Monday, November 05, 2007

Meat Market

Αυτό που θέλουν οι γυναίκες είναι να τις προσέχουν οι άντρες. Όμως εκείνοι είναι απορροφημένοι με τον εαυτό τους.

"Οι άντρες είναι σαν τις τουαλέτες, ή θα είναι κατειλλημένες ή χαλασμένες", έλεγε μια κυνική φίλη μου. Πέμπτη βράδυ σε μπαρ του Κολωνακίου. Μια ματιά γύρω μας ήταν η επίρρωση των λόγων της. Μερικοί συμπαθητικοί τύποι συνοδεύονταν από γυναίκες έτοιμες να παλέψουν στη λάσπη για να τους κρατήσουν. Οι ελεύθεροι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: ανάξιοι λόγου και νάρκισσοι που φοβούνται μη τσαλακώσουν το πουκάμισό τους, την ώρα που τεντώνονται να πιάσουν το μοχίτο από την μπάρα.

Εκείνη τη δύσκολη στιγμή, οι αρνητικές σκέψεις είναι αναπόφευκτες. Το meat market είναι σκληρή υπόθεση. Δεν πας για ποτό με στόχο να γνωρίσεις τον άνθρωπο της ζωής σου ούτε περιμένεις ότι σε μια βραδινή έξοδο θα πέσεις πάνω στον πρίγκηπα. Δεν υπάρχουν πια γαλαζοαίματοι και οι βάτραχοι, με τέτοια προσφορά που υπάρχει γύρω τους, πουλάνε τον εαυτό τους πολύ ακριβά. Ακόμα και αν κυκλοφορείς βράδυ με... εξαιρετικά χαλαρά κριτήρια ζευγαρώματος, η κατάσταση είναι άκρως απογοητευτική. Είναι προφανές.

Ανήκω σε μια από τις πιο πονεμένες ομάδες του θηλυκού πληθυσμού: κοντά στα 35, με φορτωμένο εργασιακό πρόγραμμα, single, ισχυρογνώμων. Όχι bitchy. Ούτε βέβαια Μαρία η Άσχημη. Κανονικά, θα έλεγε κανείς ότι είμαι στα καλύτερά μου. Όμως η μοίρα μου έπαιξε σκληρό παιχνίδι. Όχι μόνο εμένα, αλλά και στις περισσότερες συνομήλικες. Νοσταλγώ μιαν εποχή στην οποία δεν έχω ζήσει. Εκείνες τις μαγικές ημέρες που η αποκάλυψη της γυναικείας γάμπας στο ανδρικό βλέμμα ήταν το πιο ισχυρό κέντρισμα για να αρχίσει το φλερτ. Παρατηρώντας τις κλασσικές γυναικοπαρέες που έχουν στα μάτια ένα μείγμα ελπίδας και ματαίωσης, είναι αδύνατον να μην μελαγχολήσεις. Κοντεύουν να τα βγάλουν όλα έξω, αλλά η γυναικεία σάρκα δεν συγκινεί κανένα. Στέκονται μαζεμένες σαν τα ζουμερά τσαμπιά, τιτιβίζουν για τη δουλειά, τα καλλυντικά, τα σίριαλ, αλλά μάταια. Δεν υπάρχει ακροατήριο. Το ανδρικό κοινό είναι απορροφημένο με τον εαυτό του.

Θα μπορούσε άλλωστε να είναι διαφορετικά? Εδώ και είκοσι χρόνια, όλα τα ανδρικά έντυπα περιέχουν χιλιάδες οδηγίες χρήσεως: πως να ντυθείτε, πως να είναι το σπίτι του εργένη, πως να φτιάξετε αυγά ποσέ, πως δυναμώνουν οι τετρακέφαλοι, πως γίνεται ο κόμπος Ουίνδσορ στη γραβάτα, ποιά είναι τα σωστά γένια τριών ημερών. Ένα savoir faire που δυστυχώς αγγίζει και τον ερωτικό τομέα. Τι να της πείτε πριν, τι να της πείτε μετά, που είναι το σημείο G. Χιλιάδες σελίδες εξεταστέας ύλης για τους καψερούς αναγνώστες που πιστεύουν ότι θα κριθούν μόλις ανοίξουν το στόμα τους στις κάτωθι κατηγορίες: μαγειρική, μόδα, σεξ, ταξίδι (ποιό είναι το καλύτερο ξενοδοχείο στις Μαλδίβες? Ε?), Χόλιγουντ κ.ο.κ. Σκέτη συμφορά αν σκεφθεί κανείς ότι μέχρι τότε το ενδιαφέρον τους εστιαζόταν σε δύο πράγματα: στα αθλητικά και στις σεξουαλικές τους επιδόσεις.

Προσωπικά -αλλά θεωρώ ότι το ίδιο ισχύει και για πολλές άλλες γυναίκες- οι απαιτήσεις μας δεν έχουν αλλάξει παρά την προπαγάνδα των περιοδικών. Δεν επιθυμούμε έναν ντεκορατέρ, στυλίστα, ειδικό του γυναικείου οργασμού και σεφ σε ένα περιτύλιγμα. Θέλουμε την προσοχή και προστατευτικότητα. Όσο αυτόφωτες και να παρουσιαζόμαστε, όσο σίγουρες για τον εαυτό μας και αν δείχνουμε, τόσο πιο πολύ ψάχνουμε ασφάλεια. Λίγο αγκαλίτσα, καμιά τρυφερή κουβέντα, κάποιον να κατεβάζει τα σκουπίδια για να μην κουραζόμαστε. Να μας βρίσκει όμορφες και να μας το λέει πού και πού.

