Wednesday, July 02, 2008

Άρωμα Κέρκυρας

Υπάρχουν κάποια μέρη στη πατρίδα μας, που ασκούν μια ιδιαίτερη γοητεία πάνω μου. Ένα από αυτά είναι και το νησί της Κέρκυρας και ιδιαίτερα η πόλη της. Είχα να την επισκευθώ επτά χρόνια, μέχρι που πριν από δυο περίπου εβδομάδες, την περιδιάβηκα ξανά και την αγάπησα ακόμα περισσότερο.

Photobucket
Περνώντας τη γέφυρα του Ρίου με συννεφιά

Photobucket
Βαρκούλα στην Αμφιλοχία παλεύει με το κύμα

Το πλοίο από Ηγουμενίτσα φτάνει στο λιμάνι μετά από περίπου μιάμιση ώρα και το πρώτο που αντικρύζεις είναι το παραδοσιακό χρώμα και αρχιτεκτονική της πρωτεύουσας, που σημειωτέον έχει ανακυρηχθεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco.

Μέρος 1ο: Η πόλη της Κέρκυρας

Ευτυχώς που το μέρος που θα μέναμε ήταν μέσα στη πόλη, μέσα στο Νέο Φρούριο, στη Ναυτική Βάση του ΝΑΣΚΕ. Μπαίνουμε μέσα στο κάστρο και οι πρώτες εικόνες είναι η παλιά πόλη με το λιμάνι στα αριστερά και στο βάθος ο τρούλος του Αγίου Σπυρίδωνα και το Παλιό Κάστρο καθώς ο ήλιος έδυε και το φεγγάρι ανέτειλε στο βάθος.

Photobucket
Η παλιά πόλη από το Νάσκε-η πρώτη εικόνα στο σούρουπο

Photobucket

Photobucket

Photobucket
Το κτήριο του Νάσκε, χτισμένο επί αγγλοκρατίας

Το δωμάτιό μας έβλεπε στο νησάκι του Βίδο, μέρος ιδιαίτερης ομορφιάς και χαρακτήρα ανά τους αιώνες, που πολύ εύκολα κανείς μπορεί να πάει με το καραβάκι του Δήμου και να κολυμπήσει, να πάει στο θαλάσσιο πάρκο, να δει τα διατηρητέα κτίσματα και να φάει στη παραδοσιακή ταβέρνα μέσα σε ειδυλλιακό περιβάλλον.

Photobucket
Το νησάκι του Βίδο από το Νάσκε

Η παλιά πόλη που βρισκόταν κυριολεκτικά στη σκιά του Νέου Φρουρίου, μας έδινε το έναυσμα να θέλουμε να την ανακαλύψουμε μέσα από κάθε στενό και κάθε καντούνι που διασχίζαμε. Εκκλησιές αφιερωμένες σε περισσότερους από έναν αγίους, ενετικά και νεότερα κτήρια, όλα βαμμένα σε χρώματα με βάση την ώχρα που είναι χαρακτηριστικό της αρχιτεκτονικής του νησιού, μαγαζιά τουριστικά ή μικρές γωνιές με ντόπια προϊόντα που δοκιμάζαμε για πρώτη φορά, κομψές μπουτίκ και σύγχρονα καταστήματα, πλάι σε νεοκλασσικά κτίσματα που λαμπρύνουν το ιστορικό κέντρο, ήταν πάντα μια αφορμή για να αναζητήσουμε εκείνο το ερέθισμα για να τα φωτογραφίσω ή να γεμίσει το βλέμμα με χρώμα και Κερκυραϊκή αρχιτεκτονική, επηρρεασμένη από την Ενετική κατοχή και την Αγγλοκρατία τον 19ο αιώνα.

Photobucket

Photobucket

Photobucket
Η εκκλησία των Αγίων Νικολάου και Ανδρέα μέσα στη παλιά πόλη

Photobucket
Το καμπαναριό του Ναού του Αγίου Σπυρίδωνα

Photobucket
Αποκάλυψη τώρα: Ο Μαύρος Γάτος δεν είναι μόνον ιστολόγος, αλλά και εστιατόριο στη Κέρκυρα!

Photobucket
Το μνημείο της εξόντωσης των Εβραίων της Κέρκυρας επί Κατοχής

Η παλιά πόλη οδηγεί προς το Λιστόν και την Σπιανάδα, τη μεγαλύτερη πλατεία της Ευρώπης όπως έχει καταγραφεί! Κόσμος έκανε τη βόλτα του, ή έπινε τον καφέ του με θέα τη πλατεία ή τους περαστικούς που συνέρρεαν στο σημείο της κοινωνικής συνάθρισης των Κερκυραίων. Μέσα στη πλατεία νέα παιδιά έκαναν ποδήλατο, ή κάθονταν στο γρασίδι ή ακόμα χόρευαν χιπ-χοπ, εφηβάκια στη πρίζα! Μου άρεσε αυτό που είδα μέσα στο βράδυ, καθώς εκείνα τα παιδιά έπαιζαν, όπως παίζαμε εμείς κάποτε στο δρόμο και διέφεραν τόσο από τα παιδιά των μεγαλουπόλεων που μεγαλώνουν και μαραζώνουν στα τσιμεντένια κλουβιά που ζουν!

Η επίσκεψη στο Παλαιό Κάστρο επιβεβλημένη, καθώς η είσοδος ήταν ελεύθερη για να το περιδαβούν οι επισκέπτες. Με την αίσθηση του περιπατητή, ανεβήκαμε πέρα από το Ιόνιο Πανεπιστήμιο και φτάσαμε να δούμε από κοντά τις δυο κορυφές της καστροπολιτείας που κάποτε επί ενετοκρατείας αποτελούσε την πόλη της Κέρκυρας εντός των τειχών.

Photobucket
Η είσοδος του Παλαιού Φρουρίου

Photobucket
Ο ναός του Αγίου Γεωργίου που θυμίζει έντονα αρχαίο ναό

Photobucket
Το Παλαιό Φρούριο κατάφωτο

Photobucket
Η θέα του Φρουρίου από το Φαληράκι

Τα αξιοθέατα συνεχίζονται καθώς μετά το Παλαιό Κάστρο, υπάρχει ο κήπος των Φιλελλήνων και το Παλάτι των Αγίων Γεωργίου και Μιχαήλ όπου φιλοξενείται το πραγματικά θαυμάσιο μουσείο της Ασιατικής Τέχνης.

Photobucket
Η πύλη που οδηγεί έξω από την Παλαιά Πόλη στο Παλάτι των Αγίων Γεωργίου και Μιχαήλ

Φεύγοντας από το Μουσείο, κατευθηνόμαστε παραλιακά στις παρυφές της παλιάς ενετικής συνοικίας "Campielo", όπου βρίσκεται και ο Μητροπολιτικός Ναός της Αγίας Θεοδώρας, κρυμμένος όπως και όλα τα σπίτια στο Καμπιέλο, μέσα σε δαιδαλώδη στενάκια που οδηγούν σαν σε λαβύρινθο, από την μια πάροδο στην άλλη, ενώ βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από το απέναντι σπίτι, έχοντας μια ατμόσφαιρα συνοίκησης σαν να ζεις σε ένα μεγάλο σπίτι, που ακούς ή οσμίσεσαι τι γίνεται στο διπλανό σου δωμάτιο!

Photobucket
Η Μητρόπολη της Κέρκυρας

Photobucket
Το άπλωμα της μπουγάδας ανάμεσα στα απέναντι σπίτια (σήμερα πλύναμε εσώρουχα!)

Κατηφορίζοντας τον δρόμο που χωρίζει το Καμπιέλο από την θάλασσα βρίσκεται το Φαληράκι, παραλία που βλέπει στα δεξιά της το Παλαιό Κάστρο και στα αριστερά της το Νέο, ενώ εκεί βρίσκονται και το σπίτι που έζησε ο Διονύσιος Σολωμός στην Κέρκυρα, ανάμεσα σε μεγαλόπρεπα αρχοντικά άλλων επιφανών Κερκυραίων.

