήταν το μόνο που μου είχε λείψει τρελλά.
Ως εδώ, δεν λέω άλλα, γιατί θα γράψω 5 φορές το μέγεθος του Post σου!

Marialena said...

@ Sigmund: ;-}}}

@ Alas: σμουτς, σμουτς! ;-}}}

@ Πρέζα TV: Νίκο μου αυτά είναι κομμάτια της ψυχής μας γι' αυτό και υπάρχουν μαζί μας. Δεν έχουν σχέση με καμμιά πραγματικότητα, υποκειμενικά & προσωπικά είναι!

@ Philos: Σσσσσ, your secrets are safe with my dear, don't you worry!

@ Morgana: γιατί μωρό μου τέρας? Τερατάκι ναι, συμφωνώ, τερατίνα ίσως, το δέχομαι, αλλά τέρας γιατί?

Σε φιλώ, μη μου στεναχωριέσαι, Μ.

NetKerveros said...

Επειδή στα παλία δεν γυρνάμε όσο και να θέλουμε, εγώ το σου κου θα πάω να παίξω με την βαφτηστήρα μου. Θα πάμε παραλία, θα πάμε κούνιες, θα φτύσουμε κουκούτσια και ότι άλλη χαζομάρα μας έρθει στο κεφάλι μας θα το κάνουμε :-)

Marialena said...

Καλημέρα Κερβεράκο! Ωραία φάση προβλέπεται, αν είναι και πάτε σε παραλία με άμμο, κάντε και τα περίφημα κάστρα στην άκρη του γυαλού και φάτε και κανά δρακουλίνι ή φοφίκο για χάρη μου!!!

φιλιά, Μ. ;-}