Sunday, June 11, 2006

Μεταμεσονύκτιες διαδρομές

Βράδυ Σαββάτου, κατηφορίζω προς Γλυφάδα με τ' αμάξι, έχω αργήσει και έχω στήσει τη φίλη μου την Β. που με περιμένει στη πλατεία της Γλυφάδας. Τη παίρνω στο κινητό, έλα είμαι στο ύψος της Αυτοκίνησης, έρχομαι... της λέω και την ακούω από την άλλη μεριά να μου λέει με ύφος "καλά, καλά και εγώ σε περιμένω στον Κωτσόβολο τόση ώρα". Ωχ, λέω από μέσα μου έχει γούστο να μου τα ψάλλει βραδυάτικα! Φτάνω σε 5' στο ραντεβού μας. Μετά τους ασπασμούς έρχεται και η φωνή της "αααααα... τα νεύρα μου!" και μετά τα χαμόγελα και από τις δύο μας. Ουφ, πρόβλημα ουδέν!

Ξεκινάμε για το Παραμύθι στην οδό Κύπρου 9 στη Γλυφάδα. Έχει κρύο σήμερα, έβρεχε πριν, δε λέει να καθήσουμε έξω γι' αυτό και ανεβαίνουμε στον πάνω όροφο του παλιού νεοκλασσικού και καθόμαστε. Μετά από κουβεντούλα ξέρετε τώρα από αυτή που κάνουν οι γυναίκες όταν βρίσκονται παρέα, παραγγέλνουμε κάτι ελαφρύ και συνεχίζουμε να τα λέμε. Μαθαίνω τα νέα της, καλά είναι αυτόν τον καιρό. Μου λέει να της πω και τα δικά μου και αρχίζω να της εξιστορώ του κόκκορα τα πάθη! Πως δεν έσκασε με τα νέα μου απορώ... Σήμερα ευτυχώς ήταν μια καλύτερη μέρα, βλέπεις το σ/κ προσφέρεται για χαλάρωση και για να αφήσω πίσω τα καθημερινά δουλειά-σπίτι-σχολειό κλπ.

Η ώρα πέρασε και νύσταξε το πουλάκι μου πιο πολύ από ότι εγώ. Φεύγουμε, την αποχαιρετώ και συνεχίζω την παραλιακή προς Κηφισσό. Στο cd ακούγεται η αγαπημένη μου Αναστασία Μουτσάτσου και ο δρόμος έχει κίνηση. Περνώ από το Καλαμάκι, θυμάμαι άξαφνα τα παλιά μου, λέω μια φράση στον αέρα και συνεχίζω να οδηγώ. Συνεχίζω προς Πειραιά, νυστάζω ακόμα πιο πολύ αλλά τα μάτια μου στο δρόμο. Ακούγονται "τα μυστικά σημάδια" και δυναμώνω την ένταση καθώς τραγουδώ μαζί της λες και της κάνω δεύτερη φωνή. "...αχ τα μυστικά σημάδια, αχ τα μυστικά, που γεμίζουν τη ζωή, την άδεια..." λένε στους στίχους και γω εκεί να τραγουδώ στο αυτοκίνητο με φωνή που δυναμώνει. Τι τραγούδι κι αυτό, υπέροχο!

Επιστροφή στο σπίτι, το φεγγάρι έχει γεμίσει. Το είδατε μήπως τι αίσθηση έχει απόψε?
Έλεγχος της αλληλογραφίας στον υπολογιστή (οι κακές συνήθειες δεν κόβονται εύκολα), γράφω αυτό το κειμενάκι για να το βρείτε το πρωϊ και να θυμηθείτε τι κάνατε την προηγούμενη νύχτα ή να το προσπεράσετε αδιάφορα, ποιός ξέρει! Το πρωί πάω χωριό να δω τους γονείς και την Αρτεμούλα μου, να δω και το σπίτι που ξανά-φτιάχνουμε. Λέω να πάρω μαζί μου κάποια αναγνώσματα που θέλω να διαβάσω και μουσική. Θέλω να κάνω και τάι-τσι με την ησυχία μου γιατί δεν πρόλαβα αυτές τις μέρες με τη δουλειά και δεν θέλω να χάσω επαφή.

"Αχ τα μυστικά σημάδια" τριγυρίζουν ακόμα στο μυαλό μου σαν μελωδία, οι επιθυμίες βλέπεις δεν καταπνίγονται, ούτε αγνοούνται έτσι εύκολα. Θέλω να πεταρίσει ξανά η καρδιά μου αυτό το καλοκαίρι, θέλω να ζήσω τον έρωτα έτσι όπως με συναρπάζει, γλυκά και τρυφερά, αισθησιακά μα και παιχνιδιάρικα, άραγε θα προκύψει ή θα κάνω σύνδεση για Κάιρο? Αν μ' ακούει κάποιος εκεί έξω ξέρει τι θα μου απαντήσει... Time will tell.

Καληνύχτα, καλημέρα, καλό ξημέρωμα, καλό υπόλοιπο διήμερο εύχομαι. Να γυρίσουμε όλοι σώοι και ανανεωμένοι και να μην φοβόμαστε να δείξουμε την αγάπη μας βρε γαμώτο! Αυτά!

8 comments:

Lorelei Am Rhein said...

Μαριαλενάκι μου, καλημέρα!

Να έχεις ένα όμορφο ταξιδάκι και να μάς γυρίσεις με το καλό.
Όμορφες οι συναντήσεις με τις φίλες και τι δεν έχουμε να πούμε!
Εγώ με τις δικές μου, 2 είναι μόνο, μιλάμε ασταμάτητα όταν συναντηθούμε και στο τέλος τους σιχτιρίζουμε όλους, όσοι μάς πίκραναν και ξεκαρδιζόμαστε στα γέλια!
Άστα, σκέτη psychotherapy,
τύφλα νάχουν οι Ραϊχικές ομάδες.

Κάποτε συμμετείχα σε μία τέτοια ομάδα,στα πλαίσια μαθήματος στο πενεπιστήμιο!
Αλλά με τις φίλες, άλλο πράγμα, φτιάχνω το μήνα μου κι όχι μόνο την ημέρα μου!

Να είσαι καλά, καλή μου!

Πολλά φιλιά!
Υ.Γ Α! Και τη συμβουλή σου στο post μου,θα την βάλω σε εφαρμογή!
:-)))

Serenity said...

"Φτάνω σε 5' στο ραντεβού μας"

Σε πόσααααα;;;;;

Και τι σου είπα;;;;

Και είχα και ύφος;;;;

Ε, ναι, γλυκιά μου κι εσύ θα είχες δικαίωμα να έχεις ... ύφος ύστερα από 30 λεπτά στησίματος!

Άσχετα, αν όταν συνέβη αυτό, εσύ δεν είχες.

Νομίζω ότι θα υπάρξει και 3η πρόσκληση σε μονομαχία. Κι όπως βλέπεις στη photo μου έχω ντυθεί κι ανάλογα...

Αυτό ήταν.

Δεν το γλιτώνεις.

Η φίλη σου, η Β.

Marina said...

Μαριαλένα καλησπέρα..
Δεν νομίζω να υπάρχουν τόσο μοναδικές στιγμές όσο όταν βλέπουμε φίλες μας..σας φαντάζομαι να πίνετε το κρασί σας τρώγοντας κρέπες ή ότι άλλο σερβίρει το Παραμύθι και να ανοίγεται τις καρδιές σας..γλυκές, τρυφερές συντροφιές είναι αυτές με φίλες.
Καλά να περνάς.

Unknown said...

Γεια σου Μαριαλένα
με τα νυχτερινά σου τα όμορφα
στην παραλιακή.

Καλό σου πρωινό

Anonymous said...

Γιατί βρε θες να μου θυμίζεις τι έκανα το Σάββατο; Δεν με φτάνει που τα θυμάμαι μόνη μου κ χασκογελάω σαν χαζή!!


Φιλιά

Marialena said...

Καλησπέρες Δευτεριάτικες με ή χωρίς την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος...

@ Lucy: Έτσι σε θέλω κορίτσι μου, στο χέρι σου είναι, προχώρα μπροστά!

@ Serenity: Αχ, αχ, τι θα σε κάνω εσένα μου λες? Υπομονή και επιμονή ξέρεις ότι διαθέτω, κάτσε να δούμε πότε με το καλό θα έρθει η ευκαιρία να μονομαχίσουμε (το μυαλό μου στις πολεμικές αναμετρήσεις, μια μανία που την έχω)! Φιλιά, να χεις ένα όμορφο βράδυ με ή χωρίς παρέα... ;-}

@ Μαρίνα: Σ'ευχαριστώ κούκλα μου για τα γλυκά σου λόγια, όταν υπάρχει καλή διάθεση και αγάπη μεταξύ φίλων, είναι όμορφες οι στιγμές που μοιραζόμαστε. Είσαι και συ πολύ γλυκός άνθρωπος, σ' ευχαριστώ και πάλι!

@ Καπετάνιος: Καλησπέρα Δημήτρη μου καλή υπόλοιπη εβδομάδα να έχουμε αμφότεροι.

@ Micro-T: Γιατί χαμογελάς πονηρά εσύ μικρή ζουζού? Τι έκανες το Σάββατο το βράδυ και δίνεις και εξετάσεις αυτόν τον καιρό? Τουλάχιστον πέρασες καλά??? ;-P (ξαναχαμογελάω πονηρά και με νόημα)

Anonymous said...

Εαν δεν εχεις δει το mail μου που να καταλάβεις χρυσό μου τι έκανα το Σάββατο;... Κ αυτές οι ρημαδοεξετάσεις τελειώνουν τη Δευτέρα ευτυχώς...

;-)

Marialena said...

My dear Micro-T το σχόλιο το έγραψα πριν διαβάσω το μνμ σου, γι' αυτό και η απορία! Τώρα που ξέρω απλά χαμογελάω για τις ευοίωνες εξελίξεις στη ζωή σου!!!

σμουτς, Μέγα-Τ ;-}}}