Friday, March 31, 2006

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΧΡΗΣΕΩΣ!

Έχετε προσέξει ποτέ τις οδηγίες χρήσης σε προιόντα που καθημερινά καταναλώνουμε; Oχι; Καλα θα κάνετε να δίνετε περισσότερη σημασία γιατί μερικές έχουν πολύ γέλιο.
Σας αναφέρουμε τις σημαντικότερες που εντοπίσαμε:


1. Εμφανίστηκε σε σακουλάκι με γαριδάκια: "Μπορεί να είσαι ο νικητής, δεν είναι απαραίτητη η αγορά του προϊόντος, πληροφορίες εντός".
(Α, ωραία. Θα ζητήσω από τον ψιλικατζή να ανοίξω το σακουλάκι χωρίς να το πληρώσω...)

2. Σε πιστολάκι για τα μαλλιά: "Μην το χρησιμοποιείτε κατά την διάρκεια του ύπνου". (Τώρα κατάλαβα γιατί ξυπνάω χτενισμένος...)

3. Σε σαπούνι ελληνικής παραγωγής: "Xρησιμοποιήστε το σαν κανονικό σαπούνι".
(Κρίμα γιατί είχα στο μυαλό μου να το χρησιμοποίησω για φρυγανιά...)

4. Σε κατεψυγμένο φαγητό: "Πρόταση σερβιρίσματος: Ξεπαγώστε το".
(Πες το βρε άνθρωπέ μου και μου φαινόταν σκληρό!)

5. Σε κάλυμμα κεφαλιού για ντους: "Προσοχή: Χωράει μόνο ένα κεφάλι".
(Θα το έχω υπόψη μου όταν πετύχω τη Λερναία Yδρα)

6. Σε πακέτο με γλυκό τιραμισού (τυπωμένο στον πάτο): "Μην το αναποδογυρίζετε".
(Πολύ αργά...)

7. Σε υπνωτικό χάπι: "Παρενέργειες: Μπορεί να προκαλέσει υπνηλία".
(Πλάκα μου κάνεις;)

8. Σε αποκριάτικη παιδική στολή Σούπερμαν: "Φορώντας αυτή τη στολή δε μπορείς να πετάξεις".
(Εδώ μου καταστρέφετε τη μεγαλύτερη παιδική φαντασίωση!)

9. Σε πακέτο ξηρών καρπών: "Οδηγίες: Ανοίξτε το πακέτο, φάτε τους ξηρούς καρπούς".
(Δεν κατάλαβα...)

10. Σε κουβέρτα: "Να μη χρησιμοποιείται για προστασία σε τυφώνες".
(Σε σεισμούς μπορώ να σκεπαστώ;)

11. Σε καθρέφτη: "Θυμήσου: Τα αντικείμενα στον καθρέφτη είναι στην πραγματικότητα πίσω σου".
('Η εγώ οδηγώ ανάποδα ή όλοι οι άλλοι...)

12. Στο καπάκι μπουκαλιού με γάλα: "Αφού ανοιχτεί, κρατήστε το όρθιο".
(Το ποτήρι θα γεμίσει με τη βοήθεια της βαρύτητας...)

13. Σ'ένα σπρέι για έντομα: "Αυτό το προϊόν δεν έχει δοκιμαστεί σε ζώα".
(Οπότε αν η κατσαρίδα ξαναζωντανέψει, χρησιμοποιήστε την παντόφλα...)

14. Σε μερικές βάσεις μπουκαλιών γνωστού αναψυκτικού:"Ανοιξτε απ'την άλλη μεριά".
(Και στην άλλη μεριά που πήγα πάλι δεν ανοίγει...)

15. Σε ένα μπλέντερ: "Να μη χρησιμοποιηθεί για την άλλη χρήση".
(Πονηροί...)

16. Σε ένα κουτί φυστίκια: "Προσοχή. Περιέχει φυστίκια".
(Εγώ τσιγάρα ήθελα...)

17. Στη συσκευασία σίδερου σιδερώματος: "Μη σιδερώνετε τα ρούχα ενώ τα φοράτε".
(Τώρα κατάλαβα γιατί έχω κάτι εγκαύματα στα χέρια...)

σ.σ. Αυτό το απολαυστικό μήνυμα μου το έστειλαν πριν από λίγο και σας το αφιερώνω εξαιρετικά για να περάσετε ένα όμορφο σαββατοκύριακο. Και μην ξεχνάτε: Προσοχή στις οδηγίες χρήσεως!!! Μ. ;-}

Thursday, March 30, 2006

ΚΕΝΤΡΟ ΠΑΡΑΠΟΝΩΝ

Σήμερα το πρωϊ καθώς, που ως συνήθως, παίρνω τον δρόμο για τη δουλειά στο κέντρο της Αθήνας, πρόσεξα μια τεράστια αύξηση στη τιμή της αμόλυβδης βενζίνης σε κάποια βενζινάδικα στη Λεωφόρο Αθηνών. Είναι μια συνήθεια που έχω αποκτήσει από τότε που άρχισα να οδηγώ, το να προσέχω δηλαδή την αυξομείωση των τιμών στα πρατήρια της περιοχής μου καθότι θέλω να έχω αίσθηση της τιμής που αγοράζω κάθε φορά την βενζίνη από το πρατήριο.

Φυσικά και οι τιμές έχουν πάρει την άγουσα με τις διεθνείς συγκυρίες εδώ και πολύ καιρό, αλλά με τα επίπεδα της βενζίνης να αγγίζουν αυτά της γειτονικής Ιταλίας (που φτάσαμε!), οι συνεχείς αυξήσεις πλήττουν πρώτα απ' όλα την τσέπη μας! Λόγω της 48ωρης απεργίας που ανεστάλη τελικά χθες το βράδυ, σήμερα σε κάποια πρατήρια η τιμή της βενζίνας είχε πάρει κυριολεκτικά φωτιά σημειώνοντας αύξηση 10 λεπτών ανά λίτρο απλής αμόλυβδης!

Έτσι λοιπόν μέσω του Ινστιτούτου Καταναλωτών (ΙΝΚΑ) τηλ. 11721 & 210-3632443, έμαθα για την Υπηρεσία του Υπουργείου Ανάπτυξης που λειτουργεί ως αποδέκτης των παραπόνων των καταναλωτών σε πληθώρα ζητημάτων. Πήρα στο τηλέφωνο 1520 και ενημέρωσα για δύο πρατήρια που παρατήρησα την αναιτιολόγητη αύξηση με το καλημέρα σας! Μου ζήτησαν τη διεύθυνσή τους και μετά με ρώτησαν αν θα ήθελα να καταγγείλω ανώνυμα ή επώνυμα. Επωνύμως υπάρχει και ενημέρωση στη συνέχεια για τα ευρήματά της Γενικής Γραμματείας Καταναλωτή.

Επειδή έχουμε κατά καιρούς όλοι μας συναντήσει περιπτώσεις εκμετάλλευσης και αυθαιρεσίας, θα σας πρότεινα ανεπιφύλακτα να καταφεύγετε στη γραμμή αυτή, για να διορθωθούν επιτέλους κάποια κακώς κείμενα, λόγω της δικής μας παρέμβασης και δράσης.

Wednesday, March 29, 2006

Indian vs Russian yoga!



Παραμύθι θα σας πω...

Συζητούσαμε τις προάλλες με τη φίλη Βίλλυ στο Καφέ Σχολειό περί blogging κλπ και της έδωσα τη διεύθυνσή μου να ρίξει μια ματιά, να μου πει τη γνώμη της για το περιεχόμενο των σελίδων μου.

Σήμερα η Βίλλυ μου έστειλε ένα μνμ ότι δημιούργησε και το δικό της blog στο http://paramythi.blogspot.com με ταξιδιάρικη διάθεση και περιεχόμενο παραμυθένιο.
Καλή αρχή της εύχομαι και ακόμα καλύτερη συνέχεια στο νέο της ταξίδι στην δικτυόσφαιρα!

Ζωντανή μετάδοση της έκλειψης ηλίου on line

Για όποιον ενδιαφέρεται, θα υπάρξει ζωντανή μετάδοση της ηλ. έκλειψης από το καστελόριζο μέσω ínternet στην διεύθυνση http://solar-eclipse.uoa.gr/live

Ραντεβού στις 12:01' ακριβώς! Ή καλύτερα...

Μια και στην Ελλάδα τα πράγματα γίνονται στο ... γόνατο δοκιμάστε το http://www.nasa.gov/145590main_Digital_Media.asx

Tuesday, March 28, 2006

Μια εικόνα, χίλιες λέξεις!

Καροπλέσι, Δασικό Χωριό Δρυάδες

Θέα της Οροσειράς των Αγράφων

Η Λίμνη Πλαστήρα από το Φράγμα

Η Λίμνη Πλαστήρα (άποψη)

Θέα της Λίμνης Πλαστήρα


Φωτογραφίες από την πρόσφατη εκδρομή μου στο Δασικό Χωριό "Δρυάδες" και στη Λίμνη Πλαστήρα. Ας ταξιδέψουμε στα μαγευτικά, το δίχως άλλο τοπία που αποτυπώθηκαν! Μ.

Monday, March 27, 2006

Paulo Coehlo - Ας ξαναθυμηθούμε τον Ισπανό μάγο

"Όταν γεννιέται ο ήλιος, πηγαίνω να δουλέψω. Όταν δύει ο ήλιος, γυρίζω σπίτι και ξεκουράζομαι. Άνοιξα το πηγάδι απ' όπου βγάζω νερό για να πιω και καλλιεργώ το χωράφι που με θρέφει. Μ' αυτόν τον τρόπο βρίσκομαι σε τέλεια κοινωνία με τον Δημιουργό και κανείς βασιλιάς δεν μπορεί να κάνει κάτι καλύτερο".
Αυτό το αρχαίο κινέζικο κείμενο χρησιμεύει επίσης και για να συνοψίσει τη φιλοσοφία ενός από τους σημαντικότερους στοχαστές της γενιάς μου, του Κάρλος Καστανέντα. Τα διδάγματά του, τα οποία συγκεντρώνονται σε μια σειρά βιβλίων, υπήρξαν πάντα αντικείμενο κριτικής και αμφισβήτισης, αλλά είχαν πολύ μεγάλη επιρροή στη ζωή μου. Καθώς σήμερα ο κόσμος σχεδόν δεν γνωρίζει πια ποιός είναι ο Καστανέντα, μετεγγράφω και σχολιάζω κάποια κείμενά του τουλάχιστον μια φορά τον χρόνο. Δεν ξέρω αν θα καταφέρω έτσι να μην ξεχαστεί. Τουλάχιστον όμως, ξεφυλλίζοντας τις σελίδες του, συναντώ ένα έργο που ανανεώνεται με κάθε ανάγνωση.

Η ενέργεια αναζητά την ελευθερία

Η ελευθερία είναι η μόνη πραγματική δύναμη που γνωρίζω. Ελευθερία να πετάξεις πέρα από τα ίδια σου τα όρια. Ελευθερία να αφήσεις τον άνεμο να σε παρασύρει, να διαλυθείς. Ελευθερία να είσαι σαν τη φλόγα του κεριού που, παρόλο που το κοιτάζουν δισεκατομμύρια αστέρια, δεν τα αφήνει να το τρομάξουν ούτε προσποιείται ότι είναι κάτι περισσότερο από αυτό που είναι - ένα απλό κερί.

Η ενέργεια έρχεται να αποδεχτεί τον ίδιο της τον εαυτό

Δεν έχει την παραμικρή σημασία τι κρύβεις ή τι δεν δείχνεις στον διπλανό σου, γιατί εσύ ξέρεις ποιός είσαι. Κι αν δεν αποδέχεσαι τον εαυτό σου έτσι όπως είναι, ακόμα και η πιο βαθιά φιλοσοφική διδαχή δεν θα μπορούσε να έχει το παραμικρό αποτέλεσμα. Ποιός είσαι όμως? Καταλαβαίνεις άραγε ότι αυτή τη στιγμή είσαι περιτριγυρισμένος από την αιωνιότητα και ότι μπορείς να χρησιμοποιήσεις την ενέργειά της προς όφελός σου? Με βάση την αρχή του ότι γνωρίζεις τα όριά σου, γνωρίζεις επίσης και τις δυνατότητές σου και μπορείς να λέγεσαι άψογος πολεμιστής. Η διαφορά ανάμεσα σ' έναν άψογο πολεμιστή και στους υπολοίπους είναι ότι αυτός γνωρίζει πως να χρησιμοποιήσει τη δυναμή του.

