Μικρές Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες - Μέρος 2ο

Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα

Ο Αποστόλης άφησε κάτω τη θήκη της κιθάρας του. Διάλεξε να σταθεί εμπρός από ένα μεγάλο κατάστημα στην Ερμού και κούρδισε το όργανο πριν ξεκινήσει να παίζει. Τελειόφοιτος στην Καλών Τεχνών, έπαιζε από παιδί κιθάρα. Ψηλός, με ανοιχτά μελαγχολικά μάτια και μαλλιά ατημέλητα καστανά, ντύθηκε ζεστά και ξεκίνησε να γεμίζει τον αέρα του πολύβοου δρόμου με τις πρώτες νότες των τραγουδιών του.

Το καθιερωμένο Χριστουγεννιάτικο δέντρο είχε στηθεί και φέτος στη Πλατεία Συντάγματος. Γύρω του τα πολύχρωμα καρουζέλ και η πόλη της Σοκολάτας προσέλκυαν μικρούς και μεγάλους που συνέχιζαν τη βόλτα τους στη συνέχεια στο πεζόδρομο της Ερμού. Οι γιορτές ήταν προ των πυλών και ο Αποστόλης με μια κιθάρα τραγουδούσε και έπαιζε για να βγάλει το χαρτζιλίκι του, μέρες που ήταν. Οι γονείς του στο χωριό τον περίμεναν να πάει κοντά τους, μα αυτά που του έστελναν δεν έφταναν να καλύψουν στα έξοδά του.

«All you need is love…» των Beatles τραγουδούσε και κάποιοι περαστικοί περνώντας σιγοψιθύριζαν τον σκοπό. Μετά Παπακωνσταντίνου, Κατσιμιχαίους, Τρύπες, Πανούση, Μαχαιρίτσα αλλά και Rolling Stones, U2, Nirvana, Guns & Roses, Nick Cave, Cranberries… Ροκάς ο μικρός από τα γεννοφάσκια του! Τραγουδούσε και όλο και κάποιος του άφηνε ένα νόμισμα εκεί μπροστά και εκείνος κουνούσε το κεφάλι του ευχαριστώντας.

Όχι δεν ήταν η πρώτη φορά που έβγαινε εκεί έξω και με συντροφιά την κιθάρα του. Έτσι άλλωστε ξεκίνησαν όλα δύο χρόνια πριν. Πάλι στεκόταν μέρες γιορτινές στην Ερμού, για να βγάλει κάποια λίγα ευρώ ως καλλιτέχνης του δρόμου. Πάλι με τη φωνή του τραγούδαγε κάθε απόγευμα, τραγούδια που του άρεσαν. Μια μέρα σταμάτησε να τον ακούσει ένα αγόρι. Δεν τον προσπέρασε αδιάφορα μα τραγούδησε μαζί του Alanis Morissette! Nice song, του είπε αμερικάνικα και εκείνος απάντησε με ένα «thank you» ντροπαλά. Με λένε George, Yiorgo δηλαδή, εσένα? ρώτησε το αγόρι τον τραγουδιστή. Αποστόλη απάντησε, παίρνοντας μια ανάσα. Χάρηκα, του απήντησε ο George με σπαστά ελληνικά. Τα λέμε, γεια σου!

Ο Αποστόλης συνέχισε να βρίσκεται εκεί στον πεζόδρομο της Ερμού, μπροστά από τις λαμπερές βιτρίνες των μεγάλων καταστημάτων και να τραγουδά τα τραγούδια του. Κάποιες μέρες αργότερα, ξανάκουσε αυτήν την περίεργη προφορά να τον χαιρετίζει. Hello Apostolis! Του χαμογέλασε, κάνοντας με το κεφάλι του ένα νεύμα-γεια! Τελείωσε το τραγούδι του, αυτή τη φορά Sting και τότε ο George του έκανε μια πρόταση. I’m new in town so… του είπε, θέλεις να πιούμε έναν καφέ? Ο Αποστόλης τον συμπάθησε έτσι χοντρούλη και ευγενικό που τον είδε. ΟΚ, απάντησε. Να το τηλέφωνό μου, call me, είπε ο George και τον κοίταξε στα μάτια.

