Tuesday, January 30, 2007

Θέλω να σου πω ευχαριστώ!

Η κτήτωρ του ημερολογίου είναι εκ χαρακτήρος, κυκλοθυμικό άτομο. Άμα πέσει κάτω ψυχολογικά, μέχρι να σηκωθεί ξανά περνάνε μέρες και μέρες. Για τον φόβο των Ιουδαίων, που λέει το ρητό, όχι τίποτα άλλο! Τους γύρω της θέλει να τους εμψυχώνει και να βγάζει το καλύτερο από μέσα τους, στον εαυτό της όμως κολλάει και συννεφιάζει.

Σήμερα το πρωί, ως συνήθως ήλθα στη δουλειά και άρχισα να ασχολούμαι στο παλιό μου ακόμα γραφείο, με τα καινούργια όμως καθήκοντα. Υπολογιστής και άγιος ο θεός που λένε με όσα δεδομένα έπρεπε να καταχωρηθούν στο ανάλογο πρόγραμμα. Έφτασε μεσημέρι και εκεί, μέσα στη μουρτζούφλα και την κατήφεια, να περνάω τα στοιχεία και να θέλω να εκπέμπω το "αφήστε με ήσυχη" σε όλους αυτούς τους σπασαρχίδιδες εις την υπηρεσίαν (από οργάνωση σκίζουμε που λένε, εμείς εδώ καμμία σχέση!)

Με παίρνει η φίλη μου η Βάσω. "Πως είσαι, ρωτάει". Ε, πως θες να μαι της απαντώ. Πόλεμο έχουμε, ακονίζω το σπαθί και όποιον πάρει ο χάρος... Μιλήσαμε για λίγο, κάτι μου είπε για το θέλημα του Θεού, το έπιασα! Λίγο μετά παίρνω ενώ γράφω ταυτόχρονα τη φίλη μου τη Παναγιώτα ένα τηλέφωνο. Έλα τι κάνεις, σ' ευχαριστώ που με σκέφτεσαι, της λέω. "Τι λες πουλί μου, τις έπιασα εγώ τις δονήσεις το σ/κ, κάτω του μηδενός ήτανε..." μου απαντά και μιλήσαμε και μαζί περί ανέμων και υδάτων και να σου πάλι το ίδιο μήνυμα για το θέλημα του Θεού... Πριν προλάβω να κλείσω το τηλέφωνο, να σου ο φίλος μου o David, εξ Αμερικής. Marrrrialena how are you? με ρωτάει και μιλάμε και μαζί λιγάκι για τα καθέκαστα. Ήλθε και το μήνυμα του θελήματος του Θεού και να μη στεναχωριέμαι πάλι από τα μακριά και έδεσε το γλυκό.

Image Hosted by ImageShack.us
Kids kissing by allposters.com

Επειδή δεν βγάζω άκρη με ανθρώπους στο εργασιακό μου περιβάλλον, που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στην οργάνωση του γραφείου με συνέπεια και υπευθυνότητα, παρέδωσα προς στιγμήν το πνεύμα και είπα να ηρεμήσω λίγο γιατί έχω κουραστεί πολύ με το τι θα γίνει με τα νέα μου εργασιακά καθήκοντα στο Πρωτόκολλο (όπως λέμε πουργκατόριο!)

Θέλω όμως πρώτα απ' όλα να ευχαριστήσω τους φίλους μου που προανέφερα καθώς και τη Βούλα και τη Δήμητρα και τον Ανδρέα που με τον τρόπο τους μου έδειξαν το ενδιαφέρον τους και τουλάχιστον κατόρθωσα να μαλακώσω και να μην βλέπω τόσο τραγικά τα πράγματα!

Με το σπαθί στον ώμο (δεν το αφήνω ακόμα, τρελλή είμαι), εύχομαι ένα καλό απόγευμα και αύριο μέρα είναι, ελπίζω καλύτερη από τη σημερινή, με το θέλημα του Θεού.

5 comments:

ci said...

Καλό απόγευμα γενναία πολεμίστρια:)
Η ελπίδα πάντα μάς δείχνει τον δρόμο για το φως αλλά και πάντα υπάρχουν άνθρωποι που μάς σκέφτονται και είναι κοντά μας!
Φιλιά πολλά.

Yonah said...

Bow! Χαιρετώ και θα συστήσω υπομονή...

Νέο εργασιακό περιβάλλον; Κανένα πρόβλημα :-), το μόνο που χρειάζεσαι είναι ένας αναπτήρας και μία λάκ... Ναι καλά διάβασες, μία λάκ... Ξέρεις τι ωραίο φλογοβόλο κάνει; Μούρλια :-D...

Εάν δεις οτι στα πολυσπάνε (τα νεύρα)
τους καίες και ησιχάζεις... Πατενταρισμένο κξαι δοκιμασμένο με απόλυτη επιτυχεία...

ΥΓ.1: Άν θές μπορείς να ψήσεις και κάνα λουκάνικο... :-D

ΥΓ.2: Δεν έχει ΥΓ.2

panagiota said...

Το ευχριστω δεν χρειαζεται.Ο καθενας μας εισπρατει αυτο που του αξιζει.Αυτο για το οποιο"εδωσε"και"πηρε"....Αλλα ο χαρης μ'εβαλε σε σκεψεις...Αυτο το φλογοβολο πολυ μ'αρεσε...Λεςςςςςς?

philos said...

Καλό κουράγιο σου ευχομαι και να κάνεις όμορφες και ευχάριστες σκέψεις όλη την ημέρα.

Marialena said...

Καλό απόγευμα φίλοι!

@ Citronella: Φιλιά και σε σένα λουλουδένια μου. Τουλάχιστον η συμπαράσταση από φίλους, βοηθάει να παίρνεις κουράγιο στα δύσκολα. Μεγάλη υπόθεση!!!

@ Χάρης: Ομολογώ πως σε συνδιασμό με τόσο χαρτί στο Πρωτόκολλο, η πρότασή σου είναι δελεαστικότατη! Ολική αντιμετώπιση του θέματος, μια και καλή! Λαμπρή ιδέα, μα στην υλοποίηση κολλάμε ως συνήθως. Είσαι απίθανος όμως!!!

@ Παναγιώτα: Ο Χάρης έγραψε, τα υπόλοιπα τα έχουμε πει κατ' ιδίαν.

@ Φίλος: Αυτές τις όμορφες και ευχάριστες σκέψεις χρειάζεται να τις ενισχύσω περισσότερο αυτόν τον καιρό! Σ'ευχαριστώ για τα καλά λόγια.

@ An-Lu: Υπομονή και επιμονή και ο Θεός βοηθός γοργονίτσα. Ποιός κερατάς είπε πως στο δημόσιο καθόμαστε, να τον φέρω να δουλέψει στο πόστο μου να δούμε μετά...!