Η ενέργεια της σιωπής

Όταν είμαστε σιωπηλοί, καταλαβαίνουμε ότι κάποιος (ή κάτι) προσπαθεί να μας διδάξει. Κάθε φορά που καταφέρνουμε να σταματήσουμε τον εσωτερικό μας διάλογο, κάτι καταπληκτικό συμβαίνει τελικά στις ζωές μας. Ανακαλύπτουμε πράγματα που ποτέ δεν σκεφτόμαστε συνειδητά, αλλά που είναι εκεί, έτοιμα να μας βοηθήσουν. Ωστόσο, το δύσκολο είναι να καταφέρουμε να φτάσουμε σ' αυτή τη σιωπή - το κεφάλι μας είναι συνέχεια γεμάτο τραγούδια, λίστες, πράγματα που πρέπει να γίνουν, ανησυχίες, νέα της επικαιρότητας, μαθηματικούς υπολογισμούς για τις οικονομικές μας προοπτικές. Αν καταφέρουμε να συγκρατήσουμε αυτήν την άχρηστη ροή πληροφοριών που δεν μας οδηγούν πουθενά, όλα γίνονται δυνατά.

Η ενέργεια και η δράση

Για έναν άνθρωπο της γνώσης, υπάρχει μονάχα το εδώ και το τώρα. Έτσι καταλαβαίνει ότι κάθε φορά που δρα αυξάνει την ισχύ και την δύναμή του. Μ' αυτόν τον τρόπο παρατηρεί προσεκτικά όλα όσα τον περιτριγυρίζουν και ξέρει ότι το κάθε πράγμα, όσο μικρό ή ασήμαντο και αν είναι, είναι φορτωμένο ενέργεια και μπορεί να του διδάξει κάτι: Φυτά, καρφιά, πεσμένα φύλλα, όλα αυτά που χρειάζονται τεράστια ενέργεια για να διατηρήσουν τα άτομά τους στη θέση τους ούτως ώστε να μπορούμε εμείς να τα αντιλαμβανόμαστε και να τα αγγίζουμε.
Ένας πραγματικός πολεμιστής καταφέρνει να απορροφήσει αυτή την ενέργεια και να τη χρησιμοποιήσει προς όφελός του.

Περιοδικό "Ταχυδρόμος", 18 Μαρτίου 2006, τεύχος 316, σελίδα 86

Saturday, March 25, 2006

Νυχτερινές περιπλανήσεις (Bonus Track)

Image Hosted by ImageShack.us

Το ποστ αυτό είναι αφιερωμένο σε όσους περιπλανηθούν αυτό το βράδυ
σε σκοτεινά δρομάκια ή πολύβουες λεωφόρους,
μόνοι ή με παρέα,

φεύγοντας ή πηγαίνοντας,
με προορισμό ή χωρίς,
στο αυτοκίνητο ή τη μηχανή,
συντροφιά με τους ήχους του δρόμου ή τις μουσικές από το ραδιόφωνο.

Το τραγούδι "I drove all night" είναι δικό σας...

Καλή ακρόαση!

Friday, March 24, 2006

Ευδαιμονία είναι...

Free Image Hosting at ImageShack.us
Ευδαιμονία είναι μια Παρασκευή απόγευμα σαν και σήμερα, που έχουν φύγει (σχεδόν) όλοι από το γραφείο λόγω ημιαργίας της 25ης Μαρτίου και γω έχω κάτσει και απολαμβάνω την ησυχία που επικρατεί και γράφω στη σελίδα μου μέσω της γρήγορης σύνδεσης του εργασιακού server...

Ευδαιμονία είναι η φατσούλα του απίστευτου αυτού σκυλάκου που έτσι μου ρχεται να του πιάσω τη μουσούδα και να τον γεμίσω χάδια (ενώ η σκυλίτσα μου η Άρτεμις φυσικά θα κάνει σκηνή ζηλοτυπίας καθότι είναι το χαϊδεμένο μας στην οικογένεια!)

Ευδαιμονία είναι να γεμίζει το μυαλό και η καρδιά με όμορφες εικόνες και τα άλλα τα ανούσια και τα επώδυνα να χάνουν τη σημασία τους χωρίς να το προσπαθείς...

Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους, Μαριαλένα ;-}

Leonardo η μεγαλοφυϊα

Διεθνής Έκθεση των μηχανών του Λεονάρντο Ντα Βίντσι

«Leonardo η μεγαλοφυΐα»
Αγγίξτε τις εφευρέσεις του Λεονάρντο Ντα Βίντσι

31 Ιανουαρίου – 16 Απριλίου 2006

Πολιτιστικό Κέντρο «Ελληνικός Κόσμος»

Κτίριο 5
Πειραιώς 254, Ταύρος

Ημέρες και ώρες λειτουργίας:
Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή 09:00-21:00

Τρίτη, Πέμπτη 09:00 – 14:00
Σάββατο 10:00 – 19:00

Κυριακή 11:00 – 19:00

Τηλέφωνα Πληροφοριών: 210-9834276 & 210-5400500

www.thegenius-of-leonardo.com

σ.σ. Πάμε Λεονάρντο? Ναιιι...!

Lifo's The Blogs choices for March 23rd issue

  1. http://pitsirikos.blogspot.com Ανέτ - Αννούλα 2-0
  2. http://old-boy.blogspot.com Ballad of a salesman who sold himself

Καλή σας ανάγνωση, Μ.

Thursday, March 23, 2006

Τα λεφτά μου πίσω...!

Καλημέρα! Εδώ και κάποια χρόνια ο αδελφός μου διαβάζει συστηματικά ένα περιοδικό ονόματι "Στρατιωτική Ιστορία" των εκδόσεων Περισκόπιο και μαζί με αυτό και κάποια άλλα από τις ίδιες εκδόσεις όπως το "Pantzer" ή το "Crypto". Από εκείνον άρχισα να τα διαβάζω και γω σιγά σιγά όποτε έβρισκα τα ιστορικά θέματα να με τραβούν να τα μελετήσω μέσα από τις σελίδες της Στρατιωτικής Ιστορίας ή τα περισσότερο αποκρυφιστικά και μεταφυσικά θέματα του Crypto.

Όταν πέρσι συζητούσαμε τι δώρο να του πάρω για τα γενέθλιά του, εκείνος μου πρότεινε να τον εγγράψω συνδρομητή στα αγαπημένα του περιοδικά σαν λύση και έτσι έκανα. Φέτος πάλι, ανανέωσα τη συνδρομή του, προσθέτωντας στη λίστα και το Crypto. Πριν λίγο καιρό με ρώτησε ο αδελφός μου αν έχουμε πάρει κάποιο τεύχος του περιοδικού αυτού από τότε που έγινε συνδρομητής και σ' αυτό, αλλά δεν είχα δει να φτάνει κάτι με το ταχυδρομείο από τον Δεκέμβρη που το περιμέναμε. Χθες λοιπόν ο Γιάννης πήρε τηλέφωνο στις εκδόσεις Περισκόπιο για να μάθει τι συμβαίνει και τον ενημέρωσαν ότι η έκδοση του Crypto έχει ανασταλεί!

Εδώ τίθεται το εξής ζήτημα: είχε υποχρέωση το Περισκόπιο να ενημερώσει σχετικά τον συνδρομητή και να προτείνει λύση για τα 36 ευρώ που είχε λάβει ως ετήσια συνδρομή για αυτό το έντυπο? Εκείνοι αντιπαρήλθαν και χρησιμοποίησαν δικαιολογίες του τύπου ότι "τώρα έχουν ξεκινήσει την ενημέρωση στους συνδρομητές κλπ". Φτηνές δικαιολογίες να κατακρατούν το ποσό αυτό χωρίς να λαμβάνουν υπόψην τα δικαιώματα του καταναλωτή!

Εν τέλει ο αδελφός μου πρότεινε με το ίδιο ποσό συνδρομής να λαμβάνει ένα άλλο περιοδικό της αρεσκείας του και από τις εκδόσεις τον διαβεβαίωσαν πως θα έρχεται από την επόμενη έκδοση στο σπίτι. Τι θα γινόταν αν δεν είχε επικοινωνήσει μαζί τους? Τα 36 ευρώ θα είχαν πάει υπέρ πίστεως στο ταμείο της επιχείρησης... Αυτό θα πει ευσυνειδήσια ala Περισκόπιο!!!

Υ.Γ. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, σε αυτούς και όσους μας παριστάνουν τους "ξύπνιους" με τα δικά μας λεφτά, προτείνω μια ωραία καταγγελία στο ΙΝΚΑ για να μην μας θεωρούν "κουτορνίθια". Συμφωνείτε?

Wednesday, March 22, 2006

What's your IQ?

by Tamim Ansary

Although the term "IQ" is no longer much in vogue with IQ experts, you still hear it often enough on the street. Ask 20 people what it means, and most of them will likely say "intelligence." Press for a longer definition and you might hear, "It's your intelligence score."
That concept--intelligence score--is one that's worth deconstructing.

What's in a phrase?In our quest for the meaning of IQ, let's leave aside the multiple-intelligences argument for now. That's the recent theory that says there are eight to ten--and maybe more--types of intelligence. And it makes the term "smart" even more ambiguous.
If the concept of "smart" is hard to nail down, "smarter" at least makes intuitive sense. No matter how you define intelligence, some people surely have more of it than others.
And if "smarter" makes sense, then it must be possible, at least theoretically, to measure "exactly how much smarter."

But when you start talking about "exactly how much smarter," you rely, I think, on a certain underlying image of intelligence and intelligence testing.
Is the brain like a bottle? In this image, the brain is a container, and intelligence is a substance in it. An intelligence test, therefore, is like a dipstick. Shove it into the brain, pull it out, and what registers on the measuring stick is the amount of "smarts" in that brain.
But this image isn't accurate, is it? Interesting as poetry, maybe, but not really descriptive of what's happening.

After all, intelligence clearly isn't in the brain, it is the brain. It's less like the oil in the engine and more like the efficiency of the engine as a whole. Every aspect of the engine affects its efficiency, from how finely milled the surfaces are to the grade of oil in the block to the design of the engine.
So how can such a many-sided totality be measured?
Next Page--Why it's tricky to measure intelligence

Contents:
•What's your IQ?
Why it's tricky to measure intelligence
The history of intelligence testing
The dark side of IQ measurement

Marialena's note: I am now publishing this article because of a relevant test I received earlier today in my mail box. Although my intelligence quontient was measured to 125 when I took the test some years ago, I am in doupt of the standarts used to measure intelligence whatsoever.

