Wednesday, February 21, 2007

Δερματοστιξία

Δερματοστιξία είναι η ελληνική ονομασία του τατουάζ, όπως έχει καθιερωθεί διεθνώς να λέγεται. Αυτή η λέξη μου ήλθε στο νου πρόσφατα για όλα όσα ως άλλο τατουάζ, εντυπώνονται στη ψυχή μας και παραμένουν εκεί στο μισοσκόταδο κρυμμένα, μέχρις ότου μια αιτία τα ανασύρει στην επιφάνεια και φανεί το μέγεθός τους.

Image Hosted by ImageShack.us

Δερματοστιξία, για κάθε φόβο που γίνεται πραγματικότητα, όταν παραδωθούμε στη δύναμη με την οποία τον τρέφουμε σαν πραγματικό, όσα χρόνια τον κρατάμε ζεσταμένο στον κόρφο μας! Και το τραγικό είναι να επιστρέφουμε εκεί στη πηγή του φόβου και να κουρνιάζουμε σαν πληγωμένα πουλάκια, αντί να θρέψουμε την πληγή και να πετάξουμε μακριά του.

Και έτσι περνούν μήνες και χρόνια και εποχές ολόκληρες από τη ζωή μας, βουτηγμένοι στο φόβο της αλλαγής και του ξεπεράσματος των καταστάσεων που μας έχουν σημαδέψει με το ανεξίτηλο μελάνι τους, όπως στα τατουάζ. Και αν κάποια στιγμή, μια χαραμάδα φωτός κατορθώνει να παρισφρύσει στη σκοτεινή κάμαρα της ψυχής μας και να φωτίσει τα κομμάτια που έχουν μαραζώσει, πάλι μπορεί να διαλέξουμε τη σιγουριά της μιζέριας μας, αντί να αφήσουμε πίσω μας το φορτίο που κουβαλάμε.

Είμαστε παράξενοι πολλές φορές οι άνθρωποι και δεν εξαιρώ τον εαυτό μου από αυτήν τη διαπίστωση. Παρελθοντολάγνοι καταντάμε, ανασύροντας και καταφεύγοντας σε όλα εκείνα που μας πόνεσαν στο παρελθόν, μη δίνοντας το περιθώριο στον εαυτό μας να ατενίσει το μέλλον. Λέμε πως φοβόμαστε τη μοναξιά και στην ουσία ζούμε μέσα σε αυτήν, όσους φίλους και γνωστούς να έχουμε στον κοινωνικό μας περίγυρο. Ο τρόμος μας είναι τέτοιος να είμαστε ψυχή τε και σώματι στο παρόν, που είτε αναπολούμε είτε ονειροπωλούμε, ξεφεύγοντας από το τώρα, το πιο σημαντικό στοιχείο της πραγματικότητάς μας. Το τώρα, ούτε το πριν που πέρασε και πάει, ούτε το μετά που δεν το γνωρίζουμε. Το τώρα, αυτό μόνο.

Image Hosted by ImageShack.us

Και φτάνουμε στις προσωπικές μας σχέσεις, στις συναντήσεις ζωής με τους άλλους ανθρώπους και εκεί παίζουμε το παιχνίδι του ποντικιού με τη γάτα. Μπορείς, θέλεις? Όχι... και μπαίνουμε στη σύγκριση με το τότε και προβάλλουμε εξαδεικευμένες εικόνες των περασμένων, πάνω στα πρόσφατα. Θεωρούμε τους εαυτούς μας ανήμπορους και ανάξιους να αγαπήσουν και να αγαπηθούν και κλεινόμαστε σε αυτή τη πεποίθηση, αφήνοντας τη ζωή την ίδια να μας προσπερνά.

Μου ήταν τρομερά δύσκολο και ακόμα είναι, να εφαρμόσω στη πράξη αυτό που λέμε πως είναι η αγάπη: "να δίνεις χωρίς να περιμένεις ανταπόκριση". Ανασφάλειες και εγωϊσμοί, γιατί να το κρύψομεν άλλωστε! Φτάνει όμως η στιγμή που αυτό το μοτίβο της εγωϊστικής - που δεν είναι αγάπη ουσιαστικά - αγάπης, να μη λειτουργεί πια και να αποκαθίσταται η τάξη του Σύμπαντος μέσα μας, με έναν τρόπο συγκλονιστικό.

