Μια νύχτα στο δάσος

Έφτασαν βράδυ στον προορισμό τους, μέσα από τον μικρό επαρχιακό δρόμο που τους οδήγησε σε εκείνο το χωριουδάκι μακριά από τον πολιτισμό. Το κρύο ήδη είχε κάνει αισθητή τη παρουσία του, καθώς τα δέντρα λυγούσαν στο θρόισμα του ανέμου.
Τα ρουθούνια τους ανέπνεαν επιτέλους καθαρό αέρα κι οξυγόνο από το βουνό, είχαν έλθει στο καταφύγιό τους.

Το ξύλινο σπίτι έστεκε βουβό περιτριγυρισμένο από δέντρα, στη σιγαλιά του δάσους. Τριγύρω τα γειτονικά αγροτόσπιτα είχαν και αυτά βυθιστεί στη σιωπή, η ώρα ήταν ήδη περασμένη. Η πόρτα του σπιτιού άνοιξε και με προσοχή μπήκαν μέσα. Ο άνδρας άνοιξε το φως και κρατώντας από το χέρι τη γυναίκα, την οδήγησε στο καθιστικό.

«Σ’ αρέσει εδώ» τη ρώτησε, ενώ εκείνη έβλεπε για πρώτη φορά τη ξύλινη καλύβα. Κούνησε καταφατικά το κεφάλι της και του χαμογέλασε. «Ωραία είναι…» του απάντησε, «ζεστό σπιτάκι». Εκείνος δεν έχασε καιρό και άναψε το τζάκι με τα προσανάμματα που βρήκε παραδίπλα. Οι φλόγες σιγά σιγά φώτιζαν το δωμάτιο περισσότερο και η μυρωδιά του ξύλου γινόταν ολοένα και πιο αισθητή καθώς καιγόταν.

Έβγαλαν τα πανωφόρια τους και κάθισαν στον καναπέ πίνοντας τσάι του βουνού με μέλι που βρήκαν στο ερμάριο. «Έχω να έρθω καιρό, μα το μέρος αυτό το αγαπώ πολύ» της είπε. «Έχω περάσει καλοκαίρια εδώ με τον παππού μου, αξέχαστα!» συνέχισε να λέει «τι να πρωτοθυμηθώ από τις ιστορίες που μου έλεγε παιδί…».

Τον κοίταξε μέσα στα μάτια, καθώς οι φλόγες της φωτιάς έκαναν τα μάτια τους να λάμπουν ακόμα περισσότερο. Της έπιασε το χέρι και άρχισε να το χαϊδεύει καθώς της το φιλούσε απαλά. Μια γλυκιά ανατριχίλα την συνεπήρε καθώς τα χείλη του άγγιζαν το δέρμα της. Τον κοιτούσε και όπως είχε σκύψει και της κρατούσε το χέρι, η ανατριχίλα ήταν ακόμα πιο έκδηλη. Γύρισε και την κοίταξε και εκείνος ενώ έγερνε προς το μέρος της. Πλησίασε το στόμα της και με τα χείλη του υγρά τη φίλησε με νόημα.

Εκείνη αναστέναξε αδιόρατα και τα χείλη συνέχισαν να παίζουν αναμεταξύ τους, με κάθε τους φιλί να γίνεται όλο και πιο εκφραστικό, όλο και πιο παθιασμένο. «Νεράιδα μου…» την αποκάλεσε ενώ τα σώματά τους είχαν έλθει ακόμα πιο κοντά. «Μωρό μου!» του ανταπάντησε εκείνη κλείνοντας τα μάτια. Έβγαιναν πολύ καιρό μαζί στην πόλη, εκείνος της είχε εξομολογηθεί τα αισθήματά του κι εκείνη τα αποδεχόταν, αλλά σήμερα ήταν η πρώτη φορά που βρισκόταν μόνοι τους και απερίσπαστοι σε εκείνο εκεί το ξύλινο σπιτάκι μέσα στο δάσος.

