Don't go away, I'll be back soon in another cartoon!

(quoting from my childhood favourite cartoon Wooody Wooodpecker!)

From Monday on, I've desided to take a week off, so chances are that you won't be hearing from me as much then. (Ah, what a relief isn't it?) So, my dear dog Artemis will be in the house to welcome you all until I return. We're open 24/7 for your comments and please stroll around the postings and links as much as you like. I'll see you all in a week's time! Until then, stay as naughty and restless as you can be!

Marialena ;-}

Lifo's TOP-5 Greek blog posts of the week!

Χθες το βράδυ γυρίζοντας σπίτι, ξεφύλλιζα την πρόσφατη έκδοση της εβδομαδιαίας εφημερίδας Lifo (free press), όπου στη σελίδα 10, να σου ένα αφιέρωμα με τίτλο: "Best of Blogs" από τον κ. Διονύση Λαιμό. Οι προτιμήσεις βέβαια είναι αποκλειστικά υποκειμενικές, αλλά χάρηκα για την δημοσιότητα των φίλων σχολιαστών της ελληνικής μπλογκόσφαιρας. Σας τα παραθέτω αντιγράφοντας το άρθρο. Μπράβο παιδιά και καλή συνέχεια στις εμπνεύσεις σας!

1. http://ptyelodoxeio.blogspot.com Post: Top-5
2. http://wordsattack.blogspot.com Post: Αυτός ο πάτος δεν έχει πάτο
3. http://lechatducheshire.blogspot.com Post: Το σκυλί της τρελής απέναντι, 2
4. http://prezatv.blogspot.com Post: Όνειρα &
5. http://art-a-ttack.blogspot.com Post: Smile

Ένα ημερολόγιο "χτίζει" κέντρο υγείας στην Τσιάπας

Κυκλοφορεί το ημερολόγιο τοίχου για το 2006 από την Καμπάνια «Ένα Σχολείο για την Τσιάπας». Διαστάσεις σελίδας 33x33 εκατ., έγχρωμο, 16 σελίδες. Τα έσοδα θα χρησιμοποιηθούν για την δημιουργία Ιατροφαρμακευτικού Κέντρου στον αυτόνομο εξεγερμένο δήμο __Φρανσίσκο Βίγια__.

Από την Καμπάνια «Ένα Σχολείο για την Τσιάπας» κυκλοφόρησε __το ημερολόγιο του 2006__.Μια έκδοση αφιερωμένη στον αγώνα των εξεγερμένων __Ζαπατίστας__, των ανδρών και των γυναικών που, από την πρώτη δημόσια εμφάνισή τους την πρωτοχρονιά του 1994 μέχρι σήμερα, δίνουν τον αγώνα για μια ζωή με αξιοπρέπεια, ελευθερία και δικαιοσύνη, για __«έναν κόσμο που θα χωράει πολλούς κόσμους»__.
Διακοσμημένο με ανέκδοτο κυρίως φωτογραφικό υλικό από το __Κέντρο Εκπαίδευσης Δασκάλων στην Κουλέμπρα__ και από τις συναντήσεις που κάλεσαν οι Ζαπατίστας με την __Έκτη Διακήρυξη της ζούγκλας Λακαντόνα__, με το __φωτογραφικό «παράδοξο» του εξωφύλλου__, του οποίου η φωτογραφία «διαβάζεται» και ανάποδα, το ημερολόγιο είναι ένα ακόμη μέσο στην προσπάθεια συγκέντρωσης του απαιτούμενου ποσού για την υλοποίηση του επόμενου βήματος της Καμπάνιας: ενός __Κέντρου Ιατροφαρμακευτικής Περίθαλψης__ στον αυτόνομο εξεγερμένο δήμο Φρανσίσκο Βίγια.

Το ημερολόγιο διατίθεται στην τιμή των 6 ευρώ (7 ευρώ στα βιβλιοπωλεία). Αναζητείστε το στο __Στέκι Μεταναστών__ (Τσαμαδού 13 Αθήνα), σε κεντρικά βιβλιοπωλεία και στα τηλέφωνα __210 9589022, 210 7522248, 6974 726299__.

www.escuelazapatista.gr

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα flash.gr, Τέχνες & Ψυχαγωγία, 23/1/2006

Απολαυστικές οδηγίες για αντιμετώπιση του χιονιά!

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Εχθές και σήμερα παραδέχομαι ότι ήρθε πια ο χειμώνας στην πόλη της καλοκαιρίας. Πάντως με τις θερμοκρασίες που επικρατούν, εάν το αυτοκίνητό σας δεν παίρνει εμπρός, έχετε πρόβλημα μπαταρίας και όχι ψύχους.

Από ότι καταλαβαίνω οι δημόσιες συγκοινωνίες λειτουργούν αδιάλειπτα, και σας συνιστώ αύριο και μεθαύριο να τις προτιμήσετε σε σχέση με τα ιδιωτικά μέσα. Για να διευκολυνθεί το περπάτημα στη στάση, το ένδυμα μπορεί να είναι εκδρομικό!

Σε περίπτωση που κάποιος από εσάς έχει ιδιαίτερο πρόβλημα μετακίνησης από και προς το σπίτι του -- π.χ. χρειάζεται να περπατήσει ανηφορική οδό σημαντικού μήκους το οποίο είναι παγωμένο και γλιστερό -- παρακαλώ να μου εξηγήσει τις συνθήκες σε ένα email ώστε να του δοθεί άδεια να έρθει αργά ή να φύγει νωρίς παίρνοντας δουλειά για το σπίτι.