Τα Σα εκ των Σων, η σαρξ εκ της σαρκός μου, όπως αναφέρεται και στα ιερά ευαγγέλια. Για τέτοια αγάπη μιλάμε, όπου εκμηδενίζεται ο ατομικισμός μας στο όνομα της ουράνιας ευτυχίας. Όχι, δεν ονειροβατώ, ούτε φαντάζομαι πράγματα που δεν υπάρχουν, αλλά μέσα στο μικρόκοσμό μου νιώθω αυτή η ρωγμή φωτός στη μέχρι τώρα φοβισμένη και ανασφαλή καρδιά μου, να κάνει τη πολυπόθητη μετάλλαξη.

Image Hosted by ImageShack.us
Tableaux et Dessins Luis Royo

Μετέπειτα θα χρειαστεί να είμαι συνεπής στις επιλογές μου και να μην διστάσω να κυνηγίσω το όραμά μου, επιστέφοντας στην βολική και απονευρωτική αγκαλιά του παρελθόντος. Φοβάμαι ακόμα πολύ το μετέπειτα, άλμα σε άλλη ζωή μου κάνει, μα το δρόμο μου τον έδειξε η ίδια μου η ψυχή και αν δειλιάσω, με αυτήν θα έχω να τα βρω.

Δεν θέλω άλλες δερματοστιξίες μέσα μου, θέλω μόνο να σπάσουν τα δεσμά, μπορώ?

Το κείμενο αυτό δημοσιεύεται εδώ, όπως φιλοξενήθηκε αρχικά στο ΦΙΛΟΞΕΝΕΙΟ, στις 20/02/2007.

10 comments:

Athanassios Ghikas ready to fly like an Eagle said...

Ψυχοστιξία
Μαριαλένα
(σ'ευχαριστώ)

Marialena said...

Αυτά είναι τα τραύματα και ουλές που θέλουν προσπάθεια για να επουλωθούν και όχι τόσο τα άλλα τα οφθαλμοφανή Σάκη μου!

Εγώ σ' ευχαριστώ, καλό ξημέρωμα! Μ.

panagiota said...

Οταν θα κυνηγησεις τα οραματα σου και η αγαπη μεσα στην ζωη σου θα γινει"τα Σα εκ των Σων"δωρισμενη,αμφοτερων,χωρις αναστολες,ορους και ορια,θα δεις το ανεξιτηλο μελανι να ξεθωριαζει,
Η δερματοψυχοστιξια θα ανηκει στο παρελθον!
Την καληνυχτα μου....και στειλε μου ενα Αττικο χαμογελο!!!

Marialena said...

Τα οράματα να κυνηγώ και όχι τα φαντάσματα, έτσι δεν είναι Παναγιώτα μου?

Σου στέλνω μια υπέροχη λιακάδα από την Αττική Γη, μαζί με τη καλημέρα μου!

Anonymous said...

Υπέροχο κείμενο...
Ο Φόβος εναντίον της Ανάγκης!!
Οράματα εναντίον Φαντασμάτων!
Αν κρίνω από τα κείμενα που παραθέτεις, αληθινή κατάθεση ψυχής, διαθέτεις την αρμονία που χρειάζεται...

Marialena said...

Αγαπητέ σκακιστή, κάθε φορά που κάνω κατάβαση στα μύχια της ψυχής, αγγίζω ένα κομμάτι της αλήθειας που βρίσκεται εκεί, είτε αποτυπωμένη στα "στιγμιότυπα", είτε στη ποίησή μου. Είναι κομμάτι της αυτοπραγμάτωσής μου αυτά τα βιωματικά κείμενα και καταγραφές.

Οι επισημάνσεις σου με τιμούν και σ' ευχαριστώ. Φαίνεσαι και εσύ άνθρωπος με ανάλογα ενδιαφέροντα και καλλιτεχνικές ανησυχίες. Χαίρομαι που αντιλαμβάνεσαι τη συχνότητα στην οποία εκπέμπω. Διατηρείς και συ κάποιο blog?

Anonymous said...

