Saturday, March 29, 2008

Επιλογές

Με τα γεγονότα της τελευταίας εβδομάδας, επιτρέφοντας στην Αθήνα αναρωτήθηκα τι κάνει μια γυναίκα σαν και εμένα που δεν βρίσκεται πια στη πρώτη της νιότη και δεν έχει κατασταλάξει ακόμα στη προσωπική της ζωή.

"Να πάει να πνιγεί?" θα ρωτήσει κάποιος άσχετος σαρκαστικά και καλά θα κάνει κατά την άποψή μου.

Όταν απογοητεύομαι, ομολογώ πως το μυαλό πλάθει διάφορα - συνήθως τραγικά - σενάρια, που κατά βάθος θα ήθελα πολύ να πραγματοποιηθούν, για να ησυχάσω από τις συνεχείς ανατροπές στο σενάριο της ζωής μου. Αυτό που λέγεται αυτοκτονικός ιδεασμός που ανακάλυψα πρόσφατα στα δελτία ειδήσεων, έρχεται και φεύγει στη ψυχολογία μου όταν ζορίζομαι, κυρίως σαν βαλβίδα αποσυμπίεσης. "Αχ και να μην ξυπνούσα αύριο το πρωί" λέω μέσα μου πολλές φορές σαν άλλη Ιφιγένεια εν Αυλίδι.

Ένα μπακούρι λοιπόν σαν κι εμένα, σκέφτομαι πως έχει τις εξής επιλογές στη ζωή του:

1. Να κλειστεί σε μοναστήρι
(λίγο δύσκολο το βλέπω, γιατί ή μικρός μικρός παντρέψου ή μικρός καλογερέψου, τώρα πια δεν λέει)
2. Να αυτοκτονήσει
(και αυτό δύσκολο δεν είμαι φαν των μεθόδων αυτοεξόντωσης)
3. Να γίνει πουτάνα
(μπααα, στη πιάτσα κυκλοφορούν εκατό φορές ωραιότερες γυναίκες από τη πάρτη μου)
4. Να συμβιβαστεί με ημίμετρα
(για να μην είναι μόνος πέρνει ό,τι πετάει και ό,τι κολυμπάει)
5. Να είναι καλά με τον εαυτό του όπως είναι
(τώρα πως το καταφέρνει κανείς αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο)
6. Να μην το βάλει κάτω
(κι έρχονται στιγμές, δάκρυα γεμάτες, μόνη σου θα κλαις στης ζωής τις στράτες...Θα με θυμηθείς, Γ. Πάριος)

Προχθές μια αγαπητή μου συνάδελφος με ρώτησε πως πέρασα το τριήμερο της 25ης Μαρτίου και όταν σε συντομία της είπα τα νέα μου, μου είπε "δεν το βάζεις κάτω ε?" και εγώ της απάντησα "γιατί έχω άλλη επιλογή?". Εκείνη είναι ένα μπουμπούκι 25 ετών, δεν ξέρω πως της φαίνομαι που την περνάω μια δεκαετία και κάτι. Κι ένας φίλος μου σήμερα, με ρώτησε πως και δεν έχω παντρευτεί και του απάντησα πως δεν προέκυψε, πράγμα αληθινό. Δεν είναι το ζητούμενο να παντρευτείς, δεν μου αρέσει η σύμβαση του γάμου που προκύπτει από τα κοινωνικά πρέπει, αλλά αυτό που λέγεται συντροφικότητα και κατασταλλαγμός να είσαι με κάποιον άνθρωπο και να μοιράζεσαι τη ζωή σου στα πάνω και στα κάτω.

Χιλιάδες συνάνθρωποί μας ζουν χωρίς σύντροφο και άλλοι τόσοι είναι ζευγαρωμένοι. Καθένας μας κάνει τις επιλογές του και με αυτές πορεύεται. Θέλει θάρρος να ζεις χωρίς τη συναισθηματική στήριξη ενός συντρόφου, όπως και το να ζεις τις προκλήσεις της καθημερινότητας σε μια σχέση. Όπως και να χει, τουλάχιστον να έχουμε συνείδηση γιατί ζούμε με τον ένα ή τον άλλον τρόπο και να μην αφήνουμε τους φόβους μας να μας κατακλύζουν για το ανικανοποίητο που μας χαρακτηρίζει.

Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι ότι αυτών εστί η βασιλεία των Ουρανών, έλεγε ο Κύριος και σε αυτήν την περίπτωση ταιριάζει απόλυτα.

Image Hosted by ImageShack.us

Και η ζωή συνεχίζεται και εμείς είμαστε οι μαριονέττες στο κουκλοθέατρο του Παραλόγου, σε ένα έργο που μόνο ο Δημιουργός ξέρει την εξέλιξη!


Μαριαλένα, 29/03/2008

16 comments:

fresco said...

υποστηρίζω φανατικά την επιλογή 6!

και με λίγη περισσότερη χαλλλαρότητα, δεν θα ήταν καθόλου κακή :-)

α, και...πολύυυ σωστή η αριστερή πινακίδα...;-)

byeee;-)

Anonymous said...

-ΜΗ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΣΑΙ ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΜΕ ΕΙΝΑΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΠΟΥ ΑΛΛΟΥΣ ΜΑΣ ΣΠΡΩΧΝΟΥΝ ΠΙΟ ΨΗΛΑ ΑΛΛΟΥΣ ΠΙΟ ΧΑΜΗΛΑ. ΜΑ ΟΛΕΣ ΕΧΟΥΝ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ, ΤΑ ΟΡΙΑ ΜΑΣ ,ΤΙΣ ΑΝΤΟΧΕΣ ΜΑΣ,ΤΟΝ ΣΚΟΠΟ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΜΑΣ,ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ.

panagiota said...

Καλημερούδια!!!
Καλή μου Μάρλεν,στεναχώρια δεν χρειάζεται και τα πράγματα απλά είναι.Οτι είναι να'ρθει θε να'ρθεί.
Και η μοναξιά τρόπος ζωής γίνεται κάποια στιγμή!
Κι εγώ που παντρεύτηκα τι κατάλαβα?
Μαζί μετρήσαμε τις προάλλες τα χρόνια μοναξιάς μου...και δόξα τον Θεό ουκ ολίγα είναι!
Φιλιά πολλά και μη μου σεκλετίζεσαι.Η αδελφή ψυχή εκεί που δεν το περιμένεις θα εμφανιστεί.

Marialena said...

Καλημέρα σε όλες και όλους μας!

@ Φρέσκο: 6, 6 και όποιος αντέξει!!!

@ Γ.Ρηνάκης: Πολύ σωστά το λες Γιώργο μου, ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό, έτσι δεν λένε?

@ Παναγιώτα: Από το να ζεις σε μια σχέση που μόνο δυστυχία έχει να σου δώσει, παίρνεις τον εαυτό σου αγκαλιά και πορεύεσαι εν ειρήνη...

Φιλιά πολλά!

An-Lu said...

Θα τις φας καμάρι μου!
Τι θα πει "δεν είμαστε στην πρώτη νεότητα";;;; Για σύνελθε σε παρακαλώ, μικρό παιδί και λες τέτοιες κουβέντες!


Άντε μπράβο ;-)

Marialena said...

Τι μου λες βρε γοργώ??? Μια χαρά είμαστε στα τριάντα φεύγα μας, αλλά τώρα πια είμαστε πιο κοντά στα σαράντα παρά στα τριάντα. Για σκέψου το!!!

Εντάξει είπαμε, μικροδείχνω εκ γονιδίων το ίδιο και εσύ βεβαίως-βεβαίως, αλλά το γνώθι σ' αυτόν να το έχουμεεεε!

Αν θα φάω κάτι, στείλε μου μια μηλόπιττα με βανίλα παγωτό καλύτερα, χα,χα,χα!

Σε φιλώ γλυκειά μου που θα μου τις βρέξεις κιόλας! ;-P

Χρήστος Αθανάσουλας said...

Mαριαλένα

1. Επειδή σε ξέρω από κοντά (ΜΑ-ΤΑ-ΡΕΣ!!!) σε παίρνει να λες την ηλικία σου τριάντα plus...

2. Με το όλο post σου μου έβγαλες ένα γαλήνιο χαμόγελο...

Καλό μήνα ομορφούλα!

Marialena said...

Καλημέρα Χρηστάκο μου, καλή πρωτομηνιά και σε σένα!

Με παίρνει, δεν με παίρνει, ούτε μπέμπα το παίζω, ούτε και καμμιά κωλόγρια. Δεν έχω τέτοια κωλύμματα με το πόσο χρονών είμαι. Ούτε γουστάρω να λέω ψέμματα για να ακούω κομπλημέντα, αυτό έλειπε.

Σ'ευχαριστώ για την εντύπωση, αυτήν την αίσθηση είχα και εγώ όταν το έγραφα γιατί δεν αξίζει να χαλιόμαστε για πράγματα που δεν μπορούν να αλλάξουν, έτσι δεν είναι?

Φιλιά πολλά σου στέλνω!

Marina said...

Θέλει κότσια να είσαι μόνος. Τα τελευταία 10 χρόνια διαπίστωσα πόσο πολλές Ελληνίδες είναι πλέον μόνες τους. Γυναίκες άνω των 35 εννοώ, οι λόγοι δεν είναι της στιγμής, το αποτέλεσμα είναι ότι δεν έχουν σταθερό σύντροφο. Οπως μου είπε μία φίλη μου που είναι μόνη 25 χρόνια, "απο το να συμβιβάζομαι, να κλαίγομαι και να τον βρίζω, καλύτερα μόνη με την ησυχία μου".
Μαριαλένα μου δεν είσαι μόνη. Απο το να συμβιβασθείς για τη κουλούρα και να το σκυλομετανοιώσεις..καλύτερα ξυπόλητη στο πάρκο!

Marialena said...

Μαρίνα μου, θέλει κότσια να είσαι καλά με την ζωή που κάνεις και να μην κυνηγάς φαντάσματα άνευ αποτελέσματος.

Καμαρώνω φίλους και γνωστούς που έχουν ζευγαρώσει, πιθανόν δημιουργήσει και οικογένεια, χωρίς να βαρυγκομούν και στεναχωριέμαι όταν συμβαίνει το αντίθετο.

Δεν είπα ότι εγώ είμαι και άλλη δεν είναι, έχω τα καλά μου έχω όμως και τα στραβά μου, αλλά πριν σηκώσω τα χέρια ψηλά ας έχω εξαντλήσει όλα μου τα δεδομένα.

Δεν ξέρω βρε γαμώτο, τον μαλακομαγνήτη έχω ή εκπέμπω σήματα ακατοικοσύνης στο ανδρικό φύλο?

Δεν θέλω να σκυλομετανιώσω τίποτα, γι' αυτό και έχω τα μάτια μου ανοιχτά για το τι αξίζει και τι όχι. Μετά από τόσες χλαπάτσες, έμαθα και εγώ να σηκώνω τα ραντάρ.

Anonymous said...

"Δεν ξέρω βρε γαμώτο, τον μαλακομαγνήτη έχω ή εκπέμπω σήματα ακατοικοσύνης στο ανδρικό φύλο?"
Δυστυχως Μαριαλενα μου τα υπεροχα ματακια σου δεν βλεπουν εκει που πρεπει να δουν..προφανως θελεις οπως κ οι περισσοτερες γυναικες τον πριγκηπα του παραμυθιου.Οποτε ειμαι διπλα σου σου το δειχνω οσο μπορω,οτι με τρελαινεις.Κ τι δεν θα εδινα για να σε κρατησω στην αγκαλια μου,να σε σφιξω,να σε γεμισω φιλια..αλλα.........

Marialena said...

Καλησπέρα αγαπητέ μου "ανώνυμε"! Σ' ευχαριστώ που μου έγραψες εδώ, αν και προτιμώ αυτά τα πράγματα να λέγονται δια ζώσης, αλλά θα σου απαντήσω με κάθε ειλικρίνεια.

Διαβάσες κάτι που αφορά παρελθούσα κατάσταση και λες ότι όπως οι περισσότερες γυναίκες ψάχνω τον πρίγκηπα του παραμυθιού. Για μένα ο πρίγκηπας αυτός είναι ο άνθρωπος που θα μου δείξει ότι με θέλει και θα κάνει ότι περνάει από το χέρι του να με κατακτήσει, να βρει τον τρόπο να με κάνει να τον θέλω κι εγώ και να με αγαπήσει με όλα τα καλά και τα στραβά μου.

Εξ αποστάσεως δεν δημιουργούνται σχέσεις, ούτε γνωρίζει ο ένας τον άλλον, όταν οι άνθρωποι δεν έχουν μεταξύ τους επαφή. Ναι επαφή, πρόσωπο με πρόσωπο, να βλέπεις τον άλλον να τον διαβάζεις μέσα από τις κινήσεις και τις εκφράσεις του. Καλά και τα μηνύματα, καλές και οι επικοινωνίες οι αόρατες, αλλά καλέ μου εμένα προσωπικά, αυτά και μόνο δεν μου φτάνουν για να θέλω να είμαι με έναν άνθρωπο.

Δεν είμαι πια 16 χρονών να αρκούμαι στα λίγα, θέλω να μοιραστώ πράγματα και καταστάσεις με τον άνθρωπο που με ενδιαφέρει, σε πραγματικό επίπεδο, στην ίδια τη ζωή. Τι να την κάνω τη μπάρα ασφαλείας του "μακρυά και αγαπημένοι"?. Να λέω πως κάποιος ασχολείται μαζί μου και να κολακεύομαι και αυτό είναι όλο?

Έχω πολλά να δώσω σε αυτόν που θα θελήσει να τα δεκτεί, αλλά όχι μονόπλευρα. Να είμαι μαζί σου γιατί? Για να βλεπόμαστε μια στο τόσο, να μην κάνουμε πράγματα μαζί, να βάζουμε άλλα προτεραιότητες στη ζωή μας για να μην έχουμε προσωπική ζωή? Άστο καλύτερα...

Έτσι κάνεις σχέση ή τουλάχιστον προσπαθείς? Στην ηλικία μας πιστεύω πως οφείλουμε να ξέρουμε τι ζητάμε και τι είμαστε διατεθιμένοι να δώσουμε για να προσεγγίσουμε έναν άλλον άνθρωπο και ομολογώ πως τα ημίμετρα δεν μου φτάνουν πια. Γιατί? Γιατί γνωρίζω εμένα πρώτα από όλα και γι' αυτό το λέω. Με σταγόνες εκδήλωσης ενδιαφέροντος και με δικαιολογίες δεν γίνεται δουλειά αγαπητέ μου.

Αν θες κάτι κατέκτησέ το, με τα όπλα σου, με τον καλό σου χαρακτήρα, με την πίστη σου, με το όραμά σου να βάλεις αυτόν που σε ενδιαφέρει μέσα στη ζωή σου. Μου ζήτησες μια δεύτερη ευκαιρία και στην έδωσα, αλλά δεν την εκμεταλλεύεσαι να κάνεις μια καινούργια αρχή, να κάνεις πράξη αυτό που θέλεις, να είσαι μαζί μου δηλαδή. Με αφήνεις να φύγω, με αφήνεις ακάλυπτη συναισθηματικά με το να μην είσαι εκεί όταν θέλω να είμαι μαζί σου... Σκέψου το αυτό και δες γιατί συμβαίνει.

Η ζωή είναι πολύ μικρή για να είναι μίζερη είπαμε πρόσφατα αν θυμάσαι κι εγώ καλέ μου δεν θέλω να περιμένω να κάνεις χώρο στη ζωή σου για να χωρέσω κι εγώ μέσα, κάπου μέσα στη λίστα των προτεραιοτήτων στη ζωή. Από εσένα εξαρτάται τι θα κάνεις για να έχεις ή να μην έχεις προσωπική ζωή.

Μέχρι τότε από εμένα είσαι ελεύθερος να κάνεις τις επιλογές σου και ό,τι επιλέξεις καλά καμωμένο να είναι και να είναι για το καλό σου! Απλά σε ό,τι αφορά τη Μαριαλένα, θέλω να το ξέρω κι εγώ.

Φιλιά, η ζωή δεν περιμένει τους αργοπορημένους ή τους διστακτικούς!

Anonymous said...

Μαλλον με μπερδευεις με καποιον αλλον...

Marialena said...

Χμ! κρύβεσαι πίσω από τις λέξεις και ενώ αισθάνεσαι τόσα όμορφα πράγματα για μένα, μένεις στο "Ανώνυμος"? Γιατί δεν με πλησιάζεις για να μου δείξεις αυτά που νιώθεις? Τι φοβάσαι, αν έχεις κάτι να φοβάσαι και μένεις μακριά?

Αν δεν σε αφορούν εσένα αυτά που έγραψα, κράτα τότε τι σημαίνει για μένα "ο πρίγκηπας" και τι θέλω από μια σχέση και αν θεωρείς πως αξίζει τον κόπο να με προσεγγίσεις, κάντο!

Στη πραγματική μας ζωή φανερώνονται και κρίνονται όλα, έτσι δεν είναι?

Anonymous said...

Δυστυχως "φοβαμαι " τους ανθρωπους..σε εισαγωγικα μεν αλλα..
Αξιζεις σιγουρα κ να σε προσεγγισω αλλα κ να σου προσφερω παρα πολλα.Το εχω κανει σε εχω πλησιασει οσο μπορω ,οσο μου επιτρεπεται.Κ νοιωθω υπεροχα οποτε ειμαι κοντα σου.Εισαι ενα πλασμα που ανεβαζεις την ψυχολογια μου,με κανεις να αισθανομαι νεωτερος ,να ξεχνω τα προβληματα μου,να ελπιζω,γενικα να βλεπω την ζωη ποιο ομορφη.Πιθανως να ονειροβατω..Πιθανως να μην σε προσεγγιζω περισσοτερο μη θελοντας να καταστρεψω αυτο το ονειρο που "ζω???".Στην πραγματικη ζωη ομως οπως λες δυστυχως πληρωνω τα λαθη του παρελθοντος,κ αυτο ειναι που με αποτρεπει απο το να σου εκδηλωσω ανοιχτα ,απευθειας,κατα προσωπο ολα μου αυτα τα συναισθηματα για εσενα.Πιστεψεμε θα ηταν λυτρωση για εμενα αλλα πιθνανως κ καταδικη..

Marialena said...

Αγαπητέ μου,

σέβομαι πολύ αυτά που μου είπες και πιστεύω πως δεν ήταν εύκολο να πεις ότι έχει να πεις σε ένα διαδυκτιακό ημερολόγιο και κατ' επέκτασην στην ιδιοκτήτριά του. Στην αρχή νόμιζα πως είσαι όντως κάποιος άλλος, αλλά στη συνέχεια συνειδητοποίησα ποιός είσαι.

Τι να σου πω από κει και πέρα, αυτά τα πράγματα είτε προκύπτουν, είτε δεν προκύπτουν στη ζωή μας. Προσωπικά προτιμώ να αποκτήσω καλούς φίλους παρά αποτυχημένα φλερτ και κατ' επέκταση σχέσεις.

Εχω χορτάσει από δαύτα, δεν θέλω άλλες μη λειτουργικές σχέσεις στη ζωή μου... Είμαι πολύ καλύτερα μόνη μου, παρά με ασύμβατους συντρόφους.

Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και τις εντυπώσεις που έχεις αποκομμίσει από εμένα μέχρι σήμερα. Δεν είμαι εύκολος άνθρωπος, η ζωή μου εκ των πραγμάτων είναι δύσκολη και απαιτητική και δεν κάνει για όλους. Αυτό με έχει κάνει να είμαι "υποψιασμένη" πια με τους άνδρες.

Δεν αφήνω περιθώρια να μπουν στη προσωπική μου ζωή, αν δεν αποδειχθούν άξιοι της εμπιστοσύνης μου και δεν μου παρέχουν συναισθηματική αλλά και υλική ασφάλεια, να νιώθω πως αν αρρωστήσω κάποτε να έχω έναν τρόπο να το αντιμετωπίσω λόγω της πάθησής μου. Καλώς ή κακώς έτσι λειτουργώ σαν άνθρωπος και ίσως αυτό να δυσκολεύει και τους υπολοίπους στη συμπεριφορά μου.

Να σαι καλά, δεν μου χρωστάς τίποτα αγαπητέ μου. Προσωπικά χάρηκα για τη γνωριμία και ας μείνουν τα πράγματα ως έχουν, σε εκτιμώ ως φίλο και αυτό μου φτάνει.

Να σαι καλά, να έχεις γαλήνη στη ψυχή σου εύχομαι και υγεία.