Καλό χειμώνα, Κ.Μ.

(σ.σ. Για ευνόητους λόγους δεν δημοσιεύω περαιτέρω πληροφορίες αλλά επειδή τα πρόσωπα και το μήνυμα που στάλθηκε είναι πραγματικά--απολαύστε το!)

Απορία Νο 1: Πως θα προβλέψουμε αγαπητέ κύριε τη κατάσταση των δρόμων 24 ή 48 ώρες πιο πρίν? Η ΕΜΥ είμαστε αυτοπροσώπως?
Απορία Νο 2: Έχετε δει πολλούς σε γραφεία ντυμένους εκδρομικά? Να πάρω και το σακίδιο?
Απορία Νο 3: Το αδιαλείπτως στις συγκοινωνίες πως το έχετε διαπιστώσει? Άμα δεν έρθει το λεωφορείο, να νοικιάσω ελικόπτερο για να έρθω στη δουλειά? &...
Απορία Νο 4: Πως θα πάρω δουλειά για το σπίτι? Να πάρω τον υπολογιστή παραμάσχαλα ή να ξεσηκώσω τους φακέλους από το αρχείο???

Permanence and Change

photograph by Dan Heller

AN ENCOURAGING WORD for January 26, 2006 -
written by Dr. Thomas Lane Butts, Pastor Emeritus,
Monroeville First United Methodist Church


One of the oldest and most persistent illusions of humanity is that some day we will get all our life situations perfectly adjusted; and then we will freeze-frame them in that perfect form, and live in perpetual happiness. I have chased that ghost more miles than I care to confess. After all these years, I have never gotten all my life situations in such condition as I would be willing to freeze-frame all of life. And, those areas I thought I had adjusted keep coming unadjusted. The images of permanence and perfection do not fit very well in the real world.
We have known better for a long time. Most great literature, including the Bible, takes a rather dim view of the idea that our world (or ourselves) are perfect or permanent in this dimension of existence.

In 560 B.C. there was an Ephesian philosopher by the name of Heraclitus whose basic idea it was that everything in the world is in a constant state of flux. His most famous illustration was that it is impossible to step twice in the same river. You step in the river - you step out - and you step in again - but you do not step into the same river. The water has changed. It is a different river.

Nothing stays the way it is. If you do not like something, take courage, it will change, or you will change, or surrounding factors will change, and the situation will be altered. If you are very happy with things as they are, do not become dependent on the situation - it will change. This is why the Bible speaks of life as a pilgrimage instead of a permanent living arrangement. The only people I know who have a permanent arrangement with life are dead – and I am not so sure about that. We are wayfarers, not permanent residents of the realm. Therefore, we are cautioned not to fall in love with the things of this world. We can enjoy things for the moment, but since we are pilgrims, we cannot take them with us.

In order to survive and find meaning in an ever changing world, we must remain flexible and adjustable. Stop and smell the flowers along the way. Read the book, do the act of kindness, speak the word of love – do now whatever you intend to do, for you will not pass this way again. We are pilgrims in a changing world, and we are changing also.

(Marialena's note: Rev. Thomas L. Butts (tolabu2@frontiernet.net) is a personal acquaintance of mine. I came accross his inspiring piece of work through a friend from the States and I've been reading his articles in any given chance)

Σκόρπιες σκέψεις, σκόρπιες λέξεις!

Ξημερώματα Σαββάτου, λίγο πριν ησυχάσει το κορμί μου από τα ερεθίσματα της μέρας που πέρασε. Σήμερα κέρδισα ένα από τα φλουριά της πίττας που κόψαμε στη δουλειά. Χαρά ανέλπιστη, καθώς όταν ανακοινώθηκαν τα δώρα, αυτό που ήλπιζα ήταν να κερδίσω για να χρησιμοποιήσω το δώρο μου για να πάω μια βόλτα στη Θεσσαλονίκη, να συναντήσω φίλους αγαπημένους, παλιούς και νέους. Έκανα σαν παιδί, όταν κάθετα μέσα στο πεντανόστιμο κομμάτι πίττας, βρήκα ένα φλουρί. Κάποιος εκεί ψηλά πρέπει να μ' άκουσε να εύχομαι να πραγματοποιήσω την επιθυμία μου, γι' αυτό σ' ευχαριστώ καλό μου τζίνι!

Μετά πήγα στο εβδομαδιαίο μου μάθημα Tai-chi στο Καφέ Σχολειό (www.cafecole.gr) Όλη η ένταση της εβδομάδας που πέρασε, είχε για τα καλά χαραχτεί στο μυαλό και το σώμα μου και όλο μου έλεγε ο δάσκαλος ¨χαλάρωσε, χαλάρωσε". Το δίωρο πέρασε δίνοντας στο σώμα μια ανάσα ζωής μέσα από την άσκηση και στην ψυχή μια ευχαρίστηση και ηρεμία μέσω του διαλογισμού.

