Monday, November 03, 2008

Πάλι απ' την αρχή...

Με πήρε τηλέφωνο η διαβητολόγος μου τη Πέμπτη το πρωί: "Μαριαλένα παίρνεις φάρμακα για τον θυρεοειδή?¨ με ρώτησε. Όχι, δεν παίρνω της απάντησα, τόσα χρόνια το παρακολουθούμε και βλέπουμε πως πηγαίνει, της απάντησα αναρωτώμενη τι συμβαίνει. "Η TSH σου είναι πολύ χαμηλή και θέλω να επαναλάβεις την εξέταση μου είπε. "Έχεις ενδείξεις υπερθυρεοειδισμού και πήγαινε το συντομότερο να την επαναλάβεις".... Μάλιστα.

Να πω ότι χάρηκα για τα νέα αυτά? Δεν χάρηκα καθόλου ομολογώ. Αν έχω υπερθυρεοειδισμό, ζήτω που καήκαμε πάλι. Όχι τίποτε άλλο, αλλά τον τελευταίο χρόνο που έχω μειώσει το βάρος μου κατά δέκα κιλά, έχω χαρεί ιδιαίτερα που το σώμα μου ξαναβρήκε τη φόρμα του και είναι σε καλό δρόμο με τον έλεγχο του βάρους μου. Είμαι αρκετά ενεργητική και το να αρχίσω να παίρνω θυρορμόνη που μια σε πιάνει, την άλλη δεν σε πιάνει, το σκέφτομαι και αγανακτώ. Και δεν έχω άρνηση που λένε ότι πιάνει τους ασθενείς στα κακά μαντάτα, αλλά δεν γουστάρω και τα επακόλουθα της μη ρύθμισης μετά, αφού έχω παιδευτεί με αυτά τα ζητήματα για χρόνια με τον μεταβολισμό μου έχοντας διαβήτη τύπου 1.

Δεν θέλω να αρχίσω να ξαναπαίρνω βάρος ή να μην με καλύπτει η όποια αγωγή. Επικοινώνησα με την ομοιοπαθητικό μου αμέσως μετά και θα πάρω για δεκαπέντε ημέρες Thyroitinum 12CH πρωί βράδυ, για να δούμε πως θα ανταποκριθεί ο αδένας μετέπειτα. Όσο περνάει από το χέρι μου δεν θέλω να πάρω άλλα φάρμακα και όσο αντέξω.

Τώρα να υποθέσω πως το τρέμουλο στα χέρια μου ή η τριχόπτωση το καλοκαίρι ή ακόμα η βραχνάδα στη φωνή μου το πρωί (που δεν καπνίζω κιόλας) οφείλονται στον θυρεοειδή μου? Ε, μπορώ να ζήσω και με αυτά, για όνομα του Θεού...

Σήμερα το πρωί θα επαναλάβω την αιματολογική εξέταση για Τ3, T4 & TSH στη Βιοιατρική. Ο Θεός να βάλει το χέρι του, γιατί μου τη δίνουν οι θυρεοειδίτιδες μαμώτο...!

11 comments:

Anonymous said...

Κουράγιο! Είμαστε μαζί σου!
Είναι δύσκολα το ξέρω-και ο πατέρας μου διαβητικός ήταν και μαζί περάσαμε πολλά.
Αξίζει να σου αφιερώσω τον αγαπημένο μου στίχο από την Χαρούλα: "Όλα είναι στο μυαλό, πόνος και γιατρειά.."

Marialena said...

Σε ευχαριστώ πολύ φίλε μου Αστεροσκονάτε! Δεν ειμαι ο μάντης Κάλχας για να ξέρω τι μου ξημερώνει το αύριο, αλλά και η σύγχρονη ιατρική με τα σκευάσματα που χορηγεί για αντιμετώπιση διαφόρων καταστάσεων, δεν σημαίνει πως βρήκε και την θεραπεία, ειδικά στις μεταβολικές παθήσεις όπως ο διαβήτης ή αυτές του θυρεοειδούς αδένα.

Διερωτώμαι που αρχίζει η θεραπεία και που τελειώνει η υγεία με αυτές τις καταστάσεις...

Για πολλά δύσκολα που συμβαίνουν στη ζωή μου έχω αποθέματα ψυχικής δύναμης κι ας ξεπερνάω πολλές φορές τις αντοχές και τα όριά μου. Ο Θεός (και ας μην είναι αποδεδειγμένο) μου δίνει το κουράγιο να συνεχίζω να ζω τη κάθε μέρα, όπως είναι προορισμένο να την ζήσω. Καλύτερα να μην λέω όμως μεγάλες κουβέντες... στο μυαλό εδρεύουν όλα και τα καλά και τα κακά. Σε φιλώ!

panagiota said...

Τίποτα δεν έχεις ομορφοκοριτσο!
Θα ήσουν πετσί και κόκκαλο αν είχες υπέρ-Θ.Ανορεξία,εξάντληση κλπ φαινόμενα.
Για το πέσιμο των μαλλιών άλλες ορμόνες φταίνε,για το τρέμουλο των χεριών φταίει "αυτό" που σε αναγκάζει να φοράς τον νάρθηκα στο δάχτυλο και για το βράχνιασμα φταίει που... τραγουδάς πολύ και όμορφα!
Σε φιλώ και μην μου στεναχωριέσαι.
Εχεις πολλά χρόνια ακόμα μπροστά σου...

Marialena said...

@ Panagiota: Μου φαίνεται πως αυτός ο οργανισμός είναι όπως λέμε ιταλικά, "insalata mista" cara mia!΅... Μακάρι να είναι όπως λες μιας και κατέχεις την ιατρική αρκούντως, όμως όπως και να χει, έρμαιο των γιατρών δεν θα γίνω, όσο και αν ακούγομαι περίεργη λέγοντάς το. Ξεκινώ με την ομοιοπαθητική, θα επαναλάβω σε 15 ημέρες την εξέταση και τότε θα μπορέσω να βγάλω συμπεράσματα για το επιπόλαιο ή όχι της κατάστασης.

Μάλλον οι αμυγδαλές μου φταίνε για το μπάσο της φωνής πρωϊνιάτικα, από παιδί είναι υπερτροφικές και ευαίσθητες. (όχι δεν τις βγάζω)... Για τα χέρια, άρχισα να ξαναφοράω τον νάρθηκα, τα χέρια μου δυστυχώς με την εργασία που κάνω διαμαρτύρονται και για τα μαλλιά παίρνω τα χαπάκια μου (χαπάκω τελείως) και ευελπιστώ να έχω αποτελέσματα στην ενδυνάμωσή τους. Επτά χαπάκια κάθε μέρα, όπως πάω θα τα εκατοστήσω! σε φιλώ, μακάρι να είμασταν πιο κοντά να τα λέγαμε και πιο ανθρώπινα, μα δεν παραπονιέμαι, η καλή σου η καρδιά με κάνει να μην απογοητεύομαι η τρελλή και αλλοπαρμένη!

Anonymous said...

ολα καλα να πανε. εσυ να εισαι δυνατη, με πνευμα ακμαιο. Στο ευχομαι. Δυσκολα περνας και ευχομαι ολοψυχα να τα ξεπερασεις. Η Δυναμη να ειναι μαζι σου! ακουγεται σαν ευχη απο τα star wars, αλλα το εννοω. Θεος και τυχη στο πλευρο σου.

Marialena said...

Είναι που λέμε πως "άλλοι το τρώνε και δροσίζονται και άλλοι το τρώνε και ζορίζονται". Ε, εγώ αυτήν την εποχή εμπίπτω στη δεύτερη κατηγορία καθώς φαίνεται. Τι να κάνουμε, c e la vie!

Σε ευχαριστώ πολύ γλυκειά μου για την Δύναμη που μου στέλνεις. Δεν ακούγεται καθόλου "κάπως", ξέρω πως το εννοείς και ήδη είναι σαν να μου την έστειλες. Είναι η καλύτερη ευχή....

Η Δύναμη είναι που μου δίνει αποθέματα για να συνεχίζω να κουτουλάω το κριαρίσιο μου κεφάλι στον τοίχο, κάθε μέρα. Ή εκείνος θα σπάσει ή το κεφάλι μου, αλλά που θα μου πάει! Δεν είμαι δυνατή, πεισματάρα είμαι και εκεί που πέφτω και λυγίζω, εκεί πάλι σηκώνομαι για την επόμενη μάχη που πρέπει να δώσω. Το τίμημα? Ίσως να είναι αυτό εδώ, με τις ορμόνες να κάνουν τα δικά τους, δυο πολύ πιο πάνω από τα όρια και η άλλη υπό του μηδενός μαζί με όλα τα άλλα. Εχω ξεχάσει τι σημαίνει να είσαι καλά, ο έρωτας με βλέπει και αλλάζει διαδρομή προς το παρόν, αλλά καλύτερα να μην παραπονιέμαι, πάλι καλά!