Της έβγαλε το πουλόβερ και φάνηκε το λευκό της δέρμα με το δαντελένιο της εσώρουχο να καλύπτει τα στήθη της. Άρχισε να την φιλάει στο στέρνο, στο λαιμό, πάνω στο στήθος ενώ εκείνη άρχισε να τρέμει από την αφύπνιση. Της χάιδεψε κάθε μαστό χωριστά, εξερευνώντας τον, ενώ ο στηθόδεσμος είχε πια δώσει τη θέση του σε δύο υπέροχα σχηματισμένα γυναικεία στήθη. Εκείνη έγειρε λίγο πίσω και οι αναστεναγμοί της βάθαιναν καθώς τα ζεστά του χέρια άγγιζαν το δέρμα στις θηλές. «Φίλησέ με…» του ζήτησε άξαφνα, «φίλησέ με σε παρακαλώ στο στήθος».

Εκείνος αχόρταγα περιεργαζόταν το κομμάτι αυτό του κορμιού της, καθώς εναλλάξ το φιλούσε και το χάιδευε, ενώ η γυναίκα σε κάθε του άγγιγμα αισθανόταν κύματα ηδονής να την πλημμυρίζουν. Άρχισε να την φιλά και στην κοιλιά και με το χέρι του ξεκούμπωσε το τζιν της. Η ζεστή του παλάμη άγγιξε τον αφαλό της και το υπογάστριο. Η συνέχεια ήταν ήδη προδιαγεγραμμένη καθώς η ηβική της χώρα ήταν η επόμενη του κίνηση. Του σήκωσε τα χέρια να βγάλει και το δικό του πουκάμισο. Ο ανδρικός κορμός αποκαλύφθηκε και στα δικά της μάτια. Άπλωσε τα χέρια της και τα τύλιξε στον λαιμό του ενώ τον φιλούσε πίσω από το αυτί και ανάσαινε με βαθιές αναπνοές. Το χέρι του έφτασε στη ζεστή φωλιά της και μια κίνησή του μόνο έφτασε για να αντιληφθούν και οι δύο πόσο το κορμί της αποζητούσε την επαφή με αυτόν τον άνδρα. «Χάιδεψέ με μωρό μου, χάιδεψέ με…» τον ικέτεψε ενώ το σώμα της είχε αρχίσει να συσπάται από τα ερεθίσματα. «Σ’ αρέσει νεράιδα μου, σ’ αρέσει?» τη ρώτησε, για να εισπράξει ένα βαθύτερο βογκητό ως απάντηση από τη μεριά της.

Εκείνη το λάτρευε το σεξ, την ανθρώπινη επαφή, την ένωση των δύο σωμάτων όταν συνέβαινε. Απλά ίσως ο κώδικας ηθικής της, ίσως οι αναστολές της, συχνά δεν την άφηναν να εκδηλώσει την πραγματική της ανάγκη, καλύπτοντας το πάθος πίσω από ένα πέπλο συστολής και αμηχανίας. Απόψε όμως, τίποτε δεν είχε σημασία εκτός από αυτό που γινόταν μεταξύ τους, η αίσθηση της ανακάλυψης, της χαρτογράφησης του σώματος του άλλου ανθρώπου μέσα από την επαφή τους. Ήθελε από καιρό να έλθουν πιο κοντά και τώρα τίποτε άλλο δεν είχε σημασία.

Εκείνος τη θαύμαζε, τη ποθούσε, ήθελε να την κάνει δικιά του ως γνήσιο αρσενικό που ήταν. Λεκτικά της είχε εκδηλώσει πόσο την ήθελε, αλλά μέχρι τώρα οι συνθήκες δεν το έκαναν δυνατό, μέχρι που έφυγαν για σαββατοκύριακο στο βουνό και βρέθηκαν οι δυο τους στο δάσος. Της αφαίρεσε και τα υπόλοιπα ρούχα αφήνοντάς την γυμνή να φωτίζεται από τις φλόγες του τζακιού, ως άλλη αναδυόμενη Αφροδίτη του Μποτιτσέλι. Έβγαλε και τα δικά του, αποκαλύπτοντας και τη δική του γύμνια εμπρός της, μοιάζοντας με τους πρωτόπλαστους στον Παράδεισο. Η παλάμη της αγκάλιασε το όργανό του, ενώ είχε ήδη ξεπροβάλλει περήφανο και έτοιμο για όλα. Παλλόταν στη χούφτα της ενώ εκείνος γευόταν τους χυμούς του κορμιού της.

«Θέλω να σε νιώσω μέσα μου» του είπε ψιθυριστά ενώ είχε φτάσει να ποθεί την ολοκλήρωση της επαφής μαζί του. Την κοίταξε όπως ο λύκος στοχεύει στη λεία του και σιωπηλός μα αποφασισμένος έκανε αυτό που του ζήτησε. Εκείνη νιώθοντας την αίσθηση του άνδρα μέσα της, γαλήνεψε για λίγο και με τα μάτια μισάνοιχτα τον έβλεπε φωτισμένο να επιτελεί την κίνηση της προαιώνιας ένωσης ανάμεσά τους.
Δεν μπορούσε πια να κρατηθεί άλλο και άφησε τον εαυτό της ελεύθερο στον έρωτά τους. Η αναπνοή της πια ακουγόταν βαθιά και μικροί αναστεναγμοί έβγαιναν από μέσα της ενώ η παλινδρομική κίνηση τη γέμιζε με ενέργεια. Έκλεισε τα μάτια της και χάθηκε μέσα στο ρίγος του ηδονικού της σπασμού, ενώ εκείνος πλησίαζε περισσότερο στα έγκατα της σπηλιάς της. Για ένα δευτερόλεπτο, η γυναίκα ένιωσε να χάνει τον κόσμο γύρω της και να προβάλλει στο μυαλό η εικόνα μιας άλλης πραγματικότητας. Μια κραυγή βγήκε από το στόμα της, δηλώνοντας πως ο οργασμός την είχε κατακλύσει. Εκείνος κατάκοπος και κάθιδρος έγειρε πάνω της ενώ λίγο μετά αποτραβιόταν από μέσα της έχοντας κορυφώσει με τη σειρά του.

«Έλα εδώ» του είπε, «έλα στην αγκαλιά μου» και άνοιξε τα χέρια της να τον δεχτεί στο νοτισμένο της στέρνο. Με την ανάσα του ακόμα κοφτή ξάπλωσε πάνω της, ενώ το σώμα του βάραινε καθώς τα λεπτά κυλούσαν. Του χάιδεψε τα μαλλιά, το κεφάλι, τη πλάτη, ενώ ένιωθε την αίσθηση της πληρότητας που της είχε λείψει πολύ καιρό από τη ζωή της. Τον φίλησε τρυφερά στην κορυφή του κεφαλιού του ενώ συνέχισε να τον κρατά στην αγκαλιά της. Ήθελε να του πει πολλά, μα οι λέξεις απλά δεν έβγαιναν από μέσα της. Γύρισε το κεφάλι του και την κοίταξε «τώρα είσαι δική μου νεράιδα μου» της αποκρίθηκε προσθέτοντας «μόνο δική μου τώρα πια» με μια αίσθηση θριάμβου και επιβεβαίωσης από μέρους του! Εκείνη κοίταξε το ταβάνι και μετά εκείνον που κρατούσε στα χέρια της και του απάντησε χωρίς δεύτερη σκέψη «ναι είμαι δική σου τώρα πια, μόνο μην με αφήσεις, κράτα με…» και τότε ένιωσε αγάπη να την πλημμυρίζει και τα μάτια της βούρκωσαν καθώς τα χείλη τρέμοντας, έλεγαν αυτά τα λόγια.



© Marialena, 13/10/2007 (στον Jean, που θα μπορούσε να ήταν ο ήρωας της ιστορίας, αλλά δεν το θέλησε ποτέ να γίνει...)