Photobucket
Η θέα του Νέου Κάστρου από το Φαληράκι

Photobucket
...και του Παλιού από τον κόλπο της Γαρίτσας

Περπατώντας μέσα στους δρόμους της Κέρκυρας είχα πάντα την αίσθηση πως ήμουν κάπου αλλού εκτός Ελλάδας. Όχι μόνο γιατί η Βενετσιάνικη αισθητική έχει διαποτήσει τα παλαιά κτήρια, ούτε γιατί το πράσινο ξεπρόβαλλε ανάμεσα από τους τοίχους, σαν τις μπουκαμβίλιες που είχαν οργιάσει να ανθίσουν με τα έντονα χρώματά τους, αλλά γιατί και οι άνθρωποι εκεί διαφέρουν από εμάς τους αγενείς, φασαριόζους, χωρίς αισθητική στην πλειοψηφία Έλληνες της ηπειρωτικής Ελλάδας. Ένιωσα στη συναναστροφή μαζί τους την ευγένεια που έχουν και την ανθρώπινη συμπεριφορά τους, συνδιασμένη με αυτήν την "κερκυραϊκή τρέλλα" που έχουν, καθώς είναι άνθρωποι με ταπεραμέντο και έντονη προσωπικότητα ειδικά αυτοί που ασχολούνται με το εμπόριο και συναναστρέφονται χιλιάδες κόσμου! Με έκαναν να νιώσω άνετα, όχι ως τουρίστας, αλλά ως επισκέπτης που υποδέχονταν με χαρά στον τόπο τους!

Photobucket

Photobucket
Το ενετικό συνυπάρχει με το νεοκλασσικό στην αρχή της Ευγενίου Βουλγάρεως

Photobucket

Photobucket
Ένα ολάνθιστο βόλτο γεμάτο μπουκαμβίλιες!

Μέρος 2ο: Το Κανόνι

Λίγο πιο έξω από την πόλη, κοντά στα ανάκτορα του Μον Ρεπώ, υπάρχει ίσως το πιο αναγνωρισμένο σημείο της Κέρκυρας διεθνώς, το Κανόνι με το Ποντικονήσι. Εκεί υπάρχει όντως ένα κανόνι που προφανώς εξυπηρετούσε αμυντικούς σκοπούς στη θέση που βρισκόταν, αλλά πέραν της εκπλητικής θέας προς το αεροδρόμιο και το νότιο τμήμα του νησιού που στέκει καταπράσινο στο βάθος, αγκαλιάζοντας τις ακτές με τα γαλάζια νερά, στέκει το μικρό εκλησσάκι της Παναγίας των Βλαχερνών, όπου το γνωρίσαμε μέσα από τις ελληνικές ταινίες του '60, αλλά το αγαπήσαμε όταν περπατήσαμε τη στενή λουρίδα γης που το ενώνει με την ακτή. Στο βάθος το Ποντικονήσι και τα καραβάκια που περιμένουν τους τουρίστες για να τους περάσουν απέναντι και να επισκευθούν το μοναστήρι εκεί. Μια στάση επιβάλλεται για καφέ καθώς αντικρύζαμε το θέαμα του τοπίου να μας μαγεύει!

Photobucket
Η εκκλησία της Παναγίας των Βλαχερνών από ψηλά

Photobucket
Η αυλή της εκκλησίτσας

Μέρος 3ο: Πέλεκας

Είχα πάει ξανά στον Πέλεκα στην προηγούμενή μου επίσκεψη, αλλά αυτό που θυμόμουν ήταν ότι είμασταν κρεμασμένοι στο παρατηρητήριο του Κάιζερ μαζί με αρκετούς άλλους και περιμέναμε να δύσει ο ήλιος στο βάθος! Αυτή τη φορά, ο κόσμος ήταν ευτυχώς ελάχιστος και αυτό μου έδωσε την ευκαιρία να θαυμάσω την εξαίσια θέα από ψηλά, αλλά και να δω τον ήλιο να δύει από την απέναντι μεριά αυτήν την φορά, καθώς βυθιζόταν στην Αδριατική και έβαφε το τοπίο με εξαίσια χρώματα! Μάλιστα επειδή είμασταν βόρεια, η δύση του ήλιου έγινε στις 9.15 μμ, ώρα που στην Αθήνα έχει ήδη δύσει για τα καλά και δεν βλέπεις αυτή τη πανδαισία των χρωμάτων, όπως στον Πέλεκα.