Θα ήθελα πολύ να το φωνάξω σε όλους αυτούς τους τύπους που κυκλοφορούν ανάμεσά μας και περνούν ζόρια επειδή τους πέφτουν τα μαλλιά ή πήραν μερικά κιλά και νομίζουν ότι καταστράφηκε το σύμπαν. Ο ναρκισσισμός είναι το νέο είδος ανδρικού αυτισμού. Η χαλασμένη τουαλέτα, ο τζάμπα κόπος. Έτσι κι αλλιώς, με τις παρούσες συνθήκες, δεν μας παίρνει να έχουμε και φοβερές προσδοκίες._

Αντιγραφή από το ανδρικό περιοδικό της Καθημερινής της Κυριακής "GK", της στήλης GK WOMAN από τη Μαργαρίτα Πουρνάρα, σελ. 100, τεύχος 1, Νοέμβριος 2007

σ.σ. επειδή αυτό το άρθρο αντιπροσωπεύει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι και της δικής μου οπτικής επί του θέματος των σχέσεων στους singles γύρω στα 35, επιτρέψτε μου μονάχα ένα σχόλιο στα γραφόμενα της κας Πουρνάρα: "Ακάκιεεε, τα μακαρόνια να ναι Μίσκο!" ...και μετά ξυπνήσαμε. Όχι ότι δεν υπάρχουν εξαιρέσεις στον κανόνα των ανδρικών συμπεριφορών απέναντί μας, αλλά μάλλον είναι είδος εν ανεπαρκεία ή σε εξαφάνιση. Μα που πήγαν οι πραγματικοί άνδρες βρε παιδιά? Εκεί που πήγαν και οι αληθινές γυναίκες? Αχ, τι τραβάμε και εμείς οι χορεύτριες...

Καλημέρα μας!

Μαριαλένα, 04/11/2007

35 comments:

Lina said...

δυστυχώς το φαινόμενο που περιγράφεις χτυπάει και σε μικρότερες ηλικίες....

Anonymous said...

Εγώ πάλι νομίζω πως ζεις εν τω ουρανώ.Αν είσαι single ανεξάρτητη και γυναίκα του "σήμερα" και σκληρή executive και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις,τότε κανείς άντρας δεν πρέπει να σου κατεβάσει τα σκουπίδια.Διτι αν το κάνει,αυτόματα πέφτεις κατηγορία.Εγώ γουστάρω τρελά όταν η γυναίκα κατεβάζει τα σκουπίδια,ξέρει από που μπαίνει πετρέλαιο στο αμάξι και πάει μόνη της να πληρώσει λογαριασμούς.Είναι δείγμα της ουτοπικής γυναικείας απελευθέρωσης (η οποία,αν ποτέ συνέβαινε,μόνο εμείς οι άντρες θα είμασταν κερδισμένοι)που σπανίζει.Εν κατακλείδι,το πρόβλημα είναι στο πως μας βλέπουν κάθε φορά οι γυναίκες,σύμφωνα με τα άστατα και εναλλασόμενα γούστα τους.Ο άντρας δεν έχει αλλάξει από τον καιρό του Αδάμ (που όταν ο Θεός του την είπε,εκείνος τα έριξε όλα στην Εύα:"αυτή φταίει"είπε χωρίς ντροπή,αφού πριν την είχε "γλεντήσει")

Marialena said...

@ Λίνα: υπάρχουν και εξαιρέσεις στον κανόνα, αρκεί κανείς να μην πέφτει στα ίδια σκ@τ@, νομίζοντας ότι κάτι τέτοιο του/της αξίζει... καλοσώρισες στη σελίδα μου Λίνα!

@ Παναγιώτης: μ' αρέσει που με τσιγκλάς σε κάτι που δεν έγραψα εγώ, αλλά αντέγραψα για να κάνουμε συζήτηση αγαπητέ μου!

Στις απόψεις της αρθογράφου σχολίασε κατά το δοκούν, αλλά σε προσωπικό επίπεδο και αυτόνομη είμαι σε βαθμό αηδίας και καριέρα κάνω, αλλά ούτε τη σάρκα μου πια προβάλλω για να πιάσω "ψάρια", ούτε είμαι οπαδός "της μιας βραδυάς" για να πάω στη βρύση και να πιω νερό, έστω και αν δεν ξεδιψάω. Είμαι όμως αισθηματίας και δεν μου λέει τίποτα το "βγαίνω έξω για να με δει κανένας άνδρας, μπας και..." καμμία σχέση σε πληροφορώ.

Όσο για την σκληρότητα, την έχω από καιρό απεμπολίσει γιατί δεν με εκφράζει σαν συμπεριφορά, εκτός αν φτάσω να υπερασπίσω τον εαυτό μου, οπότε το θέμα αλλάζει.

Ζεις στο εξωτερικό Παναγιώτη, σε μια άλλη κουλτούρα και νοοτροπία. Εμείς εδώ εν Ελλάδι, στη γενιά των 35άριδων, είμαστε στη ζώνη του Λυκόφωτος δυστυχώς. Εμένα ξέρεις τι μ' αρέσει σε έναν άνδρα (πάντα αναφέρομαι σε φυσιολογικές καταστάσεις). Όταν λέει "μ' αρέσεις σαν γυναίκα και σαν άτομο" να το εννοεί και να αφήνει χώρο στη ζωή του, εφόσον το ενδιαφέρον είναι αμοιβαίο, για να το αποδείξει. Και όχι να κρύβεται πίσω από τη... μαμά του κοτζάμ μαντράχαλος και τις τυχόν καταστάσεις στη ζωή του, για να λέει άλλα και να πράττει άλλα τελικά.

Για τέτοιους άνδρες εγώ μιλάω, τα καλά συμπαθητικά παιδιά, που παραμένουν όμως παιδιά και όχι άνδρες δυστυχώς. Η κα Πουρνάρα έχει τη δική της άποψη και εγώ τη δική μου, αλλά Παναγιώτη μου, μας κερδίζετε με την ειλικρίνεια και τη διάθεσή σας να μας διεκδικήσετε και όχι "με τα ψεύτικα, τα λόγια τα μεγάλα" που λέει και το τραγούδι.

... και δεν ονειροβατώ πίστεψέ με!

An-Lu said...

Ζουζού, η απάντηση είναι απλή: όταν ξέρεις πραγματικά τι θέλεις και ΠΑΨΕΙΣ να το ψάχνεις, τότε σκάει μύτη!

Marialena said...

@ An-Lu: Πες το ψέμματα βρε γοργονίτσα, δεν έχεις άδικο! Οι γυναίκες έχουν γίνει κυνηγοί και οι άνδρες άτολμοι, ευνουχισμένοι, λες και βαλθήκαμε όλοι να αντιστρέχουμε τους ρόλους μας και να χάσουμε το νόημα της φύσης μας!

Από το στόμα σου και στου στόχου το αυτί, αμήν! ;-D

panagiota said...

Οι μάγκες(αντρες)δεν υπάρχουν πια
τους πάτησε το τρένο...
Οπως λέει και το γνωστό άσμα!
Οι βάτραχοι είναι καπαρωμένοι,οι πρίγκηπες ονειρεύονται την "ωραία κοιμωμένη".....