Tuesday, March 21, 2006

Την πρώτη μέρα της Άνοιξης εδώ και κάπου αλλού...

photo by Webshots.com

Καλημέρα! Σήμερα μετά από μια περιδιάβαση στο μικρό μας μπλογκοχωριό, είδα πολύ αισιόδοξη διάθεση μα και προβληματισμούς από κάποιους άλλους! Εγώ από την άλλη ξύπνησα με σχετικά καλή διάθεση και στη συνέχεια μπέρδεψα τα μπούτια μου με μικρά και ασήμαντα αλλά και όχι τόσο ασήμαντα πράγματα που συνέβησαν στη πορεία της μέρας μέχρι τώρα.
Στα ασήμαντα και γελοιωδέστατα συνάμα, θα περιλάβω το γεγονός ότι όντας έτοιμη να φύγω για τη δουλειά δεν θυμόμουν που είχα αφήσει τα γυαλιά της οράσεως χθες το βράδυ αλλά και βάζοντας ολίγο χρώμα στη μουσούδα μου, δεν έβρισκα που έχω βάλει την αγαπημένη μου γαλαζομώβ σκιά μαζί με το μπλε μολύβι ματιών που έχω να τα δω από την Κυριακή (κοινώς αλτζχάιμεεεερ). Ψάχνοντας να τα βρω σε πιθανά και απίθανα μέρη, η ώρα πέρασε αρκετά, ο πατέρας μουρμούραγε για την καθυστέρησή μου και του ζήτησα να με πετάξει μέχρι το Μετρό γιατί με το λεωφορείο θα έφτανα αργάμιση και βάλε...
Έφτασα εγκαίρως στη δουλειά και η εργασιακή μου μέρα εξελίσσεται προβλέψιμα ευτυχώς μέχρι στιγμής. Μνμ από κει που περίμενα δεν έλαβα σήμερα, ήμουν προφανώς "επιθετική" στην απάντηση του χθεσινού μηνύματος και δεν δίνει συνέχεια ο ενδιαφερόμενος. Κοινώς μπαρμπούτσαλα! Αυτό όμως δεν είναι σημαντικό, ούτε καν πρόβλημα, γιατί η καλή μέρα από το πρωϊ φαίνεται και όλα μέσα στη ζωή είναι. Να ναι καλά και εκείνος και εγώ γιατί τον εκτιμώ ως άνθρωπο, αλίμονο!
Ο κυρ-Ανδρέας, ο πατέρας μου, όμως δεν είναι τελείως καλά. Μιλήσαμε πριν από λίγο, βγήκαν τα αποτελέσματα της βιοψίας του και σε ένα δείγμα υπάρχει αρχόμενος καρκίνος. Με κόπο προσπαθούσε να φανεί γενναίος στο τηλέφωνο, λίγο ακόμα και θα ξεσπούσε σε λυγμούς. Τη Δευτέρα έχει ραντεβού με τον ουρολόγο του για την αντιμετώπιση της κατάστασης, ο οποίος δε ουρολόγος απέφευγε να του πει εξαρχής την αλήθεια για την εξέταση! Δηλαδή να ζει ο άνθρωπος με αυταπάτες ή μισές αλήθειες? Τι πρακτική είναι αυτή απορώ!
Το πρωϊ με ενημέρωσε ο φίλος Διγέλαγος (aka two cows), ότι έχει και άλλη μια ενδιαφέρουσα σελίδα με τίτλο "Ονειρολόγιο". Την είδα για λίγο και μου ξύπνησε την ανάγκη να αφουκραστώ ξανά τα όνειρά μου! Θα την βρείτε στο http://oneirologio.wordpress.com και σας προσκαλώ άπαντες να μην ξεχνάτε να ονειρεύεστε. Καλή η προσπάθεια Διγέλαγε!
Σκεφτόμουν τι θα ήθελα τώρα με αυτά και όλα τ' άλλα με αφορμή τις καταγραφές του Ονειρολογίου. Θα θελα να ξυπνώ σε έναν κόσμο φωτεινό, σε μια κοινωνία που σεβόμαστε ο ένας τον άλλον, σε μια σχέση που ν' ανθίζει σαν λουλούδι, σε μια οικογένεια που η αγάπη ξεχειλίζει, σε μια δουλειά που να λαχταράω να πάω και να προσφέρω κάθε μέρα... και να χω την υγειά μου να είμαι παρόν, θα θελα!
Δεν θέλω να καταφεύγω σε τεχνικές δραπέτευσης από την πραγματικότητα ούτε να βρίσκω απάγγειο στην ονειροπόληση ή ωραιοποίηση καταστάσεων. Θέλω να βλέπω γύρω μου και αυτό που βλέπω να είναι σύμφωνο με το προσωπικό μου πρίσμα ή μάλλον θέλω να πάψω να βλέπω πράγματα που δεν με αφορούν και με μπερδεύουν στη τελική. ΘΕΛΩ ΑΓΑΠΗ... Μπορώ όμως να την υποδεχτώ και να την κανακέψω κατά πως της αξίζει???
Η φίλη μας το Φεγγαρόπλοιο μετά από σύγκρουση με μετεωρίτη κάπου στον γαλαξία σ' ένα από τα ταξίδια του, έχει μπει στην καλύμπρα για να φέρει το κορμάκι της στη θέση του και αναρρώνει κατ' οίκον. Χμφ, που λέει και εκείνη χαριτολογώντας, προσπαθώντας να μην χάσει τη καλή της διάθεση. Αχ βρε Φεγγαρένια, όταν το σώμα πονάει έτσι είναι γιατί η ψυχή ταλαιπωρείται και αυτή και σου δίνει μηνύματα. Προσπάθησε αυτόν τον καιρό να φροντίσεις και τα δυό για να γίνεις τελείως καλά και οι σκέψεις μας είναι μαζί σου...
Σας αφήνω να ζήσετε τη μέρα αυτή με τον δικό σας τρόπο, συντροφιά με φρέζες μυρωδάτες κα φρεσκοκομμένες από τον κήπο μας χθες το πρωϊ που μου έδωσε η μητέρα μου πριν φύγω. Η ομορφιά και η αρμονία της φύσης σε όλο της το μεγαλείο. Να χαμογελάτε και να το νιώθετε! Μ.

Monday, March 20, 2006

ΔΗΛΩΣΗ ΑΤΥΧΗΜΑΤΟΣ ΜΕ ΠΟΛΥ ΓΕΛΙΟ!

Η πιο κάτω δήλωση ατυχήματος υπεβλήθη από οικοδόμο στο Τζάνειο Νοσοκομείο. Τηρούνται επακριβώς η σύνταξη και η ορθογραφία του πρωτοτύπου.

«Είμαι ένας επαγγελματίας οικοδόμος. Τη μέρα του ατυχήματος δούλευα στη σκεπή μιας εξαόροφης πολυκατοικίας. Όταν τέλεψα τη δουλειά μου, είδα ότι περσέψανε κοντά στα 250 κιλά τούβλα, πάνω-κάτω. Αντί να τα κατεβάσω από τη σκεπή με τα χέρια και από τη σκάλα και με σαπίσει το ανεβοκατέβασμα, είπα να τα βάλω σ’ ένα βαρέλι και να τα κατεβάσω με την τροχαλία που είχε πει ο μάστορας να βάλουμε από πριν στη σκεπή.

Σπρώχνω λοιπόν το βαρέλι στο κενό και το γεμάω με τα 250 κιλά τούβλα πάνω-κάτω και κατεβαίνω στο δρόμο. Λύνω το σκοινί που κράταγε το βαρέλι και το κρατάω γερά για να κατεβάσω τα τούβλα σιγά – σιγά μη σπάσουν και πληρώσω από την τσέπη μου.

Όπως έγραψα και από πριν στο χαρτί που μου δώκατε ζυγίζω 55 κιλά αλλά είμαι γερός και τα χέρια μου σφίγγουνε σαν τανάλιες, τόσα χρόνια στις οικοδομές. Αλλά, παρόλαφτα μόλις έλυσα το σκοινί ξαφνιάστηκα απόνα δυνατό τράνταγμα τάχασα και κόλησε το μυαλό μου και ξέχασα να αμολύσω το σκοινί. Όπως καταλαβαίνετε ακόμα και αν δεν έχετε δουλέψει σε οικοδομές απογειώθηκα προς τα πάνω και άρχισα να ανεβαίνω γρήγορα παράλληλα με την οικοδομή. Στο τρίτο πάτωμα πάνω κάτω τρακάρησα με το βαρέλι με τα τούβλα που κατέβαινε πριο γρήγορα απόσο εγώ ανέβαινα. Αυτός ο τράκος εξηγάει τα κατάγματα του κρανίου μου και στην ομοπλάτη μου.

Αφού τράκαρα με το βαρέλι που κατέβαινε συνέχιζα να ανεβαίνω αλλά πιο σιγά και έφτασα μέχρι πάνω στην κορφή στης οικοδομής και τα δάχτυλα του δεξιού μου χεριού που είχα πιάσει το σκοινί χωθήκανε μέσα στη τροχαλία.

Δε λέω μουρλάθηκα από τον πόνο αλλά είχα καταλάβει τι είχε γίνει και παρά που πόναγα δεν άφησα το σκοινί μη τυχόν και γκρεμιστώ από εκεί ψηλά.

Εκείνη όμως τη στιγμή που κατάλαβα τι είχε γίνει το βαρέλι συγκρούστηκε με το πεζοδρόμιο κάτω στο δρόμο που είχε φτάσει και του φεύγει ο πάτος. Χύνονται στο δρόμο τα τούβλα και το βαρέλι που άδειασε δεν ζύγιζε πάνω από 25 κιλά με τίποτα.

Όπως καταλαβαίνετε ακόμα και άμα δεν έχετε δουλέψει σε οικοδομές εγώ που δεν είχα αφήσει ακόμη καθόλου το σκοινί άρχισα να κατεβαίνω τώρα γρήγορα προς τα κάτω αλλά παράλληλα με την οικοδομή. Στο τρίτο πάτωμα πάνω κάτω ξανατρακέρνω με το βαρέλι με το βαρέλι που ανέβαινε γρήγορα. Αυτός ο δεύτερος τράκος εξηγάει τα κατάγματα στους αστραγάλους και όλα τα χτυπήματα που έχω στα πόδια.

Βέβαια ο δεύτερος τράκος είχε και ένα καλό, αφού με φρενάρησε λίγο και έτσι δεν έπεσα με φόρα πάνω στο σωρό με τα τούβλα που είχανε χυθεί στο πεζοδρόμιο και να πάθαινα καμμιά ζημιά.

Με λύπη μου σας πληροφορώ ότι μετά ξαπλωμένος κατάχαμα πάνω στα τούβλα και ακουνητοποιημένος από τον πόνο κοιτώντας το άδειο βαρέλι έξι πατώματα πάνω από το κεφάλι μου λιποθυμάω και αμολάω το σκοινί. Μετά δεν θυμάμαι τίποτα μέχρι που είδα τον κύριο γιατρό».


Εφημερίδα «Το Χαϊδάρι Σήμερα», φύλλο 9, Ιανουάριος 2006, σελίδα 15

Friday, March 17, 2006

Lifo's Best Blogs choice for March 16 issue

http://noheathen.blogspot.com

note to self: Να Σώσω Τον Κόσμο

"Ο πλανήτης μοιάζει να κυβερνάται από έναν κακό αστρολόγο και αυτό πρόκειται να αλλάξει οσονούπω. Αυτό που μένει να βρω είναι μια φαντεζί στολή για να γουστάρουν τα γκομενάκια. Και μια μπέρτα."

Καλή ανάγνωση, Μ.

Thursday, March 16, 2006

Το χέρι του Θεού!


Θεέ μου σε παρακαλώ
κάνε σήμερα που θα κάνει ο πατέρας μου
βιοψία στον προστάτη να μην έχει καρκίνο...
Γίνεται???

Ρατσισμός ή προκατάληψη?

Με ομόφωνη απόφαση του το δημοτικό συμβούλιο Ευόσμου Θεσσαλονίκης δήλωσε την αντίθεσή του στη δημιουργία ξενώνα επανένταξης πρώην ψυχικά ασθενών στην περιοχή. Τα μέλη του δημοτικού συμβουλίου αντί να βρουν τρόπους να εξηγήσουν και να πείσουν τους κατοίκους για τη στήριξη που χρειάζονται οι 15 άνθρωποι που πήραν εξιτήριο από το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης στήριξαν τις αντιδράσεις για την ίδρυση ξενώνα. Σύμφωνα με τον δήμαρχο Ευόσμου Παναγιώτη Αλεξανδρίδη το θέμα πρέπει να συζητηθεί από μηδενική βάση ενώ εξέφρασε και πάλι την αντίθεση του για εγκατάσταση του ξενώνα στην περιοχή. Παρόμοιες αντιδράσεις είχαν αναστήλει τη λειτουργία αντίστοιχου ξενώνα και στο Μελισσοχώρι πριν από δύο χρόνια.

Εφημερίδα «Αλληλέγγυος Πολίτης» 9-15 Μαρτίου 2006, φύλλο 39, σελίδα 5

σ.σ. Ο Καιάδας της σύγχρονης Ελλάδας είναι παντού για όσους δεν είναι "φυσιολογικοί" ή "νορμάλ". Κρίμα...! Μ.