Photobucket
Στο Παρατηρητήριο του Κάιζερ με θέα τα καταπράσινα βουνά της Κέρκυρας

Photobucket

Photobucket

Photobucket

Photobucket

Photobucket

Photobucket

Photobucket

Photobucket

Μέρος 4ο: Χωροεπίσκοποι

Το μέρος αυτό δεν το γνώριζα ομολογώ, αλλά η καλή μας η Φαραόνα μου έδωσε το έναυσμα να το γνωρίσω από κοντά. Περνώντας μέσα από τις παρυφές του όρους Παντοκράτορας και ακολουθόντας τον δρόμο για Σκριπερό και Τρουπέτα, ο δρόμος με οδήγησε σε αυτό το μεσαιωνικό χωριό, χαμένο μέσα στην βλάστηση που οργιάζει, με έκανε να αγαλλιάσω στο θέαμα της κατάφυτης κοιλάδας εμπρός του και να χαρώ που είδα ένα μέρος τόσο όμορφο στην Κέρκυρα, μέσα στην ενδοχώρα της! Κάτι ήξερε η Φαραόνα και ο Πετεφρής που ερωτεύτηκαν αυτό το μέρος και αποφάσισαν να μείνουν και να δημιουργούν εκεί!

Photobucket
Είσοδος παραδοσιακού ενετικού κτίσματος στους Χωροεπισκόπους

Μέρος 5ο: Παλαιοκαστρίτσα-Λάκωνες-Αγγελόκαστρο

Η Κέρκυρα έχει καλό οδικό δίκτυο κατά το μεγαλύτερο ποσοστό και εύκολα σχετκά μπορεί κανείς να οδηγηθεί, είτε στο νότιο κομμάτι του Νησιού, είτε στο βόρειο, μιας και οι αποστάσεις είναι για τα δεδομένα της μεγαλούπολης, είναι από 30+ έως τα 50+, σχετικά άνετες. Σε περίπου μισή ώρα από την πόλη με το αυτοκίνητο, είμασταν στην Παλαιοκαστρίτσα με τα κρύα τα νερά της επειδή εκβάλλουν από πηγές στη θάλασσα. Λίγο πριν ο δρόμος μας οδηγήσει στη παραλία, στρίψαμε δεξιά προς Λάκωνες, όπου ακολουθήσαμε μια ανηφορική και γεμάτη στροφές διαδρομή ανάμεσα από τα λιόδεντρα για να βγούμε εν τέλει στο σημείο όπου βρίσκεται η Bella Vista (ωραία θέα στα ιταλικά) και στο πλάτωμα όπου βρίσκεται ένα ωραίο καφέ εστιατόριο το Golden Fox, από όπου μπορείς να απολαύσεις τη θέα του κόλπου της Παλαιοκαστρίτσας από ψηλά.

Photobucket

Photobucket

Photobucket
Η θέα της Παλαιοκαστρίτσας από τους Λάκωνες

Όμως αφού ήπιαμε τον καφέ μας καθώς το απόγευμα προχωρούσε, βλέπαμε στα αριστερά μας το ξακουστό Αγγελόκαστρο και θελήσαμε να το επισκευθούμε και εκείνο. Χτισμένο στην κορυφή ενός βράχου, το Αγγελόκαστρο πήρε το ονόμά του από τον Δεσπότη της Ηπείρου τον Μιχαήλ Άγγελο, ο οποίος και το έκτισε τον 13ο αιώνα για να εποπτεύει την Αδριατική και τα δυτικά παράλια της Κέρκυρας από την προνομιακή του τοποθεσία. Φεύγοντας από εκεί, αντίκρυσα και το δεύτερο ωραιότερο δειλινό, καθώς ο ήλιος είχε γίνει κόκκινος και έβαφε το τοπίο απόκοσμα στη σκιά του Αγγελοκάστρου.

Photobucket
Το Αγγελόκαστρο

Photobucket
Λουλούδια των βράχων και οξειδώσεις συνυπάρχουν στις παρυφές του

Photobucket

Photobucket
Ένα πορφυρό ηλιοβασίλεμα στη σκιά του Αγγελοκάστρου

Μέρος 4ο: Κασσιόπη

Η τελευταία μας εκδρομή ένα απόγευμα ήταν το Βόρειο κομμάτι της Κέρκυρας με την γνωστή Κασσιόπη και τα θέρετρα της Αχαράβης, της Ρόδας. Η διαδρομή μας ήταν μέσω της κατάφυτης Δασσιάς, Ύψους, Πυργί (εκεί που κάναμε το μπανάκι μας κάθε πρωί μόνον ένα εικοσάλεπτο από την πόλη σε παραλία με γαλάζια σημαία), Μπαρμπάτι (κάποτε ήταν όμορφο θέρετρο, τώρα όμως έπεσε θύμα της τσιμεντοποίησης και της "ανάπτυξης" με τα διάφορα συγκροτήματα), το γραφικό Νησάκι και την προσέγγιση προς την Αλβανία, καθώς από ένα σημείο και μετά, τα χωριά και οι πόλεις της γείτονος χώρας ήταν ορατά πια δια γυμνού οφθαλμού. Φτάνοντας στην πολύβουη και γραφική Κασσιόπη, οι Άγιοι Σαράντα ήταν σχεδόν απέναντί μας και αν είχαμε κυάλια θα βλέπαμε και λεπτομέρειες στα κτήρια εκεί. Μου έκανε εντύπωση πως έπιασα έναν αλβανικό ραδιοφωνικό σταθμό στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου και εκτός από την ωραία χορευτική μουσική που είχε, οι εκφωνητές μιλούσαν πολύ ωραία τα αλβανικά, γεγονός που με έκανε να προσέξω τις λέξεις ακόμα περισσότερο καθώς ακουγόταν με ευκρίνεια.