2 μέρες πριν "έμαθα" τι είναι blog, όταν η μηχανή αναζήτησης στη λέξη "γιωτ", έβγαλε το blog σου.
Δεν σου κρύβω ότι σήμερα, πρώτη φορά ύστερα από μήνες, δεν ασχολήθηκα ούτε μισό λεπτό με το σκάκι, παρ΄ότι σε 2 εβδομάδες με περιμένουν κάποια σημαντικά τουρνουά...
Γιατί;
Απλά εντυπωσιασμένος από την αμεσότητα και τη δύναμη του blog και κυρίως ΓΟΗΤΕΥΜΕΝΟΣ από το δικό σου καθώς και τη συνολική παρουσία σου στο διαδίκτυο, επισκέφθηκα εκατοντάδες blog.
Αποτέλεσμα; Περισσότερο γοητευμένος...
Τελικά Μαριαλένα είσαι ένας σπάνιος άνθρωπος!
ΥΓ 1. Δεν έχω λοιπόν blog, διατηρώ όμως μια ιστοσελίδα. Δυστυχώς αυτή είναι κατά το 1/5 "κερδοσκοπικού χαρακτήρα" και έτσι δεν είναι σωστό να μπει σ΄ένα comment.

Marialena said...

Μοναχικέ Σκακιστή, καλησπέρα! Η αγάπη και η ενασχόλησή σου με το σκάκι, προφανώς έχει διαμορφώσει ανάλογα και τον χαρακτήρα σου! Ανέλπιστο το σχόλιό σου αυτό, αλλά καλοδεχούμενο από τη στιγμή που προέρχεται από έναν άνθρωπο που μελετώντας μια σελίδα ή και ακόμα περισσότερες προέβη σε αυτά τα συμπεράσματα. Με τιμάς το δίχως άλλο!

Ξεκίνησα να γράφω στο διαδυκτιακό μου ημερολόγιο, μην έχοντας φιλοδοξία να κατακτήσω το διάστημα, παρά να ανοίξει ένας δίαυλος αμφίδρομης επικοινωνίας με τον εαυτό μου και τους φίλους μου, για πράγματα που εγώ θεωρώ άξια αναφοράς και δημοσιοποίησης. Το μέσο εξελίσσεται σε ένα ισχυρό φορέα αλληλεπίδρασης με τον υπόλοιπο κόσμο, μα πάντα αφετηρία μου είναι ο εσωτερικός μου διάλογος και το πρίσμα που διατηρώ στα γεγονότα, αντί να γράφω για να ευχαριστήσω άλλους και να μπω στο παιχνίδι του ανταγωνισμού ανάμεσα στους έλληνες μπλόγκερς. Όχι, σε καμμιά περίπτωση δεν θα μπω σε αυτή τη διαδικασία, η γραφή είναι για μένα μεράκι και μέσο έκφρασης πρώτα και κύρια...

Θέλω απλά στη ζωή μου να είμαι "Άνθρωπος", να μπορέσω να αγαπώ και να αγαπιέμαι ει δυνατόν!

Όσον αφορά το υστερόγραφό σου, η σελίδα μου είναι πάντα ανοικτή στο δημοκρατικό διάλογο και την ανταλλαγή απόψεων από τους αναγνώστες και φυσικά δεν είσαι υποχρεωμένος να αποκαλύψεις κάτι που δεν θεωρείς σωστό κατ' αρχήν.

Σε κούρασα, μα σ'ευχαριστώ που μου έδωσες έναυσμα να πω και εγώ την άποψή μου, σε αυτά που έθεσες πριν!

Anonymous said...

Δε με κούρασες καθόλου. Απεναντίας εσύ με τιμάς, αφού αν και κουρασμένη λογικά μετά από τη δουλειά σου, τελευταία ημέρα της εβδομάδας, μου γράφεις.
Γιατί ανέλπιστο το σχόλιο; Λογικό ήταν.
Να διευκρινήσω ότι επισκέφτηκα άλλα blog, για να κατανοήσω τη δομή τους και ΟΧΙ για να συγκρίνω...
By the way, έχω ορισμένες "τεχνικές" απορίες, ίσως μου επιτρέψεις να σου στείλω e-mail σχετικά με αυτές.
Χαιρετώ προς το παρόν (πρέπει να δουλέψω μερικές ωρίτσες για τον άρτον ημών κλπ)

Marialena said...

Καλησπέρα και πάλι Σκακιστή! Ναι στο τέλος της εργασιακής εβδομάδας συσσωρεύεται η κούραση, αλλά βρίσκομαι στη σελίδα μου γιατί έχω παρόλα αυτά διάθεση για να γράψω κάποια πράγματα που έχω κατά νου.

Θα χαρώ να λάβω e-mail σου για ό,τι θες να με ρωτήσεις. Ελπίζω ο άρτος ημών να είναι γλυκύς ενόσω εργάζεσαι. Καλή συνέχεια, χαιρετώ!