Γυρίζοντας σπίτι με το λεωφορείο, έβαλα ν' ακούσω λίγο Love Radio 97,5, από τους πλέον αγαπημένους μου σταθμούς εδώ και κάποια χρόνια. Η φωνή του Νίκου Γκαραβέλλα στο μικρόφωνο να γεμίζει τη νύχτα με αισθαντικές αποχρώσεις και η μουσική ανάλογη της ώρας, είχε ήδη φτάσει 10:30 μμ. Έβαλα τ'ακουστικά και το τραγούδι που έπαιζε μ' έκανε σιγά σιγά να συγκινηθώ. Ήταν το "Don't wanna miss a thing" των Aerosmith, ένα κομμάτι που σημάδεψε την προηγούμενη σχέση μου. Εκείνο έπαιζε όταν δώσαμε το πρώτο μας φιλί μια κρύα χειμωνιάτικη νύχτα σαν κι αυτή. Ρίγη διαπέρασαν το κορμί μου και παρορμητικά έκανα να πιάσω το κινητό να γράψω ένα μήνυμα σε κείνον που ζήσαμε τις στιγμές εκείνες τότε! Δεν τόλμησα, έμεινα στη σκέψη και μόνο. Ήθελα να του γράψω λόγια τρυφερά, λόγια που θα ξυπνούσαν τις μνήμες, αλλά σε τι θα ωφελούσε. Πόνεσα, πόνεσε άλλο τόσο & εκείνος και τράβηξα τη διαχωριστική γραμμή σε μια μάλλον δύσκολη σχέση. "Τον εαυτό σου να κοιτάς, πίσω ποτέ σου μη γυρνάς και γω θα χαίρομαι που είμαι μακρυά σου..." (Χάρης Βαρθακούρης, CD "Αδέσποτες οι νύχτες").

Έμεινα να κοιτάζω αφηρημένα το άπειρο καθώς το λεωφορείο διέσχιζε τη μεγάλη λεωφόρο. Τα μάτια μου έκαναν παιχνίδια με τα φώτα στον ορίζοντα και το μυαλό μου πάλι σκάρωνε στιχάκια για τη μοναξιά, αλλά όχι για πολύ. Τι δε θα δινα για μια ζεστή αγκαλιά, για ένα χάδι ξανά, για ένα τρυφερό φιλί, ένα άγγιγμα, ένα χαμόγελο! Για μια ώρα, για μια νύχτα, για μια στιγμή, για πάντα. O Richard Marx ακουγόνταν τώρα απ' το ραδιόφωνο και γω βυθιζόμουν στο γλυκόπικρο συναίσθημα. "Να σαι καλά εκεί που είσαι μάτια μου και σ' ευχαριστώ για όλα τα καλά και τα κακά που έζησα μαζί σου" ψέλλισα ελπίζοντας πως ο άνεμος κάπως μαγικά θα μετέφερε τα λόγια μου ή τις σκέψεις μου σε κάποιον, κάπου αλλού. Όχι, δεν θέλω να πισωγυρίσω, το παρελθόν είναι παρελθόν, αλλά θέλω μια καινούργια αρχή, να εκφράσω και να εκφραστώ, να μοιραστώ και να δώσω αυτά που βρίσκονται μέσα μου. But I still haven't found what I'm looking for (U2), αλλά θα συνεχίσω να ελπίζω "because the greatest love of all is happening to me, learning to love yourself it is the Greatest Love of All" (Whitney Houston) και καλύτερα να το θυμίζω αυτό στον εαυτό μου για να μην πελαγοδρομώ. Πέρασα από το "Μοναξιά μου όλα, μοναξιά μου τίποτα, μην μ΄αφήνεις τώρα που ναι όλα πιο δύσκολα" (Πυξ-Λαξ ανεπανάληπτοι) και έχω φύγει για αλλού τώρα πια. Βάλε την συνειδητοποίηση, βάλε την εμπειρία που κατακτάται σιγά σιγά από τα λάθη του παρελθόντος, νιώθω πως είμαι σε ανοδική τροχιά. Μόνο που τζίνι μου καλό, που μου στειλες το φλουρί, κάνε τα μαγικά σου να νιώσω και ν' εκφράσω αυτά που θέλω αυτή τη χρονιά. Η monachus-monachus φώκια είναι, μην μεταλλαχθούμε και μεις στο άνθος της ηλικίας μας!!!

Καληνύχτα και καλό σαββατοκύριακο για όσους διαβάσουν τη μικρή αυτή εξομολόγηση. Μ.

Did God create evil?

Did God create everything that exists? Does evil exist? Did God create evil?

A University professor at a well known institution of higher learning challenged his students with this question: "Did God create everything that exists?" A student bravely replied, "Yes he did!" "God created everything?" The professor asked. "Yes sir, he certainly did," the student replied. The professor answered, "If God created everything; then God created evil. And, since evil exists, and according to the principal that our works define who we are, then we can assume God is evil." The student became quiet and did not respond to the professor's hypothetical definition.. The professor, quite pleased with himself, boasted to the students that he had proven once more that the Christian faith was a myth. Another student raised his hand and said, "May I ask you a question, professor?" "Of course", replied the professor. The student stood up and asked, "Professor, does cold exist?" "What kind of question is this? Of course it exists. Have you never been cold?" The other students snickered at the young man's question. The young man replied, "In fact sir, cold does not exist. According to the laws of physics, what we consider cold is in reality the absence of heat. Everybody or object is susceptible to study when it has or transmits energy, and heat is what makes a body or matter have or transmit energy. Absolute zero (-460 F) is the total absence of heat; and all matter becomes inert and incapable of reaction at thattemperature. Cold does not exist. We have created this word to describe how we feel if we have no heat." The student continued, "Professor, does darkness exist?" The professor responded, "Of course it does." The student replied, "Once again you are wrong sir, darkness does not exist either. Darkness is in reality the absence of light. Light we can study, but not darkness. In fact, we can use Newton's prism to break white light into many colors and study the various wavelengths of each color. You cannot measure darkness. A simple ray of light can break into a world of darkness and illuminate it. How can you k now how dark a certain space is? You measure the amount of light present. Isn't this correct? Darkness is a term used by man to describe what happens when there is no light present." Finally the young man asked the professor, "Sir, does evil exist?" Now uncertain, the professor responded, "Of course, as I have already said. We see it everyday. It is in the daily examples of man's inhumanity to man. It is in the multitude of crime and violence everywhere in the world. These manifestations are nothing else but evil. To this the student replied, "Evil does not exist, sir, or at least it does not exist unto itself. Evil is simply the absence of God. It is just like darkness and cold, a word that man has created to describe the absence of God. God did not create evil. Evil is the result of what happens when man does not have God's love present in his heart. It's like the cold that comes when there is no heat, or the darkness that comes when there is no light." The professor sat down.

The young man's name -- Albert Einstein

A true story.

ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ;-}

>> Αγγλικό τηλεπαιχνίδι: στον τελικό για τις 200,000 λίρες έχουν φτάσει
>> ένας ιερέας κι ένας Αυστραλός βοσκός! Έχουν απαντήσει σε όλες τις
>> ερωτήσεις και ισοβαθμούν, οπότε ο παρουσιαστής προκειμένου να υπάρξει
>> νικητής υποβάλλει την τελευταία
>> δοκιμασία: να
>> φτιάξουν ένα ποιηματάκι μέσα σε 5 λεπτά, στο οποίο θα εμπεριέχεται
>> απαραιτήτως η λέξη Timbuktu (αφρικανική πόλη, Μαλί). Οι
>> διαγωνιζόμενοι αποσύρονται και ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση... Μόλις
>> ολοκληρώνονται τα 5 λεπτά, επιστρέφουν. Διαβάζει πρώτος το στιχάκι
>> του ο ιερέας:
>>
>> I was a father all my life
>> have no children, no wife
>> I read the Bible through and through
>> on my way to Timbuktu
>>
>> Χειροκροτήματα, συγχαρητήρια, χαμός... Όλοι πιστεύουν ότι είναι ο
>> τελικός νικητής. Ώσπου, έρχεται η σειρά του βοσκού, ο οποίος διαβάζει
>> το εξής:
>>
>> Tim and I to Brisbane went
>> met three women, cheap-to-rent
>> but they were three and we were two...
>> so, I booked one and Tim booked two!!!!

Η γέννηση ενός ποίηματος

photo by Leni Riefenstahl

Χθες τ' απόγευμα καθώς η εργασιακή μου μέρα έβαινε προς το τέλος της, αναζήτησα μια φωτογραφία από τη Γροιλανδία που μου είχε κάνει εντύπωση για να την βάλω στην οθόνη του υπολογιστή μου. Καθώς την "φόρτωνα", η θέα των πάγων στο τοπίο με το ημιφωτισμένο φεγγάρι και τον μοναχικό βαρκάρη, πυροδότησαν μια ακόμα ποιητική καταγραφή στο έτερο blog μου, http://marialena1.blogspot.com. Το ερέθισμα όμως δεν ήταν μόνο η μαγευτική φωτογραφία, αλλά τα σημειώματα που χθες διάβασα επαναλαμβανόμενα σε δημοσιεύματα άλλων ημερολογίων στο διαδύκτιο. Η γενιά μας των 30ρηδων+ περνάει την κρίση της πολύ άγρια. Ακόμα ψαχνόμαστε, ακόμα δεν έχουμε βρει τι θέλουμε, η ζωή μας στριμώχνει και μας προκαλεί. Μας δοκιμάζει και μας θέτει εμπρός των ευθυνών μας.

Γεννήθηκε λοιπόν το ποίημα "Στην εποχή των Παγετώνων", από τη διάθεσή μου να επικοινωνήσω και να δώσω το στίγμα μου σ' αυτούς που θα το διαβάσουν και πιθανόν προβληματιστούν. Οι λέξεις έρρεαν καθώς συλλαμβάνονταν στο υποσυνείδητό μου το μήνυμα και έτσι γράφτηκαν πράγματα που λέγονται αλλά μέχρι τώρα δεν θα τα έγραφα. Το αποτέλεσμα, ζωντάνεψε με ορμή, με οργή και δύναμη τέτοια, που στη συνέχεια με άφησε να μαζεύω τα κομμάτια της δικής μου ψυχούλας. Το βράδυ ένιωσα την ανάγκη να το μοιραστώ με κάποιους φίλους και τους το διάβασα με συναισθήματα χαράς αλλά και προβληματισμού. Η αίσθηση αυτή με ακολούθησε στο πρωινό ξύπνημα, διαπιστώνοντας πως βιώνω μια δεύτερη εφηβεία αυτόν τον καιρό. Καιρός να πάμε παρακάτω, ό,τι και αν σημαίνει αυτό!

IT'S A DOG's LIFE!