Το τηλέφωνο έμεινε στην τσέπη του τζιν για μέρες, ο Αποστόλης βγάζοντας να το πλύνει το ανακάλυψε και το κοίταγε να δει τι του θυμίζει. Α, ναι, ήταν εκείνο το παιδί το Ελληνοαμερικανάκι. Τον πήρε τηλέφωνο, μίλησαν και κανόνισαν ραντεβού σε ένα καφέ στο Μικρολίμανο, μια Κυριακή. Συναντήθηκαν κάπως αμήχανα και κάθισαν με θέα την θάλασσα και τις βάρκες απέναντί τους. Με λίγο χιούμορ, προσπαθώντας να μιλήσουν για κοινά πράγματα, η ώρα περνούσε. Κάποια στιγμή ο George ανέφερε πως του άρεσε η παραψυχολογία. Τον ρώτησε αν είχε ανάλογη εμπειρία και ο Αποστόλης έμεινε στη καρέκλα του άφωνος! Να ένας άνθρωπος που είχε κοινό ενδιαφέρον σ’ αυτό το θέμα! Μπορούσε να συζητά για ώρες για εξωγήινους, πνεύματα, δαίμονες, διάβαζε από παιδί τέτοια βιβλία, τι σύμπτωση! Το βράδυ τελείωσε εκεί και είπαν πως θα τα ξαναπούν.

Μετά από λίγες μέρες βγήκαν ξανά για φαγητό. Ο Αποστόλης τον πήγε σε μια ωραία ψαροταβέρνα που ήξερε, οι ματιές που αντάλλασσαν φανέρωναν έλξη ανάμεσά τους. Κάποια στιγμή φευγαλέα άγγιξε ο ένας το χέρι του άλλου καθώς καθότανε απέναντι στο μικρό τραπέζι. Πέρασαν όμορφα και ο George του έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο φεύγοντας. Τα μηνύματα ήταν ξεκάθαρα, ήθελε ο ένας τον άλλον.

Το φλερτ δεν άργησε να γίνει στο σπίτι του George. Κάλεσε τον Αποστόλη για ποτό και έβαλε μουσική ροκ. Του έδειξε τα βιβλία του, του είπε για τους φίλους του πίσω στην Αμερική. Είχε μόνο μια σχέση σε περίοδο δέκα ετών που τον πλήγωσε. Ευαίσθητος και εσωστρεφής, οι επαφές του ήταν μόνο περιστασιακές μετέπειτα. Τώρα όμως, έδειχνε πως ήθελε τον Αποστόλη. Το πρώτο φιλί δόθηκε στον καναπέ. Σηκώθηκαν πάνω και ο Αποστόλης έκανε να φύγει. Δεν ένιωθε άνετα, κάτι τον κράταγε, έφυγε μέσα στη νύχτα με ένα συγνώμη!

Η μοίρα όμως τους έκανε να ξαναβρεθούν πολύ σύντομα. Πάλι πίσω στο σπίτι του George, αυτή τη φορά ο Αποστόλης πήγε αποφασισμένος να κάνουν έρωτα. Η ένωσή τους έγινε μια νύχτα του Δεκέμβρη του 2004 με τα φώτα σβησμένα, με το πάθος να εξάπτει τις αισθήσεις τους. Ο Αποστόλης δεχόταν τα χάδια του George και εκείνος αναστέναζε από την έξαψη που είχε καταβάλει τον Αποστόλη που τελείωσε μέσα του. «Μωρό μου» του έλεγε χαμηλόφωνα με τα σπαστά ελληνικά του στο αυτί «my sweet…» Ο Αποστόλης δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη, παρά μόνον άκουγε τις ανάσες τους μετά την κορύφωση, λίγο πριν αποκοιμηθούν.

