ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΠΡΙΝ ΤΟ 1985

> H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε.
> Ειμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία
> περιμένοντας..
> Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο
> ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να
> μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι
> περνούσαν με την αναμονή.
>
> Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.
> Δεν είχαμε air-condition, ούτε στο σπίτι, ούτε και στο αυτοκίνητο, και
> περιμέναμε μέχρι τις 5 να δούμε κινούμενα σχέδια στην τηλεόραση.
> Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους.
> Κάναμε
> ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε
> από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα,
> ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε
> στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ,
> καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από
> μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες. Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν
> βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να
> κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε
> ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά
> γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το
> σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο
> σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν
> μπορούσε να μάς βρει.
> Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν
> υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε
> κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα.
> Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή
> μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός
> σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε
> να το ξεπερνάμε.
>
> Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως
> κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν
> μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν
> έπαθε τίποτα.
> Καμιά
> φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν
> πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.
>
> Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια,
> βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε
> φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν
> κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για
> να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα.... μέχρι εκεί έφτανε η
> τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας.
> Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλλες
> ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και
> κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και
> πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν
> υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!
>
> Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και
> τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια
> από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς
> κανέναν υπεύθυνο!
> Πώς τα καταφέραμε;
>
> Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος
> έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί
> μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν
> ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!
>
> Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες
> ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και
> χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά
> κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε
> τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας
> κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P
>
> Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα
> αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα
> σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.


Stevie Wonder "Happy Birthday"

σ.σ. Σήμερα το τρελλοκριαράκι έχει γενέθλια. Από το -6 πάει στο -7 τώρα. Θα τα γιορτάσει παρέα με καλούς φίλους, με κουβεντούλα, μουσικούλα, μεζεδάκια και καλή διάθεση. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να είναι μίζερη και θα ήθελα πολύ να μοιράζομαι τέτοιες όμορφες στιγμές ακόμα πιο συχνά, να χαίρομαι λίγο περισσότερο τη ζωή, όσο γίνεται...

Μαριαλένα, 12/4/2008 (με χαμηλούς τόνους και μια κρυφή χαρά που μπορώ φέτος να γιορτάσω τα γενέθλιά μου με φίλους. 3, 2, 1, φτου και βγαίνω, Happy Birthday!)