Hi there! My name is Artemis (like the goddess of hunting in Ancient Greek Mythology) and I am 5 1/2 yrs old mixed griffon. I am the pet of the family ever since I was 2 1/2 months old when my brother brought me home in 2000. My astrological sign is Cancer and I want to be the center of attention in my family. Dad is taking me out to buy the newspaper, mom needs my companionship when she throughs the garbage into the can, my sister kisses and hugs me all the time and takes me along when she goes for a walk and my brother sweettalks to me when I crowl into his bed for cuddling! I have a girlfriend in the neighbourhood that we pee together when we meet and I am interested in a cute dog that sniffs me when we met on the road and comes by the house to court me. I like eating fruits and nuts, drink tea and diet coke, chew chewing gum and take a bite of everything that's on the table. I usually pretend to be a ballerina standing on my two back toes, asking for my treat! I don't like water much and when I take my bath once a week, I try to hide from mom but without much luck up to date. When my sister goes shopping and we go together, I like wearing her accessories and take pride when people say how good they look on me (see me posing at the picture). I am afraid of the boogieman, bicycles and cats and most things bigger than me, but I enjoy running around in the grass and playing with incects and most of all, driving while I sit in the passenger's seat and bark at the other cars at the tolls! My favourite toy is a hasky dog named Ivan, that goes wherever I go in the yard and a teddy bear that suits my fur. I also like sneaking the toys that my brother and sister have and keep them in my bed, when I feel like playing the mother to be. I find humans company most amusing, in comparison to other pets and eavesdrop when my family says the magic words that put me on my feet like "let's go out", "shopping" and "garbage". Most of all I value my naps in between the day when nothing much goes around for a doggie like me, inside the house and when everybody comes back home I am the first to meet and howl to them what happened while they were away for the day.
With doggy regards I leak you all,
Artemis

...ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΟΙ ΛΕΥΤΕΡΕΣ!!!

Αναδημοσιεύω από τον κυριακάτικο Τύπο:
Ένα δελφίνι από το Ισραήλ έμελλε να γίνει ο εκλεκτός της καρδιάς μιας σαραντάχρονης από τη Μεγάλη Βρετανία. Ο Cindy είναι 35 ετών και ζει στην περιοχή Eliat του Ισραήλ, όπου και ετελέσθη το μυστήριο. Η Sharon Tendler επισκεπτόταν τα 15 τελευταία χρόνια τον θαλάσσιο αγαπημένο της και κολυμπούσε μαζί του. Σύμφωνα με τα λεγόμενά της ερωτευμένης Αγγλίδας η αγάπη και η ηρεμία που βρίσκει "στην αγκαλία του" αγγίζουν το τέλειο. Στο τέλος της γαμήλιας τελετής η σύζυγος βούτηξε στα νερά και αφού του έδωσε ένα φιλί, κολύμπησε μαζί του. Το δελφίνι άραγε κατάλαβε τι του συνέβει?

σ.σ.: Αυτό ομολογώ πως δεν το είχα σκεφθεί μπακούρια μου! Να μην παραπονούμαστε για "λειψανδρία" όταν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις! Εγώ λέω να γίνουμε Δρυάδες, μπας &...!

Πηγή: Περιοδικό TV Έθνος, σελ. 86, στήλη Κατοικίδια, Παράξενα του Κόσμου, 15/01/2006

World Almanac for everything measurable!

http://www.aneki.com/lists.html

Here's a link for all the curious minds who want to find out more about ordinary & extraordinary statistical reports on anything possible.

ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΙΧ - Τα "σαραβαλάκια" στα σκουπίδια

Χιλιάδες θέσεις στάθμευσης στην Αθήνα που μέχρι σήμερα είναι "κατειλημμένες" από παλιά εγκαταλελειμμένα ΙΧ, μπορούν πλέον να απελευθερωθούν καθώς άρχισε να λειτουργεί το πρώτο εργοστάσιο ανακύκλωσης αυτοκινήτων στην Αττική. Το εργοστάσιο φιλοδοξεί να ευαισθητοποιήσει τους κατοίκους του λεκανοπεδίου ώστε να αποκτήσουν περιβαλλοντική συνείδηση αλλά και να απαλλάξει τους ιδιοκτήτες που έχουν αποφασίσει να μην χρησιμοποιήσουν ξανά το παλιό τους ΙΧ από το βάρος των διαφόρων εξόδων χρήσης όπως τέλη κυκλοφορίας, ασφάλεια κλπ.
(...)
Η ανακύκλωση των οχημάτων φαίνεται να χαίρει ανταπόκριση από τους Έλληνες. Ενδεικτικά είναι τα στοιχεία που αναφέρουν πως από την έναρξη του δικτύου το Σεπτέμβριο του 2004 μέχρι τον Δεκέμβριο του 2005 σε Θεσσαλονίκη και Ξάνθη έχουν ανακυκλωθεί 7628 οχήματα, εκ των οποίων τα 560 ήταν εγκαταλελειμμένα. Οι εταιρείες λειτουργούν από τις 8:00 πμ έως τις 4:00 μμ τις καθημερινές (κάποιες και το Σάββατο). Περισσότερες πληροφορίες στην ηλεκτρονική διεύθυνση: www.edoe.gr

Πηγή: Εφημερίδα Αλληλέγγυος Πολίτης, φύλλο 31, 12-18 Ιανουαρίου 2006, www.solidarity.gr

How long will my burned cds last?

http://msn.pcworld.com/news/article/0,aid,124312,00.asp?GT1=7645

Apparently, some things, including burned cds, do not live for ever. What can we do about it?