Μπέμπης on line!


Χθες το βραδάκι πήγα στο Μητέρα να δω μαμά και γιό. Είχα πει στην Ελένη νωρίτερα ότι αν ήταν διαθέσιμος ο μπέμπης θα ήθελα να τον δω να τα πούμε! Μου έκανε την χάρη και όταν έφτασα τον βρήκα στην αγκαλιά της μανούλας του να κοιμάται γαλήνια. Πήγα να τον χαϊδέψω και κούνησε τα χεράκια του γιατί όπως μου είπε η μαμά του είναι πολύ ευαίσθητος στο άγγιγμα. Ναι, θα γίνει πανύψηλος κατά πως το κόβω, ο αδελφός της μαμάς του είναι γύρω στο 2.10. Του τράβηξα αυτήν τη φωτογραφία με το κινητό για να τον καμαρώσετε!
Η Ελένη φαινόταν ήρεμη και στην υγεία της είναι καλά. Η γιαγιά Κατερίνα κερνούσε και φρόντιζε για τα πάντα. Ήρθε λίγο αργότερα και ο μπαμπάς Κώστας και γελούσαν και τα "μουστάκια" του. Ο Ανδρέας ήρθε στη ζωή τους σε μια στιγμή που τον ήθελαν και οι δύο.
Της τηλεφώνησα πριν από λίγο για να της μεταφέρω τις ευχές σας! Χθες της τύπωσα και το δικό μου αρθράκι και της το πήγα να το διαβάσει και αν θέλει να το κρατήσει.
Όσο για μένα, αισθάνομαι πως αν ο Θεός με αξιώσει να γίνω κάποτε μητέρα, θα δώσω αγάπη πάνω απ' όλα στο παιδί μου. Σε λίγο καιρό γίνομαι όμως 35 και με το ιστορικό του διαβήτη μου, η προσπάθεια θα χρειαστεί να γίνει με πολύ μεγάλη προσοχή. Κάποτε όταν ένας "γκόμενος" με ρώτησε αν μου αρέσουν τα παιδιά, ξέσπασα σε κλάμματα γιατί δεν θα ήθελα το παιδί μου να παρουσιάσει και αυτό διαβήτη και δεν το άντεχα αυτό σαν προοπτική, όπως πολλές φορές συμβαίνει σε οικογένειες με ανάλογο ιστορικό. Στη πορεία έμαθα πως υπάρχει τρόπος προγεννετικά να "προδιαθέσεις" την αποφυγή τέτοιων καταστάσεων και ηρέμησα.
Τώρα πια δεν θέλω να είμαι μόνη μου σε μια τέτοια προσπάθεια. Θέλω να είμαστε μαζί με έναν σύντροφο ζωής που θα συντρέξουμε ο ένας τον άλλον και θα θελήσουμε να στήσουμε μια οικογένεια. Ο δρόμος μου δεν με έχει οδηγήσει ακόμα σε κάτι τέτοιο, αλλά δεν παραπονιέμαι. Προφανώς η δική μου η ώρα θα έρθει όταν πρέπει, άσχετα με τα δικά μου μυθεύματα. Ως τότε, ακροβατώ μεταξύ συναισθήματος και λογικής, καθημερινότητας και ονείρων!
Φίλοι μου καλοί, σας ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια και τις ευχές που απευθύνατε στον μικρό Ανδρέα. Είθε οι Μοίρες να τον έχουν ράνει με τα μύρα τους και να στέκονται αρωγοί στη ζωή που ξεκινά. Χνούδι μου τρυφερό, Orlando σπιντάτε, Νίκο γλυκό TVπρεζόνι, Ναυτάκο με τις ευαισθησίες σου, Λεμόνι όμορφο στη ψυχή, Δύοντα Ανατέλλοντα με την αγάπη σου που πλημμυρίζει τις σελίδες μας, Μαύρε μου Γάτε τρισάκις νονέ και φυσικά Άρχοντα Κώστα με τις ευχές σου, ο Αντρίκος ο ανδρειωμένος είναι πολύ τυχερός που απέκτησε τέτοιους φίλους μόλις βγήκε απ' το αυγό. Ποιός ξέρει σε λίγα χρόνια από τώρα πως θα τον καμαρώνουμε...!

Wednesday, March 15, 2006

A star is born!

photo by Webshots.com

Είναι αγοράκι, είναι μόλις 2 ημερών και είναι ο γιός της φίλης μου της Ελένης. Ο Ανδρέας βγήκε στη ζωή το απόγευμα της Δευτέρας 13/03/2006 όταν η μαμά του πήγε να κάνει υπέρηχο όντας στον ένατο μήνα της κύησης και εκείνος αποφάσισε πως δεν ήθελε άλλο να ζει στη κοιλιά της. Είκοσι λεπτά μετά νάτος ο γιόκας, 51 πόντους ψηλός και 3.200 gr βάρος, να διεκδικεί το δικαίωμά του στη ζωή!

Η μαμά του είναι καλά όπως και ο μπέμπης. Με πήρε χθες το απόγευμα τηλέφωνο στη δουλειά. "Γειά σας" μου λέει χωρίς να καταλάβω ποιός είναι. "Γειά σας" λέω και γω περιμένοντας τη συνέχεια. "Να μας ζήσει" μου λέει και τότε καταλαβαίνω ότι είναι η Ελένη στο τηλέφωνο. Πώπω χαρές μάτια μου, γέννησε επιτέλους και πήγαν όλα καλά!

Με την Ελένη γνωριζόμαστε από την παλιά μου δουλειά στο Ίδρυμα του Διαβήτη. Εγώ ήμουν υπεύθυνη στο γραφείο και εκείνη γραμματέας και δεξί χέρι του Προέδρου. Ψηλή σαν τη Μπακογιάννη, μελαχροινή, με δύο πτυχία πανεπιστημίου και με την ανατροφή του κοριτσιού από σπίτι, όπως την θεωρούσαν κάποτε στην επαρχία απ' όπου κατάγονται οι γονείς της. Βρεθήκαμε να συνεργαζόμαστε και σύντομα ξεκινήσαμε να κάνουμε και παρέα έξω, οι δύο μπακούρες. Έχουμε πει τα σώψυχα της αρκούδας κατά καιρούς, αναλύοντας ώρες ατελείωτες γιατί δεν βρίσκουμε τον άντρα που θέλουμε (τρομάρα μας!)

Το Ράδιο στην Λεωφ. Αλεξάνδρας και αργότερα το GR Club στη Φιλοθέη ήταν από τα στέκια που συχνάζαμε, χορεύοντας και ενίοτε φλερτάροντας στα τέλη της δεκαετίας του 90. Ένα καλοκαίρι πήγαμε και μαζί διακοπές στην Κέρκυρα, το 2001. Μετά το 2003 εκείνη γνώρισε τον Κώστα. Με τα πάνω και τα κάτω τους στη σχέση έμειναν μαζί και το καλοκαίρι του 2005 παντρεύτηκαν. Αμέσως μετά έμεινε έγκυος και τώρα ήρθε το μωρό.
Μένει πια σε μαιζονέτα στα νότια προάστια και είναι πλέον σύζυγος, μητέρα, νοικοκυρά, εργαζόμενη.

Καλορίζικο το μωρό σας Ελένη μου και Κώστα! Να το μεγαλώσετε να γίνει ένας ισορροπημένος άνθρωπος, με ευφυία, με συναίσθημα, με αξίες, με οράματα. Καλοσώρισες Ανδρέα σ' αυτόν τον κόσμο, ελπίζω να αξίζει κάθε λεπτό της ζωής που σου ανήκει!

Ωραία μέρα σήμερα!

Καλημέρααααχ!

Όσοι από εσάς ζείτε στην Αθήνα και δουλεύετε στο κέντρο, ίσως ξέρετε για τί πρόκειται να μιλήσω σήμερα. Με 24ωρη απεργία να έχει παραλύσει σχεδόν τα πάντα, η δική μου υπηρεσία αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα όσον αφορά τις απεργίες. Δουλεύουμε πάντοτε, λες και θα σώσουμε την Ελλάδα σήμερα, τέλος πάντων! Ξεκίνησα λοιπόν από το σπίτι 9 η ώρα αυτή τη φορά με το αυτοκίνητο, γιατί το λεωφορείο της γραμμής είναι σαν την καρέτα-καρέτα, είδος σε εξαφάνιση ειδικά σε απεργία. Στο δρόμο διαπίστωσα δύο πράγματα:

1. Ο καθαριστήρας μπροστά δεν λειτουργούσε κανονικά (γκαμώτο) και ότι
2. οι προειδοποιητικές πινακίδες έλεγαν συμφόρηση στη Λεωφ. Αθηνών και στο κέντρο όπως και στον πολύπαθο Κηφισσό (αυτό δεν αποτελεί είδηση μάλλον).

Σταμάτησα στο συνεργείο του αυτοκινήτου μου στη Λεωφ. Αθηνών να δουν τον καθαριστήρα και μου είπαν να περιμένω να το ελέγξουν. Σε μισή ώρα περίπου ήταν έτοιμο χωρίς ουσιαστική ζημιά ευτυχώς, ήθελε μόνο ρύθμιση! Φεύγω και κατευθύνομαι προς κέντρο με την γέφυρα της Αχιλλέως να είναι πηγμένη στ' αμάξια. Κόβω δεξιά και μετά τις γραμμές του τρένου στη Κωνσταντινουπόλεως βρίσκω ένα μέρος να παρκάρω. Από κει και μετά βαστάτε ποδαράκια ν' ανέβω στην Ομόνοια! Μισή ώρα μετά εν μέσω βροχής, κακοφτιαγμένων πεζοδρομιών και έρημων δρόμων λόγω της πορείας τα κατάφερα!

Μια φίλη μου τηλεφώνησε χθες πως γέννησε το γιόκα τον πρωτότοκο στο Μητέρα. Λέω να πάω να πάρω ένα δώρο από ένα κατάστημα στη Πανεπιστημίου και να πάω μετά τη δουλειά να τους δω γιατί αλλιώς θα το δώ το παιδί όταν πάει στρατιώτης και άμα... Θα αντέξω να βγάλω ποδαρόδρομο για τ' άμαξι και μετά όλο το δρόμο μέχρι τα Σίδερα Χαλανδρίου, μέρα που ναι σήμερα? Θα δούμε! Ευχηθήτε μου καλή δύναμη και κουράγιο πολύπαθοι κάτοικοι αυτής της πόλης! Αέραααα!!!

Tuesday, March 14, 2006

Αναζήτηση κενών ασφαλείας στα Windows!


Ρεπορτάζ: Κενό ασφαλείας στα Windows… Wanted dead or alive

Με 10,000 δολάρια θα αμειφθεί όποιος ανακαλύψει ένα άγνωστο μέχρι στιγμής κενό ασφαλείας στο λειτουργικό σύστημα των Windows. Αυτός είναι ο «διαγωνισμός» που έχει κηρύξει η εταιρία ερευνών ασφαλείας iDefense και θα διαρκέσει μέχρι το τέλος Μαρτίου.

Σύμφωνα με τους όρους του διαγωνισμού, το κενό που θα καταγραφεί θα πρέπει να χαρακτηριστεί ως «κρίσιμο» από την ίδια την Microsoft, η οποία βαθμολογεί την κρισιμότητα του εκάστοτε κενού. Κρίσιμο θεωρείται το κενό εκείνο που με τη βοήθεια ενός worm μπορεί να διαδοθεί χωρίς την όποια παρέμβαση από τον χρήστη. Οι «ανακαλύψεις» θα πρέπει να κατατεθούν αποκλειστικά στην iDefense, ενώ δεν υπάρχει περιορισμός στον αριθμό των βραβείων.

