Δεκαπενταύγουστος...

Το ρολόι στο χέρι - σου μίλησα ξανά - "αγάπη μου!"
Μπορεί και να με σκέφτηκες, μπορεί και όχι, δεν έχει σημασία,εικόνες είναι όλα που προβάλλονται στον τοίχο, τίποτα δεν είναι αλήθεια, τίποτα.
Φωτίζω το μέσα μου, βλέπω το βάθος με απλότητα, εκεί δεν υπάρχουν σύνθετες έννοιες,
όλα είναι απλά. Το μυαλό είναι που τα κάνει πολύπλοκα. Απόλαυσα ένα ποδόλουτρο στη βεράντα με θέα την θάλασσα ένα απόγευμα - πρώτη φορά! Πανικός με τη χαρά πάλι, ευαίσθητες ισορροπίες, ματιά που περιπλανιέται στη φύση, φωταγωγημένος ο Ακροκόρινθος, εγώ που είμαι, οι άλλοι? Ησυχία, μοναχικότητα, φίλοι/γνωστοί κοντά και μακριά, διάβασμα, μουσική, παρατήρηση, νυχτερινά μπάνια στη θάλασσα. Kissing a fool από τον Michael Buble στο cd καθώς βραδυάζει και πάλι...
Άραγε από τι δραπετεύω?

(Απόσπασμα από ένα πρόχειρο ημερολόγιο στο οποίο γράφτηκαν ετούτες εδώ οι σκέψεις εν μέσω διακοπών και η ζωή συνεχίζεται...) Μαριαλένα, 15 Αυγούστου 2006