Νέο διατροφικό σκάνδαλο

"Νέο διατροφικό σκάνδαλο έχει σημάνει συναγερμό στην Ιταλία καθώς και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ο μεγαλύτερος παραγωγός σίτου που προμήθευε όλες τις βιομηχανίες ζυμαρικών στην Ιταλία καθώς και σε άλλες χώρες συνελήφθη στο Μπάρι με την κατηγορία νοθείας μεγάλων ποσοτήτων σιτάλευρου με τοξικές ουσίες.
Πρόκειται για τον 39χρονο Φραντσέσκο Κασίγιο επικεφαλής της εταιρείας παραγωγής και εισαγωγής σίτου. Ο Κασίγιο κατηγορείται ότι εισήγαγε από τον Καναδά ένα μεγάλο φορτίο σιτάλευρου το οποίο κατασχέθηκε στο τελωνείο του Μπάρι καθώς διαπιστώθηκε ότι περιείχε χημικές τοξίνες, τρία επίπεδα μεγαλύτερες από τα επιτρεπτά όρια. "

Πηγή: Flash.gr-Κόσμος-Νέα, 11.01.2006

Έχω μια απορία: Μετά τα άμοιρα κοτοπουλάκια και λοιπές όρνιθες που βγήκαν στη μαύρη λίστα, άμα κόψουμε και τα μακαρόνια, τι θα τρώμε?

How to ask your Boss for a salary increase!

One day an employee sends a letter to his boss asking for an increase in his salary!!!

Dear Bo$$
In thi$ life, we all need $ome thing mo$t de$perately. I think you $hould be under$tanding of the need$ of u$ worker$ who have given $o much $upport including $weat and $ervice to your company.
I am $ure you will gue$$ what I mean and re$pond $oon.
Your$ $incerely,
Norman




The next day, the employee received this letter of reply:

Dear NOrman,
I kNOw you have been working very hard. NOwadays, NOthing much has changed. You must have NOticed that our company is NOt doing NOticeably well as yet.
NOw the newspapers are saying the world`s leading ecoNOmists are NOt sure if the United States may go into aNOther recession. After the NOvember presidential elections things may turn bad.
I have NOthing more to add NOw. You kNOw what I mean...
Yours truly, Manager

Τους έφαγε η Μαρμάγκα!

Καλημέρα! Με αφορμή την χθεσινοβραδυνή "παράσταση" στα τηλεοπτικά κανάλια του παραιτηθέντος υφυπουργού Δημόσιας Τάξης, μπροστά στα έκπληκτα ματάκια μας (και τ' αυτάκια μας, λόγω ηχητικού ντοκουμέντου) και του τραγελαφικού παιχνιδιού του "ποιός είπε και πότε τι" κλπ, διερωτώμαι το εξής: Δηλαδή η Δημοκρατία μας τόοοσο πολύ μπάζει? Οι δημόσιοι λειτουργοί έχουν το ακαταλόγιστο σε τέτοιες περιπτώσεις? Κάνει άλλο καιρό στα ύπατα αξιώματα και χάνουν την αίσθηση της πραγματικότητας? Για να μην σας κουράσω άλλο με την ειρωνεία του πράγματος, ένα ακόμα θα σας πω που διάβασα στα νέα του flash.gr λίγο νωρίτερα: Η βουλή της Ουκρανίας δυσαρεστημένη από τη συμφωνία της κυβέρνησης με τη Ρωσία για την αγοραπωλησία του φυσικού αερίου, την απέλησε και θα ορίσει καινούργια.
Μήπως λέω, οι Ουκρανοί ξέρουν κάτι περισσότερο από μας τους απογόνους της δημοκρατίας του Περικλέους? Μήπως???

How come I remembered it?

So messed up I want you here,
in my room I want you here
Oh! I wanna be your dog...

When things such as this pop up into my head, in the middle of a dark and cold January afternoon.

Ο κύκλος με την κιμωλία-τελευταία παράσταση!

Πήγα λοιπόν να παρακολουθήσω την τελευταία παράσταση του Κύκλου με την Κιμωλία του Μπρεχτ από το Εθνικό, στο θέατρο Κάππα. Τελευταία παράσταση χθες, το θέατρο γεμάτο με ποικιλία κατηγοριών θεατών. Παράσταση σκηνοθετιμένη από τον Κώστα Τσιάνο με αναφορές στην αρχαία τραγωδία στα χορωδιακά μέρη, ακροβατούσε μεταξύ της μανιέρας και της υποκριτικής σε ορισμένες περιπτώσεις, αλλά με θετικό αποτέλεσμα στο σύνολο. Στα συν η ζωντανή ορχήστρα που συνόδευε το έργο, η ερμηνεία της Κονιόρδου που έπειθε για αφελή μα μεγαλόκαρδη υπηρέτρια και η πλαισίωση πλειάδας άλλων ηθοποιών του Εθνικού (ας με συγχωρέσουν για την μη αναλυτική αναφορά τους εδώ). Μια τίμια γι' αυτό και επί δύο θεατρικές περιόδους επιτυχημένη παράσταση.
Όμως, έχοντας βιώσει το "δράμα" της παράστασης των "Τριών Αδελφών" του Τσέχωφ πέρσι από τον θίασο της Κάτιας Δανδουλάκη (τι να κάνω που με τραβάει η ρωσική γραφή του 19ου?), μόλις υποψιάστηκα πως μπορεί να έχω και σ' αυτή εδώ την παράσταση μια απ' τα ίδια ανατρίχιασα! Ευτυχώς που ο Τσάνος δεν ενστερνίστηκε μοντερνισμούς και αφαιρετικότητες ανάλογες του Ρώσου συναδέλφου του στις Τρείς Αδελφές και έτσι γλύτωσα απ' τα χειρότερα!
Εδώ όμως θέλω να σας ρωτήσω μια απορία μου σχετική με το ρεπερτόριο των ελληνικών θιάσων: Που είναι τα έργα σύγχρονων Ελλήνων δραματουργών? (και δεν εννοώ του 20ου, μπήκαμε στον 21ο... έξι χρόνια τώρα σχεδόν!) Καλή και σίγουρη η λύση του κλασσικού ρεπερτορίου, αλλά τόσο προσκόληση στα ίδια και στα ίδια κάθε σεζόν? Που είναι οι ανησυχίες των θεατρανθρώπων, πως δημιουργούν θεατρικό πολιτισμό στο κοινό? Ή η έννοια τους εξαντλείται στη μαρκίζα και στο καθ' όλα απαραίτητο κέρδος ως επιχείρηση?
Δάσκαλοι της υποκριτικής, πλάστε και αφήστε τα νέα παιδιά που σας εμπιστεύονται το ταλέντο τους να αναζητήσουν νέους δρόμους και γιατί όχι τολμήστε να αναζητήσετε μαζί τους τα νέα μονοπάτια της έκφρασης. Ένα ξαναζεσταμένο φαγητό δεν έχει ποτέ την γεύση μιας πρωτόγνωρης συνταγής, μέχρι πότε θα μας ταίζετε απ' τα έτοιμα? (Σημείωση: δεν κάνω αφορισμούς εδώ, απλά προσπαθώ να τσιγλίσω λίγο τ' άλογα που μυρικάζουν βαριεστημένα το σανό τους στη στάνη, αντί να τρώνε φρέσκο χορταράκι στα λειβάδια...)Quo vadis domine?

