Χριστουγεννιάτικο Δώρο

Αυτή η χρονιά που μόλις τελείωνε τα είχε όλα για την Έλενα. Πήρε μετάθεση για το Ηράκλειο, αφού τόσα χρόνια στην επετηρίδα περίμενε πως και πως να διοριστεί μόνιμα. Είχε γεννηθεί σε ένα χωριό στην Ευρυτανία, όπου οι δικοί της, άνθρωποι του μόχθου μα και προοδευτικοί τα χρόνια εκείνα, την προέτρεψαν να σπουδάσει, να μορφωθεί. Στο Πανεπιστήμιο πέρασε στη Νοσηλευτική στα ΤΕΙ και έπειτα αφού τελείωσε, έδωσε εξετάσεις και πέρασε στο Πανεπιστήμιο, στην αντίστοιχη σχολή.

Δούλευε ενώ σπούδαζε, διάβασμα και νυχτέρια ως αποκλειστική για να βγαίνουν τα έξοδα και μην παραβαρύνει την οικογένεια με τα έξοδά της. Γνώρισε και ένα παλληκάρι που δούλευε στο ΕΚΑΒ και έκαναν σχέση. Δεν κυνηγούσε Χίμαιρες η Έλενα απ' τη ζώη της. Αγαπούσε τον σύντροφό της, περίμενε να αποφοιτήσει και από το Πανεπιστήμιο και να πιάσει δουλειά ως νοσηλεύτρια και από κει και πέρα είχε ο Θεός.

Μα μετά από 3 χρόνια σχέσης, κάτι δεν πήγαινε καλά μεταξύ τους. Εκείνος άρχισε να γίνεται απόμακρος και να μην είναι όπως παλιά, ενώ η Έλενα έντρομη ανακάλυψε πως είχε παράλληλη σχέση με κάποιαν άλλη, ποιός ξέρει για πόσο καιρό. Εκείνος τα αρνήθηκε όλα στην αρχή, αλλά πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις, της είπε πως ήταν ερωτευμένος με την άλλη κοπέλα και δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Ήταν παραμονές Χριστουγέννων σαν και τώρα, όταν εκείνος μάζεψε τα πράγματά του από το σπίτι της και έφυγε από τη ζωή της. Η Έλενα εκείνο το διάστημα είχε τελειώσει με την πτυχιακή της και περίμενε να ορκιστεί για να πάρει το πτυχίο της Νοσηλευτικής.

Ξενοίκιασε το διαμέρισμα που έμενε και πήγε πίσω στο χωριό της για να ξεκουραστεί για τις γιορτές. Η αδελφή της ανέλαβε να την παρηγορήσει για τον χωρισμό και εκείνη μαζεύοντας τα κομμάτια της, έκανε τη καρδιά της πέτρα και έβαζε στόχο τον διορισμό της σε κάποιο νοσοκομείο. 'Ηταν ευαίσθητος άνθρωπος και χαμηλών τόνων. Δούλευε και σε ένα ιδιωτικό ιατρείο ως βοηθός στο Καρπενήσι και από κει και πέρα περίμενε.

Και ο διορισμός για το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου ήλθε κοντά δυο χρόνια μετά και εκείνη αναστατωμένη από τα αναπάντεχα νέα, ετοιμαζόταν να ανοίξει πανιά για τον τόπο του διορισμού της. Μάζευε τα πράγματά της και ενώ στοίβιαζε τα ρούχα της στις βαλίτσες που θα έπαιρνε μαζί της, βρήκε ανάμεσα στις μπλούζες της, μια φωτογραφία που της θύμιζε τα περασμένα όσο ήταν στην Αθήνα. Σαν στήλη άλατος κοιτούσε τη φωτογραφία, δυο ανθρώπων που έμοιαζαν ευτυχισμένοι μαζί και τα μάτια της βούρκωσαν. Τόσον καιρό μετά, είχε κλειστεί στον εαυτό της και δεν είχε ανοιχθεί ξανά σε κάτι καινούργιο. Πήρε την φωτογραφία και την έχωσε σε μια βαλίτσα, ενώ σκούπισε τα μάτια της και συνέχισε να μαζεύει τα πράγματά της.

Έφυγε για την Κρήτη, με τις ευχές των δικών της και με την έξαψη της καινούργιας ζωής. Εγκαταστάθηκε στο Ηράκλειο σε ένα διαμέρισμα προς την Χανιόπορτα, σε μια μάλλον πολύβουη γειτονιά και ξεκίνησε να εργάζεται στο Νοσοκομείο. Το αντικείμενό της απαιτητικό, την είχαν τοποθετήσει στην Μονάδα Εκτάκτων Περιστατικών, τον κυματοθραύστη όλων των απρογραμμάτιστων εισαγωγών στο Νοσοκομείο, ειδικά τις ημέρες που εφημέρευε. Οι βάρδιες πολλές, τα ωράρια συχνά υπερέβαιναν το 8ωρο και η κούραση συσσωρευόταν. Πήγαινε σπίτι και ξάπλωνε στο κρεβάτι αποκαμωμένη από το τρέξιμο. Δυο μήνες είχε συμπληρώσει υπηρεσίας και ενώ τα Χριστούγεννα ήταν προ των πυλών, διαπίστωσε πως δεν δικαιούταν άδεια ακόμα, αλλά μόνο από τον καινούργιο χρόνο και μετά.

Στεναχωρήθηκε γιατί ήθελε να πάει να δει τους δικούς της στο χωριό, μα δεν γινόταν αλλιώς ακόμα. Η μάνα της έστειλε ένα δέμα με καλούδια σπιτικά αλλά και κάτι που δεν το περίμενε. Ένα σετ μαχαίρια, ανοξείδωτα, για την κουζίνα. Ανατρίχιασε όταν τα είδε η Έλενα, μα όταν ρώτησε τη μάνα της, εκείνη της απάντησε πως της άρεσαν και γι' αυτό της τα έστειλε να τα έχει στο καινούργιο της σπίτι.

Η Έλενα είχε αρχίσει να μην τρώει με όρεξη πια, γεγονός που το απέδιδε στην κούραση από τη δουλειά. Ούρε το σώμα της δεν το εκτιμούσε κι ας ήταν ακόμα νέα κοπέλα. Όχι ότι είχε κάποιο πρόβλημα, αλλά έβλεπε τον εαυτό της άσκημο κι αποκρουστικό. Ο ύπνος της είχε χάσει την ηρεμία του και στη δουλειά πήγαινε με το ζόρι. Εκεί η προϊσταμένη της την προσέγγισε μια μέρα και τη ρώτησε τι συμβαίνει. Η Έλενα δεν ήξερε τι να απαντήσει, αλλά η πιο έμπειρη γυναίκα την πήγε σε έναν ψυχιάτρο στο νοσοκομείο που ήξερε, για να μπορέσει η Έλενα να εκφράσει αυτά που την απασχολούσαν.

Μετά από συζήτηση μεταξύ τους, ο γιατρός της είπε πως πάσχει από κατάθλιψη και θα της συνταγογραφούσε κάποια αγωγή αντικαταθλιπτική για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τη κατάστασή της και της πρότεινε να συνεχίσουν τις συνεδρίες στο ιατρείο του. Η Έλενα, σκεπτική, βυθίστηκε για το υπόλοιπο της βάρδιας στη σιωπή της και ενώ στα κρυφά άφηνε τα δάκρυα να κυλήσουν, αναρωτιόταν πως είχε οδηγηθεί στην κατάθλιψη.

Η προϊσταμένη της έσκυψε στοργικά από πάνω της και προσπάθησε να την παρηγορήσει, μα η Έλενα χαμογέλασε συγκαταβατικά ενώ η σκέψη αυτή δεν έφευγε από το μυαλό της. Πήγε σπίτι σε κακό χάλι και εκεί που πήγε στην κουζίνα για να ετοιμάσει κάτι να φάει, παρόλο που με το ζόρι είχε βάλει κάτι στο στόμα της όλη μέρα στη δουλειά, είδε ξανά πάνω στον πάγκο το σετ με τα μαχαίρια που της είχε στείλει η μάνα της.

Πήρε ένα μεγάλο που κόβουν το κρέας και το περιεργάστηκε, αλλά σχεδόν αμέσως το άφησε ξανά πάνω στον πάγκο. Σε δυό μέρες ερχόταν τα Χριστούγεννα και την επόμενη μέρα ήταν απογευματινή. Πήγε στο μπάνιο και έκανε ένα ζεστό ντους ενώ το νερό έτρεχε πάνω στο σώμα της σχεδόν ασυναίσθητα. Τυλίχθηκε με την πετσέτα και ξαναπήγε στην κουζίνα. Πήρε ένα χαρτί που βρήκε στο τραπέζι και άρχισε να σημειώνει κάτι πάνω. Όταν τελείωσε, ξανάπιασε στο χέρι το μαχαίρι και παρατηρούσε τη γυαλιστερή του λεπίδα. ΄Αγγιξε για μια στιγμή τη μύτη του που λόγω του αιθέρα, έκοψε ένα χιλιοστό από το μήλο του δακτύλου της. Έβαλε το δάκτυλο στο στόμα, αλλά πήρε το μαχαίρι και πήγε στο δωμάτιό της.

Έψαξε τις βαλίτσες της και βρήκε που είχε φυλάξει τη φωτογραφία εκείνη με τον πρώην της που ανακάλυψε τυχαία όταν πακετάριζε στο χωριό. Την κοίταξε ξανά και το χέρι της άρχισε να τρέμει καθώς τα μάτια της έρρεαν δάκρυα καυτά πάνω στα μάγουλά της. Μέσα σε αναφυλιτά ψέλλισε ένα παράπονο αφού τον αγαπούσε και ήθελε να κάνουν οικογένεια, γιατί εκείνος την απατούσε, μα απάντηση δεν έλαβε από κανέναν, ούτε στην πραγματικότητα, μα ούτε και στη φαντασία της ακόμα.

Πήρε το μαχαίρι από δίπλα της και το κρατούσε σφιχτά με το δεξί της χέρι. Στο άλλο χέρι είχε τη φωτογραφία και τρέμοντας από την ένταση, πλησίασε το δεξί της χέρι προς το σώμα της. Μια κίνηση έκανε και το μαχαίρι έφτασε μέχρι τη καρδιά της, αφήνοντάς την νεκρή με έναν γδούμπο. Το σώμα της έμεινε ακίνητο ενώ το αίμα από το μέρος της καρδιάς έβαφε κόκκινη τη λευκή πετσέτα. Τα μάτια της ατένιζαν το άπειρο στο ταβάνι, ενώ η καρδιά είχε πάψει πια να χτυπά μετά την εισβολή του μαχαιριού μέσα της.

Την επόμενη μέρα δεν εμφανίστηκε στη δουλειά, ούτε και τις ακόλουθες και τότε η προϊσταμένη της άρχισε να την αναζητεί στο κινητό της μάταια. Κάλεσε την αστυνομία, αναφέροντάς τους την ταραχή της Έλενας την τελευταία φορά που την είχε δει πριν τα Χριστούγεννα. Οι γείτονες είχαν μέρες να την δουν ή να την ακούσουν και ο σπιτονοικοκύρης άνοιξε με το δικό του κλειδί στους αστυνομικούς που πήγαν να ερευνήσουν τι συμβαίνει. Βρήκαν ένα σημείωμα πάνω στο τραπέζι της κουζίνας που έγραφε μόνο "Σας ζητώ μόνο να με συγχωρέσετε, δεν είμαι καλά τελευταία..." και στη συνέχεια ανακάλυψαν στη κρεβατοκάμαρα το πτώμα μιας νεαρής γυναίκας, περίπου 30 ετών, με ένα μαχαίρι καρφωμένο στη καρδιά. Η αιτία του θανάτου σύμφωνα με τον ιατροδικαστή αποδόθηκε σε αυτοκτονία.

Marialena, 02/12/2007

(σ.σ. Η ιστορία αυτή δεν βασίζεται σε πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις)