Monday, May 21, 2007

Να μην θέλετε τίποτα!

Την επόμενη φορά που θα περιμένετε κάτι, παρατηρήστε τι θέλετε!
Αυτό θα είναι η πηγή της έντασης ή της ανυπομονησίας σας. Όλες οι επιθυμίες κρύβουν φόβο – τον φόβο ότι δεν θα πάρετεή ότι θα χάσετε, ακόμα και προτού εκπληρωθεί η επιθυμία σας.

Αν θέλετε να ελευθερωθείτε από τον φόβο στη ζωή, με άλλα λόγια, αν θέλετε να ελευθερωθείτε από το άγχος, το μυστικό είναι να μην θέλετε τίποτα,και τότε συμβαίνει κάτι μαγικό.

Όλα όσα χρειάζεστε, και ακόμα περισσότερα, φτάνουν στη ζωή σας,στη σωστή στιγμή, με τον σωστό τρόπο.

13 comments:

ΠΡΕΖΑ TV said...

Αστο...Το εχω προσπαθησει και αυτο...μα ολα συνεχισαν να πηγαινουν ιδια...

Marialena said...

Καλή σου μέρα, έχεις καμμιά άλλη ιδέα περί του θέματος? Μάλλον μόνο η προσπάθεια δεν αρκεί, γιατί κατά βάθος μπορεί να μην πιστεύουμε ότι θα πετύχει τελικά, οπότε δεν το πιστεύουμε από την αρχή...

Πάντως έχεις δίκιο, τις περισσότερες φορές σκεφτόμαστε αλλιώς, φαίνεται έτσι μας βολεύει!

Klearchos said...

Μαριαλένα, να υποθέσω ότι γιορτάζεις σήμερα, έστω κατά το ήμισυ;

Αν ναι, Χρόνια Πολλά!!

Marialena said...

@ Κλέαρχος: Το -λένα μου σ'ευχαριστεί καλέ μου φίλε που με σκέφτηκες! Αντί για κέρασμα, σου στέλνω ένα χαμόγελο!!!

panagiota said...

Χρονια πολλα για το μισο ονοματακι ομορφοκοριτσο!!!!!
Να θελεις, να απαιτεις και ζητας!!
Δεν ηρθε ακομα ο καιρος να περιμενεις μονο.....

Πυθαγόρας Σάμιος said...

Welcome to the club!
To έχω ήδη εφαρμόσει τα τελευταία χρόνια και πράγματι είμαι ήρεμος κι έχω πιο πολλά απ'όσα περίμενα.
Μπορούμε να το κάνουμε και σύλλογο.
Τι λες; Ξεκινάμε το καταστατικό;
...νια ..λλά ;)

Marialena said...

@ Παναγιώτα: Αχ δεν στραβώθηκες τελείως φιλενάδα, εγώ έγραφα κάτι πριν και αντί να το σώσω στα πρόχειρα βγήκε κουτσό στο μπλόγκι και μ' έφαγε το μαύρο ρεζίλι!!! Θα το δεις ολοκληρωμένο οσονούπω, το υπόσχομαι! Με την διεκδικητικότητα έχω φάει τις μαύρες πίκρες στο παρελθόν, αλλά όταν αξίζει κάτι ή κάποιος στη ζωή μας, τότε δεν υπάρχει άλλος δρόμος από αυτόν. Να σαι καλά, να χαίρεσαι και τους δικούς σου εορταζόμενους σήμερα!

@ Domingo: Να τον κάνουμε τον σύλλογο, οργανωτική εμπειρία σε τέτοια θέματα έχω, αλλά προτείνω να τον ονομάσουμε "Νιρβάνα" όπως το παγωτό, γιατί χωρίς "μη μου τους κύκλους τάραττε" δεν εφαρμόζεται η τεχνική!

Για τα αποσιωπητικά που έβαλες δε, ε τι να πω, ...στω ...λύ! Va bene?

Πυθαγόρας Σάμιος said...

Eντάξει, δεν θα διαφωνήσουμε στο όνομα.
Εγώ σκεφτόμουν κάτι σαν "Ζα μαν φου", αλλά θα υποχωρήσω.
Σύμφωνοι, κυρία Πρόεδρε?

N.Ago said...

Τώρα μ’ έκανες κομμάτια.
Εγώ είμαι της απόψεως ότι, όταν θέλεις κάτι πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί και γίνετε.
Καλά, άλλος το είπε, απλά εγώ το έχω υιοθετήσει.
Εσύ μου λες να μη κουνήσω το δαχτυλάκι μου;

Moloch said...

Απόλυτα Σοπενάουερ μου έκανε αυτό.
"Η ζωή είναι απλώς ένα εκκρεμές που πάει ασταμάτητα από τα βάσανα στην ανία". Όταν θέλεις κάτι, υλικό ή γενικότερα ένα στόχο, σε βασανίζει η απόκτησή του. Αν πάλι δεν έχεις "θέλω" είσαι καταδικασμένος στην ανία. Καλημέρα!

Marialena said...

@ Domingo: "Ζαμανφού" μια χαρά μου ακούγεται και μένα αγαπητέ μου, έχει και κάτι που φέρνει προς το ανατολίτικο, όπως δλδ το "σου-γκαμό-το-σόι", οπότε αν το "Νιρβανα" παραπέμπει στο μεταφυσικό, η δική σου πρόταση είναι σαφώς πιο γήινη, ομολογώ.

Πρόεδρος? Όχι μωρέ τι να τους κάνω τους τίτλους, βάλε με καλύτερα γενική γραμματέα να λύνω και να δένω και κράτα τη θέση για σένα.

Το ζητημα είναι όμως να μην διυλίζουμε τον κώνωπα και καταπίνουμε την κάμηλο, με το να μην ζητάμε ή διεκδικούμε τίποτα, αν θέλεις! Εκεί είναι το θέμα...

Marialena said...

@ N.Ago: Ε, όχι και να σε κάνω κομμάτια, δεν είχα τέτοια πρόθεση με το ποστάκι μου άλλωστε!

Συμφωνώ με τα λόγια του Paulo Coehlo που επικαλείσαι, αλλά για σκέψου μια στιγμή ότι ζώντας μέσα στην αγωνία για την επίτευξη των στόχων σου, εάν και εφόσον αυτοί πραγματοποιούνται όχι γιατί προσπαθείες γι' αυτούς, αλλά γιατί σε τρώει η αγωνία... Αυτό πιστεύω πως είναι το μήνυμα των σκέψεων αυτών και όχι το να μην κάνουμε τίποτα!

Να έχεις μια όμορφη μέρα, φιλιά!

Marialena said...

@ Μολώχ: Καλή σου μέρα, σ'ευχαριστώ για το συμπλήρωμα από τον Σοπενάουερ που παρέθεσες στο σχόλιό σου, είναι και αυτή μια αξιοπρόσεκτη οπτική και πολύ ανθρώπινη μάλιστα.

Ακροβατούμε ανάμεσα στην έλλειψη και στην υπερβολή εμείς οι σύγχρονοι άνθρωποι, ψάχνοντας να βρούμε πρόσκαιρα πως θα γεμίσουμε τον δικό μας πύθο των Δαναϊδων.

Είναι στη φύση μας η αναζήτηση καινούργιων στόχων και κινήτρων για να ζούμε, αλλά όταν με τις πρακτικές μας ανακυκλώνουμε έναν αέναο κύκλο μη αποτελεσματικότητας, εκεί έγκειται το πρόβλημά μας.

Να σαι καλά και πάλι ευχαριστώ!