Ulysses' Ports

A trip to the ports that the mythical hero Ulysses is said to have visited during his return from Troia. Come on board and enjoy the adventure!
http://www.ulysses-ports.gr/english/index.html

Gabriel Garcia Markes saying goodbye

(The following passage is translated into Greek & Spanish)

“Ένα σπουδαίο πνεύμα μας αποχαιρετά”


Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες έχει αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή για λόγους υγείας: καρκίνος στους λεμφαδένες. Η κατάστασή του μοιάζει να επιδεινώνεται μέρα με τη μέρα. Η αποχαιρετιστήρια επιστολή που ακολουθεί εστάλη από τον συγγραφέα στους φίλους του :



“Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.

Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι’αυτό που αξίζουν, αλλά γι’αυτό που σημαίνουν.

Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!

Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.

Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ’ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ’αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...

Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.

Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ’αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.

Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ’αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’έβλεπα να βγαίνεις απ’ την πόρτα, θα σ’αγκάλιαζα και θα σού ‘δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ’έβλεπα, θα έλεγα “σ’αγαπώ” και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ΄θελα να σου πω πόσο σ’αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.

Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι’ αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν’το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις “συγνώμη”, “συγχώρεσέ με”, “σε παρακαλώ”, “ευχαριστώ” κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.

Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ’ τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.”







Ότι διαβάσατε μέχρι τώρα γράφτηκε στα ισπανικά και είναι η μετάφραση του πρωτότυπου κειμένου που ακολουθεί. Το έλαβα από μια ισπανίδα φίλη μου και επιστράτευσα αμέσως όλες τις γνώσεις μου στα ισπανικά για να το μεταφράσω και να το στείλω και σε έλληνες φίλους. Νομίζω ότι άξιζε τον κόπο.
(Ισπανόφωνοι και λοιποί γνώστες της ισπανικής συγχωρέστε με για τα ενδεχόμενα «λαθάκια» στην απόδοση)
Βασίλης Τερζής



“Se despide un genio”



Gabriel García Márquez se ha retirado de la vida pública por razones de salud: cáncer linfático. Ahora, parece, que es cada vez más grave. Ha enviado una carta de despedida a sus amigos, y gracias a Internet está siendo difundida.


Les recomiendo su lectura porque es verdaderamente conmovedor este corto texto escrito por uno de los Latinoamericanos más brillantes de los últimos tiempos.



“Si por un instante Dios se olvidara de que soy una marioneta de trapo y me regalara un trozo de vida, posiblemente no diría todo lo que pienso, pero en definitiva pensaría todo lo que digo.

Daría valor a las cosas, no por lo que valen, sino por lo que significan.

Dormiría poco, soñaría más, entiendo que por cada minuto que cerramos los ojos, perdemos sesenta segundos de luz. Andaría cuando los demás se detienen, despertaría cuando los demás duermen. Escucharía cuando los demás hablan y cómo disfrutaría de un buen helado de chocolate!

Si Dios me obsequiara un trozo de vida, vestiría sencillo, me tiraría de bruces al sol, dejando descubierto, no solamente mi cuerpo, sino mi alma.

Dios mío si yo tuviera un corazón, escribiría mi odio sobre el hielo, y esperaría a que saliera el sol. Pintaría con un sueño de Van Gogh sobre las estrellas un poema de Benedetti, y una canción de Serrat sería la serenata que les ofrecería a la luna. Regaría con mis lágrimas las rosas, para sentir el dolor de sus espinas, y el encarnado beso de sus pétalos...

Dios mío, si yo tuviera un trozo de vida... No dejaría pasar un sólo día sin decirle a la gente que quiero, que la quiero. Convencería a cada mujer u hombre que son mis favoritos y viviría enamorado del amor.

A los hombres les probaría cuán equivocados están al pensar que dejan de enamorarse cuando envejecen, sin saber que envejecen cuando dejan de enamorarse! A un niño le daría alas, pero le dejaría que él solo aprendiese a volar. A los viejos les enseñaría que la muerte no llega con la vejez, sino con el olvido. Tantas cosas he aprendido de ustedes, los hombres... He aprendido que todo el mundo quiere vivir en la cima de la montaña, sin saber que la verdadera felicidad está en la forma de subir la escarpada. He aprendido que cuando un recién nacido aprieta con su pequeño puño, por primera vez, el dedo de su padre, lo tiene atrapado por siempre.

