Saturday, January 13, 2007

Δικαίωμα

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Δήμητρα Γαλάνη
Πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη
Άλλες ερμηνείες: Δήμητρα Γαλάνη


Και δικαίωμα
δεν έχω πια να σ' αγαπώ
το στερέωμα της μοναξιάς μου
θαν' αυτό.

Να σ' αγκαλιάζω μια φορά
ούτε με φτάνει κι ούτε μ' αφορά
κάποτε θέλαμε κι οι δυο
Μα τώρα πια
σε θέλω για τον εαυτό μου.

Και δικαίωμα δεν έχω πια να σ' αγαπώ.

Και δικαίωμα
δεν έχεις πια να με κρατάς
στο μεσαίωνα της λογικής σου
να με πας

=====================================================================================
Image Hosted by ImageShack.us
image by an.easyart.com

Πάλι με το μυαλό μου παίζω, με το πριν, το μετά και τ' ανάμεσα. "Να σ' αγκαλιάζω μια φορά, ούτε με φτάνει κι ούτε μ' αφορά..." Είπα πως δεν θα το πάρω μέσα μου, να χάσω το μέτρο, όχι! Να μείνω προσγειωμένη στα πόδια μου, βλέποντας όλες τις παραμέτρους και να μην βιάζομαι. Όχι, όχι! Να μην περιμένω τίποτα, ή μάλλον να προσδοκώ και ας μην το ομολογώ. Όχι! Και μετά να μπορώ να πω "και τι έγινε αν δεν...?" και να με ανθυποβάλλω στην ιδέα πως είσαι σταθμός στη ζωή μου. Όχι, αυτό δεν το αντέχω!

Η γάτα παίζει με το ποντίκι στη γωνία, η φωτιά μου θέλει το κούτσουρο να φουντώσει για να ζεστάνει και τους δυό. Ανατριχιάζω! Λίγο πριν, λίγο μετά η παρόρμηση: Ηρέμισε, take it easy! Ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει...

Και δικαίωμα να σου ανοίξω τη καρδιά μου, να φωλιάσεις μέσα μικρό μου πουλάκι, άραγε θα αποκτήσω ποτέ? Θα αντέξω άραγε τις προκλήσεις που μου βάζεις? Αξίζει? Αναρωτήθηκες ποτέ? Αξίζει, νομίζω πως ναι, εσύ τι λες?

Άκουσε αυτό το τραγούδι, νιώσε το, σπάσε της λογικής σου τα δεσμά, του φόβου τα κελιά σου, άκου τις βουβές κραυγές που για σένα βγάζω, άκουσε καλέ μου γιατί τώρα δε μένει τίποτα άλλο παρά να σωπάσω. Η ζωή είναι τώρα.

Αφιερωμένο, γι' αυτήν και κάθε άλλη βραδυά που δεν θα σμίγουν οι ανάσες μας!

7 comments:

museologist said...

Καλή χρονιά Μαριαλένα, με υγεία και σμιξίματα...

Marialena said...

Ω! τον αγαπητό μου Μουσειολόγοοοο. Χαίρομαι που σε βλέπω, πως περνάς στας Ευρώπας? Να σαι καλά, επίσης!!!

Anonymous said...

Ζητα μου ο,τι θες,παρε με οπου θες....εσυ..
ζωη μιση δεν θελω πια να ζω...(Α,Πρωτοψαλτη)
Για οσους ξερουν να αγαπανε ,χωρις ποτε να ζητανε..
Εχω αδικο Μαριαλενα μου???

Anonymous said...

Ζητα μου ο,τι θες,παρε με οπου θες...εσυ...
Ζωη μιση δεν θελω πια να ζω...(Α.Πρωτοψαλτη)
Για οσους αγαπανε,χωρις ποτε να ζητανε...
Εχω δικιο μαριαλενα μου??

Marialena said...

ΌΧΙ, ΔΕΝ ΈΧΕΙΣ ΑΔΙΚΟ Παναγιώτα μου!
Άλλο αγαπημένο μου τραγούδι κι αυτό... ολόκληρη ιστορία σε λίγες λέξεις!

Για όλα τα άλλα, τι να πω, τα είπες εσύ για μένα και αυτή τη φορά!!! Αχ...

Anonymous said...

Μήπως νοιώθεις έτσι;
Μήπως να του τραγουδούσες κι αυτό;

How can you treat me like a child
Yet like a child I yearn for you?
How can anyone feel so wild?
How can anyone feel so blue?

This is the closest thing to crazy I have ever been
Feeling twenty-two, acting seventeen,
This is the nearest thing to crazy I have ever known,
I was never crazy on my own...
And now I know that there's a link between the two,
Being close to craziness and being close to you.

Marialena said...

Αγαπητέ Domingo άγγιξες μια πολύ ευαίσθητη χορδή μου με τους στίχους που έβαλες... πόσο εμπνευσμένοι μα και πόσο αληθινοί είναι! Αν μπορούσα να πω αυτά που νιώθω, ίσως και να έβγαινε κάτι παρόμοιο, ίσως και κάτι εξίσου μοναδικό.

Μου θύμισες όταν κάποιος άλλος άνθρωπος μου εκφράστηκε έτσι και εγώ δεν τον καταλάβαινα. Τώρα όμως ξέρω τι ήθελε να μου πει, αλλά το ποτάμι έχει πάρει το δρόμο του!

Σ' ευχαριστώ πολύ...