Φινάλε στους 29ους Ολυμπιακούς του Πεκίνου

Με μια τελετή Λήξης με έντονο το κινεζικό στοιχείο και με την παράδοση της Ολυμπιακής σημαίας στον δήμαρχο του Λονδίνου, Μπόρις Τζόνσον, έκλεισαν και οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2008, του συνθήματος "Ένας κόσμος, Ένα όνειρο". Αυτή η Ολυμπιάδα σημαδεύτηκε από την εισβολή των Ρώσων στη Νότια Οσετία της Γεωργίας, σπάζοντας την εκεχειρία που υποτίθεται πως επικρατεί κατά τη διάρκεια των Αγώνων.

Προσωπικά η τελετή λήξης δεν μου άρεσε, καθώς απουσίαζε το Μεσογειακό ταπεραμέντο και κέφι των Ελλήνων που την είχαν μετατρέψει σε μια λαϊκή γιορτή του δρόμου, ένα πανηγύρι όπου μετείχαν όλοι. Φυσικά και η φαντασμαγορία κυριαρχούσε στην φετινή εκδήλωση, αλλά μόνον η τρέλλα των Λονδρέζων έδωσε ένα πιο σύγχρονο τόνο στην κατά τα άλλα μεγαλειώδη εορτή.

Η Ελλάδα επιστρέφει με τέσσερα Ολυμπιακά μετάλλια, δυο χάλκινα και δυο ασημένια και με βαριά καρδιά για τον εντοπισμό 15 Ελλήνων αθλητών που έκαναν χρήση αναβολικών ουσιών και μάλιστα της μη ανιχνεύσιμης στην Ελλάδα ουσίας, Μ3. Αξίζουν συγχαρητήρια για την προσπάθειά τους και τις επιδόσεις τους οι Ολυμπιονίκες μας, καθώς είχαν να συναγωνιστούν αθλητές από όλον τον κόσμο για να κατακτήσουν τα μετάλλια και να κάνουν καλές επιδόσεις σε παγκόσμιο επίπεδο.

Και μετά τους Ολυμπιακούς όμως τι? Η δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης για το ντοπάρισμα των αθλητών και όχι μόνο, δίνει το σύνθημα για αυστηρότερη πολιτική έναντι στα κυκλώματα που προωθούν αυτές τις ουσίες στη χώρα μας, αλλά και προστάζουν μια αλλαγή νοοτροπίας απέναντι στους αθλητές και τους αθλητικούς παράγοντες.

Δεν είναι μόνο η κατάκτηση ενός μεταλλίου που καταξιώνει έναν αθλητή και τον προπονητή του. Αυτό όμως φαίνεται πως επικρατεί, όταν για να φανεί η χώρα μας διεθνώς, αναλαμβάνουν δράση οι "ειδήμονες", για να δώσουν ικανότητες στους αθλούμενους τέτοιες ώστε να ξεπεράσουν τα φυσικώς ανθρώπινα όριά τους και να γίνουν μηχανές που φέρνουν χρήματα και χορηγίες στους επιτήδειους.
Όχι, δεν είναι κακό ένας αθλητής να αμοίβεται για τις επιδόσεις του, αλλά να ανταμοίβεται γιατί κάνει χρήση αναβολικών και κερδίζει αγώνες είναι επαίσχυντο.

Τρανό παράδειγμα η χρυσή Ολυμπιονίκης του Σίδνεϋ, η Μάριον Τζόουνς που αναγκάστηκε να επιστρέψει τα μετάλλιά της στο τρέξιμο, εξαιτίας της αποκάλυψης ότι ήταν ντοπαρισμένη όταν έτρεξε εκείνους τους Αγώνες. Την ίδια μοίρα απαξίωσης έχει πια και η Κατερίνα Θάνου, συναθλήτριά της, όταν έλαβε ένα γράμμα από την Διεθνή Ολυμπιακή Αποστολή, που της απαγόρευε την συμμετοχή στους Ολυμπιακούς του 2008, γιατί ντρόπιασε με τις πράξεις της την Ολυμπιακή Οικογένεια. Η Φάνη Χαλκιά, δυστυχώς, παρόλο που παρίστανε τη χαζή, ντροπιάστηκε μόνη της και ας είναι στην Πάτμο αυτόν τον καιρό για να ξεκουραστεί ή να κρυφτεί από τη δημοσιότητα. Έτσι είναι, δυστυχώς, αν και στο μυαλό των αθλητικών παραγόντων μοιάζει η κατακραυγή από τυχόν αποκάλυψη για αναβολικά, να μην τους απασχολεί ή έτσι να δείχνουν (παράδειγμα ο Τζέκος και ο Ιακώβου, που έκαναν τουμπεκί μετά τις αποκαλύψεις περί της ενοχής τους).

Όμως, οφείλουμε να προωθούμε και να ανταμείβουμε όσα νέα παιδιά προσπαθούν με πενιχρά μέσα να κάνουν αθλητισμό και να συνεχίζουν προς τον πρωταθλητισμό, γιατί αυτά αποτελούν το φυτώριο της επόμενης γενιάς για τους Έλληνες Αθλητές. Ας σταθεί κοντά τους η πολιτεία από νωρίς, για να μην κάνουν έκπτωση στην αξία τους και παίρνουν άλλους δρόμους για να κατακτήσουν τη δόξα. Επίσης, όσον αφορά τους Ολυμπιονίκες, θα ήθελα να σταματήσει πια αυτό το "βόλεμα" και τα μπαχτσίσια για το μετάλλιο που έφεραν στη χώρα. Να ανταμοιφθούν ναι, να στηρίζονται με επιδοτήσεις βέβαια, για να συνεχίζουν την αθλητική τους καρριέρα, αλλά αυτή η "τακτοποίηση" στα Σώματα Ασφαλείας και στις Ένοπλες Δυνάμεις, είναι πέραν της δικής μου λογικής.

Δηλαδή, ο κύριος Ιωάννης Μελισσανίδης που ως Ολυμπιονίκης εντάχθηκε στην Αεροροπορία και έπειτα ακολουθεί καρριέρα χορευτή στην Αμερική, γιατί πρέπει να είναι αξιωματικός και να παίρνει τα γαλόνια? Για να πάρει τη σύνταξη λένε, αλλά εγώ ντρέπομαι για λογιαριασμό του όπως και για τους ντοπέ αθλητές μας/ολυμπιονίκες, που φορούν τη στολή μόνο για να παρουσιαστούν ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας για να τους συγχαρεί και έπειτα την ατιμάζουν με τον χειρότερο τρόπο με τις πράξεις τους.

Αυτά τα πράγματα δεν τα αντέχω, είναι σαν να περιπαίζονται οι αξιωματικοί και στρατεύσιμοι των Ενόπλων Δυνάμεων, που λιώνουν για να υπηρετούν την πατρίδα στις άγονες γραμμές και στη παραμεθόριο....

Δεν ξέρω αν θα αλλάξει το καθεστώς στον αθλητισμό μετά τα κρούσματα των αναβολικών και αν οι εκάστοτε ομοσπονδίες αλλά και η πολιτική ηγεσία, θα θελήσουν να θέσουν νέες βάσεις για τους άθλητες του μέλλοντος. Το μόνο σίγουρο είναι πως, αν δεν αλλάξουμε τακτική, θα επανέλθουμε στα δυο χρυσά μετάλλια του Πύρρου και της Πατουλίδου της Βαρκελώνης το 1992, που ήταν και τα μοναδικά επιτεύματα μιας ολόκληρης χώρας σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Δεν είναι ό,τι δεν έχουμε ικανούς αθλητές, λάθος τακτική στο να προωθούμε το αθλητικό ιδεώδες στην Ελλάδα, έχουμε.

Μαριαλένα, 24/8/2008

Υ.Γ. Ραντεβού το 2012 στο Λονδίνο, για μια κατά πως φαίνεται, ροκ Ολυμπιάδα! Αν δω τους Rolling Stones και τη Madonna να ανοίγουν το πρόγραμμα στην Τελετή Έναρξης και τον Rod Steward και τον Eric Clapton στη τελετή λήξης, θα πεθααααάνω!!!