Thursday, November 20, 2008

* Χοιροστάσιο

Eίχαν αλλάξει οι καιροί, τώρα δε σκότωναν, σ' έδειχναν
μόνο με το δάχτυλο, κι αυτό αρκούσε. Ύστερα, κάνοντας
έναν κύκλο που όλο στένευε, σε πλησιάζανε σιγά σιγά,
εσύ υποχωρούσες, στριμωχνόσουνα στον τοίχο, ώσπου,
απελπισμένος, άνοιγες μόνος σου μια τρύπα να χωθείς.
Kι όταν ο κύκλος διαλυόταν, στη θέση σου στεκόταν
ένας άλλος, καθ' όλα αξιαγάπητος κύριος.


Xοιροστάσιο
Tάσος Λειβαδίτης

5 comments:

Anonymous said...

αυτο που γυρναει στη σκεψη μου τελευταια ειναι οτι, ειναιαδυνατον αυτη να ειναι η ζωη μου...ενας παθητικος δρομος....

ο μηδενισμος μας ειναι δεδομενος-οταν εμεις τον επιτρεπουμε- ειναι μια μεγααααλη κουβεντα αυτη με δυσκολη εφαρμογη...

Marialena said...

Τον επιτρέπουμε τον μηδενισμό μας Μοργκάνα μου, ή απλά συμβαίνει παρόντων ή απόντων ημών?

Λένε πως ο συμβιβασμός στην ιδέα της ενεργητικής εγκατάλειψης είναι η εξισορρόπηση, η παραδοχή πως σηκώνοντας τα χέρια ψηλά, συμβαίνουν τα πράγματα στη ζωή μας.

Τι να σου πω κορίτσι μου, καθώς φαίνεται έχουμε πολλές αντιστάσεις ακόμα και ενάντια στη Μοίρα...

Κούκος said...

Eξαιρετικός και πάντα επίκαιρος ο μεγάλος μας ποιητής...

Anonymous said...

Καλό Σαββατοκύριακο!

Marialena said...

@ Κούκος: Πράγματι, ανατριχιαστικά επίκαιρος...

@ Ν.Ago: Πολλούς χαιρετισμούς Νίκο μου και σένα!