Στο τρίτο ραντεβού πάλι στο σπίτι, άνοιξαν τη κουρτίνα και φανερώθηκε εμπρός τους η θέα της Αθήνας. Καθισμένοι στον καναπέ, ο ένας αγκαλιά στον άλλον, ο George του ανακοίνωσε τα νέα. «Φεύγω για Αμερική, πάω να δω τους δικούς μου για τα Χριστούγεννα, θα λείψω κανένα μήνα…». Σιωπή έπεσε στο δωμάτιο, ο Αποστόλης ξαφνιάστηκε. «Τόσο σύντομα?» «Ναι, πρέπει να προλάβω τις πτήσεις, you know!» «Κρίμα, ήλπιζα πως… θα περνούσαμε τις γιορτές μαζί, θα στολίζαμε δέντρο, ξέρεις τέτοια» του είπε χαμηλόφωνα, καθώς τα βλέμματά τους αντίκριζαν τα φώτα στο βάθος. «Θα γυρίσω γρήγορα, don’t worry sweetie» του απάντησε ο George και δεν είπαν τίποτα άλλο κρατώντας ο ένας τον άλλον αγκαλιά.

Η μέρα έφτασε που αναχωρούσε για την Αμερική. Τηλεφωνήθηκαν πιο πριν, ο Αποστόλης προσπαθούσε να μην του δείξει πως τον πείραζε που φεύγει, αντίθετα τον ενθάρρυνε να περάσει καλά και ας μέσα του ένιωθε απογοητευμένος. Ο George πήγε στο αεροδρόμιο με έναν ξάδελφό του που τα ήξερε όλα. Τον πήρε τηλέφωνο όταν έφτασε στους γονείς του, του είπε πως όλα πήγαν καλά και ότι ήταν χαρούμενος. O Αποστόλης ένιωθε μόνος και μπερδεμένος. Χαιρόταν για τον φίλο του, μα η έλλειψη του, τον τσάκιζε. Στις γιορτές αντάλλαξαν τηλεφωνήματα και μηνύματα. Την Πρωτοχρονιά προσπάθησαν να πάρουν ο ένας τον άλλον κι ας μην έπιανε το κινητό καλά, το πάλεψαν ταυτόχρονα!

Οι μέρες πέρασαν και ο George επέστρεψε στην Αθήνα. Ο Αποστόλης είχε πια γυρίσει στη σχολή και τα εργαστήρια, έκανε πως δεν τον περίμενε με ανυπομονησία. Συναντήθηκαν ξανά στα μέσα Γενάρη σ’ ένα καφέ στο Ψυρρή. Όλο χαρά ο George, του μιλούσε για το πως πέρασε κι ας μην ήταν όλα ρόδινα με τους δικούς του, ενώ ο Αποστόλης συγκρατημένα του έλεγε τα δικά του, αλλά δεν μιλούσε για συναισθήματα, δεν είχε μάθει άλλωστε να τα εκφράζει από παιδί στο σπίτι του.
Μέσα του όμως ένιωθε παράπονο που τον άφησε, τώρα δεν ήθελε εκείνος να συνεχίσουν, αλλά δεν τόλμησε να του το πει ευθέως.

Η σεξουαλική τους ζωή εξελισσόταν σε κάτι ανεπανάληπτο και για τους δύο. Δεν ήταν μόνο το σεξ που έκαναν λες και δεν υπήρχε αύριο, ήταν και αυτή η επαφή όταν ήταν μαζί, το ταίριασμα. Ο George ήταν ήδη 35άρης και έψαχνε για δουλειά εδώ, για να κάνει ένα καινούργιο ξεκίνημα στην Ελλάδα. Ο Αποστόλης 20άρης, δεν είχε πάει καν στρατιώτης, αφού φοιτούσε στην Καλών Τεχνών, τριτοετής ακόμα. Μια βραδιά του Φλεβάρη ο George μέσα στο αμάξι του είπε τι σκεφτόταν. «Ξέρεις Αποστόλη, τα λεφτά μου τελειώνουν εδώ και μάλλον πρέπει να γυρίσω πίσω να πιάσω δουλειά στην παλιά μου εταιρία ή αλλιώς θα με περιμένεις μέχρι τον Αύγουστο που θα έλθουν οι δικοί μου για διακοπές και θα δούμε τι θα γίνει…». Οι λέξεις αντηχούσαν σαν μαστίγιο στη πλάτη του Αποστόλη, αυτός ήταν λοιπόν ο αποχαιρετισμός, τον εγκατέλειπε? Του απάντησε πως από τη μεριά του τον άφηνε να φύγει, αν αυτό ήθελε, δεν θα του στεκόταν εμπόδιο σε τίποτα και κατέβηκε από το αμάξι του George για να πάει σπίτι του.

