Beijing 08.08.08: Wish I was here...

08.08.04 ήταν όταν τέσσερα χρόνια πριν τα Στιγμιότυπα της Μαριαλένας πήραν σάρκα και οστά εδώ στη πλατφόρμα του Μπλόγκερ. Μια λευκή κατ' αρχήν σελίδα που μετά από πολύωρες αναζητήσεις, άρχισε να παίρνει τη μορφή που τότε ήθελα να της δώσω, μαθαίνοντας τις εφαρμογές του μέχρι τότε άγνωστου ΗΤML publishing παρέα με κάποιους φίλους που γνώρισα μέσα από τα ιστολόγια, 70 όλοι και όλοι ήμασταν οι έλληνες που ξεκινούσαμε να γράφουμε στο νέο είδος ενημέρωσης.

Αρχικά ποστς, δειλά δειλά, με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας που διεξάγονταν το 2004 στη χώρα μας. Εντυπώσεις, φωτογραφίες, αφιερώματα για τις νίκες των Ελλήνων Αθλητών, που με έκαναν να κλαίω από συγκίνηση, ειδικά το Χάλκινο Μετάλλιο του Πύρρου Δήμα στην άρση βαρών και το αντίο του μετά τους Αγώνες.

08.08.08 η τυχερή ημερομηνία των Κινέζων για την εκκίνηση των Ολυμπιακών Αγώνων στο Πεκίνο και η ανθρωπότητα σύσσωμη παρακολουθεί στις οθόνες της τηλεόρασης την Τελετή Έναρξης σκηνοθετημένη από τον μάγο της εικόνας, σκηνοθέτη Ζαν Γιμού. Κοιτάζω την ελληνική ομάδα των αθλητών που παρελαύνει πάντα πρώτη στην έναρξη της παρέλασης των αθλητών από όλον τον κόσμο. Ο αριθμός των συμμετεχόντων μειωμένος, καθώς αρκετοί αθλητές πιάστηκαν με αναβολικά πριν τους αγώνες και αποκλείστηκαν. Ντροπή! Ο Ελληνικός Αθλητισμός μοιάζει να έχει "φουσκώσει" από τη ντόπα και τώρα δεν έχουν να επιδείξουν τίποτε το σημαντικό σε παγκόσμιο επίπεδο. Αναμένουμε με αγωνία να δούμε αν θα υπάρξουν αθλητές μας που θα μας κάνουν περήφανους με τις επιδόσεις τους, δείχνοντας το μεγαλείο της ψυχής τους.

Στην προσφώνηση της Ελληνικής Ομάδας, ο φακός της Κινεζικής τηλεόρασης κάνει ζουμ στο ζεύγος των τέως βασιλέων της Ελλάδας Κωνσταντίνου και Άννας Μαρίας. Ο παρουσιαστής στο θέαμα τα χάνει, λέει σε αμηχανία ότι πρόκειται για τον Κωνσταντίνο και την... Σοφία και στη θέα του πρώην Ολυμπιονίκη έκπτωτου μονάρχη και μέλους της Ολυμπιακής Επιτροπής, μειδιώ, ή μάλλον καλύτερα αρχίζω και γελάω με την αντίδραση της ελληνικής τηλεόρασης. Επιτέλους, ας αναγνωρίσουμε ότι αυτοί οι συγκεκριμένοι άνθρωποι είναι κομμάτι της ελληνικής ιστορίας του 20ου αιώνα και ότι δεν αποτελεί απειλή στο δημοκρατικό πολίτευμα της χώρας μας. Αν είναι δυνατόν να παθαίνουμε υστερία, μόνο και μόνο που ο πρώην βασιλεύς κάποτε ήταν επικεφαλής του ελληνικού κράτους. Ας το ξεπεράσουμε το κόμπλεξ αυτό ως πολίτες και ας ασχοληθούμε με σοβαρότερα θέματα που άπτωνται της ζωής μας εν τέλει.