Photobucket
Μικροί ορμίσκοι προς την Κασσιόπη, αποκαλύπτουν γραφικά χωριουδάκια

Photobucket
Το γραφικό λιμάνι της Κασσιόπης

Το τοπίο στη βόρεια ακτή διαφορετικό από την υπόλοιπη Κέρκυρα. Κάπου λίγο πιο ξερό και τα παραθαλλάσια χωριά να είναι γεμάτα από ξένους, που είχαν έλθει να κάνουν τις διακοπές τους σε οργανωμένα συγκροτήματα στην άκρη του νησιού. Καθώς πλησίαζε το βράδυ, επιστροφή μέσω Ρόδας στην ενδοχώρα με τα διατηρητέα χωριά και τα καινούργια πανέμορφα σπίτια, βαμμένα με εντυπωσιακούς συνδιασμούς και επιστροφή στην πόλη για μια ακόμα βόλτα στα καντούνια με τους βόλτους (καμάρες), καθώς έπεφτε το βράδυ και η πόλη έκανε παιχνίδια με το σκοτάδι και το φώς.

Οι μέρες όμως τελείωναν και η παραμονή μου στη Κέρκυρα έφτανε στο τέλος της. Ένας αναστεναγμός το βράδυ πριν φύγω για την ομορφιά που σύντομα θα άφηνα πίσω μου, κάποιες τελευταίες φωτογραφίες της πόλης από το Νέο Φρούριο. Την επόμενη μέρα, πρωϊνό με θέα το Βίδο απέναντι και κατεύθυνση προς το λιμάνι για επιβίβαση στο πλοίο για Ηγουμενίτσα. Πριν την αναχώρηση, χαζεύω στο κατάστρωμα την κίνηση στο δρόμο και αντικρύζω τα σπίτια από ψηλά. Καλώς σαλπάρουμε, τραβώ αυτό το βιντεάκι για να έχω να θυμάμαι την τελευταία αίσθηση από την πόλη της Κέρκυρας που με έκανε για μια ακόμη φορά να την ερωτευτώ με πάθος...


Μέχρι τα βήματά μου να με οδηγήσουν ξανά σε σένα, κρατώ τις εικόνες του αποχωρισμού για συντροφιά μου, πανέμορφή μου Κέρκυρα!

Μαριαλένα, 2/7/2008

All photos and videos from Marialena, 2008 (c)

10 comments:

Marina said...

Χαίρομαι που πήγες στη Κέρκυρα και φόρτωσες τις μπαταρίες σου σε ομορφιά, χαμόγελα, υπέροχα κτίσματα, τοπία, θάλασσες, καλούς πρόσχαρους ανθρώπους και ..διακοπές.
Εχω χρόνια να πάω Κέρκυρα, αλλά σαν παιδί πήγαινα κάθε χρόνο, ο θείος μου ήταν Κερκυραίος με σπίτι στη παλιά πόλη, στη οδό Κομνηνών.
Οι φωτογραφίες δεν κατεβαίνουν. Απλα θα ήθελα να δώ το μεσαιωνικό χωριό της Φαραώνας.
Να περνάς καλά.

Marialena said...

Μαρίνα μου έχεις δίκιο, είναι πραγματικά παράξενο ότι δεν εμφανίζονται οι φωτογραφίες στο ποστ, ενώ στην προεσκόπηση πριν τη δημοσίευση τις βλέπω όλες!

θα κοιτάξω να τις ξαναπεράσω για να μπορούμε να τις δούμε κανονικά (ελπίζω).

Στην οδό Κομνηνών έμενες? Πέρασα από κει αρκετές φορές φέτος μέσα στη παλιά πόλη. Πιστεύω πως σαν παιδί θα πρέπει να σου φάνταζε όμορφη αυτή η γειτονιά.

Σε φιλώ και αν θέλεις ξαναπέρασε για να δεις τις φωτογραφίες!

panagiota said...

Ζηλεύωωωωω!!!!

Χαίρομαι που πέρασε καλά το Μαριαλενάκι το γλυκό.
Αν τύχει και πάμε μαζί θέλω να φάμε στον "Μαύρο γάτο"...
Την Φαραονούλα την είδα πρόσφατα!
Εχεις την αγάπη μας ομορφοκόριτσο!!!

zouri1 said...

πανεμορφη πολη,καθως και οι φωτογραφιες σου.και μια μικρη ιστορια για τον μαυρο γατο.Σε ενα επαγγελμτικο ταξιδι στο νησι πριν χρονια,πηγαμε στο μαγαζι.κατοπιν στην αποδοση των εξοδων στην εταιρεια,δεν δεχοντουσαν την αποδειξη απο τον μαυρο γατο,γιατι απο τον τιτλο συμπεραναν οτι ηταν καμπαρε.

An-Lu said...

Πες μου ότι δεν είμασταν στο νησί (μου) τις ίδιες μέρες!
θα πεθάνωωωωωωωωω!!!!
;-)

Marialena said...

@ Panagiota: Φιλενάς μου, οι διακοπές μακριά από το σπίτι μας, είναι συνήθως παντού όμορφες!

Όσο για τον "Μαύρο Γάτο", χα,χα,χα με έστειλες αδιάβαστη!

@ Ζούρι: Ε, τέτοιο ασυνήθιστο όνομα που έδωσαν στο συγκεκριμένο καφεστιατόριο, πως να μην πάει το μυαλό των λογιστών της εταιρίας σου σε ταινίες της δεκαετίας του '60? Πάντως και η αισθητική του κτιρίου παρέπεμπτε σε προηγούμενες δεκαετίες ομολογώ, οπότε, λες να είχαν δίκιο?
χα,χα,χα ωραίο το ευτράπελο πάντως!

@ An-Lu: Μη με κάνεις να κονταροχτυπηθούμε για το νησί (μου) γοργονίτσα!!! Αντε επειδή σε αγαπώ, να το μοιραστούμε, αλλά όχι δεν θα σε αφήσω να μου το φας!!!

Μη μου κάνεις τέτοια και πάρω το σπαθί του σαμουράι και σε κυνηγήσω! Τις ημερομηνίες που ήμουν φαίνονται στις φωτογραφίες που έβγαλα, οπότε είμασταν ΌΝΤΩΣ την ίδια περίοδο χρυσό μου στη Κέρκυρα???

faraona said...

Μαριαλενακι μου !!!!!
Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ κι εγω κι ο Πετεφρης για την αναφορα σου στο μικρο μας χωριο!Χαρηκαμε τοσο πολυ που μας τιμησατε με την παρεα σας κι εσυ κι η γλυκητατη μητερα σου...θα μεινει αξεχαστη στη μνημη μας η τελευταια βραδυα στο μπαλκονι μας.Εκανες ονειρεμενο αφιερωμα στην Κερκυρα μας...μπραβο σου!


Εχεις τα φιλια και την αγαπη μας.

Marialena said...

Εγώ θέλω να σας ευχαριστήσω για μια ακόμη φορά Φαραονίτσα μου, που μας δόθηκε η ευκαιρία να μπορέσουμε να συναντηθούμε στο σπιτικό σας και να γνωριστούμε ακόμα περισσότερο.

Είδες που και η γλυκύτατη μητέρα σου είχε την ίδια αίσθηση ότι γνωριζόμαστε από παλιά, όπως και εμείς στη πρώτη μας συνάντηση στην Αθήνα?

Έχετε και τους χαιρετισμούς της Ρένας και τις ευχαριστίες της!
Πες στον Πετεφρή πως το βιβλίο του το διάβασε απνευστί, καθώς μου σχολίαζε αποσπάσματα που της είχαν κάνει εντύπωση στην αφήγησή του!

Καλώς επέστρεψες και εσύ στον καταπράσινο παράδεισο σας καλή μου! Φιλιά!

Anonymous said...

Τέλειο Post!

Marialena said...

Να σαι καλά, ευχαριστώ πολύ!