He aprendido que un hombre sólo tiene derecho a mirar a otro hacia abajo, cuando ha de ayudarle a levantarse. Son tantas cosas las que he podido aprender de ustedes, pero realmente de mucho no habrán de servir, porque cuando me guarden dentro de esa maleta, infelizmente me estaré muriendo.

Siempre di lo que sientes y haz lo que piensas. Si supiera que hoy fuera la última vez que te voy a ver dormir, te abrazaría fuertemente y rezaría al Señor para poder ser el guardián de tu alma. Si supiera que esta fuera la última vez que te vea salir por la puerta, te daría un abrazo, un beso y te llamaría de nuevo para darte más. Si supiera que esta fuera la última vez que voy a oír tu voz, grabaría cada una de tus palabras para poder oírlas una y otra vez indefinidamente. Si supiera que estos son los últimos minutos que te veo diría “te quiero” y no asumiría, tontamente, que ya lo sabes.

Siempre hay un mañana y la vida nos da otra oportunidad para hacer las cosas bien, pero por si me equivoco y hoy es todo lo que nos queda, me gustaría decirte cuanto te quiero, que nunca te olvidaré.

El mañana no le está asegurado a nadie, joven o viejo. Hoy puede ser la última vez que veas a los que amas. Por eso no esperes más, hazlo hoy, ya que si el mañana nunca llega, seguramente lamentarás el día que no tomaste tiempo para una sonrisa, un abrazo, un beso y que estuviste muy ocupado para concederles un último deseo. Mantén a los que amas cerca de ti, diles al oído lo mucho que los necesitas, quiérelos y trátalos bien, toma tiempo para decirles “lo siento”, “perdóname”, “por favor”, “gracias” y todas las palabras de amor que conoces.

Nadie te recordará por tus pensamientos secretos. Pide al Señor la fuerza y sabiduría para expresarlos. Demuestra a tus amigos cuanto te importan.”


ENVIA ESTO A QUIENES QUIERAS

Si no lo haces hoy, mañana será igual que ayer. Y si no lo haces nunca tampoco importa.
Ponle acción a tus sueños. El momento es este.

5 Guys a girl gotta date!

http://www.msnbc.msn.com/id/10663270/?GT1=7538

... and the winner is?

Super hero cat calls 911 for help!

http://www.msnbc.msn.com/id/10663270/?GT1=7538

Well, after hearing such incredible news, should I reconsider training my doggy in doing my errands at work? ;-)

Η τέχνη πάει δυτικά!

Όσοι από εσάς μετακινήστε τακτικά με το Αττικό Μετρό, ίσως και να ακούσατε την ανακοίνωση πως η έκθεση έργων τέχνης στο σταθμό του Μετρό "Άγιος Αντώνιος" θα διαρκέσει μέχρι τις 8 Ιανουαρίου 2006. Καλή η προσπάθεια σ' έναν νέο σχετικά σταθμό και σε περιοχή (Περιστέρι) που ανήκει στις λεγόμενες "Δυτικές Συνοικίες" της Αθήνας. Χρειάζεται ο πολιτισμός να ανεβαίνει στα βαγόνια του Μετροπολιτικού Σιδηροδρόμου και να φτάνει όσο πιο μακρυά γίνεται!

Αρχίζω δίαιτα...

Τελικά σκέφτομαι τι είναι καλύτερο ώρες, ώρες: α. Το να δουλεύω ωσάν τους γιαπωνέζους και να ξεχνάω να φάω, ή β. να έχω μια εβδομάδα υπόλοιπο αδείας τις γιορτές και να ξεσκί- στο φαϊ μέρες που ναι?
Πάντως, ένα από τα αδιαπραγμάτευτα της νέας χρονιάς (έτσι το λέμε τώρα...), είναι να φύγουν τα δύο-τρία κιλάκια που ήρθαν και τσίτωσαν την παντελόνα που ήθελα να βάλω την παραμονή της Πρωτοχρονιάς και συνειδητοποίησα ότι το "γουρουνίζειν δεν εστί φιλοσοφείν", αφού όμως είχα κάνει test drive σ' ό,τι γλυκό κυκλοφορούσε στο σπίτι γιορτιάτικα! Ξεκινάω από σήμερα κιόλας την εφαρμογή του σχεδίου απίσχνανσης με συμβόλαιο στον εαυτό μου να ευωδοθεί η προσπάθεια!
Α! και κάτι άλλο άσχετο, χάρηκα ιδιαίτερα που μου δόθηκε η ευκαιρία να συμμετέχω στην ανερχόμενη κοινότητα του blogme.gr και ελπίζω να δώσουμε όλοι ένα χεράκι να εμπλουτιστεί και να μεγαλώσει και προπάντων να έχει ΠΟΙΟΤΗΤΑ και ΦΑΝΤΑΣΙΑ στα περιεχόμενα του.
Αυτά και μην μου αγχώνεστε με μαλακίες fellow bloggers! Εικόνα της ζωής είμαστε μόνο.

Μια σκέψη για τον καινούργιο χρόνο!

"Ολόκληρη η ζωή του ανθρώπου, δεν είναι παρά μια στιγμή. Ας την απολαύσουμε!"
Πλούταρχος, βιογράφος και δοκιμιογράφος (46 - 120 μ.Χ)

http://www.123newyear.com