Στόχος της εταιρίας είναι να ασκήσει πίεση στην ίδια τη Microsoft προκειμένου να επιδιορθώσει άμεσα τα όποια προβλήματα, ενώ στους επόμενους μήνες θα επικεντρωθεί στα προγράμματα άλλων εταιριών. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα ξεκίνησε τις προηγούμενες ημέρες και ήδη η iDefense έχει λάβει τις πρώτες συμμετοχές. Το ύψος της αμοιβής ποικίλλει και εξαρτάται άμεσα από την επικινδυνότητα των κενών ασφαλείας ή πόσο δημοφιλές είναι το πρόγραμμα στο οποίο έχει εντοπιστεί το πρόβλημα. Η ίδια η iDefense συνεργάζεται στη συνέχεια με την εταιρία που έχει αναπτύξει το λογισμικό, προκειμένου να επιδιορθώσουν το πρόβλημα.

Αρκετές είναι οι εταιρίες που έχουν αναπτύξει προγράμματα αντίστοιχα με αυτό της iDefense. Η Tipping Point της 3Com ξεκίνησε το πρόγραμμα «Zero Day Initiative”, ενώ τον ίδιο δρόμο ακολουθούν και οι Argeniss, Gleg, και Mozilla που προσφέρει εύρετρα 500 δολαρίων σε κάθε νέο κρίσιμο κενό ασφαλείας που εντοπίζεται.

Εφημερίδα «Αλληλέγγυος Πολίτης», 2-8 Μαρτίου 2006, στήλη Τεχνολογία, σελ. 14

Monday, March 13, 2006

Sunday, March 12, 2006

The Greatest Love of All: Bonus Track!

Καλησπέρα σε όλα τα ανήσυχα πνεύματα του ιστοχωριού!

Από το ξημέρωμα του Σαββάτου που έγραψα τις σκέψεις μου στο προηγούμενο σημείωμα που μου ενέπνευσε το υπέροχο τραγούδι της Whitney Houston με τίτλο The Greatest Love of All, προσπαθούσα να "ανεβάσω" το τραγούδι για να συνοδεύσει το κείμενο. Μόλις σήμερα κατόρθωσα να το πραγματοποιήσω, μετά από τρεις προσπάθειες και αργή σύνδεση στο σπίτι.
Ακούστε το, προσέξτε τους στίχους και εύχομαι να μιλήσουν στη καρδιά σας όπως και τη δική μου χρόνια τώρα!

Πριν από περίπου μία ώρα επέστρεψα από την ημερίσια εκδρομή που είχα πάει. Προορισμός το χιονοδρομικό κέντρο της Φτερόλακκας στον Παρνασσό και στη συνέχεια Αράχωβα. Έγερση στις 5 παρά μες το μαύρο μεσάνυχτο και αναχώρηση από την Μεσογείων στις 6 πμ. Μάνα μου! Πρώτη φορά να δοκιμάζω να κάνω σκι σε μια πίστα που λυσσομανούσε η χιονοθύελλα και οι πτώσεις ήταν το κύριο χαρακτηριστικό της επίδοσής μου ως επίδοξης σκιέρ! Επί μιάμιση ώρα προσπαθούσα να προχωρήσω σε ευθεία πορεία, πράγμα τελείως ανεδαφικό λόγω της έλλειψης εμπειρίας μου!

Ωραία εμπειρία πάντως, παρόλο που αποδείχτηκε τραγελαφική και επίπονη για τα κυβικά μου επί του παρόντος! Τώρα επιστροφή στη πολύβουη Αθήνα και λίγο πριν απολαύσω τραχανά από τα χέρια της μαμάς για βραδυνό, σας γράφω τις εντυπώσεις μου on line.

Καλή ακρόαση και καλή εβδομάδα να έχουμε, Μαριαλένα

Saturday, March 11, 2006

The Greatest Love of All: Η ιστορία ενός τραγουδιού!

Μεταμεσονύκτιες εμπνεύσεις βρίσκουν το δρόμο τους μέσα από το ημερολόγιο αυτό...

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου εκφράζομαι μέσα από τη μουσική. Σπουδές δεν έχω κάνει ιδιαίτερες εκτός από τα χρόνια του κολλεγίου, αλλά πάντα μέσα μου υπήρχε η αποτύπωση μελωδίας και στίχων που με τα χρόνια έγινε μια ευχάριστη συνήθεια. Θυμάμαι παιδάκι ήμουν ίσως λιγότερο από πέντε, όταν από το ραδιόφωνο ακουγόταν το "Να παίζει το τρανζίστορ τα αμερικάνικα" από τη Μαρινέλλα ή τους γονείς μου να ακούν στη μεταπολίτευση την Χαρούλα, τον Νταλάρα, τον Λοίζο, το Μητροπάνο, τη Γαλάνη, την Αρλέτα, το Νέο Κύμα, Χατζηδάκι, Ξαρχάκο, Χατζηνάσιο και τραγούδια της δεκαετίας του 50 που μεγάλωσαν με αυτά. Ξένα άκουγαν τους Abba, Boney M και Georges Dassin, Moustaki κ.ά. από ό,τι θυμάμαι.

Ο πρώτος μου δίσκος ήταν το Grease στο δημοτικό ακόμα και μετά το Fame που τα άκουγα ξανά και ξανά και ξανά σαν παιδί. Ακόμα θυμάμαι τα λόγια απέξω, τι πλύση εγκεφάλου μου έκανα! Μετά ήρθε το Like a virgin της Madonna στη 1η γυμνασίου και μετά στα 14 μου το πρώτο άλμπουμ της Whitney Houston με τίτλο το όνομα της. Θυμάμαι μου είχε κάνει εντύπωση η φωνή της καθάρια και δυνατή και όταν το καλοκαίρι του 1985 στο Λέχαιο Κορινθίας που παραθερίζαμε, βρήκα την κασσέτα στο βιβλιοπωλείο το τοπικό, την πήρα με χαρά. Στον ουρανό την έψαχνα στο Λέχαιο τη βρήκα! Αγγλικά ήξερα καλά και επειδή η δασκάλα πριν να πάρω το Lower μου είχε συστήσει να διαβάζω αγγλόφωνο τύπο και ν' ακούω τραγούδια για το listening, εγώ άλλο που δεν ήθελα να υοθετήσω αυτή τη συνήθεια!

Το άλμπουμ αυτό το άκουγα όλο το καλοκαίρι και τον χειμώνα και πολύ καιρό μετά... Θυμάμαι πως με την εφηβική μου φωνή τσίριζα προσπαθώντας να μιμηθώ την καλλίφωνη ερμηνεύτρια και οι γονείς μου με άκουγαν και γελούσαν με τις άριες της έφηβης κόρης τους!
Μου άρεσαν αρκετά τραγούδια του άλμπουμ, όμως ένα είναι αυτό που με χαρακτηρίζει ως και σήμερα: το Greatest Love of All! Από τότε που το πρωτοάκουσα, έκανε κλικ στη καρδιά μου και έχει μείνει εκεί μέχρι και σήμερα με πολλές αφορμές όσο ο καιρός περνούσε.

Οι στίχοι σε δική μου απόδοση (αν μου επιτραπεί η παρέμβαση) έχουν ως εξής:

Πιστεύω ότι τα παιδιά είναι το μέλλον μας
ας τα διδάξουμε καλά και να τα αφήσουμε να μας δείξουν το δρόμο,
ας τους δείξουμε όλη την ομορφιά που κατέχουν μέσα τους,
ας τους δώσουμε την αίσθηση της υπερηφάνειας για να διευκολυνθούν,
ας αφήσουμε τα παιδικά γέλια να μας θυμήσουν πως είμασταν κάποτε.

Επειδή η μεγαλύτερη αγάπη από όλες συμβαίνει σε μένα,
μαθαίνοντας να αγαπάς τον εαυτό σου
είναι η μεγαλύτερη αγάπη από όλες.

Το επόμενο καλοκαίρι πήγα για πρώτη φορά στην Αμερική, σ' ένα συνέδριο για τον διαβήτη, συνοδεύοντας τον πατέρα μου στην πόλη της Washington D.C. Εμπειρία ζωής για μένα, η Αμερική από κοντά! Εκεί γνώρισα την μέχρι σήμερα πολυαγαπημένη μου φίλη και αδελφή Sue, καθώς και άλλους σημαντικούς ανθρώπους στη πορεία της ζωής μου. Τη τελευταία βραδυά που είμασταν εκεί, μας παρέθεσαν ένα δείπνο προς τιμήν όλων των συνέδρων στα αμερικάνικα πρότυπα και στο τέλος η βραδυά έκλεισε τραγουδώντας όρθιοι αυτό το τραγούδι. Θεέ μου, τι αίσθηση αξέχαστη ήταν αυτή! Το πρώτο χάραγμα στο υποσυνείδητο με τους στίχους να αποκτούν άλλο νόημα.

Πέρασαν τα χρόνια και το 1998 εργαζόμενη πια στο Διεθνές Ίδρυμα Έρευνας για το Νεανικό Διαβήτη, πήγα στη Βοστώνη για το ετήσιο συνέδριό μας. Μετά είχα κανονίσει να πάω να δω για πρώτη φορά τη φίλη μου Sue, στο σπίτι της στο Wisconsin. Ανταμώσαμε με μεγάλη συγκίνηση που μετά από πολλά χρόνια ξαναβρισκόμασταν και ήταν σαν να μην είχαμε χαθεί ποτέ από την πρώτη μας συνάντηση. Μια μέρα πηγαίναμε για ψώνια στη πόλη της, ακούστηκε από το ραδιόφωνο ξανά το ίδιο τραγούδι. Η φίλη μου έσβησε τη μηχανή, παρκάρισε τ' αυτοκίνητο και κρατώντας τα χέρια η μια της άλλης κλαίγαμε από συγκίνηση για άλλη μια φορά με συνδετικό κρίκο το Greatest Love of All. God bless you my dearest friend!

Τώρα πια τα λόγια του τραγουδιού έχουν ανταπόκριση και σε μένα την ίδια. Πριν δύο χρόνια περίπου, ξεκίνησα να αγαπώ τον εαυτό μου ουσιαστικά, μέσα από μικρές αλλά και σημαντικές πράξεις και σκέψεις για να αλλάξω κατά πολύ τον τρόπο που με έβλεπα ως τότε, όπως πίστευα λόγω του διαβήτη μου και της διαφορετικότητας που αυτός, θεωρούσα, ότι μου προκαλούσε και με θύμωνε σαν παιδί. Αγκάλιασα υπερβατικά το πάγκρεάς μου και του υποσχέθηκα πως δεν θα το πληγώσω, ούτε θα το εγκαταλείψω ξανά, αλλά σαν σπουργιτάκι θα το προσέχω στην παλάμη μου! Και κείνο με φωνούλα τρεμάμενη μου ζήτησε να μην το αφήσω ποτέ μόνο ξανά... Πιθανόν να δείτε έναν στίχο από το υπέροχο αυτό τραγούδι στο υποσέλιδο της σελίδας με τις ποιητικές καταγραφές μου, το The Write Stuff! Για μένα αυτός ο στίχος έχει πολλή μεγάλη σημασία αλλά και είναι μέρος του μονοπατιού που βαδίζω στη ζωή, όπως και ο στίχος σ' αυτήν εδώ τη σελίδα, δανεισμένος από το τραγούδι "Man in the mirror" του Michael Jackson.

Εσάς τι σας αγγίζει απ΄όλα αυτά? Καλό ξημέρωμα φίλοι αναγνώστες αυτού εδώ του σημειώματος. Αγαπήστε τον εαυτό σας, αξίζει η προσπάθεια! Μαριαλένα

Friday, March 10, 2006

Λυπηρές διαπιστώσεις...

Καλημέρα και πάλι,

θέλω να επισημάνω κάτι που διαπίστωσα το πρωϊ καθώς περιδιάβαινα κάποια από τα ενδιαφέροντα -για μένα- ημερολόγια του διαδικτύου. Χθες είχα αφήσει ένα σχόλιο στη γνωστή σελίδα που τα "Λέει Όλα", σχετικά με ένα άρθρο των New York Times που φιλοξενούσε κάποιους αμερικανούς bloggers που έγιναν πλούσιοι και διάσημοι μέσα από την συνήθεια αυτή.

