photo by Leni RiefenstahlΧθες τ' απόγευμα καθώς η εργασιακή μου μέρα έβαινε προς το τέλος της, αναζήτησα μια φωτογραφία από τη Γροιλανδία που μου είχε κάνει εντύπωση για να την βάλω στην οθόνη του υπολογιστή μου. Καθώς την "φόρτωνα", η θέα των πάγων στο τοπίο με το ημιφωτισμένο φεγγάρι και τον μοναχικό βαρκάρη, πυροδότησαν μια ακόμα ποιητική καταγραφή στο έτερο blog μου, http://marialena1.blogspot.com. Το ερέθισμα όμως δεν ήταν μόνο η μαγευτική φωτογραφία, αλλά τα σημειώματα που χθες διάβασα επαναλαμβανόμενα σε δημοσιεύματα άλλων ημερολογίων στο διαδύκτιο. Η γενιά μας των 30ρηδων+ περνάει την κρίση της πολύ άγρια. Ακόμα ψαχνόμαστε, ακόμα δεν έχουμε βρει τι θέλουμε, η ζωή μας στριμώχνει και μας προκαλεί. Μας δοκιμάζει και μας θέτει εμπρός των ευθυνών μας.
Γεννήθηκε λοιπόν το ποίημα "Στην εποχή των Παγετώνων", από τη διάθεσή μου να επικοινωνήσω και να δώσω το στίγμα μου σ' αυτούς που θα το διαβάσουν και πιθανόν προβληματιστούν. Οι λέξεις έρρεαν καθώς συλλαμβάνονταν στο υποσυνείδητό μου το μήνυμα και έτσι γράφτηκαν πράγματα που λέγονται αλλά μέχρι τώρα δεν θα τα έγραφα. Το αποτέλεσμα, ζωντάνεψε με ορμή, με οργή και δύναμη τέτοια, που στη συνέχεια με άφησε να μαζεύω τα κομμάτια της δικής μου ψυχούλας. Το βράδυ ένιωσα την ανάγκη να το μοιραστώ με κάποιους φίλους και τους το διάβασα με συναισθήματα χαράς αλλά και προβληματισμού. Η αίσθηση αυτή με ακολούθησε στο πρωινό ξύπνημα, διαπιστώνοντας πως βιώνω μια δεύτερη εφηβεία αυτόν τον καιρό. Καιρός να πάμε παρακάτω, ό,τι και αν σημαίνει αυτό!
5 comments:
πολύ σημαδιακό, έχουμε το ιδιο wallpaper...!!!
Να περνάς υπέροχα με τις ενδιαφέρουσες νοητικές διαδρομές σου.
με εκτιμηση
Υ.Γ.
« Χωρίς αμφιβολία υπάρχει για τον καθέναν από μας μια ξεχωριστή, αναντικατάστατη αίσθηση που αν δεν τη βρεί να την απομονώσει εγκαίρως και να συζήσει αργότερα μαζί της, που ναν τη γεμίσει πράξεις ορατές, πάει χαμένος.»
Οδυσσέας Ελύτης
Σ' ευχαριστώ και γω για το απόσπασμα του Οδυσσέα Ελύτη που παραθέτεις. Αν ήξερα και την ταυτότητά σου, θα το εκτιμούσα επιπρόσθετα, αλλά και πάλι δεκτή η επισήμανσή σου! Ναι, ευτυχώς πιστεύω ότι έχω βρει το μονοπάτι μου και βαδίζω με την συνεχή αναζήτηση παρούσα. Αξίζει τον κόπο!Να σαι καλά, Μ.
Έρχομαι από το the write stuff και βλέπω και τρίτο μεγάλο πνεύμα που συναντήθηκε μαζί μας... μάλλον τελικά φταίει η απίστευτα όμορφη η φωτογραφία (σ'ευχαριστώ που μού έστειλες το site).
Αχ Μαριαλένα, είμαι ένας γκρινιάρης γέρο γάτος, αλλά όχι πάντα. Πάντα η γραφή, σε οποιαδήποτε μορφή, λειτουργεί σαν διέξοδος, σαν ανακούφιση. Δεν λέω ότι δεν εννοώ αυτά που γράφω, το αντίθετο, αλλά γράφοντάς τα, ξεθυμαίνω κάπως, και στην ζωή μου (την αληθινή ζωή) είμαι πιό δυνατός. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ δυνατό, γιατί είμαι αρκετά συνεπής στις αρχές μου και στις αποφάσεις μου . Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πονάω, και τον πόνο μου βλέπεις στα post μου. Δεν είναι όμως παρά η σκοτεινή μου πλευρά,... αλίμονο αν δεν είχα και φωτεινή, όπως όλοι μας!
By the way, δεν θα περιέγραφα ποτέ την ζωή σαν "γαμημένη", μην ανησυχείς δεν είμαι πουριτανός, απλά αυτός ο όρος έρχεται σε αντίθεση με την έμφυτή μου κατά-βάση-αισιοδοξία, χάρη στην οποία εξακολουθώ να υπάρχω στη ζωή... Άλλωστε αν η ζωή μου ήταν γαμημένη, ή εγώ θα την είχα γαμήσει (που δεν το έχω κάνει ούτε και πρόκειται, ελπίζω), ή θα είχα αφήσει κάποιον άλλον να το κάνει, και πάλι ασυγχώρητο. Θα μού πεις, από μας εξαρτάται αυτό το τελευταίο; Πιστεύω πως ναι.
Είμαι ένας παλιοΜαύρο Γάτος που μπορώ να λέω μόνο αλήθειες...
Σ:)
Μα τον Τουτάτη, δεν είναι υπέροχη αυτή η σύμπτωση, που τρεις και όχι μόνο από εμάς, διάλεξαν και εμπνεύστηκαν από τη συγκεκριμένη φωτογραφία από τους πάγους της Γροιλανδίας? Δεν την χορταίνω να την βλέπω, μου φαίνεται πως η Σελήνη τελικά έκανε πάλι τα μαγικά της!
@aegean light: Please sent more Seferi, it's inspiring!
@Μαύρος Γάτος: Merci mon petit!
θα ξανάρθω, απ' τα μέρη σου...καληνύχτα
Post a Comment