The Greatest Love of All: Η ιστορία ενός τραγουδιού!

Μεταμεσονύκτιες εμπνεύσεις βρίσκουν το δρόμο τους μέσα από το ημερολόγιο αυτό...

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου εκφράζομαι μέσα από τη μουσική. Σπουδές δεν έχω κάνει ιδιαίτερες εκτός από τα χρόνια του κολλεγίου, αλλά πάντα μέσα μου υπήρχε η αποτύπωση μελωδίας και στίχων που με τα χρόνια έγινε μια ευχάριστη συνήθεια. Θυμάμαι παιδάκι ήμουν ίσως λιγότερο από πέντε, όταν από το ραδιόφωνο ακουγόταν το "Να παίζει το τρανζίστορ τα αμερικάνικα" από τη Μαρινέλλα ή τους γονείς μου να ακούν στη μεταπολίτευση την Χαρούλα, τον Νταλάρα, τον Λοίζο, το Μητροπάνο, τη Γαλάνη, την Αρλέτα, το Νέο Κύμα, Χατζηδάκι, Ξαρχάκο, Χατζηνάσιο και τραγούδια της δεκαετίας του 50 που μεγάλωσαν με αυτά. Ξένα άκουγαν τους Abba, Boney M και Georges Dassin, Moustaki κ.ά. από ό,τι θυμάμαι.

Ο πρώτος μου δίσκος ήταν το Grease στο δημοτικό ακόμα και μετά το Fame που τα άκουγα ξανά και ξανά και ξανά σαν παιδί. Ακόμα θυμάμαι τα λόγια απέξω, τι πλύση εγκεφάλου μου έκανα! Μετά ήρθε το Like a virgin της Madonna στη 1η γυμνασίου και μετά στα 14 μου το πρώτο άλμπουμ της Whitney Houston με τίτλο το όνομα της. Θυμάμαι μου είχε κάνει εντύπωση η φωνή της καθάρια και δυνατή και όταν το καλοκαίρι του 1985 στο Λέχαιο Κορινθίας που παραθερίζαμε, βρήκα την κασσέτα στο βιβλιοπωλείο το τοπικό, την πήρα με χαρά. Στον ουρανό την έψαχνα στο Λέχαιο τη βρήκα! Αγγλικά ήξερα καλά και επειδή η δασκάλα πριν να πάρω το Lower μου είχε συστήσει να διαβάζω αγγλόφωνο τύπο και ν' ακούω τραγούδια για το listening, εγώ άλλο που δεν ήθελα να υοθετήσω αυτή τη συνήθεια!

Το άλμπουμ αυτό το άκουγα όλο το καλοκαίρι και τον χειμώνα και πολύ καιρό μετά... Θυμάμαι πως με την εφηβική μου φωνή τσίριζα προσπαθώντας να μιμηθώ την καλλίφωνη ερμηνεύτρια και οι γονείς μου με άκουγαν και γελούσαν με τις άριες της έφηβης κόρης τους!
Μου άρεσαν αρκετά τραγούδια του άλμπουμ, όμως ένα είναι αυτό που με χαρακτηρίζει ως και σήμερα: το Greatest Love of All! Από τότε που το πρωτοάκουσα, έκανε κλικ στη καρδιά μου και έχει μείνει εκεί μέχρι και σήμερα με πολλές αφορμές όσο ο καιρός περνούσε.

Οι στίχοι σε δική μου απόδοση (αν μου επιτραπεί η παρέμβαση) έχουν ως εξής:

Πιστεύω ότι τα παιδιά είναι το μέλλον μας
ας τα διδάξουμε καλά και να τα αφήσουμε να μας δείξουν το δρόμο,
ας τους δείξουμε όλη την ομορφιά που κατέχουν μέσα τους,
ας τους δώσουμε την αίσθηση της υπερηφάνειας για να διευκολυνθούν,
ας αφήσουμε τα παιδικά γέλια να μας θυμήσουν πως είμασταν κάποτε.

Επειδή η μεγαλύτερη αγάπη από όλες συμβαίνει σε μένα,
μαθαίνοντας να αγαπάς τον εαυτό σου
είναι η μεγαλύτερη αγάπη από όλες.

Το επόμενο καλοκαίρι πήγα για πρώτη φορά στην Αμερική, σ' ένα συνέδριο για τον διαβήτη, συνοδεύοντας τον πατέρα μου στην πόλη της Washington D.C. Εμπειρία ζωής για μένα, η Αμερική από κοντά! Εκεί γνώρισα την μέχρι σήμερα πολυαγαπημένη μου φίλη και αδελφή Sue, καθώς και άλλους σημαντικούς ανθρώπους στη πορεία της ζωής μου. Τη τελευταία βραδυά που είμασταν εκεί, μας παρέθεσαν ένα δείπνο προς τιμήν όλων των συνέδρων στα αμερικάνικα πρότυπα και στο τέλος η βραδυά έκλεισε τραγουδώντας όρθιοι αυτό το τραγούδι. Θεέ μου, τι αίσθηση αξέχαστη ήταν αυτή! Το πρώτο χάραγμα στο υποσυνείδητο με τους στίχους να αποκτούν άλλο νόημα.

Πέρασαν τα χρόνια και το 1998 εργαζόμενη πια στο Διεθνές Ίδρυμα Έρευνας για το Νεανικό Διαβήτη, πήγα στη Βοστώνη για το ετήσιο συνέδριό μας. Μετά είχα κανονίσει να πάω να δω για πρώτη φορά τη φίλη μου Sue, στο σπίτι της στο Wisconsin. Ανταμώσαμε με μεγάλη συγκίνηση που μετά από πολλά χρόνια ξαναβρισκόμασταν και ήταν σαν να μην είχαμε χαθεί ποτέ από την πρώτη μας συνάντηση. Μια μέρα πηγαίναμε για ψώνια στη πόλη της, ακούστηκε από το ραδιόφωνο ξανά το ίδιο τραγούδι. Η φίλη μου έσβησε τη μηχανή, παρκάρισε τ' αυτοκίνητο και κρατώντας τα χέρια η μια της άλλης κλαίγαμε από συγκίνηση για άλλη μια φορά με συνδετικό κρίκο το Greatest Love of All. God bless you my dearest friend!

Τώρα πια τα λόγια του τραγουδιού έχουν ανταπόκριση και σε μένα την ίδια. Πριν δύο χρόνια περίπου, ξεκίνησα να αγαπώ τον εαυτό μου ουσιαστικά, μέσα από μικρές αλλά και σημαντικές πράξεις και σκέψεις για να αλλάξω κατά πολύ τον τρόπο που με έβλεπα ως τότε, όπως πίστευα λόγω του διαβήτη μου και της διαφορετικότητας που αυτός, θεωρούσα, ότι μου προκαλούσε και με θύμωνε σαν παιδί. Αγκάλιασα υπερβατικά το πάγκρεάς μου και του υποσχέθηκα πως δεν θα το πληγώσω, ούτε θα το εγκαταλείψω ξανά, αλλά σαν σπουργιτάκι θα το προσέχω στην παλάμη μου! Και κείνο με φωνούλα τρεμάμενη μου ζήτησε να μην το αφήσω ποτέ μόνο ξανά... Πιθανόν να δείτε έναν στίχο από το υπέροχο αυτό τραγούδι στο υποσέλιδο της σελίδας με τις ποιητικές καταγραφές μου, το The Write Stuff! Για μένα αυτός ο στίχος έχει πολλή μεγάλη σημασία αλλά και είναι μέρος του μονοπατιού που βαδίζω στη ζωή, όπως και ο στίχος σ' αυτήν εδώ τη σελίδα, δανεισμένος από το τραγούδι "Man in the mirror" του Michael Jackson.

Εσάς τι σας αγγίζει απ΄όλα αυτά? Καλό ξημέρωμα φίλοι αναγνώστες αυτού εδώ του σημειώματος. Αγαπήστε τον εαυτό σας, αξίζει η προσπάθεια! Μαριαλένα