Thursday, September 14, 2006

Η Ψυχή του Σάμουράι 2

Ο Σαμουράι έφτασε στη καλύβα του σοφού γέροντα. Μέρες ολάκερες περπατούσε μέσα από βουνά και ποτάμια, δάση και πεδιάδες, για να βρεθεί στου γέροντα τα μέρη. Θυμόταν από τότε που παιδί ακόμα, τον είχε υπό την προστασία του. Εκείνος του δίδαξε τις αξίες της ζωής, εκείνος ήταν ο πατέρας, ο φίλος, ο σύντροφος στα νεανικά του χρόνια.

Και τώρα, με βήματα αργά και κουρασμένα, έπαιρνε τον δρόμο για το ταπεινό εκείνο καλυβάκι που ζούσε ο γέροντας. Είχε αρχίσει να φθινοπωριάζει, τα δέντρα σιγά σιγά φυλλοροούσαν στο διάβα του. Η μυρωδιά από το νοτισμένο χώμα τρύπαγε τα ρουθούνια του Σάμουραι. Ο ήλιος έπαιζε κρυφτό με τα σύννεφα και τα δέντρα που συναντούσε. Περπατούσε και πήγαινε χωρίς να ξέρει πόσο, χωρίς να σκέφτεται κάτι άλλο παρά τον προορισμό του.

Ξημέρωσε κάποτε η μέρα ετούτη που τα βήματα του τον έφεραν στο μονοπάτι που οδηγούσε στη καλύβα. Γύρω του το ίδιο δέντρο στην αυλή, παρακάτω το ίδιο ρυάκι. Η πόρτα. Χτύπησε το ξύλο, η πόρτα άνοιξε, ο γέροντας καθόταν ήσυχα στο σκαμνάκι του. Παιδί μου, του φώναξε! Πατέρα... έκανε ο Σαμουράι, με φωνή που έτρεμε από συγκίνηση. Πέταξε στο πάτωμα τον οπλισμό του και έτρεξε να αγκαλιάσει τον Γέροντα. Παιδί μου, παιδί μου, καλοσώρισες! και δάκρυα χαράς έτρεχαν από τα μάτια τους.

Τι σε φέρνει παιδί μου εδώ, ρώτησε ο γέροντας καθώς λίγο μετά έπιναν ένα ζεστό ρόφημα από βότανα του βουνού. Ο Σαμουράι δεν απάντησε, παρά έσκυψε το κεφάλι στο πάτωμα. Τι σου συμβαίνει, πες μου, μη φοβάσαι, είπε ο γέροντας καθώς του έπιασε το χέρι. Με μάτια σβησμένα, ψέλλισε ο Σαμουράι, Πατέρα, χάνω τη ψυχή μου, πατέρα. Σβήνει το Φως μέσα μου πατέρα και ήλθα να το ξαναβρώ... Βοήθησέ με πατέρα, υποφέρω...

Image Hosted by ImageShack.us

Μην ανησυχείς παιδί μου, έκανε ο γέροντας, το Φως δεν φεύγει, εμείς δεν μπορούμε να το δούμε κάποιες στιγμές. Έχε πίστη στον εαυτό σου παιδί μου. Δεν ξέρω τι είμαι πατέρα, τι θέλω, τι κάνω πια, φοβάμαι πως τράβηξα το λάθος μονοπάτι και τώρα...
...και τώρα τι, παιδί μου, μη φοβάσαι τίποτα δεν έχει συμβεί. Ξεκουράσου και όλα θα γίνουν, ξεκουράσου.

Μέρες και νύχτες πέρασαν που πατέρας και γιός έμεναν μαζί στη καλύβα, μέσα στη σιωπή. Δεν χρειαζόταν να μιλάνε, ήξερε ο σοφός γέροντας πως η σιωπή γιατρεύει και τον άφηνε να βυθιστεί σε αυτήν. Ο Σάμουραι πάλευε με τις σκέψεις του, τους εφιάλτες του, τις πράξεις του, μα ο στοργικός πατέρας ήταν πάντα εκεί να σταθεί στο πλάι του.

Ο καιρός πέρασε και το φθινόπωρο τώρα είχε μπει για τα καλά στην άκρη αυτή του κόσμου. Πατέρα, είπε μια μέρα ο Σάμουράι. Τι είναι παιδί μου, ρώτησε ο γέροντας. Πατέρα, το Φως πατέρα, το Φως ξαναγύρισε! Ναι παιδί μου, εσύ του άφησες χώρο για να ρθει... Πατέρα, η αγάπη σου πατέρα, το έκανε αυτό. Η αγάπη παιδί μου, πάντα το κάνει αυτό, να το θυμάσαι, απάντησε ο γέροντας. Πατέρα σ' ευχαριστώ... όχι εμένα παιδί μου, τον Θεό να ευχαριστείς για τη Χάρη του, όχι εμένα! Πατέρα η αγάπη με γιάτρεψε!
Μην το ξεχάσεις αυτό παιδί μου, μην το ξεχάσεις!

