Tuesday, February 06, 2007

Η μοναξιά του μπλόγκερ

Image Hosted by ImageShack.us Computer Loneliness

Η πραγματικότητα πολλές φορές ξεπερνάει τα δικά μας μέτρα και σταθμά, ειδικά στον τομέα των εφαρμογών του διαδυκτίου. Τρανό παράδειγμα η εξελικτική πορεία του blogging, που αυξάνεται και πληθύνεται με γεωμετρικούς ρυθμούς, ήτοι ένα διαδικτυακό ημερολόγιο ανά δευτερόλεπτο δημιουργείται παγκοσμίως!

Κοιτάω τη δική μας, οικεία Ελληνική σκηνή και βλέπω πως σύντομα θα έχουμε ξεπεράσει τα 3000 προσωπικά ημερολόγια και δεν θα σταματήσουμε εκεί! Ένα μόλις χρόνο πριν, η περιήγηση στην μπλογκόσφαιρα ήταν εφικτή καθότι, η ανάγνωση ενός σημαντικού αριθμού δημοσιεύσεων δεν απαιτούσε πολύ από τον διαθέσιμο χρόνο του καθενός.

Τώρα, με την αλματώδη αύξηση, η κατάσταση τείνει να γίνει όπως και τότε που πρωτοξεκινήσαμε να γράφουμε "στο κρυφό σχολειό". Υπάρχουν ήδη δύο διαφορετικές δημοφιλείς πλατφόρμες δημοσίευσης (blogger & wordpress), όπως και ελληνικές σελίδες σαν αυτή του pathfinder που φιλοξενούν ανάλογα ιστολόγια. Αν δεν αποσκοπούμε σε χρηματικό όφελος ή δημοτικότητα για να επωφεληθούν οι επαγγελματικές μας ενασχολήσεις, το blogging οφείλει να είναι χόμπυ και δημιουργική εκτόνωση της διάθεσης για το καινούργιο του πράγματος, όπως και μια γέφυρα επικοινωνίας με τους άλλους.

Εμείς εδώ στην Ελλάδα, τείνουμε να το εκμαυλίσουμε, προωθώντας τρίτα συμφέροντα μέσα από μια προσωπική σελίδα, ή αλληλεπιδρώντας με τους αναγνώστες/σχολιαστές προς ίδιον όφελος. Και καλά να δεχθώ πως ως η ύστατη δημοκρατική διαδικασία, το μπλογκ είναι ελεύθερο (έως και ασύδοτο) στο να συναθροίζονται ετερογενείς κατηγορίες ενδιαφερομένων. Όμως, η μανία για την όποια "πρωτιά" σε δείκτες αναγνωσιμότητας και η κατασπάραρξη αλλήλων, ποιά δημοκρατία εξυπηρετεί? Το ατελείωτο πάρε δώσε για διαδυκτιακούς έρωτες και λάγνα πάθη που κρύβονται πίσω από τις λέξεις ή μια φωτογραφία στο προφίλ που εξάπτει τη φαντασία, είναι υγιής προσέγγιση σε προσωπικό επίπεδο? Η μη τήρηση κανόνων συμπεριφοράς στις μεταξύ μας επαφές, τι άραγε κρύβει?

Εν ολίγοις, σε τι μεταμορφωνόμαστε όταν νομίζουμε ότι κρυβόμαστε πίσω από μια οθόνη?

Αυτό που μ' αρέσει στη διατήρηση των διαδυκτιακών μου ημερολογίων, είναι ότι έχω ένα βήμα για την προσωπική μου έκφραση και ένα έναυσμα να συνυπάρχω σε μια πολυσυλεκτική διαδυκτιακή κοινωνία με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Όμως, μετά λύπης μου διαπιστώνω πως ο ιδεαλισμός και η σωστή συμπεριφορά ανάμεσα στον γράφοντα και τον αναγνώστη, πάει περίπατο, όταν οχειρονόμαστε πίσω από μια περσόνα, ένα ψευδώνυμο, μια επίπλαστη ταυτότητα που δημιουργούμε για να εξιδανικεύσουμε αυτό που δυστυχώς, δεν είμαστε.

Τι θέλω: Το να είμαστε μια κλειστή κάστα "μυστικιστών" που δημιουργούν αυτά τα περίφημα μπλογκς, είναι σαφώς ουτοπικό και ανεδαφικό. Η εποχή του Μεσαίωνα της Πληροφορικής σύντομα θα παρέλθει, καθώς τη γνώση κανείς δεν μπορεί να την εμποδίσει.
Θέλω όμως, όπως τηρούμε κανόνες συμπεριφοράς και ηθικής στην κοινωνική μας αλληλεπίδραση, το ίδιο να ισχύει και στο διαδύκτιο, είτε μέσω των δημοσιευμάτων, είτε σε άλλη μορφή επαφής και επικοινωνίας. Γιατί? Γιατί το να βγάζουμε τον πιο κακό ή ανώριμο εαυτό μας, προφυλαγμένοι πίσω από την "ανωνυμία" μας, γυρίζει σε μπούμερανγκ τελικά, γιατί δεν θα αργήσει ο καιρός που όλοι ή σχεδόν όλοι θα διατηρούν μια σελίδα στο ίντερνετ και θα πάψουμε να είμαστε η μειοψηφία.

Τρίχες θα μου πείτε, αυτά που λέω! Ίσως και κάποιοι θα γελάσετε ειρωνικά με τις παρατηρήσεις μου για το που πάμε. Όσο και να νομίζουμε ότι κάτι είμαστε συμμετέχοντας στα φόρα των διαδυκτιακών ημερολογίων, στην ουσία δεν είμαστε τίποτα, αν αφήσουμε το σεβασμό στον εαυτό μας καθώς και στους συνανθρώπους μας απέξω. Χίλιοι αναγνώστες την ημέρα, είναι πολύ βολικό σκότωμα του χρόνου που περνάει άπραγος, καθώς στην ουσία παραμένουμε αφόρητα μονάχοι, όσες συνδέσεις ή προτιμήσεις έχουμε!

9 comments:

ci said...

Σεβασμός, όπως λες καλή μου. Όποιος έχει τρόπους δεν τους ξεχνά επειδή είναι πίσω από μια οθόνη, μην γελιόμαστε.. Απλά ίσως αναγκαζόμαστε πια να είμαστε πιο επιφυλακτικοί στο αλληλεπιδραστικό τμήμα, αλλά οκ εξακουλουθούν να υπάρχουν πάντα όμορφες στιγμές. Και φυσικά σελίδες:)
Φιλιά

panagiota said...

ουφφφφφ!!!!εσυ τα εγραψες ,εγω ανασανα...
Νασαι καλα επωνυμη Μαριαλενα και οχι"ροζ-μωβ,γαλαζοπρασινο παθος"και να τα λες οπως τα νοιωθεις,ετσι πρεπει να ειναι η αληθεια....

Yonah said...

Μαριαλένα σε χαιρετώ :-)

Με αυτό το άρθρο σου θα διαφωνίσω εν μέρη...

Μου αρέσει η ιδέα του "μυστικισμού", αλλά σε ένα ορισμένο σημείο. Διότι ρε συ Μαριαλένα είναι δύσκολο να κρύψεις την πληροφορία και ακόμη είναι και άδικο... Σκέψου μόνο πόσοι υπάρχουν εκεί έξω που θέλουν να "μάθουν" και δέν θα μπορούν σε μία τέτοια περίπτωση...

Όσο για το θέμα τις "ανωνυμίας" συμφωνώ απόλυτα!
Α! και μήν ξεχνάμε οτι όποιος μας τσατίζει μπορούμε απλά και όμορφα να τον κάψουμε με το "μαγικό φίλτρο"

Χαιρετίσματα... Bow! :-D

Unknown said...

Καλημέρα

Αν αυτό λέγεται προσωπικό
ημερολόγιο τότε τι άλλο να πω
κρίμα
Λίγος σεβασμός δεν βλάπτει
το προσωπικό τι το θέλουμε
άραγε και το γράφουμε

Εδώ έχει γίνει διαφημιστκό
ημερολόγιο μήπως βγάλουν λίγα
χρήματα
Αυτή είναι η αλήθεια
Αλλά βλέπεις κανέναν δεν βολεύει
να γράψει την αλήθεια

Προσωπικό ημερολόγιο
λέγεται αυτό που το γράφεις εσύ
που είσαι ελεύθερος, αδέσμευτός
ανεξάρτητος
με τα λεφτά τα δικά σου
με την δύναμη την δικιά σου
με το γούστο και το μεράκι
το δικό σου
με την αγάπη για αυτό που κάνεις
για αυτά που γράφεις

Ενώ τώρα τι γίνεται ?
Όλοι έχουν καταντήσει
δημόσιοι υπάλληλοι
και πολλοί κάνουν και διατεταγμένη
υπηρεσία και δεν τολμούν να γράψουν
την αλήθεια
γιατί άραγες όλα αυτά ?

Οι περισσότεροι γράφουν από
τα γραφεία τους με τα λεφτά τα δικά μας, είναι βλέπεις μη
κερδοσκοπικού χαρακτήρα
παρά μόνο αν μπορούν να αρπάξουν
έστω και μερικά Ευρω

Αυτό λέγεται προσωπικό
ημερολόγιο ?

Καλό πρωινό

Unknown said...

Μαριαλένα μου

Υπάρχουν αρκετά αξιόλογα
ημερολόγια που αξίζει να τα διαβάζεις
Αυτό είναι αλήθεια
και μακάρι να γίνουν και άλλα

Ο Καπετάν Δημήτρης
θα είναι πάντα στην Εμπόλεμη
Ζώνη για να υπερασπίζεται
ότι πραγματίκα αξίζει

Τα σκουπίδια είναι για την
χωματερή
δεν έχουν καμιά θέση εδώ

Καλό πρωινό

An-Lu said...

Ορθόν! Όταν κάνουμε το κέφι μας, σκασίλα μας για πρωτιές και άλλα τινά ;-))))



ΥΓ Μήπως αντί για "εκμαυλίσουμε" ήθελες να πεις "εκφυλίσουμε";

Marialena said...

Καλησπέρα σε όλους τους φίλους! Τις απόψεις μου δεν χρειάζεται να τις επαναλάβω, γιατί τις εξέθεσα ήδη προηγουμένως στο άρθρο μου.

Ευχαριστώ όμως τους Citronella, Yoreeka, Παναγιώτα, Καπετάνιο, Χάρη και Γοργόνα, αλλά και όσους διάβασαν το κείμενο, που προβληματίστηκαν μαζί μου για κάποια κακώς κείμενα της κοινότητάς των μπλόγκερς στη χώρα μας!

Καλή συνέχεια σε όλους μας, Μ.

Anonymous said...

Τελικά όμως τι έχει σημασία; Ποιος είμαι ή τι λέω; Όποια ανωνυμία και εάν υπάρχει πίσω ένα blog, Μπορώ να κρίνω εάν αυτό που λέει είναι σωστό ή λάθος. Εάν με εκφράζει ή όχι. Σεβασμός; Που αρχίζει και που τελειώνει; Ποιος σέβεται πιο πολύ κάποιον; Όταν π.χ. εγώ γράφω με επιθετικό, τρόπο, βρίζω και λέω διάφορα που πραγματικά μερικές φορές μπορεί να σοκάρουν, αλλά είμαι αυθεντικός σε αυτό που γράφω, έχω λιγότερο ή περισσότερο σεβασμό απέναντι σε κάποιον που απλά γράφει για να γράφει και όλα όσα γράφει τα περνάει από χίλια φίλτρα, για να καταλήξουν στο τέλος στην οθόνη μου και να μου χαϊδέψουν τα αφτιά; Δεν ξέρω και δεν μπορώ να ξέρω πόσοι και ποιοι είναι αυτοί που γράφουν ότι γράφουν επειδή απλά εκφράζονται μέσα από αυτό ή απλά θέλουν να γίνουν πρώτοι. Δεν ξέρω τελικά τι σημασία έχει να είσαι πρώτος. Όλοι θέλουν να έρθουν πρώτοι στα πάντα εκτός από τον θάνατο.
Εγώ προσωπικά έχω μεταμορφωθεί πριν πολύ καιρό και δεν ήταν πίσω από μια οθόνη, αλλά πάνω σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου. Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, παρά να είμαι, αυτό που είμαι σε ότι και εάν λέω σε ότι και εάν περιγράφω. Έχει όμως σημασία ποιος είμαι; Και ποιος μπορεί να το κρίνει ποιος είμαι εκτός από εμένα; Είμαι αυτά που γράφω, αυτό που φαίνομαι, αυτό που θέλουν οι άλλοι, αυτό που νομίζουν οι άλλοι… ή τελικά είμαι αυτά που τρώγω; Γιατί έχω μπερδευτεί.

Marialena said...

Αγαπητέ Λύκε, καλοσώρισες! Με το δίκιο σου να μπερδευτείς, αν και βρήκα πολύ ρεαλιστικούς τους προβληματισμούς σου στο σχόλιο που άφησες. Για μένα, το μπέρδεμα αυτό που δεν το έχεις μόνον εσύ, οφείλεται στο γεγονός ότι είμαστε μπροστά στη μετεξέλιξή μας, από κοινωνικά σε μοναχικά όντα, έστω και αν διευρύνονται οι ορίζοντές μας μέσα από το διαδύκτιο και επικοινωνούμε μέσα από κοινότητες.

Η φύση μας έκανε να ερχόμαστε σε επαφή και στο φυσικό κόσμο και όχι μόνο να ανταλλάσσουμε σκέψεις μέσα από ένα μέσο όπως ο υπολογιστής. Εδώ νομίζω πως κάτι γίνεται!

Συμφωνώ κατά πολύ με αυτά που είπες, γι' αυτό και δεν είμαι αρμόδια να σου απαντήσω, παρά να σου πω πως το καλύτερο που έχεις να κάνεις, είναι να σκεφθείς και να αποφασίσεις εσύ τι σου ταιριάζει καλύτερα.

Καλη ανάρρωση εύχομαι και όλα να πάνε καλά με την υγεία σου. Μαριαλένα