Tell me what you dream!

photos by Marialena, Easter 2006

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Φέτος η λαμπάδα μου ήταν ένα όμορφο υποκίτρινο κερί με κόκκινη και κίτρινη κορδέλλα μπλεγμένες αναμετάξύ τους, που κατέληγαν σε δύο κόκκινες καρδούλες από ύφασμα. Να το πάρω ως ένα σημάδι των επιθυμιών μου αυτό? Μέχρι τώρα λευκό κερί δεν έχω κρατήσει. Θέλω η λαμπάδα μου να έχει έστω και κάτι διαφορετικό στο χρώμα, στο σχέδιο, κάτι που να μου θυμίζει πως ακόμα δεν μεγάλωσα ή μάλλον δεν σοβάρεψα αρκετά για να αφήσω αυτή τη συνήθεια πίσω μου. Φέτος Πάσχα στην Αθήνα, στο σπίτι μου, στη γειτονιά μου. Θυμάμαι μικρούλα σαν πηγαίναμε στην Αγία Παρασκευή, στην ενορία μας, τον τρόμο που με κυρίευε όταν έσκαγαν δίπλα μου τα βεγγαλικά στην Ανάσταση. Ακόμα σφίγγεται το στομάχι μου όταν σκάνε στην Ανάσταση οι κροτίδες! Τον τρόμο τον έχει πάρει πια η Άρτεμις. Τρέχει να κρυφτεί στην αγκαλιά μας όταν αρχίζουν να ακούγονται οι στρακαστρούκες. Αναστατώνεται το καϋμενούλι και μετά άντε να την συνεφέρεις που τρέμει ολόκληρη.



Φέτος δεν θα ψήσουμε τον πατροπαράδοτο οβελία. Στο φούρνο θα βάλουμε το έριφιον και θα φαγωθεί υπό μορφήν μπριζολακίων μετά γεωμήλων στο ταψί. Δεν είμαι θιασώτης του συγκεκριμένου κρέατος, οπότε όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, την Κυριακή του Πάσχα τη βγάζω με μαγειρίτσα από χθες (νοστιμότατη και μαμίσια!), σαλάτα μαρούλι, κανένα αυγό και βρασμένα λαχανικά. Το καλύτερό μου δηλαδή! Η μαμά λατρεύει το κρύο ψητό (μπλιαχ, μπλιαχ) καθώς και το κεφαλάκι (πως το τρώει η κανιβαλίστρια?), ο μπαμπάς το κοκορέτσι, ο αδελφός τα σοκολατένια αυγά και η Αρτεμις τα πάντα!!! Αφήστε δε εκτός από τη διάχυτη τσίκνα (τέλος πάντων), τις μουσικές επιλογές των απανταχού εορταζόντων που με κάνουν να βγάζω -επιεικώς- φλύκταινες! Τι αχταρμάς νταχντιριντί ακούγεται από τα ηχεία, αδέλφια μου αλήτες πουλιά? ΈΛΕΟΣ!!! Αφού λοιπόν χλαπακιάσει το σύμπαν μπόλικες ποσότητες ψητού συνοδευομένου από άφθονο αλκοόλ (νίπτω τας χείρας μου εδώ), το ρίχνουν στο χορό και στα τραγούδια μέχρι που οι γεροντότεροι το ρίχνουν στον ύπνο και οι νεότεροι στους καφέδες εντός και εκτός σπιτιού. Αθάνατη Ελλάδα...!

Φέτος λοιπόν θα τα γλυτώσω όλα τούτα τα εντελώς τραγελαφικά και θα είναι το Πάσχα πιο νορμάλ, ελπίζω. Θα μου επιτρέψετε να σας αφιερώσω αυτό το πολύ τρυφερό τραγούδι που τριγυρνά αυτές τις μέρες στο μυαλό μου και θα ήθελα πολύ να το μοιραστούμε, ένεκα άνοιξης και ερωτικής διάθεσης. Μακάρι να βρει τον στόχο του στους αγαπημένους σας ή αυτούς που επιθυμείτε να αγγίξει. Tell me what you dream με αγάπη!

Να περάσετε όμορφες στιγμές ετούτη τη Πασχαλιά του 2006, όπως και αν επιλέξετε να είναι. Είτε είστε με την οικογένεια, με φίλους, συγγενείς, με τον/την αγαπημένο/η, ακόμα και μόνοι, εντός ή εκτός Ελλάδας, βρείτε το νόημα της Ανάστασης του Κυρίου μέσα σας και πορευθείτε μ' αυτό! Να έχετε υγεία και αγάπη για τον εαυτό σας και τον πλησίον στη καρδιά!