Το κρύο στην ατμόσφαιρα ήταν πια αισθητό. Η φωτιά έκαιγε μέρα και νύχτα στο καλυβάκι. Ο Σαμουράι, πήρε από την άκρη που είχε πετάξει την αρματωσιά του καιρό πριν και την φόρεσε. Πατέρα, φεύγω. Στο καλό παιδί μου. Πατέρα θα ξαναγυρίσω κάποτε. ΄Οποτε θες παιδί μου, δεν έχεις παρά να ξαναγυρίσεις εκεί που η καρδιά νιώθει αγάπη και τότε θα γυρίζεις πάντα εδώ, όσο μακρυά και αν είσαι. Πατέρα σ' αγαπώ! ...και γω παιδί μου, σ' αγαπώ, ο Θεός μαζί σου!

(...συνεχίζεται)
(c) Marialena, 14/09/2006

11 comments:

An-Lu said...

Αναμένω την συνέχεια, αν και το κείμενο είναι αυτοτελές από πολλές απόψεις....

Marialena said...

Καλημέρα σου γοργονίτσα! Το κείμενο είναι όντως αυτοτελές, αλλά τη συνέχεια θα μας την δώσει η ίδια η ζωή, να σαι σίγουρη. Το ταξίδι του Σαμουράι θα κρατήσει όσο ζει και είναι και μεις μαζί του να τον διαβάζουμε και να μαθαίνουμε...

mat said...

Μεγάλο το ταξίδι και μερικές φορές στον δρόμο χανόμασται ,αλήθεια μπορούμε άραγε να βρούμε τον "πατέρα" μας , Θα δούμε το "φώς" όσο μπορούμε
να το αντέξουμε ακόμη ???
8)

Marialena said...

Καλημέρα σου Ματ! Μετά τη μπουγάτσα σε χάσαμε... Όλα καλά?Πέραν του χιούμορ, το ταξίδι είναι τόσο μεγάλο όσο και η ίδια η ζωή. Μωρέ το φως το αντέχεις, είναι φως αγάπης, αλήθειας, είναι φως που σε πλημμυρίζει και δεν σε καίει. Τον "πατέρα" μπορεί να τον συναντήσουμε με ανθρώπινο πρόσωπο, μπορεί όμως και όχι. Είναι όμως και αυτός ένα κομμάτι δικό μας... είτε υπάρχει είτε όχι.

Αχ, πολύπλοκα όντα που είμαστε εμείς οι άνθρωποι... ανεξήγητα πολύπλοκοι και αυτοκαταστροφικοί!

mat said...

Και η μπουγάτσα καταστροφή ήταν !!! :) :)
Λίγο ακόμη και θα έφτανα Θεσσαλονίκη :)
Πολύπλοκα όντα δεν είμαστε Πολύπλοκες σκέψεις κάνουμε , όπως και μας φοβίζουν οι αλήθειες , η αγάπη και γενικότερα το "φώς" έχουμε γίνει σαν τις κατσαρίδες και ζούμε σε ένα πέπλο αδιαπέραστης νύχτας ...
Περίπου ;)

Marialena said...

Κοίταξε Παρασκευή είναι σήμερα, τρως μια ακόμη τώρα και γυρίζεις πίσω Κυριακή απόγευμα από Θεσσαλονίκη, αφού ήταν τόσο καλή!!!

Δεν θέλω πια άλλο σκοτάδι στη ζωή μου, πόσο μάλλον ανθρώπους που προτιμούν να ζουν στα σκοτεινά αντί να αναζητούν τον ήλιο εκεί έξω, ό,τι και να σημαίνει αυτό...
βαρέθηκα, κουράστηκα, πάμε γι' άλλα

;-D Εσύ σε τι φάση είσαι γενικά?

mat said...

Στη φάση που περιγράφεις παραπάνω ;)
Να πάρω την μηχανή και να πάω για μπουγάτσα στη θεσσαλονίκη ;)
Αστα να πάνε μύλος η υπόθεση , ψάχνω γενικά να βγώ απο το σκοτάδι και για την ώρα περιμένω στην σκιά ;) :) λιγο παραέξω δηλαδή 8)

mat said...

Ασχετο !!! Αλλά ο κινέζος τι διαβάζει ???
8)

Marialena said...

Γιαπωνέζος είναι, ο κινέζος από που προέκυψε στο κείμενο?

Χαίρομαι που το ακούω αυτό για σένα, μωρέ μου ρχεται να καβαλήσω τον Βεσπούκιο και να πάρω τα βουνά!
Όλα θα γίνουν, αρκεί να έχεις τη πρόθεση να τα πραγματοποιήσεις... μην κάθεσαι και περιμένεις εκεί που δεν χρειάζεται. Carpe diem!
Κάτι έγραψα σχετικό στο επόμενο ποστ. Αυτά!

mat said...

Δίπλα στο κοντέρ μου φάνηκε οτι είδα εναν κινέζο !!! χαχαχαχ!!! αλήθεια σου λέω :)
πάρε τον Βεσπούκιο και όσο αντέχεις ;)

Marialena said...

Εγώ είμαι Ιταλίδα λόγω Βεσπουκίου, οπότε από Κινέζο δεν κατέχω και πολλά, όπως καταλαβαίνεις. Όραμα είδες, αντανάκλασση, τι να σου πω, εσύ ξέρεις... χα,χα,χα! Καλό σ/κ, Μ.