Η αντίστροφη μέτρηση είχε ξεκινήσει αναπάντεχα για τον Αποστόλη. Την άλλη μέρα στο λεωφορείο για την σχολή, φορούσε τα μαύρα του γυαλιά για να μην φαίνεται το ξενύχτι και οι μαύροι κύκλοι που είχε από την προηγούμενη νύχτα. Δύσκολα του έπαιρναν κουβέντα εκείνη τη μέρα, είχε κλειστεί στον εαυτό του μετά τα νέα. Μετά από λίγο το σεξ ανάμεσά τους σταμάτησε. Ο George περνούσε φάση και δεν πλησίαζε τον Αποστόλη ερωτικά. Το σπίτι του είχε μετατραπεί σε αχούρι από την ακαταστασία και τη βρωμιά. Ο Αποστόλης δεν του έπαιρνε κουβέντα τι του συνέβαινε. Μετά έμαθε πως είχε οικογενειακά προβλήματα. Κλονίστηκε και πάλι, δεν μπορούσε να σκεφτεί ψύχραιμα, αλλά ούτε και εκείνος. Την τελευταία βραδιά που πέρασαν μαζί έβαλαν ένα dvd και είδαν και μετά ο Αποστόλης έφυγε αφήνοντας τον εραστή του στις σκέψεις του. Τα καβγαδάκια είχαν ξεκινήσει για το τίποτα ανάμεσά τους.

Δύο εβδομάδες μετά αυτή τη φορά στο σπίτι του Αποστόλη γιόρταζαν τις Απόκριες. Όταν έφυγαν όλοι, ο Αποστόλης του ζήτησε να κάνουν έρωτα, μα ο George αρνήθηκε. Δεν ήθελε λέει να τον εκθέσει τον Αποστόλη στον συγκάτοικό του και τέτοια. Ο Αποστόλης κοιμήθηκε κουλουριασμένος ζητώντας απελπισμένα την επιβεβαίωση του συντρόφου του, αλλά εκείνος επέμεινε στην άποψή του, κοιμήθηκε μάλιστα στο άλλο δωμάτιο. Το ποτήρι ξεχείλισε λίγες μέρες μετά, όταν έπιασαν πείσματα τον George για μια κοινή έξοδο με άλλους φίλους και έβαλε τις φωνές στον Αποστόλη στο αυτοκίνητο για προσωπικά του. Ο Αποστόλης βάζοντας τα χέρια στο κεφάλι του, του ζήτησε να χωρίσουν, δεν άντεχε πια τις υστερίες και τους καυγάδες τους, είχε κουραστεί.

Κοιμήθηκαν το τελευταίο βράδυ μαζί, αλλά όχι αγκαλιά, όχι σαν ζευγάρι πλέον. Την άλλη μέρα ο καθένας τράβηξε το δρόμο του, όπως νόμιζε ο Αποστόλης και γύρισε σπίτι του, όπου έχασε τον κόσμο από μπροστά του για πολύ καιρό μετά, νιώθοντας σκατά για ότι είχε συμβεί και χώρισαν. Ένα χρόνο μετά βρήκε το κουράγιο και του τηλεφώνησε. Βγήκαν και μίλησαν για τη σχέση τους ανοιχτά. Παραδέχτηκαν τα λάθη τους, μα ο George του πετούσε κάτι μπηχτές πως εκείνος έφταιγε για όλα. Χάθηκαν και πάλι, αλλά όχι για πολύ.

Κάποιους μήνες μετά, ο Αποστόλης ήθελε να του ανακοινώσει πως θα έκανε την πτυχιακή εργασία του στη γλυπτική για να πάρει το πτυχίο και ζήτησε να συναντηθούν. Ο George φάνηκε στο ραντεβού και άκουσε τα νέα του Αποστόλη, ενώ έδειξε πως χάρηκε για εκείνον συγκρατημένα. Ο Αποστόλης είχε κατορθώσει να πάρει και μηχανάκι να μετακινείται στην Αθήνα και του το έδειξε με καμάρι. Άπλωσε το χέρι του προς τον George και του το έπιασε σφιχτά. Του ζήτησε συγνώμη για το παρελθόν και τότε αγκαλιάστηκαν με αναστεναγμούς. Η συνέχεια δόθηκε στο σπίτι του George, με ακόμα περισσότερο πάθος από τις πρώτες φορές.

Ειδωθήκανε ξανά και σμίξανε τρελοί από τον έρωτά τους ο ένας για τον άλλον. Ο Αποστόλης του δινόταν τώρα συνειδητά, μα ο George έχοντας πάρει ακόμα περισσότερο βάρος δυσκολευόταν να ανταποκριθεί. Δεν τον πείραζε τον Αποστόλη, αρκεί που εκείνος ανταποκρινόταν και δεν τον ένοιαζε το αύριο. Ένα απόγευμα του το είπε μάλιστα, ξεκαθαρίζοντας τη στάση του. «Μη μου ζητήσεις τίποτα για αύριο, έλα να ζήσουμε το σήμερα, George»…

Μα ήταν η σειρά του George να μην ανταποκριθεί ανάλογα πια. Λίγες μέρες μετά, ένα e-mail έφτασε στον Αποστόλη ως κοινοποίηση από μια κοινή τους φίλη. Εκεί έλεγε πως ενώ νόμιζε ότι στη διάρκεια της σχέσης τους αισθανόταν και οι δύο πράγματα μεταξύ τους, στο τέλος κατέληξε πως ο Αποστόλης έλεγε ψέματα και υποκρινόταν. Ο Αποστόλης ξεράθηκε από την διαπίστωση, όχι πως δεν περίμενε κάποια αντίδραση από μέρους του αυτή τη φορά, μα αυτό τον αιφνιδίασε. Πήρε τον κολλητό του και του τα είπε όλα και εκείνος με την σειρά του έβαλε πάγο στον George. Ο Αποστόλης είχε καταλάβει για τα καλά το παιχνίδι και του ζήτησε να μην ξαναβρεθούν. Ο George δεν του τηλεφώνησε ξανά και ο Αποστόλης απλά απείχε.

Αυτά ερχόταν στον νου του Αποστόλη, στο κατώφλι των εορτών του 2006. Σαν μέσα του προβάλλονταν σε ταινία αυτά που είχαν ζήσει μαζί με τον εραστή του, αυτόν τον τόσο μοναδικό άνθρωπο που τον είχε σημαδέψει. Όχι δεν θα ξανάκανε το ίδιο λάθος, άλλωστε υπήρχαν άλλοι άνθρωποι που θα μπορούσαν να τραβήξουν το ερωτικό του ενδιαφέρον πια, μα αυτήν την μοναξιά και πάλι δεν την άντεχε, του έλειπε εκείνο το πάθος που ένιωθαν ο ένας μέσα στον άλλον, η μυρωδιά του γαμώτο!

«All you need is love…» τραγουδούσε ο Αποστόλης και έκλεινε τα μάτια με την εικόνα πως κάπως, κάπου, κάποτε θα είχε στη ζωή του την αγάπη που ποθούσε!



© Marialena, 10/12/2006 (Χρόνια πολλά σε όλους και όλες με την ευχή να ψάξετε να βρείτε την αγάπη το 2007, ακόμα και στα πιο απίθανα μέρη!)