Tuesday, January 23, 2007

Φρέσκος αέρας



Dust in the wind - Kansas

I close my eyes
κλείνω τα μάτια μου
Only for a moment, then the momen't gone
μόνο για μια στιγμή και μετά η στιγμή χάνεται
All my dreams
όλα τα όνειρά μου
Pass before my eyes, a curiosity
περνούν εμπρός από τα μάτια μου, σαν αξιοπερίεργο
Dust in the wind
σκόνη στον άνεμο
All they are is dust in the wind Same old song
Αυτό που είναι μοιάζουν να είναι σκόνη στον άνεμο το ίδιο παλιό τραγούδι
Just a drop of water in an endless sea
Μόνο μια σταγόνα νερού σε μια ατελείωτη θάλασσα
All we do
Ότι και αν κάνουμε
Crumbles to the ground, though we refuse to see
σκοντάφτει στο έδαφος, έστω και αν αρνούμαστε να το δούμε
Dust in the wind
Σκόνη στον άνεμο
All we are is dust in the wind, ohh Now, don't hang on
Αυτό που είμαστε είναι σκόνη στον άνεμο, ω τώρα μην αναμένεις μάταια
Nothing lasts forever but the earth and sky
τίποτα δεν βαστά αιώνια εκτός από τη γη και τον ουρανό
It slips away
ξεγλυστρά και χάνεται
And all your money won't another minute buy
και όλα σου τα χρήματα δεν αγοράζουν επιπλέον λεπτά
Dust in the wind
σκόνη στον άνεμο
All we are is dust in the wind
αυτό που είμαστε είναι σκόνη στον άνεμο
All we are is dust in the wind Dust in the wind
αυτό που είμαστε είναι σκόνη στον άνεμο σκόνη στον άνεμο
Everything is dust in the wind
όλα είναι σκόνη στον άνεμο
Everything is dust in the wind
όλα είναι σκόνη στον άνεμο
The wind
ο άνεμος


(μετάφραση: Μαριαλένα (c) 2007)
=====================================================================================
Χθες το πρωί αφού πήγα στη δουλειά και ασχολήθηκα με εκκρεμότητες εκεί, κάποια στιγμή άνοιξα το buzz ή πόμπο ελληνικά, του phigita.net και είδα τις πρόσφατες δημοσιεύσεις. Είδα κάποιες, διάβασα, σχολιάσα σε άλλες σαν τον παλιό καλό καιρό. Μέχρι το καλοκαίρι του 2006, έβλεπα σε καθημερινή βάση έναν μεγάλο αριθμό ιστολογίων, αλλά μετά από κάποιες παρεξηγήσεις που είχαν προκύψει τότε και μέσα από μια ακατανόητη για μένα, επιθετικότητα που εξέφραζαν μέσα από τις σελίδες τους, απύβδησα και αποφάσισα να περιορίσω κατά πολύ την κινητικότητά μου σε άλλα μπλογκς και να αλληλεπιδρώ μόνο με όσους (λίγους και καλούς) μου ήταν αγαπητοί.

Χθες όμως, μετά από τόσον καιρό, ένιωσα την ανάγκη να ξαναβρώ παλιούς γνωστούς και να γνωρίσω ίσως, κάποιους καινούργιους μέσα από την άναζήτησή μου στις δημοσιεύσεις και το χάρηκα. Μετά από αυτό, το βράδυ έκανα και μια από τις συνήθεις ενδοσκοπήσεις στον εαυτό μου και είδα πως τελευταία πάλι κάτι με τρώει και γκρινιάζω, όχι τόσο λεκτικά, αλλά μέσα μου και αφήνω την αταξία να με αποσυντονίζει πολλές φορές.

Ξέρω τι είναι, η τελειομανία μου σε συνδιασμό με το απραγματοποίητο, είναι βόμβα νετρονίου! Τα θέλω όλα και τα θέλω τώρα δηλαδή... Σχεδόν σε όλα όσα νομίζω(!) πως μπορώ να παρέμβω (μην πιστεύετε ούτε λέξη για παρεμβολή και τέτοια), βάζω τόσο ενθουσιασμό και παρορμητικότητα, που όταν συν τω χρόνω αποδειχτεί πως τα πράγματα δεν είναι έτσι, κόβονται τα φτερά μου! Αμετανόητη ιδεολόγος εγώ, πρώτα πετάω στα σύννεφα και μετά πατάω στη γη (αχ βρε Αφροδίτη στους Ιχθύς μου τι μου κάνεις!!!)

Σήμερα νοητά έφτιαξα μια εικόνα στον νου μου καθώς ερχόμουν στο γραφείο. Να έχω μπροστά μου ένα παράθυρο που να βλέπει, γιατί όχι, στην εξοχή, να το ανοίξω και μετά να μπει φρέσκος αέρας μέσα για πολλή ώρα! Και γω να μην τρέξω να το κλείσω γιατί, όπως συνήθως, τα ρεύματα μ' ενοχλούν, αλλά να κάτσω εμπρός του και να ανασαίνω αυτόν τον αέρα που μπαίνει μέσα και να μ' ευχαριστεί. Μια εικόνα σαν καθαρτήριο δηλαδή!

Έστω και αν δεν ζω τον έρωτα έτσι όπως τον ονειρεύομαι επί του παρόντος, έστω και αν χρειάζεται να με προσέχω για να είμαι καλά στα πόδια μου, έστω και αν ώρες ώρες χάνομαι μέσα στις σκέψεις, στις επιθυμίες ή ακόμα και στην πρόσφατα αποκτηθείσα σιωπή του νου μου, καλά είμαι, να μην παραπονιέμαι!

Καλημέρα φίλες και φίλοι, στέλνω σε όλους ένα χαμόγελο μέσα από τη καρδιά μου, μαζί με εκείνο το γαλήνιο φως της ψυχής, που όταν μπει μέσα είναι ό,τι ωραιότερο μπορεί κανείς να βιώσει κανείς από εκείνον για εκείνον. Έστω και αν τελικά δεν είμαστε τίποτα περισσότερο από "Σκόνη στον άνεμο" (dust in the wind), όπως λέει και το ομώνυμο πανέμορφο τραγούδι των Kansas!

3 comments:

Anonymous said...

Να είσα καλά Μαριαλενάκι! Σου στέλνω ένα ζεσό χαμογελάκι από εδώ!
;-)

onlysand said...

πολύ το χάρηκα, που κάθησες και μετέφρασες αυτο το αγαπημένο τραγούδι - τι μου θύμισες...!...

Μου άρεσε πολύ και η γαλήνη που αποπνέει αυτό το ποστ - μετά τις 'περιπλανήσεις'...:)))

Marialena said...

@ Γοργονίτσα: Την Τρίτη κάτι έχεις, μα κι εγώ την Τρίτη προσπαθώ να την περάσω ανεπαίσθητα, γιατί το 16βάλβιδο (μυαλό εννοώ) με τρέχει με ταχύτητα τυφώνος, ουφ! φιλιά πολλά!

@ Onlysand: Κατ' αρχήν καλοσώρισες στη σελίδα μου! Σ' ευχαριστώ πολύ που μου μετέδωσες την αίσθηση που αποπνέει. Ξέρεις κάτι? Τελικά κάποια πράγματα στη ζωή μας λειτουργούν καλύτερα χαμηλόφωνα, σχεδόν ψιθυριστά, για να ακούγονται και καλύτερα!

Η περιπλάνηση ποτέ δε σταματά, μας οδηγεί συνέχεια σε καινούργια μονοπάτια, καλή συνέχεια και σε σένα! Μ.