Πάλι απ' την αρχή...

Με πήρε τηλέφωνο η διαβητολόγος μου τη Πέμπτη το πρωί: "Μαριαλένα παίρνεις φάρμακα για τον θυρεοειδή?¨ με ρώτησε. Όχι, δεν παίρνω της απάντησα, τόσα χρόνια το παρακολουθούμε και βλέπουμε πως πηγαίνει, της απάντησα αναρωτώμενη τι συμβαίνει. "Η TSH σου είναι πολύ χαμηλή και θέλω να επαναλάβεις την εξέταση μου είπε. "Έχεις ενδείξεις υπερθυρεοειδισμού και πήγαινε το συντομότερο να την επαναλάβεις".... Μάλιστα.

Να πω ότι χάρηκα για τα νέα αυτά? Δεν χάρηκα καθόλου ομολογώ. Αν έχω υπερθυρεοειδισμό, ζήτω που καήκαμε πάλι. Όχι τίποτε άλλο, αλλά τον τελευταίο χρόνο που έχω μειώσει το βάρος μου κατά δέκα κιλά, έχω χαρεί ιδιαίτερα που το σώμα μου ξαναβρήκε τη φόρμα του και είναι σε καλό δρόμο με τον έλεγχο του βάρους μου. Είμαι αρκετά ενεργητική και το να αρχίσω να παίρνω θυρορμόνη που μια σε πιάνει, την άλλη δεν σε πιάνει, το σκέφτομαι και αγανακτώ. Και δεν έχω άρνηση που λένε ότι πιάνει τους ασθενείς στα κακά μαντάτα, αλλά δεν γουστάρω και τα επακόλουθα της μη ρύθμισης μετά, αφού έχω παιδευτεί με αυτά τα ζητήματα για χρόνια με τον μεταβολισμό μου έχοντας διαβήτη τύπου 1.

Δεν θέλω να αρχίσω να ξαναπαίρνω βάρος ή να μην με καλύπτει η όποια αγωγή. Επικοινώνησα με την ομοιοπαθητικό μου αμέσως μετά και θα πάρω για δεκαπέντε ημέρες Thyroitinum 12CH πρωί βράδυ, για να δούμε πως θα ανταποκριθεί ο αδένας μετέπειτα. Όσο περνάει από το χέρι μου δεν θέλω να πάρω άλλα φάρμακα και όσο αντέξω.

Τώρα να υποθέσω πως το τρέμουλο στα χέρια μου ή η τριχόπτωση το καλοκαίρι ή ακόμα η βραχνάδα στη φωνή μου το πρωί (που δεν καπνίζω κιόλας) οφείλονται στον θυρεοειδή μου? Ε, μπορώ να ζήσω και με αυτά, για όνομα του Θεού...

Σήμερα το πρωί θα επαναλάβω την αιματολογική εξέταση για Τ3, T4 & TSH στη Βιοιατρική. Ο Θεός να βάλει το χέρι του, γιατί μου τη δίνουν οι θυρεοειδίτιδες μαμώτο...!