Η τελετή έναρξης είναι μεγαλειώδης, δείγμα της κουλτούρας του κινεζικού λαού και της ιστορίας τους που χάνεται μέσα στους αιώνες. Ένας ακόμη πολιτισμός που μας κάνει να υποκλιθούμε στο μεγαλείο του. Η Ελλάδα δεν είναι εν τέλει ο "ομφαλός του κόσμου", καλύτερα να το αντιληφθούμε αυτό πια. Η ανάκρουση του Ολυμπιακού Ύμνου του Κωστή Παλαμά από τη χορωδία των 56 παιδιών, μελών των φυλετικών ομάδων που απαρτίζουν τη Κίνα. Η εκφορά των ελληνικών άψογη και με ιδιαίτερη συγκίνηση ακούω αυτά τα παιδιά να τραγουδούν για το ωραίο, το μεγάλο και το αληθινό που αναφέρουν οι στίχοι του Παλαμά. Απίστευτο!

Πίσω στην Αθήνα, οι δρόμοι είναι σχεδόν έρημοι από την αποχώρηση των κατοίκων λόγω αδειών τον Αύγουστο. Το θέαμα της πόλης που είχε βάλει τα καλά της για να υποδεχθεί τους επισκέπτες από όλον τον κόσμο το καλοκαίρι του 2004, δεν υπάρχει πια. Θυμάμαι με πόσο ενθουσιασμό, βοηθούσα τους τουρίστες να βρουν το δρόμο τους στην Αθήνα και το πολύχρωμο σμάρι των εθελοντών που κυκλοφορούσε μέσα και έξω από τα στάδια και γήπεδα, φορώντας τις πανέμορφες στολές τους. Την ευφορία που επικρατούσε ανάμεσά μας, καθώς η Ολυμπιάδα μας έκανε να νιώθουμε περήφανοι που είμασταν οι οικοδεσπότες της και τα είχαμε καταφέρει να μην έχουμε προβλήματα που θα μας εξέθεταν στα μάτια του διεθνούς κοινού. Οι Θεοί του Ολύμπου ήταν ευνοϊκοί με τους Νεοέλληνες εκείνη τη περίοδο.

Και τώρα, η Αθήνα δεν θυμίζει σε τίποτα εκείνη τη γιορτή του Αθλητισμού και της Ανθρωπότητας. Η πλατεία της Ομόνοιας εξακολουθεί να είναι άσχημη και μόνο οι ελιές που φύτεψε ο Δήμος έχουν μεγαλώσει και σπάνε το γκρίζο του τσιμέντου, που μοιάζει με αλάνα χωρίς ίχνος όμως καλαισθησίας και λειτουργικότητας. Οι προσόψεις των κτιρίων είχαν ξαναβαφεί, με χρώματα χαρούμενα και ζωηρά, αλλά θα περάσουν πάλι χρόνια μέχρι να ξαναδούμε την πόλη να καθαρίζεται. Το ίδιο και τα φυτά που φυτεύτηκαν τότε. Που είναι η συνέχεια της προσπάθειας να γίνει η τσιμεντούπολη περισσότερο πράσινη?

Αύγουστος του 2008 και σκέφτομαι πως το μεγαλείο της υποδοχής των λαών του κόσμου για ένα τόσο σημαντικό γεγονός, δεν πρόκειται να ξαναζήσουμε σύντομα. Η ατμόσφαιρα της γιορτής κάθε μέρα και κάθε βράδυ, ανάμεσα σε Έλληνες και ξένους, δεν υπάρχει πουθενά πια. Οι λιγοστοί τουρίστες, συγκεντρώνονται στα αξιοθέατα της Αθήνας και δεν περπατούν ανάμεσά μας όπως τότε. Δεν της πάει η ερημιά της Αθήνας, είναι πόλη που τρέφεται από το αλλόκοτο πλήθος που την διασχίζει κάθε μέρα.

Αύγουστος του 2008 και τα φώτα είναι στραμμένα στο Πεκίνο και στους 29ους Ολυμπιακούς Αγώνες, μα οι θύμησες είναι για πάντα χαραγμένες στη καρδιά μας και το τι ζήσαμε μόλις τέσσερα χρόνια πριν, καθώς το υπέροχο και συναρπαστικό ταξίδι στο μπλόγκινγκ ξεκινούσε και για μένα...

Μαριαλένα, 12/08/2008

Link: Η επίσημη ιστοσελίδα των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου