Tuesday, March 21, 2006

Την πρώτη μέρα της Άνοιξης εδώ και κάπου αλλού...

photo by Webshots.com

Καλημέρα! Σήμερα μετά από μια περιδιάβαση στο μικρό μας μπλογκοχωριό, είδα πολύ αισιόδοξη διάθεση μα και προβληματισμούς από κάποιους άλλους! Εγώ από την άλλη ξύπνησα με σχετικά καλή διάθεση και στη συνέχεια μπέρδεψα τα μπούτια μου με μικρά και ασήμαντα αλλά και όχι τόσο ασήμαντα πράγματα που συνέβησαν στη πορεία της μέρας μέχρι τώρα.
Στα ασήμαντα και γελοιωδέστατα συνάμα, θα περιλάβω το γεγονός ότι όντας έτοιμη να φύγω για τη δουλειά δεν θυμόμουν που είχα αφήσει τα γυαλιά της οράσεως χθες το βράδυ αλλά και βάζοντας ολίγο χρώμα στη μουσούδα μου, δεν έβρισκα που έχω βάλει την αγαπημένη μου γαλαζομώβ σκιά μαζί με το μπλε μολύβι ματιών που έχω να τα δω από την Κυριακή (κοινώς αλτζχάιμεεεερ). Ψάχνοντας να τα βρω σε πιθανά και απίθανα μέρη, η ώρα πέρασε αρκετά, ο πατέρας μουρμούραγε για την καθυστέρησή μου και του ζήτησα να με πετάξει μέχρι το Μετρό γιατί με το λεωφορείο θα έφτανα αργάμιση και βάλε...
Έφτασα εγκαίρως στη δουλειά και η εργασιακή μου μέρα εξελίσσεται προβλέψιμα ευτυχώς μέχρι στιγμής. Μνμ από κει που περίμενα δεν έλαβα σήμερα, ήμουν προφανώς "επιθετική" στην απάντηση του χθεσινού μηνύματος και δεν δίνει συνέχεια ο ενδιαφερόμενος. Κοινώς μπαρμπούτσαλα! Αυτό όμως δεν είναι σημαντικό, ούτε καν πρόβλημα, γιατί η καλή μέρα από το πρωϊ φαίνεται και όλα μέσα στη ζωή είναι. Να ναι καλά και εκείνος και εγώ γιατί τον εκτιμώ ως άνθρωπο, αλίμονο!
Ο κυρ-Ανδρέας, ο πατέρας μου, όμως δεν είναι τελείως καλά. Μιλήσαμε πριν από λίγο, βγήκαν τα αποτελέσματα της βιοψίας του και σε ένα δείγμα υπάρχει αρχόμενος καρκίνος. Με κόπο προσπαθούσε να φανεί γενναίος στο τηλέφωνο, λίγο ακόμα και θα ξεσπούσε σε λυγμούς. Τη Δευτέρα έχει ραντεβού με τον ουρολόγο του για την αντιμετώπιση της κατάστασης, ο οποίος δε ουρολόγος απέφευγε να του πει εξαρχής την αλήθεια για την εξέταση! Δηλαδή να ζει ο άνθρωπος με αυταπάτες ή μισές αλήθειες? Τι πρακτική είναι αυτή απορώ!
Το πρωϊ με ενημέρωσε ο φίλος Διγέλαγος (aka two cows), ότι έχει και άλλη μια ενδιαφέρουσα σελίδα με τίτλο "Ονειρολόγιο". Την είδα για λίγο και μου ξύπνησε την ανάγκη να αφουκραστώ ξανά τα όνειρά μου! Θα την βρείτε στο http://oneirologio.wordpress.com και σας προσκαλώ άπαντες να μην ξεχνάτε να ονειρεύεστε. Καλή η προσπάθεια Διγέλαγε!
Σκεφτόμουν τι θα ήθελα τώρα με αυτά και όλα τ' άλλα με αφορμή τις καταγραφές του Ονειρολογίου. Θα θελα να ξυπνώ σε έναν κόσμο φωτεινό, σε μια κοινωνία που σεβόμαστε ο ένας τον άλλον, σε μια σχέση που ν' ανθίζει σαν λουλούδι, σε μια οικογένεια που η αγάπη ξεχειλίζει, σε μια δουλειά που να λαχταράω να πάω και να προσφέρω κάθε μέρα... και να χω την υγειά μου να είμαι παρόν, θα θελα!
Δεν θέλω να καταφεύγω σε τεχνικές δραπέτευσης από την πραγματικότητα ούτε να βρίσκω απάγγειο στην ονειροπόληση ή ωραιοποίηση καταστάσεων. Θέλω να βλέπω γύρω μου και αυτό που βλέπω να είναι σύμφωνο με το προσωπικό μου πρίσμα ή μάλλον θέλω να πάψω να βλέπω πράγματα που δεν με αφορούν και με μπερδεύουν στη τελική. ΘΕΛΩ ΑΓΑΠΗ... Μπορώ όμως να την υποδεχτώ και να την κανακέψω κατά πως της αξίζει???
Η φίλη μας το Φεγγαρόπλοιο μετά από σύγκρουση με μετεωρίτη κάπου στον γαλαξία σ' ένα από τα ταξίδια του, έχει μπει στην καλύμπρα για να φέρει το κορμάκι της στη θέση του και αναρρώνει κατ' οίκον. Χμφ, που λέει και εκείνη χαριτολογώντας, προσπαθώντας να μην χάσει τη καλή της διάθεση. Αχ βρε Φεγγαρένια, όταν το σώμα πονάει έτσι είναι γιατί η ψυχή ταλαιπωρείται και αυτή και σου δίνει μηνύματα. Προσπάθησε αυτόν τον καιρό να φροντίσεις και τα δυό για να γίνεις τελείως καλά και οι σκέψεις μας είναι μαζί σου...
Σας αφήνω να ζήσετε τη μέρα αυτή με τον δικό σας τρόπο, συντροφιά με φρέζες μυρωδάτες κα φρεσκοκομμένες από τον κήπο μας χθες το πρωϊ που μου έδωσε η μητέρα μου πριν φύγω. Η ομορφιά και η αρμονία της φύσης σε όλο της το μεγαλείο. Να χαμογελάτε και να το νιώθετε! Μ.

17 comments:

THE_RETURN said...

Ειλικρινά, περαστικά στον πατέρα σου, μέσα απ'τη καρδιά μου γλυκειά μου.

Εφόσον είναι πολύ πρώιμη και στην αρχή της η νεοπλασία, ίσως δεν χρειάζεται περισσότερος λόγος ανησυχίας απ'όσο φυσιολογικά εγείρεται πάντοτε σε τέτοιες καταστάσεις.

Πατουσίτσα said...

Μαριαλενάκι, όσον αφορά το θέμα του μπαμπά σου μην στεναχωριέσαι καθόλου και μην τρομάζεις. Ξέρω τουλάχιστον 10 ανθρώπους που έχουν αντιμετωπίσει το θέμα αυτό με απόλυτη επιτυχία απλά αλλάξτε ουρολόγο, έτσι θα αισθάνεται και εκείνος πιο ασφαλής. Νομίζω.. Περαστικούλια του.

Με βεβαιότητα σου λέω πως την αγάπη και μπορείς να την υποδεχτείς και μπορείς να την κανακέψεις κατά πως της αξίζει..

Είσαι πολύ ξεχωριστή. Σε φιλώ πολύ.

twocows said...

Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Μερικές φορές είναι παρηγοριά ότι υπάρχει κι ένας άλλος κόσμος που μπορούμε να ξεχαστούμε για λίγο (κυριολεκτικά). Πολλά Περαστικά στον πατέρα σου.

Marialena said...

Ένα χαμόγελο από δυό θλιμμένα γαλανά μάτακια στον Return, στη Πατουσίτσα (μάλλον μας κόβω για αδελφές ψυχές όσο γνωρίζουμε η μια την άλλη) και τον Διγέλαδο- Ονειρογράφο! Δεν φοβάμαι με την κλασσική έννοια του όρου, αλλά στεναχωριέμαι για κείνον. Θέλω να πιστεύω ότι θα το παλέψει, αλλά η διαίσθησή μου λέει πως θα ταλαιπωρηθεί ψυχικά και σωματικά αντιμετωπίζοντας το πρόβλημα της υγείας του. Ναι Άλεξ, καλόν είναι να έχουμε το νοητό μας καταφύγιο όπου όταν η πραγματικότητα μας στριμώχνει να καταφεύγουμε για να πάρουμε δυνάμεις ή να κουρνιάσουμε. Μηχανισμός άμυνας είναι, όλοι τον έχουμε περισσότερο ή λιγότερο ανεπτυγμένο. Καθώς σκάρωνα ένα ποίημα μου κάποτε, βγήκε το Μεταξύ Ουρανού & Γης που θα δεις κάποιους από τους δικούς μου μηχανισμούς ιδανικών που σχηματοποιούν την ανάγκη μου για ένα καλύτερο αύριο όχι πάντα ρεαλιστικά, αλλά επιθυμητά. Και κάτι τελευταίο, τον καλό τον λόγο δεν τον φείδωμαι αγαπητέ μου γιατί δεν μ' αρέσουν οι ανταγωνισμοί. Ο καθένας έχει την αξία του και τον προσωπικό τρόπο έκφρασης και αυτό εκτιμώ. Σας φιλώ όλους! Μ.

ci said...

Μμμ..πανέμορφα μυρίζουν οι φρέζες:))
Το κακό Μαριαλένα μου είναι πως όταν είναι για εμάς μπορούμε να φανούμε πιο εύκολα "γενναίοι", για τους δικούς μας είναι που νιώθουμε αδύναμοι. Κι όμως και μόνο το χαμόγελό μας έχει τόση αξία!
Σου εύχομαι να τα ξεπεράσετε όλα αυτά σύντομα και η Άνοιξη να γίνει ακόμα πιο πολύχρωμη - και με γλυκά μηνύματα ;)

ViSta said...

Πόσο αδύναμη νοιώθω να σου εκφράσω την συμπαράστασή μου για τα αποτελέσματα της βιοψίας... Ισως σε βοηθά η πληροφορία ότι ξέρω 2 άτομα από την ευρεία οικογένειά μου που είχαν καρκίνο του προστάτη, κάνανε την εγχείρηση και έχουν περάσει ήδη 20 χρόνια που δεν έχουν πλέον ενοχλήσεις...
Την καλησπέρα μου :-)

Unknown said...

Καλήσπερα Μαριαλένα μοναδική
( αυτό είναι δικό μου )
ότι καλλίτερο για τον Μπαμπά σου
και όλους τους Μπαμπάδες
του κόσμου.
μόνο μην στενοχωριέσαι,όλα θα
πάνε καλά
ευχαριστώ από καρδιάς για την
επίσκεψη στην σελίδα μου
πάντα θα γράφω με αγάπη
και μέσα απο την καρδιά μου
όσο για την άνοιξη ας ανθίσουν
όλες οι καρδιές του κόσμου
την έχουμε ανάγκη
Ναυτακος

Xνούδι said...

καλημερα πια, καλή μου Μαριαλένα. Τα περιμέναμε μαζί σου με αγωνία τα νέα. Ολα είναι υπό έλεγχο στην περίπτωση του πατέρα σου. Αρχόμενο στάδιο= ιάσιμο. Ναι σου λέω.

:-))))))
Πανέμορφο το ονειρολογιο του διγέλαδου. Μπήκα σήμερα και το διάβασα όλο. Αλλος κόσμος.

Και να είσαι σίγουρη, πως όποιος καταφεύγει σε αυτούς τους κόσμους, ΔΕΝ είναι ονειροπαρμένος (εμένα προσωπικά μου αρέσει να με λένε έτσι) απλά έχει αυτού του είδους τις άμυνες για τα δύσκολα.

Σε φιλώ και σε ευχαριστώ για όλα. Ολα.

twocows said...

Χαίρομαι που σ'άρεσε Χνούδι.

Marialena said...

Καλημέρα καλά μου παιδιά! Ο μπαμπάς θα ξεκινήσεις ορμονική θεραπεία για αντιμετώπιση της νεοπλασίας και από Ανδρέας τον βλέπω να γίνεται και ολίγον Ανδριάννα (με την καλή έννοια βρε). Το θέμα είναι να καταπολεμηθεί κατ' αυτόν τον τρόπο.

Όσο για μένα θέλω όσο τίποτα να αλλάξω σελίδα. Θέλω ο ήλιος να ζεσταίνει τη καρδιά μου και να πυροδοτεί τα όνειρά μου με φλόγα δυνατή και πάθος ασύγαστο για τη ζωή την ίδια! Εγώ σας ευχαριστώ για όλα, όλους σας.

Βίστα μου δύναμη και αδυναμία είναι όψεις του ίδιου νομίσματος. Είμαστε λίγο και από τα δύο! Να είσαι ο εαυτός σου θέλω, τίποτα άλλο!
Χνουδάκι διάβασε το ποίημα που λέω στο "Μεταξύ Ουρανού και Γης" (στα σχόλια πιο πάνω) και σε προσκαλώ να ταξιδέψεις μαζί μου στο Γαλαξία των επιθυμιών...

hardrain said...

εφ όσον είναι αρχόμενος, νομίζω εύκολα θα γίνει και απερχόμενος...Καλή δύναμη σε όλους σας. Παω τώρα να δω το Ονειρολόγιο με τον πολλά υποσχόμενο τίτλο.

Φρέζες ε; Τι ωραία!

hardrain said...

και από τις φρέζες, τούτο έχει ακόμα πιο ωραίο άρωμα:

Τ' ολόγιομο φεγγάρι θ' αγναντέυω
απ' του Ωρίωνα τ' αστερισμό,
σημάδι της ζωής που εγώ γυρεύω
μες το στερέωμα των πλανητών.

Marialena said...

Μα τι θησαυρός είσαι βρε Δύοντα, ταπεινά σ' ευχαριστώ για την αναφορά στο σκαρίφημά μου! Φρέζες που γεμίζουν το γραφείο με άρωμα μεθυστικό και χρωματίζουν το γκρίζο με το βαθύ τους κίτρινο...
Φρεζένιες καλημέρες στην πολυαγαπημένη μου Τσίπρον! Μ. ;-}

moonshine said...

"Να χαμογελάτε και να το νιώθετε!"
Μία μικρή πρόταση και όμως έχει τόσα νοήματα που αν τα συλλάβουμε και τα αξιοποιήσουμε θα ήταν όλα τόσο διαφορετικά..ίσως όσο δε φανταζομαστε...χανόμαστε στα μικροπροβληματά μας και χτίζουμε ένα τειχος γύρω μας..ξεχνώντας τι σημαίνει αισθάνομαι,ζω,αναπνέω...
είναι βλακεία μας να συνειδητοποιούμε πόσο καλά ειμασταν μέσα απο άσχημες καταστάσεις που μας συμβαίνουν...
το νιώθω όμορφα το συνειδητοποιεις μόνο τη στιγμή που ζεις..όχι με συγκρίσεις του πςσ ήμουν τοτε και του πςσ είμαι τωρα...γιατι μάλλον πολλοι αργα θα συνειδητοποιούμε το τι σημαινει είμαι καλά...
υγ:το κειμενό σου Μαριαλένα μου ήταν γεμάτο αληθινά συναισθήματα..
και με βοηθάει να παλεύω να νιώθω...γιατί μερικές φορές το βαζω κάτω και βλέπω πως όσο πιο πολυ νιώθω τόσο πιο πολύ πονάω... ΄
να είσαι κάλα..και να συνεχίζεις να νιώθεις τόσο έντονα..
φιλικά,Γεωργια..

Μαύρος Γάτος said...

Καλησπέρα Δόνια μου και απόεδώ.

Όλα καλά θα πάνε βρε!

"Πάραπολλοί άντρες πεθαίνουν ΜΕ καρκίνο του προστάτη (τις περισσότερες φορές χωρίς καν να το ΄λεχουνβ πάρει χαμπάρι)
αλλά ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΝΕΙΣ δεν πεθαίνει ΑΠΟ καρκίνο του προστάτη!"

Αυτό να πεις στο μπαμπάσου.

¨Ενας παθών (όχι εγώ, ο μπαμπάς μου...)

καλό βράδυ
ε;)))))))))))))))))))))))))

Marialena said...

Καλημέρα Γεωργία καλωσόρισες! Όλα μέσα στη ζωή είναι καλή μου, το πως τα βλέπουμε τη κάθε φορά κάνει τη διαφορά. Αναζήτησε το κίνητρο για να κάνεις τη ζωή σου καλύτερη όπως και αν το αντιλαμβάνεσαι και να ακολουθείς τα όνειρά σου. Και να μην ξεχνάς ότι σε αυτή τη ζωή δεν είσαι μόνη, πολλοί άνθρωποι συμπορεύονται και σε καταλαβαίνουν, ψάξε να τους βρεις!

Ευχαριστώ Μαύρε Γάτε μου, μακάρι η περιπέτεια τον Γατοπατέρα σου να είναι οδηγός και για τον δικό μου. Αυτή τη φορά ελπίζω το χρώμα σου να είναι γουρλίδικο... (σε πειράζω βρε!)

Ναταλία said...

Δεν έχω λόγια...
Μια μόνο μικρή ευχή: Όσο γρήγορα τον εντοπίσατε τόσο γρήγορα να φύγει.....

Την καλημέρα μου...