Σε φιλώ και σε ευχαριστώ από καρδιάς για τη καλή σου καρδιά, ξέρεις εσύ! Να σε φιλάει από κάθε κακό εσένα και την οικογένειά σου το Υπέρτατο Ον, Μοργκάνα μου!

Anonymous said...

οι ευχες να απλωθουν πανω απο τα κεφαλια μας σαν πελπλο προστασιας.
Ειθε να σηκωσεις κεφαλι και να μεινει σηκωμενο. Ειθε ο ερωτας να ψοφησει μπας και η ΑΓΑΠΗ μπορεσει να περασει και να σε φτασει.
ΟΛΑ ΚΑΛΑ. ΠΑΝΤΑ. ΜΕΣΑ ΣΟΥ. ΕΞΩ ΣΟΥ. ΓΥΡΩ ΣΟΥ.

Marina said...

Τρόμαξα που τα διάβασα όλα αυτά, αμάν γιατί όλα μαζεμένα στη γαλανομάτα μας? Αν σε βοηθάει η ομοιοπαθητική ούτε λόγος να τρέξεις. Πολύ στενοχωρέθηκα πάντως

Marialena said...

@ Μοργκάνα: Με συγκίνησες... πολύ. Μακάρι τα λόγια σου να πάρουν μορφή και να γίνουν από ευχές αλήθεια και από αλήθεια, πραγματικότητα.
Για όλον τον κόσμο και όχι μόνο για εμάς τους ίδιους!

@ Μαρίνα: Μη τρομάζεις, υπάρχουν και χειρότερα προφανώς, αλλά ο καθένας εξ ιδίων κρίνει τα αλλότρια πάντα. Είναι δύσκολη πραγματικά αυτή η περίοδος σε πολλά επίπεδα, αλλά δεν έχω περιθώριο επιλογής εκτός του να βάζω το κεφάλι κάτω και να δουλεύω κάθε μέρα σαν σκλάβος και να ελπίζω πως ο θυρεοειδής θα ανταποκριθεί στην θεραπεία της ομοιοπαθητικής που ξεκίνησα, με σκοπό να διαπιστωθεί ή όχι η ανταπόκρισή του στην αγωγή. Θα φανεί και αυτό εν ευθέτω χρόνω. Να φύγει αυτό το 2008 το κατσικοπόδαρο και να μπει η νέα χρονιά με νέες προοπτικές, γιατί πολύ μας παίδεψε η φετινή και θα το πάει έτσι μέχρι τέλος καθώς βλέπω. Υπομονή Μαρίνα μου και ο Θεός βοηθός! Φιλιά!

Athanassios Ghikas ready to fly like an Eagle said...

περιμένω με αγωνία για το ευχάριστο αποτέλεσμα των εξετάσεων.
Εχεις ψυχολογία δύναμή μου καλή! είναι το μισό ποθητό αποτέλεσμα, Και πίστη που είναι τα μόνα όπλα κατα πως λέει και ο σταυραετός.
Εχουμε ξαναπεί τί είδους πολεμιστές είμαστε αμαζόνα μου.

Σε φιλώ γλυκά και νόητά μαζί σου.
Πάντα δυνατή.
Ολα θα πάνε καλά

One Chief

Marialena said...

Σάκη μου, τη Τετάρτη 20/11 πάω να κάνω την επαναληπτική εξέταση μετά από τις 15 ημέρες που παίρνω το ομοιοπαθητικό για τον θυρεοειδή. Όταν θα έχω τα αποτελέσματα, θα σε ενημερώσω...

Κάτι μας κρατάει σε αυτήν τη γη, κάτι που μας κάνει να προχωράμε, έστω και αν αυτό χρειάζεται να πηγαίνουμε με τα γόνατα, σαν τους προσκυνητές που εκπληρώνουν τάμα. Θα δούμε Σταυραετέ μου, σε ευχαριστώ για τη σκέψη σου!