Σαν σχόλιο άφησα μια φιλοφρόνηση προς τον Τιτάνα με πολύ χιούμορ και αναγνώριση των προσπαθειών του να κάνει το ημερολόγιό του αυτό που είναι. Ανταλλάξαμε σχόλια στη συνέχεια και δεν συνέχισα περαιτέρω. Σήμερα που επέστρεψα να δω τη σελίδα του, βρήκα δύο ακόμα σχόλια που αφορούσαν τη στάση μου από κάποιον κ. Πανάγο (όσο εμένα με φωνάζουν Μήτσουκλα και έχω μια οκά αρχ...δια, να ουμ!) και τον ίδιο τον Τιτάνα που απορούσε προς τι το "γλύψιμο" από μέρους μου!

Βρε δεν μας παρατάτε με τους κομπλεξισμούς σας λέω εγώ!!! Ποιό γλύψιμο και μαλ...κιες λέτε, όταν εκλαμβάνετε τον θαυμασμό ενός αναγνώστη ως τέτοιο? Και μετά λέμε ότι δεν μπορούμε να μιλήσουμε ως άνθρωποι, εντός και εκτός διαδυκτίου και μας φταίει η κοινωνία για την αποξένωση κλπ. Αν σας μεγάλωσαν να φέρεστε σαν ζώα, λυπάμαι πολύ γιατί εμένα μου έδωσαν και πέντε βασικές αρχές να πορεύομαι ως άνθρωπος και όχι σαν καραγκιόζης και πάνω απ' όλα Μαλάκας! Κρίμα τη φαιά ουσία που χάλασα για να ασχοληθώ μαζί σας... Μ.

Does she want to date you?

By Alan Goldsher

Guys can be kinda dumb. I’m not talking kinda dumb in a low-IQ kind of way—remember Ken “Mr. Jeopardy” Jennings? Last time we checked, he was a guy—and clearly not unintelligent. But in terms of figuring out how to comprehend a woman’s feelings about us when we’re trying to make the leap from “friends” to “friends who kiss,” forget about it.

This is especially true for guys who’ve been burned in the past (and who hasn’t been?) who are wary about rejection. Maybe we’re not totally illiterate, but we often have a difficult time reading signals. So here, a few signs she’s interested—consider them your green light to get closer.

The “let’s laugh” signal

Distinctly not-dumb guy David Wygant, author of Always Talk To Strangers, is an excellent signal-reader. “If she makes you feel like a stand-up comedian, even though you’re not that funny, she wants to take it to the next level,” says Wygant. Similarly, Rosemarie of White Plains, New York, shares, “If I’m interested in a guy, I kind of tease him—I try to get a funny, bantering chat going. It shows that I’m interested in playing a bit of a cat-and-mouse game, you know? I’ll say something like, ‘I think you’re just making that up,’ or ‘Honestly now, has that line worked?’ but I say it with a big smile and eye contact so he knows I’m just joking.”

The tell-tale time sign

If you are friends with a woman and sometimes wonder if there might be more there, take heed of when she wants to hang out with you. If she wants to meet you for a quick workday lunch, chances are she doesn’t fancy you in the way you might hope. But if she asks you to meet her for a drink in the evening or to see a movie with her on a Saturday at 8 P.M., she may be casting you in more of a boyfriend role. Says Shelly of San Diego: “I work with a lot of guys and admit to getting crushes on coworkers from time to time. I’ll chat them up about new movies I want to see, and if one I’m interested in asks me out, I do what I can to make it at night on a weekend. That makes it so easy to grab a drink or food afterward and get to know each other on a more personal level.”

The body language clues

OK, so the odds of a woman reaching out to hold your hand while you’re flirting with her are slim to none. So how does she use her body to show you she’s interested? Jess from New York believes a woman’s gestures will send you the message. “Her body language will give her away—if a woman leans in toward a guy while he’s talking, mimics his body language, and maybe sneaks in a subtle touch here or there, these are pretty good signs that she’s into him. Obviously, he should get her phone number and actually call.” And how does a guy know if a woman isn’t interested? “If she is looking around the room while he’s talking to her and crossing her arms across her chest,” says Jess, “she’s probably not that interested. Also, if she tells the guy that he would be perfect for her sister or she suddenly brings up the fact that she’s been talking to her ex-boyfriend, there’s probably not a spark there.” The guy should just move on to a woman who is worth his time or possibly take the uninterested woman up on her sister offer.

The look of “I like you”

A guy should also know what kind of eye contact is waving him in. Direct eye contact that lasts more than a couple of seconds is a sign of interest, say the experts. And if a woman looks from your eyes to your mouth, well, things are in very, very good shape. “I don’t know if it’s conscious or not, but when I like a guy, I find my gaze wanders from his eyes to his mouth,” says Moira of St. Louis. “It’s definitely a seduction move; it lets him know that I’m thinking about what it would be like to kiss him.” Gentleman, if you’re getting that signal, this is another time you want to go ahead and get that phone number.

Taking the next step

Once we men realize she “likes us, likes us,” our minds are oftentimes so blown that we have no idea how to proceed. Fortunately, Wygant does: “Once she gives you the hints, you need to close the deal. Ask her to talk to you away from her friends or call her up on the phone and say, ‘You know what? I want to take you out for a nice dinner—just the two of us.’” What if the object of your affection is a woman you’ve known as a pal for a while? Over dinner, you have the talk, advises Wygant. “You say, ‘I’d really like to become more than friends. I’d like to start dating you. What do you think of that?’ At this point, she’s given you every single sign that this is the conversation she’s been dreaming about, and of course the answer is going to be yes.” So it all really boils down to a two-pronged plan: Pay attention and take a chance. If you focus your energy on the woman in question rather than on yourself or your surroundings (which is what you should be doing anyway), you’ll pick up more than you ever thought you could have. And if you disregard the very obvious signs — the laughing, the touching, the eye contact — and you don’t go for it, well then, then you are kinda dumb.

Alan Goldsher’s book, Modest Mouse: A Pretty Good Read, will be published by Thomas Dunne Books in August 2006. Visit his website at http://www.AlanGoldsher.com or write him at askalan@cs.com.

Marialena's note: Since love along with spring is in the air, I hope these few hints will be helpful for the guys who will ask for a date this coming weekend. Go for it, boys, may Lady Luck be on your side...!

Thursday, March 09, 2006

Lifo's The Blogs choices for March 9 issue

  1. http://emptyland.blogspot.com I blog you to blog me
  2. http://taxistory.blogspot.com Πολιτισμός. Ευρώπη.

Καλή ανάγνωση, (τα πολλά λόγια είναι φτώχεια), Μ.

ΕΡΓΑΣΙΑ: Η γνώση είναι δύναμη...

Για όσες γυναίκες η ενημέρωση για τα θέματα ισότητας δεν είναι απλά μια ακόμη είδηση στην καθημερινή ειδησεογραφία αλλά μια ουσιαστική ενημέρωση, η Γενική Γραμματεία Ισότητας των δύο Φύλων λειτουργεί από το 1984 τη Βιβλιοθήκη Γυναικών. Πρόκειται για μια μοναδική βιβλιοθήκη στη χώρα μας ειδική για θέματα ισότητας των φύλων και γυναικείας ιστορίας.
Η βιβλιοθήκη που στεγάζεται στην οδό Καπνικαρέας19Α΄ και Μητροπόλεως στην Πλάκα, είναι ανοιχτή στο κοινό και είναι δανειστική.

Στον 2ο όροφο μάλιστα λειτουργεί αρχείο με παλιά και σπάνια βιβλία, περιοδικά καθώς και αρχειακό υλικό. Η συλλογή της αποτελείται από βιβλία, φυλλάδια, διακηρύξεις, λεξικά, εγκυκλοπαίδειες, αφίσες, φωτογραφικές συλλογές, νόμους, περιοδικά κλπ. Διαθέτει 10.350 τίτλους βιβλίων και 38 τίτλους περιοδικών. Είναι οργανωμένη στις εξής θεματικές ενότητες: Γενικό πληροφοριακό υλικό, γυναικείες σπουδές, μυθολογία, θρησκεία, κοινωνική ανθρωπολογία, γυναικεία ιστορία, βιογραφίες, φιλοσοφία, γυναικείο κίνημα-φεμινιστική ιδεολογία, πολιτική, δίκαιο-νομοθεσία, θέση των γυναικών στην Ελλάδα και αλλού, κοινωνική πρόνοια και ασφάλιση, δημοσιογραφία, περιβάλλον, στέγαση, ρόλοι των φύλλων, εκπαίδευση, απασχόληση, τέχνες και πολιτισμός, ΜΜΕ, γλώσσα, αθλητισμός, ψυχολογία, ψυχική σωματική και αναπαραγωγική υγεία, οικογένεια-γάμος και λογοτεχνία.

Η βιβλιοθήκη λειτουργεί:
Δευτέρα και Τετάρτη: 9:00 πμ έως 5:00 μμ
Τρίτη, Πέμπτη και Παρασκευή: 9:00 πμ έως 2:00 μμ
Και κατά τον μήνα Αύγουστο λειτουργεί όλες τις εργάσιμες μέρες από τις 9:00 πμ έως 2:00 μμ.

Τηλέφωνα επικοινωνίας: 210 3215618, 210 3212094

Εφημερίδα «Αλληλέγγυος Πολίτης», 2-8 Μαρτίου 2006, στήλη Γυναίκα, σελ. 20

Wednesday, March 08, 2006

Ladies night on Womens' Day in Athens


IT’S RAINING MEN (HALLELUJAH…)

Τα κορίτσια ξενυχτάνε με όλους τους τρόπους (μόνα, σε παρέα, με αγόρια, με τις νευρώσεις τους στο σπίτι). Και μια φορά το χρόνο βρίσκουν άλλοθι για να πάρουν μάτι από την κλειδαρότρυπα. Με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας στις 8 Μαρτίου και τα Ladies’ night που οργανώνονται μάθαμε για τις πιο ηδονικές βραδιές strip show, αυστηρά και μόνο για γυναίκες. Πάνω τους κορίτσια!


ATHENS QUEENS CABARET LIVE SHOW

Η πολυτελής αίθουσα του Athens Queens φιλοξενεί 13 άλκιμα κορμιά (επώνυμοι strippers από όλον τον κόσμο) έτοιμα για χορούς και (γυμνά) πανηγύρια. Team leader ο δικός μας Nick the Greek (Νίκος Ακριβός), ο πιο γνωστός stripper πανευρωπαϊκά, αφού ο θαυμασμός που προκαλεί το αρχαιοελληνικής … γράμμωσης κορμί του στο γυναικείο φύλο είναι απαράμιλλος. Το υπόλοιπο group περιλαμβάνει ένα pot pouri με άνδρες από διάφορες χώρες (να και τα καλά της παγκοσμιοποίησης), από τις Βρυξέλλες, τη Βιέννη και τη Βραζιλία. Η διοργάνωση ανήκει στη Megadance, από τις πιο έμπειρες εταιρίες διοργάνωσης τέτοιων show στην Ελλάδα. Το τέλος του show, οι πελάτισσες θα έχουν τη δυνατότητα να ζητήσουν ένα πιο face to face χορό στο τραπέζι τους. Ευκαιρία που δεν πρέπει γενικώςνα μείνει ανεκμετάλλευτη, αφού είναι η πρώτη φορά που περνάει από την πόλη μας αυτός, ο απελευθερωτικός από ταμπού και προκαταλήψεις ανδρικός «άνεμος». Αέρααααααα.
Λεωφόρος Αθηνών 250 Χαϊδάρι, 210 5816288. Η βραδιά θα ξεκινήσει στις 10 και θα είναι μόνο μια.


