Saturday, April 12, 2008

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΠΡΙΝ ΤΟ 1985

> H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε.
> Ειμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία
> περιμένοντας..
> Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο
> ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να
> μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι
> περνούσαν με την αναμονή.
>
> Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.
> Δεν είχαμε air-condition, ούτε στο σπίτι, ούτε και στο αυτοκίνητο, και
> περιμέναμε μέχρι τις 5 να δούμε κινούμενα σχέδια στην τηλεόραση.
> Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους.
> Κάναμε
> ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε
> από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα,
> ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε
> στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ,
> καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από
> μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες. Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν
> βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να
> κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε
> ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά
> γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το
> σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο
> σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν
> μπορούσε να μάς βρει.
> Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν
> υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε
> κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα.
> Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή
> μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός
> σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε
> να το ξεπερνάμε.
>
> Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως
> κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν
> μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν
> έπαθε τίποτα.
> Καμιά
> φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν
> πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.
>
> Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια,
> βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε
> φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν
> κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για
> να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα.... μέχρι εκεί έφτανε η
> τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας.
> Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλλες
> ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και
> κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και
> πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν
> υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!
>
> Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και
> τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια
> από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς
> κανέναν υπεύθυνο!
> Πώς τα καταφέραμε;
>
> Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος
> έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί
> μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν
> ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!
>
> Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες
> ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και
> χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά
> κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε
> τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας
> κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P
>
> Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα
> αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα
> σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.


Stevie Wonder "Happy Birthday"

σ.σ. Σήμερα το τρελλοκριαράκι έχει γενέθλια. Από το -6 πάει στο -7 τώρα. Θα τα γιορτάσει παρέα με καλούς φίλους, με κουβεντούλα, μουσικούλα, μεζεδάκια και καλή διάθεση. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να είναι μίζερη και θα ήθελα πολύ να μοιράζομαι τέτοιες όμορφες στιγμές ακόμα πιο συχνά, να χαίρομαι λίγο περισσότερο τη ζωή, όσο γίνεται...

Μαριαλένα, 12/4/2008 (με χαμηλούς τόνους και μια κρυφή χαρά που μπορώ φέτος να γιορτάσω τα γενέθλιά μου με φίλους. 3, 2, 1, φτου και βγαίνω, Happy Birthday!)

14 comments:

Zacharitsa said...

Να ΄χουν ζωή τα χρόνια σου
και χρόνια η ζωή σου
:)

Anonymous said...

-ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΜΟΥ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΠΡΩΤΑ ΑΠ΄ΟΛΑ
ΧΑΡΕΣ ΚΙ ΟΤΙ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΟ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ.
-ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΟ ΑΠ ΤΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΣΕ ΑΓΑΠΑΝΕ ΚΑΙ ΑΓΑΠΑΣ.
-ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ.

Βασιλική Παπαδημητρίου said...

ολοψυχα σου ευχομαι χρονια καλα!
καθε σου επιθυμια, ευχη μου!!
φιλιααααα!
:))))

faraona said...

Χρονια πολλα κι απο δω!!!!
Πιστευω να πηρες το μειλ μου.
Εκανες τρομερο ποσταρισμα σημερα .Μπραβο Μαριαλενα μου!
Περιγραφεις υπεροχα!

Γερη ,δυνατη και γεματη χαρες και αισιοδοξια.
φιλια

Anonymous said...

Χρόνια πολλά κουκλίτα!
Μαρια

panagiota said...

Χρόνια πολλά ομορφοκόριτσο!
Να βγεις και να περάσεις καλά με τους φίλους σου και παάααααντα να περνάς καλά!
Το κείμενο άπαιχτο!Εγώ που γεννήθηκα πριν το 60 θυμάμαι πως τα κλειδιά των σπιτιών ήταν πάντα...έξω από την πόρτα!

Anonymous said...

Χρόνια σου καλά. Όποιος και αν είναι ο αριθμός πριν απο το 6 (-6) και πριν το 7 (-7) σημασία έχει πως είσαι ακόμα,νιώθεις ακόμα και γράφεις ακόμα σαν παιδί.Αυτή την αθωότητα αλλά και σκληρή αλήθεια που βγάζεις όταν γράφεις τη συναντάμε μόνο σε εκθέσεις παιδιών και πίστεψε θα την ζήλευαν μεγάλοι συγγραφείς.
Χρόνια σου καλά και πάλι!!!

ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ said...

Στ' αλήθεια τα 'ζησες αυτά ή τα 'χεις ακούσει. Σε ρωτάω γιατί εγώ τα έζησα και ήταν ακριβώς έτσι... Αν όντως τα έζησες, χαίρομαι που υπάρχουν συνομήλικοι στο χώρο..

Α! και χρόνια πολλλλλλλλλά

mat said...

ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑΑΑΑΑΑΑΑ!

με υπέροχες διαδρομές ψυχής και όχι μόνο ;)

zouri1 said...

χρονια πολλα

Πυθαγόρας Σάμιος said...

Πες μας τώρα. Πριν από το 7 τι να βάλουμε; το 1 ή το 2.
Εύχομαι να μείνεις πάντα τόσο φρέσκια που να έχουμε τέτοια διλήμματα.
Χρόνια πολλά κι ευτυχισμένα :)))

Anonymous said...

χρόνια με ωραία γλύκα...


με αγάπη
sogno

υ.γ χρωστάω mail κ θα το χεις συντομα

Ζυγίνα said...

Φίλτατη Επίτιμη!
Έχετε ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΕΝΑ δωράκι!
τσίου-τσίου!
Πολύχρωμη και πουπουλένια να σαι!

Marialena said...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ!!!

Ευχαριστώ για τη σκέψη σας, για τις ευχές σας, για το νοιάξιμό σας, για την επικοινωνία μας εδώ και στην πραγματική ζωή!

- Μέλισσα

- Γιώργο Ρηνάκη

- Βασιλική

- Φαραόνα

- Μαρία

- Παναγιώτα

- Ανώνυμε(-η)

- Άθλιοι (να τα έχω ζήσει)

- Ματ

- Ζούρι

- Ντομίνγκο

- Ονειράκι

- Ζυγίνα

- Χαμομηλάκι

- Σταυραετέ

Αν μπορούσα να σας έστελνα ένα φιλί για να σας πω πόσο χάρηκα, θα το έκανα!

Να είμαστε καλά να γιορτάζουμε στις χαρές μας! Είστε όλοι υπέροχοι!