Μαντώ live 2008

Πέμπτη 7 Αυγούστου 2008, Ίσθμια Κορινθίας


Μαντώ - Δως μου λόγο να σωθώ (opening act)


Μαντώ - Στάχτη

Ήξερα από καιρό πριν ότι η Μαντώ, θα εμφανίζοταν στα Ίσθμια της Κορινθίας και η χαρά μου ήταν μεγάλη, καθώς μετά την κυκλοφορία του νέου της άλμπουμ, ανυπομονούσα να μου δωθεί η ευκαιρία να την δω ζωντανά για πρώτη φορά στη ζωή μου! Η φωνή της μεταλλική, αρκετές φορές έπιανε ψηλές οκτάβες και βοούσαν τα μικρόφωνα, η ίδια άμεση και προσυνής προς τον κόσμο και τα μικρά παιδιά, τραγουδούσε και έλαμπε! Εγώ με την κάμερα στο χέρι, μαγνητοσκοπούσα και προσπαθούσα να μην κουνιέμαι στο ρυθμό της μουσικής, ενώ γεμάτη όρεξη έκανα ...σεκόντο (ας το πούμε έτσι), μιας και δεν άφηνα τραγούδι για τραγούδι να μην τραγουδήσω με ζέση, γι' αυτό και μπορεί να ακούσετε μια mezzo soprano Marlen, να "άδει" στο background! ;P


Μαντώ - Θέλει άνεμο η αγάπη (πολυλατρεμένο μου!)


Μαντώ - Στον έβδομο ουρανό


Μαντώ - Θα θέλα μονάχα

Δρόμο πήρα, δρόμο άφησα και έφτασα στη γέφυρα των Ισθμίων (η άλλη βυθιζόμενη γέφυρα εκτός από αυτή της Ποσειδωνίας στο Λουτράκι), όπου μέσα στο μαύρο σκοτάδι βρήκα το δρόμο για τη μαρίνα των Ισθμίων. Βρίσκοντας θέση μπροστά μπροστά στη συναυλία ροκ που διοργάνωσε ο Δήμος Λουτρακίου Περαχώρας, είπα τη γνώριμη ατάκα στον εαυτό μου: "που πας μωρή τρελλή?", αλλά ως συνήθως το περιπετειώδες πνεύμα μου παρενεύει και δεν πήρα απάντηση!


Μαντώ - Όταν πονάω


Μαντώ - How you remind me

Η Μαντώ ντυμένη στα μαύρα εμφανίστηκε μετά τους Νόμισμα και ξεκίνησε τη συναυλία με το "Δως μου λόγο να σωθώ" (σχετικό βίντεο). Ακολούθησε μια αναδρομή σε παλαιότερες επιτυχίες της, όπως και σε τραγούδια από τη καινούργια της δισκογραφική δουλειά, αλλά και το πιο ωραίο ήταν ότι τραγούδησε και διεθνείς ροκ μπαλάντες όπως το How you remind me των Nickelback και το My immortal των Evanescence και το Paradise City των Guns N' Roses.


Μαντώ - My immortal


Μαντώ - Στον Αιγόκερω (closing act)

Η βραδυά έκλεισε με τον Αιγόκερω ενώ λίγο μετά τα μεσάνυχτα ο δρόμος της επιστροφής με τις μελωδίες που άκουσα εκείνη τη βραδυά ακόμα στο μυαλό μου, ειδικά το "Θέλει άνεμο η αγάπη" που είχα χρόνια να το ακούσω και ενθουσιάστηκα με τον στίχο. Μια σκέψη πέρασε από το μυαλό μου καθώς έπρεπε να βρω τον δρόμο της επιστροφής μέσα από ένα χωριό δίχως πινακίδες για οδοσήμανση για την Εθνική Οδό, είπα ξανά από μέσα μου: "που πας μωρή τρέλλή?", αλλά σημασία έχει ότι το ευχαριστήθηκα!

Μαριαλένα, 22/08/2008