CLUB TESSERA

Για δεύτερη χρονιά η Full Monty ομάδα με τους έξι διασημότερους φουλ στρίπερς της Αγγλίας και με αρχηγό τον Rebel Red – και το κορμί του αρχιτεκτόνημα (σαν αερογέφυρα στο κέντρο του Λονδίνου) – θα χορέψει μέχρι το πρωί. Μαζί τους και άλλοι Έλληνες και ξένοι strippers, με την απαραίτητη ποικιλία. Στη περίπτωση που το ομαδικό θέαμα δεν σας χορτάσει μπορείτε να καλέσετε όποιον dancer σας έκανε εντύπωση, για ένα ιδιωτικό φουλ στριπτιζ στο τραπέζι σας. Η βραδιά θα είναι επίσης και αποκριάτικη. Μια αμφίεση «Θηλυκός Ντε Σαντ» θα ταίριαζε… Ο αριθμός θέσεων είναι περιορισμένος, οπότε πρέπει να τηλεφωνήσετε εγκαίρως. Η βραδιά θα επαναληφθεί σε ημερομηνίες που αναμένεται να ανακοινωθούν.
Πειραιώς 117, Γκάζι, 210 3423198 & 210 3454004. Πρωϊνές ώρες: 6977 204856.



TAMAM CAFÉ – CUISINE CLUB

Οι βαθιά θρησκευόμενες πιστές στους «θεούς» της Ανατολής μπορούν να δουν belly dancers να χορεύουν για τις γυναίκες και για τη γιορτή τους στο Tamam. Να χαρούν λυκνίσματα τσακίρικα, σκούρα βλέμματα γεμάτα λαγνεία και σοκολατένιες επιδερμίδες (το φαντασιωνόμαστε ήδη). Εκόνες από το χρυσοποίκιλτο παλάτι της Πόλης, δακτυλίδια καπνού από ναργιλέ, ντρου-μπου-ντρου-μπου-ντρουμ, τα κορμιά τους πως λυγούν…
Στο Village Park Ρέντη, Λεωφ. Θηβών 228, 1ος όροφος, 210 4911425



Αντιγραφή από την free press "Athens Voice", τεύχος 114, 2-8 Μαρτίου, σελ. 36 (οι εικόνες του "αγίου" από το αρχείο της ξεσαλωμένης Μαριαλένας)

Tuesday, March 07, 2006

Serendipity

Το παρακάτω δημοσίευμα το φύλαγα για καιρό στο αρχείο μου, γιατί μέχρι σήμερα δεν έβρισκα την ευκαιρία να το δημοσιεύσω. Αυτήν μου την έδωσε λίγο πριν η φίλη Snowflake με το δικό σης δημοσίευμα με τίτλο Serendipity με αφορμή μια ταινία, όπου παραθέτει και τον ορισμό της λέξης αυτής στ' αγγλικά. Την ευχαριστώ και σας παραθέτω το ενδιαφέρον άρθρο με τον ομώνυμο τίτλο. M.

AN ENCOURAGING WORD for October 6, 2005 - written by Dr. Thomas Lane Butts, Pastor Emeritus, Monroeville First United Methodist Church tolabu2@frontiernet.net

Serendipity

The word "serendipity" was coined by Horace Walpole after his tale, "The
Three Princes of Serendip" (1754). The word means the unexpected discovery of something important (happy) while looking for something else.


I could not help but think of this beautiful word when I was reading the life and world of Antoni Van Leenwenhoek - Measuring the Visible World, by Schierbeek. Leenwenhoek, the father of microbiology, and the man who is often credited with inventing the microscope, was intrigued by the minuscule creatures he found in water (and other elements). He assumed the difference we experience when we taste salt, sugar, and pepper were attributable to the properties of shape and texture of those substances upon contact with the tongue.


When he put pepper in water and looked at it under his primitive microscope he fully expected to see little needles which, in his opinion, accounted for the pungency of pepper. His experiment was like Saul who went out to try to find his jack-ass and found a kingdom. Instead of needles, he saw four kinds of little animals, the first three of which were protozoa. "The fourth sort of creatures," he said in his journal, "moved through the three former sorts, and were incredibly small, so small to my eye, I judged that if a hundred of them lay
stretched out one by another, they would not equal the length of a course grain of sand."


The Dutch microbiologist Kluyver later said: "Measures given leave no doubt that he observed bacteria... and there is every reason to consider April 24, 1676 as the birthday of microbiology."


It is not likely that many of us will accidently (with serendipity) make such momentous discoveries while looking for something else. But, the world is filled with wonderful secrets God has placed here for us to find. Some are scientific, but many are personal. Some of them are found by purposeful pursuit and some by fortunate accident - serendipity.


Keep looking. You will be glad you did.

Τι μας έφερε η Άνοιξη?

Καλημέρα & Καλή Σαρακοστή
(άσχετο που θα νηστέψουμε μόνον την Μεγάλη Εβδομάδα οι περισσότεροι από εμάς),

Με τη διάθεση να εξακολουθεί να είναι καλή λόγω ξεκούραστου τριημέρου εκτός Αθηνών,
για να σας απαντήσω στην ερώτηση του τίτλου, θα καλωσορίσω μια νέα σελίδα στην μπλογκόσφαιρά μας, αυτή των "Ανωνύμων Μελαγχολικών". Πήρε σάρκα και οστά αυτό το Σαββατοκύριακο και οι νονοί της, άτομα με όχι κατά κανόνα μελαγχολική διάθεση, αλλά πολλή ευαισθησία στην άποψή τους για τη ζωή!

Η πρόταση ξεκίνησε από ένα σχετικό δημοσίευμα της μαμάς της ιδέας Ραφινάτας λίγο καιρό πριν και η απόκριση οδήγησε στη δημιουργία της σελίδας με τίτλο "Ανώνυμοι Μελαγχολικοί" Όσοι πιστοί προσέλθετε λοιπόν για να δείτε τι σημαίνει για τον καθένα από τους συμμετέχοντες, η ανάπτυξη της ιδέας αυτής! Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα μελαγχολήσετε με τις καταγραφές και καταθέσεις μας!

Καλή ανάγνωση με ανοιξιάτικη διάθεση από την Μαριαλένα ;-}

Friday, March 03, 2006

PERSPECTIVES: The Shadows of Old Images

AN ENCOURAGING WORD for March 16, 2006 - written by Dr. Thomas Lane Butts, Pastor Emeritus, Monroeville First United Methodist Church tolabu2@frontiernet.net

It is interesting, and sometimes frightening, to see how old images of the past keep on casting shadows over our lives. There are patterns and responses that we learned as an adaptation to circumstance that are no longer with us. The virtues we learned as a means of coping with and relating to life many years ago may become detrimental to us as the environment and circumstances change. Some of these old images we culturally hold in common, but some of them are highly personal, and can be understood only in the light of our personal history.

Perhaps a reminder of some of the images of the past we hold in common will cause each of us to reflect on those old images that are so highly personal that no one else can understand them.
Those of us who grew up during the Great Depression of the 30s have a peculiar attitude about money. This attitude is sometimes conspicuously inappropriate for these present times. Those who grew up feeling that they were very poor, or might become poor, sometimes have a hard time shaking that feeling no matter how wealthy they may become and no matter how good the times are.

Those of us who grew up on the phrase "idle hands are the devil’s workshop" may have long since forgotten the adage, but the image is still there. We cannot just sit. We have to be doing something during all waking hours. We cannot simply watch television, we must sew, knit, polish shoes, or do something with our hands as we sit and watch.

I had a strange experience in the mid 70s when I came home from the hospital after a major surgical experience. I suddenly began to crave cornflakes. I ate boxes of cornflakes. I told my mother about it and, with a startling insight, she explained it. She said that during the Depression, while she was raising 5 children, she would save money to buy cornflakes for us children when we were sick. Only the sick child got cornflakes. The unconscious mind is a storehouse for forgotten memories. The reason for my sudden craving for cornflakes was quite clear. I was sick and a sick child needed cornflakes. Hmmmm.

Having grown up on a "two-mule farm" in South Alabama, where every available bit of energy had to be applied to do menial labor, I have some difficulty reconciling the need to do physical exercise with my old image of reserving all energy for productive labor. If we had seen someone out "running" in Conecuh County in the 30s we would have assumed they were chasing something or that something was chasing them. It violates my old image of conserving energy for productive labor when I contemplate contemporary exercise programs.

There are more, but this is enough to get us all to thinking of more personal "old images."

Marialena's note: It is astonishing that I received this article of Rev. Butts on Thursday, the day after I communicated to my ex- boyfriend about my choice of not pursuing a reconciliation with him, a year after we broke up and the day before that I have my 24 year anniversary of living with juvenile diabetes. The "old images" scheme says it all and I am on track to change that! Enjoy your weekend, Marialena

Thursday, March 02, 2006

Five reasons why you are still single

Why are you still single?
By Jerusha Stewart

You know you’re a catch... so why are you flying solo? These silent love saboteurs may be to blame—here’s how to get past them.

So you really and truly want to be in a relationship but find yourself singing solo in the shower? Do you know you’re a great catch but can’t figure out why you’re not paired up like most of your pals?

Unwittingly, you could be engaging in a little self-sabotage when it comes to finding your special someone. With a little digging you can uncover the silent saboteurs preventing you from achieving “I’m taken” status—and learn how to overcome them.

Silent saboteur #1: You’re ignoring your relationship needs

Often people with a lot on their plate will say that they’re open to a relationship and are willing to make room for one. But in reality they’re not. Some tell-tale signs: Every time your co-workers or friends extend an invitation to join them for a little after-work socializing, some unfinished project on your desk convinces you to say, “Not tonight, but once my workload lightens up” (as in, never). Or, you find yourself saying things like “I’ll start really looking for someone once I get my promotion/graduate degree/finances in order” (which, alas, may not be any time soon). Solution: Put yourself first. Have an honest chat with yourself: Do you really want a romantic relationship in your life right now? If the answer is yes, make at least one step toward carving out some space for it, whether that’s signing up for online dating, telling all your friends and family you’re open to a set-up, or establishing a once-a-week night out with your single friends. And don’t let a few bad dates drive you back to your workaholic ways—once you have a good one and see what you’ve been missing, you’ll understand what all the hubbub is about.

Silent saboteur #2: You’re too quick to decide whether you’re interested

In today’s fast-paced culture, it seems natural to decide whether someone’s right for you in, oh, about three seconds. Alanna Rayford of San Francisco often cuts flattering male attention short. “In the first five seconds I know whether or not I’m going to continue to have a conversation,” she confesses. But think about it: Most of us aren’t great at making a killer first impression. “It sure could explain why I haven’t had a date in a year,” Alanna continues. “I don’t give men a chance to show me who they are. A little patience would probably help.” Solution: Avoid making snap judgments. If you find yourself making snap judgments like Alanna, adopt these two new rules to end your dating drought. Rule one: Promise yourself to withhold any dateability decisions about someone until after a cup of coffee (the whole thing, not the first two sips). You should be able to talk to anyone for as long it takes to drink a latte. Rule two: Adopt a second-date rule. If you like the person, even just a little bit, make plans to see them again. At that point, you two should both be more relaxed and ready to reveal your true selves.

Silent saboteur #3: You’ve got options but none are “good enough”

We’re not saying you shouldn’t have standards. But see what your friends (especially the single ones) think of your prospects. If none of them get why you didn’t follow up with that person you thought was, oh, an inch too short (or too tall), or a freak because he wore a bolo tie, then you could be guilty of having too many must-have traits on your list. Solution: Re-evaluate what’s really important. We all have our best-case scenario in terms of height, weight, hair color, and so forth in a partner. But how many relationships do you know where two people in a couple fit that wish list to a tee? None or not many, most likely—which is all the more reason why should you probably take a closer look at the qualities you deem ideal, or deal-breakers, on a date. A solid relationship is more often based on shared values and common interests—so make sure you keep those things in mind on your next date rather than obsessing about his too-short trousers.

Silent saboteur #4: You’re not entirely over your ex

You and your ex are history... so what’s up with the long, warm-and-fuzzy phone conversations to “check in” with each other? Sure it seems harmless. But if you find yourself comparing every new potential love interest to this former flame (or if you conveniently “forget” to tell your ex about the people you’re dating), then it could mean you’re still harboring some feelings for the one who got away, which makes it difficult to really focus on someone new. Solution: Give yourself permission to meet someone new. You could be holding on to your past because you haven’t been building your post-breakup support network—a mix of friends and family members you can comfortably dial for no reason at all. Weaning yourself off your ex can be hard, but it largely comes down to re-directing those impulse calls. The next time you’re tempted to call your ex to vent about something awful that happened at work or just something funny that happened you’re dying to share, resist the urge and call someone else, like your mom. Over time, you’ll stop thinking about your ex so much, leaving you more open to meeting your next one-and-only.

