Wednesday, June 06, 2007

Η επαφή (διάλογοι)*

Image Hosted by ImageShack.us

-Μου επιτρέπεις?
-Τι?
-Να σε αγγίξω, μου επιτρέπεις?
-Τι σε έπιασε ξαφνικά?
-Θέλω να σε αγγίξω…
-Τι να σου πω, με φέρνεις σε δύσκολη θέση.
-Γιατί?
-Αναρωτιέμαι γιατί θες να με αγγίξεις, δεν φτάνει που μιλάμε?
-Δεν φτάνει πίστεψέ με, δε φτάνει.
-Θέλω να σε αγγίξω, δώσε μου το χέρι σου!!!
-Πάρε το να δω τι θα το κάνεις!
- (….)

-Πως αισθάνεσαι?
-Δεν ξέρω, μάλλον όμορφα…
-Σ’ αρέσει που σου κρατώ το χέρι?
-Καλά είναι. Εσύ τι αισθάνεσαι?
-Επαφή, κάνω επαφή μαζί σου και μ’ αρέσει.
-Ζεστό είναι το χέρι σου, ίδρωσα.
-Είναι η ενέργεια μεταξύ μας, γι’ αυτό ζεσταίνεσαι.
-Ενέργεια, άλλο πάλι και τούτο!
-Νιώσε τη ζεστασιά στη παλάμη σου, αυτό είναι ενέργεια που βγαίνει από σένα.
-Μμμ, προσπαθώ αλλά δεν καταλαβαίνω πολλά από αυτά τα πράγματα.
-Άστη να σε διαπεράσει με την ζεστασιά της, δεν είναι υπέροχα?
-(χαμόγελο με έκπληξη)

-Μα είναι πράγμα μεγάλοι άνθρωποι να αναζητούμε την επαφή έτσι απεγνωσμένα?
-Διψάει το σώμα μας για χάδι, κοίτα τι μπορεί να κάνει το χέρι σου σε μένα.
-Έχεις δίκιο, καταπνίγουμε την ανάγκη μας να επικοινωνήσουμε, να αγγιχτούμε…
-… να νιώσουμε, να ξεφοβηθούμε, πες καλύτερα!
-Πες το ψέματα, έρχονται φορές που το άγγιγμα είναι τρομακτικό και το αποφεύγουμε.
-Ούτε αυτό δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας, ούτε αυτό το λίγο, φαντάσου!
-Να σου χαϊδέψω τα μαλλιά?
-Τι όμορφα που το κάνεις, σ’ ευχαριστώ! Ξέρεις, δεν αφήνω να με χαϊδέψουν στα μαλλιά, τραβιέμαι μακριά.
-Γιατί?
-Παλιές συμπεριφορές, μην το ψάχνεις. Άμυνα, καθαρή άμυνα. Και τι καταλαβαίνω?
-(….)

-Καρδούλα μου σ’ αγαπώ…
-Κι εγώ σ’ αγαπώ ψυχή μου και σε ευχαριστώ που μου επιτρέπεις να είμαι ο εαυτός μου μαζί σου!

© Μαριαλένα, 30/05/2006 (γιατί ένα χάδι μπορεί να κάνει θαύματα, νιώστε την μαγεία του)

*όπως δημοσιεύτηκε αρχικά στη σελίδα των Ανωνύμων Μελαγχολικών

5 comments:

An-Lu said...

Όντως...ένα χάδι μπορεί να κάνει θαύματα ;-)

panagiota said...

Αφόρητα γλυκειά η αίσθηση του αγγίγματος!!!
Και πόσο πιο υπέροχη οταν γίνεται με αγάπη......

Σου στελνω την αγάπη μου προς το παρον.....
Ζεστη αγκαλια στον σταθμό οταν θα ξανασυναντηθούμε....

Marialena said...

@ An-Lu: Σκέψου πως νιώθεις όταν χαϊδευεις τα αγαπημένα ζωάκια, αυτό δεν είναι θαύμα από μόνο του?

@ Παναγιώτα: Παρόλο που το έγραψα ένα χρόνο πριν, η αίσθηση συνεχίζει και με ξεπερνά μέχρι σήμερα. Το ξαναδιάβαζα και ανατρίχιαζα πάλι... Τα πιο απλά πράγματα στη ζωή είναι και τα πιο μυστήρια για μένα. Μέγας είσαι Κύριε! Φιλιά πολλά πολλά...

Πυθαγόρας Σάμιος said...

Σύμπτωση πάλι.
Χθες είχα σχετική κουβέντα για τη σωματική επαφή, για το άγγιγμα.
Έκανα copy paste το κείμενό σου για να το στείλω με mail, σαν σύμμαχο της άποψής μου.
Κι επειδή η "ζωή είναι τραγούδι"...

Καλό βράδυ :)

(ΥΓ κι εγώ χάρηκα για σένα όταν άκουσα την είδηση που αναφέρεις στο επόμενο post σου)

Marialena said...

@ Domingo: Λες να είναι σύμπτωση αυτό ή το ότι προχθές άκουγα το συγκεκριμένο τραγούδι των Doors και καμάρωνα τον Jim στα ντούνια του πριν τον καταντήσουν τα ναρκωτικά φάντασμα του εαυτού του?

Μάλλον οι ανθρώπινες ανάγκες μας είναι κοινές, άνθρωποι είμαστε όλοι μας, γι' αυτό και έχουμε και τις ίδιες αναζητήσεις...

Σ'ευχαριστώ για το copy-paste στο μέιλ σου, μακάρι να έχει κάτι να πει και σε αυτούς που το έστειλες!

Υ.Γ. Να σαι καλά, σ'ευχαριστώ για τη σκέψη σου, μακάρι να είναι κατάλληλη και για την δική μου περίπτωση και για τα άλλα παιδιά.

Kissez, M.