Mη σφίγγεις άδικα τα παπούτσια σου σα να φυτεύεις
πλατάνια
Mη γίνεσαι ΠEΠPΩMENON
Γιατί δεν είναι ο σταυραητός ένα κλεισμένο συρτάρι
Δεν είναι δάκρυ κορομηλιάς ούτε χαμόγελο νούφαρου
Oύτε φανέλα περιστεριού και μαντολίνο Σουλτάνου
Oύτε μεταξωτή φορεσιά για το κεφάλι της φάλαινας.
Eίναι πριόνι θαλασσινό που πετσοκόβει τους γλάρους
Eίναι προσκέφαλο μαραγκού είναι ρολόι ζητιάνου
Eίναι φωτιά σ' ένα γύφτικο που κοροϊδεύει τις παπαδιές
και νανουρίζει τα κρίνα
Νίκος Γκάτσος
Απόσπασμα από την Αμοργό
Wednesday, October 29, 2008
* Αμοργός
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
η ποιηση παντα ηταν ενας γριφος για εμενα. αισθανομαι κομματακι περιεργα...καλησπερες.
Μαγισσούλα μου καλησπέρα! Αφουκράσου την ποιήση μέσα από τα δικά σου μάτια και αισθήματα, άφησέ την να σε συμπαρασύρει εκεί που δεν φαντάζεσαι ακόμα...
Δεν θέλει λογική η ποίηση, το συναίσθημά σου θα ανοίξει τη πόρτα σε όλα τα υπόλοιπα. Μη γίνεις το ΠΕΠΡΩΜΕΝΟΝ που λέει και ο ποιητής, αυτό και πολλά φιλιά από μένα, την εν δυνάμει στιχοπλόκο!
ψιλοάσχετο, αλλά εμένα μου θύμισες την "Αμοργό" του Καζούλη και την έβαλα να την ακούθσω τώρα...:-)
φιλιά
byeee;-)
@ Fresco: ψιλοάσχετο, αλλά αφού κάτι σου θύμισε, πάλι καλά... Αυτά κάνει η ποίηση, σε πάει αλλού!
Φιλιά και από μένα!
είδες? τελικά πάντα γυρνάμε πίσω στους κλασικούς
@ Meniek: Πράγματι... είναι θεσπέσιο να ξανανακαλύπτεις την αλήθεια των λόγων τους άλλωστε!
Post a Comment