Lina said...

μπα.. δε νιώθω παθούσα. απλά παρατηρω ότι αυτά λένε και οι 20-25χρονες. προσωπικά θα έλεγα ότι και οι μεν και οι δε κάνουμε παράπονα, ενώ θα μπορούσαμε να τα βρούμε.

καλως σε βρήκα, αν και μπαίνω συχνά εδώ, απλά δεν σχολιάζω =)

Marialena said...

@ Παναγιώτα: Πάρε τη σκούφια σου και βάρα με φιλενάδα! Από αφορισμούς χορτάσαμε, στη πράξη τι κάνουμε έχει σημασία και εκεί το καράβι μπάζει χοντρά στο αμπάρι...

@ Λίνα: Χαίρομαι που δεν υποφέρεις όπως πολλές από εμάς από τη γνωστή μας "κλαψομουνίαση" Λίνα! Δεν έχεις άδικο, τα πράγματα είναι τόσο απλά όσο και σύνθετα στις μεταξύ μας σχέσις και εκεί είναι το πρόβλημα. Διυλίζομεν τον κόνωπα και καταπίνομεν την κάμηλο, ανεξαρτήτου γενιάς και ηλικίας!

Σ'ευχαριστώ που βρίσκεις τη σελίδα μου ενδιαφέρουσα και τη διαβάζεις!

panagiota said...

Όντως στην Γερμανία επικρατούν άλλες νοοτροπίες,γιατί πρώτα απ΄΄ολα τα παιδια φεύγουν απο την"μαμά"μόλις πιάσουν δουλειά.και δεν ζητάνε την εγκριση της μητρός για τον/την καλό του.
Και το βασικότερο δεν υπάρχει ο κομπλεξισμός με τις μάρκες των ρούχων,παπουτσιών και...σώβρακων στην μεσαία τάξη,ούτε αν έχεις διαβήτη ούτε αν έχεις κιλά ούτε αν είσαι μεγαλύτερη.

Τουλάχιστον τέτοιους ανθρώπους γνώρισα στο Τζέρμανυ.

Anonymous said...

Ααχχχ,Germany.Προτιμώ χίλιες φορές μια κομπλεξική,κωλοπετσωμένη,πονηρή,εξαρτημένη κλπ κλπ Ελληνίδα παρά μια ανεξάρτητη Γερμανίδα.Οι άνθρωποι εδώ το έχουν χάσει,Έλληνες και Γερμανοί.Μπορεί να φεύγουν τα παιδιά στα 19-20 (τα διώχνουν είναι η αλήθεια)αλλά η προσωπικότητά τους είναι άστα να πάνε.Και οι Γερμανοί είναι χειρότεροι σε αυτό.Ελληνίδα με Γερμανό=ευτυχία (οι Γερμανοί είναι εκπαιδευμένα πειθήνια όργανα,μια έξυπνη ελληνίδα τους χορεύει όπως θέλει).Ελληνας με Γερμανίδα=κλάφτα Χαράλαμπε.Η Gestapo που κάθε Γερμαναράς έχει μέσα του εκφράζεται τέλεια.Το τι αυταρχισμό έχουν αυτές οι γυναίκες δεν λέγεται.Πάντα είσαι σκυλάκι τους,πάντα είσαι υπό,πάντα σε ταπεινώνουν.Ας πούμε,μπορεί να είσαστε 20 χρόνια παντρεμένοι,να της πεις "Αν κάνεις αυτό,θα μαλώσουμε"και αυτή να φωνάξει την Kriminal Polizei και να πει "ο παλιοαλλοδαπός με απειλεί".Ευτυχισμένοι όσοι μένουν μακριά από βόρειες γυναίκες,κι ας είναι αυτές πιο...ανεξάρτητες,τρομάρα τους...

Marialena said...

@ Παναγιώτης: Απαπά, ανατρίχιασα με τις μεθόδους της "γκεσπάμπο" που λες. Ευτυχώς δηλαδή που είμαι γυναίκα και ίσως υπάρχει ελπίς με κανέναν Κλάους, Ματτίας ή Φρίντριχ, τρομάρρρρρα μας, αλλέως πως, όχι να φας και τον πλάστη στο κεφάλι από την θηριώδη Γερτρούδη!!!

Έλεος...LOL!

MenieK said...

άκου μικρό μου:
Άντρας είναι αυτό που όταν το δούμε στο πάτωμα, μπρούμυτα, με τα χέρια απλωμένα να σπαρταράει... το ξαναπυροβολούμε, γιατί αστοχήσαμε την προηγούμενη φορά...

Marialena said...

@ Μένη: Χα,χα,χαααα, the best comment ever by far!!! Έγραψες και όχι τίποτα άλλο, τώρα ξέρω γιατί θέλω το σπαθί του σαμουράι. Η ζωή μου απέκτησε σκοπό, επιτέλους!!!

Θα πάω στη Γερμανία να βρω τον... Γερμανό μου! χα,χα,χαααα...

Marialena said...

Αλλά έχω μια απορία ακόμα η γυναίκα! Καλά ο Παναγιώτης, είπε την άποψή του και καλά έκανε, όοοολοι οι άλλοι άνδρες που διάβασαν σήμερα αυτό το άρθρο, γιατί "ποιούν την νίσσαν" κοινώς κάνουν τη πάπια και δεν λένε την άποψή τους? Έχει άδικο η αρθρογράφος που τους τα χώνει ένα χεράκι ή είναι υπεράνω όλων των διαπιστώσεων???

"Πέσε πίττα να σε φάω" τις θέλετε τις γυναίκες παιδιά, κομμένες και ραμμένες στα μέτρα των πασάδων...

fresco said...

πολύ σχόλιο ρε παιδί μου...

αυτό με τα περιοδικά (αντρικά και γυναικεία) που αναφέρει η αρθρογράφος δεν είναι και τελείως λάθος...

μπορεί το know-how που αφειδώς προσφέρουν αυτά τα έντυπα να είναι κατασκευασμένο εν ολίγοις, αλλά σκέψου τους κακόμοιρους τους άντρες, οι οποίο στον brave new world που ζούμε πιστεύουν ότι ΠΡΕΠΕΙ να τα κάνουν όλα αυτά για να κατακτήσουν μία γυναίκα...αυτή η ανάγκη δεν είναι δυνατόν να δημιουργήθηκε μόνο από τον τύπο...κάπου βάλατε κι εσείς το χεράκι σας...αλλιώς τα περιοδικά αυτά δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης... ;-)

περί ορέξεως κολοκυθόπιτα βέβαια...μπορεί η άποψη σου για έναν καλό σύντροφο να είναι ρεαλιστική, αλλά δεν είναι όλες οι γυναίκες έτσι...

πολλές διαβάζουν τα αντίστοιχα γυναικέια περιοδικά και περιμένουν/απαιτούν το "τέλειο πακέτο"...από το πόσο καλά γυαλισμένα θα είναι τα παπούτσια του, μέχρι τους κοιλιακούς φέτες...μη μου πεις ότι δεν το βλέπεις γύρω σου...

το αρνητικό, βέβαια, είναι το πως μεγαλώνει κάποιος και όχι τι μαθαίνει από τα περιοδικά στα 25-30-40...προσωπικά, ήδη νιώθω ένα τεράστιο χάσμα νοοτροπίας/ηθικών αξιών/τρόπου συμπεριφοράς από άτομα όχι 10 χρόνια μικρότερα μου, αλλά 5 και 6...αυτό που θέλω να πω, είναι ότι ο σημερινός 25+ έχει μεγαλώσει αλλιώς και οι lifestyle μπούρδες δεν έχουν προλάβει ακόμη να μπουν για τα καλά στο πετσί του...απλά τις ακολουθεί για να περνάει καλύτερα και να νιώθει ωραιότερα (ok, να χτυπάει και καλύτερες γκόμενες)...ο σημερινός 18- όμως, μεγαλώνει με αυτές τις νουθεσίες και δυστυχώς, τόσο τα αγόρια όσο και τα κορίτσια, θα περάσουν ακόμη δυσκολότερες σχέσεις στα επόμενα χρόνια...

αυτά
fresco

υ.γ. στο ίδιο ευρύτερο αντικείμενο ήταν και η κουβέντα που είχαμε κάνει παλιότερα σε άλλο blog (http://love-me-cat.blogspot.com
/2007/09/blog-post_26.html)

Anonymous said...

Παναγιωτη!
Ζω 25 χρονια στην γερμανια και δεν ειδα ποτε κανεναν γονιο να διωχνει τα παιδια του απο το σπιτι.Απεναντιας ειδα αγαπη και σεβασμο, διαλογο και αλληλοεκτιμηση, ειληκρινεια και εντιμοτητα αναμεσα σε γονιους και παιδια, κατι που σε κατι αλλες χωρες δεν συμβαινει.Σε κατι αλλες χωρες γνωρισα παιδια που φορτωναν ψεματα τους γονεις για να βγουν ενα ραντεβουδακι.Ακουσα παιδια που βριζανε γονεις με τον χυδαιοτερο τροπο...ειδα γονεις να κακομεταχιριζονται ψυχικα και σωματικα τα παιδια τους δημοσια!Εσυ σε ποια χωρα ζεις;Διοτι ΑΝ ζεις στην Γερμανια, μαλλον σε λαθος συνοικια κατοικεις και με λαθος ανθρωπους συνευρισκεσαι!!Και μαλλον κουβαλας ακομα το χωριο σου μαζι σου.Δικαιωμα σου...Μονον μην ξεχνας πως ''μαυρα προβατα'' εχει καθε κοπαδι.
Μαριαλενα, πολυ καλο το αρθρο, ποσοι το καταλαβαν αραγε;
NL

Anonymous said...

Καταρχήν,καλό θα ήταν ανώνυμε φίλε μου,να προσέχεις λίγο όταν εκφράζεσαι.Πρώτον,ζω πολλά περισσότερα χρόνια από σένα στην Γερμανία.Το διώξιμο παιδιών είναι ο δικός μου τρόπος να εκφράσω την πίεση που τους ασκείται για να συνεισφέρουν οικονομικά στο σπίτι και εν τέλει να αποδημήσουν.
Δεύτερον,είναι τιμή για κάποιον να κουβαλά το χωριό του όπου και να βρίσκεται.Τώρα,αν κάποιος ειρωνεύεται αβίαστα και χωρίς δεύτερη σκέψη κάποιον χωρίς να ξέρει-και με αυτόν τον τρόπο-μάλλον για ευρωλιγούρης φαίνεται.Όλα τα βλέπει τέλεια,όλα είναι φανταστικά,δεν είναι σαν την Ελλάδα,το κουτσοχώρι του,όπου δεν τον ενημερώνουν για τα μποτιλιαρίσματα στο ραδιόφωνο,δεν τον ελέγχουν μήπως έβαλε λάθος σκουπίδια σε λάθος κάδο,δεν τον γράφει η τροχαία επειδή πάρκαρε αντίθετα στη φορά του δρόμου,δεν τον πλακώνουν σε 1500 διαφορετικούς φόρους,δεν πληρώνει φόρο για το ποδήλατό του και το τριμένο τζιν που φοράει στη δουλειά.Ναι,μάλλον κάνω λάθος:Οι Γερμανοί είναι έξω καρδιά,άνθρωποι της ανοικτής φιλοξενίας,party animals,κάτι σαν τους κατοίκους του Rio της Βραζιλίας,πάντα έτοιμοι να σε βοηθησον-ιδίως αν είσαι ξένος και ολίγον μελαμψός,στους ελέγχους στα τραίνα την πέφτουν κυρίως σε ξανθούς γαλανομάτηδες και το ένα τρίτο από αυτούς δεν θεωρεί το Dritte Reich σαν μια...ψιλοκαλή περίοδο της χώρας.Σωστά,ίσως να μη ζω στη Γερμανία αλλά σε μια άλλη χώρα με παραπλήσιο όνομα...
Καταλαβαίνω πως ο πόθος της αφομοίωσης και η διαφυγή από το πνεύμα των Gastarbeiter είναι λογικά αλλά να μην ξεχνάμε από που προερχόμαστε χαρακτηρίζοντας χωριάτη (λες και οι Έλληνες της Γερμανίας κατάγονται συλλήβδην από το Κολωνάκι)κάποιον που δεν γνωρίζουμε,αμφισβητώντας ακόμη και ότι γράφει αλήθεια για τον τόπο διαμονής του.Το να έχεις διαφορετική άποψη είναι καλό.Το να την εκφράζεις έτσι είναι λάθος.Καλό βράδυ.

Anonymous said...

ΑΛΗΘΕΙΑ, ΓΙΑΤΙ ΚΑΘΕΣΑΙ ΑΚΟΜΑ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ;ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙς ΝΑ ΠΕΤΑς ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΔΙΠΛΑΝΗ ΑΥΛΗ.ΚΑΙ ΤΑ ΑΜΑΞΙ ΣΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙς ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΚΑΡΕΙς ΣΤΙΣ ΔΙΑΒΑΣΕΙς ΓΙΑ ΤΟΥς ΑΝΑΠΗΡΟΥς.ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΤΙΜΟ, ΜΠΑΤΕ ΣΚΥΛΟΙ ΑΛΕΣΤΕ ΚΑΙ ΑΛΕΣΤΙΚΑ ΜΗ ΔΩΣΤΕ!!!
δεσποινα die gastarbeiterin!

Anonymous said...

Καταρχήν,όταν γράφεις με κεφαλαία είναι δείγμα μεγάλη επιθετικότητας.
Κατά δεύτερον,απαντάς ακριβώς σαν τους Γερμανούς που θαυμάζεις:Σε κάθε προσπάθεια κριτικής,πάντοτε καταλήγουν με ένα καλυμένο Ausländer raus.Δεν έπιασες το νόημα των όσων έγραψα.Η κριτική μου αφορά τον χαρακτήρα των Γερμανών ως έθνος και όχι την κρατική οργάνωσή τους. Αν το μόνο που ζητάς από την ζωή σου είναι Ordnung,καλώς είσαι ικανοποιημένη.Εγώ δεν ζητάω μόνο αυτό.Στην Γερμανία βρίσκομαι για να βοηθάω να μην ξεχνάει η Τρίτη Γενιά τον τόπο και την γλώσσα μας-ακριβώς όσα θες να ξεχάσεις εσύ.Αν έπρεπε να σου θέσω παρόμοιο ερώτημα,θα έλεγα:ΚΑΙ ΣΥ,ΓΙΑΤΙ ΓΡΑΦΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΑ;ΓΙΑΤΙ ΠΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ,ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΒΡΩΜΙΑΡΗΔΩΝ;ΑΛΛΑΞΕ-ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ-ΤΗΝ ΥΠΗΚΟΌΤΗΤΑ ΣΟΥ,ΜΗΝ ΞΑΝΑΜΙΛΉΣΕΙΣ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ,ΜΗΝ ΛΕΣ ΑΠΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΓΕΣΑΙ ΕΦΟΣΟΝ ΔΕΙΧΝΕΙΣ ΝΑ ΝΤΡΕΠΕΣΑΙ...Αλλά δεν σε ρωτάω...
Ούτως ή άλλως,οι φίλοι των φίλων σου αυξάνονται και πληθύνονται και σε λίγα χρόνια θα δεις που θα πάει η κρατική οργάνωση στην Deutschistan.Αν και οι φίλοι μας,πάλι κάτι θα σκεφτούν...Τόση πείρα στο να εξαφανίζουν λαούς...

Marialena said...

Παναγιώτη, Νέλλη και Δέσποινα, κατ' αρχήν θα σας παρακαλέσω να χαμηλώσετε τους τόνους σας στη συζήτηση, μιας και το θέμα μας δεν είναι "Η αφομίωση των ελλήνων μεταναστών στη Γερμανική κοινωνία", αλλά το παραπάνω άρθρο που αναδημοσιεύω.

Ούτε δέχομαι να αποκαλείται την χώρα των προγόνων σας με αυτούς τους χαρακτηρισμούς. Άλλο η Δυτική Ευρώπη και άλλο η Μεσόγειος. Ναι, η Ελλάδα έχει πολλά στραβά που πηγάζουν από τις επιπόλαιες και απαίδευτες συμπεριφορές που έχουμε εμείς οι κάτοικοί της, αλλά μην συγκρίνετε τα ανόμοια σε σχέση με την Γερμανία και κάθε άλλη χώρα.

Αν δεν σας αφορά το περιεχόμενο του άρθρου που αναφέρεται στην ελληνική πραγματικότητα, το καταλαβαίνω, όμως σε καμμιά περίπτωση δεν επιτρέπω με αφορμή την ελευθερία εκφράσεως στα σχόλια, να ολισθαίνουμε σε συμπεριφορές που δεν μας τιμούν.

Ευχαριστώ για την κατανόησή σας, Μ.

Suspect said...

αν ψαχνεις στα σκουπιδια να βρεις εναν κοκκο χρυσου πιθανως να τον βρεις.

Το θεμα ειναι αν αξιζει τον κοπο...

Unknown said...

Καλημέρα

Μια καλημέρα πέρασα μόνο
να γράψω και όχι να πω

Αυτό που μετράει είναι
η ομορφιά της πραγματικότητας

Καλό πρωινό
φιλιά θαλασσινά

seaina said...

Μαριαλένα, καλησπέρα.
Σε διαβάζω λίγο καιρό και σήμερα έτυχε να θελήσω να σχολιάσω.
Μία σημαντική διαφορά από την οποία πιθανόν να απορρέουν πολλά προβλήματα των σημερινών singles είναι η διαφορετική αίσθηση της ανεξαρτησίας.
Οι γυναίκες σήμερα επιθυμούν και τελικά επιτυγχάνουν τον απογαλακτισμό από την οικογένεια στην οποία μεγάλωσαν. Μένουν μόνες τους και αυτοσυντηρούνται. Αντιθέτως οι σημερινοί άντρες (και μιλάω για την τραγική πλειοψηφία αν όχι ολότητα) φίλων και γνωστών είτε για λόγους βολέματος είτε για λόγους "αρρωστημένης" εξάρτησης, παραμένουν στην οικογενειακή εστία. Και το να παραμένουν απλά ως συγκάτοικοι πες ότι μπορώ να το καταλάβω ως ένα σημείο, αλλά το να επηρεάζεται σε τραγικό βαθμό η ζωή τους και οι επιλογές τους, το θεωρώ απαράδεκτο.
Μοιραία λοιπόν οι σχέσεις των δύο φύλων επηρεάζονται.
Χμμ ακούγομαι απόλυτη και αυστηρή, αλλά λειτουργεί το "όποιος έχει καεί από το χυλό, φυσάει και το γιαούρτι".
Και τονίζω: μίλησα για μία διαφορά των δύο φύλων, που κατ'εμέ είναι σημαντική. Υπάρχουν και άλλες.

Marialena said...

@ Fresco: To lifestyle είναι γεγονός πως την τελευταία 20ετία, είναι πλέον τρόπος ζωής για εμάς τους Έλληνες. Αν παλιότερα υπήρχαν οι φτωχοί και οι πλούσιοι, οι εργάτες και οι άρχοντες, τώρα υπάρχουν τα Β.Π. και τα Δ.Π, οι "λαϊκοί" και οι "δήθεν", οι ΕΜΟ και οι εναλλακτικοί και πάει λέγοντας.

Και εγώ λάτρευα το 501 jean μου, σε συνδιασμό με τα timberland boats shoes μου φερμένα τότε από την Αμερική, με έντυναν στα χρόνια των σπουδών μου. Και εγώ έχω ένα αυτοκίνητο status symbol που συν τις άλλοις είναι και καλό αμάξι και γι' αυτό το αγόρασα αρχικά. Αλλά μέχρι εκεί για μένα, τώρα πια δεν με απασχολεί το "in" & "out" των τάσεων, προτιμώ να είμαι ο εαυτός μου, όπως και αν είμαι!

@ Καπετάνιος: Καλημέρα ή μάλλον καλησπέρα πια αγαπητέ μου Δημήτρη. Εύχομαι με τη σειρά μου όλα να βαίνουν πρίμα στη ζωή σου και συ να είσαι καλά πρώτα και κύρια!

@ Ύποπτος: Επέτρεψέ μου να μην σχολιάσω αυτό που είπες, γιατί τα λέει όλα από μόνο του. Αξίζει να βρεις τον δρόμο προς την αυτοπραγμάτωση, για σένα και όχι για οποιονδήποτε άλλον, αλλά αυτός ο περίφημος κόκκος άμμου που λες, μεγάλη κουβέντα φίλε μου, πολύ μεγάλη κουβέντα πραγματικά! Δεν ξέρω, εσύ πιστεύεις ότι αξίζει τον κόπο?

@ Seaina: Αν κάποιος θα μπορούσε να αντικατοπτρίσει καλύτερα τα βιώματά μου για τις σχέσεις των δύο φύλων, αυτός θα ήταν οι εμπειρίες σου μέσα από το σχόλιό σου. Σ' ευχαριστώ από καρδιάς που το έκανες, γιατί εγώ ίσως και να μην τόλμουσα πριν να είμαι τόσο καίρια και διεισδυτική όπως εσύ εδώ.

Μια ζωή παλεύω να ξεφύγω από τα στερεότυπα που μου έθεσαν οι έχοντες επιρροή στη ζωή μου και είμαι ακόμα πολύ θυμωμένη γι' αυτό.

Δεν ψάχνω να βρω έναν ίδιο σαν κι εμένα σύντροφο, για όνομα, αλλά όμως ούτε και επιδιώκω να γίνω η "μάνα, ερωμένη και δούλα" ενός άνδρα που βολεύεται πίσω από την ανατροφή του ως "μπέμπης" ακόμα και όταν τα 40 του χτυπούν τη πόρτα.

Θέλω να μπορώ να ΣΤΗΡΙΧΘΩ συναισθηματικά σε έναν άλλον άνθρωπο, να ξέρω ότι στα δύσκολα θα είμαστε ΜΑΖΙ και όχι μόνη.

Να είναι άνθρωπος του αποτελέσματος και του οράματος και να έχει ισορροπία συναισθηματική μέσα του. Σάμπως εγώ είμαι έτσι?
Ίσως όχι, αλλά προσπαθώ και δεν σταματώ να προσπαθώ να γίνω αυτό που έχω οραματιστεί για μένα.

Ζούμε προσδοκόντας το ανέφικτο, περνάνε τα χρόνια και εμείς ελπίζουμε στο "θαύμα" πως θα βρεθεί ένας άνθρωπος να μας αγαπήσει, να μας αγκαλιάσει, να μας πάρει από το χέρι για να βαδίσουμε από κοινού σε μια συντροφική σχέση. Και μετά έρχεται η προσγείωση, η ματαίωση και ο συμβιβασμός με συμπεριφορές που τις ανεχόμαστε για να έχουμε έναν ή μια σύντροφο στη ζωή μας, άνδρες και γυναίκες...

...και μετά αναρωτιόμαστε γιατί θερίζει ο καρκίνος στους ανθρώπους, γιατί εμείς οι ίδιοι τρώμε τα σωθικά μας σαν τον Προμηθέα στο βράχο, μη βρίσκοντας άκρη στο λαβύρινθο των πλανών μας.

Non lo so, scuzate mi ma non lo so!

Anonymous said...

Πολύ πλάκα, που η έκφραση αυτή είναι αρχικά γερμανική και εκεί την εκφράζουν και λίγο πιο σκληρά: "Männer sind wie Klos, entweder besetzt oder beschissen" - Οι άντρες είναι σαν τις τουαλέτες, ή θα είναι κατειλημμένες ή γεμάτες σκ@τ@".

Τους τύπους που περιγράφεις, τους βλέπω και εγώ. Τι να σου πω, κάτι ξέρανε που το κάναν έκφραση. Ας μην μου λέει κανείς μαλ... για την Γερμανία. Παρ' όλο που είμαι Ελβετός, κάτι ξέρω από "δίπλα μας". Εκεί σπάνε κάθε ρεκόρ για το πόσοι "singles" υπάρχουν. Εδώ στην Ελλάδα τουλάχιστον έχουμε καλό καιρό :-)

Πέραν από αυτό δεν είχα ποτέ μου την εντύπωση ότι οι άντρες και οι γυναίκες ξέρουν πως να τα βρίσκουν... αναρωτιέμαι πως φτιάχνονται τόσες σχέσεις. Όλα τυχαία... σαν να σου αγοράζει δώρο ένα βιβλίο η πιο αγράμματη θεία σου, μπορεί και να τυχαίνει να είναι κάτι καλό. Με την διαφορά βεβαίως ότι στην κρεαταγορά σε κάνουν να αγχώνεσαι για το βιβλίο surprise που θέλεις να πάρεις.

Η αγορά είναι πολύ το θέμα: "είμαι πολύ όμορφη, αξίζω έναν με πολλά λεφτά" vs. "με τέτοιο αμάξι και το μαγαζί του μπαμπά, απαιτώ να είναι 1.80, ξανθιά κτλ". Τουαλέτες, να μην χ...!

Σε κάθε αγορά (κρέατος ή όχι) όταν δείχνεις πολύ ότι ψάχνεις, χάνεις. Νομίζω αυτό λέει και η An-Lu. Χαλάρωσε, δείξε δύναμη, και ας τους να έρχονται σε σένα. Δεν θέλεις οτιδήποτε, οπότε τον τύπο που ερωτεύτηκε το πουκάμισο του, δεν τον ήθελες έτσι και αλλιώς. Κάποια στιγμή αφήνεις την αγορά και βρίσκεις έναν άνθρωπο. Δλδ. μακάρι :-)

Marialena said...

@ Betabug: Σάσα dear, πόσο χαίρομαι που ένας Ελβετός(!) δρα ως εξισορροπιστική δύναμη ανάμεσα στο ταπεραμέντο των Ελλήνων και τη κουλτούρα των Γερμανών! Φαίνεται δεν είναι τυχαίο που είστε οι διαμεσολαβιτές σε τόσες καταστάσεις, το έχετε στα γονίδιά σας!

Τι να σου πω εγώ, είμαι από άλλο ανέκδοτο βλέπεις, αλλά αυτά που έχεις δει και εδώ στην Ελλάδα και αλλού στην Ευρώπη, τα είπες πολύ χαριτωμένα! Χάρηκα που σε άκουσα!!!

Anonymous said...

Μα καλά, το δικό μου κείμενο στο GK ΔΕΝ το διάβασες;

;)

Marialena said...

@ pascal: Εσύ τι λες? Δεν το διάβασα νομίζεις?

Το ότι δεν ανέρθηκα σε κάποιο άλλο άρθρο από την πρώτη έκδοση του GK, δεν σημαίνει ότι τα προσπέρασα κιόλας. Απλά διάλεξα να αναφερθώ σε κάτι που αγγίζει και τους δικούς μου προβληματισμούς ως γυναίκα.

Παραπονιάρη...! ;-D

Anonymous said...

δες που μπορεί να καταλήξει κάποιος σερφαροντας στο νετ.....οι απόψεις σας είναι άκρως ενδιαφέρουσες...και το θέμα μάλλον απασχολεί πολλούς/ες.....μερικά πράγματα πάντως μου προκάλεσαν απορία συνοδευομένη από ασυγκράτητο γέλιο!!! Τι είναι ο κόμπος Ουίνδσορ στη γραβάτα?????ποιά είναι τα σωστά γένια τριών ημερών???? Υπάρχουν άτομα που τους απασχολεί κάτι τέτοιο ???? ευτυχώς δεν ξέρω κάποιον τέτοιο…. Πάντα έψαχνα στα μάτια και στη συμπεριφορά αυτούς/ες που ήταν αληθινοί/ες…οι σφαλιάρες? Αρκετές!!! Αλλά ανταμείφθηκα….με σπάνιους φίλους και κοπέλες(αυτές δεν ήταν πολλές) που άξιζαν κάθε λεπτό τις ζωής μου…οι άντρες δεν χάθηκαν…υπάρχουν αρκετοί που θα φορέσουν το τζινάκι τους ,ένα πουκάμισο , σακάκι ,το άρωμα που τους έκανε κάποια πρώην δώρο και θα πάνε να πιουν το ποτό τους με την παρέα τους . δεν θα διστάσουν να καρφώσουν το βλέμμα τους σε μια κοπέλα που οι εκτεθειμένες γάμπες!! της και η λάμψη του προσώπου της θα τους κάνει να νιώσουν εκείνο το αρχέγονο αίσθημα του κυνηγιού… και ναι ,θα την κυνηγήσουν με όμορφο τρόπο ,θα διεκδικήσουν την προσοχή της, όχι με τα labelata ρούχα, το κλειδί του αυτοκινήτου ή το πανάκριβο ελβετικό ρόλοι…αλλά με την καθαρότητα της ματιάς τους !!!με ειλικρίνεια και αυτοπεποίθηση ,χωρίς να αλλοιώσουν τον εαυτό τους….υπάρχουν τέτοιοι άντρες. ΑΛΗΘΙΝΟΙ!!!

Marialena said...

Χαίρομαι που ακούω την άποψη ενός άνδρα χωρίς υστερίες και ακρότητες Papillon.

Τυχεροί όσοι αναγνωρίζουν αυτές τις συμπεριφορές που περιγράφεις και γίνεται προσέγγιση μεταξύ των δυο φύλων. Θέλει όμως ετοιμότητα και διάθεση και από τις δυο πλευρές αλλιώς, μένει ο καθένας μόνος με τις εμμονές και τις προκαταλήψεις του στο τέλος.

Anonymous said...

Είναι δυνατόν νέοι άνθρωποι να μην έχουν όρεξη για επικοινωνία ???? βγαίνεις για ένα ποτό κάπου….γιατί να βάλεις σύνορα με τους συνομιλητές σου ?? παίξε με τους τριγύρω σου , φλέρταρε , μίλησε τους , γνώρισε τους !!!! φυσικά μιλαω γενικά και όχι προς το άτομο σου….μένα χαμόγελο όλα γίνονται πιο όμορφα……δεν μου αρέσει προσωπικά η (ακόμα να καταλάβω την αίτια)απομόνωση σε δημόσιους χώρους….και μια παράκληση – προσωπική άποψη….λατρεύω μια γυναίκα που μπορεί να κάνει έναν άντρα να την φαντασιώνεται….σε αυτό συμβάλουν αρκετά πράγματα…θα σταθώ όμως στο ντύσιμο μιας και αναφέρθηκε πιο πάνω σε εποχές που νοστάλγησαν κάποιες κοπέλες …..κρύψτε έξυπνα κάποια σημεία του σωματος σας…αφήστε την φαντασία μας να τρελαθεί…αυτή η νοοτροπία του στα φέρνω όλα στο πιάτο είναι βαρετή και άστοχη...χάνεται το παιχνίδι…γιατί να κυνηγήσω ένα χτυπημένο ελάφι ?????τι νόημα θα έχει…..παίξτε με το αντρικό μυαλό…και μη σας φαίνεται περίεργο….που και που λειτουργεί!!!!

Marialena said...

Α, εδώ θέτεις το ζήτημα της σαγήνης, της υπόσχεσης ότι η γυναίκα που θα συναντήσεις στο μπαράκι, μπορεί να ανταποκριθεί στη φαντασίωσή σου, αν δεν κάνω λάθος Papillon. Δεν είναι κακό αυτό, αλλά εκτός από το μπαράκι, κλαμπάκι, καφετέρια κλπ, υπάρχει και όλη η υπόλοιπη ζωή που συναντούμε και συναναστρεφόμαστε άνδρες και γυναίκες. Δεν αρνούμαι ότι στη δεκαετία των 20 μου, έτσι συμπεριφερόμουν και εγώ, με τον τρόπο που περιγράφεις, αλλά μετά τα 30 έχω κουλάρει σε αυτό το θέμα. Μ' αρέσουν οι κοινωνικές συναναστροφές, αλλά επειδή δεν είμαι "της αρπαχτής" το να βγάλω μπουτάκι, βυζάκι, κωλαράκι στους θαμώνες ενός μαγαζιού δεν μου λέει τίποτα πια.

Θα ήθελα να αρέσω σε έναν άνδρα όταν φοράω το τζην μου, το πρωί στη δουλειά, όταν θα βγω για μια βόλτα, πάω σε εκδρομή, ή περπατάω στο δρόμο και όχι όταν είμαι ντυμένη για βραδυνή έξοδο π.χ.

Anonymous said...

Συμφωνούμε από ότι κατάλαβα αλλά μάλλον εγώ έπρεπε να ήμουν πιο ξεκάθαρος….δεν υπάρχει καμία υπόσχεση για ανταπόκριση……αναφερόμουν στην επαφή η οποία ίσως οδήγηση σε φλερτ ίσως και όχι…..ο χώρος ήταν τυχαία επιλογή….συνηθίζεται πάντως να φλερτάρουμε σε στάνταρ μέρη και αυτό προσωπικά δεν μου αρέσει….θυμήσου πότε ήταν η τελευταία φορά που σε φλέρταρε όμορφα κάποιος στο δρόμο ,μέσα στο λεωφορείο ,όταν ψώνιζες στο super market ή κάπου αλλού……(αν είσαι παντρεμένη πες πως δεν το διάβασες!!!!!!!!) …..κάπου που θα έβλεπε την καθημερινή Μαριαλενα …με το τζιν παντελόνι που λες .η ωραία γυναίκα είναι πάντα ωραία…όλες τις ώρες της ημέρας…..δεν χρειάζεται να επιδείξει τα προσόντα της μέσα σε ένα πχ μπαρ….επίσης το ότι θα γυρίσει κάποιος/α να μιλήσει σε έναν/μια άγνωστο/η δεν σημαίνει απαραίτητα ότι τον προκάλεσε ερωτικά . δεν χρειάζεται ο διάλογός μας να έχει απώτερο σκοπό…. Και μια απορία…..γιατί πρέπει μια γυναίκα να γίνει 30+ για να καταλάβει ότι το ΄΄ τα βγάζω όλα στη φόρα ΄΄ δεν λέει τίποτα ???????εκεί κολαει και η άποψη μου περί έξυπνου ντυσίματος που ανάφερα πιο πάνω….το γυμνό για μένα τουλάχιστον δεν είναι πλέον προκλητικό και ελκυστικό….το τζιν όμως ναι .με σαγηνεύει η απλότητα του .η ομορφιά δεν είναι πολύπλοκη…και δεν φοραει μάρκα ..υπάρχει μέσα μας και είναι στο χέρι μας να την αφήσουμε να λάμψει…ταπεινή μου άποψη…..ελπίζω να με κατάλαβες…..

Marialena said...

@ Papillon: Δεν παρεξήγησα καθόλου το σχόλιό σου, γιατί αφενός δεν είμαι παντρεμένη και αφετέρου και να ήμουν δεν είπες κάτι να με πειράξει για το φλερτ.

Όπως και το ταγκό θέλει δυο για να γίνει, γιατί κάποιος που δεν ανταποκρίνεται δεν φλερτάρει/-εται κιόλας. Όταν ήμουν ακόμη στα 20+ μου, υπήρχε η νοοτροπία σε κάποιες φίλες μου "να πάμε σε κλαμπάκι για να γίνει παιχνίδι". Όχι ότι δεν γινότανε κάποιες φορές τότε, τις περισσότερες όμως έμενες με τη χαρά.

Αυτό που λες για το μετά τα 30, θα σου πω τι σημαίνει για μένα: Σημαίνει ότι στα 20 σου είσαι ολίγον τρελλοπουλακίδα, σπουδές, η πρώτη δουλειά, ο πρώτος έρωτας πιθανόν, πρωτόγνωρες εμπειρίες για έναν νέο. Μετά όμως καμμιά δεκαριά χρόνια που δεν είσαι πια πρωτάρης, αρχίζεις και βλέπεις τα πράγματα αλλιώς, αποκρυσταλλώνεις άποψη από ένα σημείο και μετά.

Προσωπικά, προτιμώ έναν άνδρα με συμπαθητική εμφάνιση αλλά και περιεχόμενο στο χαρακτήρα του, παρά έναν κούκλο Δον Ζουάν που το μυαλό του το έχει πως θα σε κατακτήσει και θα πάει στην επόμενη.

Το μυστικό είναι να βρεις τον τρόπο να προσεγγίσεις τον/την που σε τράβηξε. Ούτε μούγκα στη στρούγκα, αλλά ούτε και υπερβολές. Νομίζω ότι στη γενιά μας αυτό μας λείπει, η διάθεση να είμαστε ο εαυτός μας απέναντι στον άλλον.

Anonymous said...

Συμφωνώ με όσα λες ειδικότερα με την τελευταία παράγραφο….. τελικά είναι τόσο δύσκολο να είσαι αληθινός ??? να είσαι ο εαυτός σου??? έτσι φαίνεται!!! Η ΄΄ διάθεση ΄΄ πάντως λείπει και από τις μικρότερες γενιές όπως την δική μου…..και αυτό είναι κάπως ανησυχητικό …..καλό σαββατοκύριακο να έχουμε!!!! Χιονίζει κιόλας εδώ στη Θεσσαλονίκη…..ελπίζω αυτή η εορταστική ατμόσφαιρα να μας κάνει όλους πιο καθαρούς και αληθινούς στις καθημερινές μας συναναστροφές….