Silent saboteur #5: Your attitude leaves a bad taste in the hearts and minds of others

When you’re out on a date, do you find the conversation generally veering toward your dimwit boss, dysfunctional relatives, dating horror stories, or some other “poor me” tale? You may think these stories are funny (and they very well may be), but after a while, anyone listening is going to wonder: “Why would I want to join this pity party?” and steer clear. Solution: Get an attitude adjustment. Hey, we’ve all got problems. And while the blues are fine in stereo, very few people want a personal serenade. Putting your best foot forward all wrapped up in positive packaging makes you a much more attractive companion. Just because someone’s agreed to spend time with you doesn’t mean they’ve agreed to spend it as your therapist, so accept the dating process for what it is: A chance to get to know someone better, not vent. Stick to more positive stories and see if you don’t find yourself in a more positive place, dating-wise.

Jerusha Stewart, a.k.a. The Last Single Girl in the World, reveals how to be singularly sensational in her book The Single Girl’s Manifesta.

σ.σ. Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλους όσους/όσες διερωτώνται αν "είναι στραβός ο γυαλός ή στραβά αρμενίζουμε"! Μ.

Lifo's choices of blogs for March the 2nd issue

Όπως βλέπετε σήμερα, δεν έχει τίτλο Best of Blogs γιατί ο τίτλος της εφημερίδας είναι απλά "The Blogs". Ο συντάκτης δεν αναγράφεται, αλλά έχουν δημοσιευθεί οι παρακάτω δύο επιλογές:

  1. http://dura-lex.blogspot.com Ως τήκεται κηρός από προσώπου πυρός &
  2. http://lordkostas.blogspot.com Γράμμα από τη γιαγιά σου

Καλή σας ανάγνωση και μια ιδέα για το τέλος: γιατί δεν λένε στον Διγέλαδο http://twocows.blogspot.com να επιμελείται τη στήλη αυτή του Lifo που κάνει τις επιλογές του έτσι & αλλιώς? (απορία ψάλτου βηξ) Καλημέρα, Μ.

Wednesday, March 01, 2006

Μια 1η του Μάρτη...βράδυ! (η συνέχεια)

Φίλοι μου,

το απόγευμα σ' ένα διάλειμμα απ' τη δουλειά, έγραψα το προηγούμενο ποστ και σας έλεγα για κάποιες αγωνίες μου. Τώρα επιστρέφοντας από τον καφέ που ήπιαμε με τον πρώην, θέλω να μοιραστώ τα συναισθήματά μου μαζί σας! Σας έλεγα λοιπόν για τις δικαιολογίες που έβρισκα για να αποφύγω να βγω με τον Γ. γιατί με είχε πιάσει πανικός επειδή ήθελα να του πω κάποια πράγματα.

Τελικά στο σεμινάριο της ασφαλούς οδήγησης δεν βόλεψε να πάω (χαρά εσείς) και έτσι αποφάσισα να τηλεφωνήσω στον Γ. και να του πω ότι είμαι διαθέσιμη για καφέ. Ευτυχώς και κείνος μπορούσε και έτσι κατά τις 6 πήγαμε στο Hard Rock Cafe στο Σύνταγμα για το περίφημο καφεδάκι. Καθήσαμε δύο ώρες και είπαμε για πολλά από εκείνα που μας ενδιαφέρουν (για την ταμπακιέρα τη δική μου αργότερα...) Σχεδόν χαλαρή (εγώ να χαλαρώσω, πάτε καλά?) πήγαμε να αποχαιρετηστούμε για να φύγουμε. Μου πρότεινε να με πετάξει μέχρι το σπίτι, γιατί είχε φέρει τ' αμάξι του και το είχε παρκάρει στη Μητροπόλεως. Στην αρχή μ' έπιασε εκείνος ο γνωστός πανικός μου για το να ξαναμπώ στο αμάξι του (προσέγγιση είπαμε για να μην ξεχνιόμαστε). Μετά από λίγο όμως είπα μια ψυχή που είναι να βγει, ας βγει με τον φόβο μου παρέα και πήγα μαζί του.

Στην επιστροφή, λέγαμε πάλι για θέματα υπαρξιακής και μεταφυσικής φύσεως (αγαπημένη θεματολογία, το ξέρετε ήδη αυτό εσείς που διαβάζετε τη σελίδα ετούτη). Όταν, λίγο αργότερα φτάσαμε στο σπίτι είπα αυτό που ήθελα να του πω χωρίς φόβο και πάθος. Ό,τι δηλαδή πως νιώθω αυτόν τον καιρό με τη δουλειά που κάνω με τον εαυτό μου και αυτά που προκύπτουν, καθώς και ό,τι δεν είμαι διατέθιμένη για σχέση!!! (Εγώ τα είπα αυτά, κάποιος φούρνος θα γκρεμίστηκε). Πιστεύω ότι του μετέδωσα το μήνυμα που ήθελα χωρίς να τον θίξω στην ουσία και αυτός ήταν και ο σκοπός μου από την αρχή. Πως αισθάνομαι τώρα? Χμ, ανακουφισμένη θα λεγα κατά πολύ και ευχαριστημένη για την προσπάθεια να επικοινωνήσω τι αισθάνομαι, αλλά και με την ανάγκη να έχω τρυφερότητα, συντροφικότητα και επικοινωνία στη προσωπική μου ζωή παρούσα. Δεν μπορείς να τα έχεις όλα άλλωστε, κάθε τι έχει την προτεραιότητά του.

Φίλοι Ειρήνη, Ορλάνδο, Snowflake & Πρέζα TV που το απόγευμα μου αφήσατε τα σχόλιά σας στο προηγούμενο μου σημείωμα και φίλη μου αγαπημένη Σία (φιλιά στο Ναύπλιο), σας ευχαριστώ για την ώθηση που μου δώσατε να κάνω αυτό το βήμα (με το φυλλοκάρδι μου να τρέμει ακόμα, αλλά το έκανα!) Χωρίς εσάς ίσως να μην το έκανα σήμερα και θα περίμενα λίγο καιρό ακόμα μπας και πάρω μπρος! Σας αφιερώνω ένα αγαπημένο μου κομμάτι (λόγω στίχων βεβαίως), το Ας εκτεθώ του Γιώργου Λιανού και ελπίζω να το απολαύσετε όπως και γω τον τελευταίο καιρό, μαζί με όλους όσους το κατεβάσουν και το ακούσουν και κυρίως το νιώσουν βαθιά μέσα στη καρδιά!

Μια γλυκιά, τρυφερή καληνύχτα από τη Δόνα Μαριαλένα, να είστε όλοι καλά, φιλιά!

Μια 1η του Μάρτη...

Σήμερα είχα κατά νου να γράψω κάτι άλλο που μου έδωσε το ερέθισμα ένας διαδυκτιακός φίλος για τις ανάγκες των ανδρών... Θα το ανεβάσω σύντομα αλλά όχι σήμερα. Πρώτη του μήνα και από χθες το βράδυ ξενυχτισμένη. Μου έδωσε ένας συνάδελφος χθες ένα dvd να αντιγράψω και θεώρησα καλό να του το δώσω πίσω το πρωί. Έλα όμως το άτιμο που είχε προστασία εγγραφής και έκανα κάτι "μαγικά του κώλου" για να το αντιγράψω και τελικά γράφτηκε κουλά στις 2 το βράδυ, επειδή δεν έχω πρόγραμμα για να σπάσω την προστασία της εγγραφής-γκαμώτο!

Σηκώθηκα στις 8, σούρθηκα να ετοιμαστώ και να φύγω. Καθώς κατέβαινα το δρόμο για τη στάση του λεωφορείου, χαιρέτησα την Άρτεμη που από το μπαλκόνι κάθε πρωί βγαίνει και με χαιρετά κουνώντας την ουρά της και πρόσεξα τα λουλούδια που άρχισαν να ανθίζουν μέσα στ' αγριόχορτα στ' άχτιστο παραδίπλα οικόπεδο (πότε θα γίνει πάρκο επιτέλους κύριε Δήμαρχε, πότε?) και κοτσύφια να τιτιβίζουν σε κάποια δέντρα. "Μπαίνει η άνοιξη" μονολογώ και προχωράω για τη στάση.

Χθες έλαβα στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο ένα μήνυμα με μορφή πρόσκλησης από το πρώην αγόρι μου. Με καλούσε με πολύ ευγενικό τρόπο για καφέ σήμερα ή αύριο το απόγευμα.
Πανικός εγώ, παραλύωωωωω! Καφέ είπε ο χριστιανός να πιούμε, όχι το κώνιο του Σωκράτους, αλλά εγώ το τροπάρι μου, ο γνωστός μου πανικός της προσέγγισης! Βέβαια, σήμερα έχω κανονίσει απ' την προηγούμενη εβδομάδα να παρακολουθήσω ένα σεμινάριο ασφαλούς οδήγησης από τον Ιαβέρη, αλλά και αύριο είπα να πάω να περιποιηθώ την κόμην την ημίκοντην που θέλει φτιάξιμο σε μια φίλη κομμώτρια. Κοινώς καφέ δεν θα πιούμε αυτή την εβδομάδα και δεν ξέρω πότε θα...! Δικαιολογίες του κώλου δηλαδή, τον έχω στο φτύσιμο τον άνθρωπο. Η αλήθεια είναι ότι σ' αυτή τη φάση αντέχω μια φιλική - κοινωνική επαφή και τίποτα παραπάνω με τον συγκεκριμένο. Περάσαμε ότι περάσαμε, αλλά έχω ακόμα τα σφιξίματά μου-γκαμώτο Χ2!

Σαν να κρύβομαι πίσω απ' το δάκτυλό μου είμαι ώρες-ώρες. Απ' τη μια να θέλω συγκεκριμένα πράγματα και από την άλλη να έχω δυσκολία να τα μεταδώσω στον αποδέκτη (εκεί κολλάει η Διεκδικητικότητα και το σχετικό αφιέρωμα που ανέβασα πρόσφατα στο ημερολόγιο). "Πες μου που πουλάν καρδιές ν' αγοράσω μιά..." που λέει και ο Μητροπάνος στο γνωστό τραγούδι.
Θα γίνει και η έκλειψη της σελήνης στον Κριό αυτόν τον μήνα και θα μας αλλάξει τα φώτα με τις δυσκολίες στην επικοινωνία, στα εργασιακά, στις παρανοήσεις--γάμησέ τα και άφησέ τα--που θα κρατήσουν κιόλας μέχρι το Πάσχα (ωραίαααα)!

Ευτυχώς που εργασιακά έχει ελαφρώσει κάπως ο φόρτος και μου μένει χρόνος για τα καθ' ημάς (χε,χε) τελευταία και δεν εφαρμόζω το ιαπωνικό μοντέλο εργασίας όπως λίγο καιρό πριν και δεν το λέω ούτε του παππά (μόνο εσείς το ξέρετε, σσσσσσ!)

Λίγο πριν αρχίσουν οι φουσκοδεντριές και τα ορμονικά σκαμπανευάσματα λόγω Άνοιξης, τσιμπιέμαι και τσιγκλιέμαι για όλα όσα συμβαίνουν στο μικρόκοσμό μου καλά και κακά. Ευτυχώς που τα καλά είναι περισσότερα απ' τα κακά και μπορώ να το λέω αυτό. Άντρες κουράγιο για τα καπρίτσια που σας κάνουμε και αν δεν αξίζει, μην κολλάτε... Σας θέλω αποφασιστικούς όσο και ρομαντικούς! Φιλιά, Μ.

Springtime thoughts!

photo by Webshots.com

"It isn't what you have, or who you are, or where you are, or what you are doing that makes you happy or unhappy. It is what you think about." - Dale Carnegie

Good morning everybody! Happy March 1st! May this Spring bring you more love, joy, and sunshine in